Ben en çok üç buçuk yaşındaki yeğenimi seviyorum. Benim için dünyanın bütün güzelliklerinin temsili. Bana en karanlık zamanlarımda güç veren yegâne ışığım. Siz en çok kimi seviyorsunuz?

Ben diamond tema'ya benziyorum saçlar haricinde. Bir de "Eğer ki beni sevmiyorsan bana canım deme, cicim de" diyen ablaya.

Hadi bakalım, hayırlı forumlar.

Bayramlıklar alındı mı? Temizlik yapıldı mı, barışılacak küsler listesi yapıldı mı?

Şimdiden herkese iyi bayramlar.

Ben kısa boylu insanların sinsi, anasının gözü olduğunu düşünüyorum. Sizde neler var?

mesela güneş gözlüğü
gündelik ucuz ve daha dikkatli kullandığım pahalı bi şey

spor için ayrı ayakkabı, gündelik ayrı, iş ayrı (yedekleriyle)

saat aynı şekilde

normal gözlükten de 2-3 tane var kırılırsa diye

sevdiğim eşyaları yedekliyorum sanırım
gömlek giyemediğim kadar çok var

minimal yaşama mı geçmek lazım alışveriş krizleri yaşaynca biraz abartıyorum sanırım
eskileri de atamayınca iyice birikiyor

sizlerde durum nasıl

30+ yaşında(yaşlarımız aynı) işyerimde(ofis binası) gördüğüm bakıştığım ve bir enerji hissettiğim birisi ancak hiç bir ortak noktamız yok ortak arkadaşlarda yok. tek karşılaştığım yer sabah asansör öğlen avm ortak alanı akşam iş çıkışı. tabi benim saatlerim onun saatlerine uymadığı için, kendi saatlerime denk getiriyordum işim genelde dışarıda ama sırf rastlantı yapabilmek için işte işi gücüde salmıştım:) neyse ama öyle negatif hiç bir şey hissetmedim. hatta bir çok kez kaçamak bakışlarını da yakaladım onun dışında sabahın 8 de gereksiz yanındaki kişiyle gereksiz muhabbet etmesi ben burdayım demesi vs. yani bunlar benim yorumlarım tabi ki ama çocukta değilim az çok anlayabiliyorum. bu zamana kadar da hiç tek denk gelemediğim için instagram dm den sohbet etmek istediğimi belirtir gayet medeni bir mesaj gönderdim.

yaklaşık 1-2 saat sonra cevap vermedi ve engelledi.(bu arada instagramdan birbirimizi takip etmiyoruz)

sorum şu; e hani o bakışmalar jestler yan yan çaktırmadan bakmalar, ben buradayım mesajları. yani 30+ yaşında birinin "hee gülümsedi tamam oldu bu iş" tribine girmem tabi ki ama anlamsız bir şekilde beklemediğim bir tepkiyle karşılaştım. hiç cevap vermemesini anlardım da neden engelledi anlamadım sizce neden? erkek arkadaşı olmadığını düşünüyorum uzun zamandır kimse iş çıkışı almaya gelmiyor tek takılıyor.

Kimseye yaranmaya çalışmadığımda, kimseyi memnun etmeye uğraşmadığımda, başıma gelen hiçbir şey için önce başkalarını suçlamadığımda, beni yargılayan herkesin en az benim kadar hayati noksanları olduğunu fark ettiğimde ve bana yapılan kötülüğe benzer şiddette cevap vermediğimde, tek başıma güçlenerek hayatıma devam edecek gücüm, iradem olduğunu fark ettiğimde ben kendimi sevmeye başladım. Başkalarının sevgisini kazanmak için soytarılık yapmaktan vazgeçtiğimde kısaca. Sizde bu süreç nasıl gelişti?

Teşekkür ederim.

nasıl algılarsınız? zeki/aptal, meraklı/hadsiz vs?

