Dusunuyorum

Canim istiyo

düşünmüyorum, kafama göre birini bulacam da, bu yaştan sonra evlenicem de...

duyurudan birine teklif ettim. kabul ederse evlencem.

düşünüyorum. kimse yalnız ölmek istemez ve birileriyle güzel anılar paylaşmak ister.

istemiyorum, önce okul bitsin sonra askere gidelim.

kafamda kurduğum evlilik fikri/müessesesi çok güzel. o kadar güzel ki, benden başka bir insanın ayak uyduramayacağı kadar güzel. o yüzden evlenmek istiyorum ama benimle evlenmeyi kimse istemeyeceği için yalnızlığa alıştırmaya çalışıyorum kendimi.

şimdilik zaten erken benim için, sevişsem çocuğum olur ama yine de evlilik düşünmek için küçüğüm.

hem evet hem hayır..

evet: çünkü bi düzenim olsun istiyorum.. şuanda işim gereği tek kalıyorum ailem yanımda değil.. tek olmak manevi ve maddi olarak zorluyor.. bi sıkıntı olduğunda yanında güveneceğin birinin olmaması tarifsiz zor..

hayır: yalnız yaşamaya alıştım.. bazen ailemin yanında susmaya devam ediyorum küstüm sanıyorlar.. ama ben evde sakin olmaya alıştım.. fazla karışan eden gürültülü ortamlara gelemiyorum bunalıyorum.. yemek temizlik bulaşık kafama göre takılıyorum.. rahatlık büyük.. bu durum da kalabalık evde fevri olmama sebep oluyor.. birden patlıyorum.. o da kötü.. etrafta evlenip mutsuz olan bi dolu arkadaş var.. yanlış karar vermiş olmak beni yıkar..

bu iki cevaptan hangisi ağır basarsa o olacak..ama kafam karışık..

İstiyorum ama düşünmüyorum.

yok ki.

Ben istemiyorum, iki insanın 30 sene aynı evde yaşaması fikri saçma geliyor bana. Gel gelelim annem tam tersini düşünüyor :(

hayir cünkü iyi böyle.

Düşünmüyorum. Meme mevzularindan dolayı. Cunku yatinca dumduz oluyor. Esimin baska kadinlarin memelerine bakip onları arzulamasini istemiyorum, dayanamam cunku.

~cinselligin evlilikte önemsiz olduğunu da kimse soylemesin.

iş bulursam, evlenmeyi düşünüyorum.

Düşünüyorum. Su anda da erkek arkadasimla birlikte yasiyorum zaten, bir imza cok fark yaratmayacak iliskimizde. En azindan aile ve cevreye karşı daha rahat olurum, malum turkiyede yaşıyoruz.

ne gerek var?

isterdim ama evlenebileceğimi sanmıyorum. yalnız öleceğime inancım çok sağlam.

gerçekten isterdim ama. sabaha kadar oturup kahve içip sohbet edelim mesela. birbirimizi anlayalım, kavga ettiğimiz zaman ikimiz için de haklı olmaktan çok bir an önce barışmak önemli olsun. birbirimizden bir şey saklamak zorunda kalmayalım, her şeyi anlatabilelim birbirimize. beraber dünyayı dolaşalım. evimizin her yerinde dünyanın dört bi yanında çekildiğimiz fotoğraflar olsun. paramız çok olmasa da sırt çantamızı alıp havaalanlarında sabahlayarak gezelim farklı ülkeleri, şehirleri. beraber sarhoş olalım, ne bileyim dans edelim. birbirimize bir şeyler katalım, bir şeyler öğretelim birbirimzie hep. kalıplara girmeyelim. bir gün maç izleyip hakeme küfür edelim, sonraki gün gidip sıkıcı bi sanat filmi izleyip vermek istediği mesajları tartışalım. falan filan.

evleneceğimi düşünmüyorum, çünkü hayalini kurduğum evliliği yaşayabileceğim bir kadının yaşadığını sanmıyorum. yaşıyorsa da koca dünyada birbirimizi bulma ihtimalimiz milyonda bir bile değil.

dusunmuyorum. anca hayatimin aski diyecegim biri cikarsa. oteki turlu bir kadinla 30-40 yil ayni evde yasama fikri cok korkunc.

