Bitcoin ile para yatırıp para çekebileceğim bir bahis sitesi arıyorum, Fakat yasal olacak şekilde yani nesine tuttur gibi bildiğiniz var ise önerirmisiniz.

4 senelik mezunu biri olarak nereden takip yapabiliriz polislik alımları vb.

pc klavyesinde bazen çok sert basıyorum tuşlara. özellikle son tuşun basılacağı zamanlarda oluyor bu. misal internet tarayıcısına adresi yazıyorum düzgünce ama o en son enter tuşuna basarken abanıyorum. bu alışkanlıktan muzdarip olupta kurtulabilenlr varmı? birde nerden alışıyoruz biz böyle şeylere onuda ayrıca merak etmekteyim :)

son bi kaç yıldır inanıp takip etmeye başladım bu burç olaylarını. misal balık burcu erkeğim ben. bugün yaptığım şeyler sonucu, en uç şeyleri düşünüp, denemeye çalışmaktan ötürü bunu önce kişiliğime yordum, ardından burcuma suçu sevk ettim. mesela, zamanında (17-19 yaş arası) yeryüzündeki yaşama amacımı kesin çizgilerle çizmiş bi gencçtim.. tanışık olduğum arkadaşlarıma da bunu aşılama çabasına giriyordum bulunduğum muhabbetlerde. mesela öğrencilik yıllarımda sabaha kadar uyuyamaz, çıkar dolaşır, dolaşır, dolaşır idik. niye derseniz, amaçsız birşeydi bu.. kafa dağıtmak, amaçsızlık, şu, bu.. ama benim amacım zaten belliydi hani, kendi kednime yolumu çizmiştim. o dolaşmalar sonucu eve dönerkene saat sabahın 07:00'ı olurdu misal ve otobüse, servise yetişmeye çalışmaya çalışan insanlar olurdu o saatte.. ben derdim arkadaşıma o an; olm ben bu insanları gibi değilim, ve olmayacağım.. bana manasız geliyor. yani sabahın kör vaktinde uyan ve hiç istemediğin bi işi yapmak için ona yetişmeye çalış şeklinde.. ee sen napcan peki abi? sorusu gelirdi tabi direk. cevabım şu olurdu; olm ben müzisyenim, şu an okuduğum bölüm tamam alakasız ama ben hiç bi zaman bu sistemin içinde yer almicam, zaten uğraşım var, grubum, tanıdıklarım var. şu an bölümü bıraksam zaten kendi geçimimi sağlayabilecek kadar bi maddiyat kazabilirim.. şeklinde..

o zamanlarda karşı tarafa bu çok güzel bi cevap olarak geliodu sanırım ki, karşı bi tez, yada cevap veremiyordu.. ki bende %100 inanıoyordum zaten olayların böyle olacağına.. ama şimdi sene 2011 sanırım. ve sabahın köründe kalkıp siktiribktan, postmodernizmin kölesi olmuş bi iş söktörü ve departmana yetişmeye çalışıyorum, ve ne o üniversitedeki arkadaşlarımla irtibatım var nede o müzik kariyerimde sonsuza kadar devam edeceğimi sandımğım kişilerle. hayat böyle orospu çocuğuymuş onuda anladık bu arada..

neyse bu biraz farklı bi giriş oldu şimdi.. ve hemen başlıkla alakalı sormak istediğimize döneyim..

abi balık burcu kişisi harbiden niye bu kadar limitsiz yahu.. ucu bucağı yok a.q.. bir türlü bi sınır çizemiyorum lan kendi kendime.. bugün dedim ki, saat 20:30 da yatağa girip uyiim, zira yarın 06:30 da kalkıp işe gitcem. ama yok abi be, bak saat kaç oldu, hala deli gibi burada bişeylerin anlamm kazanması çabası içindeyim.. ne sikim bi burcum varmış benim ya. kendimize çeki düzen veremiyecekmiyiz biz balıklar olarak hiç??

bi insan balkon yıkarken meditasyon yapıyor olabilirmi? yoksa benmi konuyu yanlış anladım abi?

20-30 yaşları arasında bi erkek, bekar.. fiziki görünüm ve tip yerinde (yakışıklı, normal boyda kiloda falan işte) pozisyon için cv'si ve daha önceki tecrübeleri de aranılan pozisyon için uygun bulunup işe başlıyor. ama elemanın surat hep bir karış.. ezik bir duruşu var. aslında genelde bu tarz insanların.. yani bayanlardan güzel olanlar ve erkeklerden yakışıklı (fizikleri sorunsuz derecede olanlar) her daim diğerlerini etkilemişler, lider pozisyonuna layık görülmüşlerdir ister istemez. insan psikolojisi böyle çalışıo benim gördüğüm kadarıylen.. neyse.. elemanımız yeni iş arkadaşlarıyla konuşurken ne kendi hayatından şikayet eden biri, nede herhangi bir konuda olumsuz görüşde bulunmayan, sadece ortamdaki kişilerin kaldırabileceği ölçüde kendi özgür düşüncelerini söyleyen birisi. buna rağmen negatif yapıda olduğu söyleniyor kişiye ve daha önceki elemanı çok arayacaklarını belirtiyorlar. ama yeni eleman daha önceki yaşamından yaşadığı olaylardan ötürü birtürlü üstünden o ezik ve minör yapıyı atamıyor. hatta belkide bu hüzünden hoşlanıyor, kendi kişiliğinin, yapısının bu olduğunu, bu yüzden değişemeyeceğini düşünüyor.. falan filan.. bu arada iş arkadaşları ve yöneticiler de elemanın işte başarılı olup olamayacağı konusunda fikirsiz.. yani nice elemanlar gelmiş full enerjik ama birşey verememiş gitmiş, kişiyi işe alanlar yanılmış, başkaları gelmiş gitmiş yine olmamış, o yüzden fevri davranıp hemen "bu yapamaz" görüşünü yapıştırmıyorlar da.. siz böyle bi durumda olsanız(özellikle işveren konumundaki arkadaşlara soruyorum) bu kişiyi işten çıkarmayı ciddi olarak düşünürmüydünüz?

yeniden düzenleme:

bu hikayedeki çalışan bendim zaten bu arada. her iki tarafıda iyi lanse edebilmek adına empati yaptım ve işveren ve etrafımdaki yöneticilerden sezinlediğim görüşleri ön plana alarak belirtmek istedim.. sanırım aşırı olmuş ve işveren olduğum sanılmış.. şimdi bende baktımda evet bi işveren böyle birşey yazsa burada herkes ona giydirmeye çalışırdı :))

karşıyaka'da anadolu caddesine yakın biryerde(dedebaşı mah.) oturan biri, şu aşağıdaki 2 yere nasıl ulaşabilir;

1- YAŞAR ÜNİVERSİTESİ, ÜNİVERSİTE CADDESİ NO:35-37 BORNOVA N BLOK 1. KAT

2- E.Ü.FEN FAK. E-BLOK BORNOVA

not: kendi aracımla gitmeyeceğim. otobus, metro yada benzeri.

çöl'de appa'yı ararken, eşkiyalara sinirleniodu, sonra katara gelip elini tutunca siniri yatışıyodu falan. o sahneyi nedense deli gibiz izleme ihtiyacı içine girdim. benim kafa zomm, bulmam imkansız.. anca siz yaparsınız bu işi :)

ekranda 4 farklı şey açıkken winamptaki şarkı bitmiştir o an ve tıklarsın winampa birde o yapışır ekranın ortasına neyse şarkını seçersin başlar çalmaya ve winamp harici bir yere tıkladığında kaybolur (du) eskiden böyleydi bende. sanırım ayarları değişmiş. nasıl bu hale getirilir bu?

(umarım anlatabilmişimdir :))

yine bilmem kaçıncı kez başıma geliyor.. özgüvenim sıfıra doğru iniyor. indiğinde de ne oluyor; kendimden yaşca ufak kişiler karşısında bile hiçbir görüşümü savunamıyor, ezik kalıyor, onlarla aynı seviyeye gelebilmek için yorucu bi uğraş içine girmem gerekiyor ki, bunu da yapmak istemiyorum. o zaman görüşme kimse ile diyorum kendi kendime ama bu daha beter olacak. biliyorum en dip denilen yere doğru bir gidiş içindeyim ve o dibe inmek hiç iyi değil. daha önceki tecrübelerimden biliyorum.. böyle yaşamak gerçekten utanç verici.. ama bu sefer dibe oturmak istemiyorum. aramızda bu durumlara girmiş onlarca insan olduğuna eminim ve bu durumlara karşı başa çıkma yöntemi bulmuş olanlar varsa aramızda yardımcı olmalarını isterim. bu sefer dibe oturmak istemiyorum ulan işte! bişeler önerin.

