avukat değilim ama elinizde eski kiracının yeni adresi yoksa bu sizin sorununuz değil ki? siz icra takibini başlatırsınız, tebligat sistemdeki adrese gider, eski kiracınız orada yoksa bile muhtara verilir, tebligat da yapılmış sayılır. avukatınızın bunu biliyor olması lazım.

Bu sorunun yanıtının avukatın bilmemesine imkan yok. Siz kafanızı yormayın avukatınız bulur.

avukat zaten mernisden sorguluyor. adresi kayıtlı değilse nerden bulacaksınız ki. bulsanız bile yasal adresi olmadığı için zaten bir şey yapamazsın. en fazla dövüp paranızı alabilirsiniz. onda da başlangıçta avukata gerek yok sonra adam şikayetçi olursa ihtiyaç var. böyle olursa da daha iyi bir avukat bulun. mevcut avukatınız adres bulamadım diye topu taça atmış çünkü.

arkadaşlar bu kişinin merniste adres kaydı görünmüyormuş. genelde bankayla alakalı borç sorunu olan kişiler adres beyanında bulunmuyorlarmış sanırım. bu konuyla ilgili nasıl bir yol izlemeliyiz?

icra takip süreçlerini az çok biliyorum, avulatınızın verdiği bilgi doğru. takip açıldıktan sonra borçlu tarafa ödeme emri gönderilip 7 gün süre geçmeden haciz yapamazsınız.

bazı borçluların mernis yani ikametgah sorgusu boş çıkıyor ve o kişilere tebligat yapılamıyor. yeni adresini bulsan ve tebligat göndersen bile pstacı gelince "burada öyle biri oturmuyor" diyip almayabilir. Bu tür dosyalar çok sıkıntılı hiçbir işlem yapamadan bekliyorsun öyle. haftada 1 falan uyaptan bakıp adres eklenirse tebligat gönderirsiniz artık şansınıza.

benim tahminime göre şöyle yapılıyor o adres silme işi. mesela ben bir yerde kiracıyım oturuyorum. sonra başka bir yere taşınıyorum ama nüfusa yeni adresimi bildirmiyorum. benim çıktığım eve de yeni kiracı geliyor ve faturaları üstüne aldırıyor. adresini de üstüne aldırmak üzere nüfusa gidiyor. nüfus memur da diyor ki bu adreste başka nbilirleri gözüküyor vs. yeni taşınan kişi de bunun üzerine kira sözleşmesini fatura aboneliklerini gösterip oraya yeni taşındığını ispat ediyor. bunun üzerine nüfus memuru benim ve benimle beraber oturan kişileri silip o adrese yeni taşınanları ekliyor. ben de gidip yeni adres bildirmediğim için benim mernis yani ikamet adresim boş kalıyor. olay bu.

sorunuz yasal yollarsa geçmiş olsun yapacak pek bir şey yok. batak insanların klasik rolü zaten bu adresi olsa bile kayıtlı sigortalı bir işi falan olmadığı sürece o parayı alma şansınız düşük. yok parayı nasıl alırım diye soruyorsanız bulup döveceksiniz ya da tanıdık falan biriyse araya hatrı sayılan bir büyük sokup bir kısmını vadeli madeli bir şekilde vermesi için ikna edeceksiniz.

peki mernis kaydının olmaması bir suç teşkil etmiyor mu? sonuçta devletin bu şahısla bir sıkıntısı olsa yine tebliğ edemeyecek. oy kullanamayacak, veya buna benzer bir çok yasal konularla ilgili başı ağrıyacak. peki biz mahkemeye şu tc kimlik numaralı kişiye tebligat yollayamıyoruz vs gibisinden bir mernis güncellemesi için istekte bulunamıyor muyuz? ben böyle saçmalık görmedim hayatımda

idari para cezası var olabilir ama emin değilim kaynağım yok ama gerçekten idari para cezası olsa bile bu düşük bi miktardır muhtemelen

alpemix işinizi görür

windows home sürümü değilse kendisinde uzaktan bağlantı menüsü var yoksa

rustdesk.com

uzak masaüstü yapsan olmaz mı? ayrıca chrome un kendi eklentisi de var uzak masaüstü.

windows uzak masaüstü için port yönlendirmesi gerekir ve bu portu doğrudan açmak güvenlik sebebiyle önerilmez. ya evdeki internetinize sabit ip alıp bunu tanımlamanız ya da openvpn gibi bir tünel kullanmanız gerekir.

en kolay ve stabil çalışacak senaryo şöyle olur
eve sabit ip alınır,
iş yerindeki bilgisayardan rdp aktifleştirilir,
rdp portu alınan sabit ip adresine yönlendirilir
evinizdeki bilgisayardan uzak masaüstü bağlantısını çalıştırıp önce bilgisayarınızın ipadresi:portu bilgilerini girip ardından da kullanıcı adı ve şifrenizi girerek kullanmaya başlayabilirsiniz.

