Ekşi Duyuru

oxalis triangularis. normal endişelenmeyin, sadece biraz susuz kalmış. susuz kalınca yapraklarını aşağı eğerek uyarıyor:) toprağının üstü kurudukça sulayın siz.

bir de sabah ve akşam direkt olmayacak şekilde güneş alması yaprak renginin canlılığı için önemli. ona dikkat edebilirseniz renkleri daha parlak olur.

instagramda bir hesap var
@hergunebirbitki
bütün bitkilerin isimlerini söylüyor. onlara sorun isterseniz

gitmiştir.

bana öyle saniyelik istek gelip kaldırılmıştı oradan biliyorum.

Patladık o zaman geçmiş olsun :(

instagram bildirimleri kapalıysa görmez.

Telefonun başındaysa görmüştür. Diğer türlü bildirim geri kaçıyor.

anlık olarak yansıyor. ama kötü de olmamış bence. böyle ufak heyecanlar hayatımıza biraz heyecan katmıyor mu? :)

Kafam karıştı biraz anlık olarak yansıyan var diyen var, bildirim geri kaçıyor diyen var.
Yok hocam tamamen gereksiz bir heyecan hay şansıma :)

Motor “yeterli” görünüyor. Gitmiyor bu dedirtmez ama uçup kaçmaz da. Ben olsam kredili alırdım, ucuz çünkü.

a3 1.6 tdi'dan sonra a3 1.0 tfsi kullandım test sürüşü olarak, motoru gayet iyiydi bence, dizelden net daha iyi yani. eğer performans takıntın yoksa üzmez.

krediyi eğer araç bayisinden çekeceksen (vdf gibi) şartları iyi araştır derim. kaskoyu bizden yaptır derler yüksek bi rakam çıkarırlar, üzülürsün.

çok sağolun
Dediğiniz gibi kredi olayı çok farklı kredi çekince 235 istiyor bir de üstüne 7 bin tl faizi de var yaklaşık fark 15000 bin farka çıkıyor nakit fiyatıyla. Benimde bu kafamı karıştırdı.
Birde dediğiniz gibi kasko da bizden olacak diyor. 15000 bin fark benim bozacağım dövizi 12 ay içinde çıkaracak mı o işi çözemedim bir türlü.

1.0 ecotsi leon var. Gayet yetiyor. Kaça opsiyonladınız?

115 beygirlik modeli almıyosan 95ten performans olarak birşey bekleme. 115lik de müthiş değil ama orta karar. bu arada toplumumuzda küçük motor az yakar yanılgısı var umarım bu konuya detaylı bakmışındır. istanbulda tahminim 8 9dan aşağı yakmaz

Aracı aldım sağolun cevaplarınız için

Çok oldu kafayı kıralı. 1 yıldır evdeyim.

var böyle birşey evet, yalnızsan daha kötüdür.

ben evde takılmayı çok seven biriyim. hatta hep şu güzel evimde doya doya takılamadım tek başına derdim hep.

berbat bi haldeyim. sıfıra yakın verimlilik. asla o planladığım gibi güzel vakit falan geçiremiyorum. eve eliptik bisiklet aldım, sadece tozunu alıyorum.
en son spor salonuna gidip üyeliğimi yenilettim, böyle olmayacak korka korka gideceğim napiim. : /
bomboş geçiyor günlerim. ama bommmmmmmmmmmm boş.

hayatım seyahatlerde geçiyordu bu evden çalışma olayından önce. ofis bile değil sürekli dışarıda. korona öncesi bekardım. evlendim ve şimdi full evdeyim istisnasız. inanılmaz radikal bir değişim oldu bende yani spor yapmaya kitap okumaya iş dışı aktiviteler yaparak hayatımı idame ettirmeye ve psikolojimi korumaya çalışıyorum. spor çok işe yarıyor diyebilirim, bırakınca direkt fark ediyor. yoga falan yap. spor yapmadığım günler gece zor uyuyorum açıkçası.

Aynen yanlız yaşıyorum.
Bbende spor salonunu bırakıp evdeki salona yatırım yaptım. Bir sürü ekipman aldım. Ama salon kapısını acmayya çekiniyorum. Birde üstüne peteklerini bile kapattım resmen hiç girmeyeyim diye.
Önceden PS biraz zevk verirdi. Onu da tamamen bıraktım. Ne oalcak böyle artık işte de verimim düşüyor gitgide

Bozuldu. Bozulmadı diyen varsa tebrik ediyorum kendisini.

Çok oldu kafayı kıralı +1
Yazın idare ediyordum hafta sonu çıkıp ama son yasaklardan beri evden çıkamıyorum çünkü akşama kadar yoğun çalışıyorum.
Evin kendisi hapis gibi geldiği için içinde ne yaparsam yapayım rahatlayamıyorum.

Hayvan gibi çalışıyorum. Normalde de cok calisirdim de su an sabah 9da aciyorum arada aralar yemek vs derken bazen gece 1de kapatıyorum. Ya dur sunu da yapayim diye diye bu hale geldi.