çok sevilen ve sevildiğimiz kişi zarar vermemek için uzaktan sevicem ama seni çok seviyorum diye uzak duruyorsa ona mesaj atar mıydınız?

not: ben daha inatçıyım, ölsem yazmam

Biraz da pozitif basalım. "Şöyle biri olmasam başıma çok daha büyük belalar açardım." Dediğiniz ne var? Benimki herkesi eninde sonunda affediyor olmam. Affedip hayatıma tekrar almak değil ya da davranışını onaylamak değil. Sadece affetmek. Öç almamak, intikam planları yapmamak. Bazen bu tarafım yüzünden suistimale de uğruyorum ama kar-zarar analizi yaptığımda böyle olmasam ara sıra suistimale uğramaktan daha fazlası gelirdi sonucuna ulaşıyorum.

İki gün önce öldürmek istediğimi bugün affediyorum. Öyle olmasa belki de gerçekten zarar vermek için plan, program yapacağım. Bayağı soft power bence, aşırı mantıklı. Her şeyimiz de noksan, hasarlı değil. Maşallah bize.

Sizde neler var? Teşekkür ederim.

Bir sevgilim olsun, onunla gezip tozayım hayatı paylaşayım çok isterdim.
Uzun zaman olmadı bu, olanlar kısa sürdü çünkü ben sıkılıyordum.
Yani ilişki bir süre sonra, "o kızı gezdirmeliyim, o kızla buluşmalıyım, onu mutlu etmeliyim" e dönüyor.
Ben hiç zevk almıyorum ve bir iş bir ödeve dönüyor ilişki, üstümde baskı hissediyorum.

Sonra bir arkadaş vasıtasıyla bi kızla tanıştım. İyi gibi görünüyor uzaktan her şey.
Akıllı, sevecen ve beni çok seviyor.

Ama iletişimimiz konuşmalarımız he geçen gün kötüye gidiyor.
Bana göre o; sürekli dediği olsun isteyen, kendi bildiğinin doğru olduğunu sanan biri.
Mesela "şu beyaz desem; bunun doğru olmadığını kendinin doğru olduğunu söyler ama sonuçta bu beyaz der.

Ona göre kendi; çooook görmüş geçirmiş, hayatın her aşamasını geçmiş biri. Ben daha ergenim, ilişki ne bilmiyorum, evlilik ne bilmiyorum, hatta bi ara arkadaşımın olmadığını filan söyledi yani ben içine kapanık asosyal bir tipim demek istiyor.

Son zamanlar her telefon konuşmamız tartışma, ses yükseltme, onun ağlaması, gerginlikle bitiyor (ona göre normalmiş)

Farklı şehirlerdeyiz biraz uzak mesafe yürütüyoruz.

Birlikte güzel şeyler yapıyoruz, buluştuğumuzda mutlu oluyoruz, ten uyumumuz iyi gibi fakat ne zaman bir gezi vs yapsak sonunda bir tartışma ve gerginlik (ona göre normalmiş) yaşıyoruz.

Ayrıca ben onu çok eleştiriyormuşum, ama yanlış olana yanlış diyorum ama bunu deyince kızıyor ağlıyor beni suçluyor.

Tüm bunlar ışığında biz ciddi düşünüyoruz, tanışalı 6 ay filan oldu, aileler tanıştı, yüzük takıldı sanırım nişanlandık.

Sanırım diyorum çünkü her şey öyle hızlı ve kendi kendine gidiyor ki.

Kız şöyle şöyle yapalım diyor tadımız kaçmasın diye tamam diyorum dediği oluyor.
Tatil ayarlıyor şu tarihte gideceğiz diyor tamam diyorum gidiyoruz.

Bir akarsuda öylece ilerliyorum. Hayır dersem gerginlik oluyor tadımız kaçıyor ben bundan nefret ederim. Kimseyle laf dalaşına girmek istemem ben.

Artık evlenme aşamasına geldik.
Bana gün al salon tutalım diye sürekli söylüyor.
Arkadaşları sürekli soruyormuş ne zaman evleneceksiniz diye cevap veremiyormuş.

