eczanelerden birinden rica ederdim ben olsam. çok var. birinden biri yardım eder eğer sayfa adedi aşırı fazla değilse.

hiç aldatmadım
aklımdan bile geçirmedim. neyseki o kadar karaktersiz, şerefsiz, kişiliksiz değilim.
aldatıldım

- hayır

- hayır

- bildiğim kadarıyla hayır

ilk olarak 3.soruya yanit vericem -evet
bu cevaptan yola çikarak ilk sorunun yanitida -evet
yani karşi taraf doğurdu bu durumu yoksa yanlisi bi insan değilim

-aldatmadım
-hayır, bence aşağılık bir şey
-fiziki boyutunu tam bilmesem de, evet

evet

hadi biraz dürüst olalım.
hayatımın ortalamasını alırsak;
-evet
-evet
-evet

1-2 yıldır yaptığımsa;
-hayır (bitmesi gerekse bile bitiririm)
-hayır (bitmesi gerekse bile bitiririm o anki ilişkimi, yada söylerim açık açık, yapmadığım şey değil)
- bence evet olacak

evet
evet
evet

aldattım aldatıldım, açık ilişki yaşıyorum, aldatmıyorum artık.

-hayır.
-hayır.
-emin değilim.

-duygusal olarak evet
-aynı
-bildiğim kadarıyla hayır

Hayır
Hayır
Evet

mal mal insanları hayatıma sokmayayım derken cicili bicili insanları da harcıyorum.

o yüzden bence.

mükemmel bir sevgili oldum, aldatıldım. 4s kuralı hep devrede, bu yüzden yalnızız.

Düzenli ilişki istememek korkmak değildir. Hayat tarzına uymuyordur basitçe. Herkes romantizm aramıyor.

kendi adıma ben iyi anlaştığım ve yanında rahat olduğum huzur bulduğum biri olsun istiyorum. yakın zamanda başıma geldi mesela, karşı taraf aynı fikirde değildi.
ben genelde herkese iyi arkadaş oluyorum ama sevgili olmayı deneyelime gelince karşı taraf istemiyor.. çünkü sanırım ben duygularımdan emin olana dek friendzone olayına girmiş oluyoruz falan filan. çok detaylı ya. anlatamadım burda da.

Benim uzun ilişkimle iş fazla erken ciddiye bindi. Aileler bütün akrabalar tanıyordu birbirini. Oturacağımız ev nikah tarihi vs konuşulmaya başlanınca korktum bıraktım. Bir daha da kimseyle o kadar anlaşamadığım ve hala da sevdiğim için olmadı başkasıyla.

Ben mükemmel aşkı değil rahatlığı arıyorum. Ailem çok rahat yetiştirdi. Sıkılmaya darlanmaya gelemiyorum.

Geçen bir yerde görmüştüm, "flört şiddeti" mi "ilişki şiddeti" mi ne diye bir kavram varmış tam adından emin olamasam da. Bu telefonu karıştırmak, tüm şifreleri bilmek istemek, arkadaş çevresinden soyutlamaya çalışmak, zırt pırt küsmek vs. hep bunun kapsamına giriyor olarak yazılmıştı.

Zamanında "sevdiğinden yapıyor heralde ya, neyse bırak yapsın" diye farketmesem de ben bunun baya ağır bir versiyonuna maruz kalmışım. İş bitip de geriye bakınca anlıyor insan bunu. Hayattaki en büyük başarım o kişiden kurtulmaktır. Böyle kötü bir maceradan sonra insanın üzerinde bir tutukluk kalıyor elbet. Belki karşındaki normal bir insan ama korkuyorsun yine de "ulan yine mi yaaa" diye. "Bu saatten sonra kimse bana öyle şeyler yaptıramaz" da diyemedim ben. Bu yüzden pek bulaşmak istemiyorum. Ha halimden memnunum, o ayrı.

1-evden çıkmadığım için

2-hayır 2.3-kızların çekingenliği

3-hayır. ortalama biri işte.

4-ben yalnız arıyom. bide şüphe edecek bi zeka. kızlar aptal oluyo niyeyse.

5-yeter. öyle birine zamanla tutulursun zaten.

