Pasaport tam 1 haftada eline ulasiyor Ptt vasitasiyla. Hatta yola ciktiginfa mesaj bile atiyorlar ama vize isi ulkeden ulkeye degisir. Ornegin ABD'den vize almasi uzun suruyordu.

Geçtiğimiz nisanda 3 günde almıştım.

1 hafta sürmemişti benimkisi, zaten randevu aldığınız yerden evrak bilgilerinizi giriyorlar bilgisayara (resminiz falan taranıyor), ankara'da otomatik basılıp gönderiliyor, buradan oraya bir şeyin gitmesi söz konusu değil.

Valla bu ara gec gelebilir tatil sezonu ortalik karisik vs

Geç falan gelmez, tatil sezonu olmasıyla ya da ortalığın karışık(?) olmasıyla eline ulaşmasının alakası olmaz.. Basıverıp hemen yolluyorlar zaten..

işte bunlara çomar, akılsız falan deyince biz suçlu oluyoruz, "ama çocuğunu kaybetmiş" diye yaptıkları her saçmalığı mazur görmemiz bekleniyor. çocuğa da yazık. bu kafadaki zehirli ebeveynler tarafından yetiştirildikleri zaman bu şekilde ölüyorlar zaten genelde çünkü öğrendikleri, kendilerine verilen şey bu. ölmeye programlı olarak, birey olma kabiliyetinden yoksun şekilde yetiştiriliyorlar.

Bu adamlar salaklar ve ölmeleri zerre kadar umrumda değil. Mavi marmara'da o kadar insan öldü, kaç sene sonra çıkıp "bana mı sordunuz" dedi Erdoğan. Bunların da yarın sonu aynı olacak.

Ya sen ne diyosun geçen demokrasi mitingi mi demokrasi nöbeti mi onda kadinin teki elinde bebegiyle televizyona çıktı bu da vatana feda olsun dedi.bebek ya daha meme emiyor yani.. bir anne nasil bebegi icin bunlari dusunebilir aklim almadi.bu bence başka bir sey.Kanimiz dondu ya yemin ederim. Gözleri dönmüş, Sağlıklı dusunemiyorlar.

Yani sizler hic yakin birinin ölüm acisini hissettiniz mi bilemiyorum ama boyle durumlarda allah a siginir insanlar ve yureklerine bir nrbze su serpecej sey e sarilirlar. Inandiginiz bir deger neticesinde ölmek en azindan pisi pisine öldü den kolaydir ve ben bunu garipsemiyorum. Yakinlarimda acilar yasadigimda hep tutunacak bir sey aradim. Kader kavramina sarildim, icimdeki aciyi sogutur gibi yapip dunya ya ayak uydurmaya calistim. Inancla alakali meseleye onlar gibi bakmadiginiz icin onemini anlamayabilirsiniz. Bu inanca sahip oldugu icin o baba ya comar diyen zihniyeti kiniyorum ve aciyorum. Cidden yazik. Biraz anlayışlı olmakta fayda car arkadaslar. Anliyorum sizlere bu garip gelebilir. Her sey ortada cocugum feda olsun demek abes, akil mantik disi hatta. Bunca yillik kendi kani cani evladi. Ama din bilgisi belli bir duzeyde bir insan icin sehit olmasi onemli. Benim yavrum sehit ve sehitlik mertebesi de islamda onemli. Size yanlis gelse de ulkesini savunurken ölmüş, bunu boyle gorulmemesi.icin ne sebep var.siyaset yapmaya baslamak olur otesi. Bunu garipsemeyin. Acisina, inancina,degerlerine,bagliliklarina saygi duyun. Savundugu bir deger ugruna olmesine ses cikarmatin bence.
Bunu dinle bagdastirmasaniz bile empti yapip savundugu degerler icin.ölen baska baska bisuuru insani akliniza getirin ya da yakininizi.sizde dersiniz en azindan bu yolda öldü diye.
Boyle iste...
Anne baba evlat acisi zor seyler, elestirmeyin, kinamayin.

yıllardır düşünüyorum ben de bunu. adamın oğlu ölüyor ve "bir oğlum daha olsa onu da veririm" diyor. vatan evlattan daha önemli değil bana kalırsa. bunların eğitimsizlikten olduğunu düşünüyorum. sabah akşam şehitlik diye yıkanan bir beyin kalkıp tabii ki böyle saçma cümleler kuracak. acısından sığınıyor demek de cahilliğin üzerini örtmek bence. yakınım öldüğünde "allahın emri/kader" gibi şeylere sığınmadan, şimdi hiçbir şey hissetmediğini ve onun için bir problem olmadığını düşünerek, artık canının daha fazla yanmayacağını bilerek avutuyorum kendimi. ve evet, ailem arkamdan böyle şeyler söyleseydi gerçekten kahrolurdum.

"halboyle" haklı.

İnandığı kutsal bir değer uğruna ölen kimse için ses çıkarmamak gerekiyor, zira ailesi memnun, devlet memnun, toplum memnun, ölenin zaten ne olduğundan haberi yok, bizim oturup da kafa yormamız saçma olur.

Memlekette boktan giden bir ton şey bu zihniyette düşünenlerin eseri. O yüzden evet adama laf etmek bana kaldı.. Yaşama hakkı kutsal falan değil bence.. Ölmemi isteyebilirsin tabii ki; sıkıntı değil. Kimseye akpli diyip da saydırmadım ayrıca..

Bunca kavga dövüş cevapları arasında açıklama yapma gereği duydum.
Sorum ölen çocuğa veyahut babasına değildi, sorum şehitliğin nasıl bu denli empoze edildiğiydi.
Dehşet şeyler yaşadık hala akpli veya değil, çomar falan gibi laflarla birbirinizi yiyorsunuz, yazıklar olsun..
Beddua edip umarım hepiniz yaşarsınız diyenler bile var harbiden yazıklar olsun

Babanın acısı ya da savunma mekanizması tartışılmaz acı her türlü acıdır. Tartışacaksak oluşan bilinç üzerine tartışalım dedim; ama yok böyle platformlarda dahi böyle anlayışsız girdiler görünce umudum iyice kırılıyor, sözüm herkese diil, bilen biliyor...

Bu insanlar devlet nedir, milliyetcilik nedir, devlet nasil olusmustur, sinirlar nasil cizilmistir, devletler neden birbirinden nefret eder? Bu sorularin cevabini bilmedikleri icin bu kadar rahat olume kosabiliyorlar.

Sosyal, ekonomik yaşam, yaşam tarzı, aile, değer yargıları, kişinin aldığı eğitimle ilgili bir durum. Kendim üzerinden düşünüyorum da; çocuğumu nasıl kaybedersem daha az üzülebilirim diye. İnsanların hayatını kurtarırsa, onurunu korumak için hayatından vazgeçerse, röntgen gibi bir cihaz bulup da kanserden ölürse... Buna benzer şeylerden hayatını kaybederse onunla gurur duyarım içim de bi nebze olsun soğumuş olur. Hepten iyi ki ölmüş diyemem ama gurur da duyarım. Şehitlik de bazı insanlarda aynı etkiyi yapıyor. Şehit=onurumuzu kurtaran kişi. Ölen ve gurur duyulan kişi canlı bomba değilse benim için bir adamın evladının acısını bu şekilde dindirmesinde bir sakınca yok.

geçen sabah çorludan, istanbula giderken silivride polis çevirme yaptı. gbt yapılmadı. araç arandı. nereden nereye yolculuk diye soruldu.

ben 16 temmuz akşamı yaptım Kütahya'dan İstanbul'a, Kütahya çıkışında polis durdurup meslekleri ve otobüste asker olup olmadığını sordu.
18-19 Temmuz tarihlerinde de İstanbul-Çanakkale gidiş-dönüş yaptım, durduran olmadı.

Çarşambayı perşembeye bağlayan gece balıkesir-ankara yaptım. Bir şey olmadı.

doguya gidildikçe kontroller artabilir. (90lı yillar tecrübesi)

ankara'dan aydın'a geldim 18'inin gecesi, hiçbir değişiklik yoktu.

Olaylardan önce geçtiğimiz hafta pazartesi yollculuk yaptım. Ankara çıkışında araç durduruldu ve kadın erkek genç yaşlı herkesin kimlikleri alındı ve kontrol edildi.

arkadaşlar sıkıyönetim değil bu, sakin olun. kimliğiniz yanınıza olsun, sıkıntılı bir gbt'niz yoksa zaten bir şey olmaz.

Babam otobüs şoförü, dur durak bilmeden yolcu taşıyor, şu an asayiş berkemal.
Ayrıca dün diyarbakirdan malatya-ya geldim, en az 2 yerde arama olurdu ama hiç bișey yoktu.

Girişte, çıkışta çevirme, gbt'ye bakma olayları bir süredir vardı zaten İstanbul'da? işıd'in Taksim saldırısından sonra sıklaşmıştı yanlış hatırlamıyorsam..Çevirmeye yakalanıp bilmem kaç dakika beklememek için İzmit'ten trenle döndüm hatta son 4-5 sefer..