not: sabit ip kullanılırsa sadece evinizdeki internette çalışır.
not2: bilgisayarda muhakkak parola koruması olması lazım yoksa uzak masaüstü bağlantısı yapamazsınız.
not3: x bir konumdan da erişeyim derseniz vpn kullanmaktan başka çözüm yoktur.
düzeltme ve not4: ücret olarak sadece sabip ip ücreti ödersiniz. başka bir ödeme yapmazsınız. openvpn kullanırsanız hiçbir ödeme yapmazsınız.

aynı sebeple anydesk kullanıyorum, ücretsiz sürüm şifre belirleyip giriş yaptım aynı numara ve şifre ile pc açık olduğu sürece sorunsuz bağlanıyorum. ayrıca uygulaması ile telefondan dahi bağlanabiliyorum

AnyDesk +1 yazmaya gelmiştim.

bu işleri resmi fatura kesebilecek şekilde yapan bir tanıdık olursa sadece kdv tutarını ödeyerek yaptırabilirsiniz, yada nalbur tarzı bi yere gidip aynı şekilde rica edecekseniz.

sadece kdv yetmez. adam o faturadan gelir vergisi de ödeyecek. herkes yapmaz bunu

Proforma fatura işine yaramaz mı?

@rodeocu yarar tabi ki. Bunu temin etmek zor mudur?

Yok herkes verir kolay iş

uçuş yurt dışıysa gidişte belki yırtabilirsin ama dönüşte yabancı görevliler çok dikkat ediyorlar. komisyon aldıkları için de ceza kesme konusunda çok hevesliler.

@elektr10 uçuş yurtiçi olacak.

Dün ve önceki günkü uçuşlarımda sırtımda laptop çantası kolumda epey büyük bir bez çantası ile girdim kimse bir şey demedi.
Ek olarak kabin bagaji+ sirt çantası ile de uçtuğum yurt içi uçuşlarında bir sey soran olmadı.

BU gibi durumlarda 10 defa kimse dikkat etmez ama bir defa denk gelir tadiniz kacar.

Sırt çantası çok büyük değilse ve kabin bagajı da küçükse bir şey demezler.

Hazirandaki bodrum uçuşunda önümdeki bi çifte 1000 euro ceza kestiler boardingte, onlar da kuzu kuzu ödedi. Bence riske atmayın.

deneseydik de hilsteri geri gelmezdi değil mi?

biz birbirimizi çok severek evlendik. son 8-10 ay öncesine kadar da hala birbirimizi çok seviyorduk. ama ben kötü davrandım, üstüne depresyondaydım çekilecek bir durumda değildim. geçmişteki şeylerimizle birleşince bana karşı olan tüm hislerini yitirdi, dayanamadı, uğraşsa da artık o da bıraktı.

uğraşsaydık da, yeniden deneseydik de olmazdı değil mi?

Dostum siz her seyi denemissiniz zaten ve tükenmis bir iliski var ortada.
Su an yaralar cok yeni ve derin daha. Zamanla her sey düzelecek merak etme.
Kötü hissetmen normal ama bi daha kimseyi sevemem vs diye doldurma kendini. Baskasini sevmektek korkma.

Zamana ihtiyacin var sadece.
Ayriligi da cok uzatmadan halledin yoksa düsmanlasiyor millet birbirine.

Hocam eşini seviyorsan aldığı karara saygı duyup hayata devam edeceksin, sevmek bazen de böyle bir şey

yok tabi ki saygı duyuyorum, diyecek yapacak bir şeyim de yok tabi ki. ben yapabileceğimi de yapmaya çalıştım, yani. diyebileceğim bir şey yok.

Senden vazgeçen, hiç bir şey hissetmeyen birini sevmekten vazgeç. Düşündüğün gibi biri değil. Bu acı gelecek, bana kızacaksın ama dost acı söyler.

hep kendinizi suçluyor olmanız bana da iyi şeyler hissettirmedi.

depresyonunuzun sebebi nedir? temeldeki problemi çözerseniz davranışlarınız da düzelir, ilişki de düzelebilir belki. bence biraz çabalamak lazım, 10 sene az değil. bir de bu devirde belli bir yaştan sonra birileri ile ilişki kurmak, sevmek, değer vermek, uğruna çaba göstermek, fedakarlık yapmak vs. kolay değil. o yüzden çaba vermeden kesip atmak pek doğru gelmiyor. sevgili olunsa neyse de evlilik bir de.

Düzelir mi düzelmez mi onu bilemem ancak çok büyük ihtimalle karşınızdaki kişiye "Bak uğraşıyorum, öncekine göre daha iyi hale geldim, o zaman eskisinden daha yakın hissediyor olmalısın" sorgulamasını çok hissettiryor olabilirsiniz.

