Miras sadece kişiye ait. Bu mirası satıp birşeyler alırsan o zaman %50 olur.

bölünmez.

miras, hediye, bahis vs sans oyunlari gelirleri vs hicbiri "kazanilmis" olmadigi icin mal paylasimina girmez.

dügünde takilan altinlarin kadinin olmasinin sebebi de o. ona takiliyor, ona hediye cünkü.

pokerden kazanilan para yetenek gerektiriyor diye mal paylasimina sokulmali vs diye tartismalar vardi ama noldu acaba.

yukarıdaki bir cevabaı düzelteyim. mirası satıp bir başka mal alınırsa o da paylaşıma dahil değildir. ancak miras malı bir evi örneğin ortak para ile tadilat yaptırıp değerini yükseltirseniz veya imarsız miras arazisini emek ve para harcayıp imarlı hale getirirseniz aradaki farklar ortaktır.
temel mantık şu; eşlerden birisi çalışır didinir diğeri ona destek olur o yüzden ortaktır. çıkış mantığı kadınların ortak olması üzerinedir. istatiksel olarak evli erkeklerin çok daha başarılı olduğu çıkarımından kaynaklanır. adam ceo olmuştur ama sıcak bir yuvası, ilgili bir eş, kendisinin cinsel ihtiyaçlarını karşılayan bir dişi, ve çocuklarını doğurup büyüten ve bakan bir kadının erkeğin başarısında ve malvarlığında payı olduğu düşünülür.

Uzun zamandır peşinden koştuğum ve aklını çelmek için her şeyi yaptığım ama bir türlü yüz vermeyip kendini sevdirmeyen sarman kediyi nihayet ıslak mama karşılığında ikna edip sevebildim, umarım bu birlikteliğimiz devam eder.

Bir arkadaşım bir işime yardımcı olmuştu.

Taşıt kredim bitti ona bir tur sevindim.

Neredeyse 1 haftadır evde değilim kargolar güvenlikte yığılmış 10 15 kargoyu çekirdek içlerini biriktirip bir kerede ağzıma atarmışcasına açıcam o anı bekliyorum. Çok mutlu oluyorum paket vs açarken:)

linkedinden biri lead pozisyon icin bana yazmis. oha dedim ben de lead olabilirim demek ki. hayali bile sevindirdi.
iste zor zamanlar gecirirken, baska umutlar daha iyi imkanlar olabilecegini bilmek güzel.

ama cok mutlu olmak ne demek ki? dogum günündür, evlendigin gün vs o zaman cok mutlu olabilirsin. coook mutlu olmaya da gerek yok.

üzecek durumlar en az yasansin yeter.

2002 lisans mezunuyum. Geçen sene önlisansa başladım. Bu yıl aynı anda tezli yüksek lisansa başladım. Yüksek lisans notlarım 90 üzerinde. Dün akşam önlisans öğrenci bilgi sistemine bakarken keşfettim ki 3 dönemdir yüksek onur öğrencisi olmuşum. Bunu görmek mutlu etti beni.

bu sabah annemin sucuklu yumurta yaptığını görünce oldum çünkü canım 1 2 gündür sucuk istiyordu

mutlu olmak istiyorum uzun zamandir olmadim

Beş buçuk sene süren boşanma davam bittiğinde kuş gibi hafifleyip hüngür hüngür ağlamıştım mutluluktan. Son beş senedir daha mutlu olduğum an olmadı açıkcası.

Yazın tatile gittiğim otel de ki muamele ve ödeme yapmamış olmam karşısında mutlu kalmış olabilirim

Kasım 2024 İstanbul maratonuna bugüne kadar hiç bi' maratona başlamadığım kadar demotive başlamıştım, " bakalım nerde bırakıcam?" diye evden çıktım, kaç kere eve dönmeye yeltendim bilmiyorum, ne olduysa köprünün üstüne çıkınca oldu.
En iyi derecemle bitirdim, verdiği huzur, mutluluk çok keyifliydi.

ufak şeylerden mutlu olabildiğim için örnek çok ama ilk aklıma gelen böyle etkili, coşkulu olanı için geçtiğimiz temmuzdaki judas priest konseri diyebilirim. pogoya dahil olmalı, şapır şupur ter atmalı müthiş bir konserdi benim için. ha bir de 2008 de geldiklerinde onlar yerine metallica ya gitmem ve fena derecede içimde kalması bu mutluluğu pekiştirmiş oldu :v

40. yaş günümde verdiğim partide. ne çok sevenim varmış.

Kardeşim nişanlandı :)

Sokaktan bi' hayvan sahiplendik 5 ay kadar önce, sakattı maalesef. Ameliyat ettirdik, şu anda hiç sorunu yokmuş gibi koşuyor, oynuyor, eğleniyor. Çok mutlu ediyor.

çok mutlu değil ama mutlu ve rahatlamış hissettim. ev taşıma konusunu sorunsuz bir şekilde halledince. yaklaşık 1 ay önce.

kocamla tatilde plajdaki color party'de dans ederken çok mutluydum. ama aşırı mutluluk eğlenceli ve huzurluydum

evet. bu konuyu bastan karsidakini secerken düsüneceksin, bosanirken degil.
özellikle cocuk varsa cogu kadinin kariyeri ve kazandigi para bebek anneye muhtac oldugu icin büyük bir darbe yiyor.

senin cok masrafli, para kazanamayan ama cok söyle böyle iyi biriyle evlenmenle kariyerli birinin kariyerli birini secmesi, birbirlerine uyum saglamalarinin zorlugu, daha az zaman gecirmek zorunda kalmalarinin sonucu ayni olabilir mi?

bu cömertlik degil hak ayni zamanda. evlilik süresince kazanilan her sey ortaktir. top burda az kazancli olan kisinin yarisini alacagina mi yoksa daha aza ok diyip dememesine bakiyor. cömert oliyim mi olmiyim miden ziyaden karsi tarafi ikna etmeye ihtiyacim var.

bonus bilgi: almanya'da bosanirken evlilik sirasinda yatirilan emeklilik primleri bile ikiye bölünüyor sigortada.

Sonsuz +1 senin cömertliğinle alakası yok medeni kanunda şartlar zaten yazıyor.

Bu sonradan düşünülecek bir konu değil. Eşin geliri ve mal paylaşımı sözleşmesi sonucu belirler.

Yukarıda Almanya örneğin verilmiş. Denilen doğrudur ama Avrupa ve Abd'de evliliklerin %50 sinde prenuptial agreement (evlilik sözleşmesi) imzalanır.

Ortada anlaşma yoksa %50'dir. Türkiye'de gayrımenkul ve yatırımın varsa sözleşmesiz evlenmek büyük risktir.

Konuyu kadın-erkek hakkı bağlamında tartışmak yerine hukuğa bağlamak son sözü söyler. Evlenirken finansal konuları konuşmamak en büyük hata.

@wd40, evlenmeden önce aldigin seyler mal paylasimina dahil degil ki. evlilik süresince kazanilanlar ortak.

@sonsuz

Evet de yatırımını geliştirmek istemeyeceğin kesin değil. Malı satıp başka aldın mı ortağa girer. Sözleşme mal rejimini belirler.

Evliliği iyiye gitmeyen arkadaşlar araba değiştiremiyor bu yüzden. Tanıdıklarım var böyle

Çalışan bir insan bilmem ki kazandığı paradan daha fazlasını almak istemesin? Maalesef günümüz şartlarında ülkemizde pek çok çalışan hakettiği maaştan daha azı ile yetinmek zorunda kalıyor.
Eşinizden çok daha fazla kazanıyorsanız bunun iki sebebi olabilir: kendinize ait işiniz vardır. Eğer aileden gelen destekle kuruldıysa iş, demek ki eşiniz aile desteği/geliri açısından sizin kadar şanslı değil. Bunu koyalım cebimize.
Kefndi becerinizle iş kurmuş ve çok kazanıyor olabilirsiniz. Sizdeki yetenek elinizde yok demek ki... Bunu da koyduk cebe.

Şimdi; sizin kadar şanslı ya da becerikli olmadığı için sizden az kazandığı bir işe sahip bir insanı siz eşiniz olarak seçtiniz. Bu şartlar altında daha iyisini yapamıyorsa evin harcamalarına "ortak" katılım beklemek haksızlık değil mi? Daha fazla kazanıyorsanız haliyle harcamaları sizin üstlenmeniz olması gereken bir davranış.

İşiniz özel sektörde maaşlı bir iş olabilir. Özel sektörde yüksek maaşlar almak donanımlı olmayı gerektirir. Eşiniz sizden az kazandığı bir işe sahipse yine başa dönüyorum; o eşi siz seçtiniz.

Her şeyden önce içinde bulunulan durum bu kadar ortadayken kazandığınız para ile sizin yatırım yapmanız normal olan. Bir gün boşanorsam yarısı eşime gider düşüncesi ile parayı saklamak çok çirkin değil mi? Siz bu çirkinliği yapmamış, kazancınızı yatırımla değerlendirmişsiniz.
Ama evlenirken evlilik birliği içinde edilen mallar ve yapılan yatırımların ortak olduğunu biliyorsunuz? Bunu kabul ederek evlendiniz... Zaman şimdi bu soru neden? (cevap beklediğim için sormadım. Amaç kendinizi sorgulaman)

Maalesef ülkemizde evlilikler kadınlar tarafından "beni ALIYORSA bakacak tabii" anlayışı ve erkekler tarafından "bu kadın beni YİYİYOR" anlayışı ile temellendiğinden @wd40 arkadaşın dediği gibi işin sonu araba değiştirmeyen insanlara çıkıyor. (genelleme yapıyorum elbette, illa ki istisnalar var)

Uzun lafı kısası; siz cömert olmayacak, kanunlar ne diyorsa onu yapacaksınız. Eğer eşiniz gözünüzde - anlaşamadınız da-kıymetli biriyse zaten bu soruyu sormazdınız. Aksi şekildeyse de sonuçta onu eş olarak seçen, evlenirken kanunları bilen sizdiniz. Bu da bana ders olsun diyecek, aldığınız dersin diyetini ödeyeceksiniz.
Bu da son seçenek; kendinize yakıştırıyorsanız mal kaçıracaksınız.

Mobil edit: telefondan yazıyorum. Otomatik düzeltme vb derken arada kaçan kelimeler olmuş ancak genel olarak yazdıklarımın anlaşıldığını düşünüyorum.

Gorustugum birisi ( maddi olarak benzer konumdayiz ).laf arasinda yatirimlarinin bir kismini kardesinin uzerine yaptigini soylemisti ve surekli benimle evlenmek istiyordu.acikcasi midem bulanmisti bu kisiden.

uzun lafın kısası davul dengi dengine :). gidip de fakir kadınla evlenip sonra tatava yapmamak lazım. herkesin maaşı ve neyi olup olmadığı az çok belli. 1 koy 10 al hiçbir kumarda yok.

kadın özel sektördeyse evlilik sonrasında çok çok yüksek ihtimalle işi bırakacak. bir gerçek mesela :D

ne kazanıldıysa yarısını vermek zorundasınız

sen cayi bile bu kadar sik dokuyup eliyorsan evlenemezsin :)

mevlana kücük paket al bi tane dene. bence begeneceksin ama begenmediysen de digerlerinden devam et derim.
ahmad tea'yi overrated buluyorum.

En kötüsü burdakelerden iyi olsa gerek.

Ben Do Ghazal'cıyım. Twinnings'in artık çoook pahalı olduğu dönemde tesadüfi karşıma çıktı (Van'dan aldım) bence gayet gideri var. Ahmad bana biraz daha acı geliyor. Diğerlerini denemediğim için görüş bildiremiyorum.

Mevlana tea. Ama çok pahalı oldu. Bir de bulması da zor.

Sonradan fark ettim. Hangi market? Türkiyede mi?

@panamera
Avrupada. Ama burada da en pahalısı mevlana 7.50 euro 500 gramı. Ahmad tea 6.50 euro mesela

mevlana'ciyim.

ahmad tea

Bazen çok aç oluyorsun ve alkole "altlık" yapmak gerekiyor, barda yiyecek başka bir şey de olmayınca el mahkum.

Tadını sevmem nedeniyle rahatlıkla yiyorum.

Cok dandik olmadigini dusundugum bir yerde yarim metre sosis aliyorduk bazen. Tabii sosis piyasa mali sosis ayarindaysa igrenc bir durum ama oyle degilse bir sikinti goremiyorum. Tabii pisirilme sekli vs sagliksiz muhtemelen. Bira iceceksem bunu takmam acikcasi.

bu mantıkla tüm fast food dükkanlarının kapanması lazım

her gün yemedigin sürece okay bence.

sağlıksız yemek yemeyelim mi hiç ya öyle dünya mı geçer. Çok sık gitmiyorum öyle mekanlara artık ama gidince bi bira tabağı söylerim yani sosisini de patatesini de gömerim. hiç öyle takıntılarım yok yağını sosisini ne yapmışlardır diye.

Biranın yanında yağlı yağlı üf çok güzel gidiyor.

yani biranın yanında şunu yeneyi sorgulayan da ne bileyim gitsin şekersiz gazoz içsin sorry

sosis yemem hayatta. ama diğerlerine okeyim. tavuk patates kroket falan.

Gittiğin yer bar. Sınırlı yiyecek var ve genelde en makul menu Kızartma tabağı vs gibi şeyler oluyor. Sosis de bu tabağın içinde oluyor çoğunlukla.

Bira iciyorsan bira aciktirir. Mecburen alıp yiyorsun olay bu yani.

Yoksa normal zamanda bırak sosisi Kızartma bile yemem ben.

"merak ediyorum bir insan boyle biseyi nasil yer. kilo yapmasini, sagliksizligini gectim kullandiklari yag, sosis, kroket vs.. manipulasyona cok acik urunler. neyse yargilamadan sizin fikirlerinizi alayim."

aynısını bira için de değiştirerek yazabiliriz. siz nasıl bira içmede herhangi bir sıkıntı görmüyorsanız veya önemsemiyorsanız başkaları da bu ürünler konusunda sıkıntı görmüyor veya önemsemiyorlardır. yoksa içmezdiniz, yoksa yemezlerdi.

ayda yılda bir yenebilir. her akşam yeniyorsa orada bir sorun var. ayrıca bazı barlarda çok kaliteli sosislerden düzgünce pişirilerek hazırlanan tabaklar var.

hayatta yemem. biranın yanında fıstık ve patates yerim. sosismiş kroketmiş hayatta ağzıma sürmem. leş.

Menülerde "Bira Tabağı" olarak adlandırılan ve benim "Zehir Tabağı" olarak nitelendirdiğim, gerçekten de zararlı olan gıdalardan müteşekkil olmasına karşın ayda yılda bir yemekte büyük sakınca görmüyorum.

Benim asıl derdim, kaliteli bir zehir tabağı bulabilmek. Gittiğim pubların çoğunda zehir tabağındaki ürünlerin hepsi en kalitesiz ürünlerin bir araya getirilmesiyle hazırlanıyor. Sık gittiğim bir pub, zehir tabağında en dandik market sosisini kullanıyor ancak porsiyon sosis ve hotdog'ta Kozmaoğlu'ndan aldıkları sosisi kullanıyorlar. Kroket, soğan halkası vs en dandiğinden dondurulmuş ürünler.

Kaliteli ürünlerden hazırlanmış zehir tabağı satan bir yer bilen varsa önerilere açığım.

Patates dışında tabakta olan her şey genelde aşırı kötü. Ya çok açken ya da 3. şişe biradan sonra söyleniyor genelde o yüzden. Yıllardır söylememişimdir hatta bizim masada söylenmemiştir. Patlamış mısır veya patates kızartması devam ediyor ama tabii ki. Yani anlayacağın üzere tercih sebebi sağlık değil lezzet. Zaten bir yandan içki içip bir yandan sağlık konusu açmak biraz... :)

Eve sosis, kroket vb almam. Patates kızartmaya bile oğlum 4 yaşına geldikten sonra başladım. Ama o tabağı çok seviyorum. Biranın yanında güzel gidiyor. Eskiden 3-5 ayda bir dışarı çıkıyor, haliyle ancak o zaman tüketiyordum. Yıllardır hiç çıkmadım, son zamanların tabaklarına ait artık fikrim yok.

güzel tabi. ama cok cok iyi degil.