Kimse bana neyi ne zaman istediğimi sormuyor.
Evlenmek istiyor muyum veya sürekli tartıştığım biriyle evlenmek istiyor muyum bilmiyorum. Hayır diyemiyorum. Demekten korkuyorum, beni azarlamasından korkuyorum. Bana kızmasından korkuyorum.

Biraz karışık anlattım ama inanın çok sıkışmış durumdayım. Lütfen kendinizi benim yerime koyun ve bana fikirler verin buna çok ihtiyacım var.

Ben zorla mı evleniyorum? Ne yapmalıyım?

dun gece ucte kaldigi klinikte kedimi kaybettim. iki gecedir basinda bekliyordum. daha fazla dayanamadi. onu kaybettim. can cekisirken gordum. kollarimda kusarak debelenerek birakti gitti beni. hep hastaydi. gecen yaz fip olmustu, tedavisini yaptik, aylarca her sabah ayni saatte gs ilacini yaptim. gozum gibi baktim. cok zayifti, bi bobregi yoktu, kronik sinuzit, safrasinda camur, beyinde sivi birikmesi vardi, yasamaz dediler olmedi, inadina kilo aldi, guzellesti, kucuk cucem en sonunda 3 kilo bile olmustu. smokindi, kucucuk patileri, kucucuk bi surati vardi, her gece yanimda uyur, her firsatta kucagima cikardi. iki senedir benim nesem olmustu, goz bebegimdi. cok canim aciyor. aglamadan duramiyorum. bugun gomduk onu, yine defalarca optum onu. buz gibiydi, o haliyle bile olsa benim guzel kizimdi, sarildim, elimden aldilar, ustune toprak attilar. bi kis gunu mahallenin piclerinin elinden almistim eziyet ederlerken, yolda boynuma sarilmisti, butun gece tesekkur eder gibi yanimdan ayrilmamisti. o zamandan beri benim canimin iciydi. butun ev, hepimiz perisan olduk, ama en cok ben oldum. yoklugu burnumun diregini sizlatiyor, gozlerim hep onu ariyor. bi defa daha eski haliyle, saglikli haliyle gelse yanima diye neler vermezdim. ne yapacagimi bilemiyorum. evde baska kedilerim de var, onlari da canimdan cok seviyorum ama benim guzelim baskaydi. bu uzuntu nasil gecer?

Sizin tamam budur, kendimin en iyi versiyonu dediğiniz yaş kaç? Benim tam bu zamanlar. Fiziksel görünüm olsun, aldığım kararlar olsun kendimi zirvede hissediyorum. Sizin için bu kaç yaşında oldu ya da oldu mu?

Ben bugün istedim ve 37 yıllık hayatımda ilk kez birinden iliklerime kadar nefret ettim. Odadaki sineği peceteyle öldürmeden dışarı atan bir insanım ama sanırım bu insan yeryüzünden eksilse herkesin hayrına olur.

Negative vibe için özür dilerim, iki buçuk senedir hayatımı alt üst eden, benden her türlü faydalanan bir anası vesikalı sinirlerimi allak bullak etti. Bazı insanlar sanırım ölmeli ya. Özellikle bunları niye seviyoruz, kurtarmaya falan çalışıyoruz? Dümdüz ölsün.

Merhaba, yaklaşık 9 aylık bir ilişkim var. Sonrasında kendisinin eksisozluk hesabı olduğunu öğrendim. Yazdığı yazılara baktığımda önceki ilişkisine ait bit kaç tane güzelleme yaptığı ve eski erkek arkadaşına yazdığı güzel sözler var. Bunu ilişkimizin ilk başında görmüştüm, fakat sesimi çıkarmamıştım. Fakat aradan 9 ay geçmesine rağmen ve hala hesabını aktif kullanıyor olmasına rağmen bu yazıları silmemesini nezaketsizlik olarak yorumluyorum. Peki siz ne düşünüyorsunuz, konuşmalı mıyım bu konuyu yoksa görmezden mi gelmeliyim?

Teşekkürler.