Eğer bu belirgin kaybetme korkusu ve bunla birleşik karşıdan tedirginlikle onay bekleme, ona sürekli gelişiminizi hissettirme davranışı devreye girdiyse karşınızdaki kişi kendini çok daha sıkışmış hisseder ve boşanmak da gündemdeyse en kolay yol olarak boşanma düşüncesine daha çok sarılır.

Bu durumda sizin elinizden gelen çok bir şey yok aslında. Eğer yanlış bir ruh halinde olduğunuzu siz de düşünüyorsanız sadece kendiniz için değişmelisiniz. Bu bir süreç. Bunun ne zaman başladığını, ne zaman bittiğini bilemezsiniz. Eğer bu kişi bir noktada artık farklı biri olduğunuza ikna olursa kalmayı isteyebilir. Size düşen bence ısrarcı olmamak.

@candide,

kestirip atmadım, oldukça uğraştım. ama hissetmiyorum, hissedeceğimi düşünmüyorum dedi. saygı da duymam lazım, sevemeyecekse ben de beni sevemeyen biriyle devam etmek istemem tabi ki. önerdim, biraz bekleyelim, arada deneyelim, olmazsa yürümezse bırakalım dedim ama zaten 3 aydır ayrıyız, o da haklı haliyle.

depresyonumun sebebi neydi bilmiyorum, majör depresyonmuşum. yaklaşık bi aralık ayından beri. bir çok sebebi olabilir, maddi konulardan çok sıkıntıdaydım, başka konulardan sıkıntıdaydım her şey çok üst üste geldi maalesef.

@ akhenaten

çok doğru, böyle çok hissettirmiş, bunaltmış olaiblirim. gerçekten çok panik yaptım çünkü.

bu arada "değişme" işini ilişkiyi kurtarmak için değil, kendimi kurtarmak için yapmıştım. değişebildiğimi görünce de yeniden eşimle iletişime geçip kendimi göstermeye çalıştım.

abi çok geçmiş olsun, üzüldüm. ben sevgilimden ayrılınca bile üç sene uçan adam sabri gibi kendimi yerden yere vuruyorum, hayatımı birleştiğim insandan ayrılmak zorunda kalmayı hayal bile edemiyorum.

muhtemelen içinde bulunduğun durumdan dolayı çıkar yol arama ve dolayısıyla kendine yüklenme eğilimindesin ama aşk bazen böyle bir şey maalesef, bir taraf için bir şeyler bitiyor ve bunun gerçekte hiçbir sorumlusu/suçlusu olmayabiliyor. klasik laftır ya hani, belki sen dünyadaki en güzel çiçeksin ama eşin artık çiçek sevmiyor. üzücü mü? çok. onun yapabileceği bir şey var mı? yok. senin suçun var mı? yok. bazen böyle oluyor. işin içinde aldatma, hakaret, eşe karşı çok büyük saygısızlık/ayıp, eziyet vs. yoksa ÇOK ZOR OLSA DA en iyisi "understandable, have a nice day" deyip ilerlemek oluyor.

eşinden ayrılmışsın, şu aşamada çok kötü hissetmen ve kafanda bin tilkinin dolaşması normal. en azından bunu fark edip kendine çok yüklenmemeye çalış derim. bu konularda hep verdiğim örnektir: şu an senin bir nevi bacağın kırıldı... öyle olunca "haydaa niy yürüyemiyorum yaa? acaba bi şeyleri farklı yapabilir miydim? bi daha nasıl yürüycem?" diye kendini heder eder misin mesela? hayır. fiziksel bir sorunun olduğunu bilir, ona göre davranırsın. kırık bacakla kalkıp koşmaya çalışmak ya da bacağının kırık olduğunu reddetmek uzun vadede seni daha çok yıpratır, daha fazla hasar bırakır çünkü.

psikologa gidiyor olman çok güzel. bu süreçte arkadaş-tanıdık-sosyal çevre desteği önemli ama profesyonel destek alabiliyor olmak bence daha bile önemli.

sanırım biten her ilişkiden sonra, ilişkinin devam etmesini isteyen 100 adamdan 99'u bu soruyu soruyordur kendine: daha farklı olabilir miydi, yapabileceğim bir şey var mıydı? ve yine gerçekten bu adamdan 95'inin yapabileceği HİÇBİR ŞEY olmuyor, çünkü konu büyük ölçüde karşı tarafla ilgili. eğer eşin, bak şu şu problemlerimiz var dese, yapıcı olup evliliği kurtarma çabası gösterse evet bu soruyu sormak makul olabilirdi ama bence bu durum senlik değil. bu senin kötü, tırt vs. olduğun anlamına da gelmiyor - eminim eşin de öyle düşünmüyordur. çiçek olayı işte. ya da sen armutsun o elma seviyor. ne dersen.

