Almanya'da bir üniversitenin master programından şartlı kabul alıyorsun. Daha sonra bir dil kursuna kayıt oluyorsun. Ayrıca Almanya içerisinde çalışan bir kişiden sana garantör olmasını rica ediyorsun. Garantör bulamıyorsan yaklaşık 8 bin euro civarında parayı bir Alman bankasında açacağın bloke hesaba yatırıyorsun. Bu şekilde öğrenci vizesine başvuruyorsun. Kabul ederlerse 3 aylık vizeni alıyorsun. Almanya'ya geldikten sonraysa yabancılar şubesine gidiyorsun ve sana oturum izniyle birlikte kısıtlı bir çalışma izni veriliyor. Bana dil kursu için iki senelik oturum izni verildi mesela ama genelde bir sene veriliyormuş. Aldığım vizeye göreyse şu an 120 tam gün, 240 da yarım gün çalışabiliyorum.

Toparlayacak olursam; Almanya, öğrenci adayına limitli bir çalışma izni veriyor.

Başka hangi ülkeler var ?

uçak otobüs vapur?
hangisi?
dün seyahat ettim aynı idi.
nereden nereye bide yurtdışı mı içi mi?

uçak billetleri ya ? Yurtdısı uçak biletler.

sebebi dolardaki belirsizlik ve tabi ki ülkedeki belirsizlik olayları bence.
artış yüzde kaç oranında bilmiyorum ancak bana en mantıklı gelen bu.

Bu gözler Avrupa'dan tek yön Turkiye'ye dönüs 830 Euro ekonomi koltugu bilet gördü. Diger havayolu sirketleri iptal ediyor ucuslari. THY tek alternatif kalinca para kazanmak icin beyinleri yandi :(

Gectigimiz gunlerde yasananlardan dolayi bir cok ucus iptal edildi.. Bundan dolayi da bileti olan insanlara ya parasini iade edecekler ya da yeni bir ucusa yonlendirecekler, ucuslar doluysa ek sefer koymak zorunda kalacaklar yok dolu degildiyse mevcut ucuslarda yer ayarlayacaklar.. Bir yandan talep de devam etmekte.. Normal zamanda bile talep arttikca fiyat artar boyle bir durumda yukselmesi cok normal.. Ucus iptallerinden dolayi olusan zararlarini da yansitiyorlardir yogunlugun yanisira..
Hepsine ek olarak dora euro kurlarindaki dengesizlik de var.

"kaç kaç kaç" insanları hiç az değil çünkü. imkanı olan rahat yerlere gidiyor.

twitter da ve facebook ta paylaştım hocam. gerçekten çok acil çünkü. umarım en kısa sürede yardımcı olacak birisi çıkar.

@mahone :)) Dikkat çeksin diye yazdım kardeşim.

İühf'de 4 sene okurken kafanda ne yapmak istediğin şekillenmedi mi? Sevdiğin bi hocan kürsüde ders anlatırken ona bakıp "ben de akademisyen olucam" demedin mi, ya da dersleri çalışırken avukatlıkta hangi alana yönelmek istediğin kafanda belirmedi mi? benim etrafımdaki herkesin kafasında mezun olurken şekillenmiş bir şey vardı, kimi savcı olucam dedi sınava hazırlandı, kimi memleketime döner bi büro açarım dedi, kimi benim notlarım yüksek ben akademisyenlikten yürürüm dedi. Hukuk fakültesinden mezun olunca yapılabilecek tüm işleri altalta yazmışsın hangisini yapsam diyorsun. En az 22 yaşındasın, hayattan beklentilerini biliyorsundur, bence neyi sevdiğini düşün ona göre karar ver.

Yeni mezun tanıdıklarım avukatlık sınavının gelme ihtimalinden dolayı şu an avukatlık yapmak istemedikleri halde hemen stajlarına başladılar. Ne yapacağınız kafanızda netleşene kadar stajı aradan çıkarabilirsiniz.

Aklindaki plan guzelmis işte. Ama ne olursa olsun staji baslat. Kasimda hakimlik sinavi var. Istersen onu bir denersin. Hem adliye staji calismani da engellemez. Ruhsatini al sonra dedigin gibi yurtdisina cikarsin.

Uçsunlar sorun yok 240 tane var onlardan.

Yoo öyle birşey duymuyorum.

yok normal yolcu uçakları geçiyor sadece.

gençler emin misiniz ? Hepsi yolcu uçağı mı ? Bir an vurmasınlar ?

hangi havalimani? turkiye'nin neresi?

atatürk havalimanı

ben atatürk'e yakınım ama olağandışı bir şey yok gibi.

