takip edilenleri göremezsiniz ama belki biz favorilerinizi kimdir nedir sayfanızdan görebiliyoruzdur, nick neydi?

@aziz dostum jack, mesaj ile döndüm size. Teşekkür ederim.

psikolog olmak isterdim, dış ticaretçi oldum.

yatırım bankacısı olmak çok istedim, makine mühendisi oldum sayılır:). hala içimde uktedir finansal piyasalar.

İngilizce romanlar yazan bir yazar olmak istiyordum. İngilizce edebiyat öğretmeni oldum.

iç mimar olmaktı, müzik öğretmeni oldum.

Astronot olmaktı, elektronik mühendisi oldum.

Genetik okuyup bilimle ugrasmakti, okudum, ugrasiyorum.

Hayalinizdeki

Filozof olmayı hayal ederdim, geyik değil, genel olarak " bilmek " eylemime olan tutkumdan dolayı.

Kuyumcu oldum.

yazar olmayı hayal ediyordum. risk manager oldum. :/

Bilim adamı olmak istiyodum, bu hayalim için tıp okumaya karar verdim ve şimdi 5. Sınıftayım. Bitince farmakolojide uzmanlaşmayi düşünüyorum.

Bu farmakoloji düşüncem de ortaokuldan beri var, tam küçük sayilir mi bilmiyorum ama. Bilim adami olmayi 4 yaşindan beri istiyorum

Savcı olmaktı ama malesef lise zamanlarımdaki mallığımdan dolayı olamadım. Şimdi bir kamu kurumunda çalışıyorum aynı zamanda hayalimi gerçekleştirmek için üniversiteye hazırlanıyorum. Yaş 26 oldu bakalım sorun olmazsa 32 33 yaş gibi hayalim gerçekleşecek.

psikolog veya öğretmen olmak isterken sınavın çok iyi geçmesinden dolayı hukuku kazanıp avukat oldum. hala aklım orada

hayalimde bir meslek yoktu ve sabah kalkıp işe gitmek istemiyordum. sabah kalkıp işe gitmiyorum.

Şair olmaktı.

Vesair oldum. (şair dışında her şeyi yani haha)

Bir astronot da bendim, yani olmayanlardan. Hiçbir şey olamadım; kadrolu işsizim.

Dansöz ya da mühendis olmaktı mühendis oldum.

yazilimci olmakti, yazilimci oldum.

Hayalimde belirli bir meslek yoktu. Biraz maymun iştahlı olduğum için dönem dönem farklı mesleklere daha fazla ilgi duyduğum oldu. Mühendislik okudum, alanımda çok az çalıştım. Sonra grafik tasarımcı oldum. 10 küsür sene oldu devam ediyorum hala.

Müzik yazarlığı ve konser fotoğrafçılığı yapmak ya da plak dükkanı açmak istiyordum. Eczacı oldum. :(

lisedeyken doldurduğum bi formdaki hedeflediğiniz meslek kısmına genetik mühendisi yazmıştım. oldum şükür, makale yazıyorum şu an.

beden öğretmeniydi, psikolog oldum pişmanım.

Çocukken polis olmaktı. Biraz daha büyüyünce kendi işimi kurmak istedim.
Bu arada eğitim fakültesini bitirdim. Atanamadım. Dershane, ücretli öğretmenlik derken bıraktım.
Bir restoranın mutfağında çalıştım, elma kesemeyen ben. Kebaptı, kokoreçti, balıktı; pişirim yapmayı öğrendim. Bu arada servis falan da...
4 yılı doldurdum bu sektörde ve şu an işsizim yine.

Hayalim mühendis olmaktı, gerçekte mühendis oldum. Sonra diş doktoru olmayı hayal etmeye başladım. Yanlış hayal kurmuşum meğer zamanında.

ilkokulda pilot olmakti. ortaokul ve lisede bilgisayar muh. olmakti. bugun yazilimla ugrasiyorum

savcılıktı siyasal bilgilerde bir bölüm okudum daha belli değil.

belli bir hayalim yoktu, çocukken bir hevesle sırasıyla polis, milli piyango satıcısı, araba tamircisi, bilim adamı olmak istedim.
ortaokul, lisede bir hedefim falan da yoktu.
şu an fizikciyim.

Çocukken arkeolog olmak isterdim. İzlediğim filmler beni çok etkiliyordu, yeni yerler keşfetmek, görmek istiyordum. Ama keşif daha ağır basıyordu. Biraz hayatın farkına varınca arkeoloji okursam aç kalacağımı düşündüm. Yıllar sonra da ilaç sektöründe kaliteci oldum. Şimdiyse hayalime biraz daha yakınım. İş hayatımı bırakıp ömrümün sonuna kadar sürdürmek istediğim bir öğrenme ve keşfetme sürecine başladım.

psikiyatrist olmak isterdim; lakin esnaf oldum.

Maalesef kalmadı

Kutsalından vazgeçince o andan itibaren o şey artık kutsalın olmuyor. E herhalde herkesin doğduğu günden itibaren inandığı kutsadığı değerler zamanla değişiyor bir şekilde. O halde herkes için geçerli bu durum.