şu noktada muhtemelen yaşı senden genç, naçizane amatör bir aşk adam olarak tavsiyem şu olur: kendini sorgulama kısmını sınırla, özeleştiri iyidir ama "her şey farklı olabilirdi, benim yüzümden!" düşüncesi başladığı anda özellikle şu anki durumda çok fena bka sarabilir, sana daha kötü hissettirebilir. yetişkin bir adamın hayatı boyunca tecrübe edebileceği en üzücü, en ağır şeylerden biriyle karşı karşıya olduğunun farkına var. kendine yüklenme. çok üzüldüğünde, unutamadığında "ulan tabii ki üzülcem boşandım boru mu" de, kendine kızma. ben insanın hele ki sevdiği eşini unutabileceğini zaten sanmıyorum ama çok gıcık bir laf olsa da hayat gerçekten devam ediyor. yavaş yavaş yaralarını sarar, kendi yaşantına parça parça döner, toparlarsın. yeter ki o süreçte her şeyden kopup zombiye dönme, sana ömür boyu problem yaşatacak durumlara sokma kendini.

yazınız bana belirli şeylerin tükenmiş olduğu hissiyatını epey bi geçirdi. şu an için yapılacak tek şey sanki yapılması gerekeni yapıp yürümek, geçmişe, hatalara ya da durumun detaylarına çok fazla takılmamak. yapılacak her şeyi çift olarak yapmışsınız. ayrılmaktan başka çare yok, hayata bir kere geliniyor ve bu ilişkinin umut vadeden bir tarafı yok. tekrar deneseydiniz değişir mi sorusuna şöyle söyleyim, şu an hiçbir şey değişmez gibi görünüyor. çok yıpranıldığı belli, yaralar beraberken iyileşmez. herkes yoluna yürüsün, daha güzel ilişkiler de bulursunuz. belki bir gün yeniden de başlarsınız hayat bu ama bunun için de yaşamayın, bunu beklemeyin. yolunuza yürüyün. kahrolacak bir şey yok. ilişkiler başlar ve bitebilir. yetişkin bireysiniz, herkesle anlaşmak, herkesle ömür geçirebilmek zorunda değilsiniz. bir şeylerin yürümemiş olması, problemin çıkış kaynağı siz olsanız da, sizi kötü veya beceriksiz biri yapmaz. hayat iniş ve çıkışlarla doludur. herkesin hayatı az çok böyle dönemlerle dolu. şimdi sırada yeni bir yükseliş dönemi olacak. bunun heyecanına odaklanın.

Cozumun destek cemberi

bittiyse bitti. unutulmayan kimse yok (hayatında tek ilişki yaşamış ve 10 yıl evlilik + 2 yıl tanışma dönemi olan biri olarak yazıyorum). bu duygular da geçecek emin ol. yani ayrıca ilişkiyi bitiren, ayrılmak isteyen kişiye (sırf depresyonda olduğun için böyle davranıyorsa) yapışmamak gerekiyor. eş olması da anlamsız. boşanma aşamasında. neler neler oluyor. yalnızca depresyonda diye eş mi terk edilir?

@death,

yanlış yansıtmak istemem, tek sebebi o değil. ona çok kötü davrandığım dönemler oldu, kendimden çok uzaklaştırdıgım. üstüne depresyon da binince gerçekten çekilir bir halde değildi. ve belli ki duyguları da tükendi, o yüzden bana da kendine de haksızlık etmek istemiyor.

Standart bir "erkeği kötü gününde terk eden kadın" hikayesi sezdim.
10 yılın 9'unda birbirinizi sevdiniz de son yılda ne oldu o kadar? Depresyona girmeniz, maddi sıkıntılar yaşamanız sizin SUÇUNUZ DEĞİL. Aldatma gibi büyük bir kabahat de işlemediğinizi yazmışsınız açıkça. Hayatta iyi günler oluyor, kötü günler oluyor. Ben bu hikayede kabahati sizde değil, 9 yıl birlikteliğe rağmen kötü zamanlarınızda size destek olmak yerine "ben artık sevmiyorum, istemiyorum" diyip giden kişide arar, onun iyi niyetini sorgulardım.

Bir insan, çok sevildiğini hissettiği ve anladığı zaman en çok kendisini çok seven o insana kötü davranıyor. Sanıyor ki; beni asla terk etmez çünkü beni çok seviyor. Bir anlamda o kişiyi cepte görme hali. Karşısındaki insan da çok sevdiği için o kişinin bütün yanlışlarını tolere ediyor. Fakat bir noktadan sonra pes edip terk ediyor çünkü bakıyor ki ben ne yaparsam yapayım kıymeti yok.

İlk ayrılışımızdan itibaren çok yoğun psikoloğa gidiyorum demişsin. Peki neden bunun için ayrılmayı bekledin? Ayrilmasaydiniz gidecek mıydın psikoloğa? Davranışlarını düzeltmek için cabalayacak mıydın? Ben hayatımdaki en kıymetli insanı üzüyorum, belki bende bir sorun vardır bir uzmandan destek alayım diyecek mıydın? Neden bir insanı kaybetmeden kıymetini anlamıyoruz? Depresyondaymışsin belki de bu yüzden böyle davranıyorsun ama ayrilmasaydiniz yine gitmeyecektin psikoloğa.

