Ekşi Duyuru

unutamadığım ne kadar çocukluk anım varsa başrolündeki herkesin anasını s**eyim.

teşekkürler.

:D
banyo yaparken ben gözlerimi kapatamazdım asdafggh
bi gün yine kafamı yıkıyorum, abi hemen zaten yüzümü yıkayıp gözümü açıp arkamı bi döndüm, zangır zungur birşey çıktı banyodan. hani askılık devrildi amk. ben durur muyum dal taşak bağırarak çıktım arkasından :D.
evde de kimse yok aney de balkondan balkona komşuyla sohbet ediyormuş.
bu da böyle bir anımdır.
o neydi bilmiyorum tabi.

birde o trafik canavarını gerçek sanardım. bu gün yine konyada iş başındaydı derken arardım amk ekranda o beyaz ayıyı nerede yakalansın artık felan diye

ya arkama bakarak koşerken kanalizasyon çukuruna düştüştüm. 2 gün kokusu geçmemişti. yeni aldığımız terliğim suya kapılıp gitmişti.

çoğu bok gibi. bu nedenle ağzını öpiyim @take me rufee2

bizim apartmanların hepsinin arkasında ambarlar vardı küçükken. böyle kömürler, eski eşyalar için depo olarak kullanılırdı. bir gün 5-6 ambar soyulmuş. onlardan da biri bizimkisi. tabi ben 12 yaşındayım sherlock'a bağladım. çalınan eşylar arasında kömür çuvalı gibi ağır eşyalar vardı. toprak üzerinden sürüklenme izlerinden gidilen yönü tespit ettim. o gidilen yönde şanslı olduğum kısım arka tarafında dere olduğu max 1km'yi kapsamasıydı. o yönde gidip biraz keşif yaptıktan sonra, mahallede hiç görmediğim tipte 2-3 çocuk görüyordum. 2 3 gün bunları izledim. oralardaki bi karavana girip çıkıyor sürekli kilitliyorlardı çıkarken. bir gün 2 arakdaşı yanıma aldım akaşama doğru bunlar yokken karavanın oraya gidip kilidi kırdım. içini bi açtım bizim eşyalar. başladık arkadaşlarla taşımaya. en son bi halı kalmıştı onun için girdik içeri bi anda koşma sesleri duydum. tabi o zamanlar da mahallenin en hızlı koşan çocuğu benim güveniyorum kaçma konusunda kendime. dışarı bi fırladım, kendimi aniden yerde buldum. başım dönüyor başım anlayamadığım bir sarsıntı. adrenalinden dolayı acı falan da hissetmiyorum. sonra kendime gelir gelmez bileğim de bir el hissettim. kurtulamya çalışıyorum birisi bileğim tutuyor. ben de yerdeyim o da yerde. bi baktım arkama bizim hırsızlardan birisi benim ayağıma yapışmış diğeri yerde. ali can annemi çağır diye ağlamaksı çığlık atıyorum ben başarılı bir şekilde uzaklaşan arkadaşıma. onu dememin üzerine beni bıraktılar. ayakkabımın tekini bırakarak eve kaçtım ben. daha sonra pencereden bunları izledim köşeden. yerde yatan eleman 10dk sorna anca kalkabildi ama kaşı patlamış. meğerse alnımdaki şişlik oradan geliyomuş. karavan çıkışı koşa koşa çocuğun üstüne koşup kafasını dağıtmışım. tabi annemi çağırma ve ayakkabımın tekini bırakıp kaçma ayrıntısı dışında olayı ballandıra ballandıra hırsızlarla kapışma vakasına çevirdim yıllarca. bu da böyle bir anımdır.

3 sene sabahçı 2 sene öğlenci oldum ilkokulda. bu bile çok şey kaybettirdi.

1996 yılında elimde "olimpiyat96" markalı bir ciklet ile bayır aşağı, duvar dibinden depar atarken; duvardan yere paralel olarak çıkmış bir baca borusuna kafamı çarptım. olduğum yere yığıldım. bir süre ağlamak için uğraşıp ağlayamadığımı hatırlıyorum. sonra kalkıp cikleti ağzıma attım yürüye yürüye eve gittim.
amk borusunun orda ne işi vardı halen anlamış değilim.

anam babama neden karıya gidiyon diye darlamıştı babamda yeter lan deyip anama sandalye fırlatmıştı baya kavga dövüş oldu ben çok küçüktüm 4-5 yaşları falan pencereden dışarı bakıp ağladığımı hatırlıyorum birde kavga sırasında benden 4 yaş büyük abimin küçüçük bedeniyle araya girmesini hatırlıyorum. o da tokat yemişti.

- ilkokul birinci sınıfın ilk günü. annem o zamanlar çok küçük olan kız kardeşimi komşuya emanet ettiği için beni pek bekleyememiş, bir an önce gidip çocuğu alayım diyerek beni okula bıraktıktan sonra hemen gitmiş. sınıfa girdik işte bi' şeyler oldu, sonra teneffüs zili çaldı. koridora baktım, herkesin annesi var. benimki yok. dışarı çıktım ben de. teneffüs bittikten sonra dank etti: hangi sınıftan çıktığımı bilmiyordum. bütün okulu gezdim. zaten çok telaşlı, utangaç çocuktum. girdiğim hiçbir sınıfta öğretmenimi göremeyince ağlayarak koşmaya başladım. bir allahın kulu da durdurup "dur çocuğum sen ne arıyorsun?" demedi. evimizin nerede olduğunu biliyordum. koşarak eve gittim. anneme yalvardığımı hatırlıyorum en son, "nolur bugün gitmeyelim anne, yarın gitçem okula söz!" diye. dalga geçerler falan diye utanmıştım çünkü. affedersin ske ske götürdü annem. dalga da geçmediler. ilkokulum muazzamdı aslında, çok güzel bir okuldu ama bu olay yüzünden kızgınım hala. bi' araba çarpsa bir şey olsa öldüm işte. 7 yaşındayım daha. sınıfın kapısını açıyorum, ağlayarak kapatıp koşuyorum. bir tane öğretmen arkamdan gelip "nereye?" diye sormuyor. hayvanlar.