Ben altyapısına bayılıyorum... Özellikle de şarkının başında sezen aksu söylerken arka plandaki düzenlemeler.

git daha güzel bence

sezen aksu şarkılarını genel olarak çok severim ama düzenleme olarak hasret, yalnızlık senfonisi ve eskidendi çok eskiden en güçlülerinden diye düşünüyorum. bu düzenlemelerin üzerine yemek tarifi okusaydı yine çok etkileyici olurdu herhalde.

Hayır.

Tam tersine, evlenmediğim için benim çok zeki olduğumu düşünen bir arkadaşım var. Kiminle tanışsam " evli misin" diye soruyorlar. Bu arkadaşım da " rock bizim gibi aptal mı, niye evlensin?" diyor. Hatta hepsi bana evli olmadığım için çok şanslı olduğumu söylüyorlar.

bence o kiz gözünü acsin diye söylemis. bir insan uzun bir iliskisi varsa niye evlenmesin?

oglan bir isler ceviriyor. benim de öyle tanidigim bir cift var. 14 senedir birlikteler. kiz ailesiyle, oglan ailesiyle yasiyor. bana fenaliklar geliyor bunlar hala bulusup date yapiyorlar. kiz cok güzel ve oglan o kadar tipsiz ki... kizi oyaliyor resmen.
bir sey diyemiyorum ama sorarsa direkt ayril diycem. kiz coook güzel. ömrünü bir salakla heba ediyor.

bkz: sunk cost fallacy

İşin garibi; bahsettiğim kadınlar otuzlarinin başında. Ben otuzlarinin sonuna sıfır evlenme teklifi, sıfır isteme, nişan, nikah gelmeme ve hali hazırda sevgilimin olmamasına rağmen yukarıda bahsettiğim kadın bana hiç ilişmiyor, kırıcı tek bir laf etmiyor. Ama yaşıtı olan kızaysa hiç acıması yok. Ben belki on yaş küçük olsam bana da aynı tavrı gösterir miydi? Zaten geçkin bir kadın, bir de ben canını sıkmayayım mı diyor kendince? Ya da yaşıtı, taş gibi, erkek arkadaşıyla gönlünce gezip tozan kıza istediği hayatı yaşadığı için ayrı bir garezi mi var? Kızı acımadan eleştirdi bütün gün, son zamanlarda şahit olduğum en brutal şeydi, kanım dondu.

hayır. arkadaş grubumda evlenmeye niyeti olan kimse yok. akraba ve tanıdıklar arasında da benim evlenmeye pek de istekli olmadığımı gördüklerinde hak veriyorlar. bir tanesine evlilikle ilgili fikirlerimi söylediğimde "bu kadar genç yaşında bunları nasıl fark edebildin?" deyip takdir etmişti o zamanlar 23 24 yaşlarımdaydım.

o zorbalayan kadın kıskanmış kendisi özgürce istediği erkekle gezemediği için diye yorumladım.

hayir.
bu olayda da cok sebep olabilir belki tehlike olarak goruyordur belki kendi ailesi baskiciydi kizi ozgur diye kiskaniyordur.

evet ve hayır.

gençken evli iken bile evli olduğuma inanmamışlardı. "evli görünmüyorsun" dedi bana kadının biri. benim yanımda kocasını itin götüne sokuyordu. tanımlamasını istedim evli görünmenin fiziksel şartlarını. yüzük de var elimde üstelik cevap yüzük ise. a doğru dedi ama kocası bana aylarca ofisinde teknik eğitim verdi. duysa gebertir ama ne benim ne de adamın öyle bir niyeti olmadığı için korktuğu şey asla olmadı.

şimdi soruyorlar evlendin mi, neden boşandın, ne kadar sürdü??! ama baş başa kalınca veya kenara çekip evlenme erkeğin kahrı çekilmez diyorlar. çünkü sevişmeyi sevmiyorlar, büyük ihtimalle erkek onları hiç tatmin edememiş. bir kadın "ay bitse de şu şey artık" diye iğreniyordu. seksten bahsediyor.

evlenmemiş kadınlar tarafından zorbalanıyorum ama bir fesatlık geliyor dalga dalga.

bu bir yarış. evlenen de evlenmeyen de pişman.
kimse kimseyi sevmiyor. her şey gösteriş için.

kizin dedigi seylerin etkisi oldugu söyleniyor.
ama o kiz vs modeli degil. vs modellerine de böyle bir sey uygulandigini bilmiyoruz.
uyduruyor.

aynı postu otuz farklı kişide gördüm sanırım. herkes kopyalıyor bence. ayrıca bilmemne içerek 5 haftada göğğüslerinin iki beden büyüdüğünü söyleyen biri net sallıyordur.

80k. Yaza kadar bitirmeyi umut ediyorum.

1.3 m TL
1m kredi 300k kredi kartı

60-70k arası

borcum yok. ama evim arabam da yok.
iyi borc ise sevinmelisin borcun olduguna.

200k civarı

80k

Kabaca yuvarlarsam 400k kredi borcum var

80 bin civarında temmuz da bitecek diyorum ama her ay hesapta olmayan bir masraf çıkıyor.

Borçtan korkanları hiç anlamıyorum. Ödeyecekseniz borcunuz olmasının zararı olmaz, yararı olur. Normalde almak için bekleyeceğin şeyleri şak diye alır yavaş yavaş ödersin.

Bankalara 0, oraya buraya 1m borçspor.

Konut kredisi var 1,2 milyon lira kalmış. 5,5 senesi var bitmesine.

Onun dışında kyk kredisi var da aylık ufak miktarlar olduğu için çok saymıyorum onu.

Kredi kartında kalan borç yok şu an. Ekstre kesilince bakarız

Kredi kartını sayarsak 25bin.

0.

310k gibi,

ama alacaklarıma kıyasla ufak bir miktar ve kredi limitimin %10'u bile değil. yani aslında borç miktarı önemsiz. kişiye ve duruma göre yorumlamak lazım.

70-80 bin civarı.

Araba değiştiresim var şu ara o zaman da biraz kredi çekerim herhalde.

Kredi kartı 70 e geldi
Borçlar ise 330k

Varlık 100k (cep telefonu + scooter minik)

Tüm sürecin tek iyi yanı dişçiye 7k borcum kalmış olması

Sifir. Cunku hic sevmem.

taksitli 50bin tl kredi kartı borcu var. kasko, trafik, konut sigortası gibi harcamalar hep. uzun zamandır gereksiz harcama yapmıyorum. 3-4 aya da bunlar biter.

300k.

1.2 Milyon ev kredisi.
100K TL akraba için akrabalardan altın borcu.
Kredi kartı falan da var ama daha düşük tutarda :)

Kredi borcunu yazanlar borçlarını faizli toplam borç olarak mı alınan anapara olarak mı yazdı acaba?

150k kredi kartı.

yatırım yapmasam kapatabilirim aslında.

Ben gitmek istemem. Soğuk hiç sevmiyorum. Kanada, Kuzey Avrupa gitti. Kalan ülkeler mi Türkiye mi dediğimde Türkiye. İmkanlarım var, yerim yurdum var. Yurt dışına tatile gitmek yetiyor.

teoman sen misin?

para ve zaman varsa gezmek icin gitmek lazim. vize isteyen yerler avrupa ve abd falan. abd'ye bir sey diyemem gitmedim ama avrupayi cok gezmeye gerek yok diye düsünüyorum.
para biriktirip afrika, güney amerika, asya buralari görmek istiyorum. 5 avrupa sehrindense 1 güney amerika ülkesi daha iyi.

senin gibiydim. imkanım vardı, üşeniyordum, çekiniyordum, yalnız gitmek istemiyordum vs kafamda bir sürü bahane vardı. sonra bu saçma döngüyü kırdım. ömrüm boyunca tek bir ülkeyi mi göreceğim dedim. farklı kültürlere yerleri görmek lazım. vizesiz de olsa.

son 7 ayda 3 farklı schengen aldım toplamda 4 kere yurtdışına çıktım, 9 farklı ülkeye ayak bastım. kendimce baya da para harcamışımdır bu tatillere. ama hiçbirinden pişman değilim.

şimdi ki derdim gezilecek görülecek bir sürü yer var ben bu kadar yeri nasıl göreceğim ölmeden? hem izin hem para vs.

yani hiç çıkmadıysan bir şekilde kendini zorla ve çık. yeni yerler görmek iyidir.

Bekarken son gezilerimi hep yalniz yapmistim. Yalniz olmasini da istiyordum. Bir noktadan sonra bende de boyle hisler basladi, sokaklarda yururken falan, simdi ben napiyorum gibi dusuncelere kapiliyordum ve hevesimi kaybetmistim. Simdi acikcasi, ailecek, pek gelismemis balkan ulkelerini mumkunse transporter california veya benzeri bir aracla gezmek istiyorum. Geze geze Turkiye'ye varma konseptli.

yurt dışına gidene kadar hiç yurt dışı hevesim yoktu. Türkiye'yi tam olarak gezip görmedim ne yapayım yurt dışını diyordum. ancak gidip görünce tüm fikrim değişti. art arda iki sene yurt dışına çıktım sonraki senelerde işten ayrıl- tekrar iş bul- euro-dolar karşısında eriyen maaş vb maddi nedenlerden imkan bulamadım. imkanım olsa ilk fırsatta gitmek isterim.
en çok görmek istediğim ülke Japonya.

Hic gezmek icin sehir disina cikmadim bugune kadar. Ogrenciyken (dolarin 1-1,5 TL oldugu zamanlar) yesil pasaport alabilecegimden de haberim yoktu. O kadar ilgisizdim. Hala da ilgisizim.

yeterince gezip gördüysen ve son bir sene canın istemiyorsa gayet normal. olur öyle. her sene gezeceksin diye bir şey yok.

ama hayatında hiç yurt dışına çıkmadıysan ve canın çıkmak istemiyorsa orada sıkıntı var. bir insanın kendi ülkesi dışında hiçbir ülke görmemiş olması büyük vizyonsuzluk ve dev bir eksiklik. hayatın boyunca hiç kitap okumamış olmakla neredeyse aynı şey benim gözümde.

Yurtdışı gezmeleri yurdum beyaz yakasının para saçma aktivitesi. Alım gücü çok yüksek ülkelerde bulunduğu şehirden çıkmayan insanlar dolu.

Türk insanının yapması gereken geleceği için yatırım ve birikimdir. Sonra burada falan millet şu pahalı bu pahalı, ev sahibi vb gibi ağlayıp duruyor.

ben gencken seyahat etmeyi sevdigimi dusunurdum. imkan sifirdi, aile evinde gorece konforlu bir hayat suruyordum ve degil dunyadan kendimden bile haberim yoktu. su an farkettim ki benim icin onemli olan konfor, avrupayi trenle gezmeyi istiyorum ama konforlu trenlerle, gittigim yerde kaliteli otel kaliteli hizmet istiyorum, sirf gormek icin gideyim rezillik ceksem de olur demiyorum, iyi bir otelde kalamayacaksam evde otururum. yani herkese atfedilen hayaller bana uygun degil benim hayallerim baskaymis onu anladim. belki sizin hayalleriniz de baskadir.

dil sikintisi olan insanlar genelde pek cikmak istemez.

ha ben akici almanca bilip de hayati boyunca almanya dahil yurtdisina cikmamis insan da taniyorum, ucak fobisi vs.

cünkü gezi parkinda ülkecek sokaga ciktik ve hicbir sey olmadi.

@sonsuz ama çıktık, biz elimizden geleni yaptık, hiçbir şey olmasa bile kendimiz için çıktık. insanın varoluşsal anlamda manalı geleni yaşaması lazım, bana anlamlı geleni neden yapamıyorum? Cevap sonuçsuz kalacak diye olmamalı bence :(

Barışçıl gösteri anayasal hak, önceden izin alınmasına gerek yok.

"Herkes, önceden izin almadan, silahsız ve saldırısız toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkına sahiptir."

İnsanlar neden sokağa dökülmüyorların ardında bir sürü şey var; bir yandan fazlasıyla sindirildi, sokağa çıkmak demek 100% polisle yüzleşmek demek.
Diğer yandan da modern zamanların ve sosyal medyanın bence birkaç etkisi var

1 - Gündem çok hızlı bulanıp değişiyor; Neyin peşinden koşulacağı ve kimin sorumlu olduğu belli değil, herkesin tepkisinin odağı bir diğerinden biraz daha farklı, gündem sürekli farklı şeylerin bombardımanı altında. Haliyle sokağa çıkacak kritik kitleya ulaşılamıyor.

2 - İnsanlar sosyal medyadan tepki gösterip bir şey yapmış gibi hissediyor ve bunun üstüne ayrıca sokağa çıkmaya gerek duymuyorlar.

3 - Çok fazla kamp var; aynı şeyi protesto etmek için bile olsa farklı görüşlerden insanlar yan yana gelmek istemiyor.

Sonuçsuzluk değil konu sadece, gezi parkı eylemleri bir patlama noktasıydı ama halkın da bir kısmının döverek insan öldürebileceğini de gösterdi, yani protesto karşıtı birilerinin direkt protestoculara kinlenip aksiyon aldığı bir yer burası, o günlerde benimle yaşıt olan ali ismail o yaşında kaldı bense 30 yaşındayım.
Muhalif takılıp o protestoları dahi eleştiren insanlar gördükten sonra eylem falan yapılacak şey değil olarak kodladım ben artık.

Ek olarak 2015 yılı seçimlerinde de siyasetin iğrençliğini devlet bahçeli ile gördük ve halk dahi bir şeyler değiştirmek istese anladımki siyasetçilerin karakter sorunu buna müsaade etmiyor bu yüzden benim toplum için yapabileceğim şeyler siyasi açıdan bitti.

2 sebebi var;

1- gezi parkında feto ile birlikte insanlara yapmadıklari pislik kalmadı. Cinayet, ucu bucağı gelmeyen bir şiddet, iftira; aklına gelebilecek her türlü kötülük.

2- bu insanlar için değmez kafası. 2023 depreminden sonraki seçim sonuçları artık bu duyguyu arşa çıkardı sanirim.

Bu 2 düşünce-duygu birleşimi insanların eylemsizligine hatta tepkisizligine sebep oluyor.

milletçe yapamadıgımız 3 onemli sey

sıraya girmek
kaldırımda yurumek
protesto yapmak

Bu genetğikle alakalı bir durum, biz Türkler tarihimiz boyunca sürekli bir demir yumruk tarafından yönetilmeye alışmışız ve çok az isyan etmişiz, yani tarihimize baksan en büyük ayaklanmamızın ilki Patrona Halil İsyanı ikincisi de Gezi'dir, arasında 1 milyon sene falan bi zaman aralığı var fakat Avrupa'ya bakıyorsun Fransızlar 50 defa imparatorluk yıkıp 70 defa cumhuriyet kurmuşlar İngilizler "ya ben senin yapacağın işi" deyip krala başkaldırmış 1000 sene önce falan kralın yetkilerini sınırlandıran Magna Carta'yı imzalatmışlar ve hepsinin tarihi böyle isyanlarla dolu, ha onlar da yeri gelmiş idam edilmiş yeri gelmiş yakılmış cezanın kralını yemişler ama vazgeçmemizler, biz zaten yönetim yanlısı bir ülke olmakla birlikte isyan potansiyeli az bir topluluk olduğumuz için bu görüşteki insanlar da haliyle sinmiş. Normal yani.

Bunun birçok sebebi var.

Birincisi önceden haber alınmaksızın barışcıl gösteri 12 Eylül darbesini yapan darbeciler tarafından Anayasal Hak olarak görülmüş. Ancak mevzuat gereği bunu yapabilmek için Valilikten ve önceden izin alman gerekir. Aksi taktirde gözaltına alınırsın.

