Baştan biz başkalarıyla beraber olmayacağız demişiz, birbirimize sadık olacağız demişiz, sadık olmuşuz da ondan sonra durup dururken böyle diyecek sevgilim/eşim; bu durumda ortalığı birbirine katardım, sağlam bir kavga ederdim önce. Belli ki kendisi aldatma izni istiyor açıkça ama sanki bana ödül veriyormuş gibi yapıyor bunu da, bu da ayrı aşağılayıcı, benim böyle bir şey isteyeceğimi düşünmesi ve bunun için "izin vermesi" zaten onur kırıcı diye düşünürdüm.
Sonuç olarak hayatı ona zehir etmek isterdim. Bunu ayrılarak yapabileceğimden emin değilim.
En mantıklısı ve sağlıklısı tabi ki ayrılmak, ama ben sinirlenince hırsımı çıkarmak istiyorum, o ayrılma aşamasına o sakin kafaya gelene kadar burnundan getirmek isterdim bir şekilde. Başkalarıyla beraber olayım istiyor diye, başkalarıyla beraber istediğini söylemek için böyle bir yol seçiyor diye inanılmaz öfkelenirdim.
Ek: Doğruca kaçamak yapmak istediğini söylese, hatta bunun için izin istese bu kadar tepki göstermezdim. Kabul edebiliyorsam ederdim, edemiyorsam ayrılırdım ama kırılmazdım. Buradaki "ben senin başkalarıyla beraber olmanı istiyorum, seni teşvik ediyorum, destekliyorum, arkandayım, öylesi daha iyi daha güzel olacak" tavrı kırıcı.
0