6-hayırda arıyolar ondan böyleyiz belki.

bende bi kusur yok abi.

armudun sapi uzumun copu cunku khflsjkfhssdjkf

ya sans iste. ayrica yarim yamalak olacagina hic olmasin.

yalnızlıktan kasıt karşı cinsle gönül ilişkisiyse, evet yalnızım.

onun nedenini de çözemedim. 2014 senesinin ekim ayında terk edilmiştim. o günden bu yana, bir kahve içtiğim birisi bile olmadı. evdeyim sürekli, şu aralar, kpss kursu için çıkıyorum dışarı orada da etrafa bakasım yok. ya bir şeyler bitti ben de, ya da şu sınav olayı psikolojimi öyle bir etkiledi ki, bu tarzlar şeyler düşünemez oldum.

zaten bu konularda şansız kere şansız bir insanım. bu saatten sonra ne o şanssızlık kırılabilir ne de benim içimde bir şeyler canlanabilir.

haa, eskiden sevgilileri görünce kıskanırdım. şöyle bir ilişkim yok diye ama şimdilerde kıskançlık falan yok. olgunlaştım galiba amk.

iliski bazinda yalnizliksa eger karsima devamli paket program gibi istekleri bitmeyen insanlar geldi. daha ilk bulusmada sana ne tur is geliri ve neleri olmasi istedigini soyleyenler (ben de bilerek alt gelirli oldugumu soyluyorum) olsa sen ne yapardin ?

bu gibi tipler sonra sagda solda aforizma kasar. oyle boyle. kimse kusursuz degil. bir defa insan iletisim kurabilen bir canli. karsindakinin bir seyini begenmediysen veya makul bir yerde bulusulacaksa yuzune soylenir. devamli bir eziklik ve magduriyet goruyorum. bu kadar kisi farkli dunyalar yasiyor o zaman iclerinde.

benim sorunum durust olmak, cana yakin olmak, insnalari dinleyip onlara cozum bulmak vs. hep iyi niyetten geliyor yani.

Evlenmek istemiyorum. Korku değil istek. İş oraya gidecek diye başlamadığım ve de bitirdiğim ilişkiler oldu. Hatta bir dönem ondan korkup uzak durdum.

Onun dışında karşıda beklentiler, ilişkiden beklentiler, zeka, dış görünüş ve zevkler hatt imla bilgisi konusunda beklentiler seçicilik ile seçenek azaltırken saçma sapan tripler ve kavgalar falan derken dert çekmek istememek büyük etken oluyor. Hani kadını televizyonlardaki programlardan, ilişkileri de buranın gönül işlerindeki halden ibaret sansam ilişkilerden elimi eteğimi çeker manastıra kapanırdım. Mesela o kadar aptal ilişki sorunları okuyorum ki burada umarım troldür onlar. Yoksa yazık onların sevgililerine, eşlerine vs. çekilmez onlarla hayat.

Bunun dışında da iki klasik cümle var kendi tercihleri dışında yalnız olanlar için "armudun sapı, üzümün çöpü..." ve "beni beğeneni ben beğenmem, benim beğendiğim beni beğenmez" :P

devilred artı bir. Çok şükür arkadaşlarım var ama sevgilim yok hala yahu. Uzun süredir yalnızım, illa sinemaya gidecek biri olsun diye sevgili yapmadım. Tamamen hoşlandığım için bazı insanlara gereğinden daha fazla değer verdiğim için kaybediyorum.

Farklı bir mizah anlayışım var, o sebeple bana bakacak 10 kızdan 5'İni doğrudan kaybediyorum.

Çevremde sevilen biri değilimdir. Öyle telefon çalsın, kanka bak biz melislerle oturuyoruz gelsene falan kesinlikle denilmemiştir ömrümde. En yakın arkadaşım olarak gördüğüm kişi bile interraile başkasıyla gidip sinemaya gitmek için beni arar. kısacası içinde bulunmaktan mutluluk duymadığım bok gibi bir çevrem var; ama o istediğim çevrede de mutlu olamıyorum.

yakışıklı değilim bir de.

ben galiba kendim gibi birini buldum. kendimde sevmediğim, değiştirmeye ya da en azından törpülemeye çalıştığım huyların 10 katı karşı tarafta vardı. her ne kadar sevsem de adama inanılmaz ilkel zaaflarım olsa da en ufak tartışmada gidip günlerce gelmemesini yediremiyorum artık. insan gibi iletişim kurmuyor, çocuk gibi gidiyor. geldiğindeyse her şeyin aynı olacağını sanıyor. özür bile dilemeden koltuğuna geçiyor resmen. sanırım, önceki ilişkilerinden almış bu rahatlığı. ben de artık karşı geldiğim için yürütemiyoruz.

lan bu zaaf ne kötü bir şeymiş be. ilk defa başıma geliyor.

