uzun bir aradan sonra gene yalnız yaşıyorum, o kadar özlemişim ki evde benim kontrolüm dışında tek bir kıpırtı olmaması, evde hiçbir eşyanın benim kontrolüm dışında yer değiştirmemesi, istediğim zaman hesapsız kitapsız girip çıkabilmek, istediğim yerde uyuyup istediğim yerde uyanmak, duş, wc sırası beklememek, dolapta bıraktığın yiyecek içeceğin sen dokunmadığın sürece yerinde kalması, istediğin arkadaşını istediğin zaman çağırabilmek, ağırlayabilmek. istediğini istediğin zaman izlemek, dinlemek, komşulara ızdırap olmayacak kadar sesi açabilmek...
ilk gün ağzımda kocaman bir gülümsemeyle uyudum, bir kaç günde alıştım, alışamadığım tek şey panjurun dışındaki çamaşır teli demirlerine konan şerefsiz güvercinlerin sesi, ilk bir kaç gün gece tırstım sonra alıştım.
Kötü yanı bütün faturalar, kira sana giriyor, daha da başka kötü yanı yok.
0