Kac gun?

stavro 1 ay düsünüyoruz.

1 ayda maksimum 12 şehir gezerdim ben, buna göre;
Amsterdam
Roskilde(festival için dediğini düşündüğüm için burada, festival yoksa yerine bremen olur)
Kopenhag
Malmo
Oslo
Stockholm
Helsinki
Talinn
Riga
Vilnuis
Krakow
Prague

ilk vize mi? italya artık uzun vermiyor. son kale fransa galiba.

3 .kez alıcam antik ..

danimarka 3 aylik verdi daha yeni

Uzun sureli talep ederek hollandadan alin. Ilk giris orasi olacakmis.

Ya da en uzun kalacaginiz ulkeden.

Onemli olan saglam bir dilekceyle uzun vize talep etmek.

İlk giriş yapacağınız bir ülkeden alın başınız ağrımasın.

ben sizin yerinizde olsam riske girmeden ilk gireceğim ülkeye başvurur ve denildiği gibi uzun süreli bir vize için ayrıca dilekçe yazardım.

bu arada ben nisan'da italya'ya korka korka vize başvurusu yaptım çünkü gerçekten çevremde çoğu insan artık çok vermediğinden yakınıyordu. sonuç: 1 senelik vize verdiler :D daha önce de gitmiş olmamın etkisi vardır herhalde bilemiyorum, benim de 3. schengenimdi.

üstte bir soruda açıklamıştım kardeşim uzun süreli vizeler için en rahat alabileceğin ülkeler hollanda ,fransa ,almanya dır

o parayı dil okuluna bile harcamazdım sen gidip boş boş takılmaktan bahsediyorsun. para bol heralde

@freetakılır bos bos takılmicam.Beleş dil okulu ve part time çalısacağım.
@nagi ailem zengin değil.27 yaşındayım.Birktirdiğm para ve orada çalısarak kazanacağımı varsaydım.

@male kaçak çalısıcağım zaten.

alaskaya git balık tesislerinde ya da teknelerde çalış kaçak çalışmaya izin veriyorlarsa. götün donar ama sağlam para kazanırsın.

Avustralya icin work&travel vizesine bakin. Amerikaninkinden baya farkli. Ayrica beles kurslar genelde ihtiyac sahipleri icin oluyor, bunu da dusunun.

Beles kurs diye birsey hic duymadim.

avusturalyayla kanadayı bilmem ama amerikada pek kimse kaçak işçi çalıştırmaz. yakalanırsan da götünden kan alırlar.

kaçak işçi oralarda fena zor. bir arkadaşım amerikada uzun haftalarca aradı bulamadı

kaçak çalışmayı yapsan yapsan türklerin yanında yaparsın onların da kaçak çalıştıranı zaten paranı vermez anca belki kalacak yer filan verir.
beleş kurs gerçekten zor
daha mantıklı olan öğrenci vizesi öğrenci olunca kısmi çalışma izni veren yerlerde legal çalışırsın en azından

Beleş kurs nasıl oluyor? Kim hayrına kurs verir amk?

Kaçak çalışmak da öyle kolay değil.

Efendi efendi kursa git.

ahmet yesevi alır, ales filan bakmıyorlar.

devlet almaz mı ? Devlette yapmak istiyorum.

Ben de hukuk mezunu oluyorum.not ortalamam 3.2 puanım da 86 geldi ama tereddüt ediyorum istanbul içi bir yere yerleşir miyim diye. Sizin belki başka şehirlerde olur.

2.5 altı ortalama sakat.
zor ama yine de ilan koşullarına bak tek tek.

arkadaslar sayisalda 88 kusur puan alan biri var mi acaba siralamanizin kac oldugunu merak eidyorum

Türkiye'de yalnız hissediyorum. Kemalist değilim, muhafazakar değilim, eşimi/sevgilimi aldatmak istemeyen bir erkeğim, para düşkünü değilim, ateist değilim, dindar değilim, hiçbir politikacıya hacıya hocaya lidere teba değilim, başını kapamak isteyeni de kendi kararıysa destekliyorum, çıplak gezmek isteyeni de kendi kararıysa destekliyorum, içki içmek isteyene de katılırım, din sohbeti yapmak isteyene de, Kürtlerden nefret etmiyorum ama Kürtler yalnızca Kürt oldukları için harikadır demiyorum, Türk olduğum için gurur duymuyorum çünkü insan kendi başarılarından gurur duyar yalnızca diye düşünüyorum tanımadığı insanın yaptıklarından değil, eşcinsellerin ne yaptığı beni ilgilendirmiyor kimsenin özel yaşamına karışmıyorum, biseksüellerin de çapkınların da fahişelerin de...