"insanları beğenmeyen, kendini yüksek gören, mükemmeli arayanlardan mıyız? egomuz bu kadar yüksek mi gerçekten?"

Evet.

Beğenmiyorum. Buradaki kabahatim ise benimle aynı frekansta insanların olduğu ortamlara girmemek. Etrafım yetersizlerle çevrili. Bu durumdayken yalnızlıktan şikayet edemem.

kendi adıma, karşı cinsle ilişki temelli konuşacak olursam,

- genel olarak yaşam enerjisi düşük biriyim. insan ne kadar asosyal olursa olsun, kendisi kadar bitkin ve bezgin birini istemez. bu açıdan, düşük enerjili hanımlarla da yapamıyorum. kaldı ki ben de sevgilimin benim kadar bezgin olmasını istemem açıkçası.

- çocukluktan, ergenlikten gelme ve artık yapılaşmış, karaktere dönüşmüş bir "yalnızlık" hali var. arkadaşlarımla çok eğlendiğim ortamlarda bile genelde kendimi yalnız hissediyorum. dışarda yürüyoruz diyelim, yanımda birinin olmasından rahatsızlık duyuyorum. insanlara tepki vermek, dışarıya yönelik herhangi bir harekette bulunmak yorucu geliyor. bu, ilişkin olduğu zaman, otomatik olarak "ilgisiz, kendi dünyasında yaşayan adam" olman demek. benim mal olduğum çok bariz olduğundan, karşı cins bunu daha flört aşamasında fark ediyor.

- hayatım düzenli değil. böyle söyleyince de sabah akşam gece kulüplerinde takılıp fuhuşturucu kullanan liseli kızların sevgilisi olduğum düşünülmesin. net planlarım ve fikirlerim yok. yere sağlam basmıyorum. yarın "hadi bay bay" deyip saçmasapan bir şey yapmayacağımın garantisi yok. çevremdekilere güven vermiyorum. "bu adamla olur" demelerini sağlayabilecek hiçbir özelliğim yok.

- biraz fazla patavatsız ve insan ilişkilerinde beceriksiz biriyim. mesela bugün bir olay oldu. patron (aslında arkadaşım sayılır ama işveren neticede), bana vereceği işin ödemesini almamış daha. kadın, kendisine maaşı alır almaz ileteceğini söylemiş. dedim peki sence bugün alır mı maaşı? "soralım hemen" dedi. ben "olur mu ya öyle, sorulur mu kadına" diye düşünürken, kendisi sormuş bile. demiş ki, "ödemeyi bugün yapma şansınız var mı acaba?" ben işte bu durumda gidip kadına "maaşınız bugün yatar mı" diye sorardım örneğin. aklıma gelen buydu. salak değilim, iyi kötü konuşmayı, nerede durmam gerektiğini de bilirim ama nasıl desem insanların o "normal" kabul ettiği tavrı oturtamadım. çok küçük detayları kaçırıyorum. eskiden, bu sebepten ötürü, çekingendim. şimdi çekingen de değilim pek, o yüzden eğreti ve sinir bozucu görünüyorum sanırım. eskiden "ay kıyamam canısı"lı, sessiz sakin çocuktum. şimdi o "sempatiklik bonusu" da kayboldu gibi.