Binalara atıyorlar şu an. Aradım bekliyorum.

@naginisy ajsjskskskdkjsjs yav he etiketleyip öldürürler çünkü ohal

en fazla polis çocukları karakola çeker, komiser de "sktirin gidin lan burdan bi daha görmeyeyim" diye iki sille çakıp yollar. işi gücü yok veletlerle mi uğraşacak adamlar?

Gelip konuştular 5 dk abartmayalım :d

Üzerlerine napalm bombası atarak öldürmediler mi yanii??

satan yeri zabıtaya şikayet edin sorunu kökten çözün.Çocuklara sorarsanız hemen söylerler.

Şimdi böyle sordum diye bana da sarlamanizdan korkuyorum açıkçası. :/

kendi kendine kuruldukça kuruluyorsun bence.
gayet normal hayat devam ediyor ben çıktığımda hep aynı boktanlığı görüyorum
15 ağustostan önce nasılsa şimdide öyle insanlar.

Ignorance is bliss diyorsun. Nasıl yok abi? Sırf burayı okuyarak bile anlarsın durumun vehametini. Ama ben görmek istemiyorum dersen, o da senin bilecegin iş.

boşver sende toplu yaşama, ayrıl sürüden iki bira aç kendine buz gibi :) basit ama etkili.

*belki bir tatile falan çıksan hani..

bundan sonra böyle gider,
hatta daha da kötüleşir ama düzelme olmaz.

buradakilerin çoğu pireyi deve yapan goygoy seven insanlar (darbe olayından bağımsız)
o yüzden burası benim için referans değil. Sözlük de değil.
ben hiç dışarıda biri bana ters baksa da dalsam, kafasında şişe kırsam,
yanımdan geçerken nefes alsada tacizci diye cırmalasam falan diye bakmıyor.

Ha bakıyorsa da zaten hep böyleydi olaydan sonra ortaya çıktı diyemiyorum. Görmek istememek farklı görmemek farklı. İnsanlar hep arızalıydı hala aynı arızalıktalar sadece farklı bahane geçti ellerine arızalık için.

Belki benim gözlerim açılmıştır. Insanlar hep böyleydi de ben görmüyordum belki, olabilir. Ama dün aynı otobüste bi saat içinde iki kez yer kavgası oldu mesela. Adamın biri annesi yaşında bi kadına "Kafayı yemişsin, git bi timarhaneye yat!" falan dedi. Normalde böyle şeyler duymuyorum.

Yani yaşadığım yerde(akpil-chpli sayısı birbirine yakındır epey)bir değişiklik gözüme çarpmadı, 10-15 gün önce nasılsa şimdi de öyle. Daha boktanlaşsa söylerdim niye görmezden geleyim ki.

"Hepiniz olan biteni görmezden geliyorsunuz" gibi bi çıkış yapmadım. Öyle de davranilabilir, sonuçta zor zamanlar. Herkes kendine göre bi savunma mekanizması yaratıyor. Hiç görmeyen, görse de umursamayanlara da lafım yok ama ben geçen cumadan beri havada inanılmaz bir gerilim hissediyorum. Kafamı dağıtmak için internete giriyorum, belki abartı belki insanların günlük hayatlarında paylasamadiklari gerçek hisleri, herkes alarm durumunda. Sakin kalabilen çok az insan var.

Benim yaşadığım yerde her gün ayrı bi mevzu oluyor. Akşamları biber gazı solumaktan, kornalardan, konvoylardan, tekbirlerden, bütün bu hengamenin içinde normal hayata donme, işime gücüme bakma çabalarından yorgun düştüm. Şimdiye kadar suların durulması lazımdı sanki. Daha önce hep öyle oluyordu. Insanların ısrarla sakinlesmiyor olması beni huzursuz ediyor, korkutuyor.

Senin yenilmişlik hissi ve kendini karşı tarafa ait hissetme duyguların bunlar.
Karamsarlık içinde olduğun çünkü son umudunda kayıp gitmiş gibi geldi bana.

Kimsenin cinet geçirdiği yok, asıl cinnet geçirenler de şimdi tutklandı zaten.

Akpli ya da cemaatçi değilim yahu. O nerden çıktı? Genel atmosferden bahsediyorum. Her neyse, laf anlatmaya çalışmak boşuna. Herkes anlamak istediğini anlıyor.

O insanlar zaten boyleydi. Firsat bulduklari icin de eyleme dokmeye basladilar.

Sadece kendilerinden olmadığı için diğerlerinin yaşam haklarını hiçe sayan, insanlar canlarının derdine düşmüşken, kişisel zevkleri için kaygılanabilen, şiddeti ancak kendine etki ettiği ölçüde kötüleyebilen, onu sömüren, korkunç şekilde bencil ve ikiyüzlü yaratıklar, düşünceleriyle birlikte geberip gittiği zaman.

"O insanlar" diye bir öcü grup yok maalesef. Benim yorumlamama göre Türkiye'de işler hep böyleydi.

6-7 Eylül 1955 olayları
1978 maraş katliamı
1980 çorum katliamı
1993 sivas katliamı

bunlar, 93 yıllık cumhuriyet tarihimizde ilk aklıma gelen olaylar. elbette, toplu histeri ve vahşet olayları bunlarla sınırlı değil.

bazı arkadaşlar çıkıp, şu an yaşanan olaylarla yukarıda sayılan olayları karşılaştırmanın saçma olduğunu öne sürebilir. elbette hedef kitle, saldıran kitle, saik, bilanço ve benzeri pek çok konularda fark bulunabilir. ancak bütün bu olayları çok rahatlıkla "benden olmayanları öldüreyim/yaralayayım." ortak parantezine alabileceğimizi düşünüyorum. elbette bu kadar basit bir ortak paranteze almak saçma ve basit olacaktır; ama neticede şurada sohbet ediyoruz.

darbe girişimi sonrasında yaşananlar da farklı değil. "bende olmayan" olarak cemaat sempatizanları, solcular, kemalistler filan belirlenmiş durumda.

özetle, şaşıracak çok bir şey yok. neydik ki ne olduk diye bakıyorum ben.

sanırım 3 nesil geçmesi gerekiyor, tahmini 50 sene.

E karamsarlar gelmesin, demokrasi için sokağa çıkanlar gelmesin, kim gelip cevap yazsın ki anlamadım. Neyse, ben epey karamsarım ancak yaşları 40-60 arasında değişen bazı chplilerin artık birlik olunacağını, bundan sonra ayrışma olmayacağını, bu son olayın bir dönüm noktası olduğunu düşündüklerini biliyorum. Tuhaf bir yaklaşım tabii.

Sokaga cikmayanlar içinde de tamamen karamsar olmayanlar vardır diye umut etmiştim. Endiselenmeyın demiyorum. Herkes endiseleniyor da burda ve sözlükte başka insanları da panige sevk etme durumu var maalesef.

benim en optimistik yaklaşımım şöyle oluyor, ortadoğu'nun kaderi bu nasıl olsa bundan kaçış yok. bizimki kısa bir araydı sadece.

Umutlu şeyler söylenecek bir ortam yok da senin okudukların kadar kötü de değil, olmayacak da büyük şehirlerde.

Bilinçli insanlara ihtiyaç var.
40-60 yaş arasında değilim.
Chp'li de değilim.
Ancak evet, artık hepimiz birbirimizi sarıp sarmalamalıyız.
Ben, sen bu ülkeden kaçıp gidebiliriz ancak arkada bırakacağımız anneler, babalar, halalar, enişteler, çocukluğumuzun geçtiği topraklar, güzel anılar olduğunda gittiğimiz yerde çok mu hayaller hayati yaşayacağız? Bir şehirde bir patlama olduğunda bile sinir krizleri geçirip tanıdıklarımızı arıyoruz.
İranlı bir arkadaşım ateist olması ve hayat tarzının uymaması sebebiyle Yeni Zelanda'ya kaçmıştı. 4 sene çok mutlu yaşadı, sonra zamanla Yeni Zelanda'nın doğal güzellikleri bile gözüne batmaya başladı. Neticede İran'a geri döndü.
Bu ülkede doğmayı seçmedik ancak bu ülkede doğduysak mike mike öyle veya böyle travmasal etkileneceğiz (kaçsak ya da oturup sadece izlesek bile). Hiçbir şey yapamıyorsan yapanlara engel olma, sus (sen=genel)

Modern zamanın kurtuluş savaşını belki de böyle yaşıyoruz. Hazıra konduğumuz topraklarda "ben etmem", "ben bi şey yapmam", "ben onu da yapmam", "hepinizden nefret ediyorum" diyebilenler oldukça maalesef kolay olmayacak bu geçişler.

3 a bir araya gelmeden zor. apocular atatürkçüler anarşistler asdf

gelecektir de.

