spaghetti
bir psikiyatriste başlamıştım. bir hafta çok rahatsızlandığım için gidemedim ve randevumu arayıp iptal ederek başka bir güne almak istedim. doktor müsait değildi, o güne kadar birkaç seans yapmıştık. sonra psikiyatrist bana gelmediğin günün parasını da vereceksin, benim böyle bir kuralım var dedi. b
bir psikiyatriste başlamıştım. bir hafta çok rahatsızlandığım için gidemedim ve randevumu arayıp iptal ederek başka bir güne almak istedim. doktor müsait değildi, o güne kadar birkaç seans yapmıştık. sonra psikiyatrist bana gelmediğin günün parasını da vereceksin, benim böyle bir kuralım var dedi. ben de hayır dedim. şimdi bana gelmek istiyorsan gelmediğin o haftanın parasını da ödeyerek gelebilirsin diyor.
bu doktorun yaptığı etik mi? hiç böyle bir uygulama duydunuz mu?
bu doktorun yaptığı etik mi? hiç böyle bir uygulama duydunuz mu?
0
değil kendisini şikayet edin. hatta ekşi sözlüğe rezalet başlığı açabilirsiniz
0
psikanaliz ekolünden, psikanalizde bu tür uygulama olabilir mi? yurtdışında özellikle?
0
Doktorun böyle bir yaklaşımı kabul edilemez. Hele hele daha öncesinde gelemeyeceğinizi beyan ettiyseniz. Derhal o doktoru değiştirin.
0
Eğer 24 saatten (bu bazen 48 saate kadar da cikabiliyor), az bir süre kalırsa iptal ederseniz ücret talebinde bulunabilirler ki çoğu terapist bunu yapar. Sebebi de seanslara düzenli olarak gelmenizi sağlamak, aradaki ciddiyeti korumak. Odeme yapmazsanız ya da iki üç kere daha iptal ederseniz sizi kabul etmeme hakkına da sahiptir.
Bunu size ilk seansa söylemiş olmalıydı.
Edit: şimdi okudum, psikanalistler daha da çok yapar bunu. Terapi sürecini bilmeden yorum yapanlara da ekstra şaşırdım şu anda.
Bunu size ilk seansa söylemiş olmalıydı.
Edit: şimdi okudum, psikanalistler daha da çok yapar bunu. Terapi sürecini bilmeden yorum yapanlara da ekstra şaşırdım şu anda.
0
bence gayet mantıklı ama bunun bir süre sınırlaması olmalı. mesela randevudan birkaç saat önce hastayım gelemiyorum dediğinizde o saate farklı birini koymak mümkün olmayacak. bunun için 7 gün, 48 saat vs gibi bir kural olsa daha iyi olur.
0
tam hatırlamamakla birlikte 1 gün önceden haber vermiştim. o gün içinde haber vermedim. ilk seansta bilgilendirmedi.
0
terapi almak bile lüks kalıyorken (öğrenciyim) gidemediğim bir gün için para istenmesi bana ekstrem geliyor.
0
Dediğim gibi süresi 48 saat de olabilir; bunu asistanı ya da psikiyatriste direkt sorarak öğrenebilirsiniz. Ama genelde ilk seansta bilgilendirme yapılır terapi sürecini betimlemek için, sizi de bilgilendirmesi gerekirdi.
0
Bazı psikiyatristlerin bu uygulamayı yaptığını biliyorum. Ancak hem süre sınırı var hem de bunu yapacağına dair görüşme öncesinde bilgilendirici yazı veriliyor/konuşma geçiyor veyahut psikiyatristin sitesinde yazıyor. Size bir kağıt verildiyse ve dikkatli okumadıysanız/bu bilgi sitesinde yazıyorduysa ve araştırma yapmadıysanız psikiyatristte bir kabahat bulunmayacaktır. Ancak bunlar yoksa sözel olarak bilgilendirilmeniz gerekirdi.
0
Böyle bir şeyin öncesinde net olarak söyleniyor olması lazım. Benim de böyle bir yoga seansım vardı. Sözüm ona arkadaşım. Bire-bir seans da değil. Gelemediğim dersin parasını istedi. Üstelik aynı gün içinde iki defa. Aynı gün gönderdim. Daha da gitmedim. Bir de üzerine soruyor, senin ihtiyacın vardı aslında neden gelmiyorsun diye. Bana daha yakınını buldum dedim. Yakınlık her anlamda...
0
son anda iptal ettiysen evet ödemelisin aslında.
eğer randevu alıp, 24 saat önceden iptal etmez ve doktorun o saatini kilitlersen etik gereği ödemen gerekir. bazı psikiyatrlar da bunu çok şart olmasa da alışkanlık haline gelmememesi için yaparlar. düşünecek olursan son dakika yaptığın ertelemede o kişi senin yerine başka birini organize edemez.
fakat adil bir psikiyatr seni ve maddi durumunu bilir, az çok bunu ne niyetle yaptığını da kestirebilir. önceki seansın ödemeyeceksen artık gelme demek aradaki güven bağını zedeliyor. çok uzun süren geçmişe dayalı veya çok fayda gördüğün bir doktor değil ise değiştir.
eğer randevu alıp, 24 saat önceden iptal etmez ve doktorun o saatini kilitlersen etik gereği ödemen gerekir. bazı psikiyatrlar da bunu çok şart olmasa da alışkanlık haline gelmememesi için yaparlar. düşünecek olursan son dakika yaptığın ertelemede o kişi senin yerine başka birini organize edemez.
fakat adil bir psikiyatr seni ve maddi durumunu bilir, az çok bunu ne niyetle yaptığını da kestirebilir. önceki seansın ödemeyeceksen artık gelme demek aradaki güven bağını zedeliyor. çok uzun süren geçmişe dayalı veya çok fayda gördüğün bir doktor değil ise değiştir.
0
Ozellikle analitik ekolde cerceve cok onemlidir, terapi cercevesinde oncesinde konusulan saat size ayrilir ve gelseniz de gelmeseniz de o zamanin bedelinin sorumlulugu size aittir. Etik olmanin otesinde bir gerekliliktir diyebilirim.
Burada dikkat edilmesi gereken tek konu, bu cercevenin terapinin basinda konusulup konusulmamasi. Yani size baslangicta bu kurallar hakkinda bilgi verilmis olmasi gerekir. Verilmediyse sayet bu konuda terapistin bir eksiginden soz edilebilir.
Burada dikkat edilmesi gereken tek konu, bu cercevenin terapinin basinda konusulup konusulmamasi. Yani size baslangicta bu kurallar hakkinda bilgi verilmis olmasi gerekir. Verilmediyse sayet bu konuda terapistin bir eksiginden soz edilebilir.
0
böyle bir uygulama duydum tabii ki.
terapinin işleyişi açısından gerekli de bir durum bu.
kafanıza ya da işinize gücünüze göre gitmediğinizde süreç zarar görür.
ya da terapinin getirdiği çözülümlerle psikolojik olarak zorlandığınızda da gitmemeyi hemen tercih edebilirsiniz, bu durumun da önüne geçmek için var bu uygulama.
ama bunun dışında katıldığınız her özel ders, grup dersi, uygulaması, çalışması vb. için de geçerli olan bir şeydir.
küçükken özel ders alıyordum, annem dersi bir şekilde iptal ederse özel öğretmene öğretmen istemeden o dersin parasını da veriyordu.
sadece benim annem değil, arkadaşlarımın anneleri de.
işin yolu yordamı budur.
katılamadığınız, gidemediğiniz randevuların, derslerin vb. ücretini ödemekle yükümlüsünüz.
o derslerin ve seansların bir kapasitesi var ve ona göre dolduruluyor, yani bir yer işgal ediyorsunuz o kişinin ya da kurumun programında.
kafanıza göre gitmemeniz durumunda karşı tarafı maddi zarara uğratıyorsunuz.
artık az insan uyguladığı için uygulayanlar tepki alıyor ama haksız bir tepki bu.
belki bir süre sınırı olabilir haber verilmesi için ama sizin durumunuzda bir gün önceden haber vermek de biraz geç olmuş maalesef.
doktorun yaptığı hem etik, hem de doğru.
tanıdığım psikiyatr, psikolog ve terapistlerin neredeyse hepsi uyguluyor bunu.
başta konuşsa daha iyi olurmuş ama bunu bilmek de gerekiyor biraz.
terapinin işleyişi açısından gerekli de bir durum bu.
kafanıza ya da işinize gücünüze göre gitmediğinizde süreç zarar görür.
ya da terapinin getirdiği çözülümlerle psikolojik olarak zorlandığınızda da gitmemeyi hemen tercih edebilirsiniz, bu durumun da önüne geçmek için var bu uygulama.
ama bunun dışında katıldığınız her özel ders, grup dersi, uygulaması, çalışması vb. için de geçerli olan bir şeydir.
küçükken özel ders alıyordum, annem dersi bir şekilde iptal ederse özel öğretmene öğretmen istemeden o dersin parasını da veriyordu.
sadece benim annem değil, arkadaşlarımın anneleri de.
işin yolu yordamı budur.
