yakin zamanda basima gelen (bana gore) komik olan:
dersten cikmisiz arkadaslarla koridorda ilerliyoruz. Bir cocuk karsidan mutlu, gule oynaya geliyor. Ama nasil mutlu, ona bakan insan en kotu aninda olsa bile unutur yani o mutsuzlugunu.
Bize dogru gelirken dedim ki, ne kadar sevimli, her yere gulucuk saciyor nasil da mutlu, cok tatli dedim.
Cocuk bana donup, eheheh ben türküm cok tesekkurler iltifat icin demesin mi.
O an neye ugradigimizi sasirdik. Ben nasil olsa anlamaz diye ortaya konusuyodum. Türk'e benzer bi tarafi da yok hanim evladinin. Ayak ustu 2 dakika muhabbet bile ettik. Anasi türk, babasi yabanciymis. Bildigin Hanstı yani ama. Gorsem yine turk demem.
Ama ben bu olaya pot kirmak demiyorum. Guzel bir vesile olmus oldu.
Not: olay yurtdisinda yasanmistir.
Not2: ben türküm demesi de ayri hosuma gitti. Hic oyle bisey demeyedebilirdi. Kendini bizim ulusumuzdan gormeyebilirdi. Oyle insanlari da tanidik.
0