Sosyal medyada, sözlükte yazılanları ciddiye almanın lüzmü yok. Ttabi gündemi takip etmek için kullan da çok da üzerinde durma yani. Çoğu şey abartılıyor internette zira(iyi ya da kötü farketmez). Hani felaket senaryosu yazacaksak sosyal medyaya göre şimdiye kadar 20 kere 3. dünya savaşı, 10 kez iç savaş çıkmıştı. Ne bileyim şeriat gelmişti, Suriye'ye girmiştik falan filan. Zaten kafası çalışan, güzel analiz yapan insan kendini belli ediyor.. Gerisine da yav he he de geç kısaca..

mirandaiam +1

Gezi zamanında nasıl bilgi kirliliği yaşadık, bu dönemde de bilgi kirliliği yaşamak çok normal. Algıların değişmesine izin vermemek gerek. Korku ve tedirginlik yaratan yersiz ve kaynağı belli olmayan her türlü şeyi göz, beyin ve kulak ardı etmek gerek.

"şeriat gelirse işkencesiz ölüm isteme hakkım var mı, yoksa internetten bileklerimi kesmeyi öğrenicem"

"sokağa çıktım bol pantolon dekoltesiz tişört giyiyodum ama herkes beni tecavüz edip öldürecekmiş gibi baktı çünkü başım açık"

"silahlanın, evinizi ve ailenizi koruyun çünkü bunlar bizi öldürür"

vs vs vs... birkaç gündür hep böyle duyurular görüyorum. bana büyük bir kısmı çok abartılı ve hatta biraz çocukça geliyor. ben de bu ülkede yaşıyorum, ailemle birlikte sekülerin dibiyiz. kaç kere yazdım bilmiyorum şu an akrabalarımı ziyaret etmek için bir doğu iline geldim. akp'nin %70 oy aldığı yer. normal skinny jean'imle, dar bluzumla sokağa çıktım, ekşici arkadaşların deyimiyle "çomar" kaynayan devlet hastanesine gittim, otobüse bindim, kimse beni öldürecekmiş ya da tecavüz edecekmiş gibi bakmadı. biri dün demiş ki "günde ortalama 3-4 kez sözlü taciz ediliyorum" YOK ARTIK YAHU. Okulumdan dolayı sıklıkla Fatih'e üsküdar'a giderim, askılı da giyerim, dekolteli de giyerim, mini etek de giyerim, daha günde ortalama 4 kez sözlü tacize uğradığım olmamıştır. Bu ramazanda Beyazıt'ta Süleymaniye Camiinin karşısındaki esnaf lokantasında kaç kere gittim tek başıma öğle yemeği yedim, tek kelime laf eden olmadı. Tacize uğrayanlara yalan söylüyorsunuz demiyorum, bu yalan söylenecek bir konu değil; ama ben de bu ülkede yaşıyorum, ben de bu ülkenin sokaklarında dolaşıyorum ama ben hiç burada ya da sözlükte lanse edilen kadar abartılı bir görüntüyle karşılaşmıyorum.

Biri olan bitenden dolayı silahlanın demiş, teksasta mı yaşıyorsun abi ne silahlanması? evet ortalık güllük gülistanlık değil hatta çok leş ama babam 80'lerde üniversitelerde olup bitenleri anlatıyor, durum bundan çok daha kötüymüş. zincirle kovalayanlar mı dersin, kantin basıp öğrencilere bıçak çekenler mi, okul kapılarında patlayan bombalar mı, kimvurduya giden, işkencelerde katledilenler mi, yoksa cenazelerde çıkan olaylar mı ... diyeceğim o ki bu ülke hiçbir zaman güllük gülistanlık olmadı, bu günler de geçecek. evet olup bitenler gerçekten midemi bulandırıyor ama ben şahsen "şeriat gelirse tecavüz etmeden önce bileğimi kesicem :s" diyen insanların niyetinin başka olduğunu düşünüyorum. ha bu arada, şeriatla ilgili tek bildiği şey en iyi ihtimalle persepolis filminde izledikleri olan insanlar son olaylardan sonra ortadoğu siyaset bilimi uzmanı kesildi, kaale aldığına bile değmez. çok doluyum bu konuda ve toparlayamadım, ama diyeceğim o ki fraise, seni duyurularından ve cevaplarından bildiğim kadarıyla aklıselim bir insansın, lütfen sosyal medyada yazılan korku dolu senaryoları bu kadar ciddiye alma.

Her zaman ama özellikle şu dönem kesinlikle takip edilmeli: twitter.com

Ambrosia da üşendiklerimi gayet güzel açıklamış.. Yani şuraya yarım saat göz atınca bile kimlerin goygoycu olduğunu anlamak mümkün. Onları siklemenin de hiç bir lüzmu yok, "aman tanrım, hepimiz ölüceeeeeez" tayfası da senelerdir var zaten..

hep optimist oldum, bu zamana kadar her olayın pozitif yönüne, olumlu taraflarına odaklanmaya çalıştım, oralardan yürüdüm, hayatımı hep insanlar için iyilik isteyerek ve yaparak geçirdim bu zamana kadar. belki beni bilen vardır, insanlara yaklaşımımı, tavrımı vs...

bu son olay bende biraz travmatik bir durum oluşturdu galiba, tanklar ve uçaklar, hepsini birebir yaşadım, sokaklara dökülen insanların bağırmaları, kornalar, hepsinin içindeydim. uçaklar geçerken sonik patlama sesleri geldiğinde açık balkon kapısının perdeleri fırtına varmış gibi uçuştu, her şey evin içinde gibiydi sanki, neyse, daha fazla detay vermiyim. ben internetten özellikle okumadım hiçbir yazı, facebook'ta önüme gelen ve merakımı çok cezbeden bazı yazıları falan okudum, bazı videoları izledim sadece, tamamen bilgi almak amaçlı, yoksa komplo teorileri geliştirmeye yönelik değil.

cumartesi sabahı geç uyandım, çünkü neredeyse sabaha kadar uyanıktım. baktım sokağa çıkma yasağı falan kalmamış, kahvaltı yapmadan daha markete gittim, bir büyük cin aldım eve geldim. 2 tane tost yaptım kendime, yanında ağlayarak cinimi içtim. o gün akşamüstü civarı uyudum, pazar yine devam. pazartesi 2 haftalık iznimin ardından işteki ilk günümdü, hiç verim alamıyorum, 3 gündür midemdeki aşırı yanma ve bulanmadan ötürü dün gece birkaç kere aralıklarla kustum, bu sabah hastanede reflü teşhisi kondu, izinliyim.

yani söylemek istediğim; optimistlik bir yere kadar gidiyor, herkesin bir psikolojisi ve ruhu var, kırılmalar olmuştur eminim ki herkeste bu olaydan sonra.

umut diyecek olursam da, ülke'ye dair umudum hep vardı, seçimlerden sonra üzülsem ağlasam da, hep oldu. bu olaydan sonra boşa bağladım, boş verdim artık tamamen. elimdeki umudum ise, yurtdışına çıkmak, orada yaşamak. şu anda haftasonundan beri girdiğim araştırma modundayım hala. bakıyorum, fırsatları kolluyorum. bundan önce de yurtdışında çalışmak için atılımlarım olmuştu, ama kariyer için, daha iyi kazanabilmek, kendimi geliştirebilmek, belki eğitimime yurtdışında devam edebilmek için. ancak şu anda farklı etmenler de işin içine girdi artık.

bu şekilde düşünmeseniz bile çoğunuz çok güzel insanlarsınız, kendi hayatınıza, ne kadar düzgün ve güzel varlıklar olduğunuza bir daha bakın. ilerinizi hayal etmeye çalışın mevcut durumda, ihtimalleri şöyle bir gözden geçirin. sizin için hangi tünelin sonunda ışık varsa oraya yönelin. ben şahsen bu tünelin sonunda ışığı gördüm, artık o bir tren mi çıkar, yoksa gün ışığı mı bilemiyorum. kişisel analizim beni buraya getirdi. siz de bir değerlendirme yapacak olursanız eminim ki birkaç ihtimal arasından kendiniz için en uygun, en güçlü olanı farkedeceksiniz. ona yönelin, köklü değişiklik de gerektirse, sonundaki ışığa kitlenin. hayatınızı bir kere yaşıyorsunuz, ışıkta yaşayın.

belli ki herkes benim gibi düşünmüyor, ama ben birlik olamıyorsak (bu zamana kadar olamadık), artık bireysel davranmam gerektiğini hissediyorum. bu şekilde düşünüyorum. ha ileride neler olur bilinmez, belki bişeyler düzelir, belki daha kötüye gider, ama ben artık bu ülkeye ait hissedemiyorum kendimi maalesef.


not: bu konuda böyle detaylı hiç yazmadım daha önce, burası ilk belki de son yorum yazdığım yer olur. birini üzdüysem affola, her gerçek doğru ya da güzel değil ne yazık ki.

ambrosia gayet güzel açıklamış etraf goygoycu dolu.
sözlükte okuduklarımı pek kaale almıyorum.

loveinaflipbook, hissettiklerin toplumsal travmanın bir parçası. bu ne demek? yalnız değilsin. seninle aynı hisleri, korkuları taşıyan milyonlarca insan var. cuma gecesini hepimiz farklı şiddetlerde birlikte geçirdik. illa iyimser olmak zorunda değilsin. zaten inanmadığın bir şey uğruna iyimser olursan kendini kandırmış olursun. o yüzden şu an bulunduğun konum gerçeklik, gönlünü rahat tut. kendini bunun için kötü hissetmek zorunda değilsin.

ancak öte yandan, artık normalleşmeye başlamamız ve toparlanmamız da gerek. bu da tabii geniş bir süre zarfında çok değişken zaman aralıklarında olabilecek doğal bir süreç. ben bugün kendimi buna hazır hissediyor olabilirim. senin kendini hazır hissetmen iki günü, iki haftayı, belki de iki saati bulabilir :) böyle böyle çember yine genişleyecek.