Spor salonu, restoran özledim. Maskesizligi özledim.
Evliyim, aliskiniz evde olmaya ama bu kadar da evde olmak sıkıntı.
Spor yapiyorum ama vallaha barbelle siir yazicam özlemimden.

güzel gidiyor. 1 senedir evdeyim. arada ofise gidiyorum, arada arkadaşlarla buluşuyorum. akşamları da programlama öğreniyorum, egzersiz bazen vs. tv yok, dizi film çok nadir.

Yok aksine, benim psikolojim düzeldi.

5 senedir aralıksız günde minimum 10 maksimum 18 saat arası çalışıyordum. Şimdi 2,5 aydır hiç çalışmıyorum. Her gün ev temizliyorum bana süper iyi geliyor. Yıllardır içimde kalan bütün detayları, çekmeceleri, kitapları tek tek düzenliyorum.

Gün aşırı dükkana gidip orada da boya, temizlik vs yapıyorum. Evde resim yapıyorum, taş boyuyorum. Yıllar sonra duyuruya döndüm çok uzun uzun yazıyorum. Kedimle köpeğimle oynuyorum.

Kendime, aileme, arkadaşlarıma yemek yapabiliyorum. Senelerdir yaptığım yemeklerin daha ben tadına bakamadan bitmesinden, stok kaygısıyla yiyememekten ve bunları parayla satmak zorunda kalmaktan çok sıkılmıştım. Dur iki porsiyon kalmış şimdi müşteri isterse eksilmesin diye senelerdir her gün 10 saat yemek yapıp kendim peynir ekmekle besleniyordum asjdkah :D

Haftada 2 gün filan misafir geliyor, bizim gibi evden dışarı adım atmayan arkadaşlarımız. Ya da biz gidiyoruz. Oyun oynuyoruz, mangal yakıyoruz. Yalnızken dizi, film vs. Baktığın zaman verimsizlik akıyor üzerimden ama bu da benim kendi iç verimim diye bakıyorum. Yıllardır hayalini kurduğum bir şeydi. Tek kelimeyle kusursuz.

kafeler açıkken kafeye gidiyordum arada. onlar kapanınca kötü oldu biraz
dizi vs seyretme açısından iyi oluyor. belgesel açıyorum işle birlikte sürekli

Pandeminin basindan beri yaklasik 11 ay evden calistim. Cok nadiren ofise gidiyordum bi degisiklik olsun diye. Sabah 8:30 uyan, 9:00 bilgisayari ac, programlanmis bi makine gibi isleri yap ama 15 dk'lik kahvaltiyi bile saat 13-14 gibi yap gibi bi akis.

1 senelik surecte 3 senelik is cikardim. Ama insan yuzu bile goremiyordum, en buyuk aktivitem markete gitmek ve arabayi yikamakti, ki bazen onlara bile vakit kalmiyordu.

Dedim ben istifa edeyim. Maasim falan da iyiydi baya ama yok dedim bu hayat degil.

Simdi daha iyiyim. Hala anlamsiz bi yogunluk var hayatimda ama oteki turlu olacak gibi degildi.

Birak isi.

Bozulmadı. Yola giden zamana çok acırdım ben. Şimdi yola gitmeyen zamanda sabah spor yapıyorum, akşam resim, heykel, dizi, film geçiyor öyle. Her güne yapacak bir sey buluyorum.

Eve geçtiğimizden beri o kadar yoğun 7/24 çalışıyoruz ki yöneticim artık yeter dedi ve istifa etti. İki kişi çalışıyorduk ben tek başıma kaldım. Delirdim biraz.

Bir aralar hep evdeydik, şimdi 50%. Keşke hep evde olsam. Hazırlanma derdi yok, yol derdi yok.

Boş zamanlarda internette boş boş dolanmak veya telefonda oyun oynamak yerine piyanoya sarmıştım, hayalimdeki oyunun prototipini yapmıştım zengin olacaktım, Just Dance oynuyordum, kitap okuyordum, dizi izliyordum vs :(

Keşke hep evde olsam.

katiliyorum, ayrica bu evde calismayi yucelten tiplere de ayrica ayarim. linkedin'de falan ilik ilik postlar paylasiyorlar bunla ilgili hepsinin altina doseyesim geliyor canima yetti valla; ki ben 2-3 gun ofise gidiyorum ona ragmen..

evdeyim, mutluyum ofise gitmeyi gerek duymuyorum. uzun vadede bu şekilde çalışmaya pozitif bakıyorum mümkünse insanlar istedikleri şehirlerde yaşayabilsinler.