İkinci sebep, bu toplum biat kültürüyle yetişmiştir. Şu an muktedirin kontrolünde olan kanaat önderleri öncülük etmediği sürece kitle hiçbir şeye karşı çıkmaz ve başkaldırmaz.

Üçüncüsü. toplumlar 3 bölümden oluşur. Birincisi zengin kesimdir. Onların, barışta ve savaşta ve de afette her durumda gözetecekleri ve durumdan istifade edebilecekleri yeşil renkli değerleri vardır. Ötesi onları ilgilendirmez.
İkinci olara fakir kesimi alalım. Onlar ekmeğinin peşindedir. Başka bir değer onlar için bir şey ifade etmez. Tek tük anlamlı gelmeler olsa da çoğunluk olmaktan doğan güçlerini ortaya koyma örgütlenebilme becerileri yoktur. Küçük şeylerle mutlu olurlar büyük olayları görme becerileri yoktur.
Orta kesim, orta gelir grubuna dahildir ve aydın kesimdir. Olayları görme ve değerlendirme becerileri vardır. Nispeten alt grubu örgütleme yetileri de vardır.Ancak bu kitlenin bu yetenekleri, gerek eğitimleri kalitesizleştirilerek gerek suni bir krizle fakirleştirilerek ellerinden alınmıştır, alınmaya devam edilmektedir.

Uzar gider bu liste.

tkp çıktı ve çıkıyor. destek verilebilir

Çünkü biz yetkililere kızmıyoruz akp ye kızıyoruz. Öyle olunca da kitlesel eylem olmuyor. Beşiktaş ta yangında ölenlerin sayısı da 29 du.

bugun istiklalde 10 kisilik bir tkp grubu yürüdü, göz altına alındılar.

@deckard

tkplilere herhangi bir gözaltı yok. ayrıca 10 kişilik bir grup söz konusu değil. kalabalık bir grup tkpli turizm bakanlığı önünde ve taksimde eylem yaptılar

x.com

ankara'da olanlar varsa bana yazabilir bilgi için

x.com

@cezcez bu çok anlamlı geldi, kitle hareketi gerekiyor ama birleşmemiz için bile belirtili bir kucaklama kapasitemiz yok gibi geliyor bana, herkes nasıl birbirine bu denli dışlayıcı olabilir. @bahsedelisandal gördüm, kaçırdığıma çok üzüldüm, takibe aldım teşekkür ederim @amaranta müthiş bir sahne

kendi adıma konuşacak olursam evde zor duruyorum toplumsal ölçekte olabileceğine inandığım ilk kıpırdanmada kendimi meydanda bulacağım. korkum da yok.

insanlardaki "bu millet için değmez" algısı bana acayip derecede empoze edilmiş bir algı gibi geliyor. unutmayalım ki seçimler 20-30 puan farklarla kazanılmıyor bu ülkede. yüzde 1-2 fark bu ülkenin yarısı demek. kimse azınlık psikolojisine düşmemeli şu durumda. ben benim gibi düşünüp hisseden bir sürü insanla karşılaşıyorum. başta yolsuzlukları, haksızlıkları araştırıp peşine düşen kamuyla paylaşan gazeteciler olmak üzere emek veren peşini bırakmayan, üniversitelerde hala burada bir şeyler yapmak için uğraşan insanlar, hayatında hiç bunlarla aynı safta durmamış onca insanı görmezden gelmek bence büyük haksızlık. ama bu malum kişinin hissetmemizi istediği şey: çaresizlik ve yalnızlık. gerçekten insanların duygularını nasıl kontrol edeceklerini iyi biliyorlar ve çok güzel yılgınlık yaratıyorlar.

insanların dışarı çıkma konusundaki çekimserliğini anlamak zor değil. yine yalnız kalma korkusu var bence, dışarı çıkıyorsun fişleniyorsun ve şiddet görüyorsun. belki tutuklanıyorsun. o yüzden buna partilerin önderlik etmesi gerekiyor çok çok miting yapmalılar halk da onların önderliğinde toplanmalı bence.

@mossy söylediğinizde haklısınız, ben de kendimi zor tutuyorum. Ama burada bir arkadaşın söylediği, bunun bir kitle hareketi olmasının önünü açmak olurdu. Herhangi bir parti ya da partiler tabii ki miting yapabilirler ama asıl partisiz, millet nedir fark etmeden, din, dil, ırk, siyasi görüş fark etmeden bir araya gelmek daha elzem değil mi? O zaman bir araya gelirsek bizi yıkamazlar. Ama bir parti altında olduğumuzda, evet, fişleniyoruz. Bilemiyorum. Bu çözüm üretmek şart ama.

bunu kendine sorabilirsin. neden sokaga cikmiyorsun? kendi adima turkiye'de olsam cikmazdim. sebepleri;

1) devlet cok sert. dayak yer, joplanir, goz altina alinirsin. bir organizasyon lazim.
2) organizasyon yok. bu organizasyonu en iyi saglayacak olan siyasi partiler. onlar bile halki kin ve dusmanliga tahrik etmekten yargilaniyor. demirtas'in yargilanmasina alkis tutanlar ama o da terorist diyenler devletin istedigi herkesi terorist olarak damgalayabilecegini fark ettiler. demirtas yine ayni bu sekilde halki sokaga cagirdigi icin iceride su anda.
3) kaybedeceklerim var. kariyerim var, gorece rahatim yerinde.

devlet o kadar sert ki 82 anayasasi ile beraber, en ufak bir elestiri kaldiramiyor yonetim. erdogan olene kadar gun yuzu gormeyi unutsun turkiye. olene kadar iktidarda. anayasayi da degistirirse ulkenin toparlandigini biz goremeyiz.

Anayasayı, evrensel hukuk ilkelerinin hiçbirini zerre sallamayan bir tek parti iktidarını öyle yürüyüş yaparak falan protesto edemezsiniz. Zaten bunu yapamayın diye her köşe başını tutup kafasını göstereni daha orada ezen bir teşkilat var karşınızda.

Temel sorun örgütsüzlük. Sahip olunan gücü, tıpkı güneş ışığını tek bir noktaya toplayarak yakıcı bir güce dönüştüren merceğe yani örgütlü hareket etmeye ihtiyaç var. Bu yapılamasın diye 12 eylülden bu yana ülkede ne bir sendikanın ne de sivil toplum örgütünün etkin olmasına izin verildi.

Bu sistemin, bu çarkların bizim sayemizde döndüğünü fark ettiğimiz zaman, eğer istersek bu çarkları komple durdurabileceğimizi de fark edeceğiz. Örneğin pazartesi günü 500 bin kişi bankasına gidip hesabındaki tüm parayı nakit olarak çekmek istediğini söylese seyreyle gümbürtüyü. Örgütlü bir şekilde mercek buraya doğrultulduğunda sistemin ne kadar hızlı kitlendiğini ve para kaybetmeye başlayan tosuncukların nasıl totolarının tutuştuğunu keyifle izleyebiliriz aslında. ama mesele, bunu yapabilecek örgütlenme düzeyine erişebilmek. Çünkü bize karşı uygulanan bu zulmün yakıtı aslında bizim paramızdan geliyor. Gezi döneminde hükümete destek veren bir bankayı protesto etmek için insanların hesaplarını kapatmaya başlaması ile birlikte bankanın nasıl anında tornistan ederek yanlış anladıklarını anlatmak için neredeyse taksim meydanına protestocuların yanına inecek duruma gelmelerini hatırlayın.

Bu işi organize edebilecek, elinde insan gücü ve maddi gücü olan 3-4 tane yapı var, hepsi hükümet ile işbirlikçi. chp, mhp vs.

Türkiye'de şu an birileri yeni dizayn yapıyor. Bu çok önceden anlaşılmış bir yapı bence. Bunda da akp, mhp, dem, chp ve akp artıkları (deva vs.) anlaşmış durumda. Bunun içinde her şeyi yapıyorlar.

- Satın alabildiklerini alıyorlar.
- Etkisi olan sosyal medya kullanıcılarını göz altına alıp, korkutuyorlar.
- Sesi çıkan Ümit Özdağ, Tancu Özcan gibi siyasetçileri pasifize etmeye çalışıyorlar.
- Bölücü parti mhp'nin gençlik kolları : alenen herkesi tehdit ediyor vs. vs.

Kısaca tüm tuşlara basıyorlar. Normal vatandaşın bu ortamda çıkıp, protesto yapması çok zor. Adamlar alenen hukuğu rafa kaldırdılar.

Burada chp'nin yeri göğü inletmesi, ortalığı ayağa kaldırması lazım. Ama adamların derdi de gelecek yeni anayasa ve federatif yapı. Arada sırf gaz almak için, ilkokul müsameresi tadında işler yapıyorlar.

Türkiye'nin önümüzdeki yılları karanlık.


.

arada sırada çay içen biri olarak "el-ruha çay" tavsiye edebilirim. oldukça memnunum içine bazen kakule de koyuyorum enfes.

mevlanacay.de

aradigin bu olabilir. toz seklinde degil iri iri yapraklari. premium bisi yani.

ben sevmiyorum ama seveni cok.

Istıkan
Kaçak çayı sevmeyen ben bile müptelası olmuştum.

mevlana çay kesinlikle +1

Bunun az değişiğini bir kıza almıştım ben.
Çok heves etmişti.
Sahip olsa dünyalar onun olacakmış gibi bir hali vardı.
Alınca çok sevindi.
Sonra tam iki defa kullandı.
Sanırım duruyordur hala evinde.
Bir dolabın dibinde.

ivir zivir :( atilacak unutulacak

Ben evimin tuvaletinden uzaklaşmaya başladığımda anksiyetem artıyor o nedenle böyle karavandır kamptır doğadır böyle şeylere çok uzağım ama bunun müptezeli arkadaşlarım var onlar çok mutlu ama bana göre sefil gibi takılıyorlar.

Ben de doğa aşığı sayılmam ama şehirden midem bulandı artık. 2 sene sonra istanbul'a geldim, ilk bir hafta özlemişim dedim şimdi kaçacak delik arıyorum. bi delilik yapayım sonra yine illa ki koyun gibi sürtüne sürtüne yaşamaya dönerim diyorum.

Bir ara bu sitede birisi benzer bir soruya
'Karavan insanı iki gün mutlu eder. Birincisi aldığı gün, ikincisi satabildiği gün.' demişti.
Bir ara, o zaman beraber yaşadığım kız arkadaşın da katkısıyla karavan işine merak sardım. Birkaç kez alma arefesinden döndüm ve şu an iyi ki dönmüşüm diyorum.
Pandemi zamanı ve ekonomik kriz insanları karavan tatilciliğine yönlendirdi. Her yer karavan doldu. Çok ciddi park yeri sıkıntısı ortaya çıktı. Tatil yöreleri karavancı istilasına uğradı ve belediyeler yavaş yavaş kısıtlamalar getirmeye başladılar.

Tatil yörelerinde karavan tatili neredeyse otel tatili fiyatına yükselir oldu.

Bu işe gönül vermiş göçebe ruhlu insanlar tanıyorum. İnanılmaz zevk alıyorlar ve gezmedikleri yer kalmadı. Bunların toprağa basmakla özel bir bağı oluyor. Mangal başını 5 yıldızlı otel tatiline yeğleyen insan bunlar. Ama ezici çoğunluk da aşırı pişmanlar.

Hocam dediğim gibi benim bu konuda bi deneyimim yok ama bahsettiğim şekilde yaşayan çok insan tanıyorum hepsi de sanki doğuştan böyle gibiler içgüdüsel olarak böyle arayışları vardı hepsi de kendine uygun olanı buldu vakitlerini öyle geçiriyorlar, sen bence direkt karavan alma da bi kirala bi bak senlik bir olay mı yoksa bi gelip geçici bir heves mi, baktın hoşuna gidiyor ondan sonra devam edersin.

Youtubeda bir sürü video var

En büyük sorun karavanı park edeceğin yer oluyor, teoride istediğim yere çekerim diyorsun fakat pratikte istediğin yerde konaklayamıyorsun

Karavanlara hizmet veren işletmeler de sayıca çok az, her yerde yok

Dönemsel olarak olabilir bence. Temizlik, ısıtma ve yemek sorun

park sorun, her yere park edilmiyor diye biliyorum. elektriği suyu olan bir kampa park ettin diyelim. kiralar yükselmiş olabilir.

ısınma/soğutma, elektrik, tuvalet, su, banyo hepsi sorun.

2 hafta amcamın karavanında kalmıştık tatil mi yaptık eziyet mi çektik belli değil yani.

bu işleri seviyorsan çekilebilir, yoksa çekilir dert değil.

Edit: bu sorunlar aşırı lüks karavanlarda çözülebilir ama çok zengin olmak lazım bence. o kadar sistemi kendine yetecek kadar veya bir süre idare edecek kadar kurdun diyelim. onun bakımı da pahalı olacak.

En güzeli kiralayın, hevesinizi alın. Çok düşük bir ihtimal, baktınız çok sevdiniz.. -ki bence kısa sürede karar vermek çok doğru olmayabilir- satın alırsınız.

bir kirala dene kolay bir şey değil. elektrik, su, internet, depolama alanı herşey sınırlı. minimalist bir yaşamın ve düzenli bir gelirin olmalı.

karavanın en güzel alternatifi 36-40 feet arası bir yelkenlidir ama o da başlangıçta ucuz birşey değil. fakat artıları ve keyfi çok daha fazla.

tek basina mi cift olarak mi?

cift olanlar ayrilabiliyor. cünkü arabanin sorunlari var, kücücük alan, yemek pisirme, sosyal cevrenden cok izolesin derken birbirlerine giriyorlar.

Yılın bazı zamanları benimde hayalim,karavan hayatı. Çocukluğumdan beri hep istiyorum bakalım ne zaman kısmet olacak.

Etrafımda kimse yok ama Bursa da bir çift çoğu zamanlarını karavanda geçiriyor,kadın Dr bu arada, işini aksatmadan çalışıyor.
Kelingiller diye bakabilirsiniz Instagram dan.

bu sorunun yanıtı aslında tamamen öznel.
ben hayatta yapmam mesela.
o yüzden nacizane tavsiyem bir tatilinizde kiralayın bir karavan ve deneyimleyin.
en tatmin edici yanıtı size deneyiminiz verecektir.

onun dışında karavanda yaşayan bir arkadaşım var, hatta türkiyede bu işi ilk yapanlardan.
ama pandemi zamanı millet abanınca karavana istanbul sahilde özellikle isparklar karavanlarla doldu. daha sonra belediye ceza kesip kaldırdı çoğunu bulunduğu yerden.
büyük sıkıntılar çıktı.

dünyanın en büyük karavanı da olsa bir evin konforunu asla vermeyeceği için ben hayatta tercih etmem.

evini kapatmayacaksın ya, yap gitsin en kötü 2 hafta sonra bu ne bok gibi bi hayatmış der evine dönersin.
minimal hayat ve ihtiyaçların belirlenmesi için çok kıymetli bir deneyim olacağını düşünüyorum.

3 senedir İstanbul'da karavanda yaşayan bir iş arkadaşımız var. İstersen vereyim numarasını ara sor sorularını.

gordugum kadariyla turkiye'de karavan'da iki tip insan kaliyor.

1. kriterleri cok dusuk olan evsiz, muptezel, sezonluk amele, hippie tarzi insanlar.
2. karavani ve karavan disi imkanlari her turlu senaryoya uygun olan zenginler.

anladigim kadariyla sen iki kategoriye de girmiyorsun. turkiye altyapi anlaminda oyle hem gezeyim, hem yasayayim tarzi 3. kategoriye uygun bir yer degil bence. max. 2 hafta yapabilirsin.

