borcunuzu ödeyip, sonrasında kredi çekip dolar almakla,
sizin krediyi ödemeyip kredi çekip var olan dolarınıza dokunmamak arasında bir fark yok gördüğüm kadarıyla.

Dolar cinsinden getiri yapacak bir yatırım fikriniz/planınız varsa ödemeyin, 10bin dolar olarak yatırım yapın. Yoksa, değişen birşey olmuyor.

nette 5500 doların var, şimdi kredi çekip dolar almak istiyorsun. böyle düşün, aslında pozisyonun bu.

Yani o tarz düşünmemiştim doğru, burda da vade süresince dolar artışı kredi faizinden fazla olur mu olmaz mı sorunsalı var. Onu da kimse bilemez sanırım:)

Var borcum, elimde olandan ödemeye çalışıyorum taksitler geldikçe, yarısını ödedim ama artık zorluyor çünkü kur yükseldikçe miktar artıyor lira olarak.

Kredi yerine eşten dosttan dolar olarak borç alıp ödemek daha makul geliyor şu an, öyle bir imkan varsa birinden kura endeksli borç almak yani. Ama gidişata göre fikrim değişebilir.

Dolar artışının kredi faizinden fazla olacağını bilmeyen yoktur. Bankalar bedava faizlerle para dağıtıyor, 3 hafta önce kız arkadaşıma kredi çektirip dolar aldırdım şimdiden ödeyeceği faizin yarısına yakını çıktı. Enflasyonun resmi rakamlara göre %70 olduğu ülkede %30 faizle kredi bedavadır. doların en az o %70 kadar (muhtemelen çok çok daha fazla) yükseleceği de çok basit bir gerçek. elinizdeki dövizi tutun mutlaka.

Kredi alabiliyorsan, bedava para.

Ancak bankalar genelde, alınan krediyi dövize ve kripto paraya yatırmayacağına dair kağıt imzalatıyor. Sıkıntı yaşayabilirsiniz.


.

Verimli oluyor. Geciktirmeyin derim. Şu an yüz yüze terapi yapanlar da var ama online ın da başka avantajları olabilir. Neyse en sonunda ilk seansta nasıl olacağını göreceksiniz üzerine çok düşünmeye gerek yok bence. Hem online olmasa yine terapist karsisinda yan yana esinizle siz olacaksiniz ve konusulmasi zor konular konusulacak :)

öyle tabii ama ne bileyim, yüz yüze sanki daha samimi bi ortam olur gibi geldi. Kararsız kaldım psikolog mu psikiyatr mı, yüz yüze mi online mı diye bakıp duruyorum kaç gündür. Sanki bu seçtiğim kişi yanında gerilmeyeceğim biri gibi geldi, ki benim için en önemli kriter sanırım bu.

Bu arada sorumda belirtmedim ama cinsel terapi deneyimi olup memnun kalan varsa isim önerebilirse aşırı makbule geçer:)

Kalkıp gitmek, uygun vakit ayarlamak yüz yüze görüşmede daha zor bence. Online’ın böyle bir avantajı var. Ve size ait olan ortamda, kendi doğal ortamınızda konuşmanız daha iyi, daha doğru. Terapist eve gelmiş gibi oluyor siz ona gitmeye çalışıyormuşsunuz gibi değil de. Ama iyi bir terapist olmalı, telefonuna veya ekrandaki diğer bildirimlere bakmamalı, bakınca direkt anlaşılıyor online’da. Siz de aynı şekilde telefonları kapatmalısınız, “ama bu önemli açmam lazım” diye bişey kesinlikle olmamalı.

hem online terapi yapıyorum hem de terapi alıyorum. verimli oluyor. şartları muhakkak terapistle konuşursunuz, katılım şartları ve terapinin gidişatıyla ilgili ön görüşme vs yapılır. birkaç seans gidin, sevip sevmeyeceğinizi görmüş olursunuz.
açıkçası bu zamana kadar yüz yüze terapinin daha etkili olduğunu şiddetle savunurken kendi terapi sürecimde evden bağlanmanın daha iyi olduğunu gördüm. sonuçta terapi bu, birikmiş tüm yüzleşmeyi yaşıyorsunuz. ve öyle bir durumda evde olmak bana kendimi daha güvende hissettirdi. sanki istediğim zaman evdeki güvenli alanıma kaçabilecekmişim gibi.

bir deneyin, verim alacağınıza inanıyorum.

