sevgilimle ilk disari cikip para harcadigimiz dönem, ki ögrenciyiz hala, sürekli ben ödüyordum, özellikle restoran vs ise, ancak icten ice biliyordum ki, o da bu durumdan hosnut degildi, parami kabul etmemeyi isteyecek, kendi ödemek isteyecek, kullaniyor gibi gözükmemek ya da benim ekonomimi sarsmamak isteyecek, hatta bu ugurda bir yerlere oturup yemek yemekten kacinmaya baslayacakti.
bu yüzden belli etmeden, ufak seyleri ödemesine hep izin verdim. restoranda ben ödüyorsam, yolda misir veya su alinca ben ödeyeyim bu sefer dediginde ses etmedim, böylece hem onun gönlü oluyordu, hem de bu gereksiz para mevzusunu kapatiyorduk.
simdilerde para mevzusu hic acilmiyor, bazen ben bazen o ödüyor ev alisverisinde, udfak tefek seyler gene onda, disari cikmalar ya da jestler hala bende. konusup maddelesmedik, anlasmadik, otomatikman cözüldü. iki taraf da mantikli ise yoluna konuyor zaten.
ama senin dedigine gelirsek, sevgiden ziyade "potansiyel" gözüyle bakiliyorsa, sonrasinda da red yeniyorsa, yapilan her harcamaya bana ödetti kevase seklinde bakabilirler. bu ama senin yanlis yapmandan degil, (gidip de havyar söylemiyorsun degil mi?), onlarin sigligindandir. ben sevdigimle, ya da arkadasimla oturup vakit gecirmekten egleniyorsam, bütcemin elverdigi seviyede bir "acik hesap" vardir. bu hesabi suistimal etmedigi sürece ufak tefek seylerin önemi olmaz. benim düsüncem bu, cogunlugun hemfikir olacagini sanmiyorum.
0