namus ninjası
annesinin bakmadığı dört yavru kedi vardı. süt, sulu lor peyniri ve yiyebilenlere verdiğim et ile iki hafta kadar yaşattım ikisini. durumları ve neşeleri iyiydi. düne kadar. biri halsiz düştü aniden, yemez oldu. diğerininin ise gözlerini şişmiş buldum. şişikler biraz inince fark ettim ki gözü görmes
annesinin bakmadığı dört yavru kedi vardı. süt, sulu lor peyniri ve yiyebilenlere verdiğim et ile iki hafta kadar yaşattım ikisini. durumları ve neşeleri iyiydi. düne kadar. biri halsiz düştü aniden, yemez oldu. diğerininin ise gözlerini şişmiş buldum. şişikler biraz inince fark ettim ki gözü görmesini bitirecek kadar tahriş olmuş. dün sabah yemleyip bıraktığım kedi akşam kör olmuştu yani.
bir taraftan korkuyorum, kedilerle iki haftadır temas halindeyim. gözlerinde kalıcı da olsa görmelerini engellemeyen bir enfeksiyon vardı, bu birden ilerleyip birini bir günde kör edebildi resmen. bana bulaşır mı diye tedirginim.
diğer kediyi bugün öğlen yemeğinden kalanlarla bbeslemeye gittiğimde ölü buldum ama kör olan, canlıydı ve acı çekiyordu.
bana cani ruhlu diyebilirsiniz bile. ama durumun çaresizliğine bakalım önce:
yer, abhazya. bırakın hayvanı, insanın bile pek değerinin olmadığı bir yer. komşularımızdan biri kendi köpeğini döverek öldürdü, bir diğeri canı sıkkınken tüfekle bir sokak köpeğini öldürdü daha iki gün önce.
içkili araba kullanıp ağaca çarpa çarpa azalıyor adamların nüfusları.
veteriner yok yakınımda, olanlar da muhtemelen diplomalı değildir ve başka şehirlerdedirler. iş arkadaşlarıma kör kediyi uyutmak için veteriner sordum, burda kimse uğraşmaz öyle işlere dedi geçti.
şimdi bu hayvan acı içinde, sürekli miyavlamasını geçtim, büyük bir fabrikanın bahçesinde bi başına. ortalık tehlike dolu. ezilebilir, kanalda suya düşebilir. sürekli bakamam. evim yok, ortak kullanılan bir kamp alanı sadece. zaten bir ay sonra dönüyorum tr'ye. moralim bombok oldu bütün gün bunu düşünmekten. uyutmak lazım. veteriner yok, uyutamaz. terk etsem kendimi çok kötü hissederim. ne yapayım lan ben?
en boktanı da hayvan yaşamak istiyor. zaten kardeşleri de ölene kadar tahammül edebildiğim kadar yanlarında durdum. can vermeleri çok zor lan. böyle olacağını bilseydim iki hafta önce yağmurun çamurun içinde bırakırdım kulaklarımı tıkar kaçardım.
bir taraftan korkuyorum, kedilerle iki haftadır temas halindeyim. gözlerinde kalıcı da olsa görmelerini engellemeyen bir enfeksiyon vardı, bu birden ilerleyip birini bir günde kör edebildi resmen. bana bulaşır mı diye tedirginim.
diğer kediyi bugün öğlen yemeğinden kalanlarla bbeslemeye gittiğimde ölü buldum ama kör olan, canlıydı ve acı çekiyordu.
bana cani ruhlu diyebilirsiniz bile. ama durumun çaresizliğine bakalım önce:
yer, abhazya. bırakın hayvanı, insanın bile pek değerinin olmadığı bir yer. komşularımızdan biri kendi köpeğini döverek öldürdü, bir diğeri canı sıkkınken tüfekle bir sokak köpeğini öldürdü daha iki gün önce.
içkili araba kullanıp ağaca çarpa çarpa azalıyor adamların nüfusları.
veteriner yok yakınımda, olanlar da muhtemelen diplomalı değildir ve başka şehirlerdedirler. iş arkadaşlarıma kör kediyi uyutmak için veteriner sordum, burda kimse uğraşmaz öyle işlere dedi geçti.
şimdi bu hayvan acı içinde, sürekli miyavlamasını geçtim, büyük bir fabrikanın bahçesinde bi başına. ortalık tehlike dolu. ezilebilir, kanalda suya düşebilir. sürekli bakamam. evim yok, ortak kullanılan bir kamp alanı sadece. zaten bir ay sonra dönüyorum tr'ye. moralim bombok oldu bütün gün bunu düşünmekten. uyutmak lazım. veteriner yok, uyutamaz. terk etsem kendimi çok kötü hissederim. ne yapayım lan ben?
en boktanı da hayvan yaşamak istiyor. zaten kardeşleri de ölene kadar tahammül edebildiğim kadar yanlarında durdum. can vermeleri çok zor lan. böyle olacağını bilseydim iki hafta önce yağmurun çamurun içinde bırakırdım kulaklarımı tıkar kaçardım.
0
her ne olursa olsun uyutmak çözüm gibi görünse de değil. internette bir çok kötü durumdaki hayvanın bakım sonrası imkansız görünmesine rağmen iyileştiği görseller mevcut. bakım şartları ve birazcık özveri ile her şey mümkün. facebook gruplarına fotoğraf ile durumu yazın. gönüllü bir veteriner seni yönlendirip gereğini yapmanı sağlayabilir. umutsuz olma. umut sen ol.
0
Kedilerde koku ve duyma çok gelişmiş olduğu için, gözleri görmeyen bir çok rahat bir şekilde hayatına devam edebilir. Ancak köpeklerden ve hızlı hareket eden arabalardan kaçamayacağı için kapalı bir yerde bakılması lazım. Bir de gözlerindeki iltihapın temizlenmesi lazım. İnsanlar için olan kremleri (teramisin vb.) kedilerde de kullanabilirsin.
0
hayvanın basit hastalıkları yok. en temel yeteneği kayıp artık yahu. bir bacağı değil, kuyruğu kulağı değil, iki gözü birden görmüyor. eski haline dönmesi imkansız. ya el bebek gül bebek bakılacak ya da eninde sonunda bir kazaya kurban gidecek. acıkınca çöp bile karıştıramaz. kaybolsa yeni bir yere alışamadan kalıverir.
ha koku alması ve işitmesi şahane. çok gürültülü bir yerde ama beni yine de seslerimden buluyor. en çok canımı yakan kısım bu zaten. peşimden koşturup durdukça acıyorum acıdıkça bağlanıyorum. etrafta bir tane bile tanıdık insan yok, dışarıya kapalı bir yerdeyiz. yerellerle iletişimimiz alışverişle kısıtlı. zaten dil sorunu var. yani kapalı alan bul, birine emanet et, yok işte bu ihtimaller. türkiyede değilim ki buradan açıp duyuruyu sahip arayayım.
az önce besledim, çıktım geldim ofise. sonra dönüp yine beslerim, böyle böyle en fazla bir ay daha. sonra bakacak kimsesi olur mu? çok çok düşük ihtimal. benim gibi kedilerle uğraşan 2-3 kişi daha vardı ama insan sirkülasyonu çok bu iş yerinde. hepsi gitti. yani emanet etsem birine, o da eli mahkum bi gün dönecek tr'ye. bayramda olmasa nişanda düğünde. sonra hayvan sefil olacak.
kaldığı bahçede bekçilerin baktığı saldırgan köpekler var, bir sürü yılan var, yanda bir dere, orta yerde bir yeraltı atıksu tankı, ortalıkta sürekli dolaşan kamyonlar, jcbler, beton mikserleri, forkliftler. daha da.. sakatlanmadan yaşaması bile mucize.
ve ölmüyor da. diğer yavruların yemeden içmeden kesilip bütün gün can çekişip ölmelerini gördüm diyorum. bunun ise belki acısına rağmen hayatta kalması ve aciz duruma mahkum kalması daha beter. kedi manyağı bir arkadaşıma anlattım aynen bunları, uzağa bırak kimsenin olmadığı bi yere dedi. gece rüyama girer lan. götüm yemiyor. yemeğine kat bişeyler bile dedi. acısız ölsün yeter dedi.
bu duyuruyu biraz kafam rahatlar belki bi cevap ya da bir bilenden yardım gelir diye açtım ama açtıktan 5 dakika sonra elektrik gitti (aşırı yağmur indirince böyle oluyor burası)
bakın bu da benim duyurum:
www.eksiduyuru.com
bu kediyi kısırlaştırdık ve çok emin bi yerde ve gözümüzün önünde bakıyoruz. çünkü hiçbir engeli yok ama bu kör hayvanı ne gözümün önünde tutabilirim ne de bir yere emanet edebilirim (ve ne de terk edebiliyorum)
ha koku alması ve işitmesi şahane. çok gürültülü bir yerde ama beni yine de seslerimden buluyor. en çok canımı yakan kısım bu zaten. peşimden koşturup durdukça acıyorum acıdıkça bağlanıyorum. etrafta bir tane bile tanıdık insan yok, dışarıya kapalı bir yerdeyiz. yerellerle iletişimimiz alışverişle kısıtlı. zaten dil sorunu var. yani kapalı alan bul, birine emanet et, yok işte bu ihtimaller. türkiyede değilim ki buradan açıp duyuruyu sahip arayayım.
az önce besledim, çıktım geldim ofise. sonra dönüp yine beslerim, böyle böyle en fazla bir ay daha. sonra bakacak kimsesi olur mu? çok çok düşük ihtimal. benim gibi kedilerle uğraşan 2-3 kişi daha vardı ama insan sirkülasyonu çok bu iş yerinde. hepsi gitti. yani emanet etsem birine, o da eli mahkum bi gün dönecek tr'ye. bayramda olmasa nişanda düğünde. sonra hayvan sefil olacak.
kaldığı bahçede bekçilerin baktığı saldırgan köpekler var, bir sürü yılan var, yanda bir dere, orta yerde bir yeraltı atıksu tankı, ortalıkta sürekli dolaşan kamyonlar, jcbler, beton mikserleri, forkliftler. daha da.. sakatlanmadan yaşaması bile mucize.
ve ölmüyor da. diğer yavruların yemeden içmeden kesilip bütün gün can çekişip ölmelerini gördüm diyorum. bunun ise belki acısına rağmen hayatta kalması ve aciz duruma mahkum kalması daha beter. kedi manyağı bir arkadaşıma anlattım aynen bunları, uzağa bırak kimsenin olmadığı bi yere dedi. gece rüyama girer lan. götüm yemiyor. yemeğine kat bişeyler bile dedi. acısız ölsün yeter dedi.
bu duyuruyu biraz kafam rahatlar belki bi cevap ya da bir bilenden yardım gelir diye açtım ama açtıktan 5 dakika sonra elektrik gitti (aşırı yağmur indirince böyle oluyor burası)
bakın bu da benim duyurum:
www.eksiduyuru.com
bu kediyi kısırlaştırdık ve çok emin bi yerde ve gözümüzün önünde bakