Erkek arkadaşımın bitmek bilmeyen bir öksürüğü var ve kuru bir öksürük ama öyle sözü edilemeyecek bir kuru öksürük değil böbreği ağzına geliyor gibi yani. Grafisi vs çekildi bi şey çıkmadı biyokimyada bi şey çıkmadı dahiliyede sırt mırt dinlendi bi şey çıkmadı alerjik olabilir dendi de şimdi tam taeşkilatlı bir test var mı yaptırabileceğimiz (check-up yaptıracak paramız yok )yoksa bu test sonuçlarına göre birşey çıkmadıysa bir şey yoktur mudur ? İyi bakılmamış olunabileceğini düşünüyoruz ondan şeediyim dedim.

Teşekkürler.

ilk olarak sorumu sorayım (geçen gün de sormuştum) devlet, psikolog ücretlerini karşılıyor mu? (ssk) devlet hastanesi falan filan farketmez. (izmirdeyim)

ikinci kısım ise, içimde patlamaması için yazıyorum. çünkü harbiden içimi korku bastı psikolojim bozuldu falan filan diye.

özellikle son 2 haftadır sık sık, yeni uyumaya başlarken, yani tam uyku değil, tam ayık da değilken bir anda yatakta aklıma acaip acaip şeyler geliyor.

örneğin, annemin babamın ve etrafımdaki herkesin sıra sıra öleceği geliyor aklıma. boğulacak gibi oluyorum. onları bi daha göremeyeceğim gibi geliyor. ama bunlar saniyeler içinde çok yoğun bir şekilde oluyor. yani mantıklı düşünmeye vakit olmayacak kadar seri.

ya da ne bileyim, öleceğim aklıma geliyor. her şeyin biteceği karanlık ekran falan. yine boğulacak gibi oluyorum, yatakta doğruluyorum hemen düşünceler bombardıman gibi geliyor. (bu arada, ailemden öğrenmediğim için bir dine falan bişiye inanmıyorum, inanamıyorum. o yüzden kendimi bildim bileli öldükten sonra karanlık ekran olacağını düşünüyorum. elimde değil)

biraz önce yine aynı şekilde uyandım. tam hatırlamıyorum bu sefer neyden tırstığımı ama ya askere gittiğimde de böyle olursa, orda kendimi toparlayacak kadar vaktim bile kalmaz. deliririm gibi bişiler düşündüm. (askere gitmem yakın falan değil daha çok var, üniden mezuniyete 1 senem var.)

böyle onlarca farklı düşünceyle uyanıyorum. ortak noktaları bu düşüncelerin tamamının sonunda yalnız başıma kalacağım ve kimsenin bana yardım edemeyeceği yatıyor. düşünce bombardımanının hemen sonunda da delireceğimden korkuyorum, bundan 10 sene sonra bu düşüncelerin artacağını ve delireceğimi düşünüyorum. resmen boğuluyorum işte o anlar.

bu 2. yazdığıma bir cevap beklemiyorum aslında sadece anlatmak istedim. zaten %1'ini bile anlatabildiğimi düşünmüyorum şuan. cevap yazarsanız daha çok şey anlatırım, yazmazsanız da önemli değil çünkü içimi boşaltmam gerekiyordu.

şimdi arkadaşlarım hayattan bezmiş gibi bir halim var. yaptığım hiçbir şey bana zevk vermiyor, hiçbir hedefim, amacım yok.

sadece işe geliyorum, işimi yapıp çıkıyorum evime gidiyorum. ne arkadaşlarımla görüşmek istiyorum, ne de başka bir şey yapmak istiyorum.

kitap okuyamıyorum elime alıyorum öyle içim daralıyor ki geri bırakıyorum.
yürüyüş yapmak istemiyorum
müzik dinlemek bayıyor
televizyonda hiçbir şey yok
filmleri bitiremiyorum, hep yarım kalıyor

bu bir depresyon belirtisi olabilir mi? ya da havadan falan mıdır? herkeste dönem dönem olur tabi ama benimki uzun zamandır böyle, bu psikolojiden kurtulamıyorum.

acaba ne yapmam gerekiyor?

İnternetin bo$a aktigini farkettim, canim sıkıldı. Album tavsiyesi istiyorum.

Yerlilerin cogu vardir ama siz yine de yazin begendiklerinizi.
Yabanci olacak, boyle latin ezgileri olabilir, keman ve gitar olabilir, vokalsiz olmasi $art degil, enstrumanin ne oldugu da onemli degil. Her tavsiyeyi dikkate alirim. Sevdiginiz albumleri yazin gitsin. Te$ekkurler.

Bacakların gövdeyle birleştiği yerde, kasık deniliyor sanırım, yıllardır elime gelen bezeler var. Yukarılara doğru sıklaşıyorlar. İrili ufaklılar. Yıllardır olduğu için endişe etmedim ama bugünlere aklım takılmaya başladı. Çünkü kaybolmuyorlar. Bir arkadaşıma söylediğimde onda da bulunduğunu söyledi.

Acaba gerçekten normal mi bunlar? Sizde de var mı?