Karmayı nedense hep somut örnekler üzerinden düşünmeye meyilliyiz. Oysa kötü niyetli insanların illa ki acı çekerek ölmesi demek değil karma/ilahi adalet.
İnsan aslında kendi cehennemini yaratma konusunda oldukça yetenekli bir varlık. Kötü bir insan düşünün, o insanın bilincinde olmaya çalışın. Kötülük yapmasının arkasındaki motivasyon nedir? Hırs, kıskançlık, aç gözlülük... İnsana dair sayabileceğiniz bütün zayıflıklar, bu zayıflıklara sahip olan insana hayatı zindan eder zaten.
Bana kötülük yapan birinin illa kafasına saksı düşmesini beklemiyorum. Bana kötülük yapılır, ben belki bir süre zorluk çekerim ama sonra atlatır yoluma devam ederim. Ancak bana kötülük yapan insan daima kötülüğünün arkasındaki motivasyonla yaşamaya mahkum, "kafasına saksı düşüp" aydınlanmadığı sürece...
Bu durumda ben yaşarken zorlansam da iç huzurumu öyle veya böyle bulabilirken, kötülük yapan insan sefa sürüyor olsa da daima memnuniyetsiz olacaktır. Maksimum 100 yıl olan bir ömür, baktığı her şeyde güzellik gören bir insan olsanız da geçecek zehir saçan bir insan olsanız da. Çok zengin olsanız da karnınız doyacak çok fakir olsanız da. Bu sebeple gönlümce hayatımdan zevk alarak yaşadığımdan emin olduğum sürece geri kalan şeylerin hiçbir önemi yok. Kötülük yapan da kendi kötülüğünde yaşamaya mahkum zaten.
Bu bağlamda tekrar söylüyorum ilahi adalet var.
0