daha önce uzun bir ilişkin bitti mi?

boş kalamayan insanlar gerçeği var,evet.
sen normalsin bence.
onlar da kendilerine göre normal.
histen kurtulmak olmaz ki,senin düşüncen bu,düşüncenin sonuçları da bu his.

yeni sevgili arayışı, belki ayrıldığı kişinin boşluğunu doldurmak istemesinden kaynaklanıyor olabilir, ayrılmaya kadar gelen süreçte zaten bir şeyler bitmiştir, o arada ayrılan taraf için yas süresi çok kısa olabilir, yeni bir ilişkiye hazır hissediyordur kendini vb

bunların dışında, neticede hayat devam ediyor yani, ayrıldıktan sonra aylarca kendini dış dünyaya kapamak bence pek normal değil.

@veritas, hayır bitmedi ama çok zor zamanlar geçirdik, bitirir gibi olduk ama bir an bile başka birine bakmak gibi bir eğilimim olmadı.

Ben şunu anlayamıyorum, insanın biraz ilişkisine, yaşanmışlıklarına saygısı olmaz mı? Çok kısa sürede hemen birilerini bulmak en başta insanın kendisine olan saygısızlığı bence.

bence gayet normalsin.
yalnız yaşayamazmış gibi düşünüyorlar sanırım. belki de üşüyorlar yada bakkala ekmeğe gidecek biri yoktur ... daha da saçma birçok nedeni olabilir.
ben de birçok arkadaşımdan aynen bu nedenle uzaklaştım. insanın bi defa kendisine saygısı olması lazım.

herkesin ayrılma sebebi ayrı. eğer ilişki içerisinde saygı görmediğiniz için ayrıldıysanız yaşananlara afedersiniz ama saygı falan göstermem. daha önce ülke değişikliği yüzünden ayrıldığımda 1 sene kimseye bakmadığım halde zaten saygısızlıklar nedeniyle ayrıldığım başka bir tanesinde de gönül rahatlığı ile başkasına baktım hemen. koşullar önemli yani. sevgili olundu diye yaşanmışlıklar her zaman çok değerli olmayabiliyor.

ilişki sırasında yaşananlar o iki kişinin arasında olduğundan üçüncü bir kişi olarak bu konuya fikren dahil olman bence mantıklı değil. sen böyle yaşamışsındır, sana göre doğru olan budur, o insanlar başka türlü yaşamışlardır, onların doğruları başkadır. bence konu insan ilişkileri hele de gönül işleri olunca ortada milyarlarca değişken sözkonusuyken sabit bir hükme varmaya çalışmak doğru değil. keza insanları kendi özel hayatları ile yargılamak da öyle. var sen kendi ilişkinde bu şekilde davranma ama bence arkadaşlarınla arana mesafe koymak için doğru bir sebep değil bu.

ama cinsel istekler durmuyor. bence bundan dolayı.

kendi adıma konuşursam ki başka şansım yok bazen yeni birinin unutmayı kolaylaştıracağını düşünüp bu tür hatalara meylediyorum fakat içimde hiçbir his kalmadığına emin olana kadar bu meyil olarak kalıyor ve kısa sürede geçiyor belki bazıları bu meyil kısmını ileriye götürmeye çekinmiyordur.

her insan farklı yaşıyor o süreci. bir de gerçekten sevgilisiz duramayan insanlar var, yalnız kalma korkusu çeken insanlar genelde bunlar. kendileri için kötü olacağını bilseler de birileriyle beraber olma ihtiyacı duyuyorlar.

arkadaşlarla bol bol bol bol zaman geçirerek.

