tolerans azalması, kavga çıkarma
bana küçükken henüz 5 yaşında add tanısı kondu ve uzun bir süre pedagog gözetimindeydim. Sonra düzeldim. Yani ne kadar düzelebilirseniz o kadar düzeldim. o sırada yurtdışına taşındık zaten. öğrenme güçlüğüm yoktu, aksine, fotografik sayılabilecek bir hafızam vardı. bir şeyin bir defa gösterilmesi, b
bana küçükken henüz 5 yaşında add tanısı kondu ve uzun bir süre pedagog gözetimindeydim. Sonra düzeldim. Yani ne kadar düzelebilirseniz o kadar düzeldim. o sırada yurtdışına taşındık zaten. öğrenme güçlüğüm yoktu, aksine, fotografik sayılabilecek bir hafızam vardı. bir şeyin bir defa gösterilmesi, bir defa söylenmesi, bir kelimeyi bir defa duymam, bir resmi bir defa görmem yetiyordu 5 ay sonra bile hatırlayabilmam için. hala da öyleyim. Aynı anda çok şey yaptım, dans dersleri aldım, keman çaldım, tenis oynadım, yabancı dil öğrendim, yer jimnastiği yaptım, tiyatro dersleri aldım. tüm bunları aynı anda götürebiliyordum yani. bir yandan okulum da vardı. sonra tercihler ve seçimler girdi, neyse sorun bu değil. son bir aydır, inanılmaz derecede sinir katsayım düştü, sinirlerime hakim olamıyorum ve çok çabuk sinirleniyorum. aptallıklara hiç tahammülüm kalmadı, ödev kağıdında yazan adresi soran birine ödev kağıdında yazıyor demek yerine ya da adresi kolayca söylemek yerine kavga çıkarıyorum ve sinirleniyorum. Ne kadaraptalsından girip, artık nerden çıktığımı bilmiyorum. Bir işe oturmadan önce kavga çıkarmadan başlayamıyorum işe. gene bir çok işle uğraşıyorum, aiesec'te aktif üyeyim ve zamanımı inanılmaz alıyor, okulum var, ona devam ediyorum, spor yapıyorum, boş zamanlarımda arkadaşlarımla buluşup müzikallere, tiyatrolara gidiyorum, ailemin yanında olmadığımdan diğer işlerimi yapıyorum ya da. Sevgilimle vakit geçiriyorum ya da. İlaç kullanmak istemiyorum ama psikoloğa gitmek için vaktim de yok. birden bire neden şu son bir ayda başa döndüm ki ben? Napsam bilemiyorum. Psikolog bulmakta iş, çünkü ya ingilizce ya türkçe konuşması lazım ben iki dilin de konuşulmadığı bir ülkede yaşıyorum. Beslenmeyle alakalı denebilir, öyle karbonhidrata da abandığım yok.
bir de imalı ve üstü kapalı sözleri maalesef anlayamıyorum hala. çevremde bunu alışkanlık haline getirmiş, sürekli imalı konuşan, espri yapan kişiler olunca çok yoruluyorum, anlamıyorum ve onlarla arkadaşlık yapmıyorum. çünkü sinirleniyorum, dahası o kadar yoruluyorum ki yaşlanmış hissediyorum.
0
ama bunlar aradığım çözümler değil.
0
afedersiniz ama (bkz:
zannedersem tek eksiğiniz yaraktı)
ömrünüzde şöyle güzel bir dayak yemediğinizi düşünüyorum. belki bir ağzınızı burnunuzu kıran olsa bir nebze düzelirsiniz...
0
iyi de güzel de, sinirlerimi kontrol edebiliyor olmam lazım. evinizde, sürekli kavga çıkaran, her şeye sinirlenen birini düşünün. günde 3 posta kavga ediyor. aynen öyle oldum, dahası başa döndüm. neden bu kadar çok şeyi bir arada yaptım, çünkü öğrenmem gerekiyordu kendimi kontrol etmeyi, dikkatimi toplamayı, vs. vs. şimdi hala o kadar yoğun olmaam rağmen işe yaramıyorsa, ben en başa döndüm demek.
0
dağlara git. kendi kendine vakit geçir.
eğlenmeyi öğren. minik şeylerle mutlu olan insanları incele.
kendinle kıyasla. en sonunda sikerim atomunu da mühendisliğini de diyerek minik bir çocuğun hediyesini eline aldığında neden bu kadar sevindiği üzerine düşüp hayatın tadını alarak sakinleşeceksiniz.
0