katılamadığınız, gidemediğiniz randevuların, derslerin vb. ücretini ödemekle yükümlüsünüz.
o derslerin ve seansların bir kapasitesi var ve ona göre dolduruluyor, yani bir yer işgal ediyorsunuz o kişinin ya da kurumun programında.
kafanıza göre gitmemeniz durumunda karşı tarafı maddi zarara uğratıyorsunuz.
artık az insan uyguladığı için uygulayanlar tepki alıyor ama haksız bir tepki bu.
belki bir süre sınırı olabilir haber verilmesi için ama sizin durumunuzda bir gün önceden haber vermek de biraz geç olmuş maalesef.
doktorun yaptığı hem etik, hem de doğru.
tanıdığım psikiyatr, psikolog ve terapistlerin neredeyse hepsi uyguluyor bunu.
başta konuşsa daha iyi olurmuş ama bunu bilmek de gerekiyor biraz.
0
böyle bir şey yok. drlar parayı çok sever ama siz randevuyu alıp adam o saate sizi beklerken gitmediyseniz psikiyatrist haklı.
0
randevuyu iptal etmiştim, o hafta başka saat için istemiştim çünkü hastaydım.
0
@r evoliton , terzi sizin yerinize başka bir müşteri bulabilir, ama psikiyatrist programını buna göre ayarlar.
dersaneye gidiyormuşsunuz gibi düşünün, gitmediğiniz dersin parası ödemenizden düşmez.
maalesef bu konuda katı olmak zorundalar, hem kendi maddi çıkarları için hem de iyi niyetin kötüye kullanılmaması için.
keyfi olarak iptal eden de çok var çünkü.
bir yandan bu kuralcılık ne olursa olsun terapiye gitmem lazım düşüncesini tetikliyor, yoksa zaten insanlar bayılmıyorlar her zaman kendi dertleriyle yüzleşmeye. kaçmaya bahane çok.
dersaneye gidiyormuşsunuz gibi düşünün, gitmediğiniz dersin parası ödemenizden düşmez.
maalesef bu konuda katı olmak zorundalar, hem kendi maddi çıkarları için hem de iyi niyetin kötüye kullanılmaması için.
keyfi olarak iptal eden de çok var çünkü.
bir yandan bu kuralcılık ne olursa olsun terapiye gitmem lazım düşüncesini tetikliyor, yoksa zaten insanlar bayılmıyorlar her zaman kendi dertleriyle yüzleşmeye. kaçmaya bahane çok.
0
ben de psikiyatriste ve psikoloğa gittim zamanında.
misal psikolog 2 hafta sonra gel diyordu. ben yaklaşık 2 hafta sonra arıyordum uygun saat ve zaman için randevu alıyordum. hatta bir keresinde bir gün önce sekreter aradı, bir danışanımız saat değiştirmek istiyor, sizin saat ile değiştirebilir mi diye. okey dedim. bir saat sonra gitmiştim.
aynı şekilde psikyatrist de öyleydi. diğer ay görüşelim diyordu, ben de kendime göre uygun zaman için randevu alıyordum. sabit bir takvim oluşturamamıştık. ama psikyatrın olduğu yer bir kurumdu bireysel değildi. oradaki görevli bir gün önce hatırlatma mesajı atıyordu ( haberin olsun gelmiceksen söyle gibisinden heralde :), iptal etsem ne derlerdi onu bilmiyorum gerçi)
dandik yerlerde değildi ikisi de, 2 sene önce falan 300-350 tl bandındaydı fiyatları.
burada mühim nokta randevu alıp yakın zamanda iptal ettirmeniz olabilir.
ve iptal edilen randevunun parasının alınacağı önceden net belirtilmesi gerekir.
her yerde işleyiş farklı olabilir.
misal psikolog 2 hafta sonra gel diyordu. ben yaklaşık 2 hafta sonra arıyordum uygun saat ve zaman için randevu alıyordum. hatta bir keresinde bir gün önce sekreter aradı, bir danışanımız saat değiştirmek istiyor, sizin saat ile değiştirebilir mi diye. okey dedim. bir saat sonra gitmiştim.
aynı şekilde psikyatrist de öyleydi. diğer ay görüşelim diyordu, ben de kendime göre uygun zaman için randevu alıyordum. sabit bir takvim oluşturamamıştık. ama psikyatrın olduğu yer bir kurumdu bireysel değildi. oradaki görevli bir gün önce hatırlatma mesajı atıyordu ( haberin olsun gelmiceksen söyle gibisinden heralde :), iptal etsem ne derlerdi onu bilmiyorum gerçi)
dandik yerlerde değildi ikisi de, 2 sene önce falan 300-350 tl bandındaydı fiyatları.
burada mühim nokta randevu alıp yakın zamanda iptal ettirmeniz olabilir.
ve iptal edilen randevunun parasının alınacağı önceden net belirtilmesi gerekir.
her yerde işleyiş farklı olabilir.