İlk karavanım çekme karavandı Üstelik şase üzerine erkek arkadaşımla beraber tamamen kendimiz imal ettik. Tuvalet ve duş yoktu, 1.60*2.30 mt ebatlarındaydı.mutfak vardı. O zaman oğlum 3 yaşındaydı.
O zamana kadar pikniğe bile bir kaç kere gitmiştim. Konfor alan mdan çıkmak, hele tuvaleti olmayan bir yere gideceğim fikri asla kabul edilemedi benim için. Ama kendi el emeğimle sağa sola gitmek çok keyifliydi. Off-road karavan yaptık, lada cip arkasına takıp yaylaya, dağa taşa gidiyor en fazla 2 gün kalıyorduk. Ama kar tatili bile yaptık yanımıza çocukla.
Sonra moto karavan yapmak için sprinter aldık. Koltukları söktük, bir süre 2 yıl kadar imalata geçemeyip derme çatma kullandık. Onunla uzun yol yaptık ve kaldık. Bir gece istediğimiz yerde konakladıysak bir gece de karavan kampında kalıp duş alıyorduk.zaten yaz mevsimi olup denize de girince pek duş aradığımız da söylenmez. Bu arada moto karavanın bizim isteğimiz olmadığına karar verip sattık ve yerine 750kg altı çekme karavan aldık. Bu sefer duş wc içinde vardı. Aldıktan sonra yaz tatilinde 3 Ay kamp alanında yaşadık. Komik olan evim karavan parkına 10 km mesafede. Ama eve sadece 10-15 günde bir çamaşır yıkamaya gittim bir kaç saatliğine. Kamp alanındaki duşu ve tuvaleti kullandım. Karavandakini hiç kullanmadım. Hatta erkek arkadaşım gaza geldi, tam 1 yıl karavanda yaşadı.biz de oğlumla genellikle perşembeden yanına gidip hafta sonu orada kalıyorduk. Ya da Sonra kalma ücretlerine fahiş bir zam geldi. Karavan eve döndü. Ama erkek arkadaşım dönmedi. Kendi evini kiraya verdi bu 3.yılı apartmanın altında karavanda yaşamaya devam ediyor.
Biz ayrılsak da arkadaşlığımız sürüyor bazen hafta sonraları bizi de alır karavanla sağa sola gideriz. Çamaşırlarını bazen bana bazen abisine götürür. Halinden memnun. Evi boş kaldığı zaman bile yukarıya çıkıp evinde kalmadı, karavanda devam etti.

Ben 3-4 Ay karavanda yaşasam da kışı evde geçirmeyi tercih ettiğim için uzun soluklu karavanda yaşamam.
İhtiyacınıza uygun karavanı seçmek önemli. (moto mu çekme mi olacak)
Karavan hayatı bence çok eğlenceli. Üstelik küçük çocuğum olmasına rağmen ben hem çok sevdim hem de çok eğlendim. İmkanınız varsa kiralayıp kendinizi bir deneyin. Bazı yerlerde ücretsiz karavan parkları olsa da genel olarak fiyatlar çok yükseldi.

Mobil edit: @ buenos
Karavan ve çadır tatili yapanlar düşündüğünüz gibi ne hippi ne de çok zenginler...
Genellikle işi müsait olan (öğretmen, home ofdice çalışan vb) ya da emekli olanlar tercih ediyor. Bildiğiniz normal yurdum teyze ve amcaları karavanda tatil yaparken en sık karşılaşabileceğiniz kitle.

Ben de zengin değilim, hatta işsizim. Biz karavan için gerekli olan parayı 3 yıl çilek ekip çiftçilik yaparak kazandık. Birini satıp diğerini alınca da üste vermememiz gereken miktar azaldı. Bizim kaldığımız dönemde karavan kampında kalmak çok uyguna geliyordu. Aylık 3500-4000 liraya elektrik ve su 7/24 ücretsiz. Yani kışın kalıyorsak 24saat UFO yazın 24 saat klima kullanabiliyor, hatta aşırı sıcaklarda karavanın dışında yanımızda vantilatörle oturuyorduk. her türlü elektrikli aleti kullanabiliyorduk. (karavanda kalınca elektrikli tencere kesinlikle şart, enfes ve kısa sürede pişiriyor, koku olmuyor) kahve makinası, çay makinası... Bu şartlarla evde elektrik tükerip kira versem 9-10 binden az ödemem. Çünkü yazlık bir yerde yaşıyoruz kışın ısınmak, yazın da soğumak için klima kullanıyoruz.

Mobil edit 2 karavan parkı ya da kamp alanlarında bulaşık yıkamak için de Bulaşıkhaneler olur. Minicik karavanda bulaşık yıkamaya uğraşmazsınız.karavandaki mutfak, tuvalet duş; bunların bulunmadığı yol üzerindeki konaklamalar vb yerlerde işe yarar.

önce bir kaç günlüğüne karavan kiralayıp, artı ve eksilerine bakıp karar vermek gerekiyor. biz 3 gün kiraladık ve bize uygun olmadığına karar verdik.

tatil için karavan almak pişmanlık, ama yaşamak için alanlardan pişman olan görmedim.

Cevaplar için çok teşekkürler. Birkaç detay daha vereyim, önceki sorulara cevap olarak. Evi kapatacağım bir kere bu kesin. Karavan konusunun her sene aklıma gelmesinin sebebi de zaten her sene ev kapatıp yeni ev bakmam, her sene kiraların saçma sapan uçup gitmesi. Yalnız yaşayacağım. Park sorunu vs. gibi konularda haklısınız ama niyetim zaten türkiye'de değil avrupa'da olurum çoğu zaman.

Hangi damga? İki farklı firmanın altını işte

hocam marka logosu o :D

Hocam ikisi de iar yanı İstanbul altin rafinerisi markalı. Birinde damga var birinde yok.

i.ibb.co

sagdakinde iar yazisi göremedim. ayrica baska bir sirketin ismi yaziyor.

İar sitesinden yönlendirince damgasız hali çıkıyor ama bilemedim. Yarın firmayı arayacağım.

www.iar.com.tr

www.gramaltin.com.tr

farkli sirket, farkli logolari var. buna bakarak sahte diyemeyiz. farkli olmalari gayet dogal.

migrosta aldigin migros mercime ile x marka mercimek üreticisi büyük ihtimalle aynidir. bir ürünün üreteni cok fazla olmuyor ama satici firma cok oluyor. farkli ambalajlaniyor ama ayni mercimek satiliyor.

Hocam her iki ürün de iar üretimi

GramAltın, IAR'ın alt şirketi yahu ne panik yaptınız.

nerden aldınız? bu devirde sahte altın almak da zor iş. merak etmeyin bişey yok der kaparlar, GramAltın damgasız satıyor zaten.

yarın arayacam demişsiniz de ikisini de arayın bu arada :D aynı kişi açacak telefonu ahahha çünkü aynı şirketi aramış olacaksınız. güldürdünüz gece gece. sıkıntı panik endişeye gerek yok

Tüm birikimimi verdim hocam birinin referansıyla kuyumcuya gittim o yüzden panik oldum. Yarın kuyumcu arkadaşı arayıp sorayım o zaman daha iyi olur

gramaltin.com

harbiden senin altin burada yok gibi.

kuyumcuya ne soruyorsun. gram altin sirketine ulas sizin böyle bir ürününüz var mi diye.

@sonsuz, asagida marka logoları var orada gram altina tıklarsan .com değil .com.tr sitesine yönlendiriyor orada var

evet gördüm. e ayni ambalaj iste sitedekiyle. basa döndük :)
altin sahte degil. :P

Sahte değilmiş sitede zaten stok durumuna göre farklılık yazıyormuş

ibb.co

mutfak esyasi. servis tabagi ya da bir süs.
ritualsdan ev kokusu.
jo malone mum.

Basit ama niş bir mutfak malzemesi olabilir. Buralarda orijinali pek görülmeyen, bilinmeyen bir ürünün orijinali.

Tr'de olmayan, görünce "aa ne değişikmiş" diyebileceği bir obje, bluz vb.

Bizim yurtdışında yaşayan akrabalar bi paket yapıp içine çay, kahve, şarap, krem, isviçre bıçağı (victorinux) gibi şeyler koyup getiriyolar.

Ben olsam türkiyede olmayan bir şeyler alırdım yukarıda yazılanlar gibi. Ben türkiyede bayramlarda eltilerime giderlen madame cocodan bi şeyler alıyorum, havlu kolonya mutfak bezi vs

Havalı bi hediye almak istesem sanırım içki ve güzel bi markadan (atelier rebul gibi) oda kokusu kolonya filan alırdım.

Küpe al. Ya da kolye, sevdiği tarzı hatırlıyorsan.

Güzel bir şamdan veya o tarz bir lamba olabilir dekoratif, seviyorsa... Filan.

kendimi çok zorlamama rağmen kitap ilerleyemiyorsa, bırakıyorum. pek hoşuma giden bir durum değil tabii

Ben önceden illaki bitiriyordum sonra birgün mina urgan'ın kitaplarından birini okuyordum hangisi hatırlamıyorum

Orada Urgan'ın kendisi de başladığı kitabı beğenmese de illaki bitirdiğini anlatıyordu

Sonra bunun üstüne Fethi Naci'nin kendisine "Karpuzu kestin baktın ki kabak, gene de zorla yiyecek misin o karpuzu?" dediğini söylüyordu.

Mantıklı geldi, artık sarmazsa devam etmiyorum.

En son Görmek'i yarım bırakmıştım.

Eğer %10, %15 civarına kadar olmuyorsa bırakıyorum.

Oluyor olmaz mı, bazen mevsim sebebiyle bile okuyamadığım kitap oluyor. bakıyorum tam yazlık ya da tam kışlık bir kitap o mevsime erteliyorum ya da bakıyorum hiç sarmadı, beklediğim gibi gelmediyse erteliyor ya da tamamen bırakıyorum.
Sonsuz hazine gibi kitap var yeryüzünde hangisini okuduğunun ne önemi var sen okuduktan sonra, yediğimiz içtiğimiz gibi beğendiğimizi sevdiğimizi okumakta özgürüz. istersen aynı kitapları bile dön dön oku, kim karışır. ben çok okudum eskiden okuduğum kitapları, hala da özledikçe, okuduklarım vardır.

Evet bırakıyorum en son bir polisiye hayranı olarak Ahmet Ümit'in Kayıp Tanrılar Ülkesi'ni yarısında bıraktım. Normalde bir kitabın ilk çeyreğine gelmeden içine çekip çeymeyeceği anlaşılıyor, eğer beni çekmemişse bırakıyorum. Hayat zevk alınmayan bir kitabı zorla, sırf bitirmiş olmak için okumaya devam edecek kadar uzun değil okunacak birçok kitap var onların zamanını böyle bir durum için harcamak bence gereksiz.

Hiç sevmediğim takıntılarımdan biridir.
Başladığım kitabı ya da filmi bitirmek zorundayım.
@ cosmicstring'in dediği gibi hayat kısa, kitap çok ama bunu kendime anlatamıyorum.

Eskiden zorla ve inatla bitiriyordum. Artık sarmazsa bırakıyorum. En son China Mieville'in romanlarından birini bırakmıştım galiba.
Hayat kısa, kitap çok. +1

non-fictionlarda pek olmuyor. cünkü konusunu bilerek seciyorum. yazarin dilini begenip begenemdigimi 10 sayfada anlarim zaten ona göre alirim ya da almam.

fictionlarda cok oluyor. karakterlere cok uyuz olursam, konu sacma ya da fazla karmasik gelirse birakiyorum. sürükleyici degilse birakirim.

hic zorlamam, sikildigim kitabi ilerlemeyecegini hissedince birakirim.

yaratma cesareti'ni biraktim daha baslarinda. cevirmen ceviriden cok kendi anladigini anlatmis kitaptan uzun dipnot ve hayvani bir onsoz yazarak. cok sikti biraktim. hatta unutup ikinciye basladim, onda da biraktim. ingilizcesinden okurum belki daha sonra.

guzel oldugu halde kosmasaydim yazamazdim da yarim kaldi ama devam ederim diye umuyorum. bu bilincli bir yarim birakma degildi :)

"dikkatim dağılıyor, fırsat bulamıyorum" bahaneleri dışında nadir de olsa bıraktığım oluyor.

muazzez ilmiye çığ'ın bir kitabını okuyordum yıllar önce. kendi alanıyla ilgili yazdıklarına bir şey demeyeceğim, ama benim iyi bildiğim konularda hatalı argümanlarına denk gelmiştim hem de yoğun şekilde. devam etmek istemedim.

bundan sonra yüz tane kitap daha yarım bıraktım ama sebepleri en başta belirttiğiniz okuma alışkanlığı eksikliği.

mumkun oldugunca zorluyorum ancak evet biraktigim oluyor. bazen bazi kitaplarin zamani degil diye dusunuyorum. mesela Ursula Le Guin'in 2-3 kitabini arka arkaya bayilarak okudum, sonra Mulksuzler'e basladim, mumkun degil gitmedi kitap, ne okudugumu anladim, ne geri donunce hatirladim, kitabin icine giremedim filan olmadi bi sekilde, biraktim. Tekrar donerim bir sure sonra.

düzenli olarak kitap okuduğum zamanlarda en net hatırladığım yarım bırakma olayı mülksüzlere ait.

Evet zamanının gelmediğini düşünüp bıraktığım kitaplar oldu, bir şekilde geri dönüp bitirdiklerim de oldu, az da olsa bir daha dönmediklerim de olmuştur.

ben beğenmezsem direkt bırakırım hatta yazarına söylenirim küfür bile edebilirim bu ne biçim kitap diye :D

en son kinyas ve kayrayı bıraktım, birkaç sayfa okudum baktım feci kötü. aşırı depresif bir şeydi. hayatta okumam öyle bi kitap.

Her kitabın zamanı var. Şu an okuduğum kitap beni aşırı düşürüyor mesela, içimi sıkıyor. Baksan Türk klasiği, okumayanı dövüyorlar ama şu an bana iyi gelmiyor. Böyle olunca biraz zorlayıp olmazsa bırakıyorum. Allah kelamı değil neticede.

bol kitap okuyan biriyim 1 ocaktan bu yana 5 kitap bitirip toplamda 1276 sayfa okumuşum. bu istatistiği de vereyim ki anlaşılsın. Bu kitaplardan yarım bıraktığım olmadı. Çok zorluyorsa, aynı cümleleri tekrar tekrar okuyorsam bırakıyorum.

son yarım (yarım bile değil 10-15.sayfada) bıraktığım kitaplar: Virginia Wolf- Deniz Feneri, Adam Fawer-Oz, Oğuz Atay-Tutunamayanlar

Çocukluktan yetişme iyi okuyucular artık ne tarz seveceklerini bildikleri için bir kitabin isminden, cisminden etkilenmezler ve okudukları bütün kitapları çok severler sevmeyecekleri kitaplari da hiç sevmezler.

Ama diğer arkadaşlar için bir yazar dostumun bir kitabinda da verdiği tavsiyeyi vereyim. Bir kitabın herhangi bir sayfasını açtığınızda ve okuduğunuzda bir sonraki sayfayı açma isteği güçlüyse o kitabın tamamını seversiniz.

Onun dışında sevmeyeceğim bir kitabı okumaya devam ederken kendimi hayal bile edemiyorum.

kendimi çok zorlamama rağmen kitap ilerleyemiyorsa, bırakıyorum. pek hoşuma giden bir durum değil tabii +1

Bazı kitaplar cidden kötü. Lanet olsun der bırakıyorum.

en son sefiller'i yarım bıraktım. kitabın %22'sindeyken bıraktım. (1600 sayfa galiba)

kitabın gidişatı vs çok belirgin olduğu için daha fazla okumak istemedim.

yarim birakma olmuyor ama giremedigim kitaplar oluyor. bazi kitaplardan sekiyorum birkac kere denememe ragmen.

Eskiden zorlardım kendimi, artık akmıyorsa veya beğenmemişsem bırakıyorum. Bir de tabii bildiğim bir yazarın kitabıysa daha fazla şans veriyorum. Orhan Pamuk mesela; illa ki o ilk 50 sayfasında sıkılacağımı biliyorum, yazarın dünyasının içine girene kadar o sabrı göstermem gerekiyor. Sonrasında akıyor benim için kitap.

Hepsine uymasa da en yakını herhalde İzmir.