yaş 28 bu arada, geçen sene bu aylarda askerden geldim ve hala iş arıyorum. ve de en büyük derdim şu an işsiz olmak. onlarca iş görüşmesine girdim ama sonuç hep negatif oluyor. şöyle bi işe girip 2 ay çalışsam kendime gelicem ama.. işte şans işi bu.. ama ben illa işe girince o bi kaç ay sonra oluşacak özgüven gibi bir derece şu an beklemiyorum zaten ama dediğim gibi sabit bir şey olsun, ne mutlu, huzurlu ne de depresyon da olan. bunu ortalamak ve şu an o halde kalmak istiyorum. çünkü dediğim gibi mutlu olamayacağımı biliyorum zira ne işim ne maddi bağımsızlığım var aile, sülale her fırsatta lafı sokuyorlar(haksızda olsalar birşey demiyroum) neyse ya, anlayan anlamıştır zaten bu kadar tanımdan sonra, lafı uzatmıyorum.

ekteki resimde bazı klasörlerin içindeki resimleri, klasör ile önizlme olarak gözükürken, diğerleri sarı sarı. bunlar niye resimleri göstermiyor olabilir.

winampta bir şarkının üzerine gelip;
sağ tık / dosya bilgisi göster / Resim bölümüne giriyorum. yalnız istediğim albüm resmini oraya kaydedemiyorum. Niye kaydetmiyor olabilir?

şarkı çaldığı için, kullanımda olduğundanmıdır dedim, yok değil.
şarkı, yani dosya acaba özelliklerinden hiçbirşeyi değiştirilemez olarak mı ayarlı dedim, o da değil.

başka fikiri olan?

ne oluyor? yani biz "dizi" derken onlar ne diyor?

geçenlerde katıldığım bi ekşisözlük zirvesinde tanıştığım bi bayan arkadaş balık burcu olduğumu öğrenince, zor bir burç olduğunu ve bu burca ait erkek kişilerin çekilemeyeceğini belirtti bana. ben o güne değin burcumun bayanlar tarafından çekici olduğunu sanıyordum. pek de araştırmadım gerçi ama merak ettim bayanlar balık burcu erkeğine karşı genel olarak nasıl bir tutum ve yargıya sahipler?

not. kişisel fikrimce, kendi içimde ne kadar barışcıl bi insan olsamda balık burcunun kız burcu olduğunu düşünüyorum aslında hala kişiliğimden söküp atamadığım saçma sapan huylarımın olması sırf bu burca ait olmamdan kaynaklanıyor mesela, bu da gerçekten uğraştırıcı bir şey be..

nasıl gidilir, nerelerden binilir? (otobüs, metro kullanarak)

edit: tam adres;
Yeşillik Cad. no:574, Karabağlar, İzmir, Türkiye

burada da harita;
erse-orman-urunleri.ticaretimiz.com

en kısa yoldan nasıl gidebiliriz? (kendi aracımız haricinde)

çözüm bulamadığım bir durum içindeyim arkadaşlar. sizlerden belki bir çıkış yolu görebilen-gosterebilen olur.. hadi başlayalım;

lisans mezunuyum, askerlik de bitti, iş arama sürecine girdik 9 ay oldu. bu süre zarfında 15-20 olmuştur sanırım görüşmeye gittiğim firma sayısı, yada belki biraz daha fazla. sonuç ise hep olumsuz. ki bu firmalar arasında 5-6 tanesi kadarıda gerçekten kurumsal ve iyi firmalardı. neyse.. benim bu iş görüşmelerinden pozitif yönde sonuç alamamamın nedenlerini ciddi ciddi bugün düşündüm ve içinden henüz çıkamadığım ve sanırım kolay çıkamayacağım bir neden buldum. yani biraz derin bir konu, sanırım o yüzden işin içinden çıkamayacağıma inanıyorum. en azından şu an. mesela iş görüşmesinde ben sürekli depresif bir suratla yer alıyorum. niye böyle derseniz; valla şu ana kadar yaşadıklarım beni çok yordu. hayata karşı pek bi beklentim kalmadı. zaten 2 kere intihar girişimim oldu. ama onlarıda beceremedim (üstünden seneler geçti o anların bu arada)şu andada diğer etkenleri geçtim, sadece aileye o büyük acıyı yaşatmamak adına düşünmüyorum. neyse. mesela ailemle yaşıyorum. eğer onlarda olmasa heralde benim yapacağım tek bir şey kalır; ya oturur komaya girene kadar, ölene kadar evde tek başıma içerim öyle giderim bu diyarlardan yada asarım heralde kendimi.

konu burda fazlaca dağıldı.. hemen topluyorum.

e hal böyle olunca madem biz istediğimizde ölemiyoruz ya da öldüremiyoruz kendimizi o zaman yaşamak için çalışmak (para) lazım. ama şu anki ruh halimden ötürüde heralde patronlar tüm aranan nitelikler uysa bile böyle suratı asık bi adamla çalışmayı uygun görmüyorlar heralde. tek çıkardığım sonuç bu.

kendim zorluyorum görüşmeye gitmeden.. tamam full enerjik olucam, hızlı-seri hareketler edicem. güler yüzlü olucam.. ama görüşmeye giriyorum. bu sefer ulan ben niye bi başkasına şaklabanlık yapayım ki? onun benden üstün olan ne özelliği var ki diye bi başka düşünce geliyo aklıma ve gene depresif moda geçiyorum. görüşme esnasında kendimi zorladıkça surat bi güleryüzlü bi somurtkan oluyo bu seferde karşı taraf bu deli heralde diye düşünüyor sanırım. :))


gün içinde sadece ufak bir kaç dakikalık anlarım oluyo böyle normal mutlu bi insan yapısına büründüğüm. o da içtiğim ilk nescafeyi içerken oluyo. bir kaç dakikalık bir etkisi ile aah diyorum niye benim hayatım böyle? niye ben hayata sürekli böyle bakamıyorum. n'oldu bu kadar da herşeyden umudumu kestim? inanın yaşadıklarımın çoğunu yüzeysel olarak hatırlayabiliyrum. ööyle dalıp gidiyorum. bu da sanıyorum ki; beynin bi aldatmacası. yani beyin, kendine zarar verebilecek bir düşünceyi hatırlatmıyor kendine zarar gelmemesi için. bunu bi kitapda okumuştum.. o yüzden geçmişi tam olarak hatırlayamıyorum. ama bir zamanlar kral gibi bi hayatım da oldu(güzel günlerdi) bi idealım, beni seven saygı ve hayranlık duyan arkadaşlarım vardı. ama hayat kendi içinde farklı farklı yaşamlara sokuyor sanırım bizi. birgün kral, bir gün hiçkimsesin.. belki bundan bi 20 sene sonra tekrar saygınlığımı kazanırım. bilemem.

zaten kimseden bi saygı dilenir durumumda yok. kendi kendime koyduğum hedeflere ulaşamasamda. ailemin benim için istediği hedeflere her ne kadar istemesem ve benimsemesemde hepsini başardım. ki benim koyduğum hedeflerden daha zordu onları başarmak. çünkü hiçbirinde ruhumu ortaya koymadım, sevmiyordum..

sanırım buda bişeler aldı götürdü. insanın hayatını başkası karar veriyorsa, o zaman o siz olmuyormuşsunuz.

ve evet gecenin sorusu; napim olm ben, nasıl toparliim götü de şöyle zımba gibi çıkiim karşısına yöneticilerin, onlara o işi ben yapamazsam yeryüzünde pek kimse yapamaz zaten izlenimi yaratiim.

ben düşündüm ve kendimi toparlamanın 2 yolunu görebildim. ya bir kız arkadaş edinicem. yani bana değer verecek, arkamda duracak ve zamanla kendime geleceğim. ama bu bu suratla imkansız.. yani hangi kız özgüvensiz, parasız, somurtkan birini beğenir? o yüzden bunu geçtim. diğer seçenek de bi işe girip o işle meşgul olup, tekrar hayatımda bi amaca hizmet ettiğim zaman toparlayabileceğimi düşünüyorum. yani bi iş olsun ve bir kaç ay çalışiim sonra ne depresiflik kalır ne bişe. ama şu an için ne kadar zorlasam olmuyor be. he alkol alıp onun verdiği özgüvenle gitmeyide düşündüm ama sabah sabah iş görüşmesine giderken de alkol istemiyo bünye..