Türkiye'de ise taraf tutmak zorundayız! Birine teba olmak zorundayız yoksa iş bulamayız! Kürtsem Kürtler ne yapıyorsa haklı demek zorundayım, Türksem Ermenilerden nefret etmek zorundayım! Eşcinselsem yaşlı erkeklerden, şişmanlardan, fakirlerden, aşırı feminenlerden nefret etmek zorundayım! Ama düzcinselsem eşcinsellerden nefret etmeliyim! Sunniysem Alevilere dinsiz demek zorundayım! ... Falan filan

bende de var o. annem ve kardeşlerim dışında kimseyle bir gönül bağı, efendime söyleyeyim dostluk kardeşlik türküsü tutturamıyorum. onlarla olan ilişkim bile fazla yüzeysel bana kalırsa. kardeşlerimle birlikte hiçbir şey yapmıyorum. annem desen, çalıştığı için zaten yanındayken bile göremiyorum doğru dürüst. biri ilgi gösterse, bir ortama dahil olsam mesela sanki bunu lütfen yapıyorlarmış, aslında istenmiyormuşum gibi hissediyorum. hala kurtulamadım bundan.

ben aile içinde de yalnız hissediyorum ne edücük? hiç.

Evet. İstisnasız her gece kafamı yastığa gömdüğümde oluyor bu his.

Gün içinde o kadar belli etmiyor kendini okulda, aileyle vs. ama geceleri bir yalnızlık çöküyor evet.İçki içerken mesaj atacak birini bile bulamıyorum artık. Uzun zamandır gözlerimin içine bakıp gülümseyen, beni de gülümsetebilen kimse yok.Doğum günlerimi kutlayanlar giderek azalıyor. Bunlar oldukça ben daha bireysel bir insan oluyorum, ben daha bireysel bir insan oldukça daha da yalnızlaşıyorum.

Ama bunun dışında, ailemle sürekli gidip geldiğimiz yere bir araba yolculuğunda yalnızlık çekiyorum. 10 yıl sonra veya daha erken onlardan ayrı olacağımı, öleceklerini, belki başka bir ülkede olacağımı düşünüp yalnızlık çekiyorum. Öldüklerinde, bir daha onlara asla ulaşamayacak olma düşüncesi korkutuyor beni. Bir daha aynı yoldan çocukluğumdaki gibi geçemeyeceğimi, geçsem bile aynı şeyleri hissedemeyeceğimi düşünüyorum.

Yolculuk bitip çocukluğumun geçtiği eve geldiğimizde, çocukluğumdaki şen şakrak evi değil, soğuk, gri ve kasvetli bir ev buluyorum. ''Aitlik'' duygusunu çok güzel hissederdim çocukken, eve dönelim dediğimde kafamdaki ev bir sığınaktı, aileyle beraber olduğum sadece bize özel, kapıyı kapattığımızda hiçbirimize bir şey olmayacak bir yerdi benim için. Şimdi sadece soğuk duvarlardan oluşuyor.Eskiden çocukluğumun geçtiği şehir şimdi Rusya'daki terk edilmiş kentler gibi geliyor. Yalnızlık çekiyorum.

Dostlarla, tanıdıklarla bir birahane masasındayken, rakı sofrasındayken gülüşmeli sohbetin bitip, bir iki dakikalık sessizliğin olduğu ''o'' zaman yalnızlık çekiyorum. Sanki zamanımız kısıtlı gibi, bir daha onlarla görüşemeyeceğim gibi geliyor. Oraya ait olmadığımı hissediyorum, geleceğin belirsizliği ve bu belirsizliğe karşı kimsenin olmayışı beni korkutuyor. Yalnızlık çekiyorum.

En son konuşup hoşlandığım kıza sarıldığımda, yine yalnızlık çekiyordum. Biliyordum çünkü gideceğini, fazla uzun sürmedi öylede oldu zaten. Güvenemiyorum böyle olunca da, sanki ben onun için gelip geçiciyim gibi hissediyorum. Biliyorum da onun için öyle olduğumu. Bunlar beni daha da kendi kabuğuma çekiyor. Gün içinde gülüp eğlenip alkol alınca susup başını öne eğen, yüzü düşen insanlar hakkında az çok bilgi sahibi olmuşsunuzdur artık.

Ait hissetmiyorum. Sanki sürekli tek başıma bir yolculukta gibiyim, yanımdakiler de geçici insanlar, eğer kendime koyduğum hedefleri (maddi-akademik vs.) başarsam bile, en çok istediğim şey olan başka bir ülkeye taşınıp iyi parası olan bir iş bulduğumda bile aynı şekilde hissedeceğimi biliyorum.