Yani hayat öyle veya böyle, bu denklem üzerinde doğal akışta ilerliyor. ha dessy olsun, ha loveinaflipbook. önemli olan bence hepimizin kendimize bu konuda zaman tanıması ve bu süre zarfında korku algısına katkıda bulunmaması.

Bir de, "bu ülke Kanada gibi olacak", "penguenler Afrika'da yaşayacak" gibi bizlerle uyumlu olmayan hayaller kurmak veya bu tarz söylemlerde bulunmak yerine "bu topraklardaki insanlar öncesinde defalarca olduğu gibi bunun da üstesinden gelecek, bu bizlerin gördüğü en kötü günler değil, şimdi ne yapabilirim?" diyebilmek gerek belki de.

Ambrosia ve mirandaiam iyi açıklamış. Ülkenin boktan bir yer olduğu ve 10 sene içinde almanya seviyesine gelmeyeceği aşikar ama ekşi'de okunanları çok ciddiye almamak lazım. O nickin ve ciddi bir üslupla yazılan felaket senaryolarının altında çok ciddi bilgili birisi var sanabiliyorsun ilk bakışta ama çoğu zaman aslında 16 yaşında, nargilecide salak arkadaşlarıyla konuşurken duyduklarını oraya her şeyi çözmüş gibi yazan bir embesil var. Çok kulak asmamak lazım.

loveinaflipbook'un yazdığı yazı altına zaten hep iyimser olmak ve tost eşliğinde cin dışında içtenlikle imzamı atabilirim.

Şu anki korkular, umutsuzluklar bir yana, tarih kitaplarının yazacağı bir dönemden geçiyoruz. Bunlara capcanlı tanık oluyoruz. Her şey bittiğinde istediğin yerde olacaksın, torunlarına zopik başında bugünleri "Ne günlerdi. Dedenizle birlikte ne yapacağımızı şaşırmıştık. Onun şimdi böyle aslan gibi göründüğüne bakmayın, arpacı kumrusu gibi düşünüyordu" diye anlatıp kıs kıs güleceksin. Zopik daha icat edilmedi, edilecek.
www.angelfire.com

hayat devam ediyor sadece orkların gücü biraz daha arttı orta dünyada karanlık bir güç uyanıyor bizimde legolaslarımız,aragornlarımız,orman cadılarımız var dert etme ;)

valla kaynak ne bilemiyorum ama reddit'te falan şu an dünyanın en barışçıl zamanlarında yaşadığımızı iddia ediyorlar. Medya-internet gibi kaynaklardan çok hızlı ve dünyanın her yerinden haber almamız dolayısıyla olanı daha abartıyoruz ya da öncekileri görmediğimiz için çok acayip geliyor herhalde. Onlar Avrupa'nın savaşsız olmasını falan örnek gösteriyorlar sanki ama düşününce "eskiden 2 milyar insan vardı % şu kadarı ölüyordu, şimdi 6 milyarda şu kadar" diyince cidden oran düşmüş olabilir.

bu optimist kısmıydı. Ama kalkıp da "Türkiye hep böyleydi, buralar zaten hep böyle ve böyle kalacak" demek de ne kadar mantıklı bilemiyorum. hani 80'ler daha kötüydü diyelim tamam, bir süre sonra bu oldu. Hepsi de geçiyor gidiyor. E bir 20-30 yıl sonra bizim çocuklarımızın başına da böyle şeyler gelecek yani? Normalleştirelim mi o zaman? Buna da katılmıyorum.

Optimistliği falan bilmem de bahsettiğin söylemlerin ikiyüzlü ve bencilce olduğunu düşünüyorum. Önce gidip adama kurşun sıkacaksın ya da bunu destekleyeceksin, sonra da adamın gelip sana yumruk atma ihtimaline dayanarak goygoy yapacaksın. Böyle bir yavşaklık var mı? Öfkeyi, nefreti ve şiddeti yaratanların, yarattıkları şiddette boğulmaları olması gereken şey.

Sevgilinin hareketini hiç yakıştıramadım, terbiyesizlik etmiş.

Onun dışında çok merak ediyorsan kendin yala o kadar esneksen, ilgili videoları ilgili sitelerde ve Youtube'da bulabilirsin.

evet çok iticiydi o hareketi beni etkiledi ondan sonraki hiçbir erkek arkadaşımdan isteyemedim.

kendi kendime yalamak istemem açıkçası o ne öyle, erkek arkadaşımın yalamasını tercih ederim.

Yas kaç merak ettim ?

28

yani başka güzel ayakları da dakikalarca izleyebiliyorum, izlemek çok hoşuma gidiyor.

ayaklarımı beğenmemiş olmasını düşünmüyorum, çirkin değil ayaklarım ve bakımına temizliğine çok özen gösteririm, devamlı kırmızı oje sürerim ve kremlerim. 37 numara ufak yani, beyaz pamuk gibi.

Ben erkeğim ve ayak fetişim var. Daha doğrusu femdom ile ilgileniyorum. Genellikle bunu önceden söylüyorum.

Ayak fetişi erkekler belki ters teper diye söylemiyor olabilirler. Tam bilemiyorum. Ya da ayak fetişi olmak öyle arada kalmak ile olmuyor. Biraz siyah ve beyaz gibi. Ya çok seviyorsunuzdur ayaklar ile ilgilenmeyi ya da hiç ilginizi çekmez. Erkek arkadaşınızın hiç ilgisini çekmiyor olabilir.

Ayaklarını yalatmaktan hoşlanan bayanlar ile görüştüm ve bunları hiçbir zaman ben konuyu açmadan söyleyemediler. Onlar da çekiniyorlar ters teper diyerek.

Abi boyle astronot gibi sevismiyorlar mi ona hastayim,sonra kiza kezbanlar,duriyeler takmadik isimler,zavalli adamlariz.kizda trip atip kalk siktir git demiyor ama tadi kacmis ole bekliyor,enteresan,yap gavur kizina bak nasi yiyosun fuck youyu.

Simdi sunu merak ediyorum istanbullu bunu kendi fesatligimi kinamak icin istiyecegim senden,ifsa etme ama bu gece sen uyumadan evvel bu duyurunun altina kac tane ayaklarini yalarim,kac tane heryerini yalarim,kac tane sevgilin is bilmiyormus dakikada 80 dil darbesi mesaji geldigini bizimle paylasir misin?

işemeli sıçmalı ayin de isteyenler varmış. Buluşma yapmanız lazım

Ayrıl.

zaten çok eski bir sevgilimdi bunu yapan bitti gitti. ama beni bu yönde etkiledi, sonraki sevgililerime bu isteğimi belli etmeye çekindim.

bence büyük ihtimal bu fetişizm zaten erkeklerde vardır. gerçi "sen erkeksin, tabiki de sana kadın ayağı güzel geliyor olacak, erkek ayağını kötü bulmak, bunu sana böyle düşündürüyor olabilir" diyenler olacaktır. doğrudur da. merak etmiyorum.

ama fetişistliğin 2 türü olduğunu düşünüyorum. bir tam ayak fetişistliği. bir de sadece cinsel ilişki esnasında olanı. 1.si aynen sokakta bile kadınların ayaklarından tahrik olabilir. (güzel, hoş bulmak demiyorum ama. fetişist olmayan da biri de kadın ayağını hoş bulabilir. genel olarak komple hoş zaten kadın bedeni) fetişistlik bir de sadece yalamak şeklinde değildir. sırf o ayaklarla kendine masturbasyon yaptıran modelleri de var.
2.si ise daha normal geliyor. cinsel ilişki sırasında, normalde 1. kategoride olmasanız bile öpüp, yalamak isteyebilirsiniz. o anın verdiği coşku ve güdü ile ten tene takıldığınızın insanın her yeri çok albenili gelecektir ve akış müsait ise öpme, yalama da mümkün olabilir. sevgilinizin o anki tepkisi bana biraz fazla geldi şahsen. nedir yani sevgilin hani o senin, ayağından mı tiksineceksin diyerekten...

neden canısı ya neden 323917 saat ayak tarifi yaptın şurada. okuma yazma bildiğime lanet ettim ya.. bence fetiş değil bu obsesyon. sen ayaktan tahrik falan olmuyorsun kafayı ayak kavramına takmışsın. of allam ya.. adamın ağzına ayağını sokmuş bi de olm nerden buluyonuz böyle sikko fikirleri ya ;_;

@şatgan, kıbama gençleri sonra içlerine kapanıyorlar, başkasının ağzına sokmaya çekiniyorlar. Bırak aç önünü gençlerin, biri almadıysa biri alacak mecbur.
Benim eski hatunun ayaklarını öpüyordum ben, öyle zevkten fetişten değil, tamamen sevgiden, sevdiğimden. Öyle bi hareket yapsa yalardım da. Nasıl bi sevmekti arkadaş, çok içime sindirmiştim sonra söke söke aldı benden kendini. Tabi benden de parçalar kopardı, öyle bütübleşmişim haberim yok. Bi daha dedim zaten sevmiycem bu kadar sonra ebem skiliyor.

