doğum günü için beklentilere giren biri değilimdir normalde. şimdi yaklaşık 10 aydır falan yakınlaştığım bir arkadaş grubum var iş yerinden. önden şunu da belirteyim gruptaki tek erkek benim 3 de kız arkadaş var. bu gruptan biri için 3-4 ay önce doğum günü yemeği düzenlendi yenildi içildi eğlenildi. benim doğum günüm de 23 temmuz, grupta başka bir arkadaşın da 27 temmuz x diyelim bu arkadaşa. böyle olunca ben herhalde ikimize ortak bir organizasyon ayarlanır zamanı gelince diye düşünmüştüm o zamandan. özel bir beklenti değil bu da yani madem böyle bir şey yapılıyor grupta aynısı herkese yapılır herhalde. hem de 2 doğum günü üst üste olduğundan 1 taşla 2 kuş vurulur daha rahat olur millete de dedim. neyse iş yerinde görüştük kutladılar doğum günümü, ofise pasta masta söylendi ama bir organizasyondan bahseden olmadı. bu arada 3 ay önce kutladık dediğim arkadaşın da dışarda yemeği ayrıydı ofiste pastası ayrıydı (bence ikisine birlikte hiç gerek yok o ayrı). ben de x'le konuştum onun bildiği bir şey var mı diye, bir de zaten grupta en yakın olduğum kişi x ayrı bir samimiyetim var onunla. o da baya şaşırmıştı duruma, üzgündü. olmadı biz ayrıca bir şey yapalım falan dedi garip geldi diğerlerinin tavırları ikimize de.

şimdi bunların üstüne birkaç saat önce yani cuma akşamı haftaya x için doğum günü yemeği yapalım diye bir mesaj geldi bana. 3 ay önce doğana yemek ayarlanıp şu an o topa girilmemesini de aklamıştım ben aslında kendi içimde. demek ki o zaman öyle bir moddaydı millet bu sıra değiller falan dedim kendi kendime. bir de o zamanlar iş dışında da sık görüşüyorduk gecelere kadar oturuyorduk son 3 aydır ofis dışında çok nadir görüşüyoruz. o da gruptaki bizi organize eden arkadaşın ilişkiye başlamasından kaynaklı aslında. ama şimdi ben bu duruma acayip fitil oldum yani aralarında 4 gün olan 2 kişiden 1'i için yemek verilip diğerine kutlayıp geçmek hakaret gibi bir şey. en başta dediğim gibi doğum günü hiç önemli değil benim için gerçekten de bu hareketin beni pek sallamamak gibi bir karşılığı olması canımı sıkan şey. bana sürpriz mi yapılmaya çalışılıyor diycem ama sürpriz niyeti olsa hiç söylenmezdi x'e doğum günü yemeği yapalım diye. ayrıca zaten bir yerde yemeğe gidilecek nihayetinde en geç 1 gün öncesinde söylemen lazım durumu, sürprizlik bir şey olmuyor bir yere gitmeli organizasyonda. öğlen atılan mesaja cevap veresim gelmedi hala mevzuyu anlamlandıramadğım için.

benim aslında napacağım belli ama sizin yorumunuz ne bu duruma ve siz somut bir karşılık verir miydiniz onu merak ettim? benim tepkim ve davranışlarım çoğunluktan çok mu farklı kaçıyor onu merak ediyorum aslında. ben gene 27'sini beklerim diye düşünüyorum tepki vermek için. saçma da olsa bir sürpriz ihtimali var hala ama ondan sonra duruma göre bakarım. bakarımdan kastım şöyle normalde insanlara küsen veya trip atan biri değilim normalde. sadece kırıldığım, canımı sıkan davranışları olursa birinin o kişinin o özelliğini not alır ona göre davranırım ben de. mesela yalanını mı yakaladım güvenmem bir daha ya da beni ekmeye mi çalıştı hiçbir yere çağırmam bir daha ama grupça görüşünce o kişiyle eskisi gibi goygoyumu yapmaya devam ederim aynı şekil. burada da arkadaşların 27'sindeki tavırlarına göre ilişkimi şekillendiririm. yüzlerine gülmeye devam ederim ama bende pek değerleri kalmaz.

yalnız olduğunuzu düşünüyor musunuz ya da yalnız hissediyor musunuz? ben bugünlerde yapayalnız hissediyorum, sadece bir his değil bir gerçek bu. yalnız olmanin başımıza gelecek en kötü şeylerden biri olduğunu düşünüyorum ve bunla yaşamakta zorlanıyorum.