0
Sapla samani birbirine karistiriyorsunuz. Terapinin cercevesi her seydir. Terapi herhangi bir ikili insan iliskisi degildir, bir sinir, asilamayacak bir bariyer vardir, bu bariyer de zaman ve paradir. Bunlari esnetemezsiniz, esnetirseniz o iliski analist analizand iliskisinden cikar sohbete donusur.
Terapi iliskisini, herhangi bir hekim hasta iliskisi, hatta terapi harici bir psikiyatrik gorusme iliskisi dahil, herhangi bir seyle kiyaslamak mumkun olamaz.
Terapi iliskisini, herhangi bir hekim hasta iliskisi, hatta terapi harici bir psikiyatrik gorusme iliskisi dahil, herhangi bir seyle kiyaslamak mumkun olamaz.
0
iyi de ben adama bir daha gelmeyeceğim demedim ki? çok hastaydım, yola çıkabilecek gücüm yoktu. randevumdan önceki gün ya da 2 gün önce o hafta için başka bir gün/saate almak istedim. bir haftalık bir durumdu. sonra müsait olmadığı için o hafta gidemedim, benden seans parasını istedi. en başta da bana açıklama yapmamıştı, iptal etmeden devam ediyorduk. insan hiç mi hasta olamayacak, planlı bir durum değil bu? bir haftacık bir şey için bütün bir terapiyi yakmak ve gelme demek daha yanlış değil mi? ben de vaktimi ve paramı ayırıyorum, benim de o zaman bugüne kadar olan emeklerim boşa gidiyor. tek taraflı değil ki bu.
0
seansı ertelediğiniz zaman o hafta size normalde bir seans ayrılacakken iki seans ayrılmış ama tek seansın ödemesi alınmış oluyor.
"sonuçta gidiyorum" meselesi değil bu.
hem disiplin açısından, hem de maddi açıdan böyle.
aynı gün beş kişi seansını ertelese ki inanın böyle bir uygulama olmasa ertelerler, o hafta beş seans için on seanslık boşluk harcanmış olur.
o zaman ne program yapmak mümkün olur, ne de terapi düzeni sağlanabilir.
ayrıca orası ticari bir kurum aynı zamanda.
adam ayda yüz seans yapıyorsa, yüz seansın gelirini düşünerek belirliyor bazı şeylerini.
bundan fedakarlık etmesi de beklenemez.
bu "bütün terapiyi yakmak" değil, bu bir prensip ve kural meselesi.
ülkece eksik olduğumuz bir konu.
"sonuçta gidiyorum" meselesi değil bu.
hem disiplin açısından, hem de maddi açıdan böyle.
aynı gün beş kişi seansını ertelese ki inanın böyle bir uygulama olmasa ertelerler, o hafta beş seans için on seanslık boşluk harcanmış olur.
o zaman ne program yapmak mümkün olur, ne de terapi düzeni sağlanabilir.
ayrıca orası ticari bir kurum aynı zamanda.
adam ayda yüz seans yapıyorsa, yüz seansın gelirini düşünerek belirliyor bazı şeylerini.
bundan fedakarlık etmesi de beklenemez.
bu "bütün terapiyi yakmak" değil, bu bir prensip ve kural meselesi.
ülkece eksik olduğumuz bir konu.
0
Psikanalizde iptal yoktur. Ucret alinir her sekilde. Bir gun once veya daha once soylemeniz bir sey degistirmez cunku o gun o saat sadece size aittir. Ancak bu kurali sizinle paylasmaliydi. Bir de istisna olarak yilda kendi 12 seanslik tatilleri gibi hastaya da 12 seans gelmeme hakki verenler var. Bu durumda oncesinde bu durumu paylasiyor ve o 12den dusuyorsunuz. Bence bu kurallari yani cercevenin onemli noktalarini paylasmadigi icin bir seferlik almamali ama bunu konusun. Durum sizi rahatsiz edecekse baska bir uzmanla ya da baska bir ekolle devam edin.