Antalya. sicak ama deger.

bu kriterlere göre ege tarafı ön plana çıkıyor. ben İstanbul'a yakın olduğu için Balıkesir derdim.

demirtaş bölgesi, bursa

Sadece iklim şartına uyan (kışları ılık, yazları sıcak olmayan) bile bir şehrimiz yok maalesef.

erzurum ılıca

sivas'a kadar dümdüz ova
havalimanına 10 km
erzurum merkeze 15 km. 3 tane büyük avm var
ilçe olduğu için trafik sorunu yok
ilerde hızlı tren de gelecek
göl yok, doğal kaplıca var. tortum şelalesine 1 saat
yaşam uygun bütün zincir mağazalar var
evleri büyük hep 150 m2
iklim soğuk ama hep kar var manzara süper. kar yağınca hava yumuşuyor
sütün etin en iyisi var

cCc yeşil Ilıca'mız cCc

Şehir işi ulaşım hariç bahsettiğin diğer özellikler için Canakkale diyorum.

samsun geldi aklıma. atakum tarafı özellikle.

Kesinlikle Samsun - Atakum. 12 sene yaşadım, sanırım buradaki maddelere uymayan hiçbir tarafı yok...

Eskişehir çoğuna uyuyor.

Yokuşlu yerleri var ama şehrin çoğu düz. Denk geldiğim yokuşlar da hafif eğimliydi.
İnsanları zaten genelde rahat diye bilinen bir yer.
Kışları soğuk ama son iki kıştır buradayım, öyle aman aman bir soğuk da değil yani akşam üzeri yürüyüş yapılabilir sıcaklıkta oluyor genelde işten eve yarım saat yürüyorum haftada iki gün.

Pazarı, çarşısı var, Avm de var. Hızlı tren var, havalimanı yok maalesef. Yakınlarda bi baraj var sanırım göl olarak ama hiç gitmedim çok da emin değilim. Tramvay çok işlevsel. Hayat çok pahalı değil.

Hepsine uyuyor mu tartışılır ama çoğuna uyuyor.

Yokuş hariç: İzmir
Kış hariç: Eskişehir

tabii ki Çanakkale

1- neredeyse dümdüzdür.
2- insanları genel olarak moderndir, kimse kimseye karışmaz. 24 saat boyunca sokaklarında güvenli bir şekilde dolaşmak mümkündür. elinizde içkiyle ortalık yerde gezebilirsiniz, kimse bir şey demez.
3- yılda 1-2 gün kar yağar. çok soğuk olmaz. devamlı sayılabilecek bir rüzgar vardır. kışların soğuk geçmesini, yazların sıcak geçmesini önler.
4- tüm dükkanların yan yana olduğu bir çarşısı vardır. yürüyerek başından sonuna 10 dakika sürer. 1 tane de içinde Boyner, lcw, koton, h&M, sinema vs dükkanların olduğu büyükçe bir avm vardır.

opsiyonlar:

1- havalimanı var ama sadece Ankara'ya uçak var. ama izmir ve istanbul arabayla 4 saat sürer. otobüsle 6 saat sürer. uçağa çok gerek yok gibi. tren de yok.
2- denizin kralı var. hem boğaz var, hem Bozcaada var, hem Assos var, saros var, marmara denizi bile var.
3- trafik yok. zaten evinizi işinizi doğru yerlerde seçerseniz yürüyerek gidip gelirsiniz. (babam yıllarca işe yürüyerek gitti geldi, ben okuluma yıllarca yürüyerek gittim geldim)
4- ben Çanakkale'de otobüs uzun zamandır kullanmıyorum. ama küçük ve derli toplu bir yer olduğu için problem olacağını sanmıyorum.

Düzlük: Adana, Eskişehir ve Mersin,
Ilıman iklim: Antalya, İzmir ve Adana,
Modernlik ve çağdaşlık: İzmir, Eskişehir ve Antalya
Maliyet: Adana ve Eskişehir

Kazanan: 1. Eskişehir 2. Antalya 3. İzmir

çanakkale veya kocaeli bence. istanbul'a ve uluslararası havalimanı'na yakın olmanın avantajını da düşünürsek. depremi de düşünmek lazım. dayanıklı zemin ve binada yaşamak önemli, kuzey anadolu fay hattı'na yakın yerlerde özellikle.

eskişehir de aklıma geldi ama onun iklimi uç noktalarda olabilir. ankara gibi yani.
izmir de akla gelebilir ama yokuşlu çok yeri var. denize yakın yerde yaşamak düşünülebilir.

deniz açısından akdeniz şehirleri tabii: antalya, adana, mersin. ama yazın aşırı sıcak oluyor.

Eskişehir. Kış kriteri pek uymuyor ama kaç yıldır o kadar kış ta yok dogrusu

bu kadar kriteri olan birinin denizsiz bi yerde yasayacagini sanmiyorum. bence deniz ilk kriterlerinden biri olmali. tum sehirleri aramaya gerek yok. aramayi bolge olarak kisitlandir. marmara, ege, akdeniz, karadeniz. gerisi yasanmaz

Eskişehir. Ankara izmir bunların dışındaki yerler bozkırın tezenesi.

Metro, tramvay hariç Tekirdağ.

mayısta 34 olacağım. 30 olunca bi tık moralim bozulmuştu. ama hiç bi zaman yaşımın insanı olmadım gibi düşünüyorum. yani hep daha çocuksuydum gibi. hala öyle. hayattan keyif de alıyorum yani mutluyum. yeni bi şey yemek, bi parça kıyafet almak, ailemle oturup kahve içmek filan inanılmaz keyif veriyor. yaşlanmaktan da ölesiye korkuyorum. sanki 40-50 olduğumda duyguların şiddeti ve önemi azalacak, beni heyecanlandıracak bir şey kalmayacak gibi. biraz da kendi ailemde gördüğüm yaşlı profili ile alakalı bu sanırım. eşimin ailesinde gördüğüm profil ise tam tersi mesela... neyse. 30 olmadan önce 30 yaş ile ilgili düşüncelerim korktuğum gibi olmadı. 40-50 için de aynı şey geçerli olur umarım.

yani özet olarak 20lerimde neye kızıp üzülüyor, neyden keyif alıyorsam hala aynı şeyler aynı boyutta geçerli gibi.

Aksine artti. 20’lerinde daha bi dikkafali, daha bi mucadeleci oluyorsun. Surekli bisilerle mucadele ve biseyleri oturtma cabasi, bir yandan genclik.. ama 30larla birlikte farkindalik artiyor, sakinlik geliyor, icindeki savaslar azaliyor. E bi de cevrende hastaliklar, olumler basliyor. Bunjnla yuzlesmek de kolay degil. Hayatin degerini de anlamaya basliyorsun. Bana bir sey olmaz tarzi hic olmeyecekmis gibi bakma isi azaliyor kisaca.

Kendi acimdan boyle.

evet benim biraz farklılaştı ama farklı yönlere de kaydı.
yaşamayı hala çok seviyorum sadece eskisi kadar neşeli değilim.
mesela oyun oynamak benim için tutkuydu ve sırf oyun oynamak için güzel bir oyuncu laptopu aldım o kadar az ve saçma oyunlar oynadım ki.. ama onun yerine kitap okumaya sardırdım mesela ve akşam olsa da kitap okusam diye bütün gün gözüm saatte.
kitap okumadığım her an boşa gidiyor gibi geliyor elimde olsa sabahtan akşama kadar kitap okurum. tutkularım değişiyor hayata karşı. daha tahammülsüzüm ama aynı zamanda daha az duygusalım. ölmekten daha çok korkuyorum. ailemden birilerinin ölmesinden çok korkuyorum.

onun dışında keyif aldığım şeyler aynı, sadece daha az tutkuluyum diyebilirim. eski neşem de her zamanki kadar yok. galiba enerjim de daha azaldı. yine de halimden ve hayatımdan memnunum çok şükür.

not: aralıkta 35 oldum.

küçük şeylere büyük değil küçük tepkiler veriyorum artık.

29.

daha makul oldum. önceden cok üzülüyordum, cok heyecanlaniyordum vs.
su an daha dengeli her sey.
hayatin nasil bir seye benzeyecegi, saglik vs problemi olmadigi sürece, beli oluyor bir de. onun verdigi bir huzur var.

20leri cok coskulu yasadim. özellikle 22-23 yasina kadar. cok calistim, cok partiledim, cok gezdim de. her türlü insani gördüm. tokat da yedigim oldu, attigim da.
20lerde yasadiklarimi yasamasaydim, su an mutsuz olabilirdim.

gelecek beni önceden cok korkuturdu. su an cok heyecanlandiriyor.

bunda bence biraz hayatimdaki insanin da etkisi var. birlikte yasanmayi bekleyen bir ömür var önümüzde oha diyorum.

bonus: analitik bir sekilde empati yapmaya basladim bir de. o da büyük farkindalik kazandiriyor. su an sen bana gelsen durduk yere tokat atsan, önceden neden ben neden ben derdim. su an biliyorum ki sana biri tokat attigin icin bana tokat atiyorsun.

anne olunca x2 arttı ama sevinç, mutluluk gibi şeylerde değil de panik, anksiyete, hüzün, korku gibi duygularda.

30 yaş benim için çok acayip bir dönüm noktasıdır. 30'umda evlendim. yönetici oldum. keyif almam azalmadı ama farklılaştı. daha basit şeylerden mutlu olmaya başladım ama eskisi gibi sürekli bir "mutluluk" içinde olman mümkün değil. sorumluluklar var.

azalmadı. değerini daha çok biliyorum ve farkına vararak keyfini çıkartıyorum.

hiç değişmedi halen aynı coşkuyla hayatıma devam ediyorum

olmadi, bilakis daha buyuk farkindalikla ve derinlikle yasiyorum her seyi. 'playfulness' dedikleri yasami senlikle yasama hali bende hep vardi (varmis bunu fark ettim), artik bunu hic kaybetmemek benim icin bir yasam pratigi haline geldi. canim o an istemese de ya da eskiden olsa usengecligime yenilebilecekken, yaparken keyif alacagimi bildigim seyleri yapmak icin farkli bir caba gosteriyorum, sevdiklerimle zaman gecirmek benim icin hep onemliydi ama hayat bu artik eskisi gibi bir araya gelemiyoruz demiyorum, caba gosteriyorum vs. vs.

Yasam bir oyun, ve bu oyundan kimse sag cikmayacak. tek 'gercek' bu, ki bunun bile gercek olup olmadigi epey tartisilir. Bunu bilerek yasamak, gun batisini ayri bir keyifle izlememi, denize girdigimde suyun bedenimdeki hissini ayri bir deneyimlememi sagliyor.

stardart yukselmesi etkiliyo her seyden memnun ve mutlu olamiyosun. sartlari saglayinca cok ok

www.godiva.com.tr


Budur. Çünkü inanılmaz lezzetli

sizde neler çıktı merak ettim

Seçenek çok açıkçası. Çok standardı bu işin hoşbeş.

Şu içi çikolata dolgulu biskolatalar da çok güzel. Haylayf gibi boş düz bisküvü soruyorsak da petibör

Çikolatalı, kaymaklı vesaireli olanlar hariç, sade bisküvi soruyorsanız, Ülker Pötibör derim ben.

Mulina bianco.

Herkesin ağız tadı farklı ben mesela içi dolgulu bisküvi sevmem

Sevenler için hanımellerin tarçın ve zencefillisini önerebilirim
encrypted-tbn0.gstatic.com

Hem çayla hem sıcak şarapla iyi gidiyor :)

eti kakaolu bisküvi. inanılmaz iyi bence. ülker'inki mesela keyif vermiyor ama eti'ninki harika.

Walker’s
St. Michel
Asolo Dolce
Lotus
Leibniz Minis

Klasik Çizi
Nero
Klasik Burçak

"En iyi" gibi bir iddiada bulunamam ama bu üçü karşıma çıkınca çok mutlu olurum.

Pötibörde de çifte kavrulmuş favorimdir.

gofredo

Eti kakaolu, tadı değişmediyse eti finger, nero.

eti ne(g)ro

tabii ki cicibebe

nussknacker kırmızı almancı çikolatası. işte vizyon işte feraset.

@baldan kaymak Ya bizim kişisel tercihler çok farklı, kardeşim ısrarla kırmızı İkram diyor, o mu bu mu yaptığımız bütün bisküvilerde İkram'a tutundu. Ben Le Petit Ecolier gibi bir bisküvi vardı Fransa'da, onun kakaolu kapmalı olanı diyorum. :)

Bu aralar kakaolu eti kurabi benim için.

Çizinin dolgulu olanları bence.

bakın abartmıyorum. bazen marketten çaya bandırmalık bisküvi alırım ama bunu yeni keşfettim. galaksimizdeki en lezzetli en iyi bisküvi olabilir.
eti sultani sütlü çikolata kaplı bisküvi.
www.etietieti.com

@co2o2

Eti cicibebelerin artık çok şekerli bir tadı var insanın ağzını yakıyor şekerden

On sene kadar önce ikram çok iyi bisküviydi. Hele kırmızı paketteki açık ara fark atardı diğerlerine. Her gün severek yerdim. Artık öyle değil. On değil, yirmi yıldır belki çok kötü.

İyisi hangisi bilmiyorum. Takipteyim. Ama kesinlikle ikram değil, Ülker değil.

Tam çaya banmalık fındıklı hanımeller diyorum

wasa'nın tüm krakerleri güzel. tercihim wasa mild cheese.

2 saattir konuşuyoruz bi' Biskrem demedik.

Turkiye'de Eti Yulafli bence. Ama o da bozdu tabii. Arada bir yiyesim geliyor. 3'lu pakette her paketin tadi ayni olmayabiliyor bi de. Yillar once biskuviler daha iyiydi.

Yurtdisinda da yine daha iyiler var tabii. Proteinli sekersiz glutensiz vs. Guzel seyler yiyorum bazen. Markalarini unuttum.

şekerli -> eti sultani (kuru üzümlü olan)
tuzlu -> taç kraker

Hayvan sevmek. Sokakta yaşayan hayvanları beslemek, onlarla iletişim kurmak. Onlara destek olmak. En yakın arkadaş ile bütün bir günü geçirmek. Hobilerinle uğraşmak. Kitap okumak.

Temizlik yapmak deme lütfen. Evi dip köşe temizledim bugün canım çıktı. Bu mutluluk veren bir şey değil :(

Valla neredeyse alakalı her duyuruya aynı şeyi yazıyorum ama benim için 1 senedir güzel bir gün batımında (mümkünse doğada) koşmak.
Temiz nevresim, sen, gecelik üçlüsü beni de aşırı mutlu ediyor.

Gün batımı, gün doğumu izlemek, yunus görmek, dans etmek, yağmur sonrası toprak kokusu, gök kuşağına rastlamak,öpücükle uyandırılmak ilk aklıma gelenler oldu

hayvan sevmek
Hayvan beslemek
Çocuk mutlu etmek
Muhtaç birinin yardımına koşmak

(kısaca güçsüze muhtaca dilsiz canlara yardım etmek dışında beni çok da mutlu eden bir şey yok bu ülkede)

Çayın yanında bisküvi yemek
Patlamış mısır

sükretmek. aldigi nefes icin bile sükür diyen insan mutlu oluyor.

-Yanimda mama tasiyip sokakta kediyi kopegi beslemek, yolda gordugumde sevmek, selam vermek, onlarla konusmak
-kedimin gelip yanima sokulup uyumasi
-kisin yorgana sarinip uyumak
-kisin gunesli havada deniz kenarinda yurumek
-ormana gitmek
-arabaya atlayip sokaklarda dolasmak
-en sevdigim yabanci cikolatayi bulunca stoklamak

Eti Karam yemek.

Bu temiz nevresimle ilk uykunun çok iyi olması olayı bende hiç yok. Bi fark hissetmiyorum yani. Tabii leş gibi kokan nevresim değil kastettiğim de, standart bir nevresim de benim için ilk günkü keyfini veriyor :d

Beni mutlu eden şey, yapmam gereken hiçbir şey olmamasının verdiği huzurla miskinlik yapmak, yatakta uzanıp telefondan dizi falan izlemek, tembelce yatmak. Yani atalet, üşengeçlik seviyorum.

