bildigim kadarıyla refurbished ürünü ithal etmek yasak.

tuketici dernegine danıs bi.

hayır bu ithal edildiğinde refurbished miş demiyorum. daha önce biri almış bozuk çıkmış ya da bozmuş. bunlar türkiye'de bunu onarmaya çalışıp onu da doğru dürüst beceremeyip bana kakalamaya çalışıyorlar sıfır gibi. madem bunu yapıyorlar neden yanına refurbished ya da yeniden onarım vs. yazmıyorlar diyorum. suç değil mi bu?

direk refurbished ithal değildir. şöyle mesela birisi alıyor sonra kurcalıyor. 3 gün sonra da "beğenmedim" deyip iade ediyor. olay burada başlıyor.

1) hepsiburada iade aldığı ürünü jelatinleyip sıfır gibi başka bir sipariş verene gönderiyor.

2) hepsiburada dürüstçe iade ürünü tedarikçisine geri yolluyor. bu jelatinleyip yeniden piyasaya sürme işini tedarikçi firma yapıyor.

ikisinden biri...

ben de sanyo dijital fotoğraf makinesi almıştım bi kere. içinden fotoğraflar çıkmıştı. ayıp lan bari bi format atın da satın tekrar di mi?

herhangi bir mağazada da başınıza gelebilir aynı şey. İnsanların satın aldıkları ürünü iade etme hakları var keza. İade edilen ürünü çöpe atmayacaklarına göre tekrar satacaklar bundan doğal bir şey yok. Ürünü Jelatininde almak istiyorsanız gidip vatan, teknosa, electro world'den falan alın. Bugüne kadar Hepsiburada'dan aldığım 500 parça ürün varsa 400'ü ambalajı açık gelmiştir.

yanlış anlama lafım sana değil ama heryerde yazıyor bu sitenin nasıl ticaret yaptığı o yüzden hiç bulaşmayın şunlara derim ben,
sorunun cevabı da bence,refurbished i sıfır diye sattığı için her türlü sen haklısın o yüzden tükoder le falan görüşmeyi deneyebilirsin.

@blackdog sorun bu şeyin hangi mağazada meydana geldiği değil. sorun yurt dışında bu tür ürünler bu tarzda olduğu belirtilip üçte biri fiyatına satılırken ve fiyatı geçtim orada tüketici bunu bilerek alırken niye bizde bu tarz ürünleri sıfırmış gibi kakalıyorlar ve neden biz bunu normal kabul ediyoruz?

istersen bin ürün alabilirsin ve hepsinin ambalajı açık olabilir sen kendi hakkını aramıyorsan bir takım yanlışlıklara ve adaletsizliklere göz yumuyorsan, ulusal çaptaki firmaların şark kurnazı esnaf gibi yasal açıklıklardan yararlanıp insanların hakkını sömürdüğü bir düzende yolunan kaz olmayı kraldan çok kralcı olarak koyun gibi kendine reva görüyorsan bu ülkenin yarınlarına ve kendi çocuklarına da bunu reva görüyorsun demektir.

şahsen ben bu adi uygulamayı ne kendime ne de bir başkasına reva görmüyorum ve aldığım ilk ürün olmasına rağmen hakkımı sonuna kadar arayacağım.

sırf benim gibi mağdur durumda olan arkadaşlar için yazıyorum. araştırdım tükoder gibi dernekler hakkında pek olumlu geri bildirimler yok. fakat devletin sağlamış olduğu tüketici sorunları hakem heyeti bu tür benzeri durumlarda hakkınızı aramanız için ücretsiz destek sağlamakta. iadem gerçekleşmezse ben başvurmayı düşünüyorum. size en yakın tüketici sorunları hakem heyetini şu linkten bulabilirsiniz:

www.turkiye.gov.tr

@formeta: önceki cevabımı değiştiriyorum. bence hepsiburada yetkililerine de bana ettiğin gibi koyun, kaz vb. gibi hakaretler ederek tüm sorunları çözebilir ve ülkemizin yarınlarını kurtarabilirsin.

insanlar abartmayı ve ilgi görmeyi çok sever. depresyonda olmayan, çevresinden azıcık iyi ya da kötü ilgi görme şansı olduğu için, sürekli depresyondayım diye gezen çok insan var çevremde, herkesin de olduğuna inanıyorum. bu da başka bir psikolojik sorun ;)

hiçbirimizin yaşamı, saf mutluluktan oluşmuyor. beyaz ve pembe tonlarda huzurla yaşamıyoruz. her yer bir anda kapkaranlık olabiliyor. bu anlarda tabii ki mümkün kendi başına ışığı bulmak ve takip etmek. zifiri karanlığı depresyon olarak tanımlamayı seçiyorsan, çok yakından tanıdığım birisi var. psikolojik destek şart değil ama bir şekilde desteğe muhtaçsan, artık kendini tamamen kaybettiysen her kafadan çıkan sesi dinlemektense, profesyonele başvurmak en mantıklısı.