@mor bembombom CETAD sertifikalı terapistler listesinden baktım hep, seçtiğim kişi bizzat dernekte görevli biri hatta. Online deyince biraz gerildim ama alıcam sanırım randevu, umarım verimli geçer, maliyetine de değer, sorunumuz çözülür, çok ihtiyacımız var buna.

eğer terapiye daha önceden başlamış olsaydınız yani daha önce yüz yüze terapi almış olsaydınız online terapi bir nebze daha kolay olabilirdi, her ne kadar online terapi artık günümüzün gerçeği olmuşsa da bence ilk bir kaç görüşme yüz yüze olsa daha iyi olur, online terapide terapötik sürecin en önemli öğelerinden biri olan bağ kurma olayı çok da kolay elde edilemiyor ama siz yine de bir deneyebilirsiniz eğer süreç istediğiniz gibi olmasa bu durumu terapiste aktarıp sonlandırabilirsiniz.

peki online terapi yüz yüze olana göre daha uygun fiyatlı olmalı gibi bir şey var mı? Bana bir tık fazla geldi de seans ücreti :/

Kesinlikle olur

uzun süre terapiye gittim, 2 aydır da mecburen online görüşüyoruz.

benim online'a olan önyargımdan dolayı 4-5 ay ara verdik. 2-3 seanstan sonra alışıyorsunuz.

fiyat olarak fark olmuyor.

ben kendi terapistimle online görüşmeye başladım ve fayda gördüm
bir şans vermeye değer derim
fiyat için de pazarlık yapınız

ayakkabıda yaparım bunu,

Yapmıyorum. Etik bulmuyorum. Orada insanlar benimle ilgileniyor ve bana hizmet veriyorlar. Ayakkabı ise numarasını getiriyorlae, giysiyse belki katlıyorlar. Millete zahmet verdikten sonra parasını

Bir arkadaşımIn eşi banasından kalan beyaz eşya bayiliğini yapıyor. Aynı şey onun başına geliyormuş. İnsanlar orada iki saat ince eleyip sık dokuduktan sonra internetten allıyorlarmış. Dükkanın konseptini değiştirip hayatta kalmaya çalışıyor ama babası gelenekçi, izin vermiyor. "Böyle giderse birkaç seneye batarız" diyor. İnternetten alırım ama alacaksam aynısını başka yerde incelemem.

Aynı şekilde jet kasa da kullanmam. Her jet kasa bir kasiyerin işsiz kalması demek. Yapanı kınamamaya çalışırım ama yapamam.

Amerika tahminleri sadece Walmart ve Amazon'un kalacağı yönünde.

Bunu yaptıkça yakında deneyecek mağaza kalmayacak.

%100 etik. Vicdan yapma ne var bunda?

Ciddi fark varsa evet. Yoksa direkt alırım. Kalan ayrıntıları umursamam açıkçası

Etik.

çalışanı meşgul etmeden kendin bakıp çıkıyorsan sorun yok bence, obur turlu çalışanı meşgul edip başka yerden almak etik değil sanki. Bunu sadece parfümde yapıyorum allah affetsin:(

Tabii ki yapıyorum. İnternetten bambinin bir botunu aldım, 70 lira. Peki denediğim mağazada ne kadardı? 120 lira.

Biz bunu parfümde yapıyoruz.
Geçende kupon vs ile 500 tl lik parfüm 210 tl ye geldi arada çılgın fark var

mağaza duyarı yapamayacağım kusura bakmayın. etik bence

Çok para gerekmiyor ama düşünerek satın almak ve zamana yaymak gerekiyor. Evlenecek çiftlerin çoğunda ise "salon takımı" / "koltuk takımı" alma hevesi oluyor. Dolayısıyla genelde bakılan mağazalar aynı oluveriyor.

Odayı doldurmak için yapmazsanız ev döşeme işini, gayet kullanışlı ve keyfinize göre eşyalar bulabiliyorsunuz, zaman içinde de (eve alıştıkça, ihtiyaç nedir belirledikçe) daha doğru eşya seçimleri yapabiliyorsunuz.

aynı instagram hesapları, aynı pinterest, aynı ikea, aynı english home - madame coco vs. yüzünden oluyor diye düşünüyorum.

Cok paradan ziyade dekorasyon ve zevk gerekiyor. Mesela ikinci fotograftaki ev ogrenci evi gibi. Ayrica olay mobilyada degil.

Halbuki tablolar, bitkiler ve bir kac dekoratif sey evin havasii degistirir. Tabi isigin kullanimi da onemli, ikinci evde gupegunduz olmasina ragmen TV pencerenin onune konuldugu icin perde kapatilmis mesela.

standart benzerliklerden en goze carpani zaten kanepe karsisi led televizyon ve yanina hafif isik veren lamba. sadece renkleri degisiyor. onun disinda tekli koltuk veya sehpa kullanan da var. eskiden de ayniydi da iste internet bu kadar yaygin olmadigindan goremiyorduk.

çünkü dışarı çıkıp mobilya almak istediğinde bulacağın şeyler üç aşağı beş yukarı aynı oluyor. o cosy, sade ama şık evlerden yapmak için bu işi bilen bir iç mimar-dekorasyon uzmanı ile çalışmak lazım.

iki tane ikea kivik kanepe aldık biz. evde yemek masa takımı da yok.
masa ve ondan bagimsiz sandalyelerle bir şey yaptık. haliyle yemek takımı koyacak büfe, gümüşlük.vb ivirzivir da yok.
gayet sade spor bir yaşam alanı oldu.

Kimi durumda ailelerin karışması bu durumu yaratıyor. Çiftin değil o evde oturmayacak olan büyüklerin zevkleri eve yansıyor maalesef.

İçinize sinecek bir ev dekorasyonu çok fazla para değil ama zaman meselesi. Biz şanslıydık, ikimizin de yıllar içinde yaşadığımız evlerde severek biriktirdiği eşyaları bir araya getirdik. Evlenmeden önce bir süre birlikte yaşadığımız için de düğünden önceki bir iki aya sıkıştırmamış olduk dekorasyon işini. İçimize sindikçe ilerledik. Zamanın burda kilit unsur olduğunu düşünüyorum. Ev bir anda 0'dan 100'e çıkmıyor. Evinizin ihtiyaçlarını ve kişisel alışkanlıklarınızı gördükçe evi şekillendirmek daha iyi oluyor.

Her seyi ayni magazadan aliyorlar.

Her seyin uyumlu olmasini bekliyolar.

Ben her seyimi farkli farkli magazalardan aldim, genelde dogal istedigim icin masif sehpa, masif kutuphane, masif tv sehpasi aldim mesela. L koltuk istiyodum, kose koltuk degil harbici L koltuk aldim. Manzaram cok guzel diye camin onune yuksek bar masasi ve 2 sandalye koydum.

Yemek masamda 3 sandalye ayni, dorduncusu cok alakasiz bi sandalye ama ben cok begeniyorum mesela. Yastiklarla koltugumu hareketlendirdim (renkli yastiklarla)
Koltuk bi magazadan, hali bi maGazadan, masifler baska magazadan oldu.
Berjer koyacak yerim olsaydi onu cok canli bi renk sececektim mesela. Falan filan.
Koltuk/yemek/sehpa/x/y takimi en buyuk dusmaninizdir.

Her parcayi begenerek secmenizi oneririm :)

bir residence ve bir bağcılardaki evi aynı eşyaları koysan da istediğin havaya sokamazsın çünkü her eşya her eve gitmiyor.

evi döşemek uzun bir süreç ve aslında maliyetli. çünkü evinize standartın dışında bir koltuk almak istediğinizde ekstra fiyat biniyor, bunu yapacak ustayı bulmak da vakit. tüm bunlar birleşince insan eh yeter diyor.

genel olarak üretilen eşyalar ve evler uyumlu değil. küçük bir odaya 2 çekyat atınca tabiki daralır.

bana kalırsa minimalist takılmak lazım ama gelenek ve görenekler işin içine girince gümüşlük olmadan olmaza evriliyor ev. ayrıca ev kendin için değil sanki gelecek insanlar için dekore ediliyor.