İşimden nefret ettiğimi anladım. Çalıştığım yer değil, işin kendisinden. Evde sadece ben ve iş varız başka hiçbir şey yok. Benim için işe giderken yolda geçirilen zaman (bu benim için günün en güzel kısımlarından biriydi mesela, kitap/müzik/podcast dinliyordum, yolun bir kısmını yürüyordum), ofisteki insanlarla muhabbet etmek falanmış günü kurtaran. Başka bir planım olsa işi bırakacağım ama her şey için motivasyonum o kadar düşük ki işi bıraksam da bir şey yapamayacak haldeyim. Zaten bu dönemde nasıl iş değiştireyim, hele de tamamen sektör değiştirmek hiç mümkün değilmiş gibi geliyor. Yaptığım işin de gittikçe kötüye gittiğini görüyorum. İnsan çalıştıkça işinde daha iyi olmaz mı? Ben geriye gidiyorum işte. O da üstüne biniyor senden bir bok olmaz şu haline bak diye iyice kendimden de nefret ettim. Geçen sene hayatım için baya radikal değişiklikler yapma kararlarım vardı ama bu olay dünyayı öyle bir sikip attı ki onları da asla gerçekleştiremeyeceğim ile de yüzleşmem lazım. Bu dönemin benim için görece ne kadar rahat geçtiğinin farkındayım bu arada, onu aklımda tutarak çabalıyorum işte. Tekrar terapiye başlamam lazım sanırım. Bunu da yıllardır diyorum ama onu bile yapamadım peh

Büdüt: Hep evden çalışalımcı veya hep ofisten çalışalımcı değilim. Herkesin nerede verimli çalıştığı farklı. Bence evden çalışılabilecek işlerde insanlara bu seçenek sunulmalı. Ama bizim şirket full evden çalışmaya geçiyoruz, ofisi kapatıyoruz falan derse işi bırakırım direk. Ben bu şekilde çalışamıyorum, benim için çalışma yeri ve yaşama yerinin ayrı olması çok önemli. Öğrenciyken bile evde ders çalışmazdım hep kütüphaneye, ya da bir kafeye vb giderdim. Ben de sinir oluyorum karantinada verimin dibine vurdum, her akşam gurme yemek yapıyorum, 3 dil öğrendim diyenlere ama dediğim gibi herkes farklı.

Yedim kafayı ya , benim kadar gamsız insanı dert sahibi yaptı, terapi falan alıyorum o derece. Sıyırdık valla

ev hapsi gibi bir şey evden çalışma + haftasonu yasakları.

ben aylardır atlatamadığım bir ayrılığa rağmen psikolojik olarak gayet iyiyim.

etkisi olduğunu düşündüklerim:

-yıllardır düşük olan demir seviyem için demir ilacı almaya başladım. (kan değerlerine baktır. halihazırda düşük olan değerlerin olabilir ya da bu yeni evde oturma düzeninde düşmüş olabilirler. bazıları direkt psikolojini etkiliyor.)
-çok fazla dışarı çıkıyorum. yürüyüş yapıyorum. birilerine gidiyorum. birileri bana geliyor. senelerdir görüşmediğim arkadaşımı aradım, sıkıntıdan ölüyormuş. arayınca çok sevindi hemen gel dedi. herkes baymış, herkes yalnız hissediyor. sosyalleşmek lazım.
-karbonhidrat yemiyorum olabildiğince.
-yoga yapıyorum. zoom üzerinden yapılan online yoga dersleri var, kendi kendine yapmaktan çok daha iyi ve etkili oluyor. yasaklar başlamadan önce de birçok farklı aktivite yapıyordum. kamp, dalış, wakeboard.. bence kafayı yememenin çözümü hareket etmekten geçiyor.
-evde oturacaksam xbox oynuyorum. hafta boyu bir sürü şey yaptığımdan bazen bütün cumartesiyi oyun oynayarak geçirsem de hiçbir şey yapmadan günü bitirdim hissi olmuyor.

@nuisance +1

Evden çalışmak iyi güzel de şu düzende tam bir ev hapsi.

Yazılımcıyım, yeni işe başladım Ekim gibi. İş arkadaşlarımın hiçbirini yüz yüze görmedim. Kalabalık bir ekibiz aslında ama bire bir çalıştığım 3-4 kişi var, günlük toplantılarda 3-4 kişi daha ekleniyor bunun haricinde kimseyle tanışmıyor ve işin düşmedikçe iletişim kurmuyorsun. Ama trafik çekmemek, mesaiye beş kala uyanmak vs. bunlar güzel şeyler tabi.

Önceden düzenli spor yapardım. Şu an salon üyeliğim var ama salona gitmek istemiyorum. Havalar 10 derecenin üstüne çıktı mı bisiklet sürüyorum, boş boş yürüyorum evden uzaklaşıp.

Eşimle bazen birlikte bazen ayrı ayrı bir şeyler yapıyoruz da vakit geçiyor. Yoksa yalnız olsam çoktan keçileri kaçırmıştım.

Hasta olmadık, olmuyoruz belki ama bu durum çoğumuzun psikolojisini bozdu. Ben iyiyim, böylesi daha iyi diyen elbette vardır ancak yasaklar devam ederse özellikle yaşlılar vs. ciddi sağlık sorunları yaşayacak fiziksel/psikolojik.