Peki ya o kadar bol zaman geçirebileceğiniz arkadaşlarınız yoksa etrafınızda? Ancak haftada 1-2 gün birilerini görme şansınız oluyorsa?

senin durumunda insanlar olduğunu göz ardı etme. yanlız değilsin.

zaten işin olayı burda.

artık en azından aşk üzerine okudugun şiirler, romanlar; izlediğin filmler, diziler mantıklı gelecektir.

hayatta mükemmel bi deneyim kazanıcaksın.

korkma ve ayrıl. bunun sonu yok.

valla ben ayrılırken alınan hediyeleri falan iade ettim hatıra olarak birşey bırakmadım, fotografları silmedim duruyor yaa kimi kandırıyoruz kimse normal hayatlarına dönemiyor özelliklede uzun süre severek geçen ilişkide

Bir de, bu ayrılma gerçekleşirse kelimenin tam anlamıyla "severek ayrılma" olacak ki bu çok daha berbat bir durum. İşin içinden nasıl çıkılır hiç bilemiyorum. Her dönüp baktığım yerde bir hatıra var. İnsan kafayı yer gibime geliyor.

yapabileceğin bi s.kim yok malesef, bi kaç sene sonra güleceksin şu anki haline. nice aşklar yarım bitti kimse ölmedi ( istisnalar vardır elbet)

www.youtube.com

bunu dinliyor, ağlıyor ve göz yaşlarımızla ruhumuzu yıkıyoruz.

Toplum Gönüllüleri Vakfı'na git. üniversitelerde kulüp olarak örgütlenmeleri şubeleri var.

he bu arada ülkedeki bir çok vakıf dernek sorosçudur, kafaya takma onu kendi yaptığın işlere bak.

şefkat-der

çydd

göztepe eğitim araştırma hastanesine git. lösemili çocukları ziyaret et.

Veya Özürlüler Merkezlerine gel. İstanbul çapında 22 tane var zaten, illa biri ve psikoloğu yakındır sana. Oralara git ve görebileceğin en masum insanları gör.

Bence daha düzgün iş bulması durumunda her şey eskiye dönecek, hatta eskisinden bile daha güzel olacak ikiniz için. Özellikle erkeğin kadından daha düşük konumda olması erkek açısından kaldırılabilir bir durum değil. Benim 7 yıllık beraberliği olan arkadaşım yaşadı aynı durumu, ayrılık aşamasına geldiler, sonra erkek iş buldu, neşesi yerine geldi, psikolojisi düzeldi, şimdi evli ve mutlular. Bence biraz alttan almalısınız agresifliğini (gerçekten seviyorsanız o kadar zor olmamalı) ve sınava hazırlık sürecinde destek olmalısınız, böylece başarı şansı da artar.

@mrt26, benim yerimde başkası olsa çoktan giderdi belki de. Evet, ayrılığın lafını ettim ama tamamen çaresizlikten. 1 ay önceki halimizi, verdiğimiz sözleri hatırlayınca çıldıracak gibi oluyorum. Sürekli ağlama krizleri geçiriyorum. Bu değişimine ayak uyduramıyorum. Aşık olduğum adam gitti, yerine tanımadığım bir insan geldi.

@innatedesire, haklısın erkeğin daha düşük konumda olması büyük sorun. Kaldı ki, benim erkek arkadaşım olayları kafasında iyice büyüten, son derece karamsar biridir. İş arayışı yok şu anda. Sınava odaklanmak istiyor, bunun için de part-time çalıştığı işi bırakması gerekecek yakın zamanda. Bu bizim hayatımızda yeni bir sorun değil ama bazı şeyleri çok içine atıp biriktirmiş. O yüzden daha soğuk davranmaya başladı ve bu haline hiç alışkın değilim, çok zorlanıyorum, nasıl davranacağımı bilemiyorum. Zaten işin kötü tarafı kpss'yi halledemezse sonrasında da iş bulma umudu hiç yok, 2 yıl arayıp bulamadığını 28 yaşından sonra artık hiç bulamayacağını düşünüyor.

önce bir durun, bir nefes alın şu panik halden bir kurtulun, erkek arkadaşınız gerçekten çok zor durumda, siz de beklentilerinizi azaltın biraz, zaten uzaktasınız, 5 mesaj yerine bir kez mesajlaşın günde, o da konsantre olsun dersine çalışsın.siz de kendi geleceğinize tutunun, evde boş boş oturmayın.

