Evimde geçireceğim ilk kış. Yaz boyunca kedilerimin kum havuzları (üstü açık modellerden 2 tane) balkonda durdu. Önceki evimde kışın banyoya almıştım, hem banyom büyüktü hem de tek kedim vardı. Şu an 3 tane velet var evde ve banyom da küçük.

Havalar soğumaya başladı balkonu açık bırakamayacız bir süre sonra. Kum havuzlarını siz napıyosunuz kış mevsiminde?

Yani o acı, tatsız petrol gibi şeyden bir insan nasıl haz alabiliyor anlamıyorum. psikolojik bi problem mi acaba? şeker atmıyosan saygı duyarım ama en azından süt koy krema koy dimi?

içiyo musunuz? neden içiyorsunuz?

Robin Williams'ın en iyi filmi hangisi ?

Sadece ölü ozanları izlemiştim. Her filmi için güzel diyorlar ama hangisi en iyisidir ondan başlayayım ?

Efendim, 25 yaşında, bekar, 9 aydır çalışan kendi parasını kazanan bir kadınım.

Bu ay nasıl olduysa kredi kartları, araba kredisi, kira, zart zurt derken maaştan elime bir şey kalmadı. Bir de misafir eklendi bayramdan sonra paralar suyunu çekti. Geçen hafta 100 lira istedim babamdan zar zor, şu an cebimde 5 lira var.

Maaşı da ayın 2sinde alıyorum. O zamana kadar idare etmem mümkün değil. Ailemle bir sıkıntım yok, babam borç bulur yine parasız bırakmaz beni ama ben sıkılıyorum utanıyorum. Nasıl para isteyim, istemeyim mi yoksa napayım bir akıl verin.

Özel bir şirkette 8 aydır çalışıyorum, bir insan işinden ne kadar nefret edebilirse o kadar nefret ediyorum. Ancak istifa edememe gibi bir çekingenliğim var, her şeye var gerçi. Dipteyim, sondayım, daha da dipteyim beş kere dipteyim.

Mesela yarın işe gelmesem kimseye haber vermeden, telefonlara çıkmadan, hattımı falan değiştirsem, ne kadar kaçabilirsem kaçsam ne olur?

En kötü ne olur yani?

hayatını değiştirmeye çalışanlar,yalnızlıktan bunalıma girenler,aşırı ilgiden bunalanlar,işyerinde sıkılanlar,bir iş olsada çalışsak diyenler napıyorsunuz

Merhabalar.

25 yaşında, çalışan, bedenen sağlıklı bir bayanım. Maddi yönden bir sıkıntım yok, zengin değilim ama ihtiyaçlarımı karşılayabiliyorum.

Uzun süren bir ilişkimi çok sıkıntılı olarak yaşadım ve noktaladım. Üzerinden 3 sene geçti. İlişki sırasında aldığım yaralar hala kabuk bağlamadı. Aşk acısı çekmiyorum, sorunum kendimle.

Bu ilişki süresince özgüvenim öyle yerle bir edildi, o kadar çok ezildim ve sindirildim ki şu an çıkmazdayım. Psikolojik destek aldım, ama anlatamadım derdimi. İlaç kullandım ama beni salaklaştırmaktan başka bir işe yaramadı. Zaman zaman çabalıyorum düzelmek için, deniz kenarında bir eve taşındım, araba aldım, gezdim tozdum ama hayır olmuyor.

Nasıl anlatsam bilemiyorum. Şu an sıcaktan buharlaşmak üzereyim ve karşı odadaki patronumdan klima kumandasını alamayacak kadar pasif ve eziğim. Kendimi öyle değersiz hissediyorum ki. Kolumu kırdım geçen ay örneğin, hastaneye gitmek için izin alamadım ve kendi kendine kaynamasını bekledim ağrı içinde.

Çevremdeki insanların da ortalama insanlar olduğunu kabul edersek, bu durumumu herkes kullanmak istiyor. Ben sesimi çıkartamadığım için üzerime sorumluluk yükleniyor. Bir patlamaya belki bir cinnet geçirmeye, birisine hayır yeter artık diye bağırmaya ihtiyacım var ama yapamıyorum.

Evimden dışarı çıkmak, işe gitmek, insanlarla iletişim halinde olmak istemiyorum. Kimse benden bir şey beklemesin, istemesin istiyorum.

İlişkiden çıkış halim böyle travmalar yaratmışken bir de üzerine çok zorlu ve stresli bir yüksek lisans yaptım, öldüm, ciğerim çürüdü. Bunun üzerine tezimi teslim ettikten bir hafta sonra işe başladım.

Kafamı gözümü ağzımı şu an ofisteki zımbayla delik deşik etmek istiyorum. Koşa koşa çıkıp buradan yatağıma sığınıp sadece sigara içmek istiyorum.

Daha önce bir intihar girişimim oldu. İntihar edemeyecek kadar güçsüzüm şu anda. Bir şeyler yapıp kurtulmak istiyorum, spora vereyim kendimi diyorum ama bir hafta sürüyor maksimum. Kendimi oradan oraya atıp çırpınıyorum.

Böyle bir ruh halindeyken sorumluluk sahibi olmak çok tüketiyor beni. Akıl sağlığımı yitirirsem kurtulurum gibi. Oturduğum yerde ölüyorum.

Soru...bilmiyorum.