bir buçuk sene önce onun istemesiyle tanışıp, başlayıp 2ay sonrasında reddedilmek, bir senedir unutuamamak, istisnasız her gün onu düşünmek, bu süre zarfında bir kere daha açılıp babayı almak,buna rağmen hala üzerime gelmesi, konuşmaya çalışması, konuştukça boş umutlara kapılacağını bilerek köşe buc
bir buçuk sene önce onun istemesiyle tanışıp, başlayıp 2ay sonrasında reddedilmek, bir senedir unutuamamak, istisnasız her gün onu düşünmek,
bu süre zarfında bir kere daha açılıp babayı almak,
buna rağmen hala üzerime gelmesi, konuşmaya çalışması, konuştukça boş umutlara kapılacağını bilerek köşe bucak kaçmak, her allahın günü aynı ortanda bulunup suratına bakmamaya çalışmak, karşı tarafın bundan rahatsız olması ve bunu ima etmesi,
olmayacağını bildiğim halde her sohbet ettiğinde umutlanmak, tek çarenin kaçmak olması, kaçtıkça üzerine gelmesi,
her
30M'yi görünce belki onu görürüm diye umutlanmak,
bir kaç kere denk gelmek, o zamanlarda da sevgilisi olması ve sadece yine o sıralarda yaşanmış kırgınlık için özür dilemesi, o zaman da yapacak hiç bişeyin olmaması,
onun yüzünden beğeni çıtasının ebesinin bi tarafına kadar yükselmesi, ona benzemeyen kadınları beğenememek,
hiç kimseden hoşlanamamak, o yüzden 1 sene kimseyle beraber olamamak, bu süre içerisinde kalp kırmak, onlara da üzülmek,
aylardır görüşmediğim halde görünce de yine kaçıp yine içimde pis, yüzsüz bir umut olması, istisnasız her gece yatmadan önce onu düşünmek,
hepsinin üzerine bir de okul bittiği ve bundan dolayı görüşemeyeceğimiz için veda etmek için evine çağırması
* buna cevap olarak "hayır teşekkür ederim" diyebilmem,
bu süre zarfı içinde içimdeki garip hissin ne uzayıp ne de kısalması, bir yerlerde hep bir "keşke" olması ama neyi daha iyi yapabileceğimi bilmediğim için gerisini dolduramamam,
işkence değildir de nedir?
not: siz söylemeden, seviştim geçmedi, gittim konuştum bi boka yaramadı, şimdi aklıma gelmeyen diğerlerini de yaptım, babayı aldım.