hayatın amacı mutlu olmak değildir.
her şeyi sorgulamayı bırakıp mutlu olmak hedefindeysen mal gelip mal gidiyorsun demektir benim düşüncemce. insan dediğimiz varlığa uymaz bu düşünce.
aşk, seks, yemek, zevk vs bunlar zaten nefsani duygular. hayattaki edinilmesi gereken amaçlardan ziyade, hedefe giderken kullanılan\uğranılan duraklar.
neden yaşadığını sorgulamak iyi bir şeydir yine benim acizane fikrimce, ve evet. cahillik mutluluktur. sorgulayan neredeyse hiç kimse mutluluğu yakalayamamış, çok azı dışında.
benim hayat görüşüm tamamlanmaktan ibaret. koptuğumuz parçaya geri dönmek adına bir evrim geçirmeliyiz. ister teşevvüs de ister ermek ya da nirvanaya ulaşmak, ya da insiye olmak. farklı felsefelerde farklı isimleri görebilirsin ki anlamları hemen hemen aynı.
bence önünde iki yol var; aptal gibi yaşamayı seçip mutlu olmak için bazı kandırmacalardan nasibini almak, bir dine inanıp tatlı su dindarı gibi yaşayıp etliye sütlüye karışmadan kendi yağında kavrulmak
ya da;
varoluş amacını aramak, uğrunda yol gitmek, bazen gecelerce uyuyamak, yeni insanlar tanıyıp onların fikirlerini de öğrenmek, bol bol düşünp bir şeyler sentezlemek, ve özellikleri eski yazıtları, antik felsefeleri bolca okuyup anlamaya çalışmak. ve tüm bunlar yaparken önyargısız olmak. "kanka 2000sene önce de filozoflar soruyordu bunları onlar bulamadı sen mi bulucan. hayat kısa pompala coş" lafı çok komik geliyor bana.
0