Arkadaşlar selamlar , bana müthiş bir ilgi ile gelen kız arkadaşımla yaklaşık 4 aydır birlikteyiz. Sosyo ekonomik olarak benim çok altımda bir pozisyonda , ancak bana maddi olarak hiç yük olmamaya çabalıyor. pahalı aktivitelere gitmek istemiyor , 3 defadan birinde hesabı ödüyor. evime hep elinde alışveriş poşetleriyle geliyor, tatil masraflarını kendisi ödüyor vs. vs. yiyici bir tip değil kısacası.

Aramızda müthiş bir çekim var , durmadan ve saatlerce sevişiyoruz. Birlikte yiyip içip şehrin güzel noktalarını geziyoruz. Annesinin kişisel bir işini görmek durumunda kaldım ve bu sebeple tanıştık. Beni cinsel hayatımıza kadar , en yakın arkadaşına, annesine ve kuzenlerine dahi anlatmış. Sürekli sen benim karşıma çıkan en iyi şeysin diyip duruyordu, "ben bir yerlerde büyük bir iyilik yaptım ki sen bugün benim oldun" diyordu.

ilişkinin en başlarında, her şey yolunda giderken bir gün şöyle bir şey söyledi, "bir gün ben sana , olmuyor yapamıyoruz desem ,sen hemen tamam dersin, oldurmaya çalışmazsın" demişti. ben de "olmuyor diyen kişi bunu düşünüp tartmıştır , bunu söyleyecek noktaya geldiyse saygı duyup yoluma giderim tabi ki" demiştim.

Ancak kızda sürekli bir terk edilme korkusu mevcut. Kapıdan çıkarken biraz hasta gibiyse , "kendine iyi bak olur mu?" gibi bir şey söylesem , "bir daha görüşmeyecekmişiz gibi konuşuyorsun" tarzı tepkiler alıyorum. Bir gün bir organizasyona katılırken giymek istediği kıyafete karıştım. Bu konuda benimle inatlaştı "ben bunu giyeceğim" dedi ve ben de "herkes kendi hayatını yaşar , kendi kararlarını verir" dedim. kalktı gitti 1 saat balkonda sigara içti ve sonra yanıma gelip özürler diledi, "sen ne dersen nasıl istersen öyle olsun" dedi. sabahında ise seni kaybetmekten çok korkuyorum diye ağladı yatağın içinde.

Bir gün , kız arkadaşım ve annesi ile denize gittik ve dönüşte , geç saatte bir erkeğin laubali bir üslupla kıza mesaj attığını gördüm. Hesap sormadım , ama yüzüm düştü ve çok yorgun olduğumuz ve ertesi gün de erken saatte mesaimiz olduğu için o gece kızı evime davet etmedim. Kız bunu, o mesajı gördüğüm için yaptığımı zannetmiş ve "saçma sapan bir şey yüzünden ben şu an kendi evimde kendi yatağımda yalnız yatıyorum" dedi.

Ben de durumu izah ettim, rahatsız olduğumu ancak eve davet etmeme sebebimin farklı olduğunu belirttim. 2 gün sonra kız arkadaşlarıyla bir planı vardı, ben de kızlı erkekli bir ortamdan davet edildim gün içinde ve bunu söylediğimde "neden bu saate kadar haber vermiyorsun , benim akşamki planım iptal olmuştu oysa ki" diye bir başladı , kendi kendine "adam yerine konulmuyorum" temalı söylenmelere başladı.

Buradan itibaren yokuş aşağı gitmeye başladık , ben iletişimde bir onun bir benim adım atmamız gerektiği düşüncesindeyim ve sürekli mıç mıç mıç mesajlaşmayı sağlıklı bulmuyorum. buna rağmen her akşam en az 1-2 saat konuşuyoruz telefonda.

kız babasına, erkek kardeşine ve yeğenlerine bakıyor. evde annesi yok ve hem çalışıp hem de 4 erkeğin yaşadığı evi çekip çevirmek zorunda kalıyor. aradığımda "ev işi yapıyorum" dediyse , ben de tamam "işin bitince konuşuruz" dediysem, işini bitirip beni aramasını bekliyorum. çünkü işinin ne zaman biteceğini bilmiyorum. bense kendi evimde yalnız yaşayan bir adamım.