Selam, bir süredir ciddi bir stres içindeydim. Bugün için halletmem gereken bir iş ve stres yaratan bir ortamda bulunmak zorundaydım ve hallettim. Bunu buraya yazma sebebim gerçekten rahatladım yüzümde güller açıyor. Bir kaç saate silerim duyurumu.

arkadasim evi biraz uzak olsa da beni eve birakip oyle gitti birakirken arabadan da indi hani vedalasmak icin. bi gel diyemedim cunku onun enerjisi vardi ben yorgundum. ufaktan aklima takildi ne diyoruz boyle anlarda?

Selamlar;

Kafa açan bir soruyla karşınızdayım. Ben diye bir kaybınız olmasa, yani "Aç mı kalırım?", "Öldürülür müyüm?", "Hakarete mi uğruyorum?", "Hayatım nereden geldi, nereye gidiyor?", "Yeterince başarılı mıyım? Olmam gereken noktada mıyım?" gibi ego kaynaklı problemleriniz olmasa, düşünme yetinizi ne şekilde kullanmak isterdiniz?

Teşekkürler.

Selamlar;

Uykularınızı kaçıracak bir soruyla karşınızdayım. En son ne zaman "Ben cidden bir halt bilmiyorum" dediniz? "Acaba cahil miyim" sorgusu değil ama, cahil olduğunuz gerçeği yüzünüze en son ne zaman çat diye çarptı?

Ben iki gündür topoloji anlamaya çalışıyorum, oradan ekstra boyutlara girdim ama konuyla gram alakam yok. Sözde matematik bitirdik, mektepliyiz. Amerika'da üniversite birinci sınıf matematik öğrencisi benim bildiğim matematikten fazlasını biliyor.

Cahilliğimi anladığım iyi oldu ama bir serinlik geldi.

Siz en son ne zaman yaşadınız bunu? Teşekkürler.

Bir şey için sayı tuttum. Oylama yapıyorum. İçinizden geçeni söyleyin. :)

Biri bakacaktı, benden fotoğrafları istedi.10 gün oldu mesaj kutusuna bakmıyor, siteye de girmiyor.Yüklediğim fotoğraflar silinecek.Bari baksa biri diyorum. İçinden gelerek bakacak biri varsa mesaj atabilir mi fotoğrafların linkini atayım.

Şöyle ki, ortak bir kadın arkadaşımız bizi birbirimize uygun buldu, ilk konuşmamızda şöyle oldu, ben yurtdışından dönüyordum, ortak arkadaşımız free shoptan sigara istemişti, hangi sigara vs için aradım, o an yanındaymış tanıştırmak istediği kadın da yanındaymış, telefonu o açtı, ben de anladım o olduğunu, hiç bozmadım, senin siparişin neydi, sana ne alayım vs dedim o da “aa ne kadar cömert bir erkek” vs dedi gülüştük. İkinci konuşmamız da bugün aynı şekilde oldu, yine arkadaşımı aradım, avukat olan açtı, yine gülüştük şakalar vs, konuşmada bir ara instagram konusu geçti, şimdi ekleyip bir mesaj atmak istiyorum ama bir avukata atılacak komik bir şey olsun istiyorum, komik fikri olan?

Kötü bir insan olduğuna emin olmanıza rağmen hayatınızda tuttuğunuz birileri var mı?
Neden tutuyorsunuz?
(Akraba hariç)

2 haftada bir iş çıkışı bişeyler içtiğimiz eğlendiğimiz bir arkadaş grubumuz var. İş yerinden. Bazen 2 kadeh içip ayrılırız bazen sabaha kadar eğleniriz. Dün birinin evindeydik haliyle eğlence uzun sürdü.
Sarhoş kafayla dans ediyorsun, şarkı söylüyorsun vb.. bi kız bunları videoya alıyor ve bu beni çok rahatsız ediyor. Sarhoşken videoya alınmak istemiyorum. Ölçüp tartmadan da konuşuyoruz genellikle.
Bir kere anesteziden uyanırken başımda duran arkadaşım videomu çekmiş ondan bile çok soğumuştum.
Sizce çok mu abartıyorum? İş yerinden olmasına gerek yok normal arkadaşım da olsa rahatsız olurum sarhoşken video alınmaya.
Düzgün bir dille nasıl söylenir bunu istemediğim?

