Not: Bu konuyu kafasına takma ihtimali olan arkadaşlar bu duyuruyu atlarlarsa sevinirim :) Zaten takmıyorsanız başınıza iş almayın.Selam.Son 6-7 aydır aralıksız ölüm konusunu düşünüyorum. Aniden ölmek, başıma her an bir şey gelebilir korkusu değil bu; daha genel. Küçüklükten beri düşünür, bu konuda
Not: Bu konuyu kafasına takma ihtimali olan arkadaşlar bu duyuruyu atlarlarsa sevinirim :) Zaten takmıyorsanız başınıza iş almayın.
Selam.
Son 6-7 aydır aralıksız ölüm konusunu düşünüyorum. Aniden ölmek, başıma her an bir şey gelebilir korkusu değil bu; daha genel. Küçüklükten beri düşünür, bu konuda zaman zaman endişelenirim; fakat hayatımı yaşamama engel olmazdı. Özellikle 6-7 aydır, herhalde uyanık olduğum her dakika bunu düşünüp; panik, korku ya da üzüntü içerisinde yaşıyorum. 1-2 kez psikiyatr'a da gittim; fakat gittiğim psikiyatr bir ilaca gerek görmedi.
Sizce bununla başetme yolu var mıdır? Benzer şeyler yaşayıp normal hayatına geri dönen var mıdır? Şu anda(aylardır) yaşadığım dünyaya hapsedilmiş, dehşet içerisinde hissediyorum. Çok fazla açmak istemiyorum konuyu, düşünmeyen arkadaşlar da bu duruma gelsin istemem.
Teşekkürler.
0
the ungroundable (
28.07.14)
neden korkuyorsun peki? yarım kalmasından mı işlerinin, bir şeylerin arkandan ifşa olmasından mı, yalnız bırakmaktan korktuğun sorumlu hissettiğin birisi mi var? yani farz et ki öldün, bu neden korkutuyor seni bu kadar? bence ölümü hatırlamakta sakınca yok, ama bu kadar sık hatırlamak obsesyona çeviriyor durumu.
0
freekara: Bu sorun başlayana kadar aynen böyle düşünerek yaşadım; fakat o ruh haline geri dönemiyorum.
neseranni: Sevdiklerimin ya da benim yok olma, artık varolmama ihtimalinden korkuyorum sanırım. Eğer yok olacaksam; evet doğmadan önce de yoktum, evet öldükten sonra bunun farkında olmayacağım; ama şu anda bu panik halinden çıkarmama yetmiyor bu kendimi. (Burada din de devreye giriyor sanırım; bu konuda kesin bir yargım yok diyebilirim, yalnızca sorular.)
0
🌸
the ungroundable
(
28.07.14)
bir başlangıç noktası var mı bu endişelerdeki artışın? tetikleyici bir olay, bir travma mı yaşıyorsunuz?
0
Hayatta bir amacın yoksa ölümden korkabilirsin. Yani ölmek var dönmek yok diyebilirsen üstündeki ağırlığı atabilirsin. Ölü olmak hiç de bahsettiğin gibi korkutucu bir şey değil. Babaannemi de dedemi de ölüyken gördüm. Buradan göçüp gidiyorsun işte. Allahın emri sonuçta. Ne yapabilirsin ki. Ne bir saniye uzun yaşayacaksın ne de bir saniye kısa. Kadere inan biraz. Olacağı varsa olur de. Kendine uğraş bul. Bir yerde çalış. Beynin boş durmasın bir süre. Bir mezarlığa git. Orada yatanlara bak. Sonra da bu dünyayı ve kendini değiştirme şansının hala olduğunu gör. Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşa ama gereksiz işler peşinde koşma.
0
sadakatsiz: Sonsuz bir uyku kısmı korkutan sanırım. Haklısınız ve çok da güzel söylediniz; fakat bu düşünceyi kendime anlatamıyorum, kabul ettiremiyorum. Ölene kadar bu korkuyla yaşamayı tahmin bile edemiyorum, 6 ay böyle yaşamak çok zor onu söyleyebilirim :)
neseranni: bildiğim kadarıyla yok; fakat hayatım boyunca fazla etkilendim sanırım hastalık ve ölüm kavramlarından. bir gün restoranda otururken aklıma geldi bir anda ve gitmiyor bu korku ve panik hali ne yazık ki. Sanki o andan önce bambaşka bir hayatta yaşıyordum, o andan sonra ise bambaşka bir hayata geçtim.