çocuk herkesin yaşayabileceği sıkıntıları yaşıyor ve anlattığına göre şansı yaver gitmemiş ya da doğru zamanda doğru yerlerde olamamış.

ama sende de sıkıntı var.toplumun çoğu gibisin.okumayla aldığın ünvanı üstünlük gibi görmeye başlamışsın.anlattığın gibiyse zaten senin bir genetik mühendisiyle evlenmen gerekir.buralarda bir çocuk var haftada bir yazar.ogretmen hakimle evlenirmi polis savcıyla evlenir mi diye.rahatsız bir durum bu.sonrası zaten ne doktorlar ne muhendisler istemiştiye dönecek.

Ailesine yük olmayı sorun ediyor madem sen ona birlikte yaşamayı ve bu süreçte ona maddi olarak da destek olmayı teklif et. Muhtemelen kabul etmez başta. Sen de bu durumda kurduğunuz hayallerden bahsetmeye başla. Gerekirse aldığı her kuruşu not almasını ve işe girdiği zaman geri ödemesini öner. Beraber bir gelecek düşünüyosanız böyle şeyleri önemsememesi gerektiğini, sevgilinin bütün alışkanlıklardan önce gelmesi gerektiğini söyle. Madem avukatsın benden daha ikna edici olabileceğine eminim. Konuşurken mutlak suretle empati kur. Eğer kati şekilde karşı çıkarsa aklıyla değil duygularıyla tepki verdiğini, mantıklı bir gerekçe sunarsa teklifini geri çekiceğini söyle. Yük olma meselesini ve dolayısıyla kurs sorununu çözdükten sonra dikkat etmen gereken şey asla acımamak. Beraber zaman geçirin. Normal davran. Ama kursuna iyi çalışmasını sağla. Eğer sınava kadar idare edebilirseniz ondan sonra aranızdaki belirsizlik çözülür. Ya başarılı olur mutlu mesut devam edersiniz ya da başarısız olur adama seni daha da uzaklaştırır kendisinden. -Bu kısımda belki ona verdiğin borç senden uzaklaşmasına engel olabilir. O karakterine bağlı- Belirsizlik olmazsa dertlerinin çoğundan da kurtulursun zaten. Daha rahat düşünebilirsin. En kötü ihtimalle sadece üzülürsün geçer. Düşünmek zorunda kalmazsın.

Senin için zor olan süreç sınava kadar olan kısım. Bu dönemde sürekli alttan almak gibi bi' gaflete düşme. Karşı tarafı iyice soğutur. Yeri geldiğinde kavga da edin ama mantıklı sebeplerle kavga edin. Sonrasında da olayı tatlıya bağlamak için çabala. Kavga ederken sonradan pişman olucağın cümleler kurmamaya çalış. Asla senin için yaptıklarımdan sonra tarzı cümleler kurma. İki taraflı düşün. Senin söylemek istediklerin ve onun kaldırabilecekleri çok önemli.

Genel olarak da korkularınızı içinize atmayın. Bunu ondan da iste. Herşeyi beraber atlatalım moduna girmeye çalış. Bu aranızda bi' bağ oluşturur ve eğer kendini buna verebilirse komplekslerinden büyük oranda kurtulur. Ona iki kişi olduğunuzu hatırlar mutlaka. Her şeyi iki kişilik düşünmeniz gerektiği fikrini benimset. Aynı şekilde sen de bu fikre bağlı ol. Herkes zor dönemlerden geçer. Dünyada bunları yaşayan ilk çift siz değilsiniz. Atlatan insanlar var. Siz neden farklı olasınız ve bu yüzden ayrılasınız. Karşılıklı çabalayın.

@duptıs, ben asla statüye falan önem vermiyorum. O konuda annem biraz sıkıntılıdır ve o da bunu biliyor, eğitim durumlarımızı o nedenle belirttim. Herkesin yaşayabileceği sıkıntılar olduğunun da farkındayım ama o kendisini dünya üzerindeki en şanssız insan olarak görüyor, hiçbir işi bir daha asla yaver gitmeyecek gibi bakıyor hayata. Asıl sorun da bu zaten. kendisine ulaşmama, destek olmama izin vermiyor.

@mrt26, "bir an önce ayrılın bence" kısmını kaldıramadım sanırım, istediğin şukularsa o sorun değil.

mrt26 erkek arkadaşınız olabilir mi acaba? :) hem 26 yaşında erkek arkadaşınız anladığım kadarıyla.

Neden KPSS'ye odaklı yaşıyor ki? Özel sektörde de iş bakabilir, bahsettiğim örnekte söz konusu olan erkek de iktisat mezunuydu, lojistik firmasında iş buldu. Siz de kendi çevrenizden araştırmalar yapsanız onun için? Tanıdıklarınıza sorsanız, onlar da kendi tanıdıklarına sorsalar falan? O da böylece desteğinizi hissederek mutlu olur. İşsizlik zor, fena bi psikoloji, özellikle erkekler, hele kız arkadaşları daha iyi konumdaysa çok çok daha fena. Ayrıca KPSS'nin artık güvenilir bi sınav olduğunu düşünmek çok zor. Ne kadar hazırlanılsa da ters köşe olunabiliyor, veya atamalar azaltılabiliniyor vs. Bankaların Uzman Yardımcılığı sınavlarına girse? KPSS'ye göre daha kolay ve kariyer yolu için güzel bi başlangıç.
Sizi de anlayabiliyorum eski ilgisi, özeni yok artık ama sizi sevmediğinden değil, yaşadığı süreçten kaynaklı bu değişim bence, geçici yani.

@innatedesire, daha önceki süreçte iş arayıp da bir türlü bulamadığı için tamamen kpss'ye odaklanmış durumda. Ben iş konusunda başından beri elimden gelen yardımı yapmaya çalıştım. Bir kere iş görüşmesine gitmesini sağladım, çok da beğenildi aslında ama verilen paraya şehir değiştirmesi imkansız olduğu için ve benle de ayrı bir eve çıkma gibi bir durum söz konusu olmadığı için olmadı. Bütün bu deneyimleri onda müthiş bir umutsuzluk yarattı. Şimdi de sıkıntılı olduğu için ders de çalışamıyor kafasını toparlayıp, daha da kötüleşiyor, morali bozuluyor. Ben de çok müdahale edemiyorum artık çünkü cidden ne söylesem kızıyor, nası davranacağımı hiç bilmiyorum.

Aranızda statü farkı yok.Önce bunu gündemden düşürün. Ona manen destek ol ve her şeyin düzeleceğini sürekli tekrar et bu arada da sakin ol.Çünkü sen de ona uyarsan birbirinizi kaybedersiniz.

Erkek için zor bir durumda malesef,
Her bayanın anlayamayacağı bir durumdur bu tabi ama sizin aladığınız ortada neyse,

Size tavsiye falan veremeyeceğim çünki ben ne desem erkek arkadaşınızın depresif durumu düzelmyecek taaa ki düzgün bir iş bulana kadar,

İş bulmak zor hele bir iktisatçı için kusura bakmayın ama elini sallasan iktisat mezunu insala çarpıyor, haliyle yarışacak çok kişi oluncada iyi bir yere gelmek için daha çok şansa ihtiyacı oluyor, o şansda sevgilinize henüz gülmemiş,

Öncelikle ondaki değişimin kalıcı olmadığını bilin, kafasında cevaplanamayan bi sürü soru var ve cevaplayamıyor cevaplamaya korkuyor, elinden birşey gelmediği için eli kolu bağlı git gide agresifleşiyor,

Bu durumda ayrılmak bence yanlış önceki yazınızda ben sizi yanlış anlamışım neyse, ona ve kendinize yapacağınız en kötü şey şu anda ondan ayrılmak,

Evet onunla olmak şu anda sizin için çok zor belli ama sevdiğiniz kişiye her anında destek olmalısınız, aynı durumda siz olsanız o sizden ayrılmak istese ne düşünürdünüz?