Ayağını sevişirken adamın ağzına sokmak fantezi değil trollük olur ancak. Onun yerine seks olmadığı bir zaman da düzgünce sor, böyle bir şeyin hoşuna gideceğini falan söyle. Bir de belki de ayakların pistir ondan yalamıyorlardır?

Yok ayak fetisisti denmiyor sana..

Kimsenin ayaklarini yalamayi teklif etmemis olmasi uzdu :(

Semih mi? Kobra takibi?

www.imdb.com

"Alarm für Cobra 11 - Die Autobahnpolizei " aka @babilbaliginin dedigi kobra takibi

pesin edit: bu arada 39 sezon nedir lan?

uzun boylu diyorum gençler:) semih mi??!

bi de bahsettigim dizi o kadar aksiyonlu degildi, işinde gucunde bi memurun draması gibiydi.

Der letzte Bulle - TV Series (2010– )
Der Clown - TV Series (1998–2001)
Die Motorrad-Cops: Hart am Limit - TV Series (2000–2001)
Alarm für Cobra 11 - Einsatz für Team 2 - TV Series (2003– )

gutefragede sormuslar, afc11 izleyenler ne izlesin diye, bunlar cevap gelmis.

bir de alfc11 39 sezon, bir yerlerde isler degismis, kadro degismis falan olmasin?

2.5 ay sonra hortlatiyorum ama..


www.imdb.com

bu olabilir mi ?

Bence normal

Straponla kocasına duhul eden hanımlar.. hanımlarımız...

oldukça bence fut fetişizm gayet yapılabilitesi olan bişi

değil ama bana çok mantıksız geliyor.

bunlar hep froyd

Sapıklık nedir? Üremek dışında yaptığımız tüm cinsel eylemlere sapıklık diyebilir miyiz? Fetişler ne için vardır? Zevk için. Oral seksle üreme olmaz. Anal seksle de. Memeleri neden emiyorsun? Ne süt geliyor, gelse bile seni büyütmüyor.

Bak en yaygın fetişleri söyledim, o kadar yaygın ki bunlara bakıp "Ne var ki bunda, gayet normal" diyorsun.

Ben de sana şunu soruyorum o zaman: Normal olan ne? Anormal olan ne? Bir fetişi az kişinin uygulaması mı normları belirliyor? Rıza olduktan sonra yaşananlar, yapılanlar sapkınlık değildir. Ne olursa olsun. Kim ne derse desin.

El cevap: Kendi ayağımın yalanmasını emilmesini severim, 35-36 numara kadın ayaklarını da ağzıma almayı severim. Ama birincil fetişlerimden değil, ömür boyu yapmasam eksikliğini hissetmem.

bunu sormak bile abes, sapıklık falan değil tabii ki. mantıklı(!) düşünürsek hiçbir uzuv hatta hiçbir insanın çekici gelmemesi, cinsel dürtü oluşturmaması lazım.

meme dediğimiz şey yağ torbası, kalça, vajina benzer şekilde deri/yağ/kas hepitopu.

bence meme en güzeli

a1.files.xojane.com

buyrun.

normal olan ne +1

Müthiş bir şey. Şuna çirkin diyen gözüme gözükmesin.

pics.wikifeet.com

bana mide bulandırıcı geliyor

Saçma buluyorum.

2016(2015) senesinde sunun sorulmasi daha beni uzuntulere gark ediyor acikcasi.

yaptığının yanlış olduğunu düşünüyorsun ki seni onaylamamızı bekliyorsun.

Neden felsefeye geçtiğini söylersen daha iyi fikir beyan edebilirim. Ben de felsefe mezunuyum, bölüm beklentilerini karşılamayabilir.

bence iyi yapmışsın ama felsefe değilde başka bi bölüm alternatifi yok mu ? felsefe ile ilgili hep kötü şeyler söylediler bana ama iyi olmuş yani devam et yardır

İyi yapmışsınız, başarılar dilerim.

İçten istediğin bir bölüm idiyse iyi yapmışsın. Başarılar.

Ev arkadaşım 3. sınıfta matematiği bırakıp felsefeye geçti, çok mutlu şu an bölümünden. Felsefeyi seviyosan iyi yapmışsın.

benim zamanında yapamadığımı yapmışsın, tebrikler. sakın pes etme ama.

Felsefeyle zaten içli dışlıydım, ancak öğretilmiş felsefenin başka bir şey olduğunu düşünüyorum başka konu.

Zaten iki senedir kimya okurken bir arpa boyu yol katetmemştiim, bu sene tekrar birinci sınıf olucaktım.

cok iyi yapmissin, ben de sevmeden okuyorum, ite kaka zar zor gidiyor, birakma sansim da yok. supersin.

hukukta 2. seneme geçtim bölümümden oldukça memnunum fakat felsefeyi üniversitede cemal bali akal ile keşfettiğimden felsefe bolümü hep içimde ukte olarak kalacak.Seni cesaretinden dolayı tebrik ediyorum,başarılar...

hacettepe ing. tıp okuyorum 3. senem ama felsefeye bayılıyorum felsefe okumak isterdim ama napacaksın... cesaretini kutluyorum gerçekten.

edit: cidden tebrikler, başarılar.

Bence iyi yapmışsın..Mis...Cesaret işi bir kere..

Oh kütüphaneye daha yakın hem..

Öğretilmiş felsefenin başka bir şey olduğunu düşünüyorsan çok yanlış yaptın diyorum.

Üniversiteler Akademia değil. Kimyada neydiyse felsefede de aynısı. Bir takım insanlar sana felsefe yapmayı değil felsefe tarihini öğretecek ve bunlardan sorumlu olduğun sınavlara girip not alacaksın. Düşünmeden öğrenmeye çalışacaksın. Sonunda da ne kadar felsefi akımı, kaç tane felsefecinin düşüncesini iyi biliyorsan onunla övünür hale geleceksin. Bir üniversitede felsefe eğitimi almak kadar felsefeye ihanet eden bir şey olduğunu düşünmüyorum.

Evet felsefe öyle eğitimle olacak bir şey değil.. Ama bence çok iyi yapmışsın..

Aynısını yıllar evvel makine mühendisliği bırakarak yaptım.. Hayatımda yaptığım en iyi seçim olduğunu düşünüyorum.. Sonrasında yine sosyal bilimler üzerine bir şeyler yapmak istediğinde çok rahat edeceksin..

Boşver söylenenleri, mutluysan hiçbir şeyin önemi yok..

@grimer hata yaptığımı düşünmüyorum. Paylaşmak istedim sadece.

son yıl matematik-bilgisayar'ı bıraktım, felsefe okuyorum şu an. halihazırda yapay zeka üzerinden içli dışlıydım felsefeyle zaten. şu an sıfır şikayetim var. Sonrasında da bilişsel bilimler'e. felsefe okumak doğru beklentiler içindeysen iyi bir karar.

Ancak şu öğretilen felsefe dediğin şeyi biraz açmalı. Öncelikle iyi felsefe bölümleri felsefe tarihi, filozofların hayatı vb. şeyleri öğretmez. Daha ziyade belirli felsefi "sorular" vardır ve dersler bu soruların irdelenmesi üzerinden ilerler (zihinle bedenin ilişkisi nedir? bilginin sınırı nedir? mutlak iyi var mıdır? vb.). Bu sırada da haliyle daha önce verilmiş cevaplar gözden geçirilir. Dolayısıyla x filozofunun hayatı vs. değil a sorusuna x filozofuncan verilmiş yanıtlar değerlendirilir olsa olsa. Değerlendirme de "bizce böyle" diye değil mantıksal çerçevede yapılır. Boğaziçi, Bilkent, ODTÜ gibi yerlerde dersler böyle işlenir. Felsefe tarihi, felsefenin altında bir çalışma alanıdır, ancak sadece bir alan.

Gelgelelim hacettepe felsefe yanılmıyorsam daha çok felsefe tarihi ile öne çıkan bir bölüm, dolayısıyla ona ağırlık verilmiş olabilir. Bunu da müfredata göz atarak ve hocalarla konuşarak açıklığa kavuşturabilirsin. Hoşuna gitmezse felsefeden vazcayma, başka bir felsefe bölümüne geç (yukarda saydığım üç isimden birini tavsiye ederim). Ancak unutma ki felsefe hep bir çeşit eğitim kurumunda (sokrates öncesi özel dersler ile, sokrates sonrası lyceum gibi okullarda, orta çağda kilisede, günümüze yaklaştıkça üniversitelerde vs...) gerçekleştirilen bir aktivite oldu. Üniversitede felsefe olmaz diye bir saçmalık yok. Son 200 yılın filozofları uzaydan mı geldi?