istemiyorum. çünkü sorumluluk almak istemiyorum.Evliliğin hayallerimi gerçekleştirmede bir ayak bağı olacağını düşünüyorum, özgürlüğümü kısıtlamak istemiyorum. Çocukları çok sevdiğim için baba olmak istemiyorum.

bugunku antremanda goz dolduran futbolcu +1

söylediklerine katılıyorum.. özellikle kavgada kim haklı diye uğraşmaktansa hemen nasıl barışabiliriz diye düşünebilmek mühim..

ben de böyle bi erkek bulabileceğime inanmıyorum.. o sbeeple bendeki hayır cevabı ağır basıyor...

evde kaldık duyuru ahalisi..

İstiyorum. Duyurum bile var bu konuda.

25 erkek tanışmak isteyen yürüsün özelden.

Defnex ve göz dolduran futbolcu birbirinizi arıyomuşsunuz işte :)

Haklısınız insanlar zor.

şimdi hayatımda olan adamla birkaç yıl sonra isterim. çok güzel bir evimiz olur, boyasını ıvır zıvırını kendimiz yaparız, kampa gideriz, ortak planlarımız olur, okuruz, yazarız, en önemlisi de akşam eve gittiğimizde bir arada oluruz. aşığım, hayattan beklentilerimiz ve görüşlerimiz aynı, yaşamımı birleştirmek istemekten doğal ne olabilir?

olaylı ayrılıp sonunda ne evlenmesi arkadaş da diyebilirim tabii, zaman gösterir, ama şu an hissettiklerim böyle.

istiyorum ama sadece istemekle olmuyor tabi en az 2 yılı var. neden istiyorum ? adamı seviyorum her anım onla geçsin istiyorum

düşünüyorum ama kimseyi bulamayacağım için zaten istesemde olmaz. piyasa bir sürü yakısıklı erkek kaynıyor, bu saaten sonra hiç bir kızın standartları daha aşağıya inmez bana bakacak kadar. çoğu tipi iyi adamlarla cıkıyor.

Hiç istemiyodum ama çok tatlı bir ilişkim var şu an. O yüzden istiyorum.
Aslında zaten beraber yaşıyoruz ve imza benim için önemli değil ama işte aileler falan filan.

babanın yaptığını yap, rahat edersin.

Dusunmuyorum. Cunku birine bagli yasamak istemem. Bana mantiksiz geliyor. Bir kisi var, herseyin ona bagli. Biryere gideceksin ona bagli, evi degistireceksi ona bagli, tatile gideceksin yine kafana gore karar veremezsin, canin her istediginde single ya da arkadaslarinla takilamayabilirsin. Parani da istedigin gibi harcayamazsin herseyi hesab etmen lazim, cilginlik yapma luksun yok. Hem uzerine ne kadar dusunursem dusuneyim, bir insanla anlasip hayatin boyunca onunla olup onunla yatip kalkmak yedigin ictigin butun hayatini birlestirmek cok mantiksiz geliyor. Ne zorum var, niye kendi elimle ozgurlugumu teslim edeyim? Birde hadi diyelim bir insanla butun omrunu birlestirmeye ozgurlugunu ortak kullanmaya karar verdin, (ki boyle bir karar vermem)bu insani nasil seciyorsun? Biriyle evlenmeye karar verenleri merak ederim hep, karsisindaki insanin omru boyunca beraber olacagi insan olmasina nasil karar verirler? 3 yil tani, 5 yil tani, ne kadar tanirsan tani. Ben yine de boyle cesur bir karar veremezdim, benim hayatim onemli cunku ondan bir tane var. Evli olan arkadaslarimin istisnasiz hepsi soylenip duruyor, bekar olsam soyleydi boyledi, ben bekar olsaydim, evli insan icin zor, falanda filan. Ben mi dedim size ozgurlugunuzden feragat edin gidin evlenin coluk cocuga karisin diye? Bakiyorumda o kadar cok seyden mahrumlar ki.. Evliligin nimetlerinin -her ne iseler- hicbirini ben arzulamiyorum ama gordugum evli erkekler bekarligin nimetlerini siddetle arzuluyorlar. (Hemen akliniza one-night-stand turunden nimetler gelmesin olay sadece bu degil.) Sonuc olarak gordugum evli erkeklerin bekarliga ozlem duymalari (bircogu evliliginden ve esinden memnun ama yine de ozlem duyup feci sekilde dert yaniyor) beni ilgilendirmiyor. Bunlari gorsem de gormesemde yukarida bahsettigim gibi benim dusuncem. 35 sene sonra ayni insanla hala iyi gidecegininden onceden emin olmam icin kahin olmam lazim, bana mantiksiz geliyor. Aslinda ben de bir omur cekilecek insan olmayabilirim. Deney yapma firsatim olmadi.

düşünmüyorum sanırım. ürkütücü geliyor onca sorumluluk. ben kendime zor bakıyorum daha.

yaşça bayaaaa küçük biri olarak (23) evliyim. evlenmeden çok zor diye düşünürdüm. oluyormuş, birbirini buluyormuşsun. bazen çok zor geliyor ama çok memnunum. hiç bozulmasın inşallah, amin!

ölü yatırım. dunya capında evlenenlerin yüzde 50si bosanıyor. yuzde 50 risk

uzunca bir zamandır ilişkileri uzaktan gözlemleyen biri olarak erkeklerin bir çeşit esir olarak yaşadığını farkettiğimden beri ürpertim daha arttı. baktığım yerlerde erkekler hep kızı memnun etmeye çalışan ve bunun için çeşitli maymunluklar yapan adamlar olarak gözüküyorlar. ya da benim gözlerim onları özel mi seçiyor bilemedim. işte sadece bu fikir bile beni ürkütmeye yetiyor.

diğer taraftan evlenmek isteyebilirim diye düşünmüyor da değilim.

çevremdekilerin teker teker nişanlanıp, evlenmesinden sonra imrendim. 2 yıl önce hayatta evlenmem diyordum. sevmek sevilmek güzel şey galibası.

kısmetse inşallah:)

çünkü aşığım. evlilik kısmı tamamen mahalle baskısı sonucu, bana kalsa imam nikahı yeterli.

düşünüyorum.
tek başına maliyetler hayallerimi gerçekleştirmeme imkan vermiyor.
hayat tek başına zor. yaşlılığı var.
limitsiz istediğin zaman seks.

evlilik diyincei kalkan biriydim. geçen sene anneannemi kaybettim. sonra fark ettim bigün annemi de kaybedeceğim. babamı da, ablamı da... göt gibi kalıcam yani ortada. ailemi kaybettikten aonra yaşamaya devam edebilmem için o sevgiyi ve bağı yönlendireceğim biri/birileri olmalı. 28 yaşındayım ve evlenmenin ve çocuk sahibi olmanın benim gibi bir insan için gerekli olduğunu düşünmeye başladım. ha evlenecek misin dersen, zor.

@bambum,
Cinsellik evlilikte önemli ama cinsellik memeden ibaret değil.çok takıyorsun sen memeye ?

düşünüyorum. nedeniyse tamamen inat. hayatımın içine etmiş olan kişi bir çuval tuzu alıp ciğerine basıp otursun diye, sırf ondan kurtulabileyim diye, hiçbir hazırlığım ve niyetim olmamasına rağmen 1 hafta içinde evleneceğim.
burdan duyurunun -benim gibi- aklı başında olmayan beylerine selam ederim.

Istiyorum. Gecen seneye kadar hic aklimdan gecirmemistim ama son zamanlarda sik sik dusunuyorum. Onunla ortak bir yasam guzel. Askerden donunce sevgilime teklifimi sunacagim :p

bir seneyi aşkın süredir sevgilimle aynı evde yaşıyoruz. bazen düşünüyorum ama yok yani, iyi bir şeymiş gibi gelmiyor bana. böyle iyiyiz bence ki onun da aksini düşündüğünü sanmıyorum.

evet, istememek için bir sebebim yok. ailemin içi rahat olacak en azından evlenince. mutsuz olmayacaklar, ben de huzurlu olacağım. sevgilopu seviyorum bayağı, mutluyum. imza atıp mutlu oluruz ilerde ne var yani.

düşünüyorum ya. sevgililiğin falan artık dinamiklerine kafam basmıyor zor geliyor. insanlar ilişkleri iyice karmaşıklaştırma derdinde hep.