ben sifir birikimle evlenmistim. ciddiyim: eve girdigimizde sandalyemiz yoktu, misafir geldiginde komsudan sandalye aliyorduk.
boyle planlar yapman guzel, ben hic plan yapmadim. Ama kari kocanin calismasi onemli. Tek ben calissaydim, bu planlari yapardim.

parasızlık durumunda idare edebilme, huzurlu olma, mevcut durumu kabullenip ona göre plan program yapma konularında en önemli şey eş seçimidir.

ben evli değilim, şimdi cepte para varken herkes mutlu mesut oluyor ama olası maddi problemlerde bu işlerin çok başka boyutlara taşındığını gördim.

bir arkadaşım var kendi işi var fakat son 2 senedir işleri çok kötüye gidiyor. nasıl diyeyim yeri geliyor kirayı denkleştiriyor, elektriğe , suya bile para kalmadığı oluyor. e tabi iş bu duruma gelince eve alınacak kumanyadan tut, diğer temel ihtiyaçlara kadar herşey de sekteye uğruyor.

ikisi de çocukluk arkadaşlarım kadın ve erkek tarafı. kadın tarafının ve çocuklarının, bu tüm maddi sıkıntılara rağmen, ne bir defa surat yaptığını gördüm, ne üzüldüklerini ne de sitem ettiklerini.

mevcut şartlar içinde mutlu mesut yaşıyolar. bu çok önemli, anne baba kanaatkar olduğu için çocuk da öyle, mesela çocuk 10 yaşından büyük olmasına rağmen okula giderken harçlık bile alamıyor.

öte yandan geçen burada bir duyuru gördüm.

yeni evli bir karı koca. ilk seneleri, evlilikten kalan borçları var. adam demiş ki, ay başına 1 hafta var, cebimde 200 lira para var.

yeni evlendik her yere borcumuz var, tek başıma çalışıyorum eşim çalışmıyor, doğum günü gelmiş 1 aydan beri sürekli söylüyor, iyi kötü bir plan yapmıştım akşam için, öğlen eve giderken a101den pasta aldım diye kavga etti benimle sinirimden ağladım diyor.

işte eş seçiminin özeti bu.

konuyla alakalıdır değildir ama lütfen dikkat et. cepte para varken, herkes arkadaşındır, dostundur, herkes mutludur, iş sıkıntı çekmeye geldi mi kimse kalmaz yanında.

gunumuz dunyasinda istisnalari kenara koyarsak sadece erkegin calismasi yetmiyor, hanimin da duruma el atmasi lazim. ben de evlendigimde birikimim yoktu (hala var sayilmaz). ikimizde de dokuntu birer araba vardi ikimiz de calisiyorduk. 5 sene kadar tek oda 60 m2 evde yasadik. evde pek mobilya yoktu zaten evde yer yoktu. bir koltuk, bi tane hali iki sandalye, kucuk bir masa bir de cift kisilik yatak. sonra yavas yavas is ilerliyor, ev degisiyor, arabalar degisiyor vs...bence beraber ustune birseyler koyarak gitmek guzel.

issiz kalma olasiligi ne yaparsan yap var. ama eger iki kisinin de deneyimi var ise biri issiz kalsa bile biri is bulur bir sekilde maci uzatiriz kafasindayim. yapacak birsey yok, sifir risk imkansiz. birikimim pek yok, en kotu durumda kredi kartlariyla 5-6 ay gotururum, sonra arabayi satarim vs. bir yolu bulunur.

ama bu herkese uymuyor, etrafimda 40'a merdiven dayamis hatta gecmis, birkac evi, bankada parasi olan arkadaslar var. onlar aman evlenmeden herseyi ayarlayalim hazir olsun kafasinda insanlardi, simdi hersey var ama hatun yok arayis icindeler. insan yas aldikca daha secici oluyor. simdi eywallah dedigin bir olaya 40'inda diyemeyebilirsin. ufak seyler goze batiyor o yuzden kimseyi begenmiyorlar. ben bu durumu ongordugum icin 30'da fisi cektim, uzatmaya gerek yok. pisman degilim.

Evlendiğimiz zaman çok az birikimimiz vardı. Ben özel sektörde çalışıyordum eşimin kendi işi vardı. Sonra o battı. Uzun bir süre tek maaşla geçindik + eşimin işinden olan borcu ödedik. Çocuk oldu arada. Eşimin işleri toparlandı, sonra ev aldık, mortgage ödedik, bir çocuk daha oldu filan. Şimdi Allah korusun işsiz kalsak, sadece çocuklar özelde okuyor onları devlete geçirmek ya da bir yerlerden burs bulmak gerekir. Onun dışında su üzerinde kalırız.
Aşağıda arkadaşlar yazmış. Eş seçimi önemli bu durumlarda. Zor zamanları nasıl karşılıyor. Bir şey daha var, artık kadın erkek beraber çalışıyorlar eve destek olmak için. Ama erkek eve gelince ev işine ortak olmakta aynı şekilde paylaşımcı davranmıyor. Ben çok uğraştım eşimi bu paylaşıma çekebilmek için. Hala daha ilk fırsatta kaytarıyor ;)