Antrenman sonrası yorgunluğu, zorlanmış kaslarda hissedilen hafif sızı,
Moka pot'un fokurdama anı,
Site otoparkında sevdiğim yerin kapılmamış olması,
Ekmek yapma makinemin pişmeye beş kala eve yaydığı koku,
Saksıdaki biber çiçeğinin bibere döndüğü an,
Okuduğum kitabın son cümlesi,
Şarabımın mayalanırken yaydığı koku,
Temiz nevresim kokusu,
Bostanlı sahilinde yağmur sonrası, ya da günbatımı joggingi,
Boş otobanda hız,
Yağmur gecesi balkonumda ışıklandırılmış havuz manzaralı sıcak şarap,
Bir önceki madde eşliğinde David Gilmour,
Zorlu bir parkurda trekking sonrası yalınayak betona basılan ilk anın hazzı,
Islak bir trekking sonrası alınan ılık duş,
Puzzleın son parçasının yerine konuşu,
Karda yaktığın mangalda yaptığın sucuk ekmek,
Sevdicekle oynanan kartopu,
Terhis olduğun gün lumbarağzından çıkıp dışardan dönüp baktığın an,
Dışarda geçirdiğin soğuk gecenin sabahı günün ışıma anı,
Güzel geçmiş bir gecenin ardından sevdiceği kahvaltı hazırlarken seyretmek,


Bu uzar gider. Liste uzun bende.

hersey yazilmis zaten
ben elizabeth ve sonrasi sicak dus diorum.
fiyat/performas orani oldukca yuksektir.

Birini mutlu etmek. Mutlu etmek için minik de olsa bir hediye vermek.

sıcak bir ev. sıcak bir eş. sıcak bir yemek. deniz kenarı yürüyüş. yatmadan güzel bir dizi izlemek. denizden sonra ılık duş almak.

telefona bakmamak.

yaa ben yemek yaptığımda ve eşim yemeği beğenip doyduğunda çok mutlu oluyorum :) benim de bazen kocamköylü modum açık kalıyor sanırım hghghfhdfg

- Sabah çok erken saatte sahil boşken uzun koşu. Ne kadar uzarsa o kadar mutlu ediyor beni.
- Bi' şişe rose ya da beyaz şarap açıp yemek yapmak, hanıma yeni reçeteler tattırmak, beğenmesi mutlu ediyor.
- Evde kedi köpekle vakit geçirmek.
- Fesleğenleri budamak, yaprakları ayırdıktan sonra kalan sapları köklendirmek için suya koymak.
- Avokado çekirdeklerini köklendirmek. 5 sene önce köklenen avokado çekirdeklerim şu anda 1 metre boyunda kabaca.
- Soğuk bira eski kaşar, çekirdeksin yeşil zeytin ve kornison turşuyla Fenerbahçe Beko maçı.

ana kimse yazmamış hala:

müzik dinlemek tabii ki. iyi bir kulaklıkla daha iyi.

Denize bakmak

1. Bisiklete binmek: Şehri keşfetmenin belki de en güzel yolu. Ne park derdi var ne trafik. Yorulduğunda dilediğin yerde mola verebilirsin, çok rahatlatıcı bir yorgunluk veriyor ama bisikletin biraz eli yüzü düzgün olmalı. Pahalı bir bisiklet ile sür demiyorum ama en azından freni, vitesi iyi çalışan ortalama bir tanesine bin.

2. Birşeyler ekmek: Zaten burada da yazılmış, ben kendi adıma geçenlerde sarımsak diktim. Bir file sarımsak almıştım herhalde 6-7 hafta önce. Çok sık tüketmeme rağmen ihtiyacımdan çok fazla vardı içinde. Ben de içlerinden filiz verenleri gidip toprağa diktim, başka hiçbir şey de yapmadım. Baktım ki gerçekten de büyüyüp serpiliyorlar, keyfim yerine geldi. Tavsiyem budur, süpürge tohumu olsa dahi bir şeylerin gözlerinin önünde büyüyüp geliştiğini görmek güzel bir şey galiba :)

Doğru gosteriyor?

Normal bir muhabbet aşağı-yukarı yapılanlar, yapılacaklar, yaşananlardan oluşuyor zaten.

Konsere gittim deliler gibi eğlendik diyen adamla muhabbet etmek istiyorsan konu çok.
-Lan kim söyledi, aaaa o mu lan çok kötü o, nasıl eğlendin sığır, başka kim var yakın zamanda konserine gidelim.
İstemiyorsan iyiymiş, eğlendiğine sevindim dersin kapatır, genelde kapatmazlar konuyu bizim insanımız pek anlamaz dinleyicinin konuya olan ilgisini. Ama karşındakiyle olan samimiyet de önemli. Samimiyse sus lan konuyu değiş, boğdun beni. Değilsen abooo kaçmalıyım, kaçamıyorsan konuyu değiştirmelisin.

Sen anlatmaya değer görmüyorsun kısmında ise, ne diyeyim bilemedim. Bu işler genelde karşılıklı. Sen anlatırsın, sonra o anlatır. Anlatmazsa eee anlat sıra sende olm sen neler yaptın dersin. Tam tersinde ise bir dur anladık eğlendin şimdi bende sıra dersin.

Kısaca konuşmak istemiyor gibi gibisin.

Öyle bir soru ki seninki 500 değişken var...

Hayatı isteğin şekilde yaşa. Kendini nasıl rahat hissediyorsan o şekilde yaşamına devam et. "Konuşma hastalığı" olan insanlar sessiz kalamazlar, konuşarak motive olurlar. Kendileri için boş veya dolu konuşmaları önemli değil.

etrafındaki insanların kalitesi sana düşük geliyor olabilir. bu yüzden de konuşmaya değer bulmuyor olabilirsin.

sabah yediği salçalı tostu 10 dakika, kırmızı ışığı kaçırmasını 8 dakika anlatan adamı/kadını ilginç bulmayıp konuşmamak hödük gösteriyorsa göstersin.

yalnız değilsin toplu taşımada birini kapatıp birini arayıp sürekli aynı bomboş şeyleri anlatanları dinliyorum hep. kulağımın dibinde aynı poğaçayı anlattıkları için çok maruz kalıyorum. yani ne yaptın ne ettin değil bom boş zaman geçirmek için muhabbet.

yeni tanıştığım biri değilse veya anlatılacak bir olay yoksa gün içinde kimseyi düzenli aramıyorum. ha bir olay olmuştur arkadaşımın ilgileneceği vaktı varsa dinlemek isterse arar anlatırım. yoksa şu tiyatraoya gittim şu konsere gittim diyede aranmaz insan ya? hani bir yerde buluşur otururken anlatırsın ok.

boşver hödük olarak kalmayı yeğlerim.

tanimadigim, sevmedigim insanlarla konusmayi ben de sevmiyorum ama konustukca da her isim halloluyor. cok salakca.
bir de introvert oldugum icin herkesin söyledigi aklimda kaliyor. hemen unutmaya calisiyorum konusulanlari.

sevdiklerimle cok konusurum, cok sacmalarim. hatta insanlar beni sarhos zanneder ama degilim.

o ben 5 dkda anlatiyorum dedigin seyi baya bir eksik anlatiyorsun büyük ihtimalle. kitap oku. yasadigin seyleri daha iyi fark edersin. o zaman anlaticak seyin de cok olur.

Kendini cok yukseklerde saniyorsun heralde?

O kitabı okuduğumu hatta ana temayi olaylari hatırlıyorum daha doğrusu hatırladığımı sanıyordum. Iki gün önce nickimin ilham aldigi yüz yıllık yalnızlık'ın dizisini izlerken hiçbir şeyi hatırlamadığım fark ettim. Sadece karakter isimlerini anımsıyorum başka daha bir şey yokmuş belleğimde. Bu farkındalık biraz üzdü açıkçası

Severek okuduğum kitapları çok net hatırlarım da mesela lisede sanırım Acımak okutmuşlardı Reşat Nuri'den. Aşırı sıkılarak okuduğum için hiçbir şey hatırlamıyorum kitaptan. Baba kız ilişkisi mi vardı neydi yani o kadar. Ama mesela aynı sene okuduğum Çanlar Kimin İçin Çalıyor'u hatırlıyorum. Karakter isimleri pek kalmamış aklımda ama olay örgüsü falan duruyor.

Benim hafızam bu tarz şeylerde iyi ama baya. Kitap, film, yaşadığım olay, öğrendiğim bilgiler vs kolay kolay unutmam. Ama mesela yüz hafızam rezalet. Bugün konuştuğum kişiyi yarın görsem hatırlamam.

Yazmaya utanıyorum aslında ama 100 temel eser olsun, Rus klasikler falan bunları çok az hatırlıyorum, genel hatlarıyla sadece. Devlet Ana'yı anlat desen iki cümle zor kurarım. İçlerinden bazıları daha çok aklımda kalmış mesela Çalıkuşu.

Ama zevkle okuduklarım yani Stephen King, Dean Koontz, Jean Christophe Grange, H. P. Lovecraft, Edgar Allan Poe, Tess Gerritsen vs bu yazarların kitapları epey aklımda. Cthulhu üzerine yarım saat konuşurum mesela :))

Harry Potter, LOTR, Twilight falan da baya aklımda ama filmlerin etkisi de olabilir bir miktar. "Patrick süskind - Koku" full hatırlıyorum. V. C Andrews çatı serisini komple hatırlıyorum. My sweet Audrina var yine VC Andrews yazarı ve herhangi bir seriye ait olmayan tek bir kitaptı. İngilizceden okumuştum ne isimle çevrildi bilmiyorum ama deli bir kurguydu. Dev plot twist yüzünden unutmam imkansız

ne filmi ne kitabı hatırlamıyorum. olasılıksızı okumuştum adam zamanda mı yolculuk yapıyordu, telekinezi gücü mü vardı hatırlamıyorum. olağanüstü bir şeyi vardı.

Ben bu soruyu bir adım öteye taşımak istiyorum:

Hani kitap okuma kültürü artırır ortamlarda satılacak bilgiler sağlar ve konuşma yetini geliştirir derler ya,

Çoğumuz kitabın yüzde 98 unutırken bunlar nasıl gelişiyor

Bence zoraki okuduğumuz kitapları unutma eğilimimiz var. Kendi zevkimize uygun metinleri hatırlamaya meyilliyiz. Bir de zaman faktörü var, kitabı okudun bir hafta içinde kritiğini yapmakla 1 sene sonra hakkında konuşmak arasında fark var. İlla ki yan karakterlerin ismini falan unutabilirsin. Ben mesela betimleme seven biri değilim, bana kurgu ver bana olay örgüsü ver. Çok değişik bir kurgu asla aklımdan çıkmaz. Curious case of the dog in the night time diye bir kitap okumuştum yazarı Mark Haddon. Süper iyi günler olarak tercüme edildi sonradan. Asperger sendromlu Christopher adında bir çocuğun ağzından onun bakış açısıyla yazılmış bir kitaptı ve unique bulmuştum o açıdan. Komşusunun köpeğini öldürülmüş olarak buluyorlar ve dedektif gibi bu olayın izini sürmeye başlıyordu. Çok tatlı bir anlatımı vardı.

hatırlama oranım kitaptan kitaba değişiyor. bir romansa bana ne kadar hitap ettiği, okumamın üzerinden ne kadar zaman geçtiği, ne kadar zihnimde canlandırabildiğim vb değişkenler var. kahramanların isimlerini pek hatırlamam kült bir eser değilse. araştırma kitaplarında da not çıkardıysam, ana fikir-yan fikirler gibi şemalara döktüysem, edindiğim bilgiyi kullanabildiysem yine hatırlama oranım epey artıyor. onun dışında genel kültür düzeyinde kalıyor.

Genel olarak beklediğimden az hatırlıyorum diyebilirim. Ama bunu çok normal karşılıyorum. Çünkü baya kitap okuyorum. O kadar ayrıntıyı olayı büyük oranda hatırlamam çok zor.

Şöyle diyorum 20 30 yaş arası kaç bin gün yaşadım bir sürü güzel şey yaptım, kendi yaptığım ve yaşadığım şeylerin ne kadarını hatırlıyorum ki? yaşadığım ve hatırlamadığım yüzlerce gün var. Kendi yaptıklarımı hatırlayamıyorken okuduklarımı hatırlayamamam çok normal.

Ama bazı sevmediğim kitapları niye sevmediğimi, gıcık olduğum karakterin nasıl olduğunu hatırlıyorum. Ya da çok etkilendiğim kitapların bazı kısımlarını ayrıntılı hatırlıyorum.

okuduklarını unutmak bu okumadan hiç bir şey kalmadığı, bir katkısı olmadığı anlamına da gelmiyor. nasıl ki 20 30 yaş arasını yaşamamış sayılmıyorsam, diğ mi?

izlediğim filmleri dizileri hatırlamıyorum ama okuduğum her kitabı hatırlıyorum, ilkokulda okudumlarım dahil.

ilgi duymadığım kitabı hatırlamam ilgi duyduğum kitabın %95 detayını seneler sonra hatırlarım.

%3

Kitaba aşık da olsam %3

t24.com.tr

Keyif için okuduğum kitapları şahane unutuyorum, çok güzel unutuyorum. Ama iş için okuduğum kitaplarda, mesela bir serinin dördüncü kitabına gelmişken 4 sene önce okuduğum ilk kitabın detaylarını hatırlayıp arada mantıksızlık var mı diye dönüp bakabiliyorum.

Pek çok şeyi unutuyorum, en çok hatırladığım okurken hissettiklerim oluyor, tortusu kalıyor diyebilirim, bazen de tüm hikayeyi unutmuş, çok küçük bir bölümü net hatırlıyor oluyorum, bir kaç kitap var ki okuduğumu bile unutmuşum. Bazı sevdiğim kitapları unutmamak için üstünde düşünüyorum aklıma geldikçe.

ben de hatırlamıyorum. bunun için not alıp deftere not alanlar var ama bu benim için zor bir şey. unutmak doğal bir durum ama okuyupta hiç okumamış gibi olması gerçekten üzücü.

o kitabı ne zaman okuduğuma bağlı olmakla beraber galiba zihnimin/belleğimin işleyişi şu yönde oluyor:

-çocukluk/lise zamanında okuduğum ilk eserlerdeki kahramanları ve genel olayları hatırlıyorum. o kitabı çok sevip sevmediğimi de hatırlıyorum. okuduğum ilk klasiklerden olması sebebiyle suç ve ceza ile birlikte sefiller'deki kahramanları hatırlıyorum, olayın genel gidişatını ve kilit olaylarını da hatırlıyorum. ama biri bana biri "tam olarak ne olmuş?" diye sorsa cevap veremem.

-üniversite zamanında okuduğum eserlerde hafızam eskiye kıyasla daha taze ve olay örgüsüne, temel ve yan kahramanları da hatırlıyorum.

-yakın zamanda okuduğum eserlerin içeriğine daha hakimim ama yine de ezber mahiyetinde "şu şuydu, bu buydu" diyemem yine de.

ben bu duruma ilişkin üzülüyordum epey, neden tam anlamıyla eserleri hatırlayamıyorum diye. ama bir gün, hatırlamıyorum, bir yerde bir yazı okumuştum; kitaplar da yemekler gibidir, bittiğinde onu sevip sevmediğinizi bilirsiniz, size faydasını da bilirsiniz ama nasıl ki yemek aracılığıyla vücudunuza aldığınız vitaminleri vs göremiyor ve fark edemiyorsanız ama arka planda vücudunuza katkı sağlıyorsa kitaplar da öyledir, minvalinde bir şeydi. yani, ruhen/manen o kitaptan alacağımızı zaten almışız, unuttuk diye dert edilecek bir durum yok(muş) ortada.

Yalnız olmadığıma sevindim, kendimi kötü hissediyordum bu durum yüzünden.

Kitap/film/dizi birkaç sene sonra uçuyor gidiyor aklımdan :D

Bine yakın okumuşumdur çok azını hatırlarım. Filmlerde olay daha beter, çok izleyip okumak mı bilemedim sebep

Çok fazla kitap okumuş, dizi, film izlemişimdir.
Büyük bir kısmını hatırladığım 10-15 tane vardır, kalanları genel hatları ile aklımda; şunlar olmuştu, konusu buydu şeklinde.
Yüzde verecek olsam %5'i geçmez.