Yanıma kimseyi alamayacak kadar yalnızlaştım artık, beni buna mecbur bıraktılar.

Önceden sarıldığın, sıcaklığını hissettiğin insanlarla hiç tanışmamış gibi göz göze gelmeden geçip gidiyoruz. Hep böyle oldu, muhtemelen de olmaya devam edecek.

Umursanmama hissi. Yalnız hissetmekten daha da kötü bence. Umursanmamaktan kastım, sanki orada yokmuşsunuz gibi davranılması. Karşılık olarak sizin de davranmanız. Yaşadığınız onca şeyden sonra herhangi biri olmanız. Böyle yalnızlık denizinde boğulan biriyken denizin değil de son umutla tutunduğunuz şeyin sizi boğması.

Gün içinde gördüğünüz o ''rahat'', kimseyi düşünmeyen, hiçbir şeyi kafasına takmayan insanlar belki de bu uzun yollardan geçip bu hale gelmiş ve o yolda hala da yürümektedirler.

Cekmiyorum. Erkek arkadaşım ve ailemden baska kimse yok.

Yalnızlık bir eksiklik olduğu icin tersinin bilgisine de sahipsin ki bunu hissediyorsun demektir. Yani mutlaka bir yerde yalniz olmadigin bir durum oldu, bir yere ait oldun ve simdi bu yok. Bir kere olduysa yine deneyimleyebilirsin. Bence yalnız hissetmek kayitsizliktan cok daha iyi :)

@utkumon: her kelimene katılıyorum. ben de işte böyle hisler içerisindeyim.
etrafımdakiler benim için değişmez-yeri doldurulamaz iken ben onlar için öyle değilmişim gibi hissediyorum. onları bir tutunacak dal gibi görürken onların beni öyle görmediğini düşünüyorum ve yalnızlık yine beliriyor onların bedenine bürünerek...

Yalnız olmadığım bir duruma geri dönebilmemin tek yolu geçmişe dönebilmek. Bunu da maalesef fizik imkansız kılıyor.

@m e b: İşin kötüsü ben bunun nasıl geçeceğini de bilmiyorum ve sürekli böyle sürmesinden korkuyorum. Ait olmama yalnızlığını belki seni gerçekten seven biriyle giderebilirsin, yeni yerleri size ''ait'' yapabilirsiniz ama önceki yaşadıklarımdan dolayı hayatıma yeni giren birinin bana çok yakınlaşmasına izin vermek, ona bağlanmak istemiyorum açıkçası. O gittiğinde üzülmek, aynı şeyleri baştan baştan yaşamak istemiyorum.

Bu genç yaşımda karaciğerimi yitiricem az kaldı.

evet. bilmiyorum malesef. bilsem boyle hissetmezdim zaten :/

Evet. İnsan sevgimi kaybettim. O zamandan beri yalnızlık üstüme yabıştı.

@utkumon, hepsini okudum yarın kemoterapiye başlıyorum

Evet hissediyorum. Utkumon'un dedigi gibi, gun icinde o kadar belli etmiyor kendini. Cunku bir seylerle mesgul oluyorsun. Ama yapacak bir sey kalmadiginda, surekli bunu dusunuyorum, ne kadar yalniz oldugumu. Yani bu yalnizlik sevgilinin olmamasi vs meselesinden ote.

Yani etrafimdaki insanlara bakiyorum bazen. Aileleriyle olan iliskilerini kiskaniyorum sanirim genelde. Kimisinin anne babasiyla. Kimisinin kuzenleriyle. Kimisinin abi, ablasiyla. Cunku benim hicbiriyle normal bir iliskim yok. Yani uzulerek soyluyorum ki, asla istedigim anne, baba, kuzen, abi ya da ablaya sahip degilim. Ya da sorun bendedir belki. Ben de istenilen cocuk, kuzen, kardes olmayabilirim.

Su an kendi acimdan bakiyorum. Daha farkli olsun isterdim. Yani bir sikintim oldugunda, annem, babam, abim, kuzenimle bunu paylasabileyim isterdim. Ama hicbir zaman oyle bir iliskim olmadi. Bir odada ben kendi sikintilarimla durur iken, diger odada da onlarin kendi sikintilariyla durduklarini bilip ama asla iki tarafin da digerinin odasina gecmedigi bir haldeyiz. Diger odaya gecmeyi de denedim tabii ama olmadigini gordum.