Yorumlar için teşekkürler.
En azından yanlız değilmişim çoğu kişi ben gibi kafayı sıyırmış:) Tamamiyle pozitif etkilenen kişilere saygılarımı sunuyorum ve tebrik ediyorum gerçekten.
Ama hayatı aynı kalan kişi pek yok gibi yani ya çok olumsuz etkilemiş ya da pozitif bu durum da ilginç olmuş.

Ben de “yine bir şey yapmadan gün bitti” kısmını anlamıyorum. Diyorum ki ne güzel hayatları varmış pandemiden önce.
Ofise gittiğimiz normal dönemlerde, haftanın 4-5 günü falan yogaya gidiyordum geri kalan 2-3 günde de iş çıkışı yemek, alkol ve sohbet ile geçiyordu. Son bir yılın rutini buydu hatta. Bazen haftasonları 1-2 arkadaşım gelirdi kalmaya. Ama ofise gitmekten, mesaiye ofiste kalmaktan, dedikodulardan nefret ediyordum.
Pandemi ile beraber yoga salonu kapandı onun yerine haftada üç gün özel hoca ile çalışıyorum. Sabahları 15 dakikalık bir akışım var onu yapıyorum. Onun haricinde öğle arasında çamaşır yıkama özgürlüğü var, istediğim müziği dinleyerek çalışabilme özgürlüğüm var mesela bugün ofiste olsam muhtemelen karın ağrısından ağlayarak çalışıyor olurdum ama şu an koltuğa uzandım, sıcak su torbam var. Kapkalın giyindim, topuklu ayakkabı üzerinde ağrıya sabretmeye çalışmıyorum.
Çok stresli bir işim var ama ona rağmen iş arkadaşlarımın yüzünü görmeden çalışabildiğim için her gün şükrediyorum, bu bile yeterli bir sebep mutlu olmam için.
Arkadaşlarımı pek özlemedim sanırım, telefonla görüşüyoruz.
Deniz kenarında yürüyüş yapmayı özledim ama bunu yapamadığım için delirdim, öldüm bittim diyemem.
Sadece daha iyi şartlarda nasıl olabilirdi diyorum. Biraz daha geç yatabilsem daha çok kitap okumak isterdim. Bir de bazen yalnız olmak zorluyor. Mesela geçen haftasonuydu sanırım arayan soran da olmayınca 2 gün konuşmadığımı fark ettim. Garip bir his. Ailesiyle değil ama sevdiği insan ile yaşayanlara özeniyorum. Ben de en azından haftada 3 gün falan sevdiğim bir insanla beraber kalarak birlikte vakit geçirmek isterdim. Sanırım o da olsa, ağzımdan memnuniyetsiz herhangi bir söz çıkmazdı.

Mesela spor yapıyormuşsun, neden bıraktın? Hayat manasız mı geliyor, spor yapmaya mı değmez? ”bir şey yapmak”tan kasıt nedir tam olarak? Kendini geliştirmek mi? Vakti bir şeylerle doldurmak mı?
Mesela ben bu haftasonu resim yapacağım, yazı yazacağım. Temizlik yapacağım mesela, onu bile zevkle bekliyorum. Bu his çok kötü, anlıyorum. Ama öneri verebilmek için en azından normalde sevdiğin şeyleri yapmayı neden bıraktığını anlamamız lazım.

Evet. Psikoloji bozukluğunun kıstası nedir bilemiyorum ama bir anormallik hali seziyorum ben de.

2020 martindan beri evden calisiyorum, ilk 6 ay turkiyedeydim, son 6 aydir londradayim.

Turkiyedeyken normalde sabah 7.15'te uyanir, eve de 7.30-8 gibi gelirdim. Haftaici pek bir sey yapamazdim haliyle. Evden calismaya baslayinca 6'dan sonra bisiklete binmeye basladim. Esimle duzenli yuruyuse cikmaya basladik.

Ardindan londra'ya geldik, su anda ha istanbul'dayim ha burda. Gunduz calisiyorum, is bitince cevredeki parklara yuruyuse gidiyoruz o kadar. Hayatimda pek degisikligi olmadi.

Koronavirus olmasaydi cok daha farkli olurdu tabi ki ama ofiste olmaktansa evde olmak daha guzel geliyor bana. Hem istedigim gibi calisabiliyorum hem de evde oluyorum (Biraz evci bir insanim).

Eger yalniz olsaydim cok daha kotu gecerdi.

Evde olmayı aşırı seven ve işe gitmekten nefret eden bir insan olarak bunca zamandır içten içe keşke böyle devam etse diye düşünürken artık dayanamayacak noktaya geldiğimi hissediyorum ne yazık ki

Cafeler, barlar, sinemalar vs. açılsa bu kadar problem olmazdı ama benim için.

