Sevgililerinden yeni ayrılmış olan, hatta araya soğukluk girip iletişimi kesmiş olan ama henüz ayrılıp ayrılmadıkları bile tam olarak belli olmayan insanların neredeyse tek bir gün bile kaybetmeden yeni sevgili arayışına girmelerinin altında yatan psikoloji nasıl bir şeydir, anlayanlar anlatsınlar çok rica ediyorum.

Bu şekilde davranan bir sürü arkadaşım oldu. Yıllar süren ciddi ilişkilerini sonlandıranlar mı dersiniz, heyecanla başlayıp 1 yıllarını göremeyenler mi dersiniz, hepsi de aynı şekilde bir arayışın içinde buldular kendilerini. Ya hemen birini bulup çıkmaya başladılar, ya da önlerine gelene mavi boncuk dağıtıp şanslarını denediler.

Böyle şeyleri gördüğümde hem arkadaşlarımdan soğuyorum, hem de insanlığımdan utanıyorum. Ben mi çok anormalim merak etmeye başladım artık. Belki benim hiç üzerime vazife değil ama hemen ilişkinin diğer tarafını aklıma getirip "bu durumu duysa ya da görse kim bilir ne kadar üzülür, kırılır" diye içimden geçirip onca yaşanmışlığa üzülüyorum. Arkadaşımla ister istemez arama mesafe koyuyorum, ciddi olarak soğuyorum çünkü ondan!

Bu insanlar normal de ben mi anormalim? İşler artık böyle mi yürüyor? Hep bana mı denk geliyor, yoksa ilişkisi biten insanlar genelde böyle bir eğilime mi giriyorlar? Elalemin derdi beni gerdi resmen ya! Ne yapsam da beni bu denli rahatsız eden histen kurtulsam?