"her işte bir hayır vardır", "hayırlısı ne ise o olsun" gibi cümleleri her zaman duyuyoruz.. belkide kendimizde kullanıyoruz. bugüne değin ben bunları kader ile bağlantılı olarak düşünüyordum. mesela güzel bir firmada iş görüşmesine gittik ve olumsuz geçti diyelim. çıktık görüşmeden eve doğru yol aldık, kafamızda görüşmeyi ölçüp tartıyoruz ve yine bu sözleri söylüyerek kendimizi avutuyoruz diyelim. he belki de gerçekten doğrudur. daha hayırlısı olmuştur o işin olumsuz geçmesi bunu bilemiyoruz işte lanet olsun ki ama benim merakım şudur: ben 2 sene önce tanrı, allah vb. herhanbi bir yaratıcının varlığı ile ilgili kendikendimi sorgulamaya başladım ve şu anda herhangi bir yaratıcının bizi yaratmış olduğuna falan inanmıyorum. o yüzden dinlerin de kutsal olduğunu düşünmüyorum. onlarıda senin benm gibi insanlar yazmış işte. ee o zamanda bu tür sözler kendi kendimizi kandırmaktan başka bir şey değil demekki diyorum, "her işte bir hayır vardır" nereye var ulan. 2 ay önceki o iş görüşmesinde olumlu geçse idi şimdi böyle bunalımlarda olmayacaktım diyorum kendime. en bariz örnek bu işte diyroum.

neyse işte sanırım durumu anlatabildim biraz. peki sizde bu durumu yaşamışmıydınız daha önce hiç, eğer öyleyse n'oldu? şimdiki düşünceleriniz ne yönde?

ya arkadaşlar şu an çok garip duygular içindeyim. bari yazıya dökim size sunim, işi olmayıp da bunları okuyanlar başka bir gözle durum değerlendirmesi yapabilirler. ohh bak valla iyi geldi şimdi bile.. neyse başlıyalım. sabahtan beri bir durgunluk, tükenmişlik hissi var üzerimde, sürekli ağlamaklı oluyorum tam gözler yaşaracak kendimi toparlıyorum. sonra odaya geçiip salim kendimi diyorum bu sefer ağlayamıyorum..