Parasızlık, zamansızlık ve uğraşmama isteği.

Bir arkadaşım evlenmişti. Nişanın düğün arasında 5 ay vardı. İkisi de aile evindeydi. Beş ayın 3 ayı ev aramaya, kiralamaya gitti zaten. İki ayın da sadece haftasonları bazı günler buluşup döşemeleri gerekti. Bir yandan düğün yağmadılar ama davetiyesiydi, aile ile yemekti, onları da ayarlamaları gerekti. Haliyle "Şu ayrıntıyı gördüm. Evin şurasına şu yakışır" tarzı değerlendirme yapacak halleri kalmadı. Paraları da yoktu pek ama eşyalar sağlam olsun istiyorlardı. O yüzden birçok eşyayı almadılar. Halı, televizyon falan almadılar mesela. "Misafrlerimiz olur" dye koltuk takımı baktılar Masko'dan, artık neye denk getirdilerse. Baktığımda da daha önceden birlikte kalmayan arkadaşlarım, apar topar ev döşeme, düğün yapma telaşından öyle ince eleyip sık dokuyacak kıvama gelmediler.

Bana bıraksan, dünya kadar param olsa yine aynı olur, çünkü dekorasyon ilgimi çekmiyor. Güzel olduğunda beğeniyorum ama iki resim arasındaki farkı da anlamıyorum mesela. Bir 3-5 dakika "E ikisi de normal ev" dediö.Hayatta aklına gelmez mesela o battaniyeti yatağın üstüne o şekilde koymak. Onu öyle görsem dağınık gelir bana, "Katlayıp dolaba kaldırayım" derim. Koltuk için de ilk girdiğimiz yerden "Şu evladiyelik gibiymiş, bu iyi" der alırım. Pis değilse, eşyalar bel ve but ağrıtmıyorsa iki ev de aynı bana. Hani, renk körlüğü gibi dekorasyon körüyüm ben. Anlamıyorum. Zevkli ya da zevksiz değilim; zevkim yok, zevkin ne olduğunu da bilmiyorum. "Kışın sıcak tutuyormuş, soba ykman gerekmiyormuş" deseler duvara geyiğin su içtiği halılardan da asarım, çekinmem. Eski evde büfeyi istememiştim, "Büfe mi kaldı, hiç ıyyy" demiştim; sonra tabağı, çanağı koyacak yer bulamayınca "Anne sen bir büfe diyordun" diye 180 derece döndüm. Bir tek renk uyumuna bakıyorum, bir ondan anlarım biraz. Gerisinde her eşya aynı bana. Kervan Mobilya olmaması, evin Topkapı Sarayı gibi görünmemesi dışında eşya çok da umrumda değil.

Edit: IKEA'nın ucuz malları çok dandik, iyi malları da çok pahalı. O bazasız yataklar depremde ilk ezilecek şey. Eve iki eşya az alırım, çelik bazalı yatak alırım ilk. Elimde daha da örnek var ama ahan da en yakınımdaki Ikea. Düzeltiyorum, üstünde yük olmasa bile bu hale geliyor. Ben de savaşmaktan vazgeçtim. Düzgün bir şey alana kadar idare ediyorum. Üstünü de sonradan yükledim. Ikea malının ucuz olanlrı tipi güzel ama ömrü kelebek gibi demek.
i.hizliresim.com

@aychovsky uğraşmama isteği ve dekorasyona ilgisizlik de bana çok ilginç geliyor:) atiyorum gelinliği direkt alır geçerim, bakan kimse de anlamaz ben o gelinliği bir günde mi seçtim yoksa bir ay mı gezdim. hepsi benzer çünkü. ama ev öyle değil, baktığımda her şeyini sevmem lazım. mutlaka sevdiğim renkler olması lazım, hardal,koyu mavi, orman yeşili, kahverengi. masif mobilyalar, bitkiler, boho kilimler mmm ağzım sulandı:D
sanırım olay zamana yaymakta, haklısınız

IKEA tam bu hayaller için ama insanlar diğer mobilya şirketlerine göre ucuz olduğunu görünce kalitesiz sanıyor, gidip hantal zevksiz mobilya setlerini dünyalar kadar para harcıyorlar.