bir gün işten döndükten sonra annem bana uğramıştı ve ona kahve yapmıştım. kızı aradım, annem burada bir kahve içip kaçacak, senin de işin bitince konuşalım mı demiştim. o akşam beni aramadı. gece yatmaya yakın bana işimle ilgili teknik bir soru sordu, bir paragraf güzel bir cevap verdim. hiçbir tepki yok, teşekkür yok, iyi geceler demek yok.

ertesi gün işe geldiğinde onun bana gelip iletişim kurmasını bekledim, gelmedi. sabahtan yoğunduk , bir sürü insan etrafımızdaydı, akşam merkez ofise döndüğümüzde ise ben yine ona gitmedim. en son mesai bitimine doğru dayanamayıp yanına gittim, sarıldım öptüm. ama bana buz gibi bakıyordu.

akşamına ilişki sorunlarını konuşup durduğu en yakın arkadaşına gitmiş. sabah da telefonu ağlayarak açtı aradığımda. ben çok kötüyüm , ben bağımlı biriyim vb. şeyler söyledi. son derece özenli bir şekilde onun yanında olmak istediğimi belirttim. ama kötü göründğünü söyleyip gelmedi.

nereye gittiğini sürekli haber veriyordu, ama güzel sözler söylemekten, güzel sözlere karşılık vermekten kaçıyordu. ben ona güzel sözler söylemezsem panikliyordu, ismimle mi hitap ediyorsun diyordu.

ben , ilgi istediğini düşünüp onun yanında olmaya çalıştıkça ufak ufak fireler vermeye ve bana yakınlaşmaya başladı. ayrılık konuşması yapar gibi başladığı geceyi sarmaş dolaş evimize gidip sevişerek noktaladık.

sonra şöyle bir şey yaşandı; "benimle ilgili ne düşünüyorsun, ilişkimiz nereye gidiyor sence" dedi , ben buna net bir cevap veremedim , "sence?"
diye sorduğumda ben seni annemle bile tanıştırdım ve soruyu önce ben sordum dedi. ben onun ne düşündüğünü ısrarla sorunca bozuk bir şekilde "akıştayım ya" dedi kaşlarını kaldırarak. ben de onu anneme anlattığımı söyleyince çok şaşırdı, sevindi ve hakkında ne söylediğini merak etti.

ilerleyen haftada her şeyi rayına koymaya başladık gibi hissederken , gecenin 2 sinde gelen up uzun bir mesaj attı. beni çok sevdiğini, benim ona çok iyi geldiğimi, güvende hissettirdiğimi , ama benim ilişki ve iletişim tarzımı kökten değiştiremeyeceğini , benim ona yalnız hissettirdiğimi vs. söyleyerek, teşekkürler ederek , bana karşı hep sıcacık kalacağını belirterek, "belki çözülemeyecek şeyler değildir ancak devam etmenin de doğru olduğunu düşünmüyorum" şeklinde noktaladı.

bense ertesi gün , ilgiyi sevgiyi boca etmenin durmadan yazışmanın uzun ve sağlıklı bir ilişki değil, saman alevi gibi parlayıp sönen bir şey inşa edeceğini söyledim. onu hayatımın geri kalanında da istediğimi, sağlıklı , dengeli, sağlam bir ilişki inşa etmek niyetinde olduğumu, duvarlar örmek niyetinde olmadığımı, ancak istediği şey ayrılık ise , benden gitmek ise ona da engel olamayacağımı söyledim.

iki gündür görüşmüyorduk, işe gitmedim, aramadım , sormadım. 2. günün sonda beni arayarak ulaştı, tatlı tatlı gün içinde neler yaptığımı vs. sordu. ben de sıcak bir şekilde cevap verdim. sonra da onu yemeğe davet ettim. eve geçip durumlara bakacağını ve gelip gelemeyeceğini haber vereceğini belirtti. mesai sonrasında ise arayıp başının çok ağrıdığını, geceden uykusuz kaldığını eve gidip dinlenmek istediğini söyledi.

şu an halen iletişime geçmemekteyim ve kızı kafamdan atıp yoluma devam etme niyetim var. sizce bu kızın amacı nedir? beni neden aradı ve davetimi neden reddetti?

