konuştuğun anda tüm değerinin sıfırlandığını düşün, bu durumda niye gidip konuşursun ki. yapım gereği çenem durmaz, gider konuşurum. senelerce peşimde dolaşan, her hareketiyle benden hoşlandığını belli eden adama en sonunda ben söyledim hoşlandığımı, adam cevap bile vermemişti. o andan itibaren tüm tavrı değişti, küçük dağları ben yarattım moduna girdi.
bu dediğim bir kere de olmadı. iki hatadan sonra ders alan zeki bir insan olmadığımdan "ama diğeri saçma bir insan diye bu niye aynı olsun ki?" dedim.
nasıl bir psikolojiye giriyorsunuz bilmiyorum, ama bir yerlere davet edince, hoşlandığınız kişi gelip sizinle konuşunca, çoğu erkekte o kadını artık sıradan görme durumu ortaya çıkıyor. belli ki yüzyıllardır da bu durum aynı, çözebileceğimiz bir şey yok.
0