Ekşi Duyuru

Dünya turuna çıkmışsınız. Amacınız tüm dünyayı gezip, kendinizi kendinize kanıtlamak amacınız. Çok güzel bir ülkenin, çok güzel bir şehrinden çıkmışsınız yola. Bir çok insanın gitmeye cesaret edemediğiniz yerlerden gitmişsiniz. Her şey mükemmel. Gittiğiniz yerlerden kendinize, sizi mutlu edecek eşyalar almışsınız. Müziğe aşıksınız... Kocaman gitarınız size yük değil. En büyük zevkiniz çalıp söylemek. Yolun başından beri sizinle. Moraliniz bozulduğu an elinizde..

Bunca şey yaşıyorsunuz. Bunları yazmak istiyorsunuz. Bazen çok yorgun düşseniz de yazmak için çabalıyorsunuz. Çoğu gece unutuyorsunuz bile. Okuyorsunuz da. Yanınızda bir iki tane kitap var. Yeni yerlere gidince oralardan yeni kitaplar ediniyorsunuz. Biliyorsunuz ki okumazsanız, yazamazsınız...

Hafif ağır bir zeka oyununuz var bir de. Yine bunaldığınız da yaşadığınız hayattan sıkıldığınızda sizi başka diyarlara götüren dede yadigarı bir oyun...

Bir işiniz var. Yolda yürürken size engel olmayan bir iş.Ayakkabı yapıp tamir edebiliyorsunuz... Öyle bir iş ki. Parasız kalsanız bile size para sağlayabiliyor. Her insanın size yolu düşebiliyor. O işin çıraklığından çıkalı bir kaç yıl olmuş. Sadece bir kaç yıldır hem geziyorsunuz, öldürdüğünüz hayvanlardan ayakkabı yapabiliyorsunuz. Gittiğiniz yerlerdeki insanların ayakkabılarını tamir edebiliyorsunuz. Takas yoluyla olsun, satış yoluyla olsun...

Neyse;

Beklediğinizden çok güzel gidiyor her şey...

Yolunuz devam ediyor. Ama aşmanız gereken çok baba bir çöl var.

Tüm insanlar sizi uyarıyor. Siz diyorsunuz ki;

"Bu yola çıkmadan önce de insanlar beni uyarıyordu. Ama onların bile şaşıracağı zamanda buraya geldim. Param var yiyeceğim var. Bu çölü üç haftada geçebilirim. Yanımda bana beş hafta yetecek yiyecek ve su var"

Gerçekten de öyle...

O koca çölü beş haftada geçebileceğinizi düşünüyorsunuz.

Sırtınıza çantanızı alıyorsunuz. Çöle giriyorsunuz. Biliyorsunuz ki çölden sonra çok güzel diyarlar sizi bekliyor. Tüm kalbinizle inanıyorsunuz buna.

Ama çöl ıssız.

İlk bir hafta bir şekil ilerliyorsunuz... Pusulanız yok. Keşfedilmişse bile sizin yok ne yazık ki.

O yüzden gece yatmadan çantanızı baş ucunuza koyuyorsunuz. Bu çölün geceleri çok soğuk ve aşırı rüzgarlı. Siz de çok deli yatıyorsunuz küçüklükten beri. Uyandığınız zaman siz bir yerde çantanız bir yerde oluyor. Yolunuzu kaybetmiş olmaktan korkuyorsunuz bir an...

Bir hafta daha amaçsızca geçiyor. Gece çıkan fırtınalar her şeyi değiştiriyor. Kumlara yazdığınız yazılar siliniyor. Bir tane ağacı bırak kaktüs bile yok. Alabildiğince çöl.

Yiyecek ve suyunuz olabilidiğince azalmış.

Ölüm korkusu sarıyor sizi..

Bu çölü geçenler olduğu kadar ölenlerinde çok olduğunu duymuştunuz. Onu da hatırlatayım...

Gerçekten bu kişi sizsiniz..

Vallahi bak sizsiniz..

Şimdi bir çıkış yolu bulun kendinize. Saçmalamak serbest. Yeter ki çıkarın kendinizi şu çölden.
Nasıl çıkarsınız?