merhaba herkese. 3 gündür geçmeyen çarpıntımı dindirmek ve kız arkadaşıma karşı nasıl doğru davranabileceğimi öğrenmek için yazıyorum bunları. kendisi çok uzun bir süre tus çalışıp atandıktan sonra depresyona girdi ve bu depresyon 3 aydır sürüyor. ilk 2 ay iletişimimiz düzgündü ama mayıs ayında tamamen kabuğuna çekildi. tıp isteyerek okuduğu bir bölüm değildi, iyi de bir puan alıp istediği bir alana da yerleşti ama gerek tus bitince her şey harika olacak düşüncesinin boşa çıkması, gerek bu ay çalıştığı hocasının mobbing'i yüzünden bu ay çok kötü durumda artık. ilaca başladı (eferox) bugün 12. gün bunu baştan söyleyeyim. ve hocası haziran'da değişecek.

uzun yıllardır birlikteyiz, çok badireler atlattık zor günlerden geçtik ama hiç bu kadar kötü görmedim onu ve bu beni çok üzüyor. 3 gündür geçmeyen çarpıntım ve mide bulantım var, bu sabah 1 simiti 1 saatte yiyemedim. durumumu kendisine açıklarsam suçlu hissedip daha da üzülecek diye içimde tuta tuta çarpıntımın kalp krizine dönüşmesinden korkuyorum. ki kendisi de endişeli şeyler konuşamk istemediğini, elinden geleni yapıp çabaladığını söyledi bir hafta önce. "depresyondaki sevgiliyi mutlu etmenin yolları" başlığını okudum, yazılan çoğu şeyi yapıyorum, yıpratmadan yormadan yanında olduğumu hissettiriyorum ama sanki hala yetersiz kalıyormuşum gibi hissediyorum. günde birkaç kez mesajlaşıyoruz onda da evden çıktım eve geldim uyucam vb. şeyler yazılıyor. 7 yıldır hiç bu kadar az konuştuğumuz bir süreç olmamıştı endişeleniyorum.

bu süreçte ne yapmalıyım lütfen görmüş geçirmiş suser'lar tavsiye istiyorum. ilacın bu süreçteki etkisi ne olur? ne yapmaktan kaçınmalıyım ve neler yapmalıyım?

İyi kötü bir görüşme sıklığınız olan iş arkadaşları üstlerle biraz (20-25 gün) az görüşünce hemen görüşemiyoruz ya sen nerelerdesin?! vs deniyor hemen.. Halbuki sıkıntılar, zorluklar yaşıyorsunuz belki de kişisel hayatınızda o sebepten kabuğunuza çekilmişsiniz, bunu tabi söyleyemiyorsunuz da karşı tarafa…


İnsanları böyle “rutin dışı”lıklar, iletişim azalması niçin bu kadar tedirgin ediyor?

Bir de iş hayatında herkes dışa dönük, sosyal arkadaş canlısı olmak zorundadır diye gizli kuralı kim koydu acaba?

Teşekkürler…

Merhaba;

Ben klasik olarak liseye ya da üniversiteye geri çağrıldığımı görüyorum. Üniversite rüyalarında "Ben mezun olmuştum" bilinciyle o cendereden çıkabiliyorum ama lise rüyaları daha karmaşık işliyor. Müfredata eklenen dersler varmış, yaz okulunda bütün derslere girip dönem sonunda tamamını vermezsek lise, üniversite diplomaları komple iptal ediliyor gibi katastrofik bir ambiyansta nefes nefese uyanıyorum.

