[]
hayatınızda bir boşluk var mı? varsa, doldurabiliyor musunuz? evetse, nası?
bu hem iç dökme hem de başkalarının hikayesini dinleme duyurusu. durumu olmayanlar direkt olarak başlıkta sorduğum soruları kendilerince cevaplayabilir. maddi durumu yerinde olanlar ise devam edebilir okumaya.
benim geride kalan iki senem evde oturup duyuruda, internette sürterek, oyun oynayıp maç izleyerek falan geçti. bu süreçte zaman zaman "napıyorum lan ben" dediysem de hem kendi paramı kazanabildiğim hem de gerçekten mutlu olduğum şeylerle uğraşmak için çokça vaktim olduğundan kafayı yemedim, kendimi çok kötü hissetmedim.
akşam metrobüste işten eve dönen insanları görünce özenirdim. içten içe seviniyordum, "seneye okula döneceğim, ben de hayatın akışına karışacağım" falan diye düşünüp.
okul başlayalı 1 ay oldu. zaten sadece 3 gün dersim var ki bunların da bir kısmına gitmiyorum, yani hayatımda öyle ahım şahım bir değişiklik aslında yok. boş vakitlerimi değerlendirebilmek için ismek'in birkaç kursuna gitmeye niyetlendim ama ancak yedekten girebildim, yer kalmadığı için o iş de olmadı. boks yapmayı çok istiyorum, ayağım sakat. ayda 100 lira verip herhangi bir kursa gidemem, düzenli olarak bu masrafı yapabilecek durumda değilim.
ve kendimi şu ara, geçtiğimiz yıla oranla çok daha kötü hissediyorum. artık sokağa çıkıyor, okula falan gidip insanlarla iletişim kuruyorum. bunları gavurların deyişiyle gayet "smooth" bir şekilde yapabildiğimi, sandığım kadar weirdo olmadığımı görünce seviniyorum. ama sorun şu ki, ben hala gece 2'de film veya maç izleyeceğim zamanlarda heyecanlanabiliyorum sadece.
hatta şimdiden metrolara, metrobüslere binerken kendimi kurbanlık koyun gibi hissetmeye başladım. dışardan izleyip özendiğim insanların içine girince canım sıkıldı. çok derin bir boşluk hissediyorum 2-3 yıldır ve bir türlü dolduramıyorum. daha 20 yaşındayım amk.
***
ergen diyebilirsiniz, zaten ergen olduğumu reddetmiyorum. ama canım çok sıkılıyor. benim için en büyük sorun okuldu. gencecik olmama rağmen okula gitmiyordum. e artık dersleri de takip ediyorum. şu gün vizeye girsem 70-80 çakarım, öyle şahaneyim. ama okul hayatımda hiçbir şeyi değiştirmedi. hareket, enerji falan hala yok.
böyle durumlarda siz ne yapıyorsunuz? nasıl atlatıyorsunuz ya da atlatabiliyor musunuz? güneş de battı ya duygu kastım, hüzün kastım. normalde word'e falan yazıyorum ama bu sefer sizinle paylaşayım dedim, zaten yapmadığım iş değil.
noluyo yani şimdi, böyle şehir hayatı mehir hayatı diye öğütülüp gidiyo muyuz? e öğütülmesem napcam sanki dünyayı mı kurtarıcam? özel birisi değilim. ama bu kadar "kontrollü" olmak, bu kadar sığır olmak da istemiyorum. portakal suyu satmak ya da sakin bir kitap kafe işletmek gibi ılık götlü hayallerim, fikirlerim yok. ama bu kadar klasik olmak zorunda da değiliz hiçbirimiz.
