çok geçmiş olsun öncelikle. doktor değilim ama babamda benzer (daha kötü) bir durum oldu maalesef. sizinki hem erken tespit edilmiş hem de pıhtılaşma olmamış anladığım kadarıyla. muhtemelen geçici bir durumdur, kalıcı hasar kalmaz diye tahmin (ümit) ediyorum.
örnek olsun diye yazıyorum; babamın tansiyonu da 21 olmuş ve beyin damarlarından birince pıhtılaşma meydana gelmişti. fakat bu durum muhtemelen gece yatmadan önce olmuş, ancak sabah uyandıktan sonra kendinde bir anormallik hissedince söylemiş, yani aradan nereden baksanız 8-9 saat geçmiş. apar topar hastaneye götürmüşler.
ilk başta dili peltekleşmişti fakat başka bir felç belirtisi yoktu. 1 gün kadar sonra nispeten yakın tarihli hafızasında kayıplar oldu (annem hariç beni ve kardeşlerimi hatırlayamadı), konuşması ve anlaması iyice bozuldu. birkaç gün içinde hafızası toparlamaya başladı. zaman içinde de konuşması nispeten düzeldi.
konan teşhis
afazi (aphasia). şu an sanırım 2 yıl kadar zaman geçti üstünden. hiçbir felç yok, hafızası normal. fakat beyinde sol tarafta bir bölgede (işitsel ve görsel öğeleri beynin ilgili bölümlerine iletmekten sorumlu bir kavşak noktası diyeyim) kalıcı hasar meydana geldiği için özellikle duydugunu ve gördüğünü (okuduğunu) anlama yetisi büyük oranda hasarlı, okuyamıyor (anlamlandırabildiği kelimelerden yola çıkarak yazının tamamını tahmin etmeye çalışıyor), cümle yazamıyor (ismini, isimlerimizi yazabiliyor, imzasını da atabiliyor artık). konuşması akıcı fakat doğru kelimeleri bulmakta zorlanıyor. örneğin "bardağı verir misin" demek isterken "şunu şunu" diye işaret ediyor ya da çok sık kullandığı bazı alakasız kelimelerle (ışık kelimesini çok kullanıyor mesela. her şeyin adı ışık. ışıkları verir misin, ışıklar geldi mi gibi) cümle kuruyor. genel olarak fiillerle problemi yok, isimleri bulamıyor. örneğin kağıda adımı yazabiliyor ama söyleyemiyor. onun hafızasında ben abime kıyasla daha yeni olduğum için bana seslenirken bazen abimin adıyla sesleniyor. çok acayip bir rahatsızlık. sanki biz japonca konuşuyoruz da anlamıyormuş gibi. kendi ağzından çıkan kelimelerin de doğru olup olmadığını anlayamadığı için genelde onu anlamadığımızda sinirleniyor, üzülüyor. fakat kendi durumunun farkında ve kabul etmiş durumda. zaten anlamamış olsa psikolojisi de çökerdi. buna da şükür diyoruz şu an. gündelik hayatına devam edebiliyor, tek başına alışverişe gidiyor, biraz işaret dili destekli olarak alışveriş yapabiliyor. ama oturup "global ısınma yüzünden bu sene çok kurak geçecekmiş" gibi sohbetler yapamıyoruz :( 'nasılsın iyi misin'den öteye pek geçemiyor iletişimimiz ama mimiklerimizden, ses tonumuzdan herhangi bir problem olmadığına kanaat getirdiği vakit sorun yok, idare ediyor.
bu kadar yazdım, biraz da içimi döktüm ama korkmayın. babam 78 yaşında ve sizinkine kıyasla çok daha uzun bir süre yüksek tansiyona maruz kalmış ve pıhtı atmış. muhtemelen babanız düzelecektir. tekrar geçmiş olsun.