0
isimmisimyok
İki abimle ailecek beraber yaşıyoruz. İflas etmiş eskiden varlıklı bi aileydik. Abilerim işyerimizi sattılar ve işyeri aslında babaya aitti. Onun parasıyla yaşıyolar. Arada babanın ufak tefek arsalarını satıyolar.Baba büyük oğula 3milyon değerinde işyeri verdi. Küçük oğula ne verei bilmiyorum ama o
İki abimle ailecek beraber yaşıyoruz. İflas etmiş eskiden varlıklı bi aileydik. Abilerim işyerimizi sattılar ve işyeri aslında babaya aitti. Onun parasıyla yaşıyolar. Arada babanın ufak tefek arsalarını satıyolar.
Baba büyük oğula 3milyon değerinde işyeri verdi. Küçük oğula ne verei bilmiyorum ama o da 1milyonluk mal vs satmıştır. Sorarsanız küç0k oğul ben fakirim evim bile yok diyor. Büyük de ben paramı sizin için harcadım aç kalacam diyor.
Çalışma gibi bi durumları yok hep ağaydılar.
Ben okul bittiğinden beri çalışıyorum ama çok düzensi ve az kazanıyordum. Koronadan beri işsizim. Baba bana hiçbişi vermeyeceğini açık açık yüzüme söyledi. Hukuki kısmını sormayın, çok sağlam biliyorum
Bişi yapılamaz şu an.
Babanın 500 ila 800 bin arası borç ödemesi doğuracak davaları var. 3 - 4 yıl sonra bittiğinde ödemesi gerekecek.
Abilerimse ceplerini doldurma çabasında. Aynı evde yaşıyoruz ben şu an tamamen işsizim, ve kuruş destekleri yok. En son annemin 20bin ameliyat parasını krefi çekip ödedim.
Bi çözüm de göremiyorum. Sadece içim acıyor. Biri bilsin istedim. Herseyin sorumlusu o aptal ataerkil toplum. Lütfen bunu kızınıza kardeşinize yapmayın.
Baba büyük oğula 3milyon değerinde işyeri verdi. Küçük oğula ne verei bilmiyorum ama o da 1milyonluk mal vs satmıştır. Sorarsanız küç0k oğul ben fakirim evim bile yok diyor. Büyük de ben paramı sizin için harcadım aç kalacam diyor.
Çalışma gibi bi durumları yok hep ağaydılar.
Ben okul bittiğinden beri çalışıyorum ama çok düzensi ve az kazanıyordum. Koronadan beri işsizim. Baba bana hiçbişi vermeyeceğini açık açık yüzüme söyledi. Hukuki kısmını sormayın, çok sağlam biliyorum
Bişi yapılamaz şu an.
Babanın 500 ila 800 bin arası borç ödemesi doğuracak davaları var. 3 - 4 yıl sonra bittiğinde ödemesi gerekecek.
Abilerimse ceplerini doldurma çabasında. Aynı evde yaşıyoruz ben şu an tamamen işsizim, ve kuruş destekleri yok. En son annemin 20bin ameliyat parasını krefi çekip ödedim.
Bi çözüm de göremiyorum. Sadece içim acıyor. Biri bilsin istedim. Herseyin sorumlusu o aptal ataerkil toplum. Lütfen bunu kızınıza kardeşinize yapmayın.
0
Allah yardımcın olsun. Fakat hesap karmaşık. Baban ölmeden önce miras muhabbetine girmez isek, baban kimseye para vermek zorunda değil. Hepinizin 18 üstü olduğunu varsayıyorum. Abilerin ailenin ve senin geçimi için ortaya bir şeyler koymuşlar diye anlıyorum. Sen de ortaya bir şey koydun mu? Siz işyerlerinizi sattınız babamın borç durumunda yükü sırtlandınız ben de az kazansam da mutfak masrafını karşılayacağım gibi bir adımın oldu mu? Annen için neden sen kredi çektin? Baban sallamıyor mu annenin durumunu?
0
Git babana postayı koy.okurken ben sinir oldum karısının ameliyat parasını bile sana ödetmiş. Git konuş baba maba dinlemem alırım ayağım altına.
0
Hikayede eksik bölümler olduğunu düşünüyorum. Orantısız bir adaletsizlik var. Mantıklı bir sonuç çıkmıyor.