çikolata istiyo musunuz veriyim mi?
benim geride kalan iki senem evde oturup duyuruda, internette sürterek, oyun oynayıp maç izleyerek falan geçti. bu süreçte zaman zaman "napıyorum lan ben" dediysem de hem kendi paramı kazanabildiğim hem de gerçekten mutlu olduğum şeylerle uğraşmak için çokça vaktim olduğundan kafayı yemedim, kendimi çok kötü hissetmedim.
akşam metrobüste işten eve dönen insanları görünce özenirdim. içten içe seviniyordum, "seneye okula döneceğim, ben de hayatın akışına karışacağım" falan diye düşünüp.
okul başlayalı 1 ay oldu. zaten sadece 3 gün dersim var ki bunların da bir kısmına gitmiyorum, yani hayatımda öyle ahım şahım bir değişiklik aslında yok. boş vakitlerimi değerlendirebilmek için ismek'in birkaç kursuna gitmeye niyetlendim ama ancak yedekten girebildim, yer kalmadığı için o iş de olmadı. boks yapmayı çok istiyorum, ayağım sakat. ayda 100 lira verip herhangi bir kursa gidemem, düzenli olarak bu masrafı yapabilecek durumda değilim.
ve kendimi şu ara, geçtiğimiz yıla oranla çok daha kötü hissediyorum. artık sokağa çıkıyor, okula falan gidip insanlarla iletişim kuruyorum. bunları gavurların deyişiyle gayet "smooth" bir şekilde yapabildiğimi, sandığım kadar weirdo olmadığımı görünce seviniyorum. ama sorun şu ki, ben hala gece 2'de film veya maç izleyeceğim zamanlarda heyecanlanabiliyorum sadece.
hatta şimdiden metrolara, metrobüslere binerken kendimi kurbanlık koyun gibi hissetmeye başladım. dışardan izleyip özendiğim insanların içine girince canım sıkıldı. çok derin bir boşluk hissediyorum 2-3 yıldır ve bir türlü dolduramıyorum. daha 20 yaşındayım amk.
***
ergen diyebilirsiniz, zaten ergen olduğumu reddetmiyorum. ama canım çok sıkılıyor. benim için en büyük sorun okuldu. gencecik olmama rağmen okula gitmiyordum. e artık dersleri de takip ediyorum. şu gün vizeye girsem 70-80 çakarım, öyle şahaneyim. ama okul hayatımda hiçbir şeyi değiştirmedi. hareket, enerji falan hala yok.
böyle durumlarda siz ne yapıyorsunuz? nasıl atlatıyorsunuz ya da atlatabiliyor musunuz? güneş de battı ya duygu kastım, hüzün kastım. normalde word'e falan yazıyorum ama bu sefer sizinle paylaşayım dedim, zaten yapmadığım iş değil.
noluyo yani şimdi, böyle şehir hayatı mehir hayatı diye öğütülüp gidiyo muyuz? e öğütülmesem napcam sanki dünyayı mı kurtarıcam? özel birisi değilim. ama bu kadar "kontrollü" olmak, bu kadar sığır olmak da istemiyorum. portakal suyu satmak ya da sakin bir kitap kafe işletmek gibi ılık götlü hayallerim, fikirlerim yok. ama bu kadar klasik olmak zorunda da değiliz hiçbirimiz.
çikolata istiyo musunuz veriyim mi?
durumum yoktu okuyamadım.
evet hayatımda bir boşluk var. sebebiyle ilgili şüphelerim olsa da düşünmemeye çalışıp o yokmuş gibi davranıyorum.
durumum olunca gelir okur editlerim bi ihtimal.
evet hayatımda bir boşluk var. sebebiyle ilgili şüphelerim olsa da düşünmemeye çalışıp o yokmuş gibi davranıyorum.
durumum olunca gelir okur editlerim bi ihtimal.