Siz neler görüyorsunuz? İyi geceler, iyi uykular.

dostlar araba kullanirken kim nereden nasıl firlayacak anksiyetesi, anksiyete mi hakliyim mi? tamam keyfi yok burda gezmenin, biraz arabanin eski ve hantal olmasiyla alakali da olabilir ani yeni araclardaki gibi değil frenler e bir de park problemi. farkettim ki oturdugum yerde bacaklarim falan agriyor. bunun cozumu nedir acaba ustune mi gitsem bazen tren kullaniyorum. benzer sekilde her gun ortlaama 2 saat arabayla git gel yapan arkadasimda bu stres çok yok. tecrubelileri dinliyoruz :>

soru bu kadar ya detaya gerek yok. içinizden geleni yazın lütfen

Şöyleki bize borç çıkarmışlar. Hissemize 2.600 lira küsur pay ödeme çıkmış. Çatı tamiratı vs vs diyor. Yüzlerce kişinin oturduğu bir site bu arada. Yalandan 200 lira toplayayım dese dahi nasıl bir rant olur malumunuz olacağı üzere.


Sundukları bir tamirat evrağı vs hiç birşey yok bu arada. Gerçi ahlak yoksunu olan biri onun da sahte yollarını bulur da...

Özetle kalabalık büyük sitelerde yönetiminin haybeden milletten para toplayıp toplamadığından nasıl emin oluyoruz?


Yoksa güvenip ortalığı karıştırmayıp bize her söylenen borcu ödemek mi lazım?

Karsimda tam cekincelerimi soyleyecekken lafi agzima tikan bir doktor var.
Bozusmak istemiyorum. Cok iyi bir insan. Ama bu sekilde de olmuyor. Nasi karsidakini elestiriyor pozisyonuna dusmeden dusuncelerimi ifade etmeliyim.
Hep kendisine hak veriyor gibi davraniyorum muayenelerimde. Ise yaramayan bir tedavi aldigimi dusunuyorum. Bi sey soyleyince daha dogrusu soylemeye calisinca sana oyle geliyor. Duzeliyor diyor.

evet belki de yüzlerce kez açılmış hiç arkadaşım yok başlıklarının 2024 serisi. genel olarak iki çıkmazın içindeyim. sürekli kendimi başka insanlarla ve olaylarla karşılaştırıp dibe çekiyorum. olumluların tamımını görmezden geliyorum. asıl çıkmazım ise çevremde çok az arkadaşımın olması. ilkokuldan itibaren çevremdeki insanlarla bağ kurmakta çok zorlandım. dönemsel olarak birkaç tane arkadaşım oldu veya olmadı. acaba ölsem arkadaşlarım ne zaman farkına varır diye düşünmeden edemiyorum. birkaç ayda bir arayan 1-2 insan ile senede 3-4 kez arayan birkaç kişi dışında arkadaşım yok gibi. bazı arkadaşlarımı da aramasam hiç aramıyorlar ve sürekli benim arayıp buluşmak ayarlamam da normal değil sanki? bu yüzden sorum erkeklere daha çok çevrenizde kaç tane erkek arkadaşınız var, ne sıklıkla görüşüyorsunuz, sizi görüştüren bağlayan şeyler neler oldu?

Çocukluğumdan beri sinirlendiğinde ağzına ve aklına geleni söyleyen dürtü kontrol bozukluğu olan bir yapım vardı. Ablama, abime ağır küfürler eden annelerine sövmüşlüğüm bu nedenle babamdan ağır dayaklar yemişliğim çoktur.


Olayları gerçekte olan duruma göre değil kafamdaki teorilere göre anlamlandırıyorum. Örnek; eşim misafirler evdeyken hazırladığım bir şeye bunun bir şeyi az mı olmuş diyor herkesin içinde beni eleştirdiğini ve küçük düşürüldüğümü düşünerek al sen yap diyorum bırakıyorum. gibi aşırı tepkilerim oluyor.

O an karşıda eşimin eleştirme gibi küçük düşürme gibi bir niyeti asla yok ama benim aşamadığım insanlar beni aşağılıyor küçük düşürmeye çalışıyor bana toksik davranıyor gibi kötüye kullanılma şemam var sanırım...

Ve ben bugün emin oldum ki kötü bir eşim.. Çünkü eşime aileme zarar veriyorum.

