götüm yemiyo

1 aile
2 boktan olsa da yaşamın eğlenceli yanları da var

yaşamak varken neden öleyim ki? Zaten eninde sonunda olacak ve ben olana kadar yaşayacağım.Ayrıca benimde kesinlikle götüm yemezdi.

geçtiğimiz 3 gün boyunca bir seminerdeydim, kısa film yaptık. Bugün de öğleden sonra Paris'e geldim. Yarın bir mekanda balkan gecesi olacak... kısa vadede bunlar

uzun vadede ise, daha yapmak istediğim çok şey, görmek istediğim çok yer var. hayatta kalmam lazım.

sevecek birsürü kadın,
sevecek birsürü erkek,
ve birsürü insanla paylasacak biirsürü zevk var.
bu yuzden yasıyoruz. bunlardan zevk almama durumuna gelmek evet, hastalıktır.

Çünkü intihar edersen ölürsün.
Bi de allah fln...

bn aslında ederımde cıdden birinci neden cok agır basıyo bıde arkamda kalıcaklar bnden utanırlarsa boyle bişi yaptım diye uzulurum

nasısa bi gün illa ki ölcem neden acele edeyim ki?

hayat çok ama çok güzel çünkü.

bir umut var hâlâ.

Çünkü güzel günler göreceğimi biliyorum, inanıyorum, o güzel günleri yaşarken farketmiyoruz, yaşadıktan sonra, dönüp baktığımızda, ne güzel günlermiş be! diyoruz, takdir senin.

daha görüp öğrenmek istediğim şeyler var, ayrıca geleceği merak ediyorum.

ilerde herşeyin güzel olacağına dair küçücük bi umut hayatta tutuyo

yoksa dünya sikime boş bi yol bulup 240ı gördüğüm gibi kırarım direksiyonu

şu duyuruda bulunduğum zamandan beri gördüğüm en mükemmel başlık.tebrik ediyorum.

duyuruya gelince.bugün intihar etmemem için bazı sebeplerim var benim de.okumak istiyorum.ama öyle okumak değil,''okumak'' istiyorum.şimdiye kadar yaşlılara hep saygı gösterdim ellerini öptüm yanlarında kusur etmemeye çalıştım.fakat ülkenin çevremin haline bakıyorum da şöyle adam gibi adam yok etrafımda.şimdi beğenmediklerim yaşlı da olsa basıyorum lafı.kalitesizliklerini benim gibi bir çocukla ciddi ciddi tartışmaya girmelerinden anlıyorum.gerçek 'yaşlı' 'çocuk'la laf dalaşına girmez.bi lafıyla susturur.eğer susturamıyorsa boşa harcamıştır yıllarını.günümüz yaşlılarının gençliklerinde yapmadığı şeyleri yapmak istiyorum.o yüzden yaşamak...intihar bir nevi pes etmektir.asla pes etmem.hırslarım var benim kabuğuna sığmayan yenmem lazım onları.sıradan olmak istemiyorum.şimdi aciz ve çaresiz gibi görünsem de ileride güzel günlere yelken açtığım özgürce nefes alacağım günleri yaşamak istiyorum.ama ilk hedefim;şimdiye kadar hep boktan okullarda okudum.şimdi memleketin en iyi okulunda okumadan ölürsem gözüm açık gider.son kez adam gibi bir üniversite okumadan ölmek istemiyorum.

intihar etmek 'amaaaannn boşveer'in biraz daha ses getiren şeklidir.bu kadar saçma şeylerin dert edildiği adaletsizliğin kol gezdiği bu dünyada yaşamak istemeyen yüce insanlara karşı yaşamayı seçenlerin acizliğidir hastalıklı olarak görmek.ben şuna inanırım:yaşamayı göt korkusundan seçen insanlar en acizlerdir intiharı seçenlerin yanından bile geçemezler.ama intihar gibi bu dünyayı istememe yürekliliğini gösterenlere karşı aynı duygu ve düşüncede olup da buna rağmen yaşamayı seçenler en yüksektedir.hayata rağmen yaşamayı seçmek...

"40 yaşıma kadar hep intiharı düşündüm, ama 40 yaşımdan itibaren insanların intihar etmeye değmeyeceklerini düşünmeye başladım. bana göre intihar, geride kalanlara yönelik ağır bir suçlamadır. bu mesajı verebileceğin tıynette insan olmadığını düşününce de intihar etmiyorsun.” ismet özel

bilinmeyenden korkuyorum, ölümü ve ötesini de bilmiyorum. bu yüzden intiharı düşündüysem de çok çok küçükken, bu yüzden vazgeçtim. şimdi zaten saçma geliyor.

intihar etmek neden hastalıklı düşünce olarak görülür sorusunun cevabı hastanelerdir bence. sen de binlerce, ben diyeyim onbinlerce insan dünyada hayatta kalma mücadelesi verirken, sağlıklı birinin hayatına son vermek istemesi hastalıklı düşünce gibi görünüyor.

1) ya sadece girişim olarak kalırsa
2) anne

hayat güzel, niye bitsin isteyeyim ki! gezmek, yemek, uyumak, sohbet vs ...

intahara kalkışıp ölememek korkutuyo beni.

bir de ek olarak hayat güzel değil.

1 mutsuz değilim
2 aile bağları ve sevdiklerim
3 bir süre sonra yaşadığın her sıkıntıyı atlacına bakıyorsunki aslında düşündüğün korktuğun kadar kötü olmamış ve geçmiş gitmiş. işte bu mantıkla şu an
içinde bulunduğun sıkıntılarında bir gün unutulacağını biliyorsun.

1.hayatı seviyorum. yapacak birçok şey, görecek birçok yer, okuyacak birçok kitap, izleyecek birçok film var. sevdiğim insanlarla birlikte olmak güzel, onları bırakmak istemem. üstelik dünyanın bundan 30-40 sene sonra nasıl bir yer olacağını da merak ediyorum. uzaylılar var mı en çok ta bunu merak ediyorum :)

2.intiharı ben büyük bir trajedi olarak görüyorum. intihar eden insanın yerine kendimi koymaya çalıştığım zaman işin içinden çıkamıyorum, aklım almıyor. intiharın çeşitli sebepleri oluyor, değişik bir ruh halinde olmak gerekiyor. ama buna doğrudan "hastalıklı bir tercih" demek te doğru olmaz bence, bu daha farklı bir şey. ne bileyim, intihar sanki ya büyük bir fedekarlık ve cesaret, ya da büyük bir aptallık..

bir de bu başlığı okuyanlara şu filmi izlemelerini tavsiye ediyorum; www.imdb.com

ben şu entryi okuduktan sonra askıya almıştım bu düşüncemi, bir ara bu yazısı için teşekkür edicem kendisine...
(bkz: intihar etmeye karar vermek/@ruhibirbanyo)

Yaşıyorken elimde bişeylerin olduğunu biliyorum.. Ama öldüğümde hiç bişeyin garantisi yok..

Belki ölünce şartlar çok daha iyi olucak ama zaten eninde sonunda ölücem.. Acelem yok yani..

Hem yaşayan bi insan ölebilir.. Bunun garantisi var.. Ama ölen bi insan yaşayabilir mi? Bununda garantisi gene yok..

Fazla garantici miyim diye sorulacak olursa hayır.. Ama intihar etmekte ölmekte hoş şeyler değil bunlar.. En basitinden bi gün herhangi bi hastahanenin ACİL bölümüne gidin orada 1 2 saat vakit geçirin.. Oturun çayınızı için ve izleyin..

ölmekten ziyade sakat kalmak da var. o çok boktan.

inner child +1. intihar etme girişimimin başarısız olması sonucu sakat kalmaktan korkuyorum.

günah diye

inandığım dinde bu günah olmasaydı sabahı görmezdim.yöntemleride caydırıyor.

hiç bir şeyi değiştirmeden, arkada insanların hayatına yarar sağlayacak kayda değer bir şey bırakmadan, hiç var olmamış gibi, öylece gelip gitmek içime sinmiyor. evet, hayat benle de bensiz de devam edecek, ama olumlu bir fark yaratarak, bir şeyler ortaya koyduktan sonra ölmeyi tercih ederim. kendini gerçekleştirme ve özel olma isteğinden sanırım. bir de teknolojik ve medikal gelişmeleri merak ediyorum. ha bir de, bu düşüncenin bir hastalık olma olasılığı da var, eğer serotonin eksikiğinden muzdaripsen, ve bir süre ilaç kullanmayla hayata bakış açın değişebilecekse neden olmasın? intihar aslında bir yardım çağrısı, ilgi çekme yöntemi olabilir. eğer başarısızlıkla sonuçlanırsa daha önce elde edemediğin ilgi, sevgi, tedavi vs. gibi şeylere çok daha kolaylıkla ulaşabilirsin. intiharı düşünen bir kişinin depresyonda olma olasılığı çok yüksek. bu yüzden, bir psikiyatriste görünmekte fayda var.

Sınavlarım bitsin diye bekliyorum, yarım kalmasınlar.

gelecek günlerde neler olacak aşşırı merak ediyorum. elimde olsa hiçbir zaman ölmem. uzaylılar istila edecek mi? ne gibi felaketler gelecek? 100 yıl sonra bilim nereye gidecek? merakmerakmerak