***

aklıma ilk etapta gelen, "major flaw" diyebileceğim saçma özelliklerim bunlar ve bunların karşı cinsle hemhal olamamamda etkisinin çooook büyük olduğuna inanıyorum. çünkü yüzüne bakılmayacak birisi değilim. çok fazla kızın "mmmm seksi mmm nefis" dediğini duydum, gördüm benim hakkında. iş ne zaman daha ciddi olmaya başladı, o zaman hepsi kaçtı. dışardan bakınca bir bok zannediyorlar işte ama iş derinleşince "bu herifle olmaz" oluyor. haklılar da bence. kız olsam ben de kendimle sevgili olmazdım.

az ve öz dostum olsun dedim sattılar.

Kendim için çok sebep uydurabilirim fakat bir tane tuhafından söyleyeyim, galiba fazla belgesel izledim. Çoğu davranışın altında biyolojik, genetik, metabolik veya psikolojik tutumlar olduğunu görüyorsun ya... Her şeyi bu kadar "bilimsel" görmek benim heyecanımı kaçırmış olabilir. Geçen ay bir hanım kızımız benden hoşlanma hatasına düşerek, bir iki muhabbet açmaya çalıştı, adını koyamadığım iç seslerle konuştum o sırada. Atomların belirli örüntülerle hareket ettiği bir evrende senin bu tutumunun hür iradenle olduğuna emin misin diyecektim az kalsın. Sonra zaten kaçtı gitti. İyi yaptı bence. Bir de ilginç konulardan nüktedan üslupla bahseden insanlara çok denk gelemiyorum. Ben öyle biriyim demeyeceğim tabii de, bakındığım hâl bu.

Yukarıdakilerin hepsinden biraz +1

Bir de ben yalnızlığa alıştım galiba artık herhangi bir yere gitmek için birini aramıyorum sanırım. Ayrıca geçenlerde 3 kızın bir arada olduğu bir grup laf attılar kendilerince ama ben naptım kulaklığın sesini yükseltip devam ettim. Biraz tipsizlik ve korku da var sanırım.

28 yasinda erkegim. bir kac ciddi iliskim oldu. sonu olmayan seyleri sevmiyorum. dolayisiyla uzun sure birlikte olamiyorum. yalnizliga alistigim icin hayatima girecek kisinin duzenimi bozmasindansa yalnizligimi devam ettiririm diye dusunerek kisir dongu icerisinde yerimi muhafaza ediyorum.

Gönül işi anlamında cevaplarsam.
- Çok fazla şekilciyim.
- Konuşkan değilim. Çok konuşan arkadaşlarımı görünce imreniyorum gerçekten. Kendimi konuşmaya zorlayınca da olmuyor işte bir garip hissediyorum kendimi. Sosyal zekam 0ın altında sanırım.
- Şekilciyim demiştim ve gerçekten beğendiğim karşı cins sayısı çok çok çok az.
- Az insanla tanışıyorum. Ama gariptir ki tanıştığım neredeyse her insanla çok iyi anlaşırım. Benim en büyük sorunum networkum çok sınırlı. Aslında sosyalleşebileceğim ortam olarak okulum var ama insanlarla ilk o tanışma anı çok zor geliyor.
- Şu ana kadar hoşlandığım 2 kızdan da karşılık göremeyince(dolaylı olsa da) özgüven düşüklüğü yaşadım epey bazen diyorum s*ktir et insanları, kızları bilmem neyi ver kendini oyunlara teknolojiye. Kendi halinde yaşa ama bir eksiklik duygusu hissediyorum hep.
- Yaşım 23 ve sanırım ölüp gidene kadar yalnız olucam.

Benim şeklim şemalim pek düzgün değil. Şekilci de değilim

Yalnız birini arıyorum ama yok herkes sanırsın ortam kızı, çok sosyal. Tek istediğim mutlu bir omuz ve baş. Sevgi, sevecek birisi.

Sebeplere bakalım;

Modaya uyayım, saçımı şöyle yapayım, şu şekilde sakal bırakayım gibi dertlerim yok. Ha üstüme başıma bakmıyor muyum, bakıyorum elbet. Mümkün mertebe uyumlu kıyafetler giyerim. Uzaktan bakınca hoş görünüyor bence ancak küpe, saat, yüzük, bileklik vs aksesuar takmam. Kısacası dış görünüş -1.

Günlük sohbetler sıkıyor. Fazla da konuşmam, fazla espri yapmam. Bir süre sonra ekşici entel piç haline bürünüyorum, bu da muhtemelen onları sıkıyor. -1 de buradan alıyorum.

