gintha
Merhabalar,28 yasindayim,is degistirdim ve ailemin yanindan ayrilip yeni bir eve ciktim..hayatimda hic yalniz yasamamistim,tek basina zaman geciremedigimi fark ettim. komik gelebilir ama merak ediyorum insanlar tek basina nasil zaman geciriyorlar, ayrica surekli yarin oglen ne yiyecegim aksama ne yi
Merhabalar,
28 yasindayim,is degistirdim ve ailemin yanindan ayrilip yeni bir eve ciktim..hayatimda hic yalniz yasamamistim,tek basina zaman geciremedigimi fark ettim. komik gelebilir ama merak ediyorum insanlar tek basina nasil zaman geciriyorlar, ayrica surekli yarin oglen ne yiyecegim aksama ne yiyecegim derdi, yemek pisirme alisveris yapma asiri yorucu ve sikici gelmeye basladi, pratik cozumleriniz var mi bunlar icin?
28 yasindayim,is degistirdim ve ailemin yanindan ayrilip yeni bir eve ciktim..hayatimda hic yalniz yasamamistim,tek basina zaman geciremedigimi fark ettim. komik gelebilir ama merak ediyorum insanlar tek basina nasil zaman geciriyorlar, ayrica surekli yarin oglen ne yiyecegim aksama ne yiyecegim derdi, yemek pisirme alisveris yapma asiri yorucu ve sikici gelmeye basladi, pratik cozumleriniz var mi bunlar icin?
0
etrafimda arkadaslarim var sosyal bir insanim ama eve girdikten sonra resmen kal geliyor. dizi film izlemekten baska birsey gelmiyor aklima. eskiden hep yalniz yasamak gozume cok guzel gelirdi, hala daha tek yasayan arkadaslarima bakiyorum evde guzel zaman geciriyor gibiler, ben evde ne yapsam sikiliyorum.siz neler yapiyorsunuz evde mesela?
0
Bazı insanlar yalnızlıktan keyif alıyor, bazıları da almıyor. Mesela ben 1 hafta evden çıkmasam ve kimse ile konuşmasam bunun eksikliğini hissetmiyorum. Dışarıya da tek başıma çıkıp zaman geçirebiliyorum bir cafede.
Ama bazı insanlar da 3 saat yalnızlığa gelemiyor.
Buradan edindiğimiz çıkarımla belki sen de bu bahsi geçen ikinci gruptakilere dahil olabilirsin. Sosyalliği amaç tanımından çıkarıp yeni bir tanımlama yapmak işine yarayabilir. Sosyal varlıklarız ama o kadar da sosyal değiliz. Özellikle günümüzün sosyalleşme tanımlarına bakarsak.
Ama bazı insanlar da 3 saat yalnızlığa gelemiyor.
Buradan edindiğimiz çıkarımla belki sen de bu bahsi geçen ikinci gruptakilere dahil olabilirsin. Sosyalliği amaç tanımından çıkarıp yeni bir tanımlama yapmak işine yarayabilir. Sosyal varlıklarız ama o kadar da sosyal değiliz. Özellikle günümüzün sosyalleşme tanımlarına bakarsak.
0
İş mi değiştirdiniz, istifa mı ettiniz?
evlilik çözüm olabilir. çevremde yalnız yaşayan arkadaşlarım evlenecek partner arıyorlar zira yalnızlık bir yere kadar
evlilik çözüm olabilir. çevremde yalnız yaşayan arkadaşlarım evlenecek partner arıyorlar zira yalnızlık bir yere kadar
0
is ve ulke degistirdim.. belki yeni bir ulkenin de yarattigi bir psikoloji bu bilmiyorum ama soruma cevap bulamiyorum. evde bir hafta geciren biri ne yapiyor mesela yalniz basina? yemek mi yapiyor temizlik mi dizi mi izliyor saatlerce, nasil zaman geciriyor..
0
Yalnizlik dunyanin en guzel seyi. Tadini almaya bak. Yalniz kalmamak icin evlenme akli verenlerin kafasiyla da is yapma. Cok istiyorsan ev arkadasi bul atraksiyon olsun sana da.
0
bilgisayarda oyun oynayabilirsin.
roman-makale-araştırma yazıları okuyabilirsin.
dizi-film izleyebilirsin.
yemeği dışarıdan söyleyebilirsin.
çok sıkılıyosan ev arkadaşı bul ama tavsiye etmiyorum.
alışveriş, yemek gibi konular rutine bağlayınca normalleşir.
yalnızlıktan çok sıkılıyorsan bir kedi sahiplen.
roman-makale-araştırma yazıları okuyabilirsin.
dizi-film izleyebilirsin.
yemeği dışarıdan söyleyebilirsin.