Okumuş etmiş avukat olmuş aklı başında insansınız sevdiğinizin yanında olun size ilgisi azalmış durumda değil bundan emin olabilirsiniz sadece kendinde değil, bir erkek için kız ailesinin onu beğenmeyeceğini düşünmek kadar insanın ağırına gidecek çok fazla şey yoktur,

onun ailesi sizi beğenmese ne düşünürdünüz? Sen devlet üniden o daha iyi bi üniden mezun olsa mesela kayınvalidenizin sen oğluma layık değilsin gibisinden şeyler düşündüğünü bilmek sizi üzmezmiydi?

Onun sorunu inanın sizinle değil hayatla bırakın yolunu çizmeye devam etsin sizde onun yanında olum madem onu çok seviyorsunuz bırakın biraz kendi halinde yolunu bulsun kpss ise çalışsın işi bıraksın madem tek çözüm bu bunu başarmaya odaklansın,

Gün gelirde evlenirseniz iyi bir aile olacağınızı düşünüyorum (yazdıklarınızda samimi olduğunuzdan yola çıkarak) gün gelecek hepsine gülüp geçeceksiniz,

sadece ona güvenin ve umutsuzluğa kapılmasını önleyin kpss ye yönlendirin, bu bunalım halinde özelden çok bir şey kazanacağını sanmıyorum.

Bu durumu kısmen yaşamış birisi olarak söylüyorum zamanında komik rakamlara çaıştım ama şimdi halim vaktim yerinde sadece zman gerekli.

Sadece ona destek olun aramazsa sorun etmeyin inanın sizi herşeyden çok seviyor ikiniz için elinden geleni yapıyor.

diğer şartlar kötü olmasaydı bile, 100 mesajdan 5'e düşmeniz kaçınılmazdı. dolayısıyla, hiç olmazsa bunu dert etmeyin. size kayıtsız değil; içinde bulunduğu boktan durumdan kurtulmaya çalışıyor ve size yeterince ya da eskisi gibi ilgi gösteremiyor. empati yapıp kendimi çocuğun yerine koydum. ben böyle bir durumdayken üstüme gelinmesini istemez, sevgilimden sabır ve anlayış beklerdim. çok egoistçe oldu ama öyle. bunu yapabilecekseniz devam edin. haa, bi de unutmadan; evlilik, arkası gelmeyen fedakârlıklar zinciri demek zaten.

o midenizdeki yumru var ya, onu telkinle, yogayla, meditasyonla, STK'da gönüllü faaliyetiyle, ibadetle, bağış yaparak, yürüyüşle, yüzmeyle, arabexin ve şişenin dibine vurarak, Katmandu'ya gidip esrar içerek ve sair yöntemlerle azaltmaya çalışın, yoksa başka bir yerinizden hakiki bir yumru olarak ortaya çıkar. en iyisi de sırdaşınızla veya bizle paylaşmanız.

(bkz: #3825179)
bonus: www.youtube.com

sonuna kadar okudum madem kafanızda bitirdiniz direk gidin bitirin.