"Ortam bebesi" dediğimiz tiplerden değilim. Evinin erkeği modunda da değilim. Eğlenecek olursam eğlenirim, sürekli şuraya gideyim, burada takılayım gibi bir derdim de yok. Buradan da -1.

Yukarıdaki sebepten sosyal çevre de -1 aldı.

Ve son olarak: beni seveni ben sevmem, benim sevdiğim beni sevmez.
Herhalde "kendime layık olmayanları" istediğimden bunlar.

Şey olayı çok başıma gelmiştir, mesela iki arkadaşsınız bi kadın var siz kadına yazacaksınız ama kadınlar hep yanınızdaki kişiyi tercih etmiştir. Özgüvenimi mi zedeledi nedir artık pek oralı da olmuyorum.

Bu yüzden kırmızı tuborg ve www.youtube.com

ek: olm herkes uzun uzun yazmış bunları okuyan var mı lan acaba ?

Ayrıca küçük gözüken şeylerden büyük soğumalar da olabiliyor :(

Ekleme: Yine ve yeniden oldu da :(

Cahillik ve bencillik

çocugu veren allah rızkını da verir diye. ALLAH CCC işte.

cahillik ve çomarlık.

evet her çocuk rızkıyla geliyor, uzunun amacı da zaten o gelen rızıkları çalmak.
tabii masum ve saf halk bunun farkında değil ve fakirlik içinde büyüyecek çocuklarını üretmek için korunmadan gönüllerince seks ediyorlar, uzun mutlu oluyor.

cocuklari seviyordur, yapar. size mi soracak insanlar kac cocuk yapacagini? butcesine gore cocuk yapmak, ona gore planlamak tabi ki guzel bir sey ama fakirsiniz niye cocuk yapiyorsunuz diye birine sormak adiliktir. zengin bir ailenin 4 cocuga sahip olma Hakki oldugu Kadar Fakir bir ailenin de 4 cocuga sahip olmaya Hakki vardir. tayyiple alakasi yok.

yeni nesilde çok yok böyle düşünen en azından benim çevremde 2. çocuğu yapan pek yok.
herkes bir tane olsun kaliteli yaşasın derdinde..

2-3 yapanlar cahillikten yapıyor çocuğa verecek bi gelecek hazırlama peşinde değil doğan büyüyor nasılsa diye..

Tek çocuğum var, 2.si için tek sebebim "çocuğum için kardeş" olacaktı, eşim istemedi ve yapmadık. Büyürken, büyüdükten sonra bir kardeş bazen çocuğun tek dayanağı olabiliyor, anne baba ile paylaşamadıklarını onunla paylaşıyor, çok çatışıyor olsalar bile... Mesela biz yaşlanıp öldükten sonra onun tek başına kalacak olmasına çok üzülüyorum.

Asil sorun cocuk yapmak icin ne kadar para gerekli sorusuna cevap bulmak. Kimi maasim 5000 tl olsun cocuk yapabilirim der, kimisi cok üstünde alir ama cocuguma gelecek hazirlayamam der, kimisi de benim karnim doyuyor cocugun yiyecegi iki lokma yemek, saglayamam mi der. Kimisi cocuk yaparken nasil ona üniversite okutabilirim diye düsünür, kimisi cocuguna üniversite okutmayi hayal bile edemez, o nedenle o yönde plan dahi yapmaz. Insanlarin hayalleri, hedefleri olmazsa, bu hayaller hedefler ellerinden alindiysa en basit seyi yani üremeyi düsünürler, cocugu nasil büyüteceklerini degil karinlarini nasil doyuracagini düsünürler. Cocugun karnini doyuracak kadar kücük bir para kazandiklarinda ise önlerinde cocuk yapmamak icin hicbir neden kalmaz.

Yani cocuk yapmak icin ne kadar para lazim?, bunu kim belirleyecek?, yillik milyonlarca lira kazanan biri icin cocuk yapmak bircok kisi icin aptallik, cünkü cocugunu bu rekabetci ortamda amerikada okutamayacaksan, ya da hastalandiginda devlet hastanesinde sürünmek yerine en iyi doktoralara götüremeyeceksen "yapmayacaksin" diyebilir.

