geçmiş olsun. ben de telaşlanmayın derim, kendim aynı süreçten geçtim ki hatta sayısız duyuru açmıştım bu konuda, belki denk gelmişsindir. önce sağ ayağımda ciddi şekilde güç kaybı yaşamaya başladım, öyle ki 5 dakikadan uzun süre yürüyemiyordum. sonra hastaneye gidip gelirken, tramvayda şu tutulan zımbırtıları kavrayamadığımı fark ettim. herhangi bir şeyi sıkmaya gücüm yetmiyordu. yemeğimi tepsiyle mutfaktan odama taşıdıktan sonra ellerimin pilinin bittiğini hissediyordum. gece böyle sanki birisi iğne yapıyormuş da acısı iğnenin battığı yerden yayılıyormuş gibi bir ağrım oluyordu, bir de sanki maraton koşmuşum gibi kas ağrıları yaşıyordum. sürekli olarak farklı yerde ortaya çıkan uyuşma da cabası.
sonuç? HİÇBİR ŞEY. ilaçlı MR, röntgen, EMG... hepsini en az ikişer kez, farklı hastanelerde çekildim. hiçbir halt çıkmadı. aylarca deli gibi debelenip hiçbir şey bulamayınca ben de "iyiyim lan herhalde" demeye başladım ve cidden ayağım dışında sorunum yok şu an - ki o zaten sakat, ben güç kaybını hala anlayabilmiş değilim ama oradaki hasarın sebebi var.
diyeceğim o ki, google'dan semptom falan bakmayın. benim o dönem psikolojim bozulmuştu, ara sıra makale okuyup ağlıyordum jshfsjkl. sanki çok spor yapıyormuşum gibi, "bundan sonra hiç basketbol oynayamıcam ühühü" diye kederlenip hayatı zindan ediyordum kendime. bakkala gidip gelmek benim için büyük olaydı.
diyorum ya, sonuç? hiçbir şey. bu olaylardan 5-6 ay sonra tenis bile oynadım. zımba gibiyim çok şükür jshfjkl. moralinizi yüksek tutun, işi doktorlara bırakın. kendi kendinize sağı solu karıştırmayın, teşhis koymayın. umarım sürecin sonu benzer olur da "aman bi şey yokmuş be" diyebilirsiniz. ha belki bir sorun vardır, cerrahi müdahale bile gerektiriyor olabilir ama bu durumda da teşhis koyulduğu ve iyileşilebileceği için sevinmek lazım. güneşli günler göreceğiz, maviliklere motor süreceğiz. korkmayın.
0