Tek başıma bir şeyler yapacak uğraşlar bulsam da, hayatta sana eşlik edebilecek, bazı şeyleri sen söylemeden senin gibi düşünerek yapacak, geyiğini, üzüntünü, stresini paylaşabileceğin, kafan esince bir yerlere gidebileceğin ve hiçbir şekilde bunu neden yaptığınızı sorgulamayan, farklı aileler ve ortamlarda büyümüş olsan bile seninle bağ kurmaya çalışan, aile olmayı isteyen, sana tüm sevgisini ve emeğini harcayan bir insanın hayatında olmayışı;
yormuyor, aksine bunları sağlarkenki yaşadıkların insani fevkalade yoruyor yalnız olmana kıyasla.
fakat öyle bir insanın hayatında olmayışı, yalnız ve mutsuz hissettiriyor beni çünkü sevmeyi ve sevilmeyi seven bir insanım. Sorudaki yorulma, "yalnızlıktan sıkılmadınız mı" tarzında ise, cevabım o zaman evet yani. Öyle olduğu için 10 senedir boşluksuz ilişkilerim oldu hep. Yalnızken hayat pek yaşanılası gelmiyor.
0