evde annem,babam ve ben olmak üzere 3 kişi yaşıyoruz. ve hiçbirmizin mutlu olmadığını düşünüyorum. ayrıca onların mutsuzluğuda sanki benden kaynaklanıyormuş gibi geliyr. çünkü bir süre önce onlarıda yanıma alıp şehir değiştirdim, o zamana kadar hayatıma giren herkeside sildim, yeni bir enerji katmaya, temiz bir sayfa açmaya karar vermiştim. ama gel görki bir den bi ızdırap, arkadaşların özlemi, şuydu buydu, muhabbetler hepsi birden bastırıveriyor. hadi kendimi geçtim, tamam ben zaten hep mutsuzdum a.q, değişen ne olduki şimdi bu kadar kafama takıp üzülüyorum dedim. benim yüzümden belki annemle babamda mutsuz oldular mı şimdi? he onlarda benim kararıma okey verip birlikte hareket etmiştik, sonuçta onlarda çılgınlar gibi mutlu değillerdi önceki yaşamımızda. ama yinede ben olmasam bu durum oluşmayacaktı ki. hemen napabilirim diye düşündüm ve aklıma yazlık çözümü geldi. nasılsa yazlığı seviyorlar 6 ay orada mutlu yaşarlar diğer 6 ay yanıma gelirler kışın, ee sonra? sonra tekrar sıkılırlar ha? ama yok ya ne diye 6 ay sıkılsın bu yaştan sonra onlar.. bunları yazarken eski yaşadıklarım geliyorlar aklıma durup bir kaç saniye uzaklara bakıyorum bazen pişmanlıkla dolu bir ızdırap bastırıveriyor çıldıracak gibi oluyorum bazende sinirlenip alayının a.q bir kibrit çakıp hepsini yakmak yoketmek istiyorum, dışarı çıkmak geçio içimden bu saaate. aslında böyle sorunlarla karşılaşabileceğimi umarak bu işe adım atmıştım. hatta çözümünüde biliyordum ki. o da bir iş bulup, çalışmaya başlarım, zaman geçer, mutsuzluğumu unuturum, nasılsa çalışmayı seven kişiyim, kafama göre bir kaç kişiylede tanışırım işyerimden güzel küçük bi hayatım oluverir. maaşı alıncada etrafımdaki bayanlara artık özgüvenle bakabilir hatta etkilendiğim bir tanesine artık çay ısmarlayabilecek maddi güce erişebildiğim için onlarla iletişime geçerim diye kafamda çözüm bu şekildeydi. şimdide yılbaşında ilk maaşımı aldım, "ee hani" şeklinde bir soru oluştu bende. bumuydu yani tüm uğraş? bunun içinmiydi onca çaba? 3 gündür de evden çıkmadım belki ondanmı böyle oldum acaba ben. bu da yeni geldi şimdi aklıma. annem ara sıra takılıyor, ee artık evlilik yaşı geldi diye, diyorum anne daha düzgün bir iş bulamadık ne evliliği, belki 1 belki 10 sne sonra olur o iş, bunları fazla düşünmeyelim dedim. o da oğlum bizim tüm istediğimiz iyi bir iş bulman sen güzel bir işe gir biz başka birşey istemiyoruz diyor. onlarda bana acıyorlar ee anaçlık duygusu tabi. yıllarca okut 2 üniv. bitirsin sonra aylarca iş bulamayan cocuk kafayı sıyırıp lise mezunu eleman arayan işlere el atıp onlara girsin, asgari ücretle akşam 19:00 sabah 05:00 garip bi işte çalışsın.

napcaz böyle arkadaşlar, belki bu yazdıklarım ortaokullu, sevgiliden başka bir şey düşünmeyen pembe düşler alemninde yaşayan bir kızın sorunları gibi gelimiştir belki başka birşey. ben durumumu kestiremedim. ööyle ne aradıımıda zaten bilmiyorum ama genel iyi geldi yazmak.

iyi akşamlar herkese

jesus christ superstar the rock opera'nın geçen senelerde bi tiyatro oyunu gibi bir şeyini yapmışlardı. hayko cepkin, demet evgar falan oynuyordu. bu acaba sadece tiyatro olarak mı kaldı yoksa bir dvd benzeri kayıt altına alındımı. eğer alındıysa torrent'ini bulan varsa yada başka türlü bir indirme yöntemi paylaşabilirlermi.
not: sözlükçülere kapattım sadece internet kullanıcıları görebilir bunu. korkmayın kendi aramızda, birşey olmaz yani. heüehüehe

şimdi mahalleye yeni bi şube açıyor bunlar. inşaat halinde içerde işçiler çalışıyor tahminen 2 haftaya biter ve açılır. buraya yönetici olarak girebilmek için napmak lazım. resmi web sayfalarından insan kaynakları bölümüne girince www.anadolukariyerim.com sitesine yönlendiriyor orada cv oluşturuyoruz, ama bu benim mahalledeki yer ile ilgili de bir ilan yok orada. daha doğrusu mc donald's ile ilgili hiç bir ilan yok.

şöyle aylar geçsin, yıllar geçsin ama link hiç kırılmasın. kendisinden beklenen download'ı hazır ve nazır bir şekilde tıklandığında insanlara sunsun. en sağlam hangisidir bildiğiniz

karşıyaka'da ikamet eden birisine hangi kütüphaneyi tavsiye edersiniz? benim bir kütüphaneden beklentilerim şu yönde; güncel roman vb kitapların en çok olduğu, bunun yanında klasik eserlerin de bulunduğu ve kitap sayısının fazla olduğu bir yer. ayrıca kitabı alıp 10-15 gün boyunca bizde de kalabilmesi de önemli. karşıyakayı aslında tam kıstas olarak almayabiliriz de. yani kütüphane iyi, güzel olduktan sonra başka yerlere de gidebilirim.