- 111111
(08.10.14 18:48:40)
yazıyı okurken acaba "pescador mu bu?" dedim, harbiden de öyleymiş. çok depresifsin sen. neyse, soruya geçelim:
hayatımda boşluk vardı ama gelecek kaygısından, ne yapacağını bilememekten, ve bu ikisi yüzünden kaygılanıp hiçbir şey yapmamaktan, vaktimi boşa harcamaktan kaynaklanıyordu. sonra bir şekilde hobi edinmeye çalıştım (sinema-edebiyat en büyük hobim, diğer isteklerime maddiyat elvermiyor), gelecek konusunda kaygılanmayı bıraktım, öğütülmemek için çabalayacak olmama rağmen büyük ihtimalle az-çok öğütüleceğimi kabullendim. ha bir de kedi edindim. gerçekten insanın tüm stresini, kaygısını alıyor.
yani biraz kabullenerek, biraz kendimi meşgul tutarak doldurdum o boşluğu. zor değil aslında ama cidden istek olması lazım içinde. heyecan aldığın şeylerin üzerine git, hobi edinmeye bak derim. vaktini öldürecek değil, değerlendirecek şeyler yap.
hayatımda boşluk vardı ama gelecek kaygısından, ne yapacağını bilememekten, ve bu ikisi yüzünden kaygılanıp hiçbir şey yapmamaktan, vaktimi boşa harcamaktan kaynaklanıyordu. sonra bir şekilde hobi edinmeye çalıştım (sinema-edebiyat en büyük hobim, diğer isteklerime maddiyat elvermiyor), gelecek konusunda kaygılanmayı bıraktım, öğütülmemek için çabalayacak olmama rağmen büyük ihtimalle az-çok öğütüleceğimi kabullendim. ha bir de kedi edindim. gerçekten insanın tüm stresini, kaygısını alıyor.
yani biraz kabullenerek, biraz kendimi meşgul tutarak doldurdum o boşluğu. zor değil aslında ama cidden istek olması lazım içinde. heyecan aldığın şeylerin üzerine git, hobi edinmeye bak derim. vaktini öldürecek değil, değerlendirecek şeyler yap.
- lesmiserables (08.10.14 18:55:25 ~ 18:58:18)
benim yaşım 25. 3 sene önce senden daha kötü haldeydim sonra hayatıma biri girdi. bana ilgi duyan biri. ben ne kadar yüz vermesem de o ilgi göstermeye devam etti. yazıştık görüştük 3 sene boyunca birlikteydik ama ben hala o olsa da olur olmasa da modundaydım. geçen hafta o pes etti bunu bile sordu bana sence devam edeyim mi etmeyeyim mi diye. kendimi bi bok sanıp sen bilirsin dercesine cevapladım. gücü kalmadı, bıraktı. 3 sene önce senden daha kötü haldeydim yazmıştım ya şimdi o 3 sene önceki mutsuzluğuma dönebilmek için herşeyimi verebilirim. şu an 1000 misli daha kötü haldeyim ve nasıl bu hale geldim bilmiyorum. bastırılmış duygular yüzünden olabilir.
sen dökülünce ben de döküleyim dedim. bi alakası olduğundan değil.
sen dökülünce ben de döküleyim dedim. bi alakası olduğundan değil.
- louismadsen (08.10.14 19:26:15)
olmaz mı, var tabii ki. önümü göremiyorum ben, çıldırıcam bu sebepten. go with the flow kafasına bi türlü ulaşamıyorum. çok mu şanssızım, gerizekalı mıyım artık anlamadım ama bütün planlarım göçüyor. şu an bulunduğum durumda harcandığımı hissediyorum. bunu artizlik olarak şeyapmayalım ama, gerçek bu. beni belli şartlarda bi yere tıktılar, çıkarmıyolar gibi. kaçmayı başarırsam ne ala. artık da o kadar bezdim ki, değiştirmek için çabalayamıyorum bi süredir.