Daha genis cerceveden bakarsak; bir cocugun saglik, egitim, adalet haklari dogustan gelir, bu insan ve toplum olmanin geregidir. Bunlari saglama sorumlulugu sadece ailelere degil önce devlete sonra tüm insanliga aittir. Yani bunlari saglamasi gereken sadece aileler degildir. Bunlar saglanmiyor da aileler cocuk yapiyor diye aileler suclanamaz, bu sorumlularin sorumluluklarini üzerlerinden atmalarinin mazeretidir. Önce sorumlularin "bu insanlara cocuk yapmamalarini önerecek kadar bu insanlari neden fakir biraktik, bu insanlar niye böyle?" diye sormak gerekir. Bu da isin baska bir boyutu.

çok çocuklu ailede büyüdüm, çok kardeş olmanın kötü birşey olduğunu düşünmüyorum, hatta şahane bence. evet, maden zorluk da yaşadım, tuzum kuru değil.
evli olsaydım muhtemelen 1 tane proje çocuk yerine yapardım 3-4 tane :P ama evli değilim. daha önemlisi ortada bir baba yok olay evlilğin kendisi değil.
"para" çocuk yetiştirmekte en büyük etken değil, diye düşünüyorum. elbette barınak ve yemek gibi ihtiyaçları dahi karşılayamayacak kadar para yoksa, çocuk yapılması benim için de intihar -toplu olanından. ancak memur maaşı olup 5 çocuğu olan çoook akrabam var. aynı maaşı alan 2 çocuğu olan da var.(aynı pozisyonda memur oldukları için maaşları kuruş kuruş biliyorsun) 5 çocuğu olanın çocukları daha iyi okullarda okudu, çok daha güzel yetiştiler, elimizde büyüdüler hepsini yakından biliyorum (boğaziçi işletme gibi mesela, iyi derken hakikaten iyi) 2 çocuk olan çok daha şımarık ukala yetiştirdi çocukları (bu annelerin ikisi de benim kuzenim, 5 çocuklu olan da mühendis olup çalışmayan bir kız) O kız, anne olarak da abla olarak insan olarak şahane bir kadın. Bırak yapsın, kadın yaptıktan baktıktan sonra, zorla olmadıktan sonra istedikten sonra neden olmasın?
Ayrıca ne uzun adam meraklısıyım ne muhafazakar denecek bir kafam var. alakam yok.
Ve de öyle bir konuşuluyor ki sanki tek çocuklar hiç buhrana girmiyor, hiç sorun yaşamıyor, mükemmel yetişiyor...

dunya genelinde 1 cocuktan fazlasi yasaklanmali artik.

Biraz durumum iyileşsin mi ki iyileşeceğini goruyorum 2 tane arka arkaya olan kardes sayısını 2 tane daha yaparak 4 lerim. Para kazanmak çok zör değil kafan çalışıyorsa. Para gelir ama bir kardeş dünyaya 10 sene sonra zor gelir. Onun zamanı gencken. Hem simarmazlar adam gibi büyürler yukarda denmiş.

fütursuzca üremeye devam edelim. -yaşarsak- bir 50 yıla kalmadan görmeye başlayacağız nüfus sorununun ölümcül etkilerini.

eskiden bolluk mu vardi da biz bugun hayattayiz? yani atalarimiz, yeterince kaynagimiz yok daha dogurmayalim dememis. cocuklarin birinden biri hayata tutunsun mantigi olabilir genlerimizde.

Ben 3 kardesim gul gibi gecindik buyuduk ama benim 1 cocugum var ve ogluma cok buyuk haksizlik yaptigimi dusunuyorum tek basina buyudugu icin.simdi biz variz ama yarin yokuz.oglumda cok sikayetci bu durumdan ama yapcak bir sey yok artik.