İş olanakları, gelecek vs. soruların olursa ayrıca değinirim. Hayırlı okumalar.

Bu arada, başvurum onaylandı kaydımı yaptırdım :::) felsefe okuyorum artık.

su akar yolunu bulur

Bu soru nasil en cok izlenen duyurular arasina girebildi yav ?

Neyse okul nasil gidiyor onu sorayim bari..

boy uzunsa normal olarak ayak da büyüktür diye düşünüyorum, uzun boy da güzel bişey varsın ayak büyük olsun..ama 1.65 kızlarda 39-40 numara ayak tuhaf geliyor evet. 37 giyiyorum ben çünkü :)

Benim hatun 1.76, ayaklar 40 numara. Kafaya pek takmamaya çalışıyorum,sorun yok yani.

Ayak büyükse beden de büyüktür, iridir yani o kadın. 50 kilo, 1.60 boya 42 numara olmadığı gibi 1.80 boy 80 kilo bi kadının da 36 numara olmaz ayağı. Soru şu ki minyon olmayan kadınlar hakkında ne düşünülüyor?

Vücudu taşıyan ayağı sevmek lazım hacı ne düşünücem : )

hiç önemli değil. önemli olan boy- ayak orantısı.
40 numara ayağı olan kız arkadaşım var, gayet de iyi. he kendi seviyor mu sevmiyor mu bilmiyorum ama boyundan dolayı abest durmuyor.

benim de buyuk cunku boyum da uzun. 176 boya 37 numara ayak olmaz haliyle vucut hep denge icinde.

bir şey düşünmem. ayağı büyükse büyüktür. benim ayağım 37 numara. gayet kibar, hoş :)

40 numara zaten bu jenerasyonda normal, arkadaş sanki böle 44, 45 sormuş daha da büyük numaralar için bence. 45 numara giyen arkadaşım var, 1.85 boy, iri tapılı, basketçi tipli, hiç bir erkekten şikayet aldığını duymadım : )

hayir napcaniz anlamadim, bi tarafiniza sigcak mi diye merak ediyorsunuz? en guzel ayak saglikli ayaktir...

36 iyi. Ondan sonrası banyo terliğine dönüşüyor.

40-41 büyük. boy ne olursa olsun. fakat 175-80 boyda da 37 numara ayak olacak değil tabii ki.

En fazla 38, bazen o bile fazla. İstediğiniz kadar vurabilirsiniz :)

180 boyundayım 40 numara giyiyorum . 180 boyunda olan hiçbir erkeğin de 40 numara giydiğini görmedim . Yani sonuç olarak yine de bir kadın estetiği kibarlığı oluyor :))) bu arada ayakkabı bulma konusunda sıkıntı oluyor esas düşüncem budur

boyum 180 ayak numaram 38 ve herkes bu boya ayak küçük diyor ben memnunum, benimle aynı boyda bir arkadaşın 40 numaraydı ama yine boyla orantılı olarak garip durmuyordu. genelleme yapılabilir bir durum değil pek. boya göre bakmak lazım ama çok önemsiz geldi bana.

38'den sonra işler karışıyor. 39 ve ince de belki ama 40 falan kötü tabi.

Hastasiyim kendilerinin.. Kucuk ayakli olanlari itici buluyorum asil; cocuk ayagi gibi o ne oyle... Ayak buyuk olsun ki, kivrimlari falan net belli olsun; ele gelsin..

yadırgamam, ne yapsın ayakları 42 numaraysa?
zaten artık kadınların ayak numaraları çok büyüdü.

senin neden gözünün üstünde kaşın var diye seni yargılıyor muyuz?

ben giyiyorum 42 numara.

Sporcu ya da sporcuydu herhalde diye düşünürüm.

36 numara ( 37 oldugu da vaki) ayaklari olan ben icin kabul edersiniz ki tuhaf bir durum.
Boyum 150cm degil.

Ama tagbi allah oyle yaratmis ne yapsin yani 2 3 numara kestirip kucultsun mu 42 numara ayakkabi giyen kiz, diyerek bu konuya odaklanmiyorum.
Yadirgamam.

Ben de 42 giyiyorum! Hic merak etme yakinda buralar hep 42 olacak gorursun kader arkadasim..

Yadırganacak bi durum yok ama arkadaşımla alışverişe çıkınca sorun oluyordu sürekli, beğendiği ayakkabının 42 numarası olmadığı için. Akşama kadar gez babam geeez.

biri bir şey mi dedi?
ayak numarası kişinin elinde değil ki. ama terlik giymek lazım derler hep. terlik giymezsen ayakların büyür derlerdi bana. hiç terlik giyme huyum yoktur. çocukken de şimdi de. şap şap basarım yerlere. ama ayağım 37. demek ki gerçekliği yok :)

yadırgamam, eğer yaşı yaşımaysa da boyu boyuma diye düşünürüm hatta. söz meclisten dışarı tabii, haşa huzurdan.

bir insanı göz rengi için ne kadar yadırgayabilirseniz, ayak numarası için de ancak o kadar yargılayabilirsiniz.

ahahaha

eksisozluk.com

Sporcu değilse garip :) ama onu da öyle sevmek lazım..

Erkek olarak 40 giydiğimi düşünürsek biraz garip. Açık ayakkabıda özellikle çok estetik görünmez gibi geliyor. Ancak yeni nesil böyle yapacak birşey yok.

42 giyen kız kadar 40 giyen erkeğin de durumu zor diye düşünüyorum. ve kadın ayakkabısı sanayisine küsüm birkaç firma dışında.

degistiremedigin bir durum olduugu icin onyargiyla yaklasmam. sen de kafana takma.

Herhangi bir yerini bir çirkin bulduğum bir kız için ne düşünüyorsam onu.

Oha kocaman! derim.

Hepsi bu kadar.

hiç garipsememde yadırgamamda ne olackki,
ayakları 42 numara olması kötü bir şey değil.

Uzun boylu olduğunu düşünürüm ne düşüncem. 1.50 boya o ayak olmaz heralde.

ne haddimize insanın ayak numarasını yargılamak. asla.

41iyle mutlu mesut olmuştum. iyi biriydi oldukça. 42de pek belirgin fark olmaz sanıyorum.

yargilamam. buyuk ayaklar daha guzel oluyor benim gordugum kadariyla. boy uzunsa 42 hic abartilacak bi rakam degil.

yadırgarım. çok net.

Minik ayakli kizlardan tiksiniyorum, hanim hanimcik, yivis civis siradan ve can sikici tipler oluyorlar genelde.
42 gayet iyidir.

Cok uzun boylu, sporcu vs degilse yadirgarim. Bir de acik ayakkabinin yakismayacagini dusunurum.

92 veya daha sonraki yıllarda doğmuş diye düşünürüm.

yadırgamam, yadırgayanla arama mesafe koyarım

ablam 42 giyiyor, acık daha sıksak 42 olur..

ben aslında boyu uzun derdim ama ben 168 hatunum 158 arkadaşımın ayakları 40 benim 37.. boyla da ilgili değil..

ya nolcek, 1.83 boyunda 42 numara ayaklı arkadaşım vardı, ben de 1.53'e 34.5-35'im -biri yarım numara küçük- iki kız öyle mal mal alışverişe falan bilem çıkardık, hiç de sorun değil yani. tek kötü yanı şu: ayakkabı alırken ikimiz de fenalık geçiriyorduk, ikimiz de bulamıyorduk çünkü :D zaten ayağının tipi çirkin ya da güzel olduktan sonra boyu önemli değil ki? hem onu bunu bırak, önemli olan işlevi (bkz: boyu değil işlevi önemli) sen üzerinde durabiliyor musun? çok şükür ayağın var mı? geri kalanını sktr et bence.

yok yav ayak numarasını yadırgamam, niye yadırgayayım. ama hoşuna gitmeyen cevapları tiklemeyen bir insanı yadırgarım, komik gözüküyor çünkü.

oehhh diye tepki veririm en basta. boyu da ona gore uzunsa normal heralde +1.80 fln olsa gerek.

beni s***r diye düşünürüm. yadırgamam.

böyle şeylere tepki verenleri anlamıyorum şahsen. "ovvv o kadar büyük ayaklı kız mı olur?" ne yani? genetik bir şey ve elinden bir şey gelmiyor :D ayak lan büyük olsa nolur küçük olsa nolur :D

benim de 42 değil belki ama 39-40 numara. 5. sınıftan beri değişmedi. o zamanlar deliriyordum resmen. arkadaşlarım 33-34 maksimum 36 giyerken ben 40 numara giyiyordum. allahım ben nasıl bir şeyim diye kendi kendimi küçümsüyordum resmen. aynı şeyi kilo konusunda da yaptım. 5. sınıfta herkes 35 kilo ben neden 52'yim diyordum. he bunu sesli de söylüyordum. arkadaş biri de çıkıp demedi ki kızım senin boyun da 170'i geçti daha bu yaşta diye (öğretmenim dahil). saçma sapan bir güvensizlik oluşturdular bende el birliği ile.