Bitirdiğim ya da üzerine detaylı bir şeyler incelediğim/konuştuğum zamanın üzerinden 3-10 yıl geçtiyse en fazla yarısı, 10+ ise en fazla çeyreğini hatırlıyorum. Bazı isimler ve olaylar kayboluyor. Saçma detaylar kalabiliyor. Ana fikirde/hikayede sorun yok. Üzerine konuşmaya başlayınca o eksik olan yarı sanki bir kıza hava atmak için kitaptan söz etmişim de buluşma gününe kadar okuyamadığım için YouTube'da özetini izlemişim gibi hissettirebiliyor.

liste yapiyordur o. arada ben de bakarim önceden okuduklarima.
böyle bir kitap vardi ya dogru diye sasiriyorum.

goodreads o acidan güzel. tavsiye ederim. bir grup amazon tarafindan satin alininca goodreadsini kapatti ama güzel bir olusum yine de.

kitaplari hatirlamak icin okumuyoruz, bir an icin kendimizi bulmak ve sonra kaybetmek ve sonra tekrar bulmak icin bir yola cikiyoruz. ara ara kitaplardan bölümleri hatirlayip aaa so it goes diyoruz.

“The most important thing I learned on Tralfamadore was that when a person dies he
only appears to die. He is still very much alive in the past, so it is very silly for people to
cry at his funeral. All moments, past, present and future, always have existed, always will
exist. The Tralfamadorians can look at all the different moments just that way we can
look at a stretch of the Rocky Mountains, for instance. They can see how permanent all
the moments are, and they can look at any moment that interests them. It is just an
illusion we have here on Earth that one moment follows another one, like beads on a
string, and that once a moment is gone it is gone forever.
'When a Tralfamadorian sees a corpse, all he thinks is that the dead person is in a bad
condition in that particular moment, but that the same person is just fine in plenty of other
moments. Now, when I myself hear that somebody is dead, I simply shrug and say what
the Tralfamadorians say about dead people, which is "so it goes.”

İnsanlar evliyiz diye yapışık yaşamak gerektiğini düşünüyorlar. Kendine ait bir alanları yok. Beraber de zaman geçirilir ama kişilerin birbirlerinden ayrı geçirdikleri zaman dilimleri de olmalı. Yorulur insan ya.

Karaktere bağlı. Ben yapışık olmaya bayılıyorum. Tukenmiyo

kimi yapisik sever kimi mesafeli.

tutku falan korudugun pek yok ozellikle 10 seneyi devirdiysen. hatun tescilli dunya guzeli de olsa yine de koruyamazsin. olay dostluga donuyor.

her sey birlikte olmaz. tek basina kitap okuman, dizi izlemen, arkadaslarla bulusman da lazim. böylece kendini gelistirmeye devam edebilir ve karsi tarafi entelektüel acidan doyurabilirsin. anlatcak bisilerin olur. öbür türlü aksam yemek yerken ne konusabilirsin?

uzun iliskilerde dead bedroom olayi kacinilmaz gibi bir sey bence. libidosu düsük insanlar bunu sorun olarak görmüyorlar. libidosu yüksek insanlar icin de cözüm acik iliski bence.

birimiz remote birimiz part çalışıyorduk. o sanatsal etkinlikleri sever ben kültürel etkinlikleri. o evde olmayı sever ben dışarıda olmayı. kendimizce bir dengemiz vardı, ben bir iki günümü mutlaka tek başıma dışarda geçirirdim. ya bir sergiye tiyatroya falan giderdim ya bir kafeye oturup akşama kadar elimdeki kitabı bitirirdim. elimdeki şeyi evde de okuyabilirim ama beni boğuyor, değişiklik istiyorum, o da buna saygı duyuyor. o evde gitar çalar kayıt yapardı ya da güzel bir konser varsa ona giderdi. bazen bunları beraber yapardık. beraber yüzmeye gitmeyi severdik mesela çift aktivitemizdi o. akşamları beraber geçirirdik, çay demleyip o dönem neye sardıysak o diziyi izlerdik. karakterle, ilişkinin karakteriyle alakalı. illa yapışık gezmek gerekmiyor öyle bir zorunluluk yok. bana çok boğucu geliyor o. ayrıca anlatırken özlediğimi fark ettim :(

Sıkılmak demişsin, demek ki soru sahibi yahut bahsedilen ilişkideki taraflardan biri fazla sıkılgan. Çok çabuk sıkılan biri ise onu eğlemek zordur, toku ağırlamanın zor olması gibi. Kimse kimseyi eğlemek zorunda değil elbette ama birlikte vakit geçirmek demek birbirini özlemek demektir, özleyen insanlar bir arada olmayı seçerler. Ortada özlem yoksa zoraki birlikte vakit geçirmeyi anlayamam. Hadi evli olursun aynı evde salonda beraber oturursun falan ama o bile herkesin kendi dünyasında olması demek olabilir. Biri film izler diğeri oyun oynar mesela.

Bilmiyorum, kişilerden biri fazla sıkılgansa onu mutlu etmek çok mümkün olmayabilir. Ama o mutlu olacak diye diğerini yormak da anlamsız yani. Orta yol bulmak gerekir. İlşkiyi tek kişi taşımamalı.

Vallaha hanımla tanışalı 11 yil oldu, evlilik 7 yil bitti. Şu an çok daha keyifli yani. Misal bazen ikimiz de aynı şeye bakıp aynı şeyi düşünüyoruz falan.
Onun dışında hayatımın en güzel anları hanımın uyanıp kahveye aşağı inmesi ya da ben tv karşısında uyurken üstümü örtmesi falan. Ikimiz de evden çalışıyoruz daha bir gün sıkılmadım. Ama tabiki kendi hayatlarimiz var; misal ben günde 30 dakika dışarıda yürürüm 1 saat de spora giderim. O çıkar oyun falan oynar ya da kitap okur.

Bence doğru kişiyleysen böyle sıkılma falan olmuyor. Ben hanımdan ayrı kalmayi sevmiyorum misal, etrafımda olması beni iyi yapıyor.

Rutin demissiniz, bence dünyanın en güzel şeylerinden biri sevgili ile rutin.
Sürekli bungee jumping falan yapıp ne bileyim köpekbalığı ile yüzen bir insan değilseniz zaten yüzde 99umuz bu hayata karı koca cocuk olmak için geldik.

İçlerinden gelmeyerek doğrusu budur diyerek birlikte zaman geçirmeye çalışmak yorucu olsa gerek, iki tarafın isteği bu yönde değilse yine yorucu ve sıkıcı ama ilişkinin ilk zamanlarında sürekli birlikte olmak istemek işin normali sanki, sonsuza kadar böyle sürmez.

Geniş zamanda birbirlerini neden tüketsinler ki, zaten baştaki tutku/aşk nasıl ifade ederseniz bir noktada  sevgiye, saygıya evriliyor.  Tükeneceği varsa tükenir yoksa başka formda devam eder.

Eşimle evden çalışmaya başladığımızdan beri neredeyse 24 saatimiz beraber, kimseyi tanımadığımız küçük bir yere yerleştik, daha da iç içeyiz ama ikimizin de kendi dünyası, alanı var, mıç mıç her şeyi bir arada yapmıyoruz, hepten kopuk değiliz tabii, birlikte vakit de geçiriyoruz.  Geçenlerde eşten ayrı tatile gitmekle ilgili soru vardı burada, zaman ve para kısıtı yoksa ayrı tatile de gidilir, aksi yöndeki cevaplar şaşırtmıştı beni. 

Uzun ilişkide rutine dönmemek imkansız gibi, sıkılmaksa kendinden sıkılmak, hayattan sıkılmak gibi duygularımız oluyor elbette ama bu birbirimizden sıkılmak değil.  

Bu arada diğer cevaplarda da söylenmiş karakter meselesi, kimi yapışık kimi mesafeli sever diye, uyum ve denge önemli burada, başkası olsa beni ilgisiz olmakla yaftalayabilirdi mesela ya da ne güzel birlikteliğiniz var diye özenenler oluyor bazen, 3 günde huniyi takabilirlerdi benim yerimde olsalar.

tam sıkılmaya başlayacağın zaman çocuk yapıyorsun, geçiyor :D

şaka bi yana evlilik ateşi sürekli harlı tutulmaya çalışılacak bi ateş değildir ki? ne için çabalansın bu kadar anlamıyorum. insan eşinden sıkılmaz yani normal şartlarda. oturur aktivite de yaparsın, bişeyler izlersin, salonda boş boş oturup birbirini reelse de boğarsın... hani aman sıkılmayalım biraz da ayrı takılalım filan gibi özel çabalara gerek yok bence.

herkesin ayrı evi olsun. arada buluşulsun :p

evde osur osur ipe diz birini seksi bulamayabilir insan.

Toplamda 7 yıldır birlikteyiz, bunun 6 yılı aynı evde geçti. 4 yıldır da evden çalışıyoruz.

Birbirimizden sıkılıyor muyuz? Elbette, zaman zaman. Ne yapıyoruz? Herkes biraz kendi kabuğuna çekiliyor, bağımsız bir şeyler yapıyor, ailesini bi ziyaret ediyor falan sonra geçiyor :)

Bunun dışında evde de aynı salonda oturuyorsak ben konsolda oyun oynuyorum o tablette dizi izliyor veya bazen aynı filmi/diziyi de izliyoruz. Ben spora gidiyorum o evde vakit geçiriyor. Zaman zaman ofise gidiliyor değişiklik olsun diye. Yani bunların bazılarını eşimden sıkıldığım için değil sürekli evde olmaktan rahatsız olduğum için de yapıyorum.

Evliyim, beni boğar. Her şeyi her dakika birlikte yapmak zorunda değiliz, devamlı iletişim halinde olmak zorunda değiliz, kendimize de vakit ayırmamız gerekiyor. Bu elinde telefonla takılmak da olabilir, arkadaşlarınla dışarı çıkmak da olabilir.

2020

2016

2015

2018

2022.

2024

2021

29.01.2015

1 ay öncesine falan aittir en fazla

2016

2015

arada bir temizliyorum ama delil oalrak kalsın diye 2018'dekini silmemişim.

2017

2015

nerden bakabilirim?

Konuşmalarınızın sağındaki tarih

Evet de ben en yeni mesaji görüyorum. En eskisini nerden görebilirim?

En eskiye nereden bakıyoruz bilmiyorum ama son güncellenmesi en eski olan konuşma 2015. Öncesi bir tur silindi yedeklenemeden..

Geçen sene tüm eski mesajları temizlemiştim. O zamana kadar 2014 falan vardı. Şu anda en eski 2017 olması lazım.

2022

Daha öncesinden gelen gruplarım var ama dönem dönem grup içi temizlikler yapıyorum.

2014te oluşturulan gruplar var ama mesajlar silinmiş.

tek senelik mba yap?

Lisans bölümümle aynı ve Türkiye'de 2 yerde var. Nadir bölümlerden benimki. Sosyal bilimler olduğundan 1 yıllık bölüm de bulamadım

ben 18 yıllık duyurucuyum. buradan uyguladığım cevaplar yüzünden pişman olduğum çok oldu. aksi de çok oldu.

bu yüzden iyi karar verin.

ama ben olsam sırf manevi hevesim için yapmam.

yapmadım da. 13 sene önce kazanıp gitmediğim programa af geldi dönmedim.

Hahah bu yaştan sonra deyince ben de bir şey sandım. Vakit ayırabilme ihtimaliniz varsa düşünmeden başlayın. 50'li yaşlardan sonra yüksek lisans ve doktora çok işe yarıyor. Emekli oluyorsunuz, ama hala bir şeyler yapmak istiyorsunuz. Y.Lisans hele hele doktora olunca seçenekleriniz artıyor.

Bir lisansüstü programında yarı zamanlı olarak çalışıyorum. Sınıfımızda 35 yaş üstü yaklaşık 7 kişi var. Hepsi iş, eş, çocuk ve bolca sorumluluk sahibi. Zaman konusunda yer yer zorlansalar da son derece gayretliler, gençlerle hoşgörü ve iş birliği içerisinde projelerini tamamlıyorlar.

Yaş odaklı bakıp moralinizi bozmayın diye bunları söylüyorum. Sandığınızın aksine belli bir yaştan sonra eğitime devam etmek artık oldukça yaygın. Üstelik kazanılan o başarmışlık ve akademik olarak üretimde bulunabilme hissi son derece motive edici.

okul dedigin sey kisisel masturbasyon.

yapmak istiyorsan yap, ama beklentilerini dusuk tut derim. Mesela MBA yapinca seni X firmasina C level yonetici yapmayacaklar. Titrlerin pek kiymeti kalmadi artik.

"Kendim için bir başarı elde etmiş olmak için yapmayı düşünüyorum."

bence mesela haftada 2-3 katilim gosterecegin bir spora falan baslasan ve 3 sene duzenli gitsen daha iyi olur senin icin. bahsettigin masterin herhangi bir faydasi veya kariyer artisi olmayacak ama sirf ise yakin ve lisans bolumunle ayni diye tercih ediyorsun gibi gozukuyor yukaridaki yazdiklarini okuyunca.

tabii kotu bir tercih demiyorum, sadece "bir başarı elde etmiş olmak için" yapabilecegin daha manali seyler olabilir, onlari da dusun bir diyorum.

ben su an yüksek lisans yapiyorum. 2 yillik is deneyimi sonrasi basladim.
is görüsmelerinde bana masterin yok falan diyorlardi. bir yerde de haklilardi ama 10-15 yillik kariyeri olan birinin masteri olup olmamasi önemli mi acaba? önüne geliyor mu yani?

bir de isine yönelik sertifika programlari vs daha iyi olabilir. okul cok teori.

Amaca bağlı. Amaç akademiyse direkt doktora. Değilse de masterdan bir beklentin olmalı. Master finansal getirisi olmayan bir eğitim. Ya göçmenlik için kullanılır ya da cv şişirmek için.

Mastera ayıracağın zamanla kendine, sağlığına veya kariyer bağlamında bir beceri edinme yatrımı yapabilirsin

43 yaşında 1.5 saat uzaklıkta bir ilçeye gidip gelmeyi göze alarak yüksek lisansa başladım. Amacım 8 yaşındaki oğluma örnek olmak, ders çalışırken ödev yaptıran kişi değil de "haydi venim de yapmam gereken ödevler var, beraber oturup çalışalım" düsturunu kazandırmak. İşsizim, yüksek lisansa başlamasam evde TV izleyecektim. Ama bulunduğum yerdeki yüksekokulda öğretim görevlisi kadrosunu bu yüksek lisans eğitiminden sonra bir daha zorlayacağım. Umut hep baki...
Pişman değilim, iyi ki başlamışım.

1 yaş büyüğüm sizden. Mezun olduğum bölümün yükseğini yapıyorum şu an. (Olması gerektiği gibi liseden sonra gitmiştim fakülteye onda gecikme yoktu)

Soru "Türkiye'de yasamaktan sıkıldım, bu ülke adami daraltiyor" olsaydı git diyebilirdim.

Ama bana kuzenimi hatirlattiniz. Sizin gibi boşanma sonrası gitti. 1 sene kalmadi döndü, şimdi gittiği şirkete buradan çalışıyor. Döneceğini biliyordum çünkü böyle psikolojik olaylardan yurtdışına gidip kaçmak genelde ise yaramiyor.

Ben olsam olayim sadece "sifirdan başlayayım" ise ben olsam gitmem gibi. Hele burada bir derdim yoksa.

Bir de barcelona sarmadı pek beni, İzmirli olarak çok acayip bir hayat farkı görmedim özellikle paran varsa =d

bas git durma hic. ev bulmada biraz sorun yasayabilirsin, orada maasli bir isin olmadigi icin.
ama onu da asinca valla güzel bir hayat yasarsin. barcelona'da evler de cok pahali degildi. alabilirsin de belki birkac seneye.

sikilirsan da geri dönersin ama ben sen oraya gidiceksin, orada birine asik olucaksin gibi hissettim.

