mesela çok iyi bir kitabı bitirdiğimde "bende niye öyle yetenek yok?" diyorum sonra da edebi yeteneğimin olamayışına üzülüyorum.mesela çok iyi bir şarkı, müzisyen dinliyorum, tam insanın kalbine dokunan cinsten bir şey. "ben niye böyle şeyler yazamıyorum/yapamıyorum veya söyleyemiyorum" diyorum.ya d
mesela çok iyi bir kitabı bitirdiğimde "bende niye öyle yetenek yok?" diyorum sonra da edebi yeteneğimin olamayışına üzülüyorum.
mesela çok iyi bir şarkı, müzisyen dinliyorum, tam insanın kalbine dokunan cinsten bir şey. "ben niye böyle şeyler yazamıyorum/yapamıyorum veya söyleyemiyorum" diyorum.
ya da etrafımda çok başarılı bir insna görüyorum, kendimden nefret ediyorum böyle değilim diye.
istanbul üniversitesi, marmara üniversitesi, boğaziçi üniversitesi, odtü, ankara üniversitesi gibi kalieli büyük üniversiteleri gördükçe ağlayasım geliyor öyle yerlerde okuyamıyorum diye.
genelde kendimi çok ama çok aptal hissediyorum.
buna benzer bir duyuru açmıştım birkaç hafta önce:
eksiduyu.ruişte o duyuru da bu hissettiklerimin bir parçası.
ben normal miyim?