çok sıkılıyosan ev arkadaşı bul ama tavsiye etmiyorum.
alışveriş, yemek gibi konular rutine bağlayınca normalleşir.
yalnızlıktan çok sıkılıyorsan bir kedi sahiplen.
0
gintha
bazı insanlar için cevabı çok net bir sorudur belki ama benim 6 aydır beynimi yakan bir soru var. cevabını aradığım bir soru aynı zamanda cevaba nasıl ulaşacağım da ayrı bir soru..izmir'de okumuş büyümüş iyi bir şirkette 4 yıldır mühendis olarak çalışan 27 yaşında kendi halinde biriyim. geçtiğimiz t
bazı insanlar için cevabı çok net bir sorudur belki ama benim 6 aydır beynimi yakan bir soru var. cevabını aradığım bir soru aynı zamanda cevaba nasıl ulaşacağım da ayrı bir soru..
izmir'de okumuş büyümüş iyi bir şirkette 4 yıldır mühendis olarak çalışan 27 yaşında kendi halinde biriyim. geçtiğimiz temmuz ayında iş için göteborg a gittim bir haftalık, orada çalışmak için bir fırsat doğdu,döndükten sonra fırsatı değerlendirip oturma çalışma vizesi için başvuruları başlattım. lakin ekimde vize çıktıktan kısa bir süre sonra ailevi sağlık sebeplerinden dolayı gitmemeye karar verdim.
yaklaşık 4-5 aylık bir süre boyunca her gün gitmek istediğimi düşünerek uyudum, her sabah iyi ki gitmedim diye uyandım. şimdi evdeki sağlık durumları düzeldi tekrar durumu alevlendirme imkanım var fakat bu sefer de bende bir anksiyete ve kararsızlık durumu baş gösterdi.
mevcut işimden arkadaşlarımdan şehirden çok memnunum. fakat gidilme ihtimali olan ülke isveç.. vizemin 6 ayı boşa geçti bile.soru şu; kalan 1.5 yıllık sürede dolmadan gidip denemeli miyim yoksa kaldığım yerde mutlu olmaya mı çalışmalıyım?
işin beni yoran ve psikolojimi altüst eden tarafı:özgüvenimin yüksek olduğu anlarda, alkol alınca,sağlığım keyfim yerindeyken sürekli keşke gitseydim orada her şeye göğüs gerebilirdim diyerek pişmanlık yaşıyorum. fakat sabahın köründe üşüyerek uyanınca ya da hastayken ya da strese girdiğim anda gidersem yalnız kalacağımı düşünüyorum ya da kötü şeyler olursa başa çıkamayacakmış gibi hissediyorum ve ciddi mide bulantıları halsizlik ve kafa bulanıklığı yapıyor.. bu git gel o kadar çok olmaya başladı ve iki uçtaki duygu da o kadar yoğun ki. yoruldum.
gerçekten ne istediğimi bulamıyorum. nasıl karar vereceğim? bu duygu değişimleri normal mi.. gitmeye karar verirsem bahsettiğim şu kötü anksiyete hissinden nasıl sıyrılabilirim?
izmir'de okumuş büyümüş iyi bir şirkette 4 yıldır mühendis olarak çalışan 27 yaşında kendi halinde biriyim. geçtiğimiz temmuz ayında iş için göteborg a gittim bir haftalık, orada çalışmak için bir fırsat doğdu,döndükten sonra fırsatı değerlendirip oturma çalışma vizesi için başvuruları başlattım. lakin ekimde vize çıktıktan kısa bir süre sonra ailevi sağlık sebeplerinden dolayı gitmemeye karar verdim.
yaklaşık 4-5 aylık bir süre boyunca her gün gitmek istediğimi düşünerek uyudum, her sabah iyi ki gitmedim diye uyandım. şimdi evdeki sağlık durumları düzeldi tekrar durumu alevlendirme imkanım var fakat bu sefer de bende bir anksiyete ve kararsızlık durumu baş gösterdi.
mevcut işimden arkadaşlarımdan şehirden çok memnunum. fakat gidilme ihtimali olan ülke isveç.. vizemin 6 ayı boşa geçti bile.soru şu; kalan 1.5 yıllık sürede dolmadan gidip denemeli miyim yoksa kaldığım yerde mutlu olmaya mı çalışmalıyım?
işin beni yoran ve psikolojimi altüst eden tarafı:özgüvenimin yüksek olduğu anlarda, alkol alınca,sağlığım keyfim yerindeyken sürekli keşke gitseydim orada her şeye göğüs gerebilirdim diyerek pişmanlık yaşıyorum. fakat sabahın köründe üşüyerek uyanınca ya da hastayken ya da strese girdiğim anda gidersem yalnız kalacağımı düşünüyorum ya da kötü şeyler olursa başa çıkamayacakmış gibi hissediyorum ve ciddi mide bulantıları halsizlik ve kafa bulanıklığı yapıyor.. bu git gel o kadar çok olmaya başladı ve iki uçtaki duygu da o kadar yoğun ki. yoruldum.
gerçekten ne istediğimi bulamıyorum. nasıl karar vereceğim? bu duygu değişimleri normal mi.. gitmeye karar verirsem bahsettiğim şu kötü anksiyete hissinden nasıl sıyrılabilirim?