Merhaba, yaklaşık 9 aylık bir ilişkim var. Sonrasında kendisinin eksisozluk hesabı olduğunu öğrendim. Yazdığı yazılara baktığımda önceki ilişkisine ait bit kaç tane güzelleme yaptığı ve eski erkek arkadaşına yazdığı güzel sözler var. Bunu ilişkimizin ilk başında görmüştüm, fakat sesimi çıkarmamıştım. Fakat aradan 9 ay geçmesine rağmen ve hala hesabını aktif kullanıyor olmasına rağmen bu yazıları silmemesini nezaketsizlik olarak yorumluyorum. Peki siz ne düşünüyorsunuz, konuşmalı mıyım bu konuyu yoksa görmezden mi gelmeliyim?

Teşekkürler.

Yıllardır Vodafone kullanırım. 18GB'lık pakete ayda 135 TL ödüyordum. Bu sabah mesaj gelmiş 450 TL karşılığında yenilenmiştir diye. Taahhütüm bitmiş ve taahhütsüz fiyat buymuş. Geçebileceğim başka bir paket ya da taahhüt de önermiyorlar.
Ne yapsam bilemedim.
Siz hangi operatör/tarife kullanıyorsunuz? Tavsiyeniz var mı?

Böyle bir sorunumuz var,
4 aydır birlikteyiz, sevgilim benim yaşadığım eve yerleşti, 4 yıldır burada yaşıyorum ben.
Gelirken kendi evini olur da ileride bir sorun yaşarsak diye kapatmadı ve kardeşine bıraktı. Kardeşine de dedi ki ayrılırsak dönerim buraya.
Buraya kadar normaldi her şey.
Sonra güvensizlik yaşadığını, artık kardeşine evden çık diyemeyeceğini, ayrılırsak evden kimin gitmesi gerektiğini konuşabileceğimiz bir zeminde birlikte yaşamayı sürdürmemizi istedi. Evden gitmesi gereken kişi olmak istemiyor, benim de ayrıldığımızda gidebilmem konuşulsun istiyor, kim uygunsa o çıksın diyor.
Ben onun güvensizliğini gidermek adına kabul ettim bunu ama bu bana adil gelmiyor şu an ve kendimi güvensiz ve korkmuş hissediyorum. Bu evden çıkarsam şu an tek başıma başka bir eve geçecek gelirim ve lüksüm yok.
Gelirlerimiz de eşit bu arada.
Bugün de bu konuyu konuşup bu şekilde yapamayacağımı söyleyeceğim ama size sormak istedim. Bunun doğrusu eğrisi nedir?
Bana daha şimdiden bu hesaplara girmiş olmak bile tuhaf hissettiriyor

6 aydır annemle görüşmüyorum. Sebebi yeğeniyle bir olup bana iftira atması sonucu yeğenine çıkışmam ve bana yeğeninden özür diletmesi. Hiç bu kadar gururum incinmemişti. Ertesi aylarda da yeğeninin üzerine tarla geçirdi gizlice.
Annem babamı ve bizi hep kendi bekarlık ailesine hizmet için kullandı. Bize ne olursa olsun yeter ki onun ailesinin istekleri yerine gelsin. Yeğeni geliyor havalanından alınsın diye bana izin kullandırıyor da ona taksiye atla gel diyemiyor vb… Tabii ki bunları sorun etmiyorum ama bu olanların da arka bir planı var.

İlişkimi kestim annemle. Kardeşim ve babam da bir süre kesti bana yaptığından dolayı. Yeğen ve teyzeyi zaten çıkardık hayatımızdan. Şimdi geceleri uyanıp ağlıyormuş ben ona ne yaptım diye. Babam da haksızsın özür dilemen lazım diyormuş. Asla dilemem, o dilesin diyormuş. Yeğeninin adını duyunca sinir krizi geçiriyormuş. Onlara laf söyletmiyomuş. Ben de bu şartlarda asla barışmayacağım. Babam çok üzülüyor annen dayanamıyor diyor. Bana nasıl yeğeninden özür diletti, yeğenine de diletsin ve bana attıkları iftirayı kabul etsinler annemle barışırım diyorum. Yapmayacak diyor. Ben de geri adım atmıyorum çünkü bunları bir daha yaşamayacağımın garantisi yok. O iftirayı attıkları gün bana hayatımın en kötü gününü yaşattılar ve düştüğüm durumu zevk ala ala izlediler. Bunu unutamam.