Her sabah hazırlanıp işe gitmenin kadar iğrenç ve acı verici olduğunu bildiğim için zerre şikayetim yok bu durumdan. Yasaklar bitip de rahat rahat dolaşmaya başladığımız zaman home-office olayı çok daha iyi olacak. Şu an tek sıkıntı akşam işi bitirdikten sonra yapacak bir şeyin, gidecek bir yerin olmaması.

bozulmaması için bilinçli çaba sarf ediyorum. :) daha doğrusu, bozulma seviyesini asgari seviyede tutmaya çalışıyorum. her ne kadar evde vakit geçirmeyi seven biri olsam da, ben de iş ve ev ortamlarının ayrı olmasını tercih eden insanlardanım. kafeler açık olsa bu kadar zorlanmazdım, bir yandan yiyip içerek saatlerce çalışabiliyordum çünkü. aynı zamanda bir iki insan yüzü görmek, dışarıda hayata karışmış olmak da iyi geliyordu.

bu yeni düzen bakımından, sürekli verimli olmaya çalışmak bana çok yorucu geliyor. buna harcanan çabanın kendisi, işin kendisinden de zorlayıcı. bu açıdan kendimi çok sıkıştırmamaya çalışıyorum ama bir yandan da uzun süreler verimli olmamı gerektiren bir işim var; o yüzden sıkışmışlık hissinden kurtulamıyorum. :) yalnız yaşıyorum ve kendimle keyifli vakit geçirebilen biriyim. düzenli spor yapıyorum, enstrüman çalıyorum, bol bol okuyorum çiziyorum vs. ancak sevgilim olsaydı ve en azından hafta sonlarını onunla birlikte vakit geçirerek ve bir şeyler paylaşarak değerlendirebilseydim, hafta içi iş günleri daha verimli olabilirdi benim açımdan, bir ihtimal. :)

ha şu da var, çok sıkıldığımdan yola çıkarak özellikle sosyal medya bazında abuk subuk insanlarla vakit geçirmeye de çalışmıyorum. enerjimi pozitif ve hayat kalitesini yüksek tutmaya çalışan, buna özen gösteren insanlara yöneltemiyorsam, tek başına vakit geçirmeyi her türlü tercih ediyorum. ötekisi psikolojiyi daha da bozuyor bence. ^^

Gecen sene 2008 almaktan son anda donen biri olarak aracin cok dar ve basik oldugunu soyleyebilirim. Gt-line alacaksaniz far ve aksesuarlarin etkisiyle arac cok şık ama diger paketlerde tasarim iyice siradanlasiyor. Yani pence far olmayinca araba %50 dusuyor sanki.

Haliyle arac b sinifi bi platformun yukseltilmesinden ibaret. o darlik, A sutununun resmen surucunun gorus alanina girmesi vb hep bu yuzden. Onun haricinde guncel pejolarda moto/sanziman ikilisi epey ovgu aliyor.

Kamiq hakkinda yorum yok.

"bence" 2008in karşılığı kamiq değil karoq.
kamiq'i yerinde gittim gördüm ve hoşuma gitmedi. kamiq ve karoq arasında kalsam karoq seçerdim. içiyle dışıyla suv'a daha yakın geliyor bana.

pejo dizaynı güzel ancak ikisi de donanım olarak bence yetersiz araçlar. ancak görüntü olarak kamiq daha güzel. bu araçlar b suv ona göre değerlendirmek lazım.

tabiki kamiq Fransız araba piyasası biteli yıllar oldu. Önce dökülmeyen araba yapsın fransızlar.

Ben de bu arabaları kim alıyor diyordum.
Alınmayacak 2 araba söyle deseler belki de ilk söyleyeceğim 2 araba

Yazılanların çoğu ilginç. 2008 bayağı csuvlara yakın genişlikte. Satışlarda iyi bir ivmesi var peugeot'un. Şanzımanı Aisin'in dsgyi sorunsuzlukta tokatlar. Motorları da gayet iyidir. 2008 rağbet görüyor ve tasarim olarak cok daha dikkat çekici. Ikinci eli de saha başarılı.

Sağolun güzel görüşleriniz için. Bu araçlar b suç olarak geçtikleri için bakınıyorum. Yani bütçem bunlara yetiyor. 300 350k bandına çıkabilse bütçem ben de farklı arayışlara geçerim mesela c sedan ya da suv lara.
Daha önce Fransız araba kulanmistim evet elektronikler de sıkıntı yaşamıştım ama yeni araçlar da sorun duymadım henüz.
@otopsicocugu siz ne tavsiye edersiniz 250k bandında?

Bu arada pejoyu opsiyonladım pazartesiye kadar

2008 aralikta test ettim;
-otomatik vites oldukça iyi.
-arabanin ici ve disi baya güzel.
-arka cam biraz dar geldi sportif görüntü sebebiyle, bilemiyorum.
-klimanin ekrandan kullanilmasi negatif benim icin
-biraz fazla piano black var, parmak izi cok olur.

Bu arada araba dayanir mi sikinti cikarir mi gibi seyler icin basit x'ten araba alir mi gibi şeyleri kafaya takmak yerine reliability İndexlere falan bakabilirsiniz. Diğer türlü üstün alman teknolojisini dsg 'den ağlayan insan dolu ortalik.

Arac bakarken ikisini de inceleyip elemistik ama 2008 gt line alamadigimiz icin elemistik. En ust veya bir altı donanim alabiliyorsaniz kesinlikle 2008. Kamiq bana cok bos geldi. Scala yi daha çok beğendim.

