Hic bir sey yapmana gerek yok.bekleme sürende herkes kadar,

Bali'ye değil de Jakarta'ya gittim, uçak çıkışında direkt vize kuyruğuna giriyorsunuz havalimanı içerisinde. Jakarta'da çok sıra yoktu biz gittiğimizde. Euro kabul edilmiyor, hemen gidip önce paranızı euro'dan rupi'ye çeviriyorsunuz, sonra vizenizi veriyorlar.

Endişe etmelisiniz. Anestezi kedilerde çok ağır komplikasyonlara sebep olabiliyor. Benim kedimde kalp yetmezliği çıkmıştı kısırlaştırma ameliyatı sonrasında. Kaç kere söyleniyor kedileri tıraş ettirmeyin diye ama… neyse. Çok acil veterinerinize ulaşın ve durumu aktarın.

yaş ile birlikte daha zor çıkıyorlar narkozdan yalnız narkoz olduğuna eminmisiniz benim vet narkoz değil başka bir ilaç kullanıyoruz demişti, sağlık sebepleri harici traş ettirmeyin birde kediler narkozu ne kadar çok alırsa o kadar kötü.
gecede gözlemleyin geçmezse sabah ilk iş vete götürün.
yemek yemesi su içmesi önemli bunları gecede yemezse problem var demektir.

noldu bu kediye??
son durum nedir?

Burn out.
Isteki stresi iste birakman, isten cikinca iyi dinlenmen gerek.

Valla 8-5 çalışmak zaten çok yorucu. En enerjik ve verimli olduğumuz zamanlar işte geçiyor. Ben zar zor eve gelip yemek yapıp yedikten sonra 1saat yuruyebiliyorum. Bir de bence 30 sonrası tempoda da bir düşüş oluyor sanki:/

Çok yoğun ve stresli çalışmak bitkinliği hızlandırıcı bir şey ancak ağır çalışmıyorsunuz diye yorulmayacaksınız anlamına gelmiyor. Her gün hayatınızın 9 saatini iş yerine belli bir kısmını da buraya gidip gelmeye ayırıyorsunuz. Bunun kendisi tek başına ağır bir şey zaten.

En son ne zaman tatil yaptınız? Bayram gibi oradan oraya koşmadığınız günlerde kafanızı dinleyip rahatlamak için en son ne zaman +1 hafta izin aldınız? Eğer cevap 1 seneden daha önceyse izin zamanınız gelmiş.

8-5 çalışan bir insanım, hatta 7-17 gibi çalışıyorum. Çok da yoğunum, insanlarla uğraşmayı gerektiren bir işim var. Ancak bu yorgunluğun gerçek bir yorgunluk olmadığına, kendimi kandırdığıma inanıyorum. Vücutlarımızın çok daha ağır kondisyonlara göre tasarlandığını, bir 8-5 çalışmanın vücudun potansiyelinin çok altında kaldığını düşünüyorum. Neredeyse her akşam spora giderim. Hayali bir yorgunluk yaşıyoruz, bunun sebebi de bence çalıştığımız yerler... Klimalar, ledler, parlak ekranlar vs vs. Beyin yorgunluğu ile vücut yorgunluğu farklı bir şey ve dinlenme şekli aynı değil. Akşamları yürüyüş ya da spor yaparak beyninizi dinlendirebilirsiniz. Çok daha zinde hissetmeye başlayacaksınız bu şekilde ve gün yetmemeye başlayacak artık.

Sahiplenmemelisin çünkü bakimi da muhafazasi da oldukça güç bir hayvan.

Bro kedi sahibi olunca beynin serotonin reseptörleri kediye duyarlı hale geliyor ve kediyle olunca otomatik olarak mutlu oluyorsun, bu stres çağında muhteşem bir olay, o nedenle kedi sahibi olmalısın ama evde bi canlı beslemek en az bir çocuk büyütmek kadar masraflı ve zor mamasıydı vet. masrafıydı kılıydı yünüydü çok pahalı, ayrıca kafana göre bi tatile gideyim 2 gün bir yere kaçayım diyemiyorsun çünkü kedi her yere götürülebilen bi varlık değil tek başına bırakırsan da dönünce dünyayı sana dar eder ayrıca vicdanın izin vermediği için tek de bırakamazsın çok güveneceğin biri yoksa emanet de bırakamazsın, tüm hayatın kediye endeksli olur, zor yani ama kediler her şeye değer bence ben hiç pişman olmadım keşke dünyadaki bütün kedilere ben bakabilsem ama kedi bakmak çok zor ona göre düşünün karar ver minimum 10 sene sende olacak çünkü ama 15 de olur 20 de olur belli olmaz, eğer sahiplenip de 6 ay sonra ben buna bakamıyorum deyip sahiplendirme ilanı açarsan seni bulup döveriz şimdiden söyleyeyim ona göre karar ver.

kedi sahiplendim (tekir, sokak kedisi). oğlum yıllardır kedi beslemek istiyordu. çocuk şımarıklığı değil, severim sıkılınca da atarım gibi bir durum olmadığını biliyordum ama sorumluluğunu almaya da korkuyordum. gittiğimiz yazlıkta her sene yavru kediler oluyor, oğlan da çok seviyor, her sene acaba birini alıp götürsek mi, yapabilir miyiz diyip diyip vazgeçiyoruz. hatta 2021 yılında çok yaklaşmıştık vazgeçtik.

geçen sene kedinin biri, çok küçük yavru da değil 6-7 aylık eve geldi ve bir daha gitmedi. içeri almıyorduk kapıda yatıyordu, destursuz eve girip çıkıyordu. hiç diğer kediler gibi değildi. hepimizin o kadar kanı kaynadı ki dedik bu bizimle geliyor, bütün sorumluluğunu alıyoruz. iyi ki de getirmişiz.

neden sahiplenmelisin? mükemmel bir duygu. şu hayvana nankör diyenin allah cezasını versin. gelip yanına büzüşüyor, gorr gorr motor açıyor, karnına masaj yapıyor, en sıkkın anında iki sürünüp sırnaşıp mutlu ediyor. hoplaya zıplaya oynuyor neşe veriyor. canın sıkılınca gidip mıncıklıyorsun o da karşılık veriyor. acayip güzel bir duygu.

niye sahiplenmemelisin? her gün kumundan bok kürekleyeceksin, en geç ayda bir bütün kum kabını çamaşır suyuyla yıkayıp dezenfekte edeceksin. sabah akşam mama verilecek, haftada bir tüy taranacak. evin her tarafı tüy olacak, ağzından tüyü çıkacak, hele bir de uzun tüylüyse bütün koltuklar tüy olacak (sokak kedisi olmasına rağmen çok tüy dökmüyor, başka kedilere göre nispeten az benimki, sık sık taramakla da alakalı biraz). tırmalamak kedi için bir ihtiyaç, kedinin tırnakları içten dışa doğru uzuyor, tırmalayarak dış kabuğu atması gerekiyor. o yüzden ne kadar tırmalama direği de alsan o gidip halıları koltukları perdeleri tırmalayacak, eşyaların anasını belleyecek (benimki 1-2 şşşt yapma dedim, yapmıyor şimdi, nereyi tırnaklıyor bilmiyorum direğini de kullanmıyor. ama halılar koltuklar perdeler sağlam 1 yıldır). hasta olunca veterinere götürülecek, kavga dövüş ilaç içirilecek, ciddi hastalıklar epey masraflı, üzüntüsü de cabası (bu umarım hiç başımıza gelmez). en önemlisi tatile gidemeyeceksin, bayramda 1 hafta güneye kaçayım diyebilmen için şu dediklerimi yapacak birini bulman şart olacak. gezme tozma tayin yurtdışı işlerin varsa bakıcısını bulmadan yapamayacaksın, başına bela olacak. 1 aylık kuru maması 1500 lira, aylık kum 150-200 lira. bunun yaş maması var, maltı var, veterineri var, aşısı var (yıllık karma ve kuduz aşısı 900'er lira, iç dış parazit 3-4 ayda bir 600 lira), ilacı var, malzemesi (kum kabı, mama kabı, su pınarı, taşıma kutusu, tırmalama direği, tarama aleti, oyuncağı) var, var oğlu var, göçertmez ama biraz masrafı da var. bütün bu sorumluluğu peşin peşin kabul edip üstleneceksin, sonradan "yapamıyorum bana göre değilmiş" demeyeceksin.

ama böyle dertlerin yoksa, uzun seyahatlerde bırakabileceğim, bakabilecek biri var diyorsan, bok temizler, tüy tarar, mamasını suyunu veririm, halıya kusunca silerim, aşılarını aksatmam, masrafı da koymaz diyorsan mis gibi hayvan.

bokunu benden başka kimsenin temizlemeyeceğinden, veterinere götürme, ilaç içirme işlerinin bana kalacağından emindim. ne eşim yapar, ne oğlum yapar. ama ikisi de çok seviyorlar. ben hem seviyorum, hem bakıyorum. kedi de en çok beni seviyor. dibimden ayrılmaz. gece gelir koynumda yatar. çok kıpırdanırsam gider ayak ucumda yatar. sabah gelip öperek uyandırır. inanılmaz bir his var ya anlatamam. iyi ki sahiplenmişiz.

Valla bir canlının sorumluluğunu almak, hayatımı ona göre ayarlamak, temizliğiyle, mamasıyla, sağlık kontrollleri ile uğraşmak ve bu masrafa girmek istemiyorum.

Yan apartmandaki komşu kedisini sokağa bıraktı, ben de sokakta bir iki kez sevip mama verdim buna, o ara kış geldi biraz mecburen sahiplendim vicdan ağır bastı, kedi 3 yıldır bende, bazı açılardan zorlukları olsa da kedi sahiplenmek iyidir aslında, bir zaman sonra evlat gibi oluyor.

Eksiden kedi besleyen biri olarak.

Kafana göre dışarı çıkıp uzun seyahat edemiyorsun. Bir evlat gibi sorumluluk gerekli.

Her yer tüy. Her 2 güne pislik temizliyorsun. Eşyaların anasını aglatıyor. Her taraf tırnak izi. Ayrıca masrafı da çok. Maması veteriner masrafları benim senede 1 tatil masrafım kadar. Eger doktor tavsiyesi degilse önermem. Ama yalnız yaşayan ve yalnız yaşamaktan kafayı kırmak üzereyseniz kedi çok iyi bir seçenek.

Benim tek bir yorumum olacak o da kedi sayısıyla ilgili. Kediler yaşlandıkça şikayetleri artıyor. TR'deki ekonomiyi düşünerek ne kadar sayıda kedi bakabileceğinizi iyi düşünün. Örneğin fip için tedavi çok ama çok pahalı, kaliteli bir mama alacaksanız bunun fiyatını araştırın.

Sorumluluğu yüksek olduğu için hiç girmiyorum o topa. Arkadaşlarımın kedileri ile gideriyorum evcil hayvan sevgimi. Bir yere gittiklerinde bakıyorum. Çiçek sulamak bile sorumluluk ama sen yokken çiçek kendi başını belaya sokmuyor. Kedinin ne yapacağı belli değil. Bir de depresyona falan giriyor bazıları sahibi gidince. Yapamam ama yapana engel olmam.

kedileri dışarıda severim ama evde asla. kedi kakasiyla uğraşmak iğrenç bir şey.

Amaranta +1

uzun uzun yazdım ama tl:dr dersen özetlemiş arkadaşlar. ay kakası çok iğrenç, vay çişi çok kötü kokuyor, amanın her yer tüy oldu, abari eşyalar tırmık oldu, bu neymiş böyle ben hiç böyle olacağını tahmin etmemiştim dayanamıyorum diyeceksen hiç ama hiç kedi beslemeyi düşünme. kedi besleyecek olanlar bunları en baştan kabul etsin.

@jülsezar +1

yalnız arkadaşlar herkes neden sahiplenmemesi gerektiğini yazıyor. böle olunca kedi beslemek çok iğrençmiş gibi bir şey oldu. "doğru lan şunu sokağa atayım da kurtulayım, 15 sene daha bununla mı uğraşılır" diyeceğim nerdeyse (şaka tabi).

birkaçınız da neden beslenmesi gerektiğini, olumlu güzel taraflarını yazsanız da tercih yapabilse, elinde "bütün bunlara razıyım", iyi tarafı benim için ağır basıyor" diyebileceği argümanlar olabilse.

kibrit+1

benim icin nefes almak kadar hayati bir mesele. kedisiz evde hayat bulmuyorum ama!!!!! su sokaga atilan hayvanlari gordukce kriz geciriyorum. artilarini saymakla bitiremem evlat sevgisi denen sey iste agirlikla manevi yonu guclendiriyor merhameti taniyorsun

eksiler: kum kullanirsan evin her yeri kum olur. benim bebeler pelet kullaniyor tuvaletini kolayca alabiliyorum her gun temizlemek gerekir. bazen tam yemege otururken veya misafir kapidan girince bi yerden koku gelir:) benim icin tuvaletini guzel yapan kedi gazini cikaran bebek gibi sevindirici bir haber o yuzden komedi trajedi karisik o koku.

en buyuk eksi sen evde olmayacaksan hayvan ne yapacak? kediden anlayan bi cevre ihtiyaci onemli ve konum olarak yakin birileri lazim. olmayacaksan evine birileri gidebilmeli eger degilse hayvani baska kedili eve götürmek bir dert, kedisiz evde durmasi ayri dert.

maddi durum da saglik hizmetleri icin buyuk ihtiyac. mamasindan veterinere ucuza kacilinca kar edinilen hicbi durum görülmedi oyuncak haricinde

en nemrut kedinin bile duygulari vardir bi o kadar psikolojileri hassastir. ben yoksam baskasi ilgilenir demeyin cunku mhntemelen o hep sizi arayacak. ben sikildim bunlar zaten icguduleri var sokakta yasar diyemezsin cunku o ev bebesidir(hem de cins:'( )

yillarca ev arkadasi(ex bf) ile kedimiz oldugu halde kendi evime baska bi kediyi ilk sahiplendigim zamanlara gittim. bebenin huzursuz oldugu bi anini normal bi seymis gibi videoya cekmisim:( ne kadar bildigimi zannetsem de cahilmisim. her kedinin huyu farkli iyi tanimak gerekir. sahiplenirseniz kediler hk bolca bilgi edinin(su an yapmaya calistiginiz gibi), kedili bi evde zaman gecirin mesela

arkadasimla eve cikarken butce oldugu halde esya almakta cok zorlandik cunku kedilere uygun seyler secmek gerekiyordu. duz kumas bi koltugu hic etmek icin kedinin herhangi bir engeli yok, ona kizamazsin da. deterjanindan yatak basligina kadar her seyi "pati dost" almak durumunda kaliyorsun. mesela deri yatak basligi(nE?!) yerine ahsap seciyorsun

evladini camdan dusmesiyle kaybetmis biri olarak, butun cami kapiyi korumali hale getiriyorsun. aksi halde acilan gedikten sen de atlamamak icin zor tutuyorsun

yurt disi hayalin varsa ve onu goturemeyeceksen uzak duruyorsun

onu cok seviyorsun

Olumsuz taraflarına (veteriner masrafı, tuvalet temizlemesi, tüy dökmesi, eşyalara zarar vermesi vb.) arkadaşlar değinmişler zaten.

Ben 7 yaşındaki kedimizi sahiplenmeden önce "Bu eve hayvan girerse ben giderim." diyen 67 yaşındaki annemin yorumunu bırakıyorum: "Hayatımın 60 yılını böyle bir sevgiden mahrum geçirdiğim için çok pişmanım."

kedim yok çünkü uğraşamam.

Ailemin evinde yaşarken kardeşim istedi diye alındı. Kedileri çok severim ama kendi evimde yok, sebepleri klasik :

1) Kısırlaştırmazsan evin her yerine işer, evden kaçar, camdan atlar, agresifleşir, sesiyle huzur vermez.

2) Her yer tüy olur, halılar, tişörtler, paçaların, çorapların.

3) Açıkta yemek bırakamazsın

4) Kumu leş gibi kokar ve devamlı temizlemek zorundasın.

5) Rahat bir şekilde seyehat edemezsin.

6) Evdeki eşyaların içinden geçer, dünyanın parasını verdiğin mobilyalar ve kumaşları, kablolar, çiçekler...

Özetle sorumluluğu çok büyük, bunları bilmeden arkadaşının evinde görüp kucağında iki sevdin, hoşuna gitti diye kedi beslenmez.

Sokakta bahcede evet
Evde asla.
Kediler evcil degil vahşi hayvanlar. Ev onlara göre değil

İlk kedimi sahiplenmeden önce hayvansever olduğumu bilmiyordum, gerçekten.
Cevaplarda da gördüğünüz gibi bakış açısına göre değişiyor.
Benim hayatıma çok şey kattı olumlu anlamda.

yazmayı unutmuşum. yukarıda sayılan olumlu ve olumsuz yorumların yanında, kedi alerjisi kısmını da atlama. alerjin olmadığından emin ol.

benim kediye alerjim vardı. ne zaman bir kedi sevsem, ev kedisi bile olsa ağzım yüzüm yamulur, gözüm burnum akmaktan, silmekten, hapşırmaktan kıpkırmızı olurdu. hatta misafirliğe gittiğimiz bir evdeki kediyi sevdim diye o kadar yamuldum ki acile götürdüler, iğnelerle toparladım.

kedi sahiplenmemdeki en büyük endişem de buydu, ya alerjim tutarsa ne yaparım diye. geçen sene yazlıkta gelen kediyi ankara'ya götürme konusunda yükselmeye başlayınca her gün sokakta gezen bu kediyi alıp her gün ağzıma yüzüme sürdüm. elimi kolumu tırmalatıp kanattırdım. kendi kendime hard bir alerji testi uyguladım, bir sıkıntı olmadığına emin olduktan sonRa sahiplendim, ankara'ya getirdim. hala da yakalayıp yumulurum, bir sıkıntısı yok. alerjiden de kurtulduk galiba.

uzun yıllar kedi baktım. tüm kedilerim öldükten sonra küçük ırk bir köpek sahiplendim.

köpekle kurulan bağ kediden daha farklı oluyor. köpek ile daha bir karşılıklı iletişim kurulabiliyor.

o yüzden artık kedi bakmak istemiyorum. köpeği eğitebiliyorum artık eve pislemiyor, koltuk tırmalamıyor, eşyaları parçalamıyor, durduk yere havlamıyor. Ama kediler ne kadar kimi akıllı olsa da başına buyruk davranıyorlar.

@kibritsuyu

Bu alerji denen hastalık, bir gün birden kaybolabildiği gibi tam tersi olup, bir gün birden ortaya çıkabilen bir illet.

Alerji ilaçlarının da ciddi yan tesirleri vardır.

Bir gün ciddi bir kedi alerjisi başlarsa ne yaparsın?

@mirket

dediğin gibi aniden çıkıp aniden kaybolan bir şey. 1991-2004 yılları arasında da kedimiz vardı evdei onu da sokaktan tutup getirmiş, aileme zorla sahiplendirmiştim. 13 sene birlikte yaşadık, alerji falan olmadı. kedimiz öldü, birkaç sene sonra alerjim başkadı, ne zaman kedi sevsem yamuldum. etrafımdakiler de şaşırdı yahu 13 sene kediyle yaşadın bir şey yoktu, bu nereden çıktı diye.

bunu sahiplenirken de endişem oydu, testini yapıp getirdim, 1 senedir sıkıntımız yok.

aniden çıkarsa ne yaparım? bilmiyorum, ilaçla falan kesmeye çalışırım herhalde yan etkilerini göze alıp.

o risk her zaman her şey için var. sırf alerji de değil. yani her an her şey olabilir. ama bazı riskleri göze almak da gerekiyor. yoksa hiçbir şey yapamazsın, kavanozda tek başına yaşamak zorunda kalırsın.

babam hastanelik olup yatağa düşeceğini öngöremedi, köpek aldı. farklı şehirde hastanelik olunca, ben de yanına gidince (benden başka kimsesi yok) köpek yabancı şehirde sokakta kaldı. komşu, babamın el bebek gül bebek baktığı hayvana bahçede en fazla bir sokak köpeği kadar baktı. kimsenin aklına bu senaryo gelmemişti, olan köpeğe oldu. eğitimi, gelişimi her şeyi aksadı.geri aldık getirdik ama tekrar toparlayamadık. babamla mı ilgileneyim, hastanede refakatçi mi kalayım, köpeği mi eğiteyim de evde yalnız kalabilsin, kendi işime gücüme aileme mi bakayım derken köpekle yapamayacağımızı anladık, sahiplendirmek zorunda kaldık.

şimdi benim de ailem alır başını giderse, ben kedimle yalnız kalırsam, sonra ben de hastanelik olursam bu kedi evde tek başına ne olacak, kim bakacak diye düşünürsem hayat bana zehir olur. tüm ihtimalleri düşünüp en kötü senaryoları yazarsak hayatta hiçbir şey yapmadan fanusta yaşamam gerekir.

o yüzden bazı şeyleri de düşünmeden risk almak gerekiyor. gerisi kader kısmet.