0
🌸
the ungroundable
(
28.07.14)
Hohoya: Başın sağolsun öncelikle. Daha bu sabah bayram dolayısıyla mezarlığa gittim; kendimi çok garip hissettim. Bir işte çalışıyorum, hayatta kendi adıma nasıl bir amacım var bilmiyorum; fakat sevdiğim insanları(hatta genel olarak insanları) mutlu etmek diyebilirim amacım. Çünkü onların mutluluğunu sağlamak dışında, kendimi mutlu edebilecek bir şey bulamıyorum sanki. (Elimde olsa tüm insanların mutlu olmasını sağlamak isterdim ya neyse.) Tabi insanlar mutlu da olsa, hala ölüm gerçeği beni dehşete düşürüyor; fakat onları mutlu görmek nispeten iyi.
Sanırım bir diğer sebebi de bu durumun, dini konularda kesin bir fikre sahip olamamam, senin söylediğin gibi.
0
🌸
the ungroundable
(
28.07.14)
@ ungroundable
Teşekkür ederim. Öncelikle amacın çok soyut ve imkansız. Tüm insanlar mutlu olamazlar. Bir hırsız bir evi soyduğunda mutlu olabilirken, ev sahibi üzülecektir. Bir kişi bir kıza aşıksa, onun sevgilisinden ayrılmasını istiyorsa biri mutlu olurken diğeri yine mutsuz olacaktır. Dünya yaşamında her insanın her insanla çatışan çıkarları vardır. Bence öncelikli hedefin insanları mutlu etmek değil, kendini mutlu etmek olsun. Sonra da ailen, eşin ve çocuğun gibi. Bahsettiğim hayat amacı net olmalı. Örneğin kpssyi kazanmak kadar basit olabiliyor bu. Ya da gidip harvard'ta tıp okumak kadar da zorlu. Ne bileyim ölmeden en az üç şehri çok güzel bir şekilde gezmeye çalış bence. En az 10 kitap oku bu yıl. Üzerlerinde yazılar yaz. Film çek. Karatede bir sürü kuşak al mesela. Elle tutulur şeylere takıl. Bir de ölmemeye çalış. Kill bill filmini izlemeni öneririm. Kendi canını kendin koru. Salmış olma kendini.
0
Bunu diger fobilerden ayirmak icap eder. Farzimisal yukseklikten korkmak aslinda dusmekten korkmaktir, karanliktan korkmak karanligin icindekilerden korkmaktir. Dusmezsen korku yok, aydinlikta korku yok. Ama olume de care yok. Kulli nefsin zaikatul mevt. Hulasa, olumden korkmak bile bile lades olur. Korkmamak lazim. Tedbiri de elden birakmamak lazim.
0
icim urperiyor
(
28.07.14)
her an ölebilecek olmak bana huzur veriyor açıkçası. kendine güvenini inşa etmen lazım gibi geldi, yalnızsan güvenebileceğin insanlar ara, spor yap bu tarz şeyler önerebilirim ancak. ölüme önlem almıyorsun evet, çünkü alamazsın. ama kendine güvenirsen ölümden korkmayabilirsin.
0
Ayni durumda ben de vardim. Beni daha cok, olunce yaptigim hersey okudugum ogrendigim tum bilgi bosa gidecekmis gibi geliyordu. Oldukten sOnra ne filmler ne kitaplar cikacak okuyamayacagim, millet yeni komedi filmlerine gulecek, her zaman oturdugum agacin altinda baskalari serinleyecek... ara ara hala gidip geliyor bu hisler. Ama azaliyor, kabulleniyorum. Dindar biri degilim ama oldukten sonra hersey bitmeyecek. Bunu derinden hissediyorum. Hayata yeni seyler kat. Bir cocugu guldur, bir agac ek. Olumle ancak dunyaya hayat getirerek savasirsin. Her zaman yenilen biz oluruz ama olumle savasanlar cogalir sayende.
0
bak şimdi sen derdinin ölüm korkusunu yenmek olduğunu sanıyorsun ama değil. bu büyük ihtimalle başka bir sorunun üzerini örtmek için beyninin uydurduğu ya da büyüttüğü bir korku. bunu halletsen yerine başka bi şey gelir.
yani diyeceğim asıl altta yatan neden ne ise onu bulmak lazım.
0