Ben olsam giderdim. Yeni bir ülke, yeni bir kültür ama köpeğimi de götürürdüm. Onu bırakıp gitmezdim.

Gitmemek için hiçbir sebep görünmüyor. İş değiştirme ve bulma derdi de yok, en konforlu deneme yanılma şansı.

Aslında sizde köpek olmasa dene diyebilirdim ama benim kuzen çocuğunu anneye bıraktı. Olmayacağı belliydi. Köpek aynı şey değil ama şu an yanımda yatan dana gibi köpeği birine bırakıp gitmem ben yani. Ama eski eşin köpekle çok iyi olduğundan ve sizle bir farkı olmadigindan eminseniz denenebilir. Ama köpeği de bir çocuk gibi görmek lazım, bir sorumluluk alındıysa sonuna kadar devam edilmeli normalde.

notlara eklemedim, köpeği çok seviyor eski eşim de. normalde benim bahçeli vs. bir durumum olmasaydı çok almak da isterdi.

köpek sorun degil ki. köpekle barcelonada da yasayabilirsin. getirtene kadar este kalir.

Bir hedef yoksa gitme. Yurtdışı için para konusunu ön plana almak en büyük yanlıştır.

Kariyet hedefi varsa gidilir. Evlilik motivasyonu varsa gidilir. Ben parayı vurup alemlere akacağım kafasıyla gidenler genelde pişman oluyor.

Barcelona özelinde konuşacak olursak iklimi güzel bir yer. Sosyal açıdan keyif alabileceğin bir şehir. İklim çok çok önemli. Yurtdışı diye Kanada'ya gidenler eziyetin kralını yaşıyor örneğin

Türkiye'deki ev seninse ve kapatmak zorunda değilsen, git dene kaybedecek çok bir şeyin yok. Ama kaybedecek şeylerin varsa oturup düzgün düşünmen lazım. Ama o halde bile iş aramayacak olmak, halihazırda gelirinin olması falan güzel şeyler.

bence öncelikle gidip 1-2 ay kalın, sonra karar verin. 1-2 kez turistik gitmeyle ev kapatıp gitmek arasında çok fark var. Barselona tabiiki güzel bir yer, ucuz, international bir ortam sağlar, gece hayatı canlı, dil problemi çekmezsiniz İngilizce de genelde yeter. hatta artı bir dil olarak ispanyolca öğrenmek de çok iyi olur. ama yine de yerleşik hayat biraz farklı bir durum, tam beklentilerinizi karşılar mı emin değilim. sidik kokan sokaklar, bağrışan tipler, hırsızlık vs downsideları da var.

Evini kapatmadan git bence. Ispanya'da duzenli is ve okul gibi mesgaleler olmadan tatmin edici bir sosyal hayat kurmakta ve lokal topluma entegre olmakta zorlanirsin gibi geliyor. Anladigim kadariyla dillerini de bilmiyorsun. Yerli sevgili yaparsan belki bir parca daha iyi bir sosyal hayatin olur...
O yuzden maksimum 3-6 aylik bir proje gibi bak, donem sonunda durumu degerlendirmek uzere. Balayi donemi gecince ah keske evi kapatmasaydim olmasin.

senin durumunda artilari, eksileri sabaha kadar sayabiliriz; ama verilecek hic bir tavsiye, yapilan hic bir gezi.. gidip oraya duzen kurmak kadar bir tecrube saglayamaz. anladigim kadariyla maddi ve manevi olarak etkileyecek bir risk yok. ben olsam evi kapatmadan, esyalari satmadan 6 ayligina giderim. 1 ay demisler ama bence 1 ay yetersiz. hasta olmalisin, eve tikilmalisin, devlete isin dusmeli, komsunla tanismalisin, esyani caldirmalisin, cok sevdigin bir turk urununu aramalisin, gyme gitmelisin, banka hesabi acmalisin vs... ki gunluk hayati tecrube edesin. baktin yapamadin geri donersin. cok hosuna gitti 6 ay sonra donup burdaki herseyi elden cikarirsin.

İmkanınız varsa yurt dışına gidin, bir 6 ay - 1 sene yaşayın. En kötü: baktınız olmuyor, geri dönersiniz. Evinizi sakın kiraya vermeyin!

Türkiye, uçurumdan uçmuş durumda. Ekonomik ve siyasi olarak önümüzdeki seneler, karanlık.


.

Bu sekilde giderseniz max 3 sene icinde geri donersiniz cunku gidis sebebi net degil.Sifirdan baslamak gibi bir gidis sebebi duymadim hic.Yasadiginiz sikintilar/sorunlar kafanizda sizinle birlikte gelecekler.

yazilmis yine yazalim; insan kendinden kacamadigindan kacmak icin gitmek genelde ise yaramiyor.

Ancak verdiginiz donelerle , es yok , cocuk yok; isimiz de etkilenmiyor zaten para da var. O zaman deneyin, yasam dedigin deneyim degilse nedir?

1 yil cok cabuk geciyor, evi kapatmadan denemenizi tavsiye ederim kesinlikle ancak mutlaka dil kursuna ve coworking space olayina girin. yoksa sosyallesmekte zorlanirsiniz, gider gitmez bir duzeniniz olsun. agac degilsiniz hocam, belki yanlis bir nedenle yola cikarsiniz ama bambaska bir sebeple kalirsiniz ya da oradan baska yere gecersiniz vs. yasam boyle bir sey iste, milyon tane ihtimal var ve cok guzel seyler olabilir. 1 yil turkiye'de kalmakla ne uzar ne kisalirsiniz. ama orada bambaska bir yasam deneyimi kazanirsiniz. turkiye kacmiyor, arkadasliklara da bir sey olmaz 1 senede. haftasonu barcelonata'da surf yapip pazartesi ise gitmek ihtimali bile beni heyecanlandirirdi.

barcelona'nin izmir ile karsilastirilmasini kabul etmiyorum acikcasi. turkiye'de hicbir yer artik herhangi bir avrupa sehri ile kiyaslanamaz zaten, kaldi ki yasam ve insan kalitesi bambaska.

nomad vizesi için randevumu aldım. önce nie numarasını alıyorum.
her türlü vizeyi alıcam, kararımı sonra vericem. ama şuan mayısta gidip ekimde dönme gibi bir senaryo düşünüyorum.

evi de her türlü kapatmayı düşünüyorum. çünkü mevcut evden kesin çıkmayı düşnüüyordum, istanbul'a geri dönmeyi de düşünüyordum.

eşyaları depoya kaldırıp gidicem. ord bir düzen kruarsam da eşyaları satıcam.

Böyle konularda dışardan gelen uyarıcılardan ziyade içinizdeki yargılara göre hareket etmek daha faydalı bence.

Dışarıya göre kendinizi konumlandırınca manipüle edilmek daha kolay. Kendisine karşı davranışlarınızın kendi yaptıklarına göre şekillendiğini anlayan biri size birçok şey yaptırabilir.

Tam alakalı değil ama alakasız da olmadığı için söylüyorum, örneğin sosyal medyada insanları kendine küfrettirerek dava edip para toplayan kitle de az çok bu mekanizmaya dayalı işliyor.

karşıdaki insanlıktan nasibini almış biriyse zaten kendi tuhaflığını anlayıp, bunu bir şekilde düzeltir. öbür türlü ben de aynı durumdan muzdarip olduğum için aynısını yapıyorum. şaşırıyorlar.

pasif bir bakis acisi.
ben edilden degil, ettirgenim.

benim sinirlarim, benim koyduklarimdir.
tepki vermem gereken bir durum varsa aninda veririm. karsidakinin nasil davrandigi önemli tabi ki. ama ben kimsenin aynasi degilim.

Yıllardır herkesi 100 puanla başlattım hayatıma alırken. Hep kendimden verdim. Aman öyle olsun ben yorulayım bir şey olmaz, aman benim planım bozulsun sana uyayım. Sonra baktım ki ne kadar verirsen karşı taraf o kadar istiyor. Bu kadın erkek ilişkisinde değil, arkadaşta da aynı, aile ilişkilerinde de aynı. Sen kendini düşünmezsen kimse seni düşünmüyor. 1000 kez yap 1 kere yapmadığını görüyor herkes, ben yapmıyorum neden karşıdan bekliyorum da demiyor.

Artık kim bana nasıl davranıyorsa ben de öyle davranmaya başladım. Beni evine mi davet ettin? Ben de seni ederim. Benimle bir plan mı yapmak istedin? Ben de seninle yaparım. Ben hasta oldum beni mi düşündün? Ben de seni düşünürüm. Maalesef çoğu insan bundan anlıyor. Yazık kendimi değersizleştirdiğim zamanlara.

de.pinterest.com

Grindelwald, Isvicre

Yüzde 90 evet. Ama istisnalar var tabi.

1 kez böyle bir ilişki yaşadım, başlaması ışık hızıyla olmuştu ama hazırlık aşaması epey dil dökmeli suyuma gitmeli nabzıma göre şerbet vermeli çok çabalamalı bir aşamaydı, toplam 4 ay sürmüştü. İlişki 6 günde bitti :)

Saçmalık. Bazen kendinizi bırakın gidişata. Bazen öylesi daha iyi.

Genellikle evet
Ama günümüzde yavaş ilerleyen de pek bir şey kalmadı, yani bu bir kaçınma/korkma sebebi olmamalı

kalıpları boşverip keyfini çıkart. Biterse biter, bitmezse de bulmuşsundur demektir. Saçmalık yani niye genelliyorsun.

20'li yaslarda iliskiler daha hizli basliyor. sebebi büyük ihtimalle hormonlar :D
30'lu yaslara gelince daha fazla emin olmak istiyorsun. bunun icinde zamana ihtiyacin var.

bence yasla ilgisi var. iliskinin bitmesinin nasil basladigiyla ilgisinin oldugunu düsünmüyorum.

İlişkiler hıza göre değil bireylerin durumuna göre tükeniyor ya da tükenmiyor. İlişkideki kişilere bağlı biraz

Genelliyorsak evet, genellemek yanlış modunu açarsak "aksi elbette vardır ama ben daha görmedim" :D

psikologa gitmesi lazim.
ayrica ailesinin de bu durumu bilmesi gerek. esinin de akli verse hemen bosanir ve borctan nasibini almamaya bakar. kumar oynayip düzelen biri yok.

Niye yardım edeceksiniz ki? Varsa 4 milyonunuz verirsiniz, ama onu da coine yatırır kaybeder.
Hem bu tiplerin böyle iyi olmama durumları falan hep numara.
Eşinin aklı varsa boşanır. Sonra hayat devam..

Sorunuzun kısa cevabı, 4 milyon veremezseniz yardım edemezsiniz maalesef…

Geçmiş olsun. İki hafta bunalımdan çıkamaz bu süreçte destek olmaya çalışın ve sürekli kumarın zararlarını anlatmayın. Profesyonel destek alsın.
Çok yakının değilse kendisine ya da eşine birşey yapma eşiğini atlattıktan sonra uzaklaşmanı tavsiye ederim.

Bir arkadaşım dört yıl oldu aynı durumda iki aydır uzaklaşmaya çalışıyorum ve geçmişte şunu fark ettim ki kaybedince onları tek teselli eden şey başka kaybedenlerin hikayeleri. Bu onların hayata tutunmalarını sağlıyor. Bu yazdıklarım iddaa ve sanal kumar için coin de benzer midir bilmiyorum

Geçmiş olsun

bu kumar bağımlılığı. Psikiyatr (ilaç vs. sebebiyle) daha iyi olabilir bence.

Bu arada kripto kumar değil onu yazmışım gibi anlaşılmasın. Ama en en tepeden bişeyler alsaydı bile şu an maks. %70 falan düşmüştü, hala 900 bini cebinde kalırdı. Komple kaybedip üstüne bi daha kaybettiyse, kaldıraçlı işlem yapıyor veya pumpfun denen yerdeki saçma memecoinlere girip anlık pump bekliyor. Bunlar kumar.

Coin/kumar piyasasında olup coin'e/Kumara para yatırıp, o yatırdığı parayı toparlamak için kredi çekip onu da kaybedenler zaten Türkiye'deki piyasasının %90'ını oluşturuyor. Yüksek enflasyon döneminin sonuçlarından biri de bu kolay yoldan zengin olma hayali olanların oranının artması. Bulaşmayan için aşırı saçma geliyor doğal olarak. Yapacak bir şey yok. Yardım için 3 kuruş verseniz, borcunu kapatmak için çıktığı yolda onu da kaybedecek.

Sanırım bu noktada eşekten düşenin halinden eşekten düşenin anlaması konusuna girmek lazım. Çevrede bu hataya düşen ama akıllanan biri(leri) varsa öncelikli olarak daha faydalı olabilir. Onun ya da profesyonel bir desteğin dışındaki herhangi bir geri bildirimin pek işe yarayacağını sanmıyorum. Sonrasında da soğuk sularını içip kredilerini ödeyecek ya da ödemek için ellerindekini satarak daha geriden devam edecekler hayatlarına.

Kadına üzüldüm inşallah zararsız kurtarır kendisini
Adama nasıl yardım edersiniz bilmiyorum

Kadına üzüldüm. Umarım onun parası yanmamistir.

kotu gunde es, dostun yaninda olmak adamligin fitratinda vardir; ama burda kayislar kopmus. kumar, uyusturucu ve alkol 3 asamali bir surectir.

1. keyif, merakla dahil olmak
2. bagimli olup kendine zarar vermek
3. bagimli olup hem kendine hem baskalarina zarar vermek.

1. ve 2. evrede yardim edilir; ama bir insan son evreye gelmisse 1. derece yakin disinda el uzatilmaz. su asamada olayalara dahil olmak kendine yapabilecegin en buyuk kotuluktur. ha vicdanin rahatsiz ediyorsa kadina, ailenin diger uyelerine yardim et.

Sadece alınacak olan ev kaybedildiyse bu yine olumlu. Tek eksilen ev alma şansı olsun.

Ancak böyle giderse evden çok daha fazlasını kaybetmesi de mümkün. Bu kişinin yardım alması lazım.

Bir insanın kenara ayırdığı 3 milyonu kaybetmesi kendi içinde bir sürü hata barındırıyor olsa da bu kişinin 1 milyon kredi çekip aynı şeyi yapması kadar problemli değil. Sorunu sorun yapan bu ikinci kısım. Bu kişinin "denedim olmadı" diye düşünmemesi, "çok bozuk bir iş yaptım, bundan kazançlı da çıksaydım başka şekilde bu işi batırırdım, sonuçtan bağımsız olarak bu yaptığım yanlıştı" diye düşünerek yardım alması şart.

Eşiyle ilgili kısmı eşinin bileceği iş, buna yapacak çok bir şey yok sanırım.

Sizin yapabileceğiniz en iyi şey de bu kişinin "şanssız" değil "hatalı" olduğunu anlamasını sağlayarak kendi bozuk karar alma şekilleriyle daha fazla kararlar almaktan vazgeçip yardım almaya yönlenmesini sağlamak olur sanırım.

getpocket.com

İnstapaper

Ben direk bookmarklar icinde bir klasoru bu isler icin tutuyorum. Bakamayacaksam o an oraya kaydedip sonra bakiyorum. Okuma listesi diye browserlarin kendi ozelligi de oluyor, onu da kullanmaya bir engel yok sanirim.

browser'da bookmark olarak ekleme, ek program kullanma vs bir çok çözüm denedim. geldiğim nokta şu:

1- ekran görüntüsü almak. hem bilgisayarda, hem telefonda.
2- bilgisayarda URL'yi kısayol olarak masaüstüne sürüklemek

tüm Türkiye ayni sorunu yasiyor. büyük haksizlik.
hadi genclere vermesinler anliyorum da emekli insanlara sunu yapmalari büyük haksizlik.
sizin biletler yalan oldu büyük ihtimalle.

cikarsa da ileri bir tarihe cikar o vize.

ben AB'de yasadigim halde bu sacmaliklarindan ötürü avrupa ici gezmeyi protesto ediyorum kendi capimda.