2,5 ay önce bende de bahsettiğiniz gibi bir durum oldu. Bence artıları ve eksileri kişiden kişiye değişir. mesela titiz biriyseniz kedinin her yere tüy dökmesini, veya banyo tuvalet vs dahil kedinin meraklı olması sebebiyle evin heer yerini dolaşıp sonra da yemek masasının üstüne çıkmasını kaldıramayabilirsiniz.

biz çok temizlk hastası bir çift olmadığımız için kedinn bu hareketleri gözümüze batmıyor. masrafları da karşılamakta sorun yaşamıyoruz. senin sahipleneceğin kedi kaç yaşında ise masrafı ona göre değişir. bizimki 5 aylıktı, 2 doz karma aşı 1 doz lösemi, 1 doz kuduz yaptırdık (1 doz daha lösemi yapılacak) aşının tanesi 1200 TL istanbulda. ama başka bir şehirde oturuyorsan miktarı değişir. kayseride bir tanıdğım karmayı 500e yaptırmış. kuduz 300 tl bakanlık yapıyor.

2 ayda 1 iç-dış parazit ilacı yaptırman lazım 800 tl

kum masrafı kullandığın markaya göre değişiyor, 1 ayda 1,5 kutu (yaklaşık 15 lt) kum kullanıyoruz. 1 kutusu 150 tl olan kum da var 750 tl olan kum da var. senin tercihine kalmış.

mama ise kaliteden ödün verilmemesi gereken bir şey, 5-10 kg olarak alınca ucuza geliyor ama 1,5 kg ya da 2 kg alınca aylık masrafı 1000-1500 TL. (toplu alımda ucuzluk bir avantaj ama bayatlama ve kedinin ishal olma durumu dezavantaj)

1 tüp vitamın 620 tl (2-3 ay gider)
1 tüp malt 340 tl (2-3 ay gider)

daha ucuza da var ben iyisini almıştım. Yani bu iş öyle ucuz değil. kedin hasta olursa tahlil yaptırmak zorunda kalırsan 5-6 bin tl paran gidebilir.

bunları karşılayabilecek misin? onu değerlendir. BENCE KEDİ BAKMANIN KÖTÜ TARAFI: evden ayrılamamak. biz çok gezenti tipler değiliz o yüzden sorun olmadı henüz ama 1 hafta 10 gün tatile gidecek olsak sıkıntı olur. kediyi evde bıraksan bi dert, birine emanet etsen bi dert. hayvancağız yer değiştirdiğinde stres oluyo. yalnız kalsa ayrı stres oluyor. stres olunca da tuvalete çıkamıyor ya da ishal filan oluyor hasta oluyor çocukcağız.

yani sanırım şimdiki aklım olsa almazdım ama aldığım için de pişman değilim. kendime iş çıkarmış oldum durduk yere.

KOKU KONUSUNDA GÜNCELLEME: Evimiz çok küçük değil, boş bir odamız vardı kedi kumunu ve mamasını oraya koyduk koku sadece o odada var. bizim burnumuz alıştığı için bize hiç bir yer kokmuyor. geçen hafta annemle teyzem geldiğinde sordum; o odada koku olduğunu ama diğer odalarda olmadığını söylediler. odadaki koku da çok ağır değilmiş. sadece fark ediliyormuş hayvan kokusu olduğu.

Misafirlige gitmistim

1 evleri pis kokuyor

2 heryer kedi kılı ve cekyata bile oturamadik ustumuz basimiz kıl oldu

Bu hayvanlar cok tuy dokuyor koku yapiyor evi leştibgittigim kisilerin

arkadaşlar cevaplar için teşekkür ederim. çevreme de sordum sizlere de sanki durum şu :

kedi bakanların çoğu pişman olduğunu söyleyemiyor ama bir daha bu işe girişmezdim diyerek dolaylı bir itiraf yapıyor. istemeyenler de direkt söylüyor.

olumlu yönde çok az geri bildirim aldım bu @kibritsuyu ve birkaç kişi demiş ama genelde sanırım herkes geri dönülemez bir yola girmiş durumunda kalmış gibi.

hiç mi iyi yanı yok diye bakınca iyi yanlarından işte tatlı seviyorsun falan derken ardından çilesini yapıştırıyor herkes.

çocuğa karar vermek gibi. rasyonel düşünme ile olmuyor demek bu işler. duygusal içten geliyor sonrasını düşünmeden. karşılıksız iyilik yapmak işte. yaparsan yaparsın. yapmazsan yapmazsın.

yalnız şunu tekrar belirteyim. ben bu bahsettiğim sıkıntıların hepsinin farkında ve bilincinde olarak, tamamını kabullenerek gönüllü olarak sahiplendim, ilk kedim değil. kediyi sahiplendikten sonra sıkıntılarının farkına varıp, sonra da vicdanım sokağa atmaya elvermeyip mecburiyetten katlanıyor, iyi taraflarıyla da züğürt tesellisi gibi avunuyor değilim.

kendi özgür irademle, bütün zorluğunun farkında olarak kabullenip sahiplendim, bundan da asla pişman değilim, gayet memnunum.

yani kendi adıma "kedi bakanların çoğu pişman olduğunu söyleyemiyor ama bir daha bu işe girişmezdim diyerek dolaylı bir itiraf yapıyor" cümlesine kesinlikle katılmıyorum.

Bu sorumluluğa giremem diyordum ama kedi resmen gelip benim evde yaşamaya başladı kendimi içinde buldum. Kedinin kendisi beni sahiplenmeseydi ben asla götümü kaldırıp da sahiplenmezdim sadece düşünürdüm herhalde. Şimdi yanımda yatmış mırlıyor o nedenle kararından pişman değil diye düşünüyorum. Bence de iyi oldu.

"kedi bakanların çoğu pişman olduğunu söyleyemiyor ama bir daha bu işe girişmezdim diyerek dolaylı bir itiraf yapıyo"

Sonuna kadar katılmıyorum:)

Kedi bakanların çoğu pişmanım demiyor abi sen şu an zorluklarını anladığın için almamak için kendi kendini haklı çıkarmak adına herkesin pişman olduğunu ama söyleyemediği düşünmek istiyorsun ama öyle değil biz sana sadece kedi sahiplenmenin çok zor olduğunu bir anlık hevesle ya da sevgi patlamasıyla eve alınmaması gerektiğini bu işin çocuk büyütmekten daha zor olduğunu anlatmaya çalışıyoruz, pişman olanlar genelde bir anlık hevesle ve sevgi patlamasıyla alıp sonradan o zorluğu görüp kediyi başkasına kitlemeye çalışanlar oluyor, onlar da buraya yazmaz zaten. Kedi sahiplenmek kediyle yaşamak zaten mükemmel bir his bunu anlatmak saçma, önemli olan zorluklarını bilmek zorluklarını bilerek karar vermek, yoksa ben sana kediyle yaşamanın ne mükemmel olduğunu 15 paragraf yazarım ama kediyle yaşamanın zorluklarını ANLAMADAN kedi sahiplenirsen kedi seni sabahın beşinde boklu kumunu temizletmek için uyandırdığında bize küfredersin. Ayrıca senin kediden bi beklentin mi var abi sana ne anlatmamızı istiyorsun; sen eve gelmeden yemekleri yapar yemekten sonra da kahveni getirir su bitince su siparişi verir diyerek mi ikna edeceğiz seni içinde öyle bir sevgi varsa alır beslersin yoksa beslemezsin bu doğal bir içgüdü, kar/zarar performansına göre değerlendiremezsin, sen ikna olmaya çalışıyorsun ama ben sende öyle bir ışık göremedim kusura bakma, sen bu işlere girme.

Kedileri severim ama sahiplenmiyorum:
- Tüy sorunu
- Koku sorunu
- Tuvalet sorunu
- Eşya ve mobilyalara zarar verme sorunu
- Evde olmadığında, tatile çıkacağın zaman kimin bakacağı sorunu
- Sabahları erken saatte uyandırma sorunu
- İşin maddi boyutu
- Bir de çok alışma, başına birşey gelirse üzülme endişesi var.

Ayrıca duyduğum çeşitli konular var. Daha bu hafta birinden dinledim, kedisi musluğu açmış saatlerce su şarıl şarıl akıyor. Belki evi su basacak. Ötekinin kedisi zıplayıp kapıyı kulpundan açabiliyor, evin giriş kapısı açık kalıyor, kişi işinde veya dışarıda.

Bu nedenlerden hiç sahiplenmedim. Evim çok geniş/bahçeli olsaydı daha olumlu bakabilirdim.

www.eksiduyuru.com

kedi sahiplenince düşen hayat kalitemden bahsetmiştim burada ve yol yordam istemiştim buradaki arkadaşlardan.

ben de bir yakınımın bakamadığı bir cins kediyi almak durumunda kalmıştım. ama şimdi 2 yıl geçmiş olacak neredeyse. gül gibi geçinip gidiyoruz. yalnız, sanırım ben uyum sağladım kediye, o bana değil slkfsf artık gürültülerini takmıyorum, yoksa benzer şeyleri hiç yapmıyor değil. az yapıyor ama devam ediyor gürültüleri.

hatta buraya yazmamışım ama eve kedi geldikten sonra 1 ay içerisinde 3 defa hasta olmuştum. doktor bile kedi alerjin var bakma hayvana dedi. onu bile atlattık.

benim gibi, eve kedi girince depresyona giren bir tip dahi yapıyorsa, herkes yapar bence.

1. Herkes kum sorunu demiş ancak ben kedimin tuvaletini banyoya koydum, kendim banyoya işim düştüğünde ya da basitçe tuvalete gittiğimde toplamda 30 saniyede her gün kutusunu temizleyebiliyorum. Kum kabının dışında küçük, kum sıçratmayan bir kilim alıyorsunuz, o da tuvaletten çıktıktan sonra patilerinde kalan son kumları topluyor. Kumunda dert edecek ne var gerçekten anlamıyorum. Kum kaplarının kenarında köşesinde küçük poşet koymalık yerler oluyor, oradaki poşetlerden çekip kumunu 30 saniyede temizleyip çöpe atıyorum. Bitti gitti.

2. Tüy sorunu. Dönem dönem çok tüy döküyorlar ancak kedi sahiplenmeden önce Dyson aldım ve şu an iddia ediyorum ki herhangi bir kedi herhangi bir erkek kadar tüy ancak döküyor. Hatta evde erkek varsa kedi tüyü çok daha sevimli hale geliyor bile diyebilirim. Bunu eve ne zaman kardeşim, babam vs geldiği zaman anlıyorum. İnsan kılı, kedi tüyünden çok daha pis ve uğraşması tatsız bir şey.+ Kedi tüyü sorunu düzenli tarama ve bakım ile çok azalıyor.

3. Veteriner masrafları oluyor. Kediniz hasta olabilir, aşısı olur, tahlili olur vesaire. Maddi durumunuz el vermiyorsa kedi sahiplenmemelisiniz.

4. Kediyi evde bırakıp bir yerlere gitme konusu: Bu o kadar zor değil, hele düzenli çalışan insanlar için hiç değil. Ben ayda bir Ankara-İstanbul arası gidip geliyorum, 2 ayda bir de 3-4 günlük yurtdışı seyahatim oluyor. Ankara-İstanbul arası tren yolculuklarına kedim alıştı ve stressiz gidip gelebiliyoruz, yolda uyuyor. Yurtdışına giderken komşuma ya da bir arkadaşıma anahtarı bırakıyorum. Şu an 15 günlük uzak bir tatil yapmam için kedimi ailemin evine bırakmam gerekir (Ankara). Ama bunu, kedinin bana sağladığı psikolojik rahatlığa kesinlikle değer buluyorum.

5. Kediyi neden sahiplenmeliyiz? Çünkü, kedi insana evde bir arkadaş olduğu hissini çok iyi veriyor. Evde canlı kanlı, çoğunlukla sessiz, sizi mutlu etmek için hazır bekleyen muhteşem bir varlık var. Sizi yormuyor, kendi hayatı var ve size arkadaşlık ediyor. Bilhassa yalnız yaşayanlar için bir varlığı sevebilme kapasitesini kaybetmemeyi sağlıyor, şefkat ve merhamet hissi uyandırıyor. Bunlar çok değerli şeyler. İnsanlar bu tarz sevgi temelli duyguların ne kadar önemli olduğunu yok sayıyor, görmezden geliyor veya aşağılıyor. Ancak bir şeyleri sevince hayatta anlam ve keyif buluyorsunuz. İşte canım sıkılınca bazen kedimin fotoğraflarına bakıyorum. Kedimi bazen konuşturuyorum kendi kendime. Epey oyun oynuyorum. Beni canlı ve zinde tutuyor. Bir canlı için emek göstermenin ondan çok kendime iyi geldiğine inanıyorum. Sizi mutlu eden ve kedi her şeye değer diye düşündüren kısmı da bu oluyor. Emek veriyorsunuz ve o kendi çapında size karşılık veriyor. İnanılmaz bir bağ oluşuyor arada. Bunu maddi olarak açıklayamazsınız ancak çocuk sahibi olmak gibi, bir kere tattıktan sonra bir daha bırakamazsınız. Geri kalan ıvır zıvır temizlik derdi vs bana sadece tembel insan bahanesi gibi geliyor. Temiz insan hep temizdir. Evim kokmuyor, evim biraz tozlansa kedim hapşırmaya ve rahatsız olmaya başlıyor ve temizlik yapmamı bekliyor. Yatağımı toplamadığım zaman bile kızıyor -toplu haline alıştığı için düzgün olmasını bekliyor. Çocuk gibi, nasıl alıştırırsanız o şekilde bekliyor.

Son olarak, evdeki eşyalara zarar verme hikayesi... Hikaye diyorum çünkü evdeki eşyaları eskimesi için alıyoruz, eskisin ve yenisini alabilelim. Bir ömür boyunca aynı koltuğu kullanmak istemiyorum mesela. Aynı perdeyi de. İnsan her zaman farklılaşmak istiyor, sıkılıyor. Kedimin bunları eskitmesinden ziyan değil, keyif alıyorum. Eskisin ki yenisini alabileyim. Çünkü bu tarz eşyalar tek başına yaşayan bir insanın ömür billah eskitemeyeceği eşyalar. Eşyaya hizmet edeceğime, eşya benim ve kedimin keyfini yerine getirsin yeterli. 70 yaşında hala aynı perdeyi kullanmak isteyeceğinize emin misiniz? Hayır.

köpek eğitmenleri var. bildiğim kadarıyla bu tür durumları çözebiliyorlar ama emin konuşmak istemiyorum.

Köpek sıkılıyor olabilir mi? 30 dakika çok çok az değil mi?

Gönlünüze sağlık besliyorsunuz falan ama Sahiplenmek bu değil. Ev içine almayı düşündünüz mü hiç.

Çözüm bulmanıza gerek yok. Çok rahatsız oluyorsa dağda yaşasın. Müstakil evde aşıları karnesi çipi tamsa bir sorun yok. Sokaktan geçen köpek havlarsa onu kime şikayet edecek. Saçma sapan bazı insanlar dünya kendi etrafında dönüyor sanıyor.

3-4 sene sonra çocuğu evde at gibi koşturmaya başlayınca da alt komşu şikayete gelecek, bu sefer de ona çocuk bu deyip geçiştirecek.

eğitmen +1, bir arkadaşım bu işi yapıyor, bazen bana videoları gösteriyor, 1 saatte dahi havyanın ne kadar değiştiğine hayret ediyorum.

@silverleaf evet sıkılıyor olabilir. zira çok oyuncu bir köpek. şuan yıllık izindeyim. oglen bir saat oyun. aksam bir saat gezdirme ok. ama ben de gunde 12 saat calisan bir insan olarak bu kadar zaman ayiramiyorum ki. sacimi kestirmeye vakit bulamiyorum icinden cikamadim

@rakicandir malesef 2 cocuk ev masraflari olunca egitim ne kadar karsilayabilir miyim bilmiyorum

@hasmetizm 2046. 3 yildir bahcede fidan gül cicek birakmadi. 3 katli eve alsam evi yıkar. bildigin kemirgen ve at gibi zaptedemiyorsun

@koskoca kirpi : tüm yakin dostlarim bu yaniti verdi. etrafta baska havlayanlar da var. ama nedense bizimki :(((

@selam Ucreti nedir nasil ogrenirim

üzülerek söylüyorum ki sahiplenmek bu değil. bir hayvanı sahiplenme sorumluluğunu alıyorsanız bütün bunları hesaplayıp öngöreceksiniz.

@koskoca kirpi: öyle bir şey yok. ister apartman dairesi olsun, ister müstakil site olsun, çevreye rahatsızlık veriyorsa ona çözüm bulunması gerekiyor. kendi yazdığınızla çelişiyorsunuz. "3-4 sene sonra çocuğu evde at gibi koşturmaya başlayınca da alt komşu şikayete gelecek, bu sefer de ona çocuk bu deyip geçiştirecek" demekle, "müstakil evde aşısı karnesi tamam köpek bu" diyip geçiştirmek aynı şey.

apartmanda üst katta at gibi tepinip aşağıya gürültü yapmak da aynı, müstakil evin bahçesinde 7/24 havlayan köpek beslemek de aynı, bahçeye hoparlör kurup gece yarısına kadar partilemek de aynı. eğer çevre rahatsız oluyorsa ortada bir problem vardır. buna çözüm aranmasına lafım yok, ama çözüm bulmaya gerek olmadığı düşünülüyorsa bunun adı köpek beslemek, sahiplenmek değildir. sokaktan geçen köpek havlıyorsa onun da sorumlusu ve çözmesi gereken kurum belediye.

@kibritsuyu guzel soylediniz. peki 3 aylik bir kopegin sokaga atilmasina razi gelaem daha mi iyi olurdu.şuan yetiskin. Bu arada hicbir kopek sabahtan aksama kadar havlayamaz. ancaj havlama olcum cihazi diye bisey de yok. kopegi (ismini bilerek yazmiyorum) gicik eden kedilere ve yolun altindaki kiraya verilen mustakil eve gelenlere havliyor dogasi geregim

gönlünüze sağlık, sokağa atılmasına razı olmamış ve sahiplenmişsiniz. köpek için iyi olmuş fakat önünü sonunu da düşünmek gerekiyor.

benzer bir süreçten geçtim 2 sene önce. kendim sahiplenmemiştim, babamın köpeği benim başıma kalmıştı ve benzer olaylar yaşadım. mecburen bir başkasına sahiplendirmek zorunda kaldım.

hikaye şurada, belki okumak isterseniz.

1. (git: 1532823)
2. (git: 1533532)

umarım güzel bir hayatı olmuştur.

@kibritsuyu müstakil evin bahçesinde aşılı, çipli bir hayvana yapabileceğiniz hiçbir şey yok. en fazla belediyeden veteriner gelir inceler ve gider. Bunun usulu bu. Sokaktan geçen köpeğe gece ceza mı yazıyorlar. İstediği kadar havlar. Kural kuraldır. Tıpış tıpış kendini dünyanın merkezinden çıkaracak öyle düşünecek. Buna takılan komşum olursa ağlayarak günlüğüne yazabilir bunları.

biri rottweiler, biri golden olmak üzere iki tane büyük, birbiriyle çiftleşe çiftleşe çoğalan tamamı yorkshire terrier olan 7 tane küçük köpeğe müstakil evinin bahçesinde bakan (daha o zamanlar çip zorunluluğu yoktu) büyük teyzemin köpeklerinin tamamı, komşu şikayeti üzerine belediye marifetiye ellerinden alındı.

müstakil ev, apartman dairesi diye bir ayrım yok. belirli bir desibel üzerinde ses yapıyorlarsa apartman dairesi de aynı, müstakil de aynı. köpek olmasa da adam müstakil evinin bahçesinde davul çalsa da aynı, hiltiyle yeri göğü delse de aynı. kural kuraldır evet. belirli bir desibel üzerine çıkmak yasak.

apartmanlarda veya yatay yerleşim de olsa sitelerde yönetim planı oluyor. sitenin anayasası gibi. orada köpek beslenmesi yasak diyorsa köpek beslenemiyor. ha sessiz uyumlu köpek olur, kimse bir şey demez. ama müstakil ev sitedeyse, sitenin bir yönetim planı varsa, orada da köpek beslenemez diyorsa, köpek de milletin sinir uçlarıyla oynayacak hareketler yapıyorsa üzgünüm.

@kibritsuyu Veterinerin zaten gelip baktığı hem yasal konular (çip, izinm, karne, aşılar vs.) hem de sen hayvana düzgün bakabiliyor musun? Anlattığın olaydaki gibi kalabalık bir köpek grubuna düzgün bakılmıyorsa şikayetten değil, hayvanların sağlığı için alınıp götürülür.