- sanırım 8 ya da 9 yaşındayım. annem çalışıyor o ara. gün tarzı bi' şeye gidiyorum yengemle. annem de gelecek ama başkasıyla gelecek galiba, yengem de bizde miydi neydi ben de onun arabasıyla gidiyorum o yüzden. ön koltukta bir kadın var. ben de arkada, ortadayım. yine sağımda ve solumda da bir ya da ikişer kişi olmalı. geldik ineceğimiz yere. araba durdu, kapılar açıldı, herkes indi. mucizevi bir şekilde, beni arabada unuttular. hala hiçbir fikrim yok nasıl olduğu konusunda. araba camlarının, apartman girişindeki soğuk "cam"dan olmadığını o gün fark etmiştim. pencereyi nasıl yumrukladığımı, "kıramam ki ben bunu, plastik bu!" hayal kırıklığımı çok net hatırlıyorum. yukarı çıktıktan sonra fark etmişler anca olmadığımı, öyle inmişler. yalnız burda yine hata benim değil... ben yanımdaki kadın insin diye beklemiştim, hani acele etmeyeyim falan. kadın inince hiç arkasına bakmadan kapıyı kapattı. hamle bile yapamadım aq.

bu iki olay hakkında ne zaman konuşsak annem istemsiz olarak ağlamaya başlıyor. ilki için kendisini suçluyor, ikincisinin de özgüvenimi yeni yeni kazanmaya başladığım dönemde olduğu için beni çok kötü etkilediğini ve travmaya neden olduğunu söylüyor. kötü anılardı evet ama öyle travma mravma olmadı yani, o an korkmuştum sadece. geçti gitti sonra.

14-15 sene önce yazlığın orada denize gitmiştik babamla birlikte. Bizden başka kimse yoktu. Babam bana "sen beni biraz bekle ben yüzüp geleceğim, ama hep sana bakacağım merak etme" demişti. Babam yüzerken 2 tane kız gelmişti. Kızlardan bir tanesi çocukluk aşkım Yıldız Asyalı'ydı. Siyah bir bikinisi vardı üzerinde. Ben de heyecanlanmıştım tabi. Benimle konuşmaya çalışmıştı biraz da ben o zamanlar da baya utangaçtım heralde. Sonra gittiklerinde hüngür hüngür ağladığımı hatırlıyorum. Nedenini hala bilmiyorum.

Kötü anılara girmeyeyim dedim...

aslında hatırladıkça iç burkan garibanlık anılarından.

2001 krizi çıkmıştı. o zamanlar bizim oradaki migros yeni açılmıştı. biz herşeyin en ucuzunu, market markalısını alırken yanımızdaki bir aile sepeti en pahalı markalarla doldurmuştu. çok içime oturdu o an.

Yil 1991, 3 yasindaydim. Ilk defa kardan adam gordum, annem yapmisti benim icin evin onune. Ben pencereden annemle kardanadami seyrederken 5-6 tane cocuk gelip kardan adamin agzini burnunu soktuler. Annem cami acip cocuklara kizdi ama kardan adamin isi bitmisti. Dunya basima yikildi, nasil uzuldum anlatamam.

Cocuklarin basit birseye saatlerce aglamasini yadirgamayin bu arada. Kucuk bir cocukken boyle seyler hayat memat meselesi oluyor.

92'de dayimin dugune gitmistik. Ben bu sefer 4 yasindayim. Insanlar dans ediyorlar haliyle. Bende danstan nefret ediyorum o zamanlar:) Dugunde dans ediliyor diye protesto edip dugun alanini terk edip hic bilmedigim bir yerde dolasmaya basladim. Annem cok kizmisti beni tekrar gordugunde:)

Bir de cok eski goruntuler siyah-beyaz ya, iste o zamanlar Dunya gercekten siyah-beyazdi saniyordum.

Yine 92'de bizim uzaktan akrabanin uzaktan akrabasi bir genc kiz vardi dugun hazirliklari boyunca birkac gun kaldigimiz evde. Ben bu kizdan hoslaniyordum, kiz liseye gidiyor, ben 4 yasindayim :P Orada kaldigmiz sure boyunca sabahin korunde kalkip gizlice kizi izliyordum okula gidisini uniformasiyla:) Simdi bir oglu var ve ortaokula gidiyor zannedersem:)

Donen salinca binmistim evin onunde, salincak donerken yan koltugtaki kiz kafasini omzuma yaslayip oylece durmustu. Bizim komsulada balkondan beni izliyorlarmis. Kiz sana asik oldu muhabbeti yapmaya basladi bizim komsu kadinlar, ben utanmaktan catladim:)

92 yada 93'te evimizi tasirken en sevdigim oyuncak arabami sordum, babam "arabanin onune koydurduk, guvende" dedi. Sonra yeni eve gelir gelmez arabayi sordum, kayboldu dediler. Cok koymustu bana.

Daha cok var ama aklima gelmiyor simdi:)