Insanlarin mutsuz, uzgun vs vs hissettigi zaman, yaninda bulunmasinin bile onlara rahatlik ve guven hissi verdigi birileri var en azindan. Etrafimda hic boyle bir insan yok. O yuzden her zaman tek basima oldugumu, arkami kollayan birinin, o kotu ve zor animda yanima kosacak birinin olmadigini hissediyorum. Beni uzen sey bu.

Nasil gececek. Bunu kabullenip bir birey olarak yasadigimda sanirim. Evet, boyle bir insanin olmasi arti sanirim. Ama olmamasi da eksi degil, normal olan. En azindan ben boyle dusunuyorum.

@azizakin :) Yazılacak, anlatılacak çok şey var ama bulunduğum durumdan çıkmama yardım etmiyor ne yazık ki.

ateistim. tüm arkadaşlarım boğaziçidne cerrahpaşada. ben itüde boktan bir bölümdeyim. hissedişyorum. kız arkadasımın yanında da calıstıgım barda da okulda da rıngte de her yerde.

hayatta annem dışında kimsem yok. babamla diyaloğumuz yok gibi bir şey. aramız kötü değil ama çok nadir bir araya gelip sohbet ederiz. ablam ve abim var. onlarla da 2-3 haftada bir konuşuruz. onlar kendi evleriyle aileleriyle çocuklarıyla fazlaca meşguller zaten. 3-4 tane arkadaşım var onlarla da 1-2 ayda bir görüşürüz. iş arkadaşlarımla da pek samimi değiliz, sadece iş yerinde azıcık muhabbet edip evlere dağılırız. takıldığım biri var. onunla da aramda mesafe var. günde mesaj yoluyla birkaç kez iletişiriz ve sık görüşmeyiz.

bu yalnızlık beni rahatsız etmiyor ama. bilakis rahatlatıyor. mesleğim dolayısıyla hep çok büyük kalabalıkların içindeyim. çevremde her zaman onlarca insan oluyor ve onlarla iletişim kurmak zorundayım. haliyle işten çıkınca canım ağzımı açmak istemiyor. böylesi bir hayat işime geliyor doğrusu.

Benzer duyguları hissediyoruz kardeşim.

benzer duygular + 1

Trde de öyleydim yurtdışında daha da katmerlendi, geçecek bir his olduğunu düşünmüyorum.

Üniversiteden beri -bu 7 sene öncesine tekabül ediyor- resmiyet ve nezaket havasından uzak, onaylanma kaygısı duymadan kendimi ortaya koyabildiğim içtenlikli arkadaşlıklar kuramadım. Hep görünmez bir perde oldu diğerleriyle aramda. Kişiliğimin en renksiz, en harcıalem yanlarını perde önüne koyup gerisini kendime sakladım. Merakı cezbeden, oturup iki kelam sohbet etme isteği uyandıran en ufak bir şahsiyet parıltısı göstermiyorum. Topluluk içinde gölgeden farksızım. Yalnızım, hem de delicesine yalnızım ama öyle şiirlere, şarkılara konu olacak cinsten dokunaklı bir yalnızlık değil benimki. Daha çok karanlık bir işkence odası gibi. İnsanın benliğini yıkan, parçalayan, yeryüzündeki dakikalarını anlamsızlaştıran türden bir yalnızlık. Nasıl geçer diye soruyorsan, vallahi onu ben de bilmiyorum :/

biraz para ve yeterince yaratıcılık lazım. var mı bu ikisi?

girişimci olmak program bilmekle alakalı bir şey değil ki girişimcilik nedir onu öğrenebilirsin mesela.

üsdat sene 1995.ler falan internet yeni yeni giriyor ülkeye biz daha lisedeyiz. insanlar internete bırak resimlerini koymayı mail alırken bile gerçek isimlerini falan yazmazdı. sonra biri çıktı okul arkadaşlarını bul tarzı bir site yaptı türkiyede pek tutmadı sonra bu facebook çıktı adam ilkti internette bir ilki başardı insanlar bırak adlarını yedi sülalerini döküyor. ortaya yanı bir nevi ilk olacaksın. mc.donalds, kfc, microsft, bunlar ilk ve dünyada başka yok taklitleri var.

@genius

bu arkadaşa katılmıyorum. facebook varken, facebook gibi bir sürü site vardı zaten. aynı şey youtube için de geçerli.

olay sadece patlamak. insanlar beğeniyorsa, girip çıkıyorsa, sitede süre geçiriyorsa o senin projendir. ne olduğu çok mühim değil. amacım para kazanmak dersen tek gerekli olan ziyaretçidir. ziyaretçi varsa parada vardır.

para varsa sende zuckerbergsindir zaten.

ha birde garaj lazım. onu unutmamak lazım.

Bu duyuru sahibini tanıyor musunuz ?