Ben kendi köpeğime çiçek gibi bakıyorum, ama bir tane davar komşum istedi diye onu alıp götürecek hiçbir kuvvet yok. Yönetim planında dahi böyle bir engelleme olsa dahi eğer köpeğe ORTAK ALANDA bakmıyorsanız o kural geçersiz. İsteyen bu konuda komşusunu mahkemeye verip yıllarını heba edebilir.

yan komşumun yine istanbulun bir ilçesindeki pitbul köpeği şikayet üzerine alınarak uyutuldu. komşu sinir krizi geçirdi belediyeyi bastı binada küfürler etti ama şikayetçi olunmadi kendisinden. ama pitbull olduğu için oldu bunlar. golden için hiç duymadim.

www.korendy.com.tr

Önce küçük boyunu alıp deneyebilirsiniz belki.

www.dermoeczanem.com

Tamamen aynı durumdayız, çok hassas bir cildim var. Yağlanmayı engellemiyor -o yağlı ciltler için imkansız bir şey. Ama parlama yapmıyor, güzel nemlendiriyor (cildim su içmiş gibi hissettiriyor hatta). Rozayı arttırmıyor, her anlamda çok sevdiğim, herhalde artık 10 seneye yakındır kullandığım krem...

@irene bunu kullanmıştım ama çok yağlı gelmişti bu da :( içeriğinde shea butter falan var zaten.

@silverleaf bunda da parfüm var ve en sonda da değil içerik listesinde :( avene'in neredeyse tüm ürünlerinde parfüm var zaten saçma bi şekilde.

La Roche Posay Effaclar Mat ya da Cerave yagliya dönük ciltler için nemlendirici.

Siyah.

Siyah al hocam beyaz güzel ama sararır, siyah parlak olsa parmak izi toz vs çok belli eder ama mat rengi güzelmiş

siyah +1

ben olsam kirmiziyi alirdim, biktim tekdüzelikten. her sey gri, her sey siyah, her sey beyaz.

Siyah mat mutfak eşyası pişmanlıktır ya :( Kahve makinesi aldım bu şekilde iki tane, temizle temizle sürekli ya toz gösteriyor ya kir. Sonsuz bir temizlik döngüsündeyim, bugünkü aklım olsa kesinlikle almazdım... Kırmızı diyorum ben de.

kedimin en sevdigi sarki sessizlik.
ortam ne kadar sessizse o kadar hosuna gidiyor. simdiye kadar bir sarkiya tepki verdigini hic görmedim.

dere geliyor dere :D

Mama kutusu açılış sesi ^^

çorbasını içtikten sonra önlüğünü çıkartıp kenara katlayıp koyduktan sonra birrr çok sıkıldım ikiii yerim çok dar şarkısında göbüş atıyor.

www.youtube.com

bu.
benim favorim de bu.

Kedimle senelerdir Tarkan'ın Şımarık'ında dans etmeyi severiz. Alıyorum kucağıma oynayıp oynatıyorum. Öylece durup tatlı tatlı tadını çıkarıyor, genelde kaçmaya da çalışmıyor.

Bu yaz bu şarkıya Katy Perry'nin Lifetimes'ını da ekledik...

bir de bir defa başladım mı bir daha asla kurtulamamaktan çok korkuyorum. asıl en korktuğum kısmı bu ve yaşayacağım duygusuzluk sanırım. cahil gibi de davranmak istemiyorum ama gerçekten çok tedirgin oluyorum.

ilacı yarın bir gün bıraktığımda eskisinden de kötü olmaktan vs. inanılmaz korkuyorum.

Sırf bu yüzden alkole daha da bağlanıyorum. Hiç değilse canım isterse, keyfime göre.
Bağımlılık yapan hiçbir şeyi kabul edemem.

Benim de benzer korkularım vardı fakat hiçbiri gerçekleşmedi. Kulağımızda yer edinenlerin neredeyse tamamının dedikodu ve ön yargı olduğunu anladım.

Aynı anda üç farklı hapla başladık bende. Sürekli uyku hiç olmadı, kayıtsızlık veya duygusuzluk zaten yok. İki günde bir bir şeylere hala ağlıyorum. :P İlk birkaç gün baş dönmesi vardı ama o da hemen geçti. Kendi isteğimle 1 yıl sonunda bıraktığım bir hap da oldu, bırakırken de bıraktıktan sonraki süreçte de hiç zorlanmadım ve ciddi bir çöküş yaşamadım.

Hayat kalitenin, hem kendinle hem başkalarıyla geçirdiğin sürenin niteliğinin ne kadar yükseldiğini ve duygularının sadece olumlu anlamda düzenlendiğini görünce keşke daha önce başlasaydım diyeceksin. Benim çalışma düzenimi bile inanılmaz etkiledi, ufak tefek ve gereksiz ama beni yıpratan saçmalıklara önem vermemem gerektiğini fark ettim.

Tavsiye alacaksan sözlükte hapların kendi başlıkları altında yazılanlara bak, onlardan çıkarım yap. Hiç kullanmış olanların eleştiri veya yorumları sadece boş lakırdı ve açıkçası büyük bir kısmının doğruluk payı bile yok.

teşekkürler yorumlar için iyi geldi okumak cidden.

Sadece berbat bir süreçten geçtiğini düşünüyorsan antidepresanlarla hiç tanışmamak daha iyi diye düşünüyorum. Uzun süre kullanırsın ve bir de bırakma süreci var. Bundan sonra bir de antidepresan olmadan yaşama süreci var. Belki bu süreçte yeni bir ilaca başlayacaksın. İlaçsız denemeyi düşünebildiğine göre bence diğer alternatifleri denemelisin.

Antidepresan zannettiğin gibi bir şey değil. Hatta işe yaramadı hiç etkisi yokmuş deyip çeşit çeşit değiştirmen bile gerekebilir.

Bazen vücudunuzun gerçekten de biraz serotonine ihtiyacı vardır. Organik insanlarız, robot değiliz. Biraz olsun içinde bulunduğunuz derin suyun üzerine çıkıp nefes alabilme ihtimaliniz varsa kendinize niye bu eziyeti yapıyorsunuz onu anlamadım. Gerçekten de bazen sr değeriniz düşebilir ve bunu biraz olsun desteklemeniz gerekir. Adı antidepresan diye öcüye çıkmış ilaçları bazen belki de geçici bir d vitamini takviyesi gibi düşünmek gerekebilir. düşük dozajlarda yan etkileri çok değil. Vücudu çok alıştırmadan, doktor kontrolünde bırakabilirsiniz de... Kimse sizi zincirlerle bağlamıyor ki ilaca, 3 ay-6 ay kullanıp faydasını görmüş ve bırakmış çok tanıdığım var...

www.arsezgida.com

kurumsalda kent ürünlerini bu firmadan alıyoruz. bi arayıp sorun isterseniz.

bizim burada (batman’da) aktar ve kuruyemişçi benzeri yerler bayram dışında da şeker satıyor. internette aratınca karşıma direkt levent kuruyemiş ve kurukahve adında bir yer çıktı kızılay’da.

www.leventkuruyemis.com

sitelerinde bahsettiğiniz şekerlerden satılıyor. muhtemelen işyerlerinde de satışını gerçekleştiriyorlardır. telefon açıp teyitleşin ama öncesinde. sizi yanlış yönlendirmiş olmayayım.

Her şehirde bir gıda toptancıları hali olur (sebze halinden başka)

Bu toptancı sitesinde şekerden yumiyuma plastik toptan meyve suyuna bakkallarda marketlerde satılan her türlü ürünü bulursun

Hatta yıllar önce piyasadan kalktı sandığın bisküvileri çikolataları da bulursun (hepsi değil tabi)

Sanırım ankara gimat toptancı sitesi de ankaranın gıda toptancı bölgesi

Bu sütlü bonbonu ben de çok seviyorum, canım tatlı çektiğinde bir tane alıyorum kesiyor. O yüzden gittiğim her markette bir göz bakarım var mı şeklinde. Büyük Carrefour ve Migros'larda görüyorum. İstanbul'da Çağrı Market'ler var orada da var. Ankara'daki Gimat Gross'larda da bulursunuz bence.

Görseli açamadım ancak mısır ekmeği, yani geleneksel anlamda mısır ekmeği borcamda olmaz. Metal, alüminyum tava kullanmanız lazım. Kimisi fırında, kimisi ocak üstüne yapar.

Dediğim gibi görseli görmeden yorumum şu olabilir: 1. Suyunu iyi ayarlayamamış olabilirsiniz. 2. Pişirme kabınız doğru değil...

Hocam şurada borcamda mısır ekmeği yapılmış gayet güzel görünüyor bir de böyle dene istersen

www.instagram.com

izmir bb indirimin tamamını iptal etti. normal ücret alıyor.

ibb denen rezil kurumdan bu tip sorularin cevabini asla alamazsiniz, bunu ancak abonmani bitmis yenilemek isteyen 30 yas ustu bir ogrenci varsa uygulamaya girip gorebilir ancak

30 yaş üstü, öğrenciyim, 20 Temmuz'da abonman yenileyebildim.

ortada alınan bir karar var ama ne şartları belli, ne de neyi kapsayıp kapsamadığı.
devletin bir birimi instagram'ı engelliyor, sitesine gidiyorsun ama sadece "erişim yasağı var" diye ibare düşülmüş, hepsi bu. bu zam da aynı şekilde, hiçbir farkı yok. sürprizlerle dolu yerel ve genel bir yönetime sahibiz, ne şeker.

bu arada ben de 25 temmuz'da abonman yeniledim ve eski tarifeden yükleme yaptı, 250 tl çekim yaptı.

çeştili haber sitelerine göre tekli basımda %10 indirim ama abonman yapınca yine %82 indirim varmış.

surda guncellemisler fiyatlari

iett.istanbul

Sırt çantasında taşıyordum ben. Bir sıkıntı yaşamadım.

Nereye gittiğine bağlı İtalya'ya gidiyorsan mabada duhul etmedikten sonra her türlü çalabiliyorlar ama o sıkıntı oluyorsa çantayı bileğe falan bağlamak gerekiyor.

pasaportumu yanimda tasimam. sadece havaalanindan otele otelden havaalaninda kisminda uzerimde olur sadece.

kargo pantolon +1. bel cantasi, omuzdan capraz sekilde takili.

sifir nakit tasirim. kredi kartlarindan biri otelde kalir, digerini yanima alirim. nakit giderse gider ama kredi kartini iptal ettirmek, harcamalara itirazda bulunmak falan standart bir surec.

Yer italya dostlar.

Bana bir şey olmaz kafasındayım. Onlarca şehir gezdim, bir olay yaşamadım.

Pasaport ve cüzdanımı sırt çantama koymam. Onun yerine omuzdan çapraz çantamı göğsümde tutarım ya da askılı küçük bir çantayı yine önümde duracak şekilde takarım.
Onun dışında nakitimi tek bir yerde tutmam. Cüzdanım dışında bozuk para cüzdanı gibi küçük bir çantayı zincirli bir şekilde boynumda taşırım.

Göt cebimde cüzdanimla tüm Avrupa'yı gezdim bi şey olmadı. Postacı çanta alın boynunuza çapraz geçirin, pasaport vs onun içinde olsun. Bi de Türkiye'de kalabalık yerlerde uyanık olduğunuz kadar uyanık olsaniz yeter ya. Türkiyede kapkaç hiç yok da sadece İtalya'da var gibi bi algi var da o uyarılar kuzey ülkelerinden gelenler için bence. Ortalama bi Türk vatandaşı zaten gerekli reflekslere sahiptir yani (düzenli olarak cepleri kontrol etmek, kalabalık yerlerde dikkatli olmak vs)

Nakit de max 100 euro taşıyın (ki o bile bence gereksiz de neyse) kart geçiyo zaten her yerde. En fazla birkaç euro komisyon verirsiniz harcamalarda yani o da olur.

Kimlik ve pasaport fotokopileriniz soft ve hard olarak bir yerlerde bulunsun. Terslik olursa işinize yarar.

Burada kalabalikta e yapıyorsam aynısı yapıyorum.

Ülkesine göre istisnalar var.. Somali'de çıktığımda yetrcek kadar nakit ve karanlık sokaklara girmemek, Filipinler de aynı şekilde. Turistlerin olmadığı yerlere gece fazla girmemek. Tipi kayık birileri varsa yolun diğer tarafından yürümek vs.

Avrupa ise Sultanahmet te ne yapıyorsan aynısı..

Şu tarz çok küçük ve hafif spor çantalarından bir tane almıştım, çok işime yarıyor: tr.aliexpress.com

İçine bir pasaport ve küçük kartlık gibi cüzdan rahat sığıyor. Bunu belime takıyorum, kolumda da küçük bir çanta oluyor zaten. Bu küçük çantayı dışarıda hiç açmıyorum, arada belimi kontrol ediyorum orada olduğundan emin olmak için. Günlük paramı kol çantamda tutuyorum.

istanbul eminonunde hirsizlikla karsilasma riski ile italyada turistik yerlerde olan risk ayni sayilir. tek fark disaridan turist gibi gorunmek ekstra risk olusturuyor. o nedenle cok turist gibi gorunmemek en buyuk onlem.

pasaportunuzu otelde tutup, yaniniza sadece fotokopisini alin kalabalik turistik yerlere giderken.

cok fazla kalabaliga girmemek insanlarin omuz omuza temas edecegi yerlere girmemeye calismak avantaj. ozellikle toplu tasimaya binip inerken, kalabalik mekanlarin onunde sira beklerken, onemli noktalarda insan kalabaliginin icine girmek turkiyede de italyada da risk.

sirt cantanizi arkanizda tasirken acarlar, o nedenle sirt cantasi hic guvenli degil, arka cepler guvenli degil. ideal olan kucuk esnek bir cuzdan, icinde kart ve bir miktar para ile on cebe koymak. tabi her zamanda boyle gezemezsiniz, kalabalik yerlerde bunu tercih edebilirsiniz. eger sirt cantaniza koyarsaniz, cantanin en dibine koyun. on goze koymayin.

turistik yerlerde telefonu olur olmadik yerde (kalabalik alanlarda) cikartip riske girmeyin. bu durumlarda biri elinizden alip kacsa ne yapabilirsiniz diye dusunun. telefona bakacaksaniz daha sakin bir koseyi tercih edin.

etrafinizdaki tiplere dikkat edin, eger ayni tipler ara ara onunuze cikiyor, etrafi suzuyor, amacsizca ortalikta geziniyorsa risklidir. sadece turistler, hirsizlar ve sivil polisler aylak aylak, ama belli etmeden ortalikta garip zamanlar gecirir, ya da gorusu iyi bir noktadan etrafi suzer.

yillardir istanbulda hep bu sekilde yasadim. simdi italyada yine boyle yasiyorum, birsey degismiyor yani. aslinda buyuk sehirde yasayan turkler bu konuda otamatik refleks edindik, en cok guvenli ulkelerden gelenler sorun yasiyor. ama yine de bunlar hep risk, kimin ne zaman basina gelecegi belli olmaz, hepimizin dalgin zamanlari oluyor.

Olabilecek en klasik çocuk.

Çocuğunuz dahi bence.

Gayet güzel çocugunuz var. Her çocugun mizacı davranışı huyu suyu farklı. Sizinkini pozitif olanlardan. Tabiki uzmanın da fikrini alın bence her aile belli aralıklarla almalı. Fakat ekran olayına dikkat edin. Olabildiğince minimum tutun. Legonun çok güzel setleri var. Faydalı ve yaratıcı oyuncaklar alın

ben de uzman değilim ama 2 yaşında bir kızım var.

Bana sorarsanız sizin durumunuz gayet iyi. Çocuğun özellikle ilgi duyduğu birşeylerin olması ayrıca sosyal olması bunlar gayet iyi şeyler. Asıl çocuğun içine kapanık olması, kimseyle konuşmaması sosyal olmaması vb şeyler istenmeyen durumlar. Çocuğun iletişime açık olması nörolojik gelişiminin gayet iyi olduğunu gösteriyor. Dediğim gibi uzman değilim doktorlardan duyduğumu söylüyorum.

Kendi kendine harfleri tanımaya başlaması, tabletten hoslanmaması mükemmel şeyler. Benim aynı yaştaki yeğenim steamden oyun indirecek neredeyse. :/

normal düz çocuk bence. ne güzel.
harfleri öğrendiyse okuma yazma da öğrenir bir kaç aya. ben de 3.5 yaşında öyle öğrenmiştim. belki o zaman destek olursunuz okulda sıkılmasın diye. onun haricinde normal çocuk.

Merhaba, çocuğunuz ilgi alanlarını belli etmeye başlamış. Bunları takip ederek onun ilgi ve bu konudaki becerilerini geliştirebilirsiniz.
Kendi başına oyalanması için çocuğun sıkılması gerek. Sıkılmasına aralıklarla izin verirseniz, -bu, çocuğunuzla ilgilenmeyin demek değil-o da kendini oyalamak için bir şeylerle meşgul olmayı öğrenecektir. Bu da bir süreçtir. Bu durum aynı zamanda; çocuğunuzun akranlarıyla vakit geçirmeye hazır olduğunun işaretidir. İlgi alanlarını göz önünde bulundurarak; çift dille eğitim yapan dpğa/orman okulları vb.ekolleri araştırabilirsiniz.
Son sorunuza gelirsek; negatif bir farklılık, eldeki bilgilere göre yok.

bizimki de vinçlere, iş makinelerine takmıştı o yaşlarda. 4 yaşına gelince vazgeçti. diğer saydıklarınız da hemen hemen gözlenen şeyler.

tek yapmanız gereken sabırla tüm sorduğu 'adı ne? nasıl? neden?' sorularına cevap vermeye devam etmek :)

Benim kardeşim o yaşlarda kartallara takmıştı. Çok saçma değil mi, hahah. Kartal çeşitleri, kartalların özellikleri, doğada kartalların bulunabileceği yerler, içimiz dışımız kartal olmuştu. Kendisine bir yerlerden kartal fotoğrafları resimleri bulup kolaj hazırlardı kartonlara. Çoğu özelliği o kadar benziyordu ki sizin çocuğunuza :) Şimdi büyüdü tabi. Çok normal olduğunu söyleyebilirim size şimdiki haline bakarak :)

Spesifik ilgi alanları olan çocuklara saygım ve sevgim var (ki çocuk seven biri değilim pek). Ben haritalara, bayraklara falan takıktım ki hâlâ öyleyim coğrafya nerdü biriyim. Bu ilgisini devam ettirirse çocuğun ileride bunu meslek hâline getirmesine izin verin. Çiçekçi de olur biyolog da ama bu alanda ilgisi devam ederse bırakın bu işi yapsın mutlu olsun. Severek yaptığı sürece başarılı olur zaten :)

Onun dışında bence de normal. Bizim arkadaşın oğlu da inşaat makinelerine falan takık, benim bilmediğim makinelerin özelliklerini sayıyor.

Bi arkadaşımın yeğeni vardı babası bomba imha uzmanıydı, çocuk patlayıcılar konusunda kimyasal düzeyde bilgi anlatıyodu toluen nasıl üretilir, patlayıcı nasıl yapılır diye ahahaha bu biraz ürkütücü ama 5 yaşında veletten inanılmaz bilgiler öğrenmiştim 2 saatte

Okumayı erken öğrenmesi bence iyi bi şey ben de 4 yaşımda öğrenmiştim. Okula erken başlatmayın ama, birinci sınıfta sıkılır muhabbetini yaşamadım hiç ki matematik kısmını da biliyodum yani tamamen sosyal aktivite olarak gidiyodum :D

3 yaş için yalnız kalmak istememesi oldukça doğal. Bizim de kızımız 4 yaşında ve çok az kendisi oyun oynar her zaman yanında birini ister - kedi gibi - bazen sadece aynı odada olmak bile yetiyor. Uzman değilim ama anlattığınız kadarıyla herşey normal. Profesyonel görüş alma ihtimaliniz varsa alın bence. Aşırı ilgi dışında spektrum emaresi yoksa bir problem yok gibi. Benim yeğenim var üniversite sınavına hazırlanıyor o spektrum içerisinde, öğrendiği şeyleri takıntılı bir şekilde detaylı öğrenir biraz dalgındır biraz da ilgi alanları standartın dışında kalırsa insanlara garip gelebiliyor ama bu da onun karakteri olarak oturdu bizde.
Küçükken tabi çok daha göze batıyordu saatlerce taşları / gezegenleri ezberlemeler falan ama sağlıklı ve normal bir birey oldu kendisi :)

3,5 yaşında kızım var. benzer şeyler biz de de mevcut. çocuklar bir şeylere ilgi duyup sonra sıkılabiliyorlar. grup halinde bağımsız oynama 4 yaş diye biliyorum.

Özel eğitimciyim. Eğer gelişimsel/davranışsal farklılıktan kastınız otizm vb spektrum ise eğer, yazdıklarınızdan anladığım kadarıyla hayır, otizm belirtisi göstermiyor diyebilirim. Yalnız başına değil de birlikte bir şeyler yapmak istemesi de normal gayet. O yaşta yoğun ilgi ister çocuk.

Yerinde olsam cocugu botanik parka goturur cildirmasini izlerdim.

okul öncesi öğretmeniyim, çocuğunuz normal, sıradan bi çocuk. dönem dönem belli ilgi alanları oluyor ve onu derinlemesine öğrenmek istiyorlar. bu çok güzel bişey destekleyin. sınıfta bi çoçuğum vardı dinozorların her türlüsünü biliyordu. isimlerine dili dönmüyordu ama türlü türlü özelliklerini söylerdi şimdi fen lisesinde. bi öğrencim hayvan düşkünüydü. başka bi tanesi hot wheels delisiydi. bunlar normal. o dönem çocukları biraz trol davranışlar sergileyebiliyorlar çünkü süz onun annesisiniz ve sürekli berabersiniz. mizaç olarak da öyle olabilir. bi öğretmen arkadaşım vardı çocuğunun adını üst üste söyleyip dönüp bakmayınca bu çocuk otistik mi acaba diye çocuk psikiyatrına götürmüştü. doktor da hanımefendi çocuğu bıktırmışsınız adını söyleyince çocuk bi aksiyon olacağını sanır. adını söyleyip bişey olmadığını anlayınca adı söylenince bakmamayı tercih etmiş çocuk artık demiş. çok takılmayınca böyle şeylere. ve naçizane tavsiyem bol bol birlikte vakit geçirin. bazen sınırlarınızı da sinirlerinizi de zorluyordur eminim ki ama gelişimini gördükçe insan inanılmaz mutlu oluyor ve unutmayın ki bugünleri asla geri gelmeyecek.

Oğluma benzettim.
Zeka düzeyi yüksek olabilir.
Ne yazık ki gelişmemiş ülkelerde destek yok.
Yakında oğlunuz okumayı öğrenecek.
Tek yapabildiğimiz, tanıdık bir psikolog aracılığıyla zeka düzeyini belgelemek ve okula başlarken sınıf atlatmak oldu. Ne yazık ki sınıf atlatan okul da sorgulamaya izin vermeyen, sürekli çocuğu susturan ve ezen malum bir zihniyetteydi.
Nispeten iyi diye gittiğimiz okullar "ohooo, böyle çocuk çok geliyor" diye oğlumuzu geri çevirdi.
Burada da böyle yorum yapanlar var, inanmayın.
Ama bu toplum ve eğitim sistemi herkesi köreltiyor. Zeka düzeyi yüksek olanları da bir tornaya sokuyor, ortalama hale getiriyor.
Bilsem okullarını araştırdık. Matah gelmedi onlar da. Belki gelişmiş bir ülkede devamı gelirse, işe yarayabilir.
Keşke yurtdışında yaşamaya devam edebilseydiniz (yani Avrupa gibi düşündüm).
Biz bir miktar köreldik. Ama yine de empati, yaratıcılık, öğrenme hevesi devam ediyor. Aileye, özellikle anneye çok iş düşüyor desteklemek için. Bir de nispeten yabancı kökenli bir lise eğitimi çok fark ettiriyor.
Kolay gelsin.

Bizde de aynı durum.
Şaka gibi bir zamla karşılaştık, ama ben zaten beklentide değildim hiç yapmazlar diyordum sürpriz oldu çalışanlardan gaza gelip nasılsa zam gelecek diye avansa yüklenenler olmuş hepsi eksiye düştü :)

(%11)

%20.
Ben sevindim; ama az bulanlar çoğunlukta. Şirkette durumlar pek iç açıcı olmadığı için zam yapılmasa şaşırmazdım.

Brüte %30 Nete yansıması tabi daha az olacak ancak yine de beklenenden yüksek bir zam yapıldı. Eğer yapılmasaydı nitelikli personellerde büyük bir erime kapıdaydı. Bu bile ne kadar durduracak göreceğiz.

memura %19.31 zam geldi

Hiç olmadı. :) Ekonomi böyle düzelecekmiş.

Nette %25 aldık...

Nette %20 yaptım. Bayramlarda ve yılbaşında +1 maaş. Yemek ücretlerine de artış.

hiç olmadı hatta bahsi bile geçmedi.

Nette %10.

Olmadı

Bulaşık makinesini her zaman en kısa programda kullanıyorum.
Çamaşır makinesinde beyaz ve pamukluları 60 derece uzun program, çok giyilmiş genel renklileri 40, spor kıyafeti vs gibi bir terleyip atılmış eşyaları da en kısa programda.

Hızlı Programlar daha çok su ve elektrik kullanır. Şimdi diyeceksiniz 30 dk çalışan çamaşır makinesi nasıl 1 buçuk saat çalışan çamaşır makinesinden daha fazla harcıyor diye. Çünkü uzun programda makine çamaşırı suyun içinde beklete beklete tek seferde aldıgı suyun içinde yavaş yavaş kirin çözülmesini bekliyor. Sonra durulama suyunu basıp ardından sıkıp çıkarıyor.

Ama kısa programda buna vakit olmadıgı için makine 3 kere su alıp boşaltıyor.
Evet vakit probleminiz yoksa uzun olan ekonomik programlarda yıkayın.Tabi bu mod markadan markaya degişir.
Mesela bulaşık makinesi 50 dklık bir programda 15 litre su tüketiyorken 3 saatlik programda 8 litre tüketiyor.

Dogru yıkama şekli genelde kullandığın makineyi iyi tanımaktan geçiyor

bulaşık makinasında var olan en hızlı programı kullanıyorum teknik olarak, sayılır mı?

benden yaşlı, 30 küsür yıllık arçelik leydi serisinden... tek programlı. :D alternatifi yok.

sadece en kisa programlari kullaniyorum yillardir ikisinde de.

kıyafetlerimi günlük değiştiriyorum 1 gün giyilmiş kıyafetlerimi sürekli 45-50 dk programda yıkıyorum. sıvı deterjan kullanıyorum, siyahsa siyah renkli ise renkli sıvı deterjanı programın farkı denilen gibi daha fazla harcıyor olabilir benim tek fark ettiğim uzun programa göre daha çok dönüyor makine, uzun programda dönüp bekliyor. çok deterjan koymuyorum çünkü makinalar inanılmaz az su alıyor ve çamaşırlar çıktığında deterjan kokuyor çoğunluk 1 kapaktan çok az eksilterek koyuyorum makinayıda ölümüne doldurmamak gerekiyor yarısına kadar dolduruyorum.

10 senedir bu şekilde rutinim, çarşaflarda 1 buçuk saatlik programda, havlular uzun programda yıkanıyor.

Giysileri 30 dakikalık programda yıkıyorum. Limonlu ekşi'nin cevabını görünce bir aydınlanma yaşadım. Uzun programda yıkarım bundan sonra.

konum istanbul, faturalar; su yaklaşık 120, elektrik 100-120 arası değişiyor. klima bu ay kullandım o bu rakama dahil değil şimdilik. ev interneti 300, cep telefonu 350, geçen kış ortalama 1000-1500 merkezi sistem ısıtma ödüyordum, ve aidat 1000 lira.

yemekle çok arası olan biri değilim, kahvaltı bende hiç yok, aylık 2000-2500 civarı market harcamam vardır muhtemelen, süt yoğurt, yumurta bakliyat, deterjan, şampuan filan. sigara ve alkol dahil değil elbette.

ayda 3-4 gün de bar, canlı müzik vs. o da 3000 civarıdır. yaz dönemi hariç opera gösterimlerini kaçırmıyorum ayda 1000 lira oraya gidiyordur. 1000 lira da hobi malzemelerime harcıyorumdur, puzzle, kitap, örgü için ip. ya da ıvır zıvır şeyler.

ben de evden çalışıyorum, o yüzden yol masrafı ve sürekli alışveriş modum yok. böyle yazınca da çok az harcama gibi görünüyor da muhakkak yine bişeyler çıkıyor, özel sağlık sigortası ödemesi, bozulan bişeyin yerine yenisini almak vs. gibi.

30k yemek, restoranlar dahil masrafım.

3k da faturalar

@gabe 30k yemek derken sadece yemeğe 30 bin yani.

Yemeğe en az 30k, evet

Kira 10k
Su ve internete ödemiyorum. Yazın doğalgaz yok. Elektrik sadece 300 geliyor. Kışın 700-800 oluyor.
Cep telefonu 200
Market ve pazar 5k. Ama bunun eti, kuru bakliyati, salça ve baharatı filan hep annemlerden geliyor.
Dışardan yemek yemem her zaman kendim yaparim arada arkadaşla yemediğim sürece o da max 2k.
Eğlenmelik aktivite arada sinema tiyatro olursa ya da akşam dondurma yeme o da 1k
Evim iş yerim çok yakın yol masrafim yok.

Ortalama 19-20k filan.
Bu listeye şehir dışına aile evine gidince ki masraflar dahil değil.

19.000 TL - Kira
1000 TL - Faturalar

Yemek masrafı: Aylık 6000 küsür TL yemek kartım var. Pazar hariç bütün yeme içme + market + kahve masrafımı neredeyse buradan karşılıyorum.

+ Haftalık yaklaşık 500 TL'lik pazar masrafım var, nakit olarak ödediğim miktar bu. Aylık 2000 TL ediyor.

Bunların dışında dışarıda yediğim, yemek kartımın geçmediği yemekler 1500-2000TL'yi geçmez herhalde. Yemeğimin %95'ini kendim yapıyorum.

8-10k yemek - full rahatım ama
10k kira
2k ulaşım
2k abonelikler ve faturalar
pazardan alışveriş yapmıyorum
eğlence değişiyor, arabaya masraflar yok

kira değişse eklersiniz işte

Sabah uyandıktan sonra içilen kahve, vücutta yağ artımına neden oluyormuş. vücut zaten uyandığında strese girdiği için, bir de kafein alınca yağ depoluyormuş diye birkaç yerde okuduğumdan beri uyandıktan sonra su, sonra türk kahvesi rutinimi değiştirip kahveyi kahvaltıdan sonraya aldım.
ayrıca aç karnına soda mı? :O

Haftaiçi haftasonu fark etmeksizin 7-7:30 arası uyanmak,
Kedişi kontrol etmek, birazcık oynamak gıdıklamak, totosuna şapşapşap vurmak,
Epey bi su içmek,
Telefona bir göz bakmak acil bir durum/haber vs var mı şeklinde,
Banyo işleri,
Mutfakta iki yumurtayı haşlamaya koymak…

-15dk-1 saat arası 5 dakikada bir alarmı erteleye basarak uyanmayı geciktirdikten sonra kalkış
-İlaçları içme
-Kedi tuvaletini temizleme
-Kendi tuvalet, yüz yıkama, dış fırçalama işlemleri
-Giyinme
-Kedi mamalarını ve suyunu tazeleme
-Evden çalışılacaksa kahve yapıp bilgisayarı açma, ofise gidilecekse evden çıkış

Hazırlanırken genelde Kısa Dalga'nın günlük bültenini dinliyorum.

Sabahçı olduğımda 5:20 uyanır kalkar işe giderim 1 bardak kahve içerim sonra işe başlarım
Akşamcı isem 6:30 gibi çocuk uyandırır beni kahvaltı hazırlarım kahvaltıda 1 bardak kahve içerim sonra onu okula götürürüm

son 1.5 aydır bir (kaç gün fireyle) 8 hareketten oluşan 3 setlik bir egzersiz rutini yarattım, tamamen kendi sevdiğim hareketlerden. sabah kalkıp kahvemi demledikten sonra bu hareketleri yapıyorum, 15 dk sürüyor. inanılmaz iyi geldi bana bu. asla bırakmama umuduyla.

Haftaiçi zar zor uyanıyorum o da hep bu aralar 7-30 -8.00 oluyor bu da işe geç kaldım demek.
Önce lavabo, el, yüz diş- bir adet yumurta haşlama, duş, üstünü giyinme ve koşarak evden çıkma, trafikte cebelleşerek ofise varma, kahvaltı.

Burdan sonra ilk iş kahve olurdu ama hemen kahve içmek çok zararlıymış bir de demir ilacı kullanmaya başladım kahveyi bıraktım bir haftadır, çok mutsuzum :(
yerine koyacak bir şeyler arayışındayım. Kahve beni mutlu ediyordu resmen ama hem memede kist yapıyor hem de demir emilimini azaltıyormuş.
Kafeinsiz kahve mi içsem diyorum.

Önce tuvalet
Sonra duş
Kahve (birkaç haftadır kahve içmeden önce bir bardak su içmeye çalışıyorum)
İlk kahvemi oturup sakin içmeyi severim youtubedan bir şeyler bulup biraz kafa dağıtırım.
İkinci fincanı içerken bir yandan yavaştan hazırlanıp bir yandan da bir şeyler izlerim.
Otobüs saatine bakarım vakit varsa bir kahve daha, zaman yoksa yola çıkarım.
Sonra iş güç...

yine sınıfsallık başlık altında kendini belli etmiş.

6.10 alarm
6.45'e kadar sırasıyla el yüz yıkama, giyince, varsa bi poğaça yeme, dış fırçalama
6.45'te servis için evden çıkış
6.52 gibi de servis alıyor

hafta içi:

07:50 uyanış.
07:50-08:00 arası tuvalet + kişisel elzem bakım.
08:10 - 08:15 arası giyinip evden çıkış.
08:15-08:25 metroya yürüyüş ve biniş.

hafta sonu:
11:00-12:00 arası uyanış.
12:00-13:00 arası kahvaltı hazırlamak.
13:00 kahvaltı yemek.

Şu sıralar bir rutinim oldu, oldum olası yataktan kalkmayı sevmeyen biri olarak; uyanmak için akıllı prize bağlı espresso makinesini her sabah 7.30'da otomatik çalıştırıyorum, makine çalışınca ve espresso içmeyi çok sevdiğimden kalkıyorum, espresso içtikten sonra kendime geliyorum, sonrasında müzik-duş-kahvaltı-işe gitmece şeklinde devam ediyor.

kalkıyorum, tuvalet, yüz yıkama, erken kalktıysam kahvaltı için vaktin geçmesini bekliyorum, tartılıyorum, kahvaltı, d vitamini alıyorum, sade soda içiyorum. sonra mutfak işleri vs. okula gideceksem kahvaltı etmeden okula gidiyorum.

yaz olduğu için buzlu kahve hazırlıyorum. mutlaka duş alıyorum.

5 dk kala uyanma sıfır noktasına alarmı kapamak
2 dk kala uyanma sıfır noktasına uyanmaz
el yüzümü yıkıyorum bu gidişat çok gidi gidişat diye
hop tartıya çıkıyorum
su içiyorum hemen, saçı başı düzeltme
erkek olunca bi de sakal-ense kontrolü
twitter galatasaray günaydınları tweet’i
whatsapp check
pc açılış hepsi 2 dk içerisinde tamamlanıyor bunların
5 dk önce uyandıysam 3 dk da sıkılıyorum hatta

yatağa dönme iyi aktiviteymiş. ben yaparsam uyurum boşver.

her sabah oğlum uyandırıyor, göz kapaklarımı kaldırıyor, anne anne anne sonsuza dek söylüyor. gözlerimi açıp biraz yatakta oynuyoruz. sonra ona kahvaltı hazırlama, yine oyun, çiş-kaka falan. rutinim bu.

Abdest
Namaz
Kahve
Üst kattaki amcaya ekmek alma
İşe gidiş.

7 de kalk. sabah koşusu. duş, uzanarak biraz işlerin durumuna bakma. portakal suyu ve kızarmış ekmek hazırla, kahvaltını yap. 2 saat daha kestirip 11 de kahvemle güne başlama.
ve gerçekler.. 5 kalk. 5:30 a kadar hazırlan. 5:40 servisine yetiş.

Paşabahçeden değişik bardak vs olabilir

yakın arkadaşsa kibarca sorulabileceğini düşünüyorum neye ihtiyacın var diye.
yoksa porselen çay fincanı gibi şık durabilecek şeyler olabilir.

Benim için en güzel hediye "güzel ama gereksiz" dediğim bir şeyi birinin getirip hediye etmesi. Bazı şeyler böyledir, ahşap yontu figür mesela. Kendim gidip hayatta almam, lüzumsuz harcama gibi gelir. Alsam da öylece durur, bir özelliği olmaz ısınmam. Ama biri hediye olarak getirse bayıla bayıla koyarım bir yere. İşlevsel hediyeden daha çok hoşuma gider. Hem uzun süre kalıyor, hem anısı oluyor hem de şık. Yarın bir gün çoluğa çocuğa bile gösterilir ev hediyesi olarak gelmişti diye.

Ya da Paşabahçe'de özel koleksiyon vazolar var mesela. Kendiniz bir vazoya o kadar para verip almazsınız. Ama hediye ederken mantıklı. Siz işlevsel bir şey de alsanız hemen hemen aynı parayı cebinizden çıkaracaksınız. O kişi bir süre bunu kullanacak, sonra eskiyip gidecek. Hiç var olmamış olacak. Halbuki o vazo yeri gelir ömür boyu durur.

Güzel bir koltuk/TV battaniyesi. Bunun ihtiyaç fazlalığı olmaz, her evde bulunur ve mutlaka bir şekilde kullanılır. Güzel ve indirimli bir tanesi: www.zara.com

Tepsi çok güzel bir hediye bence.

Hem evde asla yeteri kadar tepsi olmaz hem de yıllarca o evde yaşar ve hediye eden kişi hatırlanır. Bir başka güzelliği de neredeyse hiç yer kaplamaması, kırılacak derdi olmaması.
Çok şirin, çiçekli, esprili seçenekler de var.
Misafirliğe gittiğinizde "sizin tepsiyle getireyim çayları" diyerek ev sahibi de siz de mutlu olursunuz.

Paşabahçeden bardak, vazo, tahta süs eşyası gibi hediyeleri bana alsanız ben üzülüyorum. Gerçek bir üzüntüden bahsediyorum. Çünkü ona evde yer ayırmam lazım. Her geleceğinde "isiaha'nın vazoyu ortaya koyayım da kırılmasın" diye düşünmem gerekiyor. Hayatıma da yük oluyorlar. Öyle kalabalık, yer işgal eden ve işe yaramayan şeyleri hiç sevmiyorum. Almıyorum.

Yakın arkadaşım evlendiği zaman evli arkadaşlarıma genelde neye ihtiyacınız oluyor diye sormuştum. Pike pike pike diye cevap verdiler. Ben pike almıştım. Diğer alternatiflerim ise kahvaltı takımı(çay keyfi seri diye de geçebilir), nevresim, battaniye ve pikeydi.

mavi gökyüzü, sarışın hatunla flört, sakin bir müzik ve soğuk bir ortamda kafede yapılan enerjik konuşma bir kaç tane daha var ama henüz bilmiyorum yani biliyorum da farkında değilim

Gün batımını izlemek❤️

Valla sırf bunun için akşam yemeğimi gün batımından önce yiyorum. Hemen rahat şeyler giyip kulaklığımı alıp yaşadığım şehirdeki bir avuç yeşilin olduğu yere gidiyorum. Yürürken gün batımınin yeşille kavuştuğu anları seyrediyorum. O kadar o kadar keyif veriyor ki bazen aşırı mutlu olup o coşkuyla birkaç damla dökülüyor gözlerimden. Tarifi çok zor bir his. Bu anlara tanık olabildiğim için kendimi çok şanslı hissediyorum nedense:/ Hele bir de arkada güzel bir müzik varsa, örneğin daft punk'un touch solosu.
Mesela: hizliresim.com

Müzik, arkadaşlarla aktivite yapmak, aileyle görüşmek, koşmak, deli gibi koşmak.

Kedi ve köpek çocuklarım, bütün hayvanlar, doğayla iç içe olmak, ailem, sahip olduğum tek arkadaşım, kitaplar, yoga, meditasyon, bir gün deniz olan bir yerde yaşama ümidi, hobilerim, mesleğim, çok büyük bir hayalim var ( gerçek olup olmayacağı seneye belli olacak), kendime ayırabildiğim zamanımın olması ve çok ümidim olmasa da gerçek bir aşk ( karşılıklı olanından) karşılaşmak ve bu aşkı yaşayabilmek.

Temiz beslenmek.

İyi yemek ve sessizlik.

Yemek yapmayı seviyorum.
Ruhsal olarak bana çok iyi geliyor, alışverişini yapmak, onunla uğraşmak, sonucundan tatmin olmak... Harika.

Çok güneşli olmayan havalar hariç uzun uzun yürüyüş yapmak bana çok iyi gelir. Kulaklığımı takıp yürümek en sevdiğim şey. Bazen özellikle birkaç durak önce inerim yürümek için öyle seviyorum.