Kafamda herkes beni kötüye kullanıyor gibi saçmasalakça düşüncelerim ve aşırı tepkilerim eşime hakaret eden bir ayı olmam.. listeyi uzatabilirim..

Ben aileme daha fazla zarar vermek istemiyorum. Dürtü kontrol bozukluğu olarak geçmişte psikoloğum söylese de ben Bunun bir hastalık olduğunu da düşünmüyorum artık. Sadece benim çocukluğumdan beri pekiştirilen bir özelliğim muhtemelen. ama tedaviyle ilgili de daha önce psikiyatriye gittim ilaç yazdı sonra ağır ilaçlar diye bıraktım düzenli takibe gitmedim aradan aylar geçti şimdi kendi kendime iyi gelebilecek ilaçları düşük dozlarda deniyorum değiştiriyorum. Ne kadar iyi bir "doktorsam" artık..

Eşim tedavi olmuyorsun diyor. Kafama göre ilaç denemem konusunda eleştiriyor çok haklı da. Ama 135 kez neredeyse psikiyatriye gittiğim için deneme yanılma usülü gidildiğini görmem ve kendim de detaylı araştırdığım için 15 günde bir gidip deneme yanılma yapmak yerine kendi kendime internet reddit topluluklarda benzer durumda olanların ilaç kullanımlarını araştırarak düşük dozda deneme yapmaya çalışıyorum.

Ama asıl sorunum dürtü kontrol bozukluğu ve bipolar tip 2 depresyon ve eşlik eden anksiyete olduğunu düşünüyorum. Ve kötüye kullanılmayla ilgili gerçeklik dışı düşüncelerim olduğunu düşünüyorum.


Özet olarak ben kötü bir eş olmak istemiyorum. Dün eşime saçma sapan tepkiler
veren kafasında kurduğu gerçekte olmayan hezeyanlarla küçük düşürüldüm vs diye zülmeden bir ayı olmayı hiç bir şekilde ben istemiyorum.


Ne yapmalıyım?

Sizce? 25'e gelince sutlama meselesini kast ediyorum

Etik mi? Yani kucuk gozukuyorken taliplerimi kacirmiyim diyorum.
Kizlar max 3-4 yas istiyo gibi duruyo da. Su an fark 6-7

bi tane hatundan duydum. evlilerle görüşmek istiyormuş. neden diyorum evli olsan bilirdin diyor :)

ulan bu hpv virüsü var da karısını aldatana mı bulaştırmak istiyor gibi bir şey geldi aklıma.

ya da adam ne diyecek oo benim karıma göre sen daha böylesin şöylesin falan mı?

merhaba ben kereste, karımın anneler günü ve evlilik yıldönümünü unutmuş bulunmaktayım, iki gün sonra da doğum günü, kendisi benim aksime sürprizlerden hoşlanır büyük beklentisi yoktur ama özel bir şey hoşuna gider, bana hususi doğum günü olduğunu belirterek düşün taşın bişeyler yap dedi, şimdi bu konuda da hiçbir fikrim yok neredeyse ihtiyacı olan bluetooth kulaklık var onu alıcam ama ek olarak birşeyler daha yapılmalı zannedersem, 5 yaşındaki oğlanı da katarak belki, fikir verseniz ne güzel olur, teşekkürler.

Eskiden daha toyken çok saçma ve çağdışı gelirdi. İki tane uzun ama başarısız ilişkiden sonra gayet mantıklı gelmeye başlıyor bu durum. Her iki ilişkimde de en başından evlilik odaklı yürümüşken yolun ortasında ve sonunda fikirsel anlamda aldatıldığımı gördüm. Evlilik bu kadar korkunç değil bana göre. Hatta sevdiğin, değer verdiğin insanla bir ömür geçirme fikri bana nirvanaymış gibi geliyor bu hayata dair. Hâl böyle olunca dedim ki kendime madem sonuç odaklı bir şey istiyorsun, madem sürüncemede kalmış ilişkilerden nefret ediyorsun neden görücü usulü düşünmüyorsun?

Erkek tarafı benim bu arada.