0
aynı durumu yengem ve kız kardeşleri yaşadığı için bana duyulmamış, çok enteresan bir olay gibi gelmedi. babaları tüm malını mülkü oğullara bıraktı, kızlara hiçbir şey bırakmadı, üstelik annelerinin bakımı da kızlarına kaldı. annelerine tabi ki bakarlar, o noktada sorun yok da, erkek çocukları hiç ilgilenmedi bile, sanki aynı anneden doğmadılar?! ha, bu arada, kız çocuklar eşşşşek gibi çalışıp para biriktirip ev alırken, erkek çocuklar ise babalarından kendilerine kalan tüm malı aileleri ile birlikte har vurup harman savurdular, bir de kız kardeşlerinden borç istediler. kız kardeşler de kıyamadı belli bir miktar verdi tabi. şimdilik aile içinde barış hakim de şu kadar olaya ne gerek vardı acaba??
not: her aile böyle değil tabi ki, mesela kızına mal bırakıp oğluna bırakmayan da var. bence kimse kendini çocuklarına mal bırakmak için kasmasın, o da ayrı mevzu. herkes kendi ayakları üzerinde durmayı öğrensin bir zahmet. ki siz öğrenmişsiniz gördüğüm kadarıyla.
bu noktada bir çözüm önerisinde bulunamıyorum ne yazık ki, ama sizin gibi insanlar var, bilin istedim. belki daha az yalnız hissedersiniz.
not: her aile böyle değil tabi ki, mesela kızına mal bırakıp oğluna bırakmayan da var. bence kimse kendini çocuklarına mal bırakmak için kasmasın, o da ayrı mevzu. herkes kendi ayakları üzerinde durmayı öğrensin bir zahmet. ki siz öğrenmişsiniz gördüğüm kadarıyla.
bu noktada bir çözüm önerisinde bulunamıyorum ne yazık ki, ama sizin gibi insanlar var, bilin istedim. belki daha az yalnız hissedersiniz.
0
bana da çok ilginç gelmedi, anlatılmamış ne olabilir? kız çocuk işte, her zaman ikinci sınıf. kocaya gidecek, kocası da bakmazsa ortada kalacak. ailesi de destek olmaz.
0
aynısı başıma geliyor. babamlar çok varlıklı, kuzenlerim bolluk havuzunda yüzüyor ve annem ben sefalet içindeyiz. babam tüm aileye para saçıyor ama kendi ailesine sıra gelince küfür şiddet hakaret.
ablamdan yakın zamanda sadece bana kredi çekebilmem için destek olmasını istedim ve ben böyle bir şey yapamam dedi. kendisinden para istemedim ve zamanında çok büyük paralar vermiştim kendisine.
1 sene sokakta yaşadım. babamın umrunda olmadı. cebinden para çıkmadıktan sonra ne yaşarsam yaşayim umrunda olmicak gibi görünüyor.
bazen çok yalnız boşlukta kimsesiz hissediyorum. birini aramak istiyorum. ne annem ne babam ne ablam kimse konuşulacak gibi değil. bu gün içimden bişey yapmak gelmedi. mutsuzum yalnızım. işimden atılma ihtimalim var çünkü çalışamıyorum içimden gelmiyor. yeni kalktım yataktan zar zor. ataerkillik değil insanın kafası sorun bence. ataerkillik daha genel.
benim küçük kız kardeşim olsa param olsa kardeşimi el üstünde tutardım ki ablam için bir kere bile düşünmedim para mevzularında. babam beni arayıp işimle hayatımla dalga geçip kapatır. annem sürekli hayatımı çaldılar diye yakınır. ne desem bilemedim ki.
ablamdan yakın zamanda sadece bana kredi çekebilmem için destek olmasını istedim ve ben böyle bir şey yapamam dedi. kendisinden para istemedim ve zamanında çok büyük paralar vermiştim kendisine.
1 sene sokakta yaşadım. babamın umrunda olmadı. cebinden para çıkmadıktan sonra ne yaşarsam yaşayim umrunda olmicak gibi görünüyor.
bazen çok yalnız boşlukta kimsesiz hissediyorum. birini aramak istiyorum. ne annem ne babam ne ablam kimse konuşulacak gibi değil. bu gün içimden bişey yapmak gelmedi. mutsuzum yalnızım. işimden atılma ihtimalim var çünkü çalışamıyorum içimden gelmiyor. yeni kalktım yataktan zar zor. ataerkillik değil insanın kafası sorun bence. ataerkillik daha genel.
benim küçük kız kardeşim olsa param olsa kardeşimi el üstünde tutardım ki ablam için bir kere bile düşünmedim para mevzularında. babam beni arayıp işimle hayatımla dalga geçip kapatır. annem sürekli hayatımı çaldılar diye yakınır. ne desem bilemedim ki.