Bu arada opel grandland x de Peugeot ile ayni motor ve şanzımanı kullaniyor diye biliyorum. Hem daha büyük ve kullanisli geldi. Tek eksigi on konsol cok eski duruyor. Yine de kaliteli. Koltuklari cok rahat. Ici ferah. C sinifi

Biz sahsen Opel GL X ve Suzuki Vitara arasinda kaldık. Vitara da sirf aynı fiyata deli gibi donanim veriyor diye ama ici tirt.

biraz sıcak su dökersen açılır

Kapı boşluğuna kolonya ya da alkol içerikli bir sıvı (dezenfektan) dökersen buz kolay çözülür. sakın aseton dökme.

Dün başıma geldi. Sıcak su dökerek açtım.

Sıcak su dökmeyi düşündüm ama camı çatlatır falan diye gözüm korktu.
Kolonyayı deneyeceğim.

Oda sıcaklığındaki su da buzun çözülmesine yardımcı oluyor. Sıcak sunun çatlatabileceği cam vb kırılgan yerlerde uygulanıyor.

yeterli miktarda sıcak su. azar azar.

o çekerek zorladığınız kısım kapının contası da olabilir. eğer zarar verdiyseniz yırtılabilir.

kapı kolunu zorlama da ne yaparsan yap. handsfree'li araban varsa o kollar pahalı oluyor.

sıcak su yerine, camlar için kullanılan antifirizli su ( mavi olan ) kullanabilirsin. hızlı ısı değişimi camlara ya da fitillere hatta boyaya bile zarar verebilir. kaynar su falan sakın...

10 milyon aşılama yapınca. attım :-)

almanya aşılamaya başlamasına rağmen lockdownı uzattı.

valla türkiyede de öyle hemen kalkmayabilir. ama kalkabilir de. tahmin edilebilir bir ülke değil.

anladığım kadarı ile dewamke:)

seyahat mi sokağa çıkma mı? sanki otel rezervasyonunuz varsa çıkabiliyorsunuz diye biliyorum.

1-eğer bir kırılma veya çok fazla hareket kısıtlılığı yoksa izik tedaviye yönlendirebilirler.

2-evet

öncelikle geçmiş olsun. yıllardır bel problemli biri olarak, beyin cerrahına gitmenizi tavsiye ederim. ikisinden birine de gitseniz mr istiyorlar. ortopedi mr sonucunu bir de beyin cerrahı görsün diyor genelde. bi hastane diğerinin mr cihazını begenmiyor vs vs.. doktor tavsiye edemem, ben kendi tedavimi kendim çözdüm uzun yıllar sonra. ama başkent üni. mr cihazını hiç bir doktor beğenmeyip eski teknoloji diyerekten tekrar istedi. başkent hariç gidin diyebilirim. acil şifalar.

benzer bir sorunla çok yakın zamanda gazi üni. acilden giriş yaptık ve hemen beyin ve sinir cerrahisi polikliniğine yönlendirdiler. direkt bel mr’ı istediler o yüzden ikinci bir randevu almak zorunda kaldık. gitmeyi düşünürseniz önden mr çektirip gidin. hastanede çok sıra olduğu için (1 ay sonraya atıyorlar) özelde çektirdik, cd ve raporu götürdük.

tasarım olarak iyi olabilir ama performans olarak can sıkıcı bir saat diye hatırlıyorum. alacaksanız önce bir deneyin ya da incelemelerini izleyin/okuyun derim. çözünürlük de elbette resimdeki kadar keskin değil, çok takıyorsanız can sıkabilir.

samsung'lara da bakabilirsiniz, benzer tasarımlı saatler mevcut. performans olarak da oldukça başarılı saatler. frontier kullandım yıllarca, çok memnundum (şu anda apple watch'tayım).

ben watch gt2e kullanıyorum 1 senedir ve inanılmaz memnunum, 10+ gün şarjı kesin gidiyor, fonksiyon ve kullanım olarak hiç sıkıntı yaşamadım. Bu saat tabi görüntü olarak daha klasik ama ben huawei'nin saat işini iyi yaptığını düşünenlerdenim.

kuzey

Gölbaşı'na da bakabilirsiniz. Ama imarsız küçük ve iyi konumda arsa biraz zor bulunur. Eğer 500.000 gibi bir sermayeniz varsa, 10-15 dönüm yer alırsınız. 10 sene sonra ev yapacağınız zamana kadar belki imara yaklaşır fiyatı artar, böler satarsınız falan... Hisse almamaya dikkat edin.

Evet gölbaşı ama incek Karaoğlan mahalleleri zaten uçmuş gitmiş.
Biraz daha spesifik mahlleler belirtebilrmsiniz?

yuva, yuvaköy falan bi 5 yıldır çok popi.