Kahve makineme aşığım.
Çocukken mahallerimizde arabalarını çocuğu gibi seven adamlar olurdu ya top sesi duyunca cama çıkarlar, kimseye elletmezler vs. böyle ruh hastası adamlara dönüştüm makineyi aldığımdan beri. Temizliğini kendim yaparım, bazen öylesine mutfağa gider izlerim çok seviyorum.

Şikayet etmemek ve öfkeyi sindirmeden tepki vermemek... Ne güzel yazmışsınız keşke azıcık bende de olabilse bunlar. Sürekli her şeyden şikayet ediyorum ve ani patlamalarım var bunlar gerçekten insanın enerjisini düşüren şeyler :/

@mutekebbir: benim de çok alışık olduğum haller değil bunlar. Ben de çok şikayet ederim, öfkelendigimde eğer hemen tepki vermezsem ezildiğimi, küçük düşürüldüğümü hissederim. İki hafta önce yedi gün boyunca şikayet orucu yaptım. Ana, iyi geliyor :) Bayağı bayağı iyi hissetmeye başladım kendimi, normalde hissetmem çünkü. Bir de şikayet ederek o alanı ketlemeyince zihin cidden çözüm aramaya başlıyormuş. Cidden bir anlamda makinayız makina. Girdisi belli, çıktısı belli. İki gündür de sorumluluk alma üzerine çalışıyorum. Başıma gelenler için başkalarını suçlamak yerine olayın o raddeye gelmesinde benim bir payım var mı, varsa neydi üzerine düşünüyorum. İşlerin zorlaşmasında benim sorumluluğum ne? Önce ona odaklanıp diğerlerinin kör göze parmak kötülüklerini, fesatlıklarını dışarıda bırakınca baktım ki cidden frekansım inanılmaz yükseliyor. Hem de sinirle konuşup kalp kırdıktan sonra yaşadığım vicdan azabını yaşamıyorum. Daha az efor harcamış oluyorum olan biten üzerine.

Diyeceksin, bunları kendin mi akıl ettin? Hayır :) Çetin Çetintaş'i takip ediyorum :p O böyle ödevler veriyor.

hayal kurmak, market alisverisi yapmak, bisiklet sürmek, kitap almak, overpriced kahvecilerde bos yapmak, date'e cikmak, tatil plani yapmak, oje sürmek

aşk

Senin sorularını cevaplamak

gunes

1. Kedim Maruş’un patisini gıdıklayınca parmaklarını gererek açması.
2. Fırından taze çıkmış sıcak, tatlı hamurişi kokusu.
3. Günün ilk kahvesini sabırsızlıkla beklemek ve o ilk yudum.
4. Uzun bir planlama sonrasında tatil bileti aldığım an.
5. Her gün yürüyüş yaptıktan sonra eve gelirken oluşan “bugün de tamam!” hissi.
6. Canım sıkkın olduğunda babama attığım “napıyorsun” mesajı. Devamında mutlaka iyi hissedeceğim bir şey söyler. En kötü ihtimalle onun bir rutinde olduğunu bilmek iyi hissettirir.
7. Kardeşimin sesini duymak.
8. Güneşe çıktığım her an.
9. Bulaşık makinesini güzelce başa kadar doldurup çalıştırdığım zaman yaşadığım garip tatmin.
10. Yeni kıyafeti işe giderken giydiğim gün.
11. Aniden ailemin ve kedimin sağlıklı olduğunu hatırlamak, gibi gibi gibi. :)

İyi ki okumuşum diyebileceğim bir kitabın son sayfasındaki son cümleler.

@geveze: Bunu da bedavaya dolaşıma soktuk:( şaka bir yana, işine yaradiysa gerçekten inanılmaz mutlu olurum. :)

gönül işleri harici, bazı akşamlar veya akşama doğru havalarda deniz kenarında bir banka oturup saatlerce denizi izlemek.

@amaranta, ilk kez duyuru cevabında emoji kullanılabildigini görüyorum, deneyeceğim :)

Bence yeni bir doktora gidip 1 yıl içinde hamile kalma mevzusunu gerçekten zayıf olup olmadığı hususunu netleştirin ve ona göre yol alın. Tamam eşinizle çocuk konusunda konuştunuz ama bir anda böyle bir kapının kapanacak olma ihtimali strese soktu demek ki. Ayrıca bu durumlar kadınlarda biraz da hormonal olduğu için net bir cevabı yok. Böyle bir hale girmiş sizinki de.

3 aylik evlilikte 3 yillik olay yasamissiniz.

cocuk konusunda farkli düsünmek bosanmak icin gayet iyi bir neden.
bosanan herkes sevmedigi icin bosanmiyor, hayatlari amaclari farkli oldugun icin de bosanmak saglikli bir durum.

bosanma meselesine aileleri karistirmak hata olmus. önce bosanip sonra haber vermeniz daha saglikli olurdu. süreci uzattiniz ve daha acili hala getirdiniz büyük ihtimalle. her kafadan bir ses cikacak.

@respect
Birlikte yaşamak ve hayatın devamını birlikte planlayacağımız için evleniyoruz sanıyordum. Eşimin "evlenelim ama çocuk yapmayı düşünmüyorum" dediğimde tamam demeden ileride isteme ihtimalini düşünerek hareket etmesi gerekmez miydi?
Ben keşke baştan hayallerini tam anlatsaydın hiç ilerleyip bu kadar acılı bir sürece girmezdik görüşündeyim.

@robert bosch
Evet o büyük hata oldu ama çok sıkışmıştım ve birilerine anlatıp ben mi abartıyorum veya bu şekilde bir reste üzülmem normal değil mi şeklinde bir cevap arayışındaydım. Her kafadan bir ses çıkmıyor aileler zaten sürekli tartışma olan bir evlilikte çocuk düşünülmemeli şeklinde düşünüyor.

Bir anda ciddi bir yol ayrımına gelince eşinizin ayarları bozulmuş. Bir de anlamadığım şey çocuk istiyor ama illa sizden mi olsun diye diretiyor yoksa bir an önce ayrılalım ben yeniden başkasıyla evlenip ondan çocuk mu yapayım diyor? İkincisiyse saçmaymış. Birini bulacak da sevecek de çocuğuna baba olacak kişiden bu stresli ruh halinde çocuk sahibi olacak da?

Kaçırdığım bir şey var ya da eşiniz de ne istediğini bilmiyor.

Bir de sizin çocuk istememe sebebiniz ezbere bir istek mi yoksa çok geçerli sebepleriniz mi var? Tanıdığım bazı kişiler de yıllarca çocuk istemiyorum asla diye gezdiler şimdi çocuk tuvaletteyken bile yanından ayrılmıyorlar.

@dedeminhirkasi
Evet hormonal birşey olduğu için bunu istemesine kızmıyorum. Her saniye bir sayacın çalıştığından bahsedip o üzüntüyle yaşayarak kendini de yıpratıyor.

@respect

Türkiye'de evlenmeden resmi olarak çift olduğun kabul edilmiyor. Herhangi bir hukuki hakkın olmuyor, yani sokaktan geçen A ve B kişisinden farkın yok istersen 30 sene birlikte yaşa. İnsanlara "Çocuk istemiyorsanız niye evleniyorsunuz" demek ve bu konudaki kendi düşüncelerini genel geçer kabul görmüş yasalar gibi dayatmak çok saygısızca ve yakışıksız. Kullanıcı adını kendine hayat ilkesi edinmeni ve başkalarına "respect" göstermeni temenni ederim.


soruya cevap olarak, zor bir durum ama bence de başka jinekologlara gidip iyice net sonuç edinin. Olmazsa boşanmayı düşünebilirsiniz

evlenen herkes cocuk icin evlenmek zorunda degil, ben buna katilmiyorum. gidin sevgili olarak ayni evde yasayin da herkes icin ayni degil. ayrica iyi gun var kotu gun var, basiniza bir sey geldiginde, hastane kapisinda 'sevgiliyiz, on yildir birlikte yasiyoruz' demeniz bir seye yaramiyor, ornegin sadece ailenin bilmesi gereken bilgileri, ya da ailenin almasi gereken kararlari alamiyorsunuz mesela. ona en yakin insansiniz ve o anda hicbir hukmunuz kalmiyor. dolayisiyla ben 'seviyorum, birlikte bir yasam gecirmek istiyorum ve evlenecegim ama cocuk istemiyorum' kararini gayet anliyorum.
ayrica cocuk yapmak icin evlenmeye de gerek yok mesela, bir de bu durum var bence. dolayisiyla evlilik ile cocuk karari, bence, dogrudan birbiriyle bagli degil.
bosanan herkes sevmedigi icin bosanmiyor +1 ve @robert'e fazlasiyla katiliyorum. ozellikle turk kulturunde aileler arkadaslar isin icine girince gercekten sacma bir hale geliyor olay. gerekirse terapist esliginde bu sureci yonetip bir karar vermeniz daha saglikli.
bunu su anda atlatabilmenizin bir yolu yok, once onu kabul etmek lazim. ne karar verirseniz verin zaman gerekiyor. ayrica bu tur kararlarin dogrusu ya da yanlisi da yok, o anda ihtiyaclariniz neyse ve yasam nasil gelisiyorsa genellikle o sekilde aliniyor kararlar. yani illa en dogru karari verecegim ve bu karar omrum boyunca ayni dogrulukta olacak seklinde de dusunmeyin. fikirlerimiz, dogrularimiz yanlislarimiz degisebilir, gelisebilir. yasamin kendinisi bir devinim zaten. boyle dusunmek kendi uzerinizde yarattiginiz baskiyi azaltabilir. yasam zaten siyah beyaz degil, grilerle dolu. su anda ihtiyaclariniz neler, hayat nasil bir surec sunuyor, sakin ve yavas hareket edin. ikiniz de olayin sicakligi ile bir karar almayin, buna bosanmak da cocuk yapmak da dahil.

@brkylmz
Çocukla ilgili hevesim hiç olmadı. Çocuk sahibi olmanın sorumluluğu bana hep korkutucu geldi. İyi bir aile yaşamı ve çocukluk dönemi de yaşamadım. Herhangi bir sorun veya gerginlik beni çok korkutur. Çocuk zaten dünyanın en geri dönülmez kararı. Benim genlerimi taşıyan bir canlıyı dünyaya getirmek ve onu iyi bir birey olarak yetiştirmek bana heyecanlı gelmiyor.

Bir de eşim de ben de soğukkanlı değiliz. O çok çabuk şekilde en kötü ihtimali düşünür ve dünyası başına yıkılır onu öyle görünce ben de çok kötü etkilenirim. Ben moralman düşsem o belki kaldırabilir ama o sürekli düşüyor ve ben kaldıramıyorum.

@edmond honda
o tarz bir yorum sürpriz değil önceden konuştuğumda çocuk yapmayacaksan niye evleniyorsun diyen yakın arkadaşım da oldu. Her fikri duymak lazım :)

@kassiopeia
evet bir anda köprüleri yakmak istemiyorum. O kadar hayal kurmuşken bunun bu kadar hızlı şekilde yok olmasını nasıl atlatacağım onu bilmiyorum.

@brkylmz
Eşim gerekirse başkasından yapmayı veya sperm bankasını da dile getirdiği için kötü bir noktaya gittik. Çocuğum olsa ben de severim bunu biliyorum ama çocuğun sorumluluğunu taşıyacak bir psikolojim yok. Hele ki kendimiz sürekli sürpriz tartışmalarla boğuşurken.

anladım hocam. uzaktan ahkam kesmek istemem ama eşiniz fevri bir kararla kendi hayatını karartabilir şu an, birinin onu sakinleştirmesi lazım. miyom ameliyetı sonrası çocuk sahibi olan çok kişi var. yaygın bir durum miyom. 50 tane çeşidi var ve artık kapalı ameliyetla bile kolayca çözülebiliyor. öncelikle başka doktorlarla da görüşüp olay hakkında tam bilgi sahibi olun. (acıbadem maslak canan genim ve aynı hastanedeki bi prof hocası var. gerekirse randevu alıp ikisiyle durumu masaya yatırın)

ve evet şu an yapacağınız en büyük hata çocuk yapmak olur. çocuk yuva kurtaran bir şey değil; aksine sağlam temelleri olan aileler tarafından yapılması gereken bir 'şey'. diğer türlüsü daha büyük bir yıkım oluyor genelde.

Yahu çocuk marketten domates alır gibi yapılacak bir şey mi? O market olmazsa şuradan alırım. Hele ki bir kadın diyor bu lafı. Senden olmazsa başkasından yaparım demek bana normal gelmedi ustad. Sizin sorununuz çocuk değil gibi. Bir kadın sevdiği adamdan çocuk yapmak ister hadi erkekler daha odun bu konuda tamam ama senden olmazsa bir başkasından yaparım bunu anlamadım valla ben.

@thetruenorthstrongandfree
olayın dışında olunca öyle de içindeyken sevgi öyle hızlı bitmiyormuş ve karar çabucak verilmiyormuş :( .

@arbre
Evet seçenekler bunlar ama risk alarak çocuk yapmak vs risk alarak boşanmak diye bakarsak boşanmak daha kabul edilebilir gibi geliyor ama karar vermek zor. Sonuçta anlaşabildiği kesin olmayan bir çift hamilelikte de ciddi gerginlik yaşayıp pişman olabilir.

@brkylmz
Aslında o alanda çok iyi olan iki doktora gittik. Sıkıntı şurda eşim sağlıkla ilgili travmalar sebebiyle ameliyat olamıyor çoğu muayeneyi bile zor oluyor. Çocuk olursa onun için dayanabilirim diyor. Ondan da emin değiliz tabii zamanı gelince krize dönebilir.

@brkylmz
Kapalı ameliyat ile çözülemeyeceği kesin gibi.

@dedeminhirkasi
bahsettiğim herşeyi uç noktalarda yaşama konusu bu tarz cümleler yaratıyor işte. Çocuğu o kadar çok istiyor ki benimle olmayacaksa başka bir yol arayacak kadar takıntı yapmış durumda. Konunun hormonal bir tarafı da olduğu için kınamıyorum ama bunları duymak üzücü oluyor.

arbre +1

Çok benzer durumda kalmıştım geçen sene. Çocuk istemiyordum veya istiyordum ama hemen istemiyordum, doktorlar çocuğun olmayacak diyordu. Son şansın diyordu. Zaten tek yumurtalığım alınmıştı.
Çok çaresiz hissettim kendimi yani hangi kararı verirsem vereyim pişman olacağım diye düşünüyordum. Of baya kötüydü yani.
Şu an 8 aylık hamileyim :) ve doğru kararı verdiğimi düşünüyorum. Bir insan ömür boyu asla anne/baba olmak istemiyorum diyemiyorsa böyle bir durumda çocuk yapmalı. Yoksa onun pişmanlığı daha büyük olur.

Ki sen ilk başlarda çok net konuşmayıp ileride belki isterim vs demişsin. Daha kesin ve net konuşsan belki evlenmezdi seninle. Ona da yazık.
Şimdi sana tamam çocuk yapmayalım dese 10 sene sonra artık anne olma şansını tamamen kaybetmişken başka başka sebeplerden boşanıp sen başkasıyla çocuk yapsan bu senaryoda kadının hayatı kararır. Ki böyle bir tanıdığım var. Çiftlerden birinin çocuğu olmuyor diye diğeri kabullenip uzun seneler bekledi sonra adam aldatıp boşandı kadın boşu boşuna anne olacağı seneleri kaybetti.

Netice olarak kadına hak veriyorum. Çocuk hiç istemiyorsan boşan, kadına haksızlık etme ama en ufak bir ihtimali varsa da yap çocuk. Başta korkunç geliyor ama şu an çocuğum olacak diye heyecandan duramıyorum ben iyi ki yaptım :)

@nundu
şuan kafasında sadece miyomun büyümesini geciktirici veya küçültücü tedaviler var ki çocuk şansı yok olmasın. Aynı anda beni de kaybetmek istemiyor ve seviyor inanıyorum ama konu biraz sadece ben istediğim için çocuk yap gibi bir mevzuya gitmiş oldu.

@kaptan maydanoz
Bu konuda ileride düşüncem ne olur bilemem şeklinde söylemiştim. Üzerine 1 yıl boyunca konusu geçtiğinde istemediğimi belirtmiştim. Ben ona ilk sorduğumda çocuk sahibi olma ihtimaline mani olmak istemem diye sormuştum. Hala daha çocuk sahibi olması öncelikliyse boşanma konusunda zorluk çıkarmam. Günaşırı tartışma ve gerginlik olan evlilikte çocuk yapıp onun da boşanma sonrası sorun yaşamasını istemem.

Karşınızdaki insandan emin olsaydınız çocuk konusuna olumlu bakardınız. Asla çocuk istemiyorum, çocuklardan nefret ediyorum vs. demiyorsunuz çünkü. Her insanın az ya da çok yaşadığı duyguları yaşayıp, bir kere bile olsa hissettiği şeyleri yazmışsınız.
Siz eşinizden emin değilsiniz. Anladığım kadarıyla da haksız da değilsiniz. Çocuk dünyaya gelirse bir daha ayrılamazsınız bu arada. Boşanmaktan vs. bahsetmiyorum. Eşinizle o çocuk olduğu sürece iletişim kurmak zorundasınız bu birincisi. Eşiniz çok büyük bir yardım alıp, farklı bir insana dönüşmeyecekse de o çocuğun tüm ağır sorumluluğu sizde olacak bu da ikincisi.
Eşiniz gerçekten zor bir olay yaşıyor, umarım en kısa zamanda en hafif şekilde atlatıp daha iyi olur. Ama karşınızdaki insan farklı olsaydı eminim ki çocuk konusunda farklı düşünürdünüz. Kendinize fazla yüklenmeyin.

daha dün eski kız arkadaşımı reddettim. en çekindiğim konu bu benim de.

tavsiye verebilecek durumda değilim ben. kararı kendiniz vermelisiniz.

ben olsam ihtimalleri kesinleştirirdim. gerçekten olamayacaksa ve 1 yılı varsa ve onu seviyorsam yapardım. nereden bilebilirim ki; hiç bilmediğim bir deneyimin bana kötü geleceğini? gerekirse gider terapi alırdım. psikoloğa görünürdüm. sorunun bende olup olmadığını da netleştirdikten sonra kesin bir adım atardım.

Birbirinizi yeterince tanımamışsınız hocam. Partnerini travma anlarında ne tepki verdiğini bilecek kadar tanımak lazım. Bir de insanların beyanlarından çok yaptıklarına bakmak lazım. Probleminiz çocuk mevzsu değil. Kişiliğinin değişmesi, söylediği sözünün arkasında durmak istememesi. Keşke orta yolu bulunacak bir şey olsaymış ama kategorik şeylerde orta yol olmaz. Yolları ayırmak gerek.

Çocuk konusunda geri adım atsa ve bir araya gelseniz tekrar, yine de 1 sene sonra "senin yüzünden çocuk sahibi olamadım, sen istemiyorsun diye o hakkımı çöpe attım ben. hayatımda en çok istediğim şeydi. Senin yüzünden hiç anne olamayacağım" deme ihtimali çok yüksek. Şu anda söyledikleri, bir miktar o zaman yapacaklarının habercisi. Söylememe gerek yoktur, böyle anlarda senin haklı olman hiçbir işe yaramıyor. Ona geçmişteki sözlerini hatırlatıp tutarlılık talep etmek de boş. Alamayacaksın o tutarlılığı. Yıpratıp biteceğine, yıpratmadan bitsin.

Çocuk için dediğin gibi, evlilik de hayatın amacı değil. İnsan birbirini sevmenin evlilik için yeterli olduğunu sanıyor. Fakat Gerçek bu değil.

@ mrvln a katılıyorum. Ben ilişkim olmadığı zamanlar özellikle de yeni ilişkiden çıktıysam "yok abi ne ilişkisi ya" diye takılıyordum hatta görüştüğüm kadınlara da istemediğimi söylüyordum, ona göre görüşüyorsa görüşüyordu.

fakat sonra eşim karşıma çıktı. dedim ki bu kadın taşı sıksa suyunu çıkarır, fabrikadan çıkma gibi diğer kadınlara da benzemiyor. hayatımda ilk defa evlilik kararı kaldım.

belli özelliklere tav olmasaydım hala ilişki düşünmüyordum. o yüzden karşındaki insan düşüncelerini değiştirebiliyor. çocuk konusunda da "ya ben ölsem gitsem bile eşim bakabilir tek başına" gibi bir güven olsa bence bu kadar diretmezdiniz. demek ki bir şeyler tam sağlanmamış.

çünkü konu sadece sizin hazır hissetmemeniz olsa, karşı tarafın hatrı için bir şekilde düşünceler değiştirilebilirdi. Belki zaten kafanızda eşinizle ilgili bazı acabalar, korkular var. üstüne de bu son dönemde yaptıkları sizi iyice korkuttu. belki çocuk düşünmeme konusunda ne kadar haklı olduğunuzu falan düşünüyorsunuz.

öte yandan eşinizin tarafından bakarsak, zaten çocuk isteniliyor, sizi de seviyor, sizden olmasını istiyor... mu? orası biraz gri kaldı bende. konu sanki senden olmazsa başkasından yaparıma kadar gelmiş. yani derdi sizden olmasından çok çocuk olması gibi duruyor. gerçi o tıbbı haberin sonucunda çoğu insan mantıksız davranabilir şimdi çok da eleştirmeyelim eşinizi ama...

açıkçası ben evlilik meraklısı veya çocuk meraklısı bir insanla yapamazdım.
saçma sapan bir takıntısı var. ya doktor deseydi ki bırakın 1 yılı şuandan itibaren çocuğunuz olmaz artık, geçmiş olsun... o zaman ne olacaktı? intihar mı edecekti? Tıbbı bir sorun olsun olmasın ölene kadar çocuğu olmadan yaşayan insanlar var. Çok da absürt bir şey değil. Millet kendine vakit ayırıyor, gezmeye tozmaya ayırıyor vaktini.

o yüzden bence önce şu çocuk ile ilgili olan takıntıyı çözmekte fayda var.

olmuyorsa yolları ayırmakta fayda var.

eşim mesela hiç çocuk istemiyor. ölürüm de yapmam demiyor ama genel olarak istememiş hiç oldu olalı. Ben de ileride olsa güzel olur diye bakan taraftayım. Şu an hiç çocuk yapmamak konusunda da birbirimizi ikna edebiliriz, birimiz çocuk yapmak isterse de yapmak konusunda ikna edebiliriz. Çünkü ben bu tarz büyük düşünceleri önemsiyorum. Tek başıma yaşamıyorum ki bu hayatı.

Öte yandan size gelirsek, çok fazla "ya aslında olsun istemiyorduk da yanlışlıkla oldu işte" diye çocuk yapan baba duydum ve genellikle çocuk büyüdükçe, yıllar geçtikte, o ilk günkü pişmanlık yerini sevgiye bırakıyor.

Yani korktuğunuz kadar kötü olmayabilir. Ama siz çocuktan ziyade eşinizden tam emin değilseniz yazıldığı gibi... orasını bilemem.

Çocuk isteyemeyen biri olarak yazıyorum. Bu durumu terapist ile konuşmalısınız. Çünkü bu kararınızın da nedenleri var ve çoğu zaman travmalara dayanıyor. Belki travmalarınızı aşabilirseniz gönül rahatlığı ile çocuk yapabilir ve sevdiğiniz insandan ayrılmak zorunda kalmayabilirsiniz. Eşiniz de siz de çok haklısınız ne yazık ki.

bence sen bir adım at ve çocuk iste, sandığınız kadar zor bir şey değil. bir daha düşündüm de siz bu kadar kısa zamanda bu kadar sorun yaşadıysanız bu ilişki yürümez, bence ayrılın.

@ananiyimioguz ve @mrvln
önceki yorumlar da genel olarak doğru olmakla birlikte özet olarak sizin yazdığınız şeyi yaşıyorum. Benim ailemde ve çevremde hep kadınlar güçlüydü tek başına herşeyi hallederdi paniğe kapılmazdı düşmezdi. Ben hep annem bu kadar zor geçen bir hayatta nasıl çıldırmadı diye düşünmüşümdür. Babalar görev verilirse yapardı yani anneler o kadar güçlüydü ama babalar da eşi üzülüyor diye kafayı yiyen tipler değildi. Yani düşününce biz benim kafamdaki anne baba profiline uyamıyoruz o yüzden çocuk ihtimali imkansız geliyor.
Yazdığınızı okuyunca çocuk isteseydim eşimle evlenmezdim diye düşündüğüm anı hatırladım. O da çocuk istemediği için onunla evlenmekten şüphe etmemiştim. Yoksa böyle anne mi olur ben zor topluyorum beni kim toplayacak diye düşünmüştüm.


Teşekkür ederim herkese. Gerçekten bir terapi seansı gibi iyi geldi.

yani isin icine zaman kisiti girince psikolojisini degistirmis ve "ya sansimi kaybedersem?" dusuncesine yenilmis gibi duruyor. oncelikli hedefiniz iyilesmesi olmali ve belki sure kisitinizi ortadan kaldirmak icin bir seyler yapmak mantikli olabilir. esinizi bir seyleri kacirmama psikolojisinden cikarmak icin, yumurta dondurmak mesela bir opsiyon olabilir. yumurtalar hazirda dururken acele etmem lazim dusuncesinden cikmis olur en azindan, tedavisine bakar. siz de kendinize cift olarak biraz zaman kazanmis olursunuz hem. bu surecte belki cocuk konusuna bakis aciniz da degisir cunku zaten asla istemediginizi dusunmuyormussunuz. ki bu cok anlasilabilir bir sey.

cocuk kesinlikle isteyerek sahip olunmasi gereken bir sey, evliligi kurtarmaz aksine bitirir. saglam temelli bir iliski yoksa gercekten gecmis olsun yani. psikolojisi kaldirmayacak insan kesinlikle kalkismamali. ama esinizin ilk adimi bir seyleri kacirmama psikolojisinden cikmak ve tedavisine odaklanmak olmali kesinlikle. her sey yoluna girdiginde hala isteyip istemediginizi anlamak icin bolca vaktiniz olacak zaten.

@ruhen hastayim ben ve @ravenudon
kendi eksiklerimizi giderip çocuk konusunu tekrar konuşma konusunda adım atacağım. Kestirip atmak istemiyorum. Onunla mutlu bir gelecek ihtimali %1 olsa bile denemeye değer.

Ben bu olayda hanım kızdan yanayım.

Her kadın anne olmak ister. İçgüdüsel bir olay bu. Saygı duymak lazım. Olayı anlatırken kullandığın cümlelerden anladığım kadarıyla bir kapı kapamak olayı yok. Üstünkörü konuşmuşsunuz. Ben seninle ancak çocuk yapmamak şartıyla evlenirim diye bir cümle kurulmadıysa kadın kişisinin şu anki ruh haline ve talebine saygı duyulmalı diye düşünüyorum.

Ha uzlaşıldı ve çocuk oldu diyelim. Bu evlilik yürür mü? O da muamma.

Başı sonu düşünülmeden, evliliğin ne olduğu, karşı tarafa ne fedakarlıklar yapıp karşıdan neler beklenileceği düşünülmeden yapılmış bir evlilik.

Hiçbir şey düşünülmeden yapıldığı için de incir çekirdeğini doldurmaz sorunlarla daha 1,5'uncu yılda debelenirken, kocaman bir sorun çıkması da ilginç olmuş.

Pardon yaa 1,5 yıl da değilmiş, 3 aymış.

tavsiyemi dinlemeni istiyorum kesinlikle yol yakınken dön bende 2 yıllık tanışma 4 yıllık evlilik.ve son dönemde çocuk isteyen biri tarafından hem iftiraya hemde boşanmak zorunda kaldım ayni sizin gibi bizimde kısa zaman içinde çok hızlı ve büyük sorunlar yaşandı bugün çocuk meselesi yarın başka inat o nedenle ne kadar hatıra eşya vs desende zarar kes uygula ve boşan yoksa büyük pişmanlıkların arkası kesilmeyecek

Bir kadın için çocuk yapamama ihtimalinin oluşmasının ne anlama geldiğini anlayamamışsınız. Sanki bu konuyu, eşinizin bu haber karşısındaki psikolojisini hiç düşünmemişsiniz gibi geldi. En çocuk istemeyecek kadın bile böyle bir haber aldığında ani bir şekilde fikir değiştirebilir, fevri olarak çocuk isteyebilir. Bekar, ilişkisi olmayan kadınlar bile regl olamadığında, regli geciktiğinde “ya ileride çocuk yapamazsam” korkusu yaşayabiliyor. Kadınlığın biyolojisinde olan bir şey bu. Ergenlikten beri vücudunuz her ay sizi çocuk yapmaya hazır hale getiriyor, aklınız reddetse bile bedeninizde bunun inkar edilemeyecek bir tarafı var. Ben maalesef eşinizi haklı buldum… Bir erkek olarak çocuk istemiyorum diyebilmek kolay ama bir kadının (kendi rızası dışında) çocuk sahibi olabileceği tek şansın elinden alınması ve üstelik böyle bir muamele ile karşılaşmak korkunç bir şey…

@silverleaf
kötü bir muamelede bulunduğumu sanmıyorum. Boşanmak zorunda kalacağım veya sprem bankası gibi seçenekleri değerlendirme cümlesi duyunca sinirli bir halde kaldım o da normal geliyor hala düşününce.

@Mirket
ben gerçekten evlilikten beklentilerimizi, hayallerimizi konuştuğumuzu sanıyordum. Sık görüşüyor ve ilişkilere dair birçok şeyi konuşuyorduk. Tartışma çıkan şeyler bana göre incir çekirdeğini doldurmayacak şeyler olsa da karşı taraf için korkularını tetikleyen birşey olabiliyor. Çocuk konusundan önce de birçok tartışmada ayrılalım boşanalım cümlesi duydum ama yine de mutlu olabileceğimize inancım vardı.

Çocuktan nefret eden kendini asla ebeveyn olarak görmek istemeyen biri değilsiniz. Eğer şuan çocuk için olumsuz bakıyorsanız eşiniz hakkında soru işaretleri var demek bence.
Çocuk çok ama çok büyük bir sorumluluk ve eşinden gerçekten emin olmak gerekiyor.

Ben eşimden emin olmadan çocuk sahibi oldum. Allah da belamı verdi tek başına büyütürken anam ağlıyor en kısa böyle ifade edebilirim.

Aldığı tanı sebebi ile eşinizin düşüncesinin değişmesi normal ama bu birbirinizi kırma dökme hakkı vermiyor ne size ne ona. Birbirinizin gelecekten beklentileri uyuşmuyor ise boşanmaktan doğal şey yok. Sakin sakin kırmadan dökmeden düşünerek karar verin.

Evliliğinizde başka sorunlar da varmış; daha çok yeni bir evlilik aynı zamanda. Tüm bunlar olurken, eşinizin bu ani haberle dengesi şaşmış olabilir. Bu anlaşılır.

Fakat sağlam bir zemini olmayan evlilikte, üstüne bir de çocuk gelince işler iyice sarpa sarıyor. Çocuk çok büyük bir sorumluluk, istemeden de o topa girmek hiç doğru değil. Ne olacağı belli değil. Üstelik hiç yaşanmasın tabii ama çocuğun sağlık problemi/ bakıma muhtaç vs olduğu bir durumda herkesin hayatı bir anda değişiyor.

Evlilik için çocuk şart mı? Asla değil. Türkiye'de "çocuk yapmayacaksaniz niye evleniyrosunuz?" Argümanı gerçekçi değil zira evlenmediginiz durumda dış kapının, dış mandalı oluyorsunuz. İki kişilik aile olur mu? Bal gibi olur fakat buna iki kişinin de gönüllü olması gerekiyor. Aynı şekilde çocuk için de iki taraf da gönüllü olmalı. Sırf biri istiyor diye ya da onu mutlu etmek için çocuk yapmayın.


Velhasıl önce diğer sorunlarınızı çözüp sonra bu konuya odaklanmalisiniz bence. Eşiniz bunu hiç istemiyorsa, o zaman boşanmak da dünyanın sonu değil. Herkes boşanıyor.

Bu arada olayi esime anlattim. ( Iletisimi artirmak adina artik bireysel dedikodularimdan uzaklasip hanimciliga agirlik vermeye basladim shdfj :( )

Hic aklima gelmemisti dedi ki, eşi şimdiki kendi korkusunun dışında, ileride olur da eşi de cocuk isterse, verebilecek bir pozisyonda olamayacagi icin eşi zaten benden sogur, uzaklasir, baska kadinlara gider veya bosanir gibi de dusunuyor olabilir dedi.

Boyle bakinca da yine eşiniz hakli dedim. Ama bunu soylerdi gerci yazmamis oyle bisey dedim. Bilmiyoruz yani esiniz bunu da dusundu mu ama bana mantikli geldi. Yani ileride onu eksik görürseniz ne olacak zaten simdiden goruyorsunuz. Belki aileniz arkadaslariniz vs. bir laf getirecek kulaginiza falan. Bir kadin bunu da düşünüyor olabilir.

Ote yandan hala sizin acinizdan dusundugumde sirf boyle bir sey oldu diye mecburen cocuk yapmak da bana cok mantikli gelmiyor. Iki ucu şey yani umarim ortak bir kararla cozerseniz.

Ve ben bu arada ben de eski kiz arkadaslarimi cok eksik gordugum oldu. Ama insan istedikten sonra gucsuz yanlarini gelistirebiliyor. Kaldi ki annelik icgudusel olarak otomatikmen belli skiller getirebilir. Yani maymunlar bile bakiyor afadersiniz en mıymıy en hassas en sakar en beceriksiz kadın bile bir sekilde cocuk bakabilirmis gibi geliyor.

Siz kendi sorunlarinizi cozduyseniz, bir sekilde birlikte yasamak istiyorsaniz biraz sıcak bakmakta da fayda olabilir.

Ama mantiginiza hislerinize oturtmadan bence sakin mecburiyetten falan yapmayin yani kedi kopek sahiplenmiyorsunuz ki. Kaldi ki o bile bence deneme yanilmayla yapilmamasi gereken bisey.

ben şu cümleye takıldım
"Ben mantıkla hareket eden bir insanken o sevgisini de siniri de çok uçlarda yaşayan, tamamen duygularıyla hareket eden, çok kaygılı şüpheci biriydi. Sanırım bu da bizi yakınlaştırdı."

bu nasıl bir yakınlaştırıcı sebep böyle anlamadım. çocukça bir şey. böyle ilişki olmaz. birbirinize hiç uyumlu değilsiniz, zaten hep kavga ediyor, çift terapisine gidiyorsunuz. çocuk isteği tek sebep değil. siz zaten uyumsuzsunuz.

@abelardo
Cümleleri düzenlerken yanlış yere yapıştırmışım.

"Aile ve çocukluk öykümüz birbirine çok yakındı.Sanırım bu da bizi yakınlaştırdı."

Olacaktı orası. Böyle çok tutarsız olmuş.

Bence boşanmanız şu açıdan mantıksız. Şimdi boşansanız eşiniz gidip hemen evlenip çocuk yapacağı ve sevebileceği birini bulabilecek mi bir sene içinde? Bu akla, mantığa ve sevgiye ters bir durum. Eğer zaten bu tıynette biriyse onu kaybetmeniz sizin için daha hayırlı olur. Öyle biri değilse zaten gene çocuk sahibi olamayacak ve bir de üstüne sizi kaybedecek. Kendisine bu şekilde açıklarsanız belki mantıklı tek yol olduğunu görür.

Ben de kadın tarafı olarak şu an çocuk istemiyorum ne zaman isterim ya da ister miyim bilmiyorum ona göre evlenme isteğini düşün dedim erkek arkadaşıma o da her kararıma saygı duyacağını söyledi ama bugün doktorumdan aynı şeyi duysam koşa koşa gidip çocuk yapalım diyebilirmişim gibi hissettim.

Bir şeyi tercihle yapmakla zorundalıkla yapmak arasındaki farkın bünyede yarattığı stres, duygu değişimleri vs hepsi evliliğinizin kısa ömründe sizi bulmuş.

Haddim olmayarak evliliğiniz için çabalamaya hazır olmanız çok takdir edilesi. Umarım eşiniz de bu çabanızı görüp kıymetini anlayacak biridir de en az hasarla uzlaşırsınız.

En büyük pay size düşüyor, bu denge ilişkisinde sizin sağduyunuz ve fevri olmayan yanınız sayesinde çözebilirsiniz.

Son olarak değinmeden geçemeyeceğim ama @nundu +1. İnsanlara evlilik = çocuk denklemini hangi kafalarla yazar ki birisi. çok garip.

eşin muhtemelen istemiyorum dedi ama ben onu her türlü ikna ederim diye düşünerek evlendi. ama sonra ikna süresi konusunda bi sürpriz yaşadı.

şu aşamada kadın çocuk istiyor mu evet. vakti kısıtlı mı, evet.

sen çocuk istiyor musun istemiyor musun? bence bu o kadar muallakta kalınacak bi durum değil.

çocuk asla istemiyorsun, ileride de istemezsin. o zaman herkes kendi yoluna.
şu an istemiyorsun, ileride istiyorsun. e bu şartlar altında beklemenin manası yok, çocuğu yaparsın.

aslında seçenekler belli. oyalanmanın bir manası yok. ha sen evliliğinden emin değilsen zaten o yola girme. bence asıl sorun burada. ikinizin de aileden kaynaklı problemleri var, bu da evliliğe yansımış. 3 aylık evlilikte hangi sorunu aşamadınız da terapiye gittiniz mesela? daha cicim aylarındasınız. bu dönemde aşamadığınız problemler varsa evlilik çok sağlam temelli değildir ki bu durumda zaten çocuk yapmanın manası yok.

bence bi evliliği ve kendi isteklerini gözden geçir.

Fırın Safranbolu’da epey görmüştüm, şubelerine bakabilirsiniz :)

Sanmam yangın çıkacağını. Kediler bitirir mi suyu o sürede?

@numlock Evde kedi yok, kedi benimle. Su devir daim yapacak sadece. Normal pompa ile çalışan usb’li, fişe takılan bir model. Su bittikçe zorlanıp elektrik çeker ve yangın çıkar mı diye endişelendim :(

Yok be saçamalama. Sen eve dönünce o su aynı şekilde (biraz azalmış olarak) devir daim etmeye devam eder.

@ titanic kemancısı Buzlukta et olduğu için onu yapmayı çok istemedik ama bir şeylerden vazgeçeceğiz en sonunda. Çok telaşlandım, çok canım sıkıldı :(

Açtıralım çilingire kapıyı çekelim fişten :)

Kedi için su pınarı hiç kullanmadım ama evde o suyu içecek kimse yoksa endişe etmenize gerek yok. Buharlaşmayla bitmez o kadar su bir haftada.

Suyun tamamının bitmesi gerekmez sanırım, pompa hizasından aşağısına düşse çalışmamaya başlar gibi geldi? Hiç su çekemese ve elektrik almaya devam etse ne olur?

Boşta çalışmış olur. Ekstra bir güvenlik riski mevcut değil. Evde kimse yokken prize takılı ve sürekli olarak çalışan bir şeyin varlığı evet can sıkıcı ama o cihazlar yapıları gereği sürekli çalışan şeyler.

youtu.be

Şuradaki gibi çalışıyor.

Modeline göre değişiyordur ama bazılarında "Haznede su kalmadığında otomatik kapanır" denmiş, muhtemelen öyledir. Zaten gördüğüm kadarıyla adaptörlü, görece düşük güçle çalışan bir şey. En fazla boşta çalışmaktan bozulur ve durur.

bende de vardı, suyunu bitiremiyorlardı bile 2 kedim. zaten 7/24 fişte olan bir şey. bir şey olmaz.

benimki bir gün bozulmuş. ne ara bozulmuş ve nasıl anlamadım. yangın çıkartmadı. tüy falan kaçtı galiba.

Aynı pınarı kullanıyoruz muhtemelen. Cevap vereyim, hiçbir şey olmaz 1 haftada. Zaten normalde de sürekli çalışıyor. Kedi içse hadi neyse ama buharlaşarak bitmez. Bitse de en fazla kendi motoru bozulur, yangın çıkarmaz.

Ben yolculuktan önceki akşam mamayı suyu kaldırdım, yolda çiş kaka problemi olmasın diye, tavsiye ederim, böylece fişte unutma derdi de olmadı. Boşaltıp kaldırdım.

Duyuru sakinleri hepinize çok çok teşekkür ederim, iyi ki varsınız!

Aynı anda birden fazla kitap okuyamıyorum. Sadece bir taneye odaklanmak istiyorum. Nereye gidersem gideyim aynı kitabımı götürüyorum. Dil Türkçe.
Kitap kulübümüz var, orada belirliyoruz önümüz ay hangi kitabı okuyacağımızı. Kendi sectiklerim yanında kulübün belirlediği kitapları da alıyorum. Araştırma türünde yazılmış kitaplar, çevre ve doğa sorunları, veganım ve veganlıkla alakalı, toplumsal sorunlar, gezegen sorunları, feminizm bu tarz kitaplar ilgimi çekiyor daha çok. Ekonomiyi öğrenmeye çalışıyorum. Felsefe ilgimi çekiyor ama felsefe terimleri bilmezsen felsefik kitapları okumak zor. Felsefe terimlerini anlatan bir kitap buldum sahafta gezerken aldım, öğrenmeye çalışıyorum :)

5 e kadar çıktığım zamanlar oluyor.

Genelde 2

cinsten çok kitabın büyüklüğü, kalınlığı, sıkıcılığı veya akıcılığı etkiliyor.

Dışarı çıkarken e book'umu alıyorum. Ya da yakındaki parka falan gidersem küçük bir kitap. Tuğla kitaplar okuma köşemde. Akıcı kitaplar yatakta başucumda. Evde her köşe kitap.

2 ya da 3. İçlerinden bir tanesi mutlaka daha ilgi çekici ve akıcı oluyor. Onu bitiriyorum ve yeni bir kitap ekliyorum. Tek bir kitap okumaya çalışınca sıkılıyorum ya da zamanımı iyi değerlendiremediğimi düşünüp stres oluyorum.

Benim şöyle:

1. Kindle kitabı. Yolda izde okuduğum, genelde kurgu kitap. Her zaman yanımda. Şehirdışı-yurtdışı seyahatlerde vs 2 numaradaki kitabı çok taşımıyorum çünkü bu kitap kütüphanemde kalması içindir genelde, oradan oraya taşımak zor geliyor.
2. Normalde okuduğum kitap. Yani evde, dışarıda bir yere kitap okumak için gittiysem okuduğum, odaklanma isteyen kitap. Bu profesyonel alanımda ilgili de olabilir, farklı bir konuda da.
3. Yemek kitabı. :) Elimin altında baking üzerine mutlaka bir kitap olur. Ayak üstü baktığım, kucağıma alıp saatler geçirdiğim de olur. Mutfakta bir kütüphanem var, bitirince oraya koyuyorum. Yanımda taşımıyorum, evde oradan oraya gider.

Birden fazlaya odaklanamıyorum. Ağırlıklı olarak sesli kitap dinliyorum örgü örerken, ev işi yaparken veya işe gidip gelirken. Genelde İngilizce çünkü sesli kitaba ulaşım daha kolay. Bir de bazı kitapların sadece İngilizce çevirisi oluyor mesela. Storytel'e üye oldum bir gazla ama aradığım Türkçe kitaplar pek olmuyor orada. Ve ağırlıklı olarak kurgu.

Genelde 2. Kitap kulübüne üyeyim. Orada seçilen ve kendi istediğim kitabı birlikte götürüyorum. İlkini süresinden önce bitirirsem diğerine geçiyorum.

@silverleaf, yemek kitabi okumak iyiymis :) burhan altintop da gece yatmadan tatli tarifleri kitabi okuyordu hahaha

@robert bosch İleride fırın açma gibi bir hayalim var, her gün biraz biraz bu işle ilgilenmezsem kötü hissediyorum :)

yanılmıyorsam lise veya yakın sonrası iki kitap birden gitmeyi denemiştim ama hayır, benlik bir olay değil. bir kitaptan alabileceğim verimi üst seviyede tutabilmek için zaman-mekan fark etmeksizin başladığım kitabı devam ettiririm, bitirir, bir sonrakine geçerim. sadece e-kitap okumak için tablet aldım mesela. aynı zamanda stroytel abonesiyim. eğer toplu taşımada ayakta elimde tutmakta zorlandığım kalınlıkta bir kitap ise sesli kitaba ek olarak tabletten veya fiziki basımından devam ediyorum. hızlı veri akışının/bildirimlerin hakim olduğu bir çağdayız ve eskisi gibi kitap okuyabilmek için böyle bir yöntem buldum kendimce.

ingilizce bilgim var ama hep türkçe okuyorum; bunlar da hep yerli ve yabancı klasikler oluyor, araya modern klasikleri de ekliyorum.

Aynı anda tek okuyorum. kişisel gelişim, felsefe, psikoloji vb konularında bir kitabı ortalama bir iki haftada bitiriyorum. İçeriğin zenginliği ve bendeki karşılığına göre ne kadar iyiyse o kadar yavaş okuyorum. Bitince de üzerine roman okuyorum tür pek fark etmiyor. Roman genelde bir veya iki günde bitiyor sonra yine kişisel gelişim olaylarına dönüyorum.

Okur notu: Kitaplar çok pahalı.

2
Biri roman biri kurgu dışı. Romanı neredeyse her gün, diğerini haftada iki üç gün okuyorum.

Varsa tabii ki Türkçe tercih ederim ama çevirisi olmayan veya takip ettiğim serilerin yeni çıkmış kitaplarını sabredemeyip ingilizcesinden okuyorum.

İş için sürekli kitap okuyorum. O yüzden genellikle 2, bazen iş dışında hiçbir şey okumuyorum, bazen üçüncü kitap ekleniyor.

1 üzerinde çalıştığım kitap (her zaman)
2 roman olur, öykü olur bir kurgu kitap (çoğu zaman)
3 yavaaaş yavaş az az okuduğum bir kurgudışı (ara sıra)

Edit: Bazen önceden okuduğum kitapların İngilizce sesli kitaplarını dinliyorum ev işi yaparken, yürürken. Harry Potter, Otostopçunun Galaksi Rehberi falan. Bunu da yaptığım zamanlar 4.

Hayatım boyunca aynı anda 2 kitap dahi okumadım, okuyanlara hayret ile bakıyorum.

Bonus olarak hanım aynı anda minimum 6 kitap okuyor, abartısız :)

bir.
ikinciye başlayınca herhangi birini yarıda bırakabilirmişim endişesi olur bende. mesela birini evde birini ofiste ya da ne bileyim yolda tatilde gibi böldüm. ikisini birden devamlı taşıyıp durmayacağıma göre hiç o topa girmem. bir de işim gereği gün boyu okuyup yazmakla geçtiği için öyle bir enerjim de yok işin doğrusu...

biri sesli olmak üzere 2 kitap genelde.

Geceleri dinlemeli, gün içinde okumalı :V

Genelde 3 ama 4'e çıktığı oluyor.

Bir kuram 1 roman şeklinde.

kediler sıcağı sever öncelikle bunu bilin. kışın kaloriferin dibine, yazın da balkonda güneşe yatar bizimki. sizinle mutlu gibi bence bozmayın. siz de mutlusunuz gibi.

@neira Benimki kışın kaloriferi hiç sevmiyor :/ Yaz kış hep aynı yerde severek yatıyor ama ben evde bunaldıkça ve sıcaktan kafayı yiyor gibi oldukça kedişe üzülmekten ne yapacağımı şaşırdım.

Seninle kalsın. Kediler kendi evlerinden, kendi benimsedikleri anne/ babalarından ayrıldıklarında mutsuz oluyorlar. Stresli ve endişeli hissediyorlar.

1

Seninle kalsın bence de. Ben de vicdan yapıyorum çok sıcak diye ama yapıcak bi şey yok. Uyuyor zaten boyna.

net 1 her zaman 1
bizimki bu sıcakta gidip cehennem gibi sıcak kurutma makinesi çalışırken üzerine yatıyor.
ek olarak herhangi biri veya veteriner bile dese kedinizi traş ettirmeyin.

@eja Kedimi acil tıbbi bir gereklilik için olmadığı müddetçe tıraş ettirmeyeceğim :)

Strese girer ve ailenizin evinden firar edebilir, bence yanınızda kalsın

@kimlanbu Aslında ailemin evine de yabancı değil, 2 ayda bir gidip 1 hafta kadar kalıyoruz 3-4 senedir, alıştı iyice. Kendi evinde olduğu kadar rahat değil tabi ama tanıdık bir ev. Başka türlü olsa bırakmayı da hiç düşünmezdim zaten. :)

Kedilerin tüyleri izolasyon görevi görüyor zaten. Bizim sıcaktan şıp şıp terlediğimiz yerde onlar ferah ferah hayatlarına devam ediyorlar. Burada kediye yapacağınız en büyük destek düzenli olarak tüylerini tarayıp ölü tüyleri temizlemek.

Ayrıca yaz aylarında kediler daha çok kendilerini yalar. Bu da sıcak havada tükürüklerinin vücudundan buharlaşmasını sağlayarak serinliği artırır. Su tüketiminde de problem yoksa onun keyfine diyecek yoktur :)

Büyüklük bende kalsın deyip devam ediyorum.

Herkes kendi karmasini yaratıyor.

Neye göre haksizlik yasadigima bagli.

Önemsiz biri ve benden bisi alip götürmediyse ilisigi kesmekle yetinirim.

Yok eger maddi-manevi kayip söz konusuysa bedelini misliyle öder, yanina komam.

Bir şey yapmadan önce yatıp uyuyorum.
Sprintli koşu ve ağırlık antrenmanı (normal planıma göre) yapınca hiç sinir kalmıyor. Gerçi ben çok zor sinirlenirim. Sinirleri alınmış gibiyim ama duygu dalgalanması bile kalmıyor spor sonrası.

Yüzleşmezsem ara ara keyfimi kaçırır durur. Bir şekilde tepkiyi muhatabına göstermek iyi geliyor

x.com

böyle oluyorum gülerken ağlıyorum, ağlarken gülüyorum sonra sinirden bağırıp çağırıp intikam yemini ediyorum, sakinleşiyorum

Ahlakcilik }
doğruculuk } meli malı zorundalık düşünceleri

Doğru olmanın ve haklı olmanın kendini nasıl ifade ettiğin ile ilgisi yok. Tüm sorunun kendini ifade ile ilgili olduğunu fark ettiğim zaman iletişim eğitimi almaya karar vermiştim. Ben de Doğruculuk bakış açısına sahibim, yaşadıklarına benzer şeyleri ben de yaşadım. Hak arama mevzusunu iki çeşide indirdim, bir kişisel çıkarım yoksa haklı olmakta akışa bırakıp hayatımdan geçip gitmesine izin veriyorum yani yorum ve değerlendirme yapmıyorum(örn yaya geçidinde durmayan arabalar). Ek olarak süper kibar davranmayı tercih ettim kişisel kazancım olmayan hakliliklar için(örn metro kapısında çıkanlara yol vermeyenlere iltifatla ricada bulunmak)
Kişisel çıkarlarımı ilgilendiren hakliliklar da ise sankince kendimi ifade etmeyi seçtim. Tetik ilk geldiği anda öfke duyabiliyor insan bazen, biraz hava alıp sakinleşince kendimi rahatça ifade edecek hale geliyorum, kızgınlığım devam etse dahi kendimi nasıl ifade edeceğimi bildiğim için uygun dille dinlemesini istiyor ve anlatıyorum. (Örn, saygısızlık deneyimi, hakaret, mobbing vb)
İletişim eğitiminin bana katkısı
1. Gözlem yapmayı biliyorum. (Suçlama ve değerlendirme yapmadan olayı anlatmak) (Sen bana hakaret ettiğinde)
2. ne hissettiğimi biliyorum.(Kendimi üzgün, Kızgın ve hayal kırıklığına uğramış hissettim)
3. neye ihtiyacım olduğunu biliyorum. (Saygı ve eşitlik ihtiyacım karşılanmadı)
4. Nasıl rica yapacağımı biliyorum. (Benimle iletişim kurarken küfürsüz konuşmanı istiyorum)
5. Geri bildirim almanın duyulduğumdan emin olmaya yaradığını ve karşı tarafa da ifade alanı açtığını biliyorum. ( Söylediğim şeyleri duyduğundan emin olmak istiyorum neler duyduğunu tekrar eder misin, ve duydukların hakkında ne düşünüyorsun?)

Şiddetsiz iletişimin 4 adımı ve sonrasında geri bildirim almayı öğrenmek hayatımı güzelleştirdi benim. Kafamın içinde suçlamalar, yorumlar yapmaktan, kim haklı diye aramaktan, cezalandırma veya şiddet fantezileri kurmaktan daha işlevsel olduğu kesin. Öğrenmesi zor ama işe yaradığı kesin.

Ek bilgi.
Şiddetsiz iletişimin jargonu ilk duyana farklı gelecektir. Ben utanıyordum açıkçası garip garip konuşmaya. İşe yaradığını görünce devam ettim. Karşımdaki insana göre elbette dili biraz daha doğallaştırma yaparak kullanmak gerekebiliyor. Kendini ifadede rahat olduktan sonra da kişiye göre kelime seçimleri yapmak çok da zor olmuyor. Tavsiye ederim. Hayatınız değişecektir

Genelde tokadi patlatirim ve enerjimi atmis olurum

Bahsettiğiniz gibi bir konuda, mesela markette önüme geçenlere gibi, direkt sesli olarak itiraz ediyorum. Çünkü artık herkes imtiyazlı olduğunu düşünüyor. Herkes kendisinin bir ayrıcalığı hak ettiğine can-ı gönülden emin. Yaya geçidinde geçen arabalara da kızıyorum. Sinyal vermeyenlere de. Bu insanlara toplumsal olarak ses çıkartmanın gerekli olduğuna inanıyorum yoksa bu davranışları pekiştiriyorlar. Herkes kendi kanununa bağlı sanki memlekette.

Yerel seçimlerde bir kadın kucağında yaklaşık 3 yaşında çocuğuyla gelip anne olduğu için en az 30 kişilik sıranın en önüne geçmek istedi. Sıra bende. Ben itiraz ettim. Seçim görevlileri müsaade ettiler beni dinlemeyip kadını aldılar. Kadın oy verip çıktı, bu sefer kocası girmek istedi. Ben de ortalığı ayağa kaldırdım. Arkamdaki hiçkimse bana destek olmadı, sandık görevlileri benim geçmeme müsaade ettikten sonra adamı aldılar. Sandık görevlileri orada yetkili kişiler olmasına rağmen söz geçirmekle uğraşmayıp birinin kendilerinin yerine hır gür çıkartmasını bekliyor.

Herkes kendi hakkını savunmak zorunda artık. Hiçbir şey eskisi gibi değil, kimse iyi niyetli de değil. Bütün millet inanılmaz arsızlaşmış halde. Eskiden mülayim ve uyumlu davranırken artık "siz çirkinseniz ben daha çirkinim"ci yaklaşıyorum. Yoksa yaptığımız iyilik değil apaçık enayilik oluyor maalesef.

@silverleaf

Bu sirada olup onumuze gecen kisiye yaptiginin yanlis oldugu soyledigin zaman dedigin gibi kimse destek olmuyor 1 kisi daha destek olsa kimsenin hakki yenmemis olucak belki de ve o davar haksizlik yapamiyacak. Kusura bakmada kardesim millet koyun olmus sesini cikartmiyor.

Hayat adil bir yer değil. Bu gerçekle yüzleştiğimden beri artık çok üzülmüyorum. Evet üzücü ama maalesef böyle. Bu hayatta haksızlığa uğramak da var, haksızlık yapmak da var. Ben bilinçli olarak kimseye haksızlık yapmam ama farkında olmadan belki yapmışımdır. Bana da yapıldı. Yani ben haksızlığa uğramadım ya da kimseye haksızlık yapmadım demek bence çok doğru değil. Canımı çok yaktıysa eğer haksızlık yapan kişi uzaklaşmaya çalışıyorum, o kişiden kendimi soyutlayıp iletişimi kesiyorum. Yani o kişiyi uzaklaştırıyorum bir anlamda kendimi korumak için. İntikam düşüncem hiç yok çünkü bu zaman kaybı. Sen hayatını dört dörtlük yaşa ona en büyük ceza zaten.

o anki ruh halime gore degisiyor, mesela bugun biri onume gecti birsey demedim cunku halim yoktu.

is hayatinda ugrasabildigim kadariyla ugrasiyorum. ele gune rezil eder, itibar suikasti yaparim.
gucum yetmemisse, hergun bedduami ederim.
kucuk suprizlerle karsilasirlar ama benim yaptigim anlasilmayacak sekilde olur.

bir de bu haksizlik tek bana yapilmiyorsa, ama ben itiraz ettigimde digerlerinin sartlarininda duzelecegi bir ortam varsa, hayatta itiraz etmem. ikiyuzlu olmanin bedelini odesinler diye dusunurum.

ben affediyorum diyen kimseyede inanmam.

Belli değil, muhtemelen Ağustos maaşına birkaç gün kalaya kadar da belli olmaz. Olacak ama çok yüksek olmayacak dedikoduları var. Her seferinde aynı hikayeyi yaşıyoruz maalesef...

Cok buyuk ihtimalle olmayacak bizde. Olursa surpriz olur ama sanmiyorum. Piyasa da durgun.

bilişim, %25 aldık. beklenmedik bi zam normalde çünkü senede 1 zam alıyoruz.

alamadık

finans

Grade göre %10.

almayız, piyasa durgunluğu hissettiriyor kendini asla yapmazlar.

üretim %25 yaptık, pazartesi duyuracağız

Gümrük. Almadık, almayacağız.

teknoloji. almadık, almayacağız.

Eskiden bu sorunun cevabını ben bilir ve karar verirdim. Yeni işimde sürpriz. Beklenti yaratmıyorum bu yüzden. Eridi gitti maaş, kuşa döndü. Çok uluslu şirket.

Geçtiğimiz günlerde burada bir klima önerisinde bulunulmuştu, ben de lazım olursa diye kaydetmiştim. O zaman 30 bine yaklaşıyordu fiyatı, şimdi baktım 40'ı geçmiş. İnanamıyorum... Yine de ileteyim: www.hepsiburada.com

@silverleaf bu markayı ilk defa duydum, fiyat artışı korkunçmuş ya.

photoshop nesne aracı ile seçebilir ve kaldırabilirsiniz

Hypic aradığınız uygulama.

Teorex inpaint

Özel değilse gönderirseniz yardımcı olmayı denerim.

Benim evin ana vanası kapalı olmasına rağmen fatura geliyor. İlk bir kaç ay gelmedi. Sonra uğradım 1 haftalığına kapattım giderken. Gelmeye devam etti. Googgleadım, fatura ölçenler uğraşmıyor önceki ayın ortalamasına göre çakıyor geçiyor diye yazanlar olmuş.

Benim de onceki aylara gore x3 gelmis. Itiraz etmeye calistim app’te hata verdi, sitesi acilmadi filan. Lanet gelsin deyip biraktim. Fatura gecmisine bakinca mayis girilmemis gorunuyor, odemelerime bakicam 2 aylik mi diye, emin olamadim ben de.

Mayıs'ta 119 tl, Haziran'da 143 tl gelmiş. Evde tek yaşıyorum, %33 artış olmuş gibi anladım.

Maks 200 gelirken 300 kusur geldi bu ay. Ekstra bir durumum olmadi.

20 ler lesti, 30 lar efsane.

Azicik ekleme yapmak istedim, sorumluluk olarak 30 yasindayken daha fazla sorumlulugum var ama 20 li yaslar o sorumluluk sahibi olma durumunu elde etmekle gectigi icin hep bi mucadele, hep bi zorluktu benim icin. O yuzden 30 lar cok guzel.

Ben daha bir şey anlamadim sürekli bir mücadele hali.

40 olunca da muhtemelen böyle olur, değişim umudum yok.

Yirmilerdeki sorumlulukları zorlanmadan yerine getirip otuzlardakilerde takılmış olabilirsiniz. Evlenmek,. çocuk yapmak gibi şeyler mesela, laf arasında söylemişsiniz. Ya da kariyerin oturması, yükselme. Bunları yapmak zorunda hissedip yapmamanin ya da yapamamanin huzursuzluğu olabilir. Kırklara doğru geçiyor o trip de.

Bir sonraki sınavın konularını vereyim:p 35-36 dan sonra muazzam bir anlam arayışı başlıyor. İnsanın görüşü dışarıdan içeriye yöneliyor. Biraz ergenlikte yaşanan kafa karışıklığına benziyor ama hayatınız boyunca yaşadığınız her şeyi kafanızda bir yere oturtup bir çerçeveye oturtmaya çalışıyorsunuz. Hiçbir şey bilmiyorum şoku yaşanıyor, her şeyi yeniden öğreniyor gibi hissediyorsunuz. Bu krizi atlatmak için de bol bol araştırmak,. öğrenmek, dinlemek, sakin kalmak, daha fazla kapsayıcı olmak falan gerekiyor. Diğerlerinden daha doyurucu bir mücadele ama, daha keyifli.

20 lerin gözünü seveyim içerden bildiriyorum gelmeyin 30 lara

Hayatın en güzel dönemi 30-40 arası bence.

Aileden zenginseniz o ayrı tabii.

30lar bazı açılardan 20lere kıyasla daha iyi olmakla beraber bazı açılardan çok daha kötü geçiyor bende şu ana kadar.
Hayata dair beklentiler netleştikçe, kaygılar da aynı şekilde netleşiyor. Yaşın ilerlemesinden ötürü de hedeflere daha yoğun odaklanma, haliyle kaygıların streslerin de zihnimdeki yerini büyütüyor. Böyle boktan olaylar.

30lar çok daha iyi.

Ayrıca bekar olmak zaten ekstra yük o sebeple evli olmamak da etkiliyor olabilir. Evli insanlar hem sorumlulukları paylaşıyor hem birbirine destek oluyor.