Hastasiyim.. i love buyuk ayakli kadinlar..

@mirandaiam habire büyük ayaklı kızlar başlığına yazıyosun hayırdır ayak başlığı arayıp hepsine cevap mı yazıyosun? :)

büyük gibi sanki.

çok sıratmaz bence.

1,70 erkek 44 numaradan büyük giyiyo bişey olmuyo kadınlar daha minyon olabilir erkeklere göre ama 39 la 44 arasını sen hesapla.

160 boyla 40 numara olanlar var. o boyla gayet normal

büyük diyenlere bakma, gayet normal. ben de 39 giyiyorum ve boyum 168 falan, hiç de tuhaf durmuyor.

boy 173, ayak numaram 40. sanmıyorum sırıttığını.

Büyükçe. Taraklı ise net büyük.

167 boya 36 numara giyiyorum bence bunun bir standartı yok.

normal.

palet

normaldir, dert etme.

ideal. ♡

benim bu :( ve buyuk maalesef.

normaldir.

öncelikle babanın sana olan desteğini sadece parasal anlamda değerlendirme, belki zaten öyle değerlendirmiyorsundur, hatırlatayım dedim.

ve ayrıca, bilemiyorum babanın düzenli geliri var mıdır, yani karpuz yetiştiriciliği gibi bir iş yapmazsa gelirsiz mi kalacak.

eğer babanın zaten hayatını devam ettirebilecek geliri varsa, bence kesinlikle verme paranı, baban sana çocukluğunda çuvalla harçlık vermiş olsa bile, biriktirdiğin parayı böylesine bir macera için çarçur ettirme.

not: bu paranın senin için çok çok çok önemli olduğunu varsayıyorum.

siz zaten karar vermişsiniz gibi görünüyor, nasıl doğru biliyorsanız öyle yapın. Vicdanınız rahat olacaksa vermeyin bence. Ama uykularınız kaçacaksa belki ortak olabilirsiniz işleri denetleyebilirsiniz falan diycem ama tarım işi de öyle evden denetleyebileceğiniz birşey de değil ki.

Üstelik de karpuz yetiştirmek bence iyi bir fikir sayılmaz, iki sene önceki korkunç sıcaklardan en çok etkilenen bitkilerden biri karpuzdu malum önümüz küresel ısınma.

çok da hayati bir önemi olduğunu düşünmüyorum babanız için.vermeyin bence hayırlı işlere gidecekse(eğitim v.s.)

ben olsam kesinlikle vermezdim yani.

adam emekli ama rahat durmuyor ki, küçük bir ilçede yaşıyor zaten, emekli parası rahat yetecekken böyle şeyler yapıyor.

ben tarım işine yatırım gözüyle bakmam. hatta zarar etmek isterseniz gidin çiftçi olun. mazot pahalı, gübre pahalı, meyve sebze fiyatları da çok düşük zaten.

parayı mecburen verecem artık. hayır diyebileceğimi sanmıyorum.

Bilirim bu tipleri. (Tamam seninki öyle değildir belki.) Hayatları boyunca asalak gibi yaşarlar. Her işi batırırlar çünkü işin başında adam gibi durmazlar. Ona buna ikramı severler. Sermayeyi yer bitirirler.

Bütün bunları yaparlar çünkü çocuk ruhludurlar. Çocuklarına adam gibi babalık edemezler. Kötü olduklarından değil, dedim ya, kendileri çocuktur daha.

Sakın verme 5 kuruş. Arkası kesilmeyecektir. Eninde sonunda yetti be diyince kötü sen olacaksın yine. O zaman şimdiden kötü ol.

@pichoscosama
işin başında durmama konusunda haklısın. daha önceden oto galerisi vardı. dükkanı sürekli bırakıp okey oynamaya giderdi. dükkana bakan da ben ve kardeşim olurdu.

tarım işinden de hiç anlamıyor. ben fikir versem dinlemiyor, kendi bildiğini yapmakta ısrar edip duruyor. geçen senelerde de kavun yetiştirmeye çalışıyordu ama zarar etti.

verme. böyle yatırımlar için bankaların tarım kredileri var. özellikle ziraat bankasının. gitsin alsın. ayrıca bir baba çocuğunun geleceğini iki tane karpuzdan daha çok düşünmelidir. verme arkadaşım git doğru düzgün hayatını kur ilerde istediği kadar karpuz parası verirsin.

Böyle düşünüyorsanız vermeyin parayı. Dediğiniz doğru tarım batarken, herkes organik tarımcılık gibi çok uzmanlık isteyen işlere yönelirken karpuz yetiştirmek akıl karı değil, üstelik karpuz yükte ağır, pahada hafif birşey, hani safran falan dese bi derece. İnanmadığınız bir işe neden para yatırasınız ki? Üstelik de sizin için önemli olan bir paraysa.

Benim de dayım sizin babanız gibi o yüzden az çok tahmin edebiliyorum, sizden istediği borç bununla kalmayacak, zarar edecek borç isteyecek, tohum alması gerekecek borç isteyecek sonu gelmeyecek, ne siz mutlu olacaksınız ne de o.

Olur da parayı batırırsa bir de siz bu yüzden yurtdışına gidemezseniz önüne geçilemez sürtüşmeler ortaya çıkabilir, ona karşı duygularınız çok olumsuz bir hal alabilir, kendinize de öfkelenirsiniz ayrıyetten.

Ona güvenmediğinizi söylemek zorunda değilsiniz, bu projeye güvenmediğinizi sebepleriyle açıklayabilirsiniz.

kendisi arayıp söylemiyor, annemi aracı yapmış. böyle de bir adam işte.

parayla traktör alacak sanırım. traktörü benim üzerine yaptırmasını mı istesem?

nolucak ki traktör sizin üzerinize olunca? şimdi hayır diyemiyorsanız, işleri batırırken elinden traktörü alıp satabilecek misiniz?
Bence siz de annenizi aracı yapın ve parayı hani yatırınca uzun süre geri alınamayan hesaplar falan var ya faiz falan veriyolar, onlardan birine yatırdığınızı söyleyin.

traktörü kendi üzerine yaptırsan bile satmana bir şekilde engel olabilir. kötü bir durum cidden. farklı bir baba profili. kesinlikle bir bahane uydurup paranı geleceğin için muhafaza etmeni öneriyorum. aynı durumda olsam hiç vicdan azabı duymadan söyledigimi yapardım.

(bkz: baba)

vicdan yapılacak bir konu değil bu senin hayatınla alakalı. master yapmak için biriktirdiğin parayı niye çarçur edeceksin karpuzla kavunla? duygu sömürüsü bu.

aç olsa açıkta olsa ben bile derim yahu bak şu babana biraz ilgilen diye de anladığım kadarıyla öyle bir durum da yok. annenle birlikte bir kursa falan yazdır onları sen düşsünler yakandan. adam emeklilik sıkıntısından bulaşıyordur böyle işlere. amway'e girsin ya da. hem vakit alan bir iş hem de yatırım istemiyorlar bildiğim kadarıyla.

bu senin tüm hayatını etkileyecek bir karar. benim bir arkadaşım da benzer birşey yaşadı ve yurtdışına gidip okuyacağı parayı ailesine verdi ve pişmanlığını yaşadı. sonuçta para iki günde çarçur olabilir babanın elinde ama aynı para senin geleceğin de olabilir. ileride bir araya getiremeyebilir sonra da geç oldu diye vazgeçebilir sonra da çok pişman olabilirsin, bunu ihanet gibi düşünmemeli sonuçta sen o parayı vermedin diye açda açıkta kalmayacak kimse. o karpuz yetiştirecek diye sen hayalinden olmamalısın.

p.s. bi de neticeyide bizlerle paylaşırmısın?

bu soruyu vermeme kararınız konusundaki vicdan azabınızı hafifletecek telkinler için sorduğunuz açık. yalnız birşey dikkatimi çekti, hem "araba alma niyetiyle biriktirdiğim para" demişsiniz hem de "yurtdışı master için para" demişsiniz? ortada ikisine birden yetecek bir meblağ mı var, dönüştürmeyi mi düşünüyorsunuz birbirlerine nedir?

ek olarak ilk veya ortaokulda harçlık almamanın sorun olduğunu ilk defa duyuyorum. lise için bir miktar kabul edilibilir, olrayt. üniversitede de "harçlık almadan" derken talep etmemiş de almamışsınız gibi bir durum var. benim düşüncem üniversite zamanı özellikle bir erkeğin ailesinden göbeğini hafif hafif kesmesinin zamanı olduğu. bilgi için diyorum ben de başarı bursluydum ve okulun verdiği cep harçlığı + çalışmalardan biriktirdiğim parayla hem 4 senemi idame ettirdim hem de üzerine interrail falan bile çıktım.

demem o ki sanmayın herkesin ailesi para akıtıyor; ki bu bahsettiğim profil gayet orta-yüksek sınıf sayılabilecek skaladaki aileler için bile geçerli. dolayısıyla "onlar bana para vermedi ben de onlara vermem" prensibi çok geçerli bir mantığa büründürme mekanizması değil.

gelelim şuanki durum, şuanki paraya. ben şahsen babamın sağa sola, kredi kartına borcu olup boynu eğik dolaşacağına, bana borçlanmasını tercih edilebilir buluyorum. ha bunca borca rağmen bir de iş kurmak elbette tehlikeli. para sizin, karar sizin ama ben biraz bencillik ettiğinizi düşünüyorum. istediği meblağ nedir bilmiyorum ama en azından borçlarını kapatacak kadarını vermeniz iyi olurdu.