Benim butun kuzenlerimin 2-3 cocuklari var ve cok mutlu cocukluk yasiyorlar cunku arkadasada ihtiyaclari yok,ben surekli bi etkinlik bi gezme ayarliyorum okul disinda bunalmasin diye.

www.eksiduyuru.com
www.eksiduyuru.com
www.eksiduyuru.com

Abi konuyla ilgili 3 baslik acmistim ki bu insanlardan bir halt olmayacagini o zaman anladim. Birak kendileri de cocuklari da aclik sefalet icinde buyusunler.

dededen fakir insanlar arasında yetişmiş dededen fakir bi adamın "rızık" diye tabir ettiği meblanın senin bi insanın, bi çocuğun masrafı, geçinmesi için asgari gördüğünle aynı olmasını umman bi kere baştan falso.

zaten bu falsoyu çözebilsek, bu falsoyu birilerine anlatabilsek yemin ederim ülke olarak uzay çağına geçecez.

işin diğer kısmına gelirsek aile kavramı da o insanlar için sana ifade ettiği şeyden daha fazlası. en kötü ihtimal yaşlanınca beni bakacak biri olsun diyor adam. adam fakir, çocuk yapmadı, elden ayaktan düştü ne olacak? nasıl yaşayacak? 80 yaşında sokaklarda "makarna kömür" mü mü dilenecek?

uzun uzun yazacaktım ama üşendim şuan. geçen bi başlık vardı fakirlerin neden isyan etmemesi diye, orada dbe'ye giren bi entry olayı gayet güzel açıklamıştı.

olm hayat sizin bildiğiniz gibi x olursa y, y olursa z gibi tek dinamik üstünden yürümüyor. çıkın bi hava alın kafanız açılsın.

a.q football manager de bile en basit mevzuda 4 tane değişken oluyo. hiç bi olay tek bir neden sonuç ilşksiyle ilerlemiyo. bizim ki gelmiş "x yapıyo çünkü çomar"

hee a.q hee

he rizkini allah veriyor, dunyadaki ormanlarin yarisini yokettik, ekosistemin icine ettik. daha allah riskini veriyor...dunyanin tasiyabilecegi insan nufusu 3 milyar deniyor, gerisini siz dusunun..

Yaşam kalitesi umurlarında olmadığı için yapıyorlar bolca.

Babası fakir doğmuş, çocuğuna da aynı fakirliği vermek için çabalıyor işte adam, bu şekilde sistemin devamlılığını sağlayan en büyük etkenleren biri. Doğuştan çok zengin bile acele edip, 20 yaşında baba olmazken bu tipler 2-3 tane yapmış oluyor.

Fark edip de belirli bir yaşa veya seviye geldikten sonra çocuk yapayım, çocuğum çok daha iyi yaşasın dese zaten şuanki boktan yaşam kalitesi olmaz. Ülkede gelişir.

Elimizde ki kaynak sınırlı olmasına rağmen durmudan ucuz işgücü yaratan milyonlar ve eğitim ve yaşam kalitesini umursamayan aileleri nedeniyle bu ülke bir bok gelişmiyor, gelişmeyecek işte.

Türk toplumunda aldığın eğitim, statü ne olursa olsun çocuğun yoksa bir tuhafsın, eksiksin hatta dışlanma sebebisin.

Ülke insanı gelişimi değil, ÜREMEYİ kafaya taktığı sürece gelişmeyeceğine hiç şüphe yok.

parasi olan niye gidip de ailesi olmayan bir cocugu sahiplenmiyor/sorumlulugunu ustlenmiyor da dunyaya yeni cocuk getiriyor, ne kadar dusunuyorsunuz cevreyi dunyayi, nufus planlamasini. siz her seye karar vermeyi seven ego sahipleri. genleriniz cok muhtesem ya ondan.

9 aylık çocuk sahibi olarak çocuk büyütmek "o kadar da" masraflı bir şey değil, onu söyleyebilirim. mama ve bez dışında ciddi bi gideri yok. tabii kime göre yok? alt kesime göre yok. arkadaşlarım sophie the giraffe alırken (80 liralık diş kaşıma zımbırtısı), alt kesim bunu almıyor tabii ki. anakucağıymış, anadiziymiş, çıngıraklı oyuncakmış...alınmıyor bunlar. okul çağında esas masraf başlıyor ama çok çocuk olunca abisinin ablasının kıyafetleri, tanıdıkların yardımları falan, bi şekilde çark dönüyor.

ayrıca 15 sene sonra bunlar aileye yol-su-elektrik olarak da geri dönüyor.

dünyayı sadece kendi çevreniz gibi görmeyin.