Sanırım IKEA benim için evlenilecek kızın turnusol kağıdı olacak.

Ilk gorselin oyle olmasinin nedeni iyi aydinlatma ve bitki kullanimi
Bir de ulkemizde genelde odalar kucuk oluyor ve alan kalmiyor fazla

çok para gerekmiyor öncelikle onu söyleyeyim.

bizim evimiz 1. tarz bir ev (tip olarak alakası yok, ama tarz olarak öyle) ve gayet ucuza döşedik. ikea kullandık,i nternetten de haftalar içersinde güzel güzel aksesuarlar aldık.

2. evin maliyeti genelde daha yüksek oluyor. "kardeşler mobilya"ya gidiliyor ve o biçimsiz koltuklara 4000-5000 lira para veriliyor. ikeada ise daha şık duran koltukları yarı parasına alabiliyorsunuz.

bu arada residance muhabbetine de katılmıyorum. mecidiyeköyde 30 yıllık bir binada yaşıyoruz.

eve girdikten sonra ilk yaptığımız şey salonnu bir duvarını koyu griye boyamak oldu, ardından koridor ve yatak odasının da rengini değiştirdik. pinterestten vs. destek alarak ev için eşyalar baktık, 5-6 ay içinde dekore ettik fıstık gibi oldu. dışarıdan bakınca "bok gibi" gözüken binada, gayet güzel evimiz oldu.

bol ışık alan ve "biçimli salonu" olan her ev fıstık gibi dekore edilir. zaten bu iki şarta uygun bir ev bulacak maddi durumunuz da yoksa, dekorasyonla pek uğraşamazsınız.

Zevksizler.

tam şu yaşımda hissediyorum bunu, 23.

Arkadaşımın 1999 doğumlu kardeşini üniversitede görünce "fakat iyi yaşlandık" demiştim.

Edit: 24.

26 yaşındayım. bir yıldır hissediyorum :(

benim bu sene (25) hafiften oldu ama geçti. sanırım psikolojik baraj falan olayları. bir de saçlarımın seyrekleşmesinin de payı yok değil ama toparlıyoruz gibi.

35

Bu yıl hissetmeye başladım. 25

22 üniversite son yıl bunalımı mıdır nedir

26 dan sonra hissetmeye başlamıştım. uykusuzluğa ve hareketliliğe dayanamayıp yorgun düşünce nooluyoruz ya demiştim bünyeme. karşıma alıp yaşlandın mı sen bebeğim diye dertleşmiştim..
sonrasında hiçbir şey eskisi gibi olmadı...

ben 26 olmama rağmen daha "şu hayatın olgunluğuna da bi uyum sağlayamadık iyi mi" diyorum, siz veledler neyi bu kadar büyütüyonuz anlamadım. 30'a kadar hiçbir şey için geç kalınmamıştır, gençsinizdir, genç hissetmelisinizdir. ölü toprağı mı ne varsa artık atın silkinin kendinize gelin yav, BİZ DAHA ÖLMEDİK DEYİN!

29 yaşındayım ve hayatımda hiç bu şekilde hissetmedim.

25

34 uasindayim ve hissediyorum.

Guya kendime bakiyorum, spor yapiyoeum, iyi beslenmeye calisiyoeum, vs ama yasliyim amk.. Spor salonund hayvan gibi sakalli elemanlar abi diypr bana, uzuluyorum.

Tam olarak böyle değil ama 19 yaşındakileri ergen gibi görürken şimdi genç hatun denilince onların kastedildiğini, o yaşlardaki kızların erkeklerin gayet yetişkin olduklarını fark edince hımm biz artık zamanın genç nesli olmaktan çıkmışız dedim. 23-24 yasinda dedim bunu.

30 yaşında hissettim bunu ve iki yıldır da devam ediyor. Yazılanlara bakınca yaş ortalaması ne kadar gençmiş, daha da bir yaşlandım hissi çöktü bu başlıkta.

Her şey 26 yaşımda başladı..

geçtiğimiz nisanın sonunda 23 yaşıma girdim, o günden beri tam olsrak böyle hissediyorum.