0
bekocani
Şöyle ki; yaklaşık 5 yıldır devam eden bir ilişkimiz var ve küçük sorunlar dışında genel olarak sorunsuz mutlu bir yaşantı oldu. Her şey yolunda zannederken geçen gün şöyle bir tokat yedim: Yaklaşık 2 haftadır bunun üzerine düşündüğünü ve artık ilişkimizde eskisi kadar çok bir şey paylaşmadığımızı b
Şöyle ki; yaklaşık 5 yıldır devam eden bir ilişkimiz var ve küçük sorunlar dışında genel olarak sorunsuz mutlu bir yaşantı oldu. Her şey yolunda zannederken geçen gün şöyle bir tokat yedim: Yaklaşık 2 haftadır bunun üzerine düşündüğünü ve artık ilişkimizde eskisi kadar çok bir şey paylaşmadığımızı bu yüzden ciddi olarak ayrılık olayını düşünmeye başladığını söyledi. Son 2 yıldan beri böyle olduğunu hissettiğini ve son 2 haftadır üstünde iyice düşündüğünü söyledi. En başta kesin ayrılık noktasındayken şimdi "birbirimize süre verelim, beraber yaşamaya devam edelim, sıkıntılarımızı açıkça birbirimizle paylaşalım" durumuna geldi konu. Üstünde düşününce haklı olduğuna karar verdim. Çokça şey paylaşıyoruz. İşten geriye kalan vakitlerimizi ya beraber ya arkadaşlarımızla ya da ayrı ayrı kendi arkadaşlarımızla geçiriyoruz(evde ya da dışarda). Cinsellik konusunda da hiçbir problemimiz olmadı. Öğrenciyken daha çok vaktimiz olduğundan daha çok şey paylaşabiliyorduk gibi geliyor bana. Mezuniyetten sonra ikimiz de iş hayatı falan derken azaltmış gibiyiz paylaşımları. Öğrenciyken ayrı yaşıyorduk. 3 yıl. Mezuniyetten sonra beraber yaşamaya başladık. Neredeyse 2 yıl oldu.
Çok değer verdiğim biri ve ilişkide ikimizin de büyük emeği var. Bu şekilde bitebilecek olması canımı ne kadar acıtıyor anlatamam. Buraya kadar okuduysanız sizden isteğim, bunu nasıl canlı tutabilecegimize dair düşünceniz nedir? Herhangi bir şey, bir öneri... Her şeye açığım.
Not: Ben erkeğim, sevgilim kadın
Okuyan herkese teşekkür ederim.
Çok değer verdiğim biri ve ilişkide ikimizin de büyük emeği var. Bu şekilde bitebilecek olması canımı ne kadar acıtıyor anlatamam. Buraya kadar okuduysanız sizden isteğim, bunu nasıl canlı tutabilecegimize dair düşünceniz nedir? Herhangi bir şey, bir öneri... Her şeye açığım.
Not: Ben erkeğim, sevgilim kadın
Okuyan herkese teşekkür ederim.
0
Üniversite yıllarında başlayan aşklar okul bittikten sonra bu tarz bir eşiğe geliyor. Beş yıl yirmili yaşların başındaki insanlar için uzun bir süre, pek çok şey değişiyor. Sana tavsiyem, ilişkideki bariz sorunları çözmek adına tabii çabala ama ayrılmamak için kendini heder etme. Malum eşiği atlatıp atlatmayacağınız zamanla belli olur.
0
Sevgili dostum bir sebep arama. Kafada bazı şeyler bittiyse bitmiştir, aşkın ilk günü asla geri dönmez.
Benzer şeyleri ben de yaşadım. 6 senelik bir ilişki içerisinde son 3 sene sürekli ayrıl barış ile geçti ve bu çok yıpratıcı keşke diyorum 3. Senenin sonunda bitseymis de bana geriye sadece iyi anılar kalsaymış.
Ve şöyle de birşey 6 sene tek bir kadınla ömrümü tüketip ondan sonra kurduğum ilişkilerede aslında 6 sene boyunca hiç sevilmemiș olduğumu da fark ettim şu an beni gerçekten seven bir kadınla beraberim ve çok mutluyum.
Önerim akışına bırak, biterse bitsin kendini üzmeye sıkmaya değmiyor hayat devam ediyor ve ne olursa olsun yarın güneş yeniden doğacak.
Benzer şeyleri ben de yaşadım. 6 senelik bir ilişki içerisinde son 3 sene sürekli ayrıl barış ile geçti ve bu çok yıpratıcı keşke diyorum 3. Senenin sonunda bitseymis de bana geriye sadece iyi anılar kalsaymış.
Ve şöyle de birşey 6 sene tek bir kadınla ömrümü tüketip ondan sonra kurduğum ilişkilerede aslında 6 sene boyunca hiç sevilmemiș olduğumu da fark ettim şu an beni gerçekten seven bir kadınla beraberim ve çok mutluyum.
