öncelikle ben 26; kız arkadaşım 26 yaşında ve ikimizde çalışıyoruz.(ikimizde öğrenci kafasında değiliz o yüzden belirtmek istedim) yaklaşık 2,5 aydır tanışıyoruz ve 1,5 aydır da ilişkimiz var. bu süreç sonunda ilişkinin beklentilerimi karşılamadığını gördüm. beklentim cinsellik değil kesinlikle. akş
öncelikle ben 26; kız arkadaşım 26 yaşında ve ikimizde çalışıyoruz.(ikimizde öğrenci kafasında değiliz o yüzden belirtmek istedim) yaklaşık 2,5 aydır tanışıyoruz ve 1,5 aydır da ilişkimiz var. bu süreç sonunda ilişkinin beklentilerimi karşılamadığını gördüm. beklentim cinsellik değil kesinlikle. akşam buluşabilme, konsere gidebilme veya romantik bir yemeğe çıkabilme hatta ilerisi için yurt içi geziler yani her aktiviteyi beraber paylaşabilmek. bunları bu zamana kadar hiç yaşayamadık. kız arkadaşıma da bunları anlattım ve beni anladığını zamanla yapabileceğini söylese de ailesi izin vermeyeceği için gelecekte bunu yapabileceğine inancım yok. yani örneğin akşam en geç 9.30 da evde olabilen biri. dediğine göre akşam 10 da evde olsa kıyamet kopuyormuş. bu şartlarda bir akşam konsere nasıl çıkar hiç bilmiyorum.
ayrılmaya karar verdim çünkü dışarı çıkmamak için sürekli bahaneler ve hayır cevabı almaktan içimden onunla bir şey yapmak gelmiyor artık. ama vicdan yapıyorum. çünkü dediğine göre ilk sevgilisi, elini ilk tutan ve onu ilk dudaktan öpen kişi benmişim. bu durumda bana anlamsız bir yük oluşturuyor. bu normal mi sizce? nasıl ayrılmalıyım?
0
Sevsen sorun yapmazdin, yasam stilinden fedakarliklar ederdin. Bu karsi taraf icinde gecerli: onun da risk almasi, ailesinin goruslerini degistirmeye calismasi lazimdi. Madem sen daha tecrubelisin, gercekleri gostermek sana kaliyor. Iliski yasamanin romantik oldugu kadar ciddi oldugunu vurgula ki gelecekte kotu tecrubeler yasamasin.
0
acemiliğini seninle atacak işte. ilk terkeden de sen olursun, sorun olmaz.
daha fazla üzecek aşamaya gelmeden önce yaparsan tabi
0
her giriste sifresini unutan adam
(
03.05.18)
yargılamak kimsenin haddine değil, herkesin yaşam tarzı ve ilişki anlayışı farklı ancak bana da siz yürütemezmişsiniz gibi geliyor. "sevsen sorun yapmazdın" diye bir şey yok bence, sevgi tek başına her şeyi çözmüyor. insanın uzun vadede birlikte vakit geçiremediği, devamlı başkalarına göre hareket etmek zorunda kalan birini sevmesi de hele ki yetişkinse hiç kolay değil.
ailesiyle yaşaması neyse de 26 yaşında bir kadının anasına babasına hesap vermek zorunda kalıp akşam 9'dan sonra dışarı çıkamaması ne bileyim, cıvık müdürüm affedersin. anlaşamazsınız gibi duruyor. benim normal şartlarda ekmeksiz götüreceğim bir hanımefendi benzer dertten mustarip yalnız sadece 19 yaşında olmasına rağmen ben bile rahatsız oluyorum bu durumdan. sürekli abi-abla gözetiminde olmayı, planlarımızı başkalarına göre yapmak zorunda kalmayı falan sevmiyorum; o yüzden ihtimal olduğunu düşünsem de hamle bile yapmıyorum çünkü olmaz yani, o kadar para verip tek başıma eve çıktım aq sevgilim dediğim kız "annemler izin vermez" deyip de yanıma gelemeyecekse, netflix and chill yapamayacaksak ne anladım o işten.
0
Zorla opmedin ya. O konuda vicdan yapmanin alemi yok.
Hep böyle sürecekse uzatmadan ayrilmalisin. 26 yaşında, liseli gibi ilişki yaşanmaz.
0