Tam olarak 31. Lanet olsun öyle yaşa hatta.

32-33 gibi ortaya çıkan gürültüye karşı aşırı tahammülsüzlükle hissettim.

34 yaşındayım, genel olarak yaşlı hissetmiyorum. Hatta 30lu yaşların 20lerden çok daha keyifli bir gençlik hali olduğunu düşünüyorum. Sadece arada sırada 40lı yaşlarıma 5-6 sene kaldığını düşününce "aa bir dakika ya, ben o kadar da genç değilim herhalde artık" diye bir farkına varma hali düşüyor içime.

23'üm ve iki senedir falan düşünüyorum. şu an için pek rahatsız sayılmam çünkü sorumluluk bilincimi azıcık da olsa geliştirdiğini, beni ittirdiğini düşünüyorum ama uzun vadede bunalacağımı şimdiden hissedebiliyorum. bunun daha 26-27'si, 30'u 35'i falan var. en sonunda altıma bez bağlayıp anama koşmaktan, TEKRAR BAŞLAYACAM diye duvarları yumruklamaktan korkuyorum. gerçi "yetişkin olmak ama dört yaşındaymış gibi hissetmek" durumunu çoğu kişi yaşıyor sanırım, çok da şeyapmama gerek yok bence.

ne kadar abartmışsınız. 20lerinde bunları yazanlar 40larında ne hissedecekler merak ediyorum.

sopiro'ya %100 katiliyorum.

genclere cok uzuluyorum, bence umutsuzluk ile dogrudan iliskili. insanlarin umudu kalmamis artik, yasli hissediyorlar kendilerini, yasama 'bitse de gitsek' gozuyle bakiyorlar. ve kesinlikle kesinlikle 30'lar 20'lerin cok cok daha guzel hali.

Hiç hissetmedim.

20li yaşlarda ne yapacağanı bilememe vb durumlardan bir depresif ruh hali sonucu yaşlandım geyiği çıkabiliyor bence.30larda geçiyor:)
ben 25-26da öyle bir düşünmüştüm,şimdi 32 yaşında biri olarak alt komşunun kızı bana hala abla dediği ve o teyzeye geçene kadar yaşlanmayacağımı düşünüyorum.

28 yasindayim ve uc yildir oyle hissediyorum. Ilk olarak sanirim bel fitigi teshisi kondugunda basladi bu his, sonra da hem cesitli fizyolojik sorunlarla hem de psikolojik etkilerle katlanarak devam etti. Hatta ben kendimi artik "yasli" olarak bile goruyorum.

2 ile başlayan yaşlarda bunu nasıl düşünürsünüz ?
ben 4 ile başlayan yaşımda asla kaykay ya da paten kullanamayacağımı farkettiğimde bunu düşünmüştüm

bir süre arduino ile uğraşmıştım ama uzun sürmedi.
teraryum işine merak sardım ama o da başlamadan bitti.

ben resim yapıyorum şu aralar, bazen sevdiğim ressamların eserlerini kopyalamaya çalışıyorum, bazen freestyle takılıyorum.

bunun yanında diy olayını çok seviyorum, eksik gediklerimi diy şeklinde halletmeye çalışıyorum genelde.

Puzzle maket falan yapmak. Çok rahatlatıyor beni.

Obje boyamak. Erkek arkadaşım 3d printerdan tasarim yapıp çıktı almayı çok seviyor. Ben de çıkan şeyleri boyamayı. Böyle döngü içinde keyifli bir hobimiz oldu.


Bir de ahşap boyuyorum arada. Bir ara gravure sarmıştim, uzun süredir yapmıyorum.

mdf ya da ahşaba resim baskısı..

akvaryum kurabilirsin, maket yapabilirsin, enstrüman öğrenebilirsin

kaligrafi
deri ile amatörce yamuk yumuk defter kabı, cüzdan falan yapmak.

