saçmalığını geçtim zaten mümkün değil amaçsızca dil öğrenmek. kullanmayarak, konuşmayarak dili geliştiremezsin. zaman içerisinde bildiğini de unutursun. a2 sertifikamla hava basıp birkaç afili cümle kurayım, vakit geçireyim diyorsan mesele yok ama "ben italyanca konuşabiliyorum" demek istiyorsan eğer, bunu amaçsız ve ciddi efor sarf etmeksizin zaten yapamazsın. o açıdan bence saçma. ben yabancı dil mezunuyum. ingilizceyi çok severim ve çok sık kullanılan bir dil olduğu için geliştirme, kullanma konusunda sıkıntı yaşamadım. ispanyolca denedim, italyanca denedim... olmadı. evet oturup kafama vura vura gramer öğretseler elbette ki öğrenirdim ama uzun vadede kullanmak, muhatap olmak için ciddi istek duymadığım dillerdi. benim hakkıyla öğrenip konuşabileceğim diller ingilizce ve rusça. belki almanca olur. bunun dışındakiler için, en azından şu an, "ben bunu konuşurum" dememe sebep olabilecek tek bir neden dahi yok. sürekli kullanamayacağım, geliştiremeyeceğim bir dili neden öğreneyim ki?
bir ara vardı bu iskandinav dillerini öğrenme furyası, ben bile 12-13 yaşımdayken köpek gibi norveççe çalışıyordum çok lazımmış gibi. güzel de öğrenmiştim. e ne oldu? herkesin ingilizce bildiği 5 milyonluk ülkenin dilini ana dilim gibi öğrensem ne olacak sanki.
o yüzden bence vaktini, mesaini sana faydalı olabilecek bir şeye ayır. "ben sadece eğlenmek istiyorum, italyanca öğrenirken de eğleniyorum" diyorsan öğren ama, neden zararı olsun o zaman. benim için dil öğrenmek "asıl iş" gibi bi şey, o yüzden ben konuya "öğrenmek zorunda değilsem öğrenmem" gözüyle bakıyorum. binlerce kelime, deyim, kültürel farklılık öğrenip de onları sürekli kullanacak olmak falan öeh. eğlence için gidip bungee jumping yaparım ben niye dil öğreneyim. işte benim "öeh" demediğim, severek çalıştığım tek dil ingilizce ve rusça. gerisine kafam girsin, para verseler de öğrenmem.
0