tek başıma ne yapacağım diyen yaşlı akraba
söz konusu akraba 72 yaşındaki halam. kendisini severim ama genel olarak akrabalık ilişkileri çok kuvvetli biri hiç olmadım. arada ziyarete gittiğim biriydi sadece. son iki senede ben annemi, babamı ve babanemi kaybettim. hem ben ebeveyn anlamında yalnız kaldım (beraber yaşadığım bir abim var şu an)
söz konusu akraba 72 yaşındaki halam. kendisini severim ama genel olarak akrabalık ilişkileri çok kuvvetli biri hiç olmadım.
arada ziyarete gittiğim biriydi sadece. son iki senede ben annemi, babamı ve babanemi kaybettim. hem ben ebeveyn anlamında yalnız kaldım (beraber yaşadığım bir abim var şu an), hem halam son 1 yıldır baktığı babanemi kaybedince yalnız kaldı. babaneme bakmak onun için duygusal anlamda yorucu olsa da bir meşgaleydi ve şimdi babanem yok ve halam kendi sağlık sorunlarıyıla kafayı bozmuş durumda. ne zaman gitsem hep negatif şeylerden bahsediyor ve yalnızlıktan korktuğunu dile getiriyor.
aileden bir tek ben kaldım halam için (abimle konuşmuyorlar).
ve biz halamla eskiye göre daha yakın olduk bu yalnızlıklarımızdan ötürü. halam büyük bir depresyon içinde, yaşından dolayı da ufak rahatsızlıkları var tabi ama mesela her gün yine de işe gidiyor evden çıkıp (bir dükkanda, baya esnek şartlarda çalışıyor, ona iyi davranan, muhabbet kuran insanlar var çevresinde).
ama dediğim gibi ne zaman onu ziyarete gitsem, mesela 'oo hala bugün canavar gibisin, doktorun verdiği vitaminler yaramış' (cidden iyi, enerjik gözüktüğü bir gün), hiç oralı olmuyor ve negatif bir şeylere geliyor konu.
belki sırf yaşlı olması bile bunları haklı çıkarabilir. ve çok kısa sürede annesini ve abisini kaybetmesi. fakat ben de çok güçlü hissetmiyorum kendimi ve ona, bu negatif tavrıyla, destek olmak bazen çok zor geliyor. onun için üzülüyorum. ama yapabileceklerimin, kendimden feragat edebileceklerimin bir sınırı olduğunu da biliyorum.
şu an ona yardım eden yabancı bir kızla kalıyor ve bugün 'bilmem kim (o kız) olmasa ben naparım yalnız başıma, diyorum bir huzur evine mi gitsem, bunları düşündüm, bütün gece ağladım'. yani gel hala beraber yaşayalım desem hemen kabul edecek eminim. beni çok seviyor, fakat dediğim gibi benim bu kadarını teklif etmeye ne isteğim ne de duygusal kapasitem var.
halam daha gençken de biraz böyle sömürü yapan bir insandı fakat şimdi yaşlıyken bu söylemleri duymak daha üzücü oluyor.
ne yapılır, nasıl yaklaşılır?
0
zor durum. sanırım kadınsınız ve evli değilsiniz ? halanıza beraber yaşayalım deseniz ileride evlenince ne olacak ? onun için çok daha fazla yıkım olur.
bence her gün arayın sorun ilgilenin, hastaneye götürün alışverişine yardım edin sosyalleşin ancak aynı ev fikri bana hiç mantıklı gelmedi.
bu arada kadın olmasanız da aynı durum yani. malesef insan hayatında böyle şeyler var ve ne güzel onunla ilgilenen bir yeğeni de var sizin gibi
0
düşündüm de gerçekten zor bir durum. yani siz abinizle yaşıyorsunuz zaten. bu hala gel bende kal kararını tek başınıza da alamazsınız zaten. bunu abinizin de istemesi gerekir. sen birazcık halanın önüne bunu sür. sanırım halan senden teklif bekliyor gerçekten. arada sırada yanında kal bence. çok yalnız bırakma. hergün sor ama ne bileyim mesela haftasonları onda kal. ya da onu al size getir haftasonları. haftada birkaç gün beraber kalın yani. o da sen de ağır kayıplar yaşamızsınız kolay değil ve şu anda bu duygusal boşluğu mutlaka birisi ile doldurmalı. ve o kişi sen görünüyorsun.
0
Aynı ev çok zor da, sizin evinizin yakınlarında(aynı apartmanda, vb) kiraya çıkma olanağı olur mu? Yani, hem uğrarsınız sık sık hem de istediğiniz zaman evinizde kalırsınız. Her akşam da arayıp sorabilirsiniz.
Bir de yakınlarının hepsini kaybetmiş, yalnız kalmış. Profesyonel yardıma nasıl bakar?
0
Bahsettigim isini birakmak istemeyecegi icin muhitini degistirmez sanirim. Abimle de konusmadiklari icin bizim eve getiremem. Su an o isine yuruyerek gidiyor. Ben dediginiz gibi aramaya calisiyorum hep, ugrayamayacak gibiysem de. Daha ic acici konular acmaya calisiyorum. İcimden geldigince muhabbet etmeye calisiyorum. sirf o mutu olsun diye bi rol yaptigimi da dusunmesin istiyorum.
Doktor antidepresan vermis, duzenli kullaniyor onlari. Ama psikologa yonlendirmemis mesela. Kendisi de kabulleniyor depresyonda oldugunu. Bir seyleri fazla dusunup kaldiramayip kalbine vuran streslere donusecek diye korkuyorum. Sanirim antidepresanlara devam etmesi onemli.
Tesekkurler herkese cevaplar icin. Saglik sorunlariyla baseden veya baskalarina destek olan herkese kolayliklar.
0