@lhun
parayı master için biriktiyorum ama 1 sene daha buralardayım, ancak birikecek. bu sırada da işe gidip gelirken kullanabileceğim bir araba alma niyetindeyim. farkındayım sadece harçlık hesabını ile değerlendirme yapamayacağımın. tabiki hesaplasak onlara oldukça borçlu çıkarım ama bu borç sürekli ileri kuşaklara akan birşey olarak düşünüyorum. dedemden babama geçmiş, ondan ise bana.

parayla iyi birşeyler yapacağını bilsem gözümü kırpmadan veririm. ben parayı kullanmasını bilen ince düşünüp yatırım yapmaya çalışan biriyim. babam ise tam aksi. kredi kartı borcu varken bunu ödemek yerine borçla serüvene atılan birisi.

hala hayır diyebileceğimi sanmıyorum. sabah annemle konuşup durumu anlatırım. bakalım ne olacak.

çocuk ruhlu adamlardan biriymiş baban, bende de bi tane var ordan biliyorum.
anladığım kadarıyla aç açık değiller, geçinip gidiyorlar emekli maaşlarıyla..yani hayatları bu karpuz işine bağlı değil..tamamen macera olsun diye düşünülmüş bir iş(kesin birileri gaz vermiştir bu işte para var diye)... ama senin hayatın bu paraya göre yön değiştirecek. herkes babandır bencillik yapma ver diyor ama bence bu parayı vermemek bencillik değil, bilakis babanın senin geleceğinle ilgili bir paraya göz koyması bencillik...zamanında babam, annemin çalışırken yaptığı bütün birikimi, abuk subuk işler yapmak için istediğinde ben de anneme "evlilik birbirine destek olmaktır, paranı ver bence, hem zaten fazlasıyla geri ödeyeceğini söylüyor, merak etme" demiştim..ama hiç de öyle olmuyor malesef...ne o paralar geri geldi, ne yapılan işlerden hayır geldi...abuk subuk şeylere yatırılan paralarla şu an emlak zengini bile olabilirdik öyle söyleyeyim...
sözün özü bence verme, babanın bir sezonluk eğlencesi için hayatının fırsatını riske atma...

en basit cözüm, "baba vermeyi isterdim ama maalesef hepsini $u an icin vadeli hesap/tahvil/bloke yatirimda baglamis durumdayim, cekmek istersem 60% zarar olacak geri kalan da sana yaramaz zaten, baska bir yol düsünelim" demen.

Elbette baban, maddi olaylar araniza girmemeli ama bu sabikali, demek oluyor ki bile bile lades olmaz. Ancak ve ancak dü$kün duruma gelir gibi olurlarsa elbette yardim edeceksin.

Biraz vicdansiz bir yaklasim gibi oldu ama alaturkaligin lüzumu yok.Zaten kriz ortamindayiz, bugüne kadar nasil idare ettilerse ayni sekilde devam edecektir. Para senin, nasil yatirim yapacagini belirlemen gereken de sensin, baskasi degil!

bu saatte ne karpuz yetiştirmesi ki bu... daha en az 3 ayı var karpuzun :/

@ency;

Bir kere kötü ol. Rahat edeceksin.

Baban benim babam gibi biri olsa (babam işçi emeklisidir. karısı ve çocuğu için, son 5 senesi günde 12 saat mesaili, 30 sene eşek gibi çalışmıştır.) ne istese ver derdim. Ama değil işte.

tamamdır. itiraf edeyim ki amacım şeytanın avukatlığını yapmaktı ki böylece reddederken daha kolay olabilme şansı olurdu sizin için.

şimdi gelelim reddetmeye, belirttiğim gibi kişisel fikrim ilk yorumumun aksine belki ufak bir meblağ haricinde kesinlikle reddetmeniz. ama "hayır diyemeyeceğim" dediğiniz şeyin sebebi ne tam olarak bunu düşünelim.

eğer suçluluk duygusu, ihanet hissiyse, kendinizi master vs gibi geleceğiniz için gayet önemli adımlarından mahrum bırakmak (en azından riske atmak) kendinize ihanet etmek değil de nedir? bence insan bunun için çok daha fazla suçluluk duymalıdır.

ikincisi ortalıkta hala bir suçluluk olacaksa bile bu orantılı olmalıdır. babanız iş için karar verirken sizinle oturup konuşup teati yaptı mı, fikrinizi aldı mı böyle bir yardıma ihtiyacı olacağı konusuna? sanmıyorum. öyleyse para "ihtiyacı" sizin sorumluluğunuz değil, onun sorumsuzluğu sonucu ortaya çıkmış birşey. böyle bir beklenti içine girerken kendisi ne kadar suçluluk duyuyor? çocuğum bu parasıyla geleceğini kuracak diyor mu? çocuğunun geleceğini mi öne koyuyor, yoksa ne sonuç getireceği belirsiz bir işi mi? eğer o bu kararı verirken suçluluk duymuyorsa sizin hiç ama hiç duymamanız lazım.

eğer içsel muhasebelerinizden ötürü reddedemem diyorduysanız bu saydıklarım biraz olsun reddetme kararını (ki en mantıklısı) vermenizi kolaylaştıracaktır.

ama başka ihtimallerden biri var ki bu da babanın o açıklanamaz otoriter/cezalandırıcı figürü. şayet böyle özellikleri var da bunlardan çekinip reddedemeyecekseniz işler daha zor elbette. bence yine de bunu kendinize karşı bir sınav alıp, reddedebildiğiniz takdirde başarılı hissedeceğiniz şekilde bir mindset oluşturmanız süper olacaktır.

öte yandan önceki yorumumda belirttiğim şeylerin bir önemi daha var. reddecekseniz, bunun gerekçesini bahaneler seviyesinde nispeten zayıf çıkarımlar (bana harçlık vermediler) değil de yukarıda saydığım gibi, güçlü ve mantıklı, pek suçluluk duymayan bir şekilde reddetmeniz kendinize saygı konusunda da elzem.

yani salt paranın verilmemiş olması değil, neden ve nasıl verilmemiş olduğu.

"Hayır" demeyi başarmanız herkesin yararına olur. Herkes yazmış zaten bir tür eğlence, macera babanızın atıldığı, "patron" olma sevdası, sıkıntı, bir yerlerden toparlama ve başarılı görünme hırsı bir sürü sebebi olabilir babanızın bu isteğinin.
Ama siz de görünen o ki az destekle okumuşsunuz, çalışıyorsunuz,para biriktirecek kadar akıllı ve tutumlu davranmışsınız neden bunları bir macera için çöpe atasınız ki?
Hem sonuç olarak daha önceki işlerini batırdıysa yüksek ihtimalle çok umutlu görünmeyen bu işi de batıracak, bu da bir sürü huzursuzluğa, mutsuzluğa, sürtüşmeye yol açacak. En azından bunları engellemiş olursunuz istediği borcu vermeyerek.


Hem insan neden hiç bilmediği bir işi yapmaya kalkar ve bir de traktör falan gibi büyük yatırımlarla başlar ki buna? önce bir fizibilite yapmak küçük alanlarda küçük yatırımlarla deneyip bir değerlendirme yapmak gerekmez mi?

o para uçar. %35den çok çok daha az bi ihtimal var belli.
bir iki kötü deneyim olsa, yine de düşünebilirim ama sanki baban daha çok kötü referansa sahip.
ben olsam lisan-ı münasip ile otur oturduğun yerde artık minvalli bi konuşma çeker konuyu kapatırdım.

(bkz: #9261791)

verme.

naptın???

@mahnita

bugün havale yaptım. geri vereceğini, hatta fazlasını vereceğini söyledi. inanmadım ama yapacak birşey yoktu. bakalım geri alabilirsem tekrar yazarım buraya.

gene vicdanın rahat etmedi demek ki. Allah sana daha çok para versin İnşallah, hem arabanı alırsın hem master ına gidersin rahat rahat. BAbam geri verdi mi vermedi mi derdin olmaz.

aldı mı acaba :)

kesin alamadı.

merak ettim takipteyim
umarım işleriniz düzelmiştir.

Sakın verme.

7 senelik duyuruyu nereden buldunuz yahu?

Duyuru sahibi arkadas vefat etmisti zaten, su an yazdikilarinizi okuyabildigini sanmiyorum pek...

arkadaş intihar etmiş vay be.
Yazılanlardan böyle anladım