Yine de üzülme, tedavi görüyorsun belki de bu tedavin ilerledikçe davranişlarında daha olumlu değişiklikler olur ve barisirsiniz. Olumlu düşün yine de.

Ben de eşimle ayrılırken aynı şeyleri hissetmiştim. Ama seni sevmeyen birini nasıl sevmeye devam edebilirsin hocam, hayat devam ediyor. Saygınlığını koru. Hayat devam ediyor

"ona çok kötü davrandığım dönemler oldu, kendimden çok uzaklaştırdıgım." demişsiniz. bunları neden ve nasıl yaptınız?
bana daha çok kaybettiğiniz için kıymete binmiş gibi geldi. karşı taraf yaptıklarınıza rağmen gene de her yolu denemiş. bundan sonrası için huzuru hak ediyor artık.

Belki ilişkileri her zaman böyleydi ve böyle devam edecek. Birbirlerine çok düşkünlerdir. Bunu öğrenebilirsiniz. Her zaman böyle mi devam edecek en iyi kız arkadaşınız bilir? Bu konuyu konuşsanız garipsemez de normal bi konu. Sorun öğrenin.
Ben annemle haftada bi kere konuşuyorum ama ben de her zaman böyleydim. Herkesle böyleyim. Şimdi benimki sağlıklı yukarıdaki örnek sağlıksız diyemeyiz.

evli kadınların anneleriyle telefon konuşmaları yerli yabancı bir çok kaynakta ortak mizah konusu. normal olup olmaması duruma ve kişilere göre değişir. rahatsız olduğunuza göre size göre normal değil demektir o yüzden konuşmakta fayda var. evlenince değişmez çünkü.

Var öyle insanlar.
Bi arkadaşımın eşi var mesela. Sabah kahvaltıya oturana kadar üç defa araşır annesiyle.
20 yıllık falan evliler. İlk zamanlar sinirden saç baş yolardı arkadaşım. Şimdi kanıksamış.
Yalnız telefonlaşmayla kalmıyor durum. Yılın altı ayı da yatıya gelşyorlar.
Ona göre ayarla kendini.
Bu arada sır falan olmuyor tabi. Senin donunun rengi konusunda bile detaylı bilgi sahibi bir kaynanaya sahip oluyorsun.

ortalama olarak günde kaç kere arıyor ve arama başı veya günlük toplam ne kadar sürüyor bu aramalar?

@bobinhoo örneğin haftasonu sabah 10 da arıyor, gün içinde 3 gibi 4 gibi arıyor. kısaca aklına geldikçe arıyor. bazen 3 dakika bazen 15 dakika..

günde ortalama yarım saati geçmiyorsa ve asıl önemli olan kısım beraber yaptığınız bir aktivite sırasında kız arkadaşın uzun uzun konuşmuyorsa sıkıntı yaratacak bir durum yok bence.

soracağı bir şey olur, onu sorar kapatır normal bu ama siz beraberken kız arkadaşınız oturup gereksiz muhabbete giriyorsa anormal.

Saçmalık. Normal değil.
Oldu ki evliliğinizde bir sorun olursa kendi kızının aklını size karşı çelmeye yönelik hamleleri artacaktır.
Mesele, söylemek istemiyorum ama dışarıdan gelen bu tür uzun süreli etkiyle boşanmaya kadar varabilir.
Eş adayının annesine ileride evliliğinize dair her şeyi anlatabileceğini de bu kapsamda ele alın.

Çocuğunuz olursa, özellikle kitap okumaya alıştırın ki aile veya akrabalar arası tekrar eden gereksiz konuşmalara alışmasınlar.
Ayrıca gereksiz arkadaşlardan da uzak olmuş olurlar.

Evet bir insan annesine bağlı olabilir ama kemdi eşiyle olan yakınlığını da düşünerek arada hassas bir terazi kurmak zorunda.

Annesine bağlı değil, hastalık seviyesinde bağımlı ise sorun daha büyük.
Zamanında biriyle evlilik amaçlı telefonda görüşmüştüm bir tanıdık aracılığı ile.

Uzun konuşmadan sonra bana sorduğu soru kritik soru :
- evlendiğimizde nerede (il) çalışırsınız .
Ben de :
- ekmek neredeyse orada.
Ardından söylediği :
- annem babam burada onlardan ayrılamam.
Bu söyleyenin yaşı az da değildi.
Belli ki konfor alanından çıkmak istemiyordu.

Bir evlilikte erkeğin, anne babasına sürekli yakın olma isteğinde olan eşi varsa onların her an evliliğe müdahalesini de göz önünde bulundurması lazım.
Bu bakımdan eşlerin, dengeyi aile içinde saygı çerçevesinde sağlam kurabilmesi için benliklerinden biraz ödün vermesi lazım.