Acıdan ilk kurtulma adımı bu bence bitirin ne olacaksa olsun sonrasında tek çözüm zaman malesef.

haydi sık dişini. ne yapman gerektiğini biliyorsun zaten.. 1 haftan kalmış. şimdi kalkıp attığın adımlar için ilerde kendine teşekkür edeceksin. bundan 1.5 yıl sonra o kişi hakkında ne düşüneceğini bile bilmiyorsun. hepten unutmuş bile olabilirsin. yani şimdi atalete düşmenin kimseye bir faydası yok. yapman gereken işleri hallet şimdi :)

kimse aşk acısından ölmüyor merak etme (yada ben ölen hiç görmedim) kararı alabilmen bile zaten birşeyleri aştığını gösterir.ne kadar seversen sev öncelik kendi hayatın olmalı.acını çek tabiki zaten kimse buna engel olamaz ama zaten acılarını gittiğin yere de götürüyorsun ister istemez o yuzden en azından elindeki fırsatları değerlendir ileride pişman olmamak adına.1,5 yıldan bahsediyorsun benm de ilişkim tam 6 sene sürmüştü ve çok kötü bir şekilde bitmişti.bundan sora nefes alamam ölürüm zart zurt yapiodum ama insan o acıyla o kadar olgunlaşıyor ki bunu zamanla hissedeceksin bünyende.ölmedim e baya ni süründüm ama şimdi başkasıyla evliyim.neymiş yani herşey değişirmiş acılar zamanla gidiverirmiş.sakın fırsatlarını geri tepme

Yorumlarınız için çok teşekkür ederim.

@basond, kafamda bitirdiğim bir şey yok aslında. Hala çok seviyorum kendisini ama bitirmeye mecbur hissederek ona göre adımlar atmaya çalışıyorum sanırım.

@miii, yıllar sonra da hakkında kötü bir şey düşünmeyeceğime eminim ama çok haklısın bir an önce geleceğime yönelik adımları atmam gerek. Bunu bilmeme rağmen harekete geçememem beni daha da bitiriyor zaten.

Ulan ne menem bir şeymiş aşk acısı anasını satayım!

Aşk acısı geçmez. Unutmak diye bir şey yok. Tek ilacı zaman derler ama zaman sadece o acıyla beraber de yaşanabileceğini öğretir insana. Boş ver unutmaya falan çalışma. İlla ki ilk zamanlar acıycak kalbin. Ama bir süre sonra gülümseyerek hatırladığın bir geçmişin parçası yapabilirsen O'nu işte o zaman tamamsın.

çok uzak değil bu yaşadıkların benim için. kararsızlık dönemi aslında bu. olmazsa ne yaparımın içini yemesi. ayrılsan bunlardan tamamen kurtulursun diyemiyorum. ama ayrılınca bu anki halin hafifliyor, en azından endişe açısından. hala kurtulmuş değilim ama yaşıyorum. şahsen ne yaptığımı söyleyim sana;

ilk olarak ne olursa olsun, istersen çok kötü ol, yine de git o başvurularını yap. belki de seni o durumdan çıkaracak olan başka bir yere gitmektir. ben yurtdışı gezimin iki hafta öncesinde ayrıldım, çoğu şey hazır olmasına rağmen son anda vazgeçiyordum ki, bir anda bir sene sonra bundan çok pişman olacağım geldi. gerçekten de gidip döndüğümde sanki aylar önce yaşanmış gibiydi her şey ama sadece 2 hafta yurtdışındaydım. çünkü başka bir yerde zaman kavramı kayboluyor neredeyse.

üzülmene, acı çekmene sebep, ona olan sevginse, karşılıksız sevmeye, hiç ama hiçbir şey beklememe konumuna geçmeye çalış. kolay değil. olanları inkar edebilirsin, olamaz, olmamalı diye türk filmi moduna girebilirsin. dünyanın en mantıklı insanı da olsan bu dönemlerden geçiyor her insan. etrafındakilerin (arkadaşın olmasa da gözlemlediklerinin diyim ben) sevgililik ya da sevgiyi küçülten tanım ve davranışlarını boşver - çoğu kişi böyle çünkü-. ne gerek var bu kadar üzülmeye demekle olmuyor, üzülüyor insan, hem de çok.

burada biraz bencil olmak lazım ama. evet üzülüyorsun, hala seviyorsun, ama kendini de sevdiğini unutma bence. Ben yapmayı sevdiğim şeyleri abartmıştım, doctor who izlemeyi seviyorum diye bokunu çıkardım izlemenin mesela.

sorsan üstesinden geldin mi diye, hala kimseye karşı bişe hissedemiyorum, hala bir sürpriz yapsa da gelse diyorum ama gelse benim (pis bişe ama gurur nedeniyle) dönüp bakmayacağımı bildiğimden gelmese daha iyi olur diyorum. böyle kendi kendime gelin güvey oluyorum. farkettim de ben baya yemişim kafayı, bilemedim şimdi beni dinlesen mi :/

not: benim de hobi mobi, doktorla uğraşacak halim yoktu. anca bu kadar oldu :/

@pokerface, aşkla ilgili hiçbir sorunumuz yok aslında. Duygular tamamen karşılıklı. Öyle olmasaydı zaten belki gurur yapıp ben de aşkımı kalbime gömüp acımı çekmek için bir kenara çekilirdim. Yalnız, bu süre zarfında aşkta guru olmadığını çok iyi anladım ben. O kadar dengesiz davranmaya başladım ki, şu yaptıklarımı en yakın arkadaşım yapsa omuzlarından sarsıp "kendine gel, manyak mısın?" falan derdim herhalde.

Yurt dışı konusunda sana katılıyorum, o yüzden bu başvuruları bir an önce yetiştirmem gerek. Zaten ya yetiştiremezsem diye de korkuyorum bir yandan. Dizi fikri çok güzel ama keşke benim de izlediğim şahane komik bir dizi falan olsaydı, belki işe yarardı. Benim en sevdiğim dizi Çemberimde Gül Oya mesela ve en mutlu günümde bile izleyince ağlayabiliyorum. Bu yöntem bana pek gelmez gibi sanki.

Biterse, çok uzun bir süre kimseye karşı bir şey hissedemeyeceğimi de çok iyi biliyorum. O yüzden seni çok iyi anlıyorum. Zaten asla "çivi çiviyi söker" mantığında bir insan olmadım hayatım boyunca.

@olkol, bu yorumuna da çok katılıyorum. Aşk acısı geçer, zaman bunun ilacıdır falan diye bir şeye inanmıyorum ben. Gerçekten sevip değer veren biri için bu mümkün değil bence. Sadece gülümseyerek hatırlayabileceğim zaman da kim bilir ne kadar uzakta...

benim yedi yıllık ilişkim bitmiş sen bunumu atlatamayacaksın.

bir saatini bile kaybetmeden yurt dışındaki okullara başvurunu yap. önünden çekildiği için teşekkür bile edeceksin ona.