Ayrıca ben onkoloji hastasıyım küçük yaşlarımda geçirdiğim onkoloji hastalığım var ve sürekli tedavi altındayım. Bir annenin çocuğuna bunları yaşatmaya hakkı yok. Bahsettiğim iftira konusunda da %100 ben haklıyım. Bir annenin yeğeniyle bir olup çocuğuna iftira atmasını kabul edemiyorum. Babam özür dilemeyecek diyor (annemin ve ailesinin hayatında özür dileme kavramı yoj), hiç bi şey olmamış gibi devam edin istiyor diyor. Yaptığıyla yüzleşmiyor. Abim sen haklısın o nedenle sen ne istersen o diyor. Çok duygusal bir insanım ama vicdanım sızlamıyor. Sizce ne yapmalıyım?

8 aylik bir ilişkim vardı ve son zamanlarda heyecanımı kaybettiğim, hiçbir şey hissetmedigim için 2 gün önce ondan ayrıldım. Işin garip tarafı ayrılırken sürekli ağladim ve şimdi de pişmanım. Onu aslında seviyor olduğumu fark ettim. Nasıl bir aptalliga düşüp de böyle davrandığımı inanın bilmiyorum. Kendimi çözemiyorum, ne istediğimi bilmeyen biriydim hep zaten. Ama bu kez çok iyi, yanında huzurlu hissettigim, mutlu olduğum birini bulmuşken onu bırakarak gerçekten salakça davrandığımı kanıtlamış oldum. 2 gündür durmaksızın ağlıyorum, onu çok özlüyorum şimdi geri dönsem büyük bir hata yaptım desem dalga geçiyor gibi mi olur? Böyle bişey yaşayan oldu mu hiç bunu yapan ve karşı tarafın yaptığı?

Yazılacak çok şey var ama özetin de özetini geçecegim edebiyat parçalamak istemiyorum.bi kaç şey yazacağım belki ne demek istediğimi anlarsınız

lise çağlarından sonra bi anda olmadı zamanla ateistliğe geçtim şuanda 37 yaşına ve bastım olaylar karşısında güçlü duramadığımı farkettim artık duygusal olarak sürekli zayıf düşüyorum ve toparlanması güç hale geliyor.

çok basit bir olayda bile en güçlü ben olmak zorundayım.


Kötü bir olay olduğunda yakın kaybetmek, kaza geçirmek, sakat kalmak, hastalık, hatta uçağa binmek karşısında aşırı çaresiz kalıyorum

olaylara karşı savunmanız yok

siz kolunuzu kaybettiniz oturdunuz kahroldunuz ama bir başkası diger kolum var diyip şükredebiliyor ve hayata geri dönüş yapabiliyor siz yapamıyorsunuz işte

aynı şekil annenizi kaybettiniz diyelim bu acıyı sizden ne alabilir? annem sonsuza kadar yok oldu demek mi yoksa annem öteki dünyaya göç etti demek mi sizi tekrar hayata tutundurabilir?

uçak mevzusu ve esprisi zaten var biliyorsunuz şiddetli türbülans olsun ankisiyete atağı geçiriyorsunuz yapabileceginiz bişey yok korkudan ölmezseniz seyahat tamamlanmış oluyor.

bir tarafımda diyor bunca sene ateist kafayla yaşamış bir insan gidipte nasıl inanç seçsin bilemiyorum çıkmazdayım fikri olan söylesin arkadaşlar.

Veya tam tersi neden arkadaş olmalıyız?
özellikle erkekler cevap verirse çok memnun olurum.

soru aslında şu: “arkadaş kaldık, arada bi haberleşiyoruz” durumunu kastetmiyorum.
çok iyi anlaştığınız eski sevgiliniz/eşinizle temelde cinsel çekim bittiği için ayrılıyorsunuz. başka bir hır gür,kötü bir olay yok.evler ayrılıyor, iki taraf da başka flörtler deniyor veya kalıcı ilişkilere sahip vs..
ama çok iyi anlaştığınız yıllarınızı birlikte paylaştığınız dolayısıyla huyunu suyunu bildiğiniz güvendiğiniz biri var orada. bu iki insan da birbirinin iyiliklerini istiyor, ortak ilgi alanları çok. bu ilişkiyi dostluk/yakın arkadaşlık biçiminde neden devam ettirmeli veya ettirmemeliyiz?

