Böyle bir arkadaşım var. İlk sevgilisi 30 küsur yaşında oldu. Bu kızın psikolojik ya da fiziksel bir sorunu yok, ötesinde herkesle konuşabilen, pozitif, güzel bir kız. Hatta tanıdığım en mükemmel insanlardan biri. Tabii ki ondan hoşlanan, açılan, eden olmuş ama etkilenmemiş. Etkilendiği insanlar da uygun değilmiş; genellikle adım atamayacağı insanlar olmuş. O da zaten öyle durumlarda üsteleyecek biri değil. Sadece körkütük aşık olmamış ve öyle olmadığında karşıdakinin kötü özellikleri gözüne battığı için biri ile birlikte olmak istememiş, "Alışabilirim belki" dese bu süreçte karşıdakinin kalbini kırabileceğini düşünerek veya başka nedenlerle başlamamış. O da istiyordu tabii ki güpgüzel ilişkisi olsun ama olmamasını da bir kambur gibi taşımıyordu, dert etmiyordu ve çok rahattı. Hayatının birçok başka merkezi vardı ve çok güzel hayatını yaşıyordu. Başka bir arkadaşım var mesela, o da 30 ve hiç sevgilisi olmadı ama o bunu çok kafaya takıyor ve en zayıf karnı. Çok iyi bir insan olmasına rağmen bu konuda kompleks yaptığını bile söyleyebiliriz. İlk bacıma "Neden sevgilin olmadı" desen çok rahat açıklar ve anlayıp "Vay be" dersin, diğer kişiye aynı şeyi yapsan bir sürü laf söyledikten sonra ağlamaya başlar. İlkine öyle denk gelmiş, diğeri kendi yolunu istemeden ama özellikleri nedeniyle öyle çizmiş.
Senin bir erkek olarak önerebileceğin çok da bir şey yok açıkçası. Kız 27 yaşında, artık kendi özellikleri, karakteri, vb olan biri. Örneğin, "Şöyle şöyle yapsan, erkek arkadaşın olur" desen, o şöyle şöylenin bu kıza uyup uymayacağını bilmiyoruz. Herkese her şey yakışmıyor. Hissetmediğin şey üst üste emanet gibi durabiliyor. Örneğin, bazısı tatlı-seksi olmayı kendine yakıştırır, bazısı vamp-seksi olmayı. Ya da sadece seksilik de değil, bu kolay örnek diye verdim. Ya da "Azıcık hanımcık ol" desen, kız olmadığı şeyi olmaya çalışıp iyice garip bir şey olacak. İçinde ne varsa o olabilir ancak. Dağınık doğası olan birine "Düzenli ol" demek çok da işe yaramaz. İsterse bir arkadaşınla tanıştırabilirsin belki.
0