sizin ilişkinizi bilmıyorum ama benm ilişkim büyük yalanlar üzerine kurulmuştu. benim saf ve iyi niyetliliğim her şeye pozitif açıdan bakma çabalarım sonucu profosyonel bir yalancının oyuncağı olmuştu bu ilişki.
öylesine seviyordumki yolda yürürken kafamı yukarı bile kaldırıp bakmıyordum gözüm başka bir erkeğin gözlerine değecek diye..
nihayetinde aldatıldım.beynimden kurşun yemiş misali bezgin yılgın, bitkin.. haykırmak istiyorum haykıramıyorum, içimden öylesine bağırıp çağırmak geliyorki yapamıyorum..haykıramayışlarım iki göğsümün arasında sıkışıp kalıp, müthiş iç sıkıntısına dönüşüyordu adeta.. elimi bağrıma götürmeme neden oluyordu nedensiz.. su bile içemiyorsunuz.. bütün yemek kokuları miğdenizi bulandırıyor..
derken psikiyatrıye gittim lustral verdi tok karına?? kibrit kutusunun yarısı kadar olmayan ufak bir ekmek parçası attım ağzıma.zor bela çiğnedim.. yutmaya çalştım.. ihanet oturmuştu miğdeme izin vermiyordu benim için faydalı olan hiçbir şeye.. yemek borusunun yarısına varmadı yutamadığım lokma.. kustum.. aç karına içtim bırkaç gun sadece..çünki biliyordumki insanın en iyi doktoru kendisidir..hiçbir ilaç beynimiz düşüncelerimiz kadar iyişleştiremez bizleri..
akşam sekizde yatağa giriyordum şişkin gözlerimi sımsıkı kapıyordum. ne kadar uyursam o kadar uzak kalırım bu sıkıntıdan.. elim kolum kalkmıyor. Allah'ım ne iğrenç bir durum.. Zavallı annem derdimin ne olduğunu bilmeden üzülüyordu halime.. gözlerinden okuyabiliyordum hüznünü.. elin oğlu için zaman zaman kırdığım annem.. bir tek o ortak oluyordu matemime.. hani o canımdan çok sevdiğim uğruna herşeyi göze aldığım, beni cnından çok seven insan nerde şimdi??
bir iki güne bana yalvardığını içeren mesajlar telefonlar yağmaya başladı.bu beni kendime getirmeye yetti..ilk kez oracıkta gördüm ne kadar zavallı bir insan olduğunu.. benm saf ve kyımsız yüreğim onu affetti..ama yalanların ardı arkası kesilmedi.. herşey çorap söküğü gibi geldi..iğrenç bir insanmış meğer..uzatmalarla bir yıl daha sürdü ilişkimiz çoğunlukla benim çabalarımla.. hergün yeni bir iğrençliğine şahid oluyordum.. sevgi dibe vurmuştu artık..güven desen zaten yoktu.. saygı ağaçlarımızın bir bir dalları kopuyordu..
şimdi yıllar süren o büyük saplantıdan, o büyük kara sevdadan kurtuldum.. en büyük sevmelerinde bitebileceğine bizzat tanık oldum..
hayatımdaki olumsuzlukların temelini dayandırdığım olgudan kurtuldum.bir kanser virüsüydü. tüm hücrelerimde o vardı.. şimdi kanseri yendim .. yeniden doğdum dünyaya.. her bitiş yeni ve daha güzel başlagıçlara gebedirya hani..şimdi daha temkinliyim.. kendimi kimsenin üzmesine izin vermiyorum..daha diri daha canlı ve daha güçlüyüm.. çünki aşk yok hayatımda..
yinede ona kızmıyorum. aksine teşekkür edıyorum.hayatımdan çıktığı için.. ondan çok şey öğrendim. bir musibet bin nasihatten iyidirya hani.. birde küfretmenin ne kadar mükemmel hissettirdiğinin duygulanımını onun sayesinde anladım.
hürriyetimi bana geri verdi..bundan daha güzel ne olabilir.biliyorum dünyada başka insanlarda var ve beni gerçekten sevebilecek insanlar.. ben sabırla o günü bekleyeceğim..


sözün özü;ihanet, sadakatsizlik yok ise bırakma sevdiğini. ama beyinde bitti ise zorlamanın manası yok. kendi yolunu çiz..hiç korkmadan. güzel günler gelicek inan..hayat devam edıyor bi şekilde gençliğinin en güzel günlerine yazık etme lütfen..hayat herşeye rağmen o kadar güzel ki.. onla olduğundan daha mutlu olacağın zamanların olucak..omuzlarından koca bir yük kalkmış olucak..

en önce şu 1 haftada bitireceğin işleri bitir, sonrasında pişman olma o işler bitince üzülürsün, rahat rahat hem de. gerisi zamana ve sana destek olacak panpalarına kalmış.

D&R 'a girip bir adet " En son yürekler ölür " kitabını al ve gittiğin yerde oku . sana en güzel tavsiyem bu olur ve unutma hayat malesef devam ediyor....

ilişkinin bitme ihtimalini düşünmek her zaman daha fazla acı vermiştir. ama kesin olarak bittiğinde 1-2 hafta içerisinde alışıyorsun ne olursa olsun.