Gölbaşı için Tulumtaş'tan Hacımuratlı arasına bakabilirsiniz. Ben İncek'te oturdum 12 sene. İncek bile şehre uzak. Eğer böyle emeklilk modu için ev yapacaksanız, oralar 10 seneye ideal olacaktır. Fakat, işiniz şehirde ise çok uzak kalır pişman olursunuz. Bu sadece Ankara için de değil, mesela İstanbul'da insanlar Çekmeköy'e müstakil ev için yatırım yapıyorlar, orası da uzak.

Mesela ben bugün kazmayı vuracak olsam, çevre yolunun hemen altında Nesibe Aydın Kolej'i var. Onun etrafından bir yer alır yapardım. Çok güzel yerler.

Nesibe Aydın'ın kenarlarında benimde gözüm varda milyonuluk olmuş hepsi:(
Emeklilik modu için değil yaş 28 yani apartman hayatından bıktım yahu yani şimdi bahçlei bir ev alamayacğıma göre bari 5 10 yıl sonra en azından gider yapar evi otururum. O yüzden imar şuan için şart değil.

Memlik civcivyatağı mevkii bence iyi. Annemin dedesinden kalan bi arsa vardı, 5 yıl önce yok pahasına sattı, şu an yaklaşık 10 katı fiyata satıyorlar ama hala ucuz.

temelli tarafı bak

evet

Moneyball

izledim hocam bunu.

Beni motive etmişti. Referans filmi olarak kabul ederim.

The Big Kahuna.

sabah 9 da verdiğim pcr 16da çıktı bende. karantina olayını bilemiyorum

hocam şehir ve hastane paylaşırsanız çoko seviniriz. @gaza gelen

ankara acıbadem

gece 2 de verdiğim test öğlen 13 de çıktı, izmir

Evet yapıyorum, iş, spor ve kitap okuma olarak belirledim üç alanımı. Birincisi hedeflerini ölçebiliyor olman lazım, ikincisi çok küçük hedefler koyarak başlamak lazım, motivasyon ancak öyle çözülüyor. Örnek veriyorum: ü

2020'de ayda 1 kitap okuyacağım dedim, şu anda 13'teyim, hedefimin ilerisindeyim.
Karantina kalkınca haftada en az 2 kere sportif bir aktivite yapacağım dedim, mutlaka yapıyorum, hiç bir şey yapamıyorsam yoga yapıyorum. Bunları strava ile loglayıp takip ediyorum.
İş konusundaki plan çok ayrı bir şey detayına girmeyeyim. Yani çok büyük, etraflı planlar yaparsan kaybolursun boğulursun. Hemen yarın başlayabileceğin, çok küçük hedefler koyman lazım.

yapmıyorum. çünkü uymayacağımı biliyorum. o disipline sahip değilim, sıkıştırılmaya (baskıya?) gelemiyorum, kendi kendime baskı yapmak istemiyorum. yazdıklarını okuyunca, düşününce bile daraldım bak. neyse, uymayacağım belli olan planı da yapmıyorum haliyle.

Yapıyorum. Tamamen uyabiliyorum diyemem ama elimden geldiğince hedeflerimi gerçekleştirmeye çalışıyorum.

Sert kapaklı bir not defteri aldım, ona yazıyorum. Sık sık kontrol ediyorum.

@cat in the that ve @hayırsız Defter ile hiç verimli olacağını düşünmüyorum benim için. Tabi herkes için durum farklı ama yine de teşekkürler. Defter işini biş planlamasında kullanıyorum daha efektif oluyor ama ne bileyim farklı aktiviteleri oraya yazmak ve sürekli yanında bulundurmak falan çok efektif gelmedi. Ama yorumlarınızi için teşekkürler.
@roket adam: belki dediğiniz gibi planları çok paraçaya bölmek daha mantıklı gibi. Teşekkrüler
@pati :Sıkışaltırma veya baskı olarak değilde normal günlük aktivite gibi düşnmek lazım. İlk başlarda sıkıcı gelse de rutin haline gelince güzel oluyor ama sonra benim gbi de olunabiliyor.
@j r r tolkien hayrani:siz de umarım başlar devam ettirirsiniz. Be nde işte uymayınca vicdan oluyor o yüzden daha huzursuz hissediyorum.

planla yapamıyorum ben onu. meraklı ve ilgi alanları olan bir insan olarak bana uygun bir şekilde geliştiriyorum kendimi. herkesin her konuda gelişmiş olmasının imkanı yok zaten, sırf bir şeylerimi geliştirdim diye yapılan gelişimlerin suni ve balon olduğunu düşünüyorum. motivasyonun sıkıntı olması da bu yüzden. benim hayat felsefemde bir şeyi yapmak için motivasyon arıyor ve ihtiyaç duyuyorsam aslında o şey benim için uygun değilmiş diyip kalkışmıyorum bile. öte yandan ilgimi merakımı çeken ve yaparken tatmin olduğum "gelişim" konularında ise kendiliğimden devam ediyorum.

