Ben okulu bitirdikten sonra babamın yanında çalışmaya başladım 1 yıl kadar. Şubatta askere gidiyorum. Okulum genelde kamu personeli yetistirme odakli bi egitim verdigi icin ben de kamu dusunmedigim icin universite cikisi biraz afalladim. Genel olarak gelecege dair planlarimi kurguluyorum da hep bir yurtdisi arzusu var. Babam olmadan da imkansiz gibi geliyor bu olay. Cunku olayin maddi boyutu var ve bunu karsilayacak guc de bende yok. Babam sirketi bana birakmak istiyor. Sirket de Avrasya'ya Orta Doguya falan hitap ediyor. İceride calisanlardan tut musterilere kadar herkes cirkin geliyor bana. Dusunceleriyle, yasayislariyla, giyim tarzlariyla... Dolayisiyla o dunyaya ne entegre olabiliyorum, ne de yaptigim islerden zevk alabiliyorum. Kendime ve sirkete herhangi bir katma deger saglayamiyorum. Babama bunlari soylemeye calistigimda ne beni anlamaya calisiyor ne de dinliyor. Yani pek umursamiyor. Ee onun gibi dusunerek de bi omur boyu mutsuz gecirecek de degilim. Bunlari arkadaslarima anlatinca kafa acmis gibi oluyorum, oyle bir izlenim veriyorlar. Onun icin size anlatma geregi duydum. Askerden donunce de boyle devam etsin istemem ama elim kolum bagli gibi. Hem adama muhtacim hem beni sallamiyor. Ne yapiliyor boyle durumlarda?