Mozaik yapiyorum. Cok keyifli, ortaya cikan urunler cok kaliteli ve şık :) baslangic malzemeleri birazcik pahali olabilir ama kendine hobi olarak bunu sectiysen ve devam ettireceksen deger.

evet 2017 norveçinde dediğin mantıklı olabilir ama 2017 türkiyesinde önce babasının sonra da kocasının evinden başka bi yer görmesi izin verilmeyen kadınları düşününce mantık çöküyor.

ha kadının maddi durumu iyi olup, ailesi arkasında veya işi gücüvarsa ve ona rağmen nafakanın peşinde ise o saçma.

iştirak nafakası velayeti alan eşe veriliyor, yoksulluk nafakası da boşanma sebebiyle yoksulluğa düşecek eşe kusursuz ya da daha az kusurluysa veriliyor. fark ettiyseniz cinsiyet belirtmeden yazdım. pratikte dediğiniz gibi olmasının sebebi de türkiye'de genellikle erkeklerin maddi anlamda kadınlara nazaran daha kudretli olması.

işi gücü olan kadına nafaka ödenmez benim bildiğim kadarıyla. zaten doğrusu da bu. ha kadın, erkek yüzünden okulunu bırakmış, ne bileyim işinden gücünden edilmişse seve seve o adam o nafakayı ödemek zorunda.

Kadın çalışamayacak durumda ise mesleği yoksa ve yoksulluğa, perişan bir hâle düşecekse yoksulluk nafakası verilir. İştirak nafakası da çocukların giderlerine verilir. Ben kadın açısından düşündüm çünkü Türkiye'de kadınların çoğu çalışmıyor. Bu yüzden herkesin aklına ilk kadın geliyor.

Kadın eşini aldatmışsa bu zaten verilmez. Kusur onda ise alamaz.

bu işte çok acayip dengesizlikler var. devlet memuru olup nafaka alan çocuksuz kadınlar varmış. devlet memuru kadına yoksulluk nafakası da neyin nesi? yahut gayet islamcı hatunlar var her b.kta şeriatı savunurlar, iş nafakaya gelince birden medeni kanuna tabi oluyorlar sanki islam hukukunda nafaka var.
öte yandan çocuğun nafakasını bile ödemeyen, ödememek için yasal işte çalışmayan, sigortasız çalışan, adres bildirmeyen adamlar da var.

Girsin bi işe calışsın noktasından genel olarak uzağız- haklısın ama işte realite başka. evlenince kadın işi bırakıyor. çalışsa bile kadın tayin istiyor, düzenini bozuyor, bu o kadar normal görülüyor ki evlenen kadın işten ayrılıp kıdem tazminatını alabiliyor :) ev işi kadının ödevi gibi görülüyor ve kadın bunları para almadan yapıyor. kadının alttan alması bekleniyor. çocuk varsa zaten tüm yük kadında...

ülkedeki herkes bizim çevremizde gördüğümüz insanlar gibi değil. ben şimdi kendi açımdan düşününce çocuksuz boşansam beş kuruş istemem. ama ne hayatlar var eşini evden çıkartmayan, şiddet uygulayan, çalışmak istese de izin vermeyen insancıklar. bu kadın boşansa en azından iş bulana kadar ciddi ekonomik sıkıntı yaşayacak o adam yüzünden. kadının işini keyfi için elinden alıyorsa ödeyecek bi zahmet.

iki kadını aynı anda imam nikahıyla idare eden, foyası ortaya çıkınca ikisini de ortada bırakan adamlar, üstte bi arkadaşın dediği gibi çocuğuna nafaka vermemek için kendini işsiz gösteren adamlar... bu işler onların insafına bırakılamaz. resmi nikah, nafaka gibi şeyler bazı kadınlar için hayat kurtarıcı olabiliyor.

şehirli, çalışan kazanan iki insan çocuksuz şekilde ayrılınca bence de nafaka olmamalı. şiddet, aldatma vs. varsa nafakadan bağımsız tazminat olabilir ödesin:)

Elorelia ve tahin pekmez yazmışlar zaten.

İslam hukuku nafaka vermiyor belki ama mehir denen bir hikaye var. Boşanınca adam kadına ödüyor. Evlenirken hep konuşulur da ödeyen adam görmedim ben.
Dengesizlik her bir yanda, evlenince eşimi çalıştırmam diyen bir sürü bağnaz / maço nfaka ödememek için bin dereden su getirtiyor.
Dileyelim ki kadınların elin herifine muhtaç olmayacakları bir dünya olsun.