Para var sanildigindan. Bu memlekette 1300 lira alan adama imrenen milyonlar olunca 1300 kira alan adam da kendini gorece zengin sanar.

Rakam degisir, mantik ayni.

sadece abi sahibi olan biri olarak iyi ki başka kardeşim yok diyorum. koyayım kalabalık aileye afedersin.

Ertesi gün iş var diyedir. Peki ya cumartesi öyle mi? Götünü yiyim cumartesinin. :/

pazar sıkıcıdır, hem ertesi gün iş vardır, hem de haftaiçine yetişecek ödevleri pazara bırakırsınız bi yeriniz sıkışır, zaten en sonunda o ödev de yapılmaz iğrençtir pazar, nerde cuma akşamı ve cumartesi ahh

Tatil ertesi gün de tatil olan gündür de ondan.

ezik diye dusunurum.

Mutlu olurum. Sanırım yaşamadım.

isme göre değişir, ismin çok yaygın bir isimse üzerime alınmam, belki eşi o ismi istedi, buda eski sevgilisinin adı olduğunu söylemedi. ama çok antin kuntin bir isimse madem bu kadar sevdin neden beli ettinde biz ayrıldık diye düşünürdüm. ezik olduğunu düşünebilirdim.

Banane derim.

Karısına acırım, demek ki hala aklındayım adamın derim. Düşünsene ömürleri yettiği sürece senin adınla seslenecek çocuğuna...
Yaşamadım bu arada ama yaşamayım da yazık çocuğa demode bir ismi olmasın benim yüzümden.

gerçekten benim yüzümden koyduğundan eminsem, üzülürüm lan hem çocuğa hem eşine. eski sevgiliye de ezik derim. iyi ki ayrılmışım zekasızmış derim.

kocasına yazık olur. şeyde geçiyodu bu ergenken okumuştum. canan tan - yüreğim seni çok sevdi. ergenken vay lan çok güzelmiş demiştim ama şimdi olsa kocasına acırdım..

eski sevgilimi bu kadar takip etmem.
istemem ama eğer ismimi vermiş ise yapacak bir şey yok.

hosuma giderdi

benden ötürü olduğu ne malum? belki sadece hmm x'ler iyidir dediği genellemedeki iyi olan 10 kişiden biriyim. mutlu olurum.

diyelim ki beni düşünüp koyduğundan eminim - nasıl oluyorsam tabi - o zaman eşi ve çocuğu bir gün öğrenmez umarım diye düşünürüm. çünkü sağlıklı değil.

ezik diye düşünmem de onun ezikliğini ben yaşarım sanırım. çok rahatsız edici bir durum.

kocasına acırım.

taa ilk okuldan beri en sevdiğim kadın isimlerinden biri, 20 küsur sene sonra tanıştığım sevgilimin ismiydi ayrıca. uzun süre beraber olduk, ayrıldık.

bu ismi versem tamamen ondan bağımsız olacak, fakat buna rağmen yediremem, sanki eşime haksızlık etmiş gibi hissederim kendimi.

bu ayrıca şu manaya da geliyor tabii, kendinize hemen pay çıkarmayın.

Öğrendiğim gibi hemen penisimin fotogreafını çekip whatsapp'tan gönderirdim.

Ben böyle bir şeyi takip etmeyeceğim için muhtemelen hatun bir şekilde gözüme sokmaya çalışmıştır. Manyakmış diye düşünürüm.

Salak derdim herhalde.

tesadüf olabilir. eşinin annesinin/babasının ismi sizinle aynı olabilir.

daha arkadaslarimin cocuklarinin isimlerini hatirlayamiyorum, eski sevgiliminkini farketmem bile.

ayrica belki ismim guzel, ne var?

ve sonucta ex extir.

Valla bir arkadaşım eski sevgilisinin adını verdi kızına. Eski sevgilisiyle ayrıldıktan sonra ikisi de evlenmişlerdi. Ve kız genç yaşta maalesef berbat bir hastalıktan ölmüştü. Kızının adını duyunca karısı için çok üzüldüm. Düşünsenize bir hayaleti nasıl kıskanır insan. Acıdır diyeyim.