bunların yanında bi de sevgi eksikliğinden ölücem. odun ötesi bi ailem olduğu için ben de öyle oldum. ne onlardan sevgi görüyorum ne de ben kimseye sevgi gösterebiliyorum. sevemiyorum da zaten. arkadaşım bile yok lan doğru düzgün. bi kaç tane seçilmiş insan var çok şükür, onlar da olmasa ömrümü sürekli aynı koltukta oturup çay içerek falan harcayacağım yani. geçenlerde de mesela bi adam beni seviyo gibi oldu da inanıp algılamam epey uzun sürdü. piç ettim gerçi o işi de neyse. ooy dağlar.
böyle yani. içimde bi boşluk var. kafamda bulutlar. sürekli soruyorum "naapıyosun?!" diye. cevap alamadım kendimden henüz. mutlu olabilmek için de daha gerizekalı olmak lazım sanıyorum. sen de kafan çalıştığı için böylesin. insan içine karışmışsın, bi halta yarar sanmışsın ama olmamış. neden? çünkü insanlar insanlıktan çıktı, kimseden kimseye hayır yok. hayat da çok saçma zaten. ben de geç ergenlik yaşıyorum herhalde. her şey, herkes o kadar mantıksız ki beynimi söküp atıcam yakında.
çikolata yedim, çay var mı?
bunların yanında bi de sevgi eksikliğinden ölücem. odun ötesi bi ailem olduğu için ben de öyle oldum. ne onlardan sevgi görüyorum ne de ben kimseye sevgi gösterebiliyorum. sevemiyorum da zaten. arkadaşım bile yok lan doğru düzgün. bi kaç tane seçilmiş insan var çok şükür, onlar da olmasa ömrümü sürekli aynı koltukta oturup çay içerek falan harcayacağım yani. geçenlerde de mesela bi adam beni seviyo gibi oldu da inanıp algılamam epey uzun sürdü. piç ettim gerçi o işi de neyse. ooy dağlar.
böyle yani. içimde bi boşluk var. kafamda bulutlar. sürekli soruyorum "naapıyosun?!" diye. cevap alamadım kendimden henüz. mutlu olabilmek için de daha gerizekalı olmak lazım sanıyorum. sen de kafan çalıştığı için böylesin. insan içine karışmışsın, bi halta yarar sanmışsın ama olmamış. neden? çünkü insanlar insanlıktan çıktı, kimseden kimseye hayır yok. hayat da çok saçma zaten. ben de geç ergenlik yaşıyorum herhalde. her şey, herkes o kadar mantıksız ki beynimi söküp atıcam yakında.
çikolata yedim, çay var mı?
- bxgx (08.10.14 19:45:02)
var, lustralle
- lcnkr
(08.10.14 21:34:39)
var. okuyarak, izleyerek daha dolu hissedebiliyorum. yaşadığımız hayat fazla gerçek.
- sayns (08.10.14 21:49:05)
boşluk var olmaz mı yav o boşluk 2-3 yıl değil bende resmen 20li yaşlarımı boşa harcadım hatalarım çok benim kontrolümün dışında gelişen olaylar da oldu. 20li yaşların başında asosyalliğin dibine vurmuştum evden çıkmadan internet başında günlerimi geçirdiim mal gibi.. geçen günn meraktan ekşi ankette sordum 20li yaşlarınızı nasıl geçti diye :) sen küçükmüşsün en güzel dönemdesin iyi değerlendir 20-25 yaş arasını. bi de o yaşlarda depresyona çok sık giriliyo ergenlik durumalrı filan biliyorum aman dikkat! ben hala kurtulamadım. şu interneti azaltsak iyi olacak nasıl yapcaz bilmiyorum
- tirt star (08.10.14 21:50:08)
hayatinda bosluk olmayan serefsizdir.
kafayi mesgul ediyorum popom kuru kaliyo. bosluk hissediosan yeterince dallanmamissindir hocu, vur ha vur ilgi alaninin hobinin dibine.
kafayi mesgul ediyorum popom kuru kaliyo. bosluk hissediosan yeterince dallanmamissindir hocu, vur ha vur ilgi alaninin hobinin dibine.
- hjarteblod (09.10.14 17:14:16)
1