30lar daha güzel bence

ben 40ların da güzel olacağını düşünüyorum.

20ler iş güç okul eş bulma denklemi etrafında dönüyor. 30una geldiğinde bunları hallettiysen çok daha rahat geçiyor

30'larda kariyerde ilerleme baskısını çok hissediyorum. Aileden tamamen koptuğum ve kendi evime çıktığım için sorumluluklarım ağırlaştı. Tek başıma evi ayakta tutma hissiyatı yaşıyorum. 20'lerde daha gözü pek biriydim sanırım. İnsanın kaybedecek şeyi arttıkça hayatı bir anlamda zorlaşıyor.

Geleceğe dair umutlarım gitgide azalıyor, herhangi bir şey için çabalamak istemiyorum çünkü anlamsız geliyor. Ama bu 30lar ile mi yoksa ülkenin gidişatı ile mi alakalı bilemiyorum.

40'ıma beş ay var. 20'lerim köle gibi geçti. İnanılmaz çalıştım ama fiziksel olarak dayanıklıydım. Kariyerimde yükseldikçe stres de eklendi. Son işimde hem 20'lerimdekinden fazla çalıştım, hem de dayanılmaz bir stres ve sorumluluk vardı. Uykusuzluk, insomnia baş gösterdi. Son 9 aydır yeni bir işteyim ve harika bir iş, daha iyisi olamaz. Fiziksel olarak en güçlü, en hızlı olduğum yaştayım.

@peki ülkenin gidişatı özellikle ekonomik durumlar çoğumuzu olumsuz etkiledi. Insanın amacı olmayınca anlamsız geliyor.

20ler zordu ya, çok fazla duygu karşaması vardı.
zorluklar, ümitsizlik vardı ama ümit de vardı.

30lara gelince daha sıradan, daha tekdüze olmaya başladım. zorluklar bazı konularda azaldı, ama ümit de azaldı.
okuduğum kitap sayısı yılda bire düştü son zamanlarda, bu gidişle iki yıld bir olacak.
dinlediğim müzikler değişti, güldüğüm espriler değişti. artık "osuruklu komedilere gülen adam" oldum.
artık edebiyat, felsefe gibi şeylere ilgim azaldı. daha para ve kariyer odaklı oldum.

yeni bir şeylere başlamak rahatsız ediyor. "dur bakalım pantolonları hiç kaldırmayalım, böyle gidelim" diye iç geçiriyorum her yeni konuda, çoğu kez haksız da çıkmıyorum. herkes yakaladığını...

küfürlü ya da kaba konuşur oldum, ama bakıyorum olan bitene, az bile diyorum.

velhasıl, tüm bunlarda ülkedeki değişimlerin etkili olduğunu düşünüyorum.
hatta şimdiki 20li yaştakiler ile bizim 20li yaşlarımız kıyaslansa, biz onlardan iyi durumdayızdır bence.

demek ki sorun tümden bizde ya da yaşta değil, değişsen düzende.

30ların zor olmasındaki bir diğer şey de, insanlar evleniyor, düzen kuruyor, kimisi yurtdışına gidiyor, çocukları oluyor. bekar biri için bunlar korkutucu olabiliyor ya da farkında olmadan bile özlem oluşturabiliyor. 20lerde böyle şeyler hayatımızın başat gündemi değildi.

Daha zor/kolay geçmesi yaş grubuyla değil hayat şartlarınla alakalı. Maddi durumun makul seviyedeyse, eşin dostun iyiyse, sağlığın yerindeyse, sosyal bir hayatın varsa iki yaş grubu da birbirinden güzel geçer.

30 yaş grubu evliliklerin daha fazla olduğu grup. Başarılı-uyumlu bir evlilik yaparsan 2+2 = 5 oluyor. Evliliğin sıkıntılıysa, boşanma vb. süreçlere giriyorsan 2+2 = -1 bile olabilir. Ben böyle tanımlıyorum.

20'li yaşları ciddiye almıyorum. Hayat konusunda çok tecrübesiz olduğun yaşlar. 30'lu yaşlar hiçbir şey için geç olmayan yaşlar bana göre. Yapmak istediğin, hayal ettiğin şeyleri dene. 40'lı yaşlar zirve. Birkaç gün önce 40 oldum. 30'lu yaşlarımın ortaları ve sonlarına doğru inanılmaz bir şekilde iyi hissettim kendimi. Hayata bakış olsun, düşünceler, aldığım kararlar olsun, fiziksel görünüm olsun. Bundan sonra da şahane olarak devam edeceğimi biliyorum.

20'lerimde kendi içimde verdiğim mücadelenin 30'larımda zevkini yaşıyorum.

oha gerçekten böyle bi durum var mı, ben şok oldum şu an.

80e trde bir hafta kalırsın. 3 geceye 80 verirsen ultra ultra lüks bir yerde kalırsın.

üç farklı tarihe bilet baktım ankaradan mısıra. 15.000 civarı bir kişi gidiş geliş. bizim aile 3 kişi, etti 45. hadi üç günlüğüne bu eziyet değer desem 60.000 etti. ne manası kaldı ben anlamadım.

geçen birisi de tayland için aynı şeyi söylüyordu. bileti nasıl olduysa ölü fiyatına almış. ben yine bilet bakmıştım kişi başı 30.000 civarıydı. (ankara'dan hep aktarmalı olduğu için fiyat çok farkediyor.)

yani evet trde her şey dahil konseptler çooook pahalı kabul. alınan hizmete değiyor mu tartışılır. dışarıda bir mekanda öpülüyorsun ona da kabul. ama şimdi mısırın bir de görünmeyen yüzü var ve sokakta yürünmez diyorlar. e şimdi ben bebekle mısırı gezemedikten ve otelde kaldıktan sonra niye taaaa oraya gideyim?

tayland mesela belki çocuk olmasa yine düşünülebilir ama hastalığı, sineği, yağmuru vs.

bir de ben mesela deniz tatile çıktıysam gezmeyi sevmem, dinlenmek isterim. turistlik yapmadıktan sonra da gitmenin manası kalmıyor.

herkes bi tutturmuş trde tatil yapan salaktır vs. hayır ya değildir. herkesin şartları ve beklentileri bir değil çünkü. hele ortada bebek varsa çok değişiyor işler.

- Turkiye'de bayramda talep Misir'a kiyasla daha yuksek olabilir. Orada da bayram neticede ama belki onlar bayramda bu tarz tatil yapmiyordur. Yurtdisindan gelenler olsa da siradan bir hafta gibidir.
- Iscilik biraz daha ucuz olabilir.
- Fiyatlar biraz ortamin algisiyla alakali, Turkiye'de bu paralari verenler var demek. Misir'dan ziyade Yunanistan da ucuz diyorlar, bu daha enteresan.

Türkiye'de de Mısır'da da 20 bin liraya da 80 bin liraya da her şey dahil otel var.
Mısır'ın otel-servis kalitesinin genelde Türkiye'ye göre birazcık daha düşük olduğunu söylüyorlar. Bir de Mısır vatandaşları bayramlarda bizim kadar otellere gitmiyor sanırım.

Sizin dediğiniz gibi %400 bir fark yok, belki %20 civarında bir fark vardır.

Mısır'a çok yeni giden bir arkadaşım fiyatların uygunluğu karşısında şok geçirmişti. Geldiğinden beri anlatıyor. Carrefour'da 2 poşet alışveriş yaptık 200 tl'ye yakın bi miktara geldi, hala inanamıyorum diyor. Yani saçmalık Türkiye'de, onlarda değil...

biz de bayramda değil ama ekimde şarm el şeyhe gidicez. bileti uyguna aldık kişi başı 5k bile değildi aldığımızda. (sıkı takip edince yakalanabiliyor) otel için de 2 otel ayırttım ön ödemesiz. 6 gece için biri 20k biri 30k. tarih yaklaştığındaki para durumuma göre karar vereceğim.

tr'de fiyatlar böyle devam ettiği sürece büyük konuşmayayım ama tr otellerine para vermem. tr'de kamptan devam. otel istersem ya mısır ya yunan, param varsa üstüne çıkarım.

Saçma olan nedir anlamadım? Fiyat farkı kastediliyorsa normal bir durum.

Portekiz’in cennet gibi adasındaki otelin Ağustos dönemi her şey dahil bir hafta fiyatı 80.000 TL. Fahiş uçak bileti fiyatları olmasa gidecektim ben. :( Ben bir aylık ev kiraladım Datça’da. Tüm öğünleri dışarıda yesem bile daha ucuza tatil yapmış olacağım.

Montparnasse. Tekrar tekrar gitmek istiyorum. Şiddetle tavsiye ederim.

Çok nokta atışı bir yer ileteceğim, yaklaşık 1 ay önce çok uyguna kaldım. Bana da arkadaşım tavsiye etmişti, övdüğü kadar var demiştim, bir bakın isterseniz: Hôtel Magenta 38 by HappyCulture
maps.app.goo.gl

tıraş ettirmek kedi için iyi değildir ama bu aralar biz de çok yakınız o düşünceye ki bizimkinin tüy uzunluğu benim saçım kadar neredeyse. vet. hekim de asla önermiyorum demişti.

ama cidden bu ara tüy dökmesi normal. senede iki defa filan böyle bi dönemleri oluyor.

Aynı durumdayız ama ben her gün yanıma az bir su alıp onunla tarayarak kontrol altına alıyorum, almaya çalışıyorum. Bu sıcakta mevcuttaki tüm alt tüylerini döküyorlar. Kimisi destekleyici yağ kullanıyor ama çok etki de edeceğini sanmıyorum. Bırakın döksün rahatlasın, taramaya devam :)

1) Bu mevsimde bol tüy dökerler, normal.
2) Tıraş ettirmeyin, depresyona girer.
3) Gülü seven dikenine katlanır.

Bolca taramaktan başka çare yok.

Hava çok sıcak, muhtemelen sıcaklara karşı vücudun savunma mekanizması tüy dökmek oluyor. Tıraş ettirmeyin vücudun dengesini bozarsınız.

haziranla birlikte; hava sıcaklığında birden bir artış oldu. 3 kedimiz de inanılmaz tüy döküyor. tüy dökmeleri, mevsim normalinde tuhaf değil. traş ettirmeyi doğru bulmuyorum. ihtiyaçları kadar tüyü kendileri döküyor zaten.

traş konusu kedinin karakterine bağlı. bazı kediler traş sonrası strese girerken bazıları tam tersine çok daha mutlu olabiliyor. bizim iran kedimiz traş sonrası aşırı neşeli hareketli olurdu, çünkü hayvan rahatlıyor. sağlıklı olup olmadığını ben yorumlayamam ama ezbere sağlıkısız demek de yanlış. bu konuyu bir veterinere danışın. bizim iran kedimiz defalarca traş edildi ve çok da uzun yaşadı. açıkçası stres hariç sağlığına etki edecek bir faktör aklıma gelmiyor.

Haşlanmış brokoli, salata falan yesen olur bence.

erken yatarsan sorun buyuk oranda cozulur. 8'den gece 1'e kadar aclikla mucadele etmekle 10'a kadar etmek arasinda cok fark var.

sekersiz cay veya kafeinsiz kahve falan icebilirsin.

bol salata ye

diyetisyene gitme şansınız yok mu? ben bugün başladım, isterseniz sizinle de paylaşabilirim listeyi. ara öğünler de olduğu için acıktırmaz diye umuyorum.

bildiğim kadariyla diyetisyenler bunun için öğünlerde yeterli besin değeri alımı ve ara öğün öneriyorlar. ben de bir süredir diyetisyene gidiyorum, listemi paylasabilirim +1

karbonhidrati tamamen dietinden cikararak ve aralikli oruc yaparak. meyve bile yemeyeceksin. karbonhidrat aldigin muddetce o krizlerden kurtulamazsın. o krizlere neden olan sey insulin pikiyle kan sekerinin hizli dususu. karbonhidrati kestikten sonra ilk 10 gun cok zorlanirsin, yataklarda kivranirsin, cinayet isleyecek duruma gelirsin ama inan bana 10 gun sonra bırak açlık krizini, yemek görünce miden bulanacak. ara ogun falan sakin deneme, insülin direnci icin en kotu seylerden biridir ara ogun. Aksam 5-6 gibi karbonhidratsiz aksam yemegini ye, ama tika basa yiyebildigin kadar ye, artik yiyemecek noktaya gelinceye kadar ye ve ertesi gun oglene kadar ac kal.

abicim yeme önerilerini idnleme. o saatten sonra yememen gerekiyor. gir uyu çok acıkıp direnemediğinde.

akşam 6dan sonra asla hiçbir ihtimalde yememen çok önemli. sabah da ne kadar geç yersen o kadar iyi. mümkünse öğlen başlarsan ilk öğününe.

yoğurt demeye geldim, sülale morbid obez, elmalı dilimli yogurt, tarçınlı yogurt birde meşgale bulmak lazım akla yemek gelmemesi için, ilk başlarda çok zorlayacak mümkünse eve geç gir veya eve girdiğinde yine yoğurt yiyip bir yürüyüşe falan çık dönünce banyo ve direk uyuma ile kafayı oyalayabilirsin.

birde balon düşünürsen kuzenimde inanılmaz işe yaradı tabi diyet ve balonla birlikte verilen protezin tozu diyeti önemli ve inanılmaz tok tutuyor diyetisyenin verdikleri.(klasik protein tozu değil)

ben sarı leblebi yiyorum

Diyette açlık çekiyorsan bir şeyleri yanlış yapıyorsun demektir.

Ölüm orucu vari bir şey mi uyguluyorsun. Günlük kalori ihtiyacını hesapladın mı? -500 yaptın mı? hangi sporla kaç kalori yakacağını hesaba dahil ettin mi?

Bütün yeme bozukluğu yaşayan kızların gizli püf noktalarını söyleyebilirim:

1. Sade soda + sakız çiğnemek. İkisini birlikte yapacaksınız. Mideyi soda ile, beyni de sakız ile meşgul ederek tokluk illüzyonu oluşturmak.
2. Salatalık ya da yeşil biber yemek. Açlık kilo verirken tavsiye edilir, aç kalmakla barışmak istenir ama dayanamıyorsanız ilk etapta bu neredeyse sıfır kalori sebzeleri yiyebilirsiniz.
3. Giydiğiniz pantolona kemer bağlamak. Biraz da sıkarak hatta. (Üzgünüm, başta söylemiştim...) Rahat ve geniş kıyafetler giymek de insanda "yerim var" hissi oluşturuyor-muş daha doğrusu. Dar, rahatsız kıyafetler giyebilirsiniz :)

Bol su iç.
Günde 10 000 adımdan fazla yürüyüş yap. En önemlisi bu
Karbonhidratı tamamen kes.
Şekeri tamamen kes.

Doktorumun bana verdiği diyet 21 saat açlık, 3saat protein ağırlıklı beslenme. Yiyebileceklerim içeceklerim sınırlı.

Açlık hissetmiyorum. Hayatımda hiç oruç tutmamış olmama rağmen neredeyse 23 saate kadar aç kalıyorum. Oysaki ilk gün ölürüm zannetmiştim.

Açlık krizlerim için doktorun tavsiyesi :
Ağzına bir çimdik tuz at.
3-4 taze yeşil nane yaprağı çiğne
En az 100mt olmak üzere yürüyüş yap.

Şu iki şeyi beraber yapmayınca o açlık ve tatlı krizleri yok olmuyor:

1. 6-8 saat süren gece uykusunu mutlaka 23.00 - 07.00 arasında uyumak; havalandırılmış, ışıksız ve hafif serince bir odada uyumak. Her kalemi çok önemli. Uyku mutlaka 23.00'te "derin uyku" olarak başlamış olmalı, evet tavuk gibi erken yatmak demek bu ama bedenlerimiz aslınsa buna ayarlı, fabrika ayarlarımız böyle. (bkz: sirkadiyen ritim)

2. Gün içinde beyaz un, her türlü tatlı gıda (bal, meyve gibi doğal olanlar da dahil) ve patates bezelye mısır gibi doğal olanlar hariç nişastalı yiyecekler yemek, paketli market ürünleri yemek, meyve suyu gazlı içecek gibi şeker katkılı içecekleri içmek.

Evet bunları bir süre için kademeli veya birdenbire kesip zaman içinde çok kontrollü ve çok çok ölçülü miktarlarda yemeye başlamak doğru olur, uykuya alabildiğine titizlenmekten sonra bu yeme davranışı düzenlemesi çok iyi gelecektir.

Yalnız işin stres, yani duygusal yeme kısmı da var, bunu kontrol altına alamıyorsanız bir psikoloğa başvurun derim, bu alanda uzmanlaşmış olmalı.

Su içmek de çok önemli evet, açlık ve şeker krizi susuzluktan da oluyor, arkadaşlar çok doğru söylemişler.

takip ettiğim veteriner sayfası suyunu soğuk veriyor hatta bunun kalp sağlığı için iyi olduğunu söylüyor. suyu bir kaç yere koymak.
bizimki bu sıcaklarda hala gidip sıcak kurutma makinası üzerinde yatıyor sıcaklar pek etkilemiyor bence evde olan hayvanları eğer ev aşırı güneş almıyor ve antalyada değilseniz.
ıslatarak tarayın demişti veterinerim eldivenini, tüy döküyorlar malt vermeyi unutmayın
bence en önemlisi kaliteli mama kullanmak herşeyden önce kediyi düşünüyorsak birde camlara kedi filesi veya kediye özel sineklik yaptırıp cam açıkken hava almasını ve dışarıyı izlemesini sağlamak.

ps. kedilerde ceyrandan(hava oluşumu) etkleniyorlar dikkat etmek lazım.

suyuna buz atıyorum arada ice latte yapıyor kadar değil tabi 3-4 litrelik kaba 3-4 adet buz parçası atıyorum.

Evin her yerinde halı varsa bazı halıları kaldırabilirsiniz. Taş zemin varsa ona serilip yatar sıcaklayınca. Yani özetle ona üzerine yatabileceği serin zeminler sağlamanız lazım.

tesadüf tavuk suyu buz küpleri vardı, küpleri alıp bir kaba koymuştum, soğuk ve içinden az önce tavuk suyu buz küplerini çıkardığım silikon buz yapma şeysini kedim iştahla yalamaya başladı. ben de önüne bir küp tavuk suyu koydum onu da yaladı. yani buz küpü yalayabilir, düz su sevmiyorsa et ya da tavuk suyu olabilir, seviyorsa kefir de olur bence. ama ekstra gıda için tabi ki önce kendi araştırmanızı yapınız.

kedilerimin yaza girmeden hemen önce tüylerini kestiriyorum , çok rahatlıyorlar .

@devilone Bu uygulamayı veterinerler genelde onaylamadığı için cevabınıza tik koyamayacağım ne yazık ki. :(

sıvı ödül mamalarına çubuk batırıp dondurup verebilirsiniz. bir de geçen jel soğutmalı kedi yatağı gördüm baya güzelmiş, stok yoktu.

kendi kedim yok ama baskalarinin kedilerine bakiyorum zaman zaman.

taranmayi seven kedinin taragini islatip oyle tariyorum. taranmayi sevmeyen kediye yaptigim ise elimi islatip alnini silmek... hem yalama efekti gibi oluyor.
banyodaki dusa kabine goturup suyu aciyorum, doymuyor icmeye. akan suyu daha cok seviyorlar zaten. eger duran suyu icmiyorsa bi deneyebilirsiniz. bunun makineleri de cikti.

sicakliyor bunaliyordur diye dusunmeyin ya, kedi o. bulur kendine konforlu olacagi bir nokta. simsicak havada bile birbirleriyle ustuste yatiyorlar bunlar.

Kediler çölde yasayan vahşi kedilerden evrimleştikleri icin çok sıcak ve çok soğuk havalara adaptasyonları kopeklere nazaran daha iyidir. Yine de farklı cinsler farklı coğrafi bölgelerde evrimleştikleri icin kuzey bölgelerden gelen kedilerin sıcak toleransı daha azdır. kediler 37 dereceye kadar idare edebilirler, sonrası tehlikeli olabilir. Ev senin icin idare eder serinlikteyse kedi icin de öyledir. Ama tüylerini tras ettirmek iyi bir fikir degil cunku o tüyler termoregulasyon icin var, yani sıcakta da hayvani serin tutuyor. tüyleri kesince vücut isisi daha da yükselir.

Ben aşırı sıcaklarda duşakabinin kapısını açık bırakıyorum içine de küçük bi leğene su koyuyorum bütün gün orda takılıyor :)

Her gün mutlaka spor yapıyorum. Kişisel bakım mutlaka. Kitap okuyorum, 50- 100 sayfa arası, kendimi geliştirmeye yönelik şeyler izlerim ya da dinlerim. Her gün mutlaka temizlik yaparım günlük işte yer süpürme, toz almak gibi. Hobilerime zaman ayırıyorum.