*güncel partnerinizin için de düşünerek cevap verebilirsiniz. Onun eski sevgilisiyle yakın arkadaş olarak kalması gibi.

Eski sevgilimle yaklaşık üç ay romantik komedi gibi ilişki yaşadık, sonra bir gün benim kendimi tutamayıp kıskançlığımı belli etmem sonucu bana tavırları değişti daha ilgisiz, özensiz biri oldu ayrılık istediğini ima etti, ben daha çok üstüne düştüm, bu defa saygısızlaştı yaşıma boyuma vs. laf etti ben de bişiler söyledim tabi gül gibi ilişki mahvoldu ve bitti.. bu süreçte çok üzülmüştüm kafa dağıtmak için üç hafta yurtdışı tatiline gittim bende engelliydi.bir süredir kayıp olan yedek telefonum var bu arada, arıyor bulamıyor ve içindeki fotoları kaybettim diye üzülüyordum.istanbul'a döndüm, belki onda kalmıştır iletişim kanalı açık olsun diye ihtiyaten engelini açtım ve bingo! birkaç saat sonra "sevda telefonuna artık ihtiyacın yok mu, arabamda buldum" diye mesaj yazdı. "evet var, almam lazım onu" dedim. "peki, bu hafta vereceğim" yazdı, ama ben onu görmeye hazır değildim ve "istanbul dışındayım gelecek hafta olsun" yazdım. bu da "kendiye iyi bak, gelecek hafta görüşürüz!" diye yazdı.

Bu mesajlaşmanın üstünden 2 hafta geçti, ama ben onunla yeniden irtibat kurmadım çünkü onu tekrar görmek istemiyordum ve nasıl yapsam diye düşünüyordum. Bu süreçte ondan da ses çıkmadı. Ama sonra benim doğum günümde "sevda, mutlu yıllar!! umarım doğum gününde arkadaşlarınla harika bir güç geçirmişsindir :)" diye mesaj attı. ben hala kırgındım ve nasıl hiçbirşey olmamış gibi böyle mesaj atabildiğine şaştım kaldım, bir yandan aklım da karıştı tabi. sessiz kaldım. bir yandan benim doğumgünümden iki gün sonrası da onun doğumgünüydü ama ben birşey yazmadım, böyle birkaç gün geçti. iyice düşündüm ve onun kırıcı laflarını unutamayacağım kararını verdim cesaetimi topladım ve "merhaba, teşekkürler, bu arada telefonumu ofisimin kapısındaki güvenlik görevlisine bırakabilirsin bilgisi var." yazdım. bu da "anladım" cevabını verdi. ben de rahatladım o "anladım" deyince, bir mesaj daha yazdım şu saate kadar getirebilirsin diye. sonra 3-4 saat sonra bu bana "sevda ben iş için İstanbul dışındayım, adres ver postayla göndereceğim" diye yazdı. Postayla gönderilmesini tercih etmediğimi, çünkü telefonun değerli bir eşya olduğunu, istanbul'a dönünce bırakabileceğini söyledim. benim bu mesajımdan sonra işler iyice garip bir hal almaya başladı çünkü bana aynen şunu yazdı:

"ben istanbul'a gelecek sene döneceğim. döndüğüm zaman sana haber veririm."

ben bu mesajı alınca dalga geçtiğini düşündüm ve sinirim çıktı. sonra sakin olmaya çalıştım çünkü telefonu geri almam lazım sonuçta, dedim ki "bu çok uzun bir süre, o kadar bekleyemem. sen hangi şehirdesin? ona göre bir arkadaşımdan rica edeceğim alması için." cevabı geldi, antalya'daymış. bu arada antalya memleketi, ailesinin yaşadığı şehir.

durum bu şekilde, çıkmaza girdim sanki bilerek gıcıklaşıyor ve yalan söylüyor gibi hissediyorum. yani madem istanbul dışındasın niye baştan söylemiyorsun da "anladım" yazıyorsun? antalya'ya gittin madem telefonumu niye yanında götürüyorsun? telefonumu geri almak istiyorum bir yandan da. bu durumda sizce ne yapmalıyım nasıl bir yol izlemeliyim?

Kurumsal bir şirkette çalışıyorum. Bedelli askerliğe giderken ücretsiz izin yerine yıllık izin kullanabilir miyim? Buna emsal gösterecek uygulamalar var mı acaba diğer şirketlerde duydunuz mu hiç?