Önerim akışına bırak, biterse bitsin kendini üzmeye sıkmaya değmiyor hayat devam ediyor ve ne olursa olsun yarın güneş yeniden doğacak.
0
Elinden geleni yap tabi, ama kendine haksızlık edilmesine izin verme. Yani karşı taraf da düzelmesini istiyor gibiyse uğraş. O ilişkinin bu halinden memnunsa, ayrılıktan çok da korkmuyorsa kendini fazla yıpratma. Çünkü olacağı yoksa ne yaparsan yap olmayacaktır. Ayrılığın travması geçer ama kendine yaptığın şeyi atlatman zor olur. Bol şans.
0
Öğrencilikten iş hayatına geçiş bence ilişkiler için çok önemli bir eşik. Belirli bir kariyere ulaşmış insanlarla karşılaşıyor iki taraf da ve fiziksel olarak da çekici buluyorsa kolayca aklı çeliniyor. Bence kız arkadaşınızda farklı beklentiler oluşmuş, muhtemelen beğendiği başka insanlar var. Açıkça konuşmak en doğrusu.
0
5 sene normal bir sure bence. yeni ufuklara yelken acmanin zamani gelmis diyorum. Simdi ayrilmazsa 6 ay sonra gene cikacak bu. Uzucu ama durum boyle.
0
Kötü kokular geldi burnuma,bence sadece bu nedenden dolayı kimse o kadar emek verdiği ve 5 yıl birlikte olduğu insanı bir anda bırakmak istemez.Biraz sorgulaman gereken bazı şeyler var bence.Ben hatalıysam ya da paranoyakça düşünüyorsam da bariz sorunları çözmeye çalış elbette ama sakın kendini ezdirme heba etme.
0
bence başka biri var. eskisi kadar çok şey paylaşmıyoruz diye kimse ayrılmak istemez. paylaşmak için bir şeyler yapar, konuşmak ister.
0
merhaba, öncelikle ben başka birinin varlığından şüphe etmedim bu durumda. Eğer böyle olsaydı ve o kişi için sizden ayrılmak isteseydi olayı döndürmezdi, süre verelim ve bu arada da beraber yaşamaya devam edelim demezdi. Basit bir kadın kafa karışıklığı işin burası :)
öğrencilik zamanında başlayan ilişkiler genelde bir sonraki adıma evrilmekte zorlanır ve iş hayatıyla birlikte adapte olamayan gençler ayrılırlar. Sizde böyle olmamış, ne mutlu :)
Bir kadın olarak bana durum tamamen sevgilinizin kafasındaki sorgulamalar gibi geldi. Ben de ilişkimde çoğu zaman çok mutlu ve sorunsuz zannederken bir sorgulama yaptığımda ne kadar çok soru işaretimin olduğunu vs görebiliyorum. Bu sevginin miktarı ile bağıntılı değil. Bence ilk etapta gerçekten kendinize karşı dürüst olun ve sorgulayın. Paylaşımlarınız azaldı mı? Siz eskisi kadar ilgili misiniz? Değerli hissettiriyor musunuz? Aynı evin içindeki hayatın sorumluluğu ağırlıklı olarak kimde? Karşınızdakine bir zihin yükü veriyor musunuz? Siz veya ilişkiniz onda yeni açılımlara vesile olabiliyor mu? Siz ona hayatında eşlik, yoldaşlık edebiliyor musunuz? Birbirinize paralel olgunlaştınız mı hayatınızda?
öğrencilik zamanında başlayan ilişkiler genelde bir sonraki adıma evrilmekte zorlanır ve iş hayatıyla birlikte adapte olamayan gençler ayrılırlar. Sizde böyle olmamış, ne mutlu :)
Bir kadın olarak bana durum tamamen sevgilinizin kafasındaki sorgulamalar gibi geldi. Ben de ilişkimde çoğu zaman çok mutlu ve sorunsuz zannederken bir sorgulama yaptığımda ne kadar çok soru işaretimin olduğunu vs görebiliyorum. Bu sevginin miktarı ile bağıntılı değil. Bence ilk etapta gerçekten kendinize karşı dürüst olun ve sorgulayın. Paylaşımlarınız azaldı mı? Siz eskisi kadar ilgili misiniz? Değerli hissettiriyor musunuz? Aynı evin içindeki hayatın sorumluluğu ağırlıklı olarak kimde? Karşınızdakine bir zihin yükü veriyor musunuz? Siz veya ilişkiniz onda yeni açılımlara vesile olabiliyor mu? Siz ona hayatında eşlik, yoldaşlık edebiliyor musunuz? Birbirinize paralel olgunlaştınız mı hayatınızda?
0
