ölene kadar içine zevkle gömülüp hazdan haza koşabildiğin bir tutkun olması benim için zenginliktir.
temel ihtiyaçların karşılanmış olması da zenginliktir. doğru zamanda koşulsuz sevgiyi, sağlıklı bireyleşebilmeyi de katıyorum bunun içine. sonra sağlıklı olmak, elden ayaktan düşmemek...
her gün nasıl yaşayacağını düşünmemek veya gelecek kaygısı gütmemek zenginliktir. bunun için yakın gelecek veya sonrasını ipotek etmek zorunda kalmamak, başkalarının önüne "tırman yoksa sana yer yok" diye koyduğu basamakları tırmanmak zorunda kalmamak...
* bunlar da öyle.
kısa ve ölümlü hayatını verimle ve üretken bir biçimde geçirebilmek. aldıklarına karşılık gerçekten bir şeyler verebilmek...
epey yoksulum galiba, çitin öbür yanına baktığımda gördüğüm bu :)tek zenginliğim patronum olmaması, emir almamam, riayet edeceğim bir şey olmaması.
edit: ikinci örneğini düşündüm de... bir de şu sıra duyuruda olan intihar vakasını
*. bunları düşünmek zorunda kalmamak da bir tür zenginlik, evet. stresten uzak olabilmek vs. ve bunun için insanoğlu birbirini kesiyor. ironik.