Kısmen öyle bir süreç yaşadım. 2010-2013 civarlarında, ergenliğin deli dolu zamanlarında tutkulu ve çoşkulu bir şeriatçıydım. Laikliğin düşmanı, Türkiye islam devleti savunucusu bir Osmanlıcıydım resmen. Elbette internette takıldığım ortamlardan kaynaklanma beyin yıkanma durumu yok değildi. Fakat eğer bana adaletsizlik yapıldığını düşünmeseydim böyle bir dönüşüm gerçekleştirme sebebim olmaz ve 2012’de olduğum yerde olurdum sanırım. İlk başlarda Tanrı’nın bir planı olduğunu düşünürdüm filmlerdeki gibi. Sonra zaman geçtikçe ve bir şey değişmedikçe hayal kırıklığım sinsi sinsi arttı. Tüm o katı muhafazakar görüşlerinden, şeriatçılıktan ve koyu dindarlıktan birden ayrılmak elbette mümkün değil. Hissedilen o “ adaletsizliğe uğramış olma” hissi iman duvarını sıkıca koruyan o “korku” şeyini yerle bir etti. Korku yavaş yavaş dağıldıkça yerini sorgulamalara bıraktı. Bir şüpheyi sorgulayınca o şüphe yerini beşe bıraktı ve cevaplanmayan sorular yığını oluştu. Okuduğum birkaç klasiğin ve izlediğim filmlerin bile zihnin özgürleşmesinde faydaları dokundu. Fakat asıl olarak ülkenin siyasi ve toplumsal sahnesi sayesinde bazı şeyleri tarih kitaplarından ziyade direkt yaşayarak ibret almak imandaki o korkuyu yenen son süreçlerden biri oldu diyebilirim.

Sonrası bir bir geldi ve yarısı kendi iç sebeplerimden yarısı dışsal sebeplerden dolayı Tanrı’yı kendi mahkememde yargıladım uzun bir süre. Bir hastalığım veya sakatlık olmadığı için elbette şükrettim fakat Tanrı’nın bana açıkça haksızlık yaptığını ve doğuştan lanetlediğini de sadece duygusal olarak değil mantıksal olarak düşününce de kabul ettim.

Her neyse sonuç olarak yaşananlar ve adaletsizlikler yüzünden Tanrı yoktur din yalandır gibi bir söylem mantıksızdır. Ancak yaşananlar ve adaletsizlikler kişiyi sorgulama korkusunu yenerek başka yerlere sürükleyebilir. Hali hazırda Tanrı çıkıp da varlığını kanıtlasa bile iman etmek istemezdim, etseydim de gücünden dolayı olurdu sevgiden dolayı değil. Dahası şeytanı tamamen haklı buluyorum ve şeytanın şeytanlaştırılmasını Tanrı’nın ve insanların kötülüğüne bağlıyorum. Tanrı varsa kötüdür. Şeytan sembolik olarak dahi olsa haklıdır ve iftiraya uğrayan, vicdanları rahatlatmak için üzerine günah yüklenendir.

Siyah giyen adam ne kadar benzer şeyleri düşünüyoruz.
Şeriatçı hiç olmadım ama dini eğitim ile büyütüldüm. Ailemde kapalı da yok. İlahiyat fakultesi hocalarından haftasonları hep ders alırdık 2-3 sene böyle devam etti ilkokuldayken, sonra sonra ergenlikle sorgulamaya başladım.
Üniversiteye geldiğimde kuran okumaya başladım ama yine içkimi içip zinamı eksik etmedim ;)
Yavaş yavaş saçmalıkları görmeye başladım, okudukça...
Ben de şeytanı haklı buluyorum ve allah tanrı her neyse varsa kötü biri. Her şeye kudreti yeten ama 1,5 yaşındaki bebeğe tecavüz edildiğinde izleyen biri neden bir meyve yenildi diye. Bir yasağı çiğnendi diye ona tapmam mümkün değil.

var. ama kutsallar o kutsallar değil. prensip diyelim.

Hayatımı kurtarmam için bir kısmını satmam gerekti.

Rabbimden hastalanınca vazgeçecek değilim. Ama gözümle görmediğime de hep şüpheyle yaklaşırım. Havari Tomas'ı örnek alırım bu konuda :D

Tomas, 10 havari birden isa'nın dirilişini tasdik etmesine rağmen "görmeden inanmam" dedi. gördü, "ya bir benzeriyse?" dedi ve ellerindeki çivi izlerini görmek istedi. yetmedi, göğüsteki mızrak yarasına elini soktu ve ancak öyle inandı. bu anlamda en sevdiğim azizdir. birgün öldüğümde rabb bana "neden imanın eksikti" derse "tomas'tan neyim eksikti?" diyeceğim.

Vazgeçmek değil ama ciddi anlamda zayıflayan inançlarım söz konusu oldu, eğer istediğinizi karşılarsa.

Öğrencilik zamanlarımda iş hayatım, okul hayatım, duygusal ilişkilerim gibi hayatın içerisinde olan ve hemen hepsi uzun vadede çok etkili olan birçok konuda elimden gelenin en iyisini her zaman yapıp bir destek istedim. Yanlış bilmiyorum sanırsam, eğer hatam varsa uyarır umarım diğer kullanıcılar ama kişi elinden geleni yapmadan yaratıcıya sığınmamalı zaten. Elimden geleni yaptım, sığındım, olmadı. Hatta, benden başkalarını da çok güzel şekilde etkileyecek onlarca eylem planlamıştım; kendi hayatım düzene girdiğinde, dokunacağım çok fazla hayat olacaktı. Benim için olmadığı gibi, mutlu edeceğim kimse için de çabalayamadım.

Daha sonra karanlık tarafa geçmedim ama bir şeyler koptu gitti işte. Huzursuz ya da kötü hissediyor muyum? Sanırım hayır. Kaybedişlerimden sonra gelen hissiyat, zayıflayan inanışlarımdan dolayı değil de elimden kayıp giden her şeye üzülmemden dolayıydı anladığım kadarıyla.

Henüz değil