0
Burada yazılanlara aldırış etme. Psikolog ya da psikolojik danışmana git en yakın zamanda. Ancak böyle çözersin. Tam danışmalık olmuş senin ki. Buraları okuyunca sadece birkaç saatliğine kendini rahatlatırsın. En yakın zamanda uğra birine.
0
mevcut işinden arkadaşlarından ve şehirden çok mutluysan gideceğin hiçbir ülke sana şu an için bu memnuniyeti vaad etmeyecek abi. bunu da bil. gidince boş bir deftere bir şeyler yazmaya başlayacaksın. ve ola ki geri dönüp diğer defetere devam etmek istediğinde aklına şimdiki gibi güzel şeyler gelmeyebilir. onu da bil. yani sen şu yazıda bile bi kararsızlık içindesin. bi paragrafın başından her şeyden memnunum derken, aynı paragrafın sonunda ''kalıp mutlu olmaya mı çalışmalıyım?'' diyorsun mutsuzmuşçasına. önce karar ver mutlu musun mutsuz mu? ve isveç'e niye gitmek istiyorsun. buna seni heveslendiren ne? bu iki soruyu cevaplarsan bence sorun çözülür.
bu sorulardan da güzel bir şekilde sıyrılıp gitmeye karar verirsen de 30 yaşını geçirme. hemen git. 30 dan sonra zor olur.
bu sorulardan da güzel bir şekilde sıyrılıp gitmeye karar verirsen de 30 yaşını geçirme. hemen git. 30 dan sonra zor olur.
0
@fyodor fyodorovic son zamanlarda malum herkes ülkeden kaçmaya çalışıyor, insanlar bu kadar gitmeye çalışırken ben kapı eşiğinde durmuş bir sağa bir sola bakıyorum gibi geliyor. bir de ya önüme bir daha bu tarz bir fırsat çıkmaz ise tedirginliği var.
aslında gitmek ağır basıyor duygusal olarak ama bilinçaltım bunu engellemek istercesine oyun oynuyor. diyorum ki belki de benim farkında olmadığım korkularımın farkında olan ve beni korumaya çalışan kaygılı bir bilinçaltım var.duygularımla mantığım çeliştikçe arada kalıyormuş gibi hissediyorum. bu nokta da temiz bir "doğru" ya ulaşmak mümkün olmuyor...
aslında gitmek ağır basıyor duygusal olarak ama bilinçaltım bunu engellemek istercesine oyun oynuyor. diyorum ki belki de benim farkında olmadığım korkularımın farkında olan ve beni korumaya çalışan kaygılı bir bilinçaltım var.duygularımla mantığım çeliştikçe arada kalıyormuş gibi hissediyorum. bu nokta da temiz bir "doğru" ya ulaşmak mümkün olmuyor...
0
gördüklerimizden hepimiz etkileniyoruz haklısın. ülkenin durumu da ortada ama şunu da düşün sen kendini kaçmak zorunda hissediyor musun? seni buna iten bir durumun var mı? senin bu ülke içinde bi de kendi dünyan var. memnunum dediğin bir iştesin, memnun olduğun arkadaşların var ve memnun olduğun bir şehirde yaşıyorsun. ülkenin halinden memnun olmayabilirsin ve bu görüşte yalnız da değilsin :) ancak gittiğinde de o ülke içinde bir dünya kurmaya çalışacaksın ve şu durumun olma ihtimali de var. memnun olduğun yahut memnun olacağını düşündüğün bir ülkede ancak memnun olmadığın bir işte, memnun olmadığın arkadaşlarla ve memnun olmadığın bir şehirde yaşayabilirsin. ve bence bu iş, arkadaşlık ve şehir üçgeni ülkeden daha ağır basıyor. avrupada vs. insanların çoğu bunun için göç ediyor. ingiltere den irlanda dan türkiye'ye gelenler var. türkiyeb reklamı yapmıyorum yanlış anlama. ama orada da adam yüksek düzeyde refahı bırakıyor çünkü o ülkenin içinde kendi memnun dünyasını kuramamış onu arıyor. ve bulunması zor olan şey de bence o. tabii herkes bulunduğu yerde ne eksikse onu tamamlamak için uğraşıyor o da doğal bir psikoloji bir şey demiyorum.
0