Evlilik, yatak odasından ibaret bir şey değildir.

Farklı şehirlerde oldukları için endişeli olabilir. İyi mi, her şey yolunda mı? diye. Aynı şehirde bile olsa endişelenir ki farklı şehirde olunca bu daha da çok olur. Ben de anne olsam sık sık kontrol ederdim çocuğumu.

Birisi ya da birileri musallat mı oldu, yolda yürürken yanından geçen bir ipsiz sapsız yumruk mu attı vs.

@rock n roll, 35 yaşında bir bireyden bahsediyoruz.

7 senelik evliyim, annesi bir gün sektirmez :) rahatsız olmuyorum açıkçası, hele ki çocuğum okuduktan sonra daha iyi anladım.

Eşim benim annemi de benden fazla arar

Bunun birey olmakla bir ilgisi yok ki. İsterse 100 yaşında olsun. Özellikle maalesef son zamanlarda her gün bir olay duyuyoruz ve o anne de bunu duyuyor ve endişeleniyor. Birey yine birey bunda bir değişiklik yok. Aynı şehirde bile olsa endiselenir farklı şehirde olunca korkusu katlanarak artar. Anne olsam sürekli ararım çocuğumu.

Türkiye'de yaşıyorsanız bu durumu sorgulamaya çok da hakkınız yok bence :) (hele ki şu dönemde)

Düşünüyorum da çocuğum olsa şu ülkede kafayı yerdim heralde.

Arar kısaca hal hatır eder. Çok önemli değilse daha geniş bir zamanda dönecegini söyleyip kapatabilir. Annesinin kızıyla kızın da annesiyle hergün görüşmesi anormal değil. Asıl anormal oran birbirinden habersiz ebeynler bence. Kız çocuk olmak zorunda değil. Anne hergün oğlunu da arayabilir ve bu bence son derece normal. Ülke koşullarına hiç girmiyorum bile.

Telefonda biribirini yeni tanımaya başlayan insanlar hariç kim günlük ve saatlerce konuşuyorsa arama mesafe koyuyorum, boş insana ayıracak ne vaktim var ne de kafam, bu durumda çok yakınlarım bile var.
boş boş konuşma ve dedikodu hariç hiç bir şey yapmıyorlar.

Hal hatır sormak için aranabilir de uzun uzun sohbet ediyorlarsa eja +1.
Olağanüstü bir gündem yoksa telefon sadece hızlı iletişim aracı benim gözümde.

kız arkadaşınızın gelen aramaları açmayarak her aramaya cevap verilmemesine, meşgul olabileceğine annesini alıştırması lazım.

bence de herkesin normali farklı. ben mesela ilk öğrencilik zamanlarımda çok konuşuyordum. arkadaşlarım abartma dediler. azalttım sonra. şu an 2 haftada 1 annem ararsa konuşuyoruz, o aramazsa ben zaten aramıyorum.

bi kuzenimle annesi günde 3 kez konuşuyolarmış (kız 32 annesi 50 küsür yaşında) annesi gidip birkaç ay evlerinde kalıyor her sene. benim annem yılda 1 hafta ya gelir ya gelmez.

sizinki eğer buluştuğunuz kısıtlı zamanda arayıp tüm buluşmayı baltalıyorsa normal bi şekilde söyleyebilirsiniz bence alınılacak bi şey değil. ama zaten 3 dk sürüp kapatıyosa sizin tolore etmeniz daha doğru olur.

Sevisiyor mu kızım acaba dur rahatsız edeyim kafasında birisi de olabilir, aman dikkat.

gayet normal bir durum, evliliğinizde de sorun olacağını sanmıyorum (sen sorun etmezsen) komik cevaplar var gerçekten, insanlar kafayı yemiş.

normal bir durum değil.
içinde bulunduğumuz kötü zamanlarla filan ilgisi olduğunu düşünmüyorum. muhtemelen yıllardır bu şekilde devam ediyordur.

evlenince de değişeceğini sanmıyorum.

her gün aramasındaki asıl problem, evlendiğinizde önemli/önemsiz ikinizin arasında, hayatınızda olan her şey anne tarafından da bilinecektir. özel diye bir şey kalmayacaktır.

Maalesef bazı anneler sınırlarını bilmeyebiliyor evladı da aslında bunun bir istismar olduğunu genç yaşında anlamıyor ve evlat olarak bundan rahatsız olmuyor. Eğer bu konuşmalarda her şeyi eksiksiz annesine anlatiyorsa büyük problem bence. Siz evlilik yolunda ilerlesenizde evli değilsiniz bu yüzden bunu kendisine sormak saldırgan bir tutum gibi görünebilir ama netlikle bunu söylemenin bir yolunu bulmalı ve mantıklı argümanlar ile güven vermelisiniz

Hayatta olmaz, hiçbir türlü olmaz.

olmaz tabi ki. onu götürüp yenisini alırken fiyatta indirim yaptırılabilr de aynısını vermeyin sakın.

yuh sakin böyle bir sey yapma. ortaya cikarsa ayrilmasaniz bile artik aci dolu bir hayatiniz olur.