İlgi çekmek için numara yapanları bir kenara bırakırsanız, modern dünya depresyone girmek için çok elverişli, hele büyük şehirlerde yaşayanlar için.

istatiksel olarak en çok görülen psikiyatrik rahatsızlık ve bir çok diğer psikiyatrik rahatsızlığa eşlik eden eşantiyon rahatsızlık.

Geçer geçer çok güzel etkili haplar var ama çıkılı kalmak zor sürekli düşüncelerini ve kendi kendine konuşmalarını kontrol edilmesi gerekiyor.

www.amazon.com

konuyu güzel özetlemiş. Elektronik versiyonları da var bu kitabın. İnternet'ten indirebilirsin.

Kişiye yardım etmek için bir yol haritası:
Kişinin " her şer çook kötü, ölmek istiyorum" modundan çözüm psikolojisine girmesi gerek. Bunun için (bence) psikiyatrik ilaçlar gerekli. Tabii ki karşınızdakine doktora git git git demenin bir anlamı yok tedirginlikle karşılayabilir doktora gitme düşüncesini güzelce teskin edilmesi gerekiyor. Ama elinden tutup götürmeyin onun sorumluluklarını almanız onu dahada pasifleştirebilir. İlaç alması ile birlikte kişi çözüm psikolojisine girer ve işlenebilir hale gelir. Buradan sonra konu ile ilgili kitapların okunması ve psikolojik yardım uygun oluyor herhalde. Ama off işte zurnanın zırt dediği yer. Kendi içlerinde kollara ve farklı dünya görüşlerine ayrılıyor. Her birine göre insan doğası farklı farklı ve dikkat çektikleri şeyde. Daha bu noktayı anlayabilmiş değilim şahsi olarak. Bir o dala bir bu dala konarak inceliyorum. Olaya pratik olarak bakarsak kişi bir şekilde depresyondan çıkmış oluyor ama hayatın getirileri kendisini başlangıç noktasına getirmesi çok kolay. Sonuçta zihin alıştığı şekilde düşünmeye-davranmaya vs... devam ederse eskisi gibi depresyona giriyor.

Niye bazıları hiiiç böyle aşamalardan geçmeden bir yaşam sürerken diğerleri bu kadar çook çaba harcamak zorunda kalıyor. Niye birileri sakat doğuyor ya da kaza geçirip genç yaşta sakat kalıyorsa ondan.

Depresyonda olmak kendi cehenneminde hapsolarak yaşamak gibidir. Ayaklarında pranga vardır;yürüyemezsin. Aldığın nefes ateş gibi içini yakar;soluk alamazsın. Gözünü çevirdiğin yerde yıkım ve umutsuzluk vardır;aksini göremezsin. Etrafındaki herkes sana hayatın ne kadar güzel olduğunu söyler durur ama tüm sözler boştur;duyamazsın. Kaçmaya çalışırsın ama bilirsin ki kaçacak tek bir yerin vardır;kaçamazsın.

Ama işkencenin en kötüsü bu umutsuz durumun içinde bulunmak değil umudun ta kendisidir. Karar verirsin bu durumdan şu gün kurtulacağım eminim dersin. İçinde bir umut doğar ve bir anlık güneş açar, mutlu olursun. Ama bu geçicidir hava gene kapanır, fırtınalar başlar, umudun kırılır;tekrar ve tekrar. İşte bu hepsinden daha kötüsüdür.

Sonra bir gün gelir anlarsın. Kendi kendini yenemezsin;depresyonu yenemezsin. Kendini kendinden gene ve ancak kendin kurtarabilirsin. Kendini kurtarmak içinse öncelikle hayatın senin baktığın gibi olduğunu anlamalısın. Değişmelisin ki değiştirebilesin. Onun öznesi sensin. Bunu bir kez tam anlamıyla idrak edebilirsen belki de hayatında ilk kez yürürsün, ilk kez nefes alırsın, ilk kez görürsün, ilk kez duyarsın ve artık istediğin her yere kaçabileceğinden kaçmak aynı şeyi ifade etmez sana ve kaçmazsın.

Herhangi bir psikiyatri kliniğinin insidans-prevelans, sıklık vs. gibi bir istatistiği varsa rahatça görülebilir ki depresyon giderek artan bir rahatsızlık. Yaygın demek hiç yanlış değil.

bence depresyona girdiğini yada yaşadığını sananların %70i depresyonun ne olduğundan bile bihaber.

Depresyonda olanların, %62.8 i depresyonda olduğunu bilmiyormuş.

dj shadow ve mos def remixi ile six days adlı parça ve klibi imiş. yemedim içmedim tüm interneti google botu gibi taradım ve buldum. mutluyum, huzurluyum...no thanks to you