Ben normalde plan ve düzen hastasıyım ama bu konuda yapamam çünkü çok değişkenim. Sürekli farklı konulara merak salıyorum ve oralardan yeni şeylere geçiyorum. Kişisel gelişimle alakalı bir haftalık ve aylık planlar yapınca bu beni sadece streslendiriyor. Bazı anlar geliyor canım hiçbir şey yapmak istemiyor. Bazı anlar geliyor inanılmaz verimliyim. Canım bir şey yapmak istemediğinde vicdan azabı yaşamak istemiyorum.

Bu yüzden ben genel hedefler koyuyorum. İş dışında kafamı rahatlatacak ekstra hobi bulayım diyorum 2-3 tane şey yapıyorum. Kendimi bu konuda geliştirmem lazım diyorum o alanla alakalı kitap, video, eğitim bakıyorum gibi. Biraz daha spontane gidiyor.

@Bruce Teşekkürler yorumunuz için, evet ilgi alanının olması büyük bir motivasyon kaynağı fakat farklı alanlarda bilgiler edinmekte bence çok önemli. Ben alınan bir bilgnin ilerde mutlaka karşına çıkacağına inanan biriyim. İşte bazı uzun süren hedefler için bir anda oturup çalııp bırakmak bana mantıksız geldiği için planlama yapmak bana doğru geliyor. Tekrar teşekkürler yorumunuz için.

Yalancıyı şey yapmıyorlar ya. 2 dk ile açık artırmayı açıyorum :))

Covid başladığından beri evde ayı gibi yatıyorum şu an 30sn bile yapamayabilirim. En formda zamanımda 1.5 dakika yapabiliyordum.

duyuruyu görünce denedim.

55-60 saniye arası bir şey oldu. obezim ve markete gitmek dışında bir fiziksel aktivitem yok. sarhoşum ayrıca şu an.

eğer kötüyse sebep zaten ortada. "sktir lan o kadar nasıl yaptın obez ve sarhoşken" derseniz 26 yaşındayım, 20 yaşımdan sonra obez oldum, o zamana kadar aktif olarak spor yapıyordum çocukluğumdan beri. arz ederim.

1dk x 3 yarım denge topuyla.

Dirsekler üstünde hareketsiz durulanı 2dk x 3 ama bu anlamsız bir hareket olduğu için yapmayalı çok oldu.

Neden dirsekler üzerinde olan hareket anlamsız açıklarmısınız?

Başlığı görünce kronometre ile yaptım. 1,5 dakika. Kadınım.

2.5 dakika haftada 3-4 kez spor yapiyorum son 4-5 senedir.

dün gece 1dk 6 saniye yaptım

şu dirsek olayına bir açıklık bekliyoruz yalnız, ben de merak ettim. internette hep öyle gösteriyorlar, yanlış mı yapıyoruz?

Yanlış yapıyorsunuz demiyorum ama hiçbir katkısı olmadığına inanıyorum. Plank’ı bir stabilite egzersizi olarak görüyorum. Vücudun uzantılarında hareket olmadan bunu sağlayamazsın. O yüzden öyle boş boş dirseklerin üzerinde durmak ancak enduransı geliştirir. Benim öyle bir hedefim yok. Core kısmım sağlam olsun ki ağırlıkla yapılan hareketlerim düzgün olsun, sakatlık riskim düşük olsun diyorum.

Yine de siz bildiğiniz gibi yapın. Benim kendi edindiğim bilgilerden derlediğim fikir böyle olsun. Uzmanlığım yok tavsiye vermem.

mazda 3 cok guzel araba. yari yolda birakmaz. yedek parca konusunda sorun yasamazsin, her sanayide bulabilirsin.

Ekside yazmış birisi 2 aydı ön far bulamadım diye o korkuttu beni. Zaten Mazda Türkiye 2 yıldır sıfır araç getirmiyor yeni kasa getireceklerini soylediler. Bu yüzden parça konusu evet bildiğim problem fakat 2- 3 ay da uzun süre hakkaten

2020den sonra ozel bir durum oldu mu bilmiyorum. 2020ye kadar parca bekleme diye bir sey pek duymadim. hele hele on fark filan. eksidekilere yazip onlarin yorumlarina bir bakabilirsin.

eger cekinceler fazlaysa icine daha fazla sinecek arabalar daha rahat olur. chevrolet diye bir araba vardi, turkiye'den ciktilar ha;a parcalari bulunuyor.

Yilina göre parça bulunabilirlik farkı var mı bilmiyorum. Ancak genelde Mazda sahipleri araçlarına toz kondurmasa da parça sıkıntısı var. 2007 model Mazda 3 u vardı arkadaşımin ve 3 hafta tampon bekledi. Ve Facebook gruplarına girin. Sürekli çıkma parça arayışı ve satışı var. Savunmaları da Mazda zaten arıza yapmıyor. Mazdanin ikinci eli rakipleri kadar parlak değil. Bir Mazda sevdalısı denk getirmek gerekiyor. Özetle verilen para az değil. Ben olsam başka marka ve modele yonelirdim.

Bir de servisi yok mazdanin. İzmir'de, Aydın'da servisi yok. Muğla ya gidiyorlar yetkili servis için.