Troll soru mu? Etik, ahlak, saygı gibi değerleriniz yoksa değerlendirin gitsin tabii ki. Ondan boşanırsanız yine saklayın, üçüncüye de aynısını verirsiniz ve cebinizden hiç para gitmemiş olur. Düz, dümdüz, dümdüzden de düz insanların bile hayatlarını sürdürüp bir de evlenme arifesine falan gelmesi hayata dair umutlarımı yeşertiyor.

o yüzüğü verip yenisi alınabilir bence. yüzüğün sizde kalması da saçma.

tabi ki aynısını vermek gibi düşüncem yok, sormak istediğim acaba bir kuyumcuya versem onu işleyip bambaşka bir hale getirebilir mi? ama anladığım kadarıyla her halükarda bunu işletip bambaşka bir yüzük haline getirilse bile vermek uygun olmaz. o halde bunu okutup yeni bir yüzük almalıyım.

kuyumcuya götürdüğünüzde mevcut iskelet üstünde oynamayacak. altınını eritip yeni iskelet yapıp aynı taşı kullanacak.

satıp yenisini aldığınıda daha fazla değer kaybı olur.

metal sonuçta gri dönüşüme girecek size yeni olarak gelecek. bitti gitti. eşyalara fazla anlam yüklemeyiniz. sonuçta birebir aynı yüzük kullanılmayacak.

Olur neden olmasın. Bu kadar kafada kuranların peşinden gitme. Neticede sadece bir eşya. Önemli olan senin kafandaki niyetin. İşini görecekse ölçü de uyuyorsa güzel bir bakımın ardından ver gitsin.

aslinda boyle aileden gecen yuzukler oluyor. yani atiyorum eleman anneannesinin yuzuguyle teklif ediyor. ama sahsen ben kadin olsam ve birisi bana eski esinden kalan yuzugu verse hosuma gitmezdi.

bence siz gidin, yuzuk aldiginiz yere boyle boyle bende bir yuzuk var ama icime sinmedi bunu verip yerine baskasini alabilir miyim diyin yardimci olurlar. biraz para cikar ama en azindan huzurunuz olur.

pırlantasını satarken bir miktar kaybınız olur. bu kayıp oranı pırlantanın şekline göre değişebilir.

ben olsam eski eşimin pırlantasını vermezdim.

ancak bu maddi kayıp sizi etkileyecekse var olan taşın yanına ebatına uygun başka taşlar ile yeni bir dizayn yaptırabilir, taşı yeni bir setting’e oturtabilirsiniz.

önce bu psikolojiden çıkabilmek için az biraz seveceğin bir iş bul aklın dağılsın.. üç harfli market kasiyerliği bile olabilir..

Bence çok takma. Az önce de adam İngilizce bilmeyenler nasıl yurtdışına gidiyor diye duyuru açmıştı. Şehir dışına çıkmayan, kargo yollayamayan adam başkalarını eleştiriyor. Bugün olmaz başka zaman bulursun.

Hocam size üst perdeden bakana siz daha üst perdeden bakın. Boşta kalmamaya çalışın bu işsizlik döneminde imkanlar el veriyorsa bir dil kursuna gidin, bilişimle ilgiliyseniz network sertifikasyonuna gidebilirsiniz, (cisco ccna, vs) orada bir çevre oluşturabilirsiniz ve bu çevre sayesinde iş bulma imkanınız artar. Oturduğunuz yerde psikolojiniz bozulur hiç gerek yok. Olabildiğince kendinizi meşgul etmeniz lazım.

Kimlerin kimlerin fikirleri önemseniyo bi bilsen,
Dış görünüşten başlayıp, kendine çeki düzen ver. Spora başla, oradakilerle arkadaş ol, işe gir vs vs

Şaşırmadım bu tür sorunların temelinde ailenin tutumu yatıyor yalnız değilsiniz üzülmeyin Mümkünse ailenizden/akrabalarınızdan uzaklaşın. İşsiz olsanız bile Bos durmayın boşluğa ve karamsarlığa düşersiniz bir meşgaleniz olsun okuyun sabredin kendinizi geliştirin spor yapın Allah'a sığının zamanla herşey düzelecek.

Kardes once is bul, sorun devam ederse tekrar duyuru acarsin bakariz. Issizlik kadar insani degersiz hissettiren, ozguveni paramparca eden bir sey yoktur bu dunyada.

hepinize teşekkür ederim.

is bulduktan sonra terapiye gitmek guzel olabilir. alinganligin temel nedeni zaten bu aslinda gercek olmayan, degersiz hissetme ve sevilmeye layik hissetmeme oluyor. kendinizi oyle gordugunuz icin herkesin her yaptiginizi kendinizle ilgili saniyorsunuz, kendi uzerinize aliniyorsunuz. Esasinda sizin reddettiginiz butun parcalarin yansimasi oluyor. O kadar farkinda olmuyoruz ki, alinganligimizda cok hakli goruyoruz kendimizi, neyi reddettigimizin bile farkinda olmuyoruz genellikle. halbuki insanlarin yaptiklarinin cok kucuk bir yuzdesi bizimle ilgili. herkes kendi derdinde. ama bu alingan olma, hayata pozitif bak demekle olacak bir sey degil elbette. umarim en kisa zamanda is bulursunuz, issizlik nedeniyle kendini kotu hissetme gercekten cok zor basa cikilabilecek bir duydu, sabirlar ve guc diliyorum size.

Herhangi bir maaşla herhangi bir işte bir an önce çalışmaya başlamanızı öneririm.
Arkadaşlardan birinin önerdiği gibi üç harfli bir market, fast food restoranları vs. olabilir mesela.
Küçük bir kafede/barda garsonluk için de başvurabilirsiniz belki.

Sabahları uyanmak için bir sebep ve bir değer üretmeye başlamak psikolojiniz üzerinde çok olumlu etki yapacaktır. O işte çalışırken bir yandan istediğiniz alanda da iş aramaya devam edin elbette.

Sömürülmenizi istemem ama şu anda hiç para kazanmasanız bile sabahları uyanıp bir yere gidip 8 saat çalışsanız daha iyi hissedeceğinizi düşünüyorum.

Teşekkür ederim, umarım toparlayabilirim yakın zamanda.

1 - ne olursa olsun bir ise gir.
2 - biraz para yaptiktan sonra hemen evden ayril.

bu ikisini yapmadan toparlama olasiligin yok.

@cooperr evden ayrılamam annem parkinson hastası babamın da 2 yıl önce beynine pıhtı attı, para yapabilecek de bir meziyetim yok. Etsy'de Print on Demand yapmayı denedim onda da çuvalladım.

kahve dukkani gibi bir yerlerde part time da olsa ise gir, hem insanlarla iletisimin olur. issizligi soranlara aileni falan soylersin ama is en onemlisi, disiplinin olur, disari cikmak icin nedenin, cevren olur.
kilik, kiyafet, vucut duzeltilecekleri duzelt.
youtubetan falan piskoloji videolarina bak.
bir de mesela o kuzenin davranisina karsilik, 3 kisilik cay koy getir ona verme, yabanci olana cay yok de siz uc kisi icin. zamanla ogrenirsin.

merhaba,

asla haddim değil, zaten doktor da değilim, fakat okb hastasıyım. sizde de okb olabilir, bir psikoloğa ya da psikiyatriste gidebilirsiniz. kafaya takma meselesi için yani.

Makbuzun fotoğrafını ekleyerek derneğe bir mail yazın, şu gün şu tarihte şu tanıma uygun bir şahıs şu sözlerle derneğinizin makbuz ve adını kullanarak para topladı. Sonradan şüphelendik, başlatmayı düşündüğümüz yasal işleme konu olacak şekilde makbuzun derneğinize ait olup olmadığının bildirilmesini deyin.

Makul bir sürede cevap gelmezse veya olumsuz cevap gelirse makbuzu ek yaparak, yukardakine benzer ifadelerle yazacağınız dilekçeyle Cumhuriyet Savcılığına gidin.

Yeni nesil sinyalci bunlar. Atatürk ayracı satarak ergen kızlara psikolojik baskı uygulayıp eroin parası topluyorlar diğer versiyonda da

@Mirket maalesef biraz google araması yaptım ama bu derneğe ait bir adres ve telefon numarası dışında mail adresi yok. Derneğe ait bir web sitesi veya mail adresi yok. Nasıl oluyor da makbuz kesebiliyorlar inanılır gibi değil. Cimer'e yazsam sonuç alabilir miyim acaba? Göz göre göre insanları dolandırıyorlar çünkü.

O zaman, makbuz üzerinde ve internette dernek iletişim bilgileri bulunamadığından sözkonusu derneğin mevcudiyeti hakkında tereddüte düşülmüş, şahsın dolandırıcı olabileceği ihtimali düşünülmüştür deyip direkt savcılığa dilekçe.

Şahsın kimliğinin, bölgedeki güvenlik kameraları kayıtlarından tespit edilebileceği değerlendirilmektedir de deyin ki sarı çizmeli mehmet ağa demesinler.

Aslında bütün bunlar için e-devlet'te hem derneği sorgulayabileceğiniz, hem yardım toplamak isteyen kişinin yetkisini sorgulayabileceğiniz imkanlar mevcut.

www.turkiye.gov.tr

Bu arada bir dernek kurularak bağış toplanması çok da zor bir süreç değil. Ama denetim konusunda devlet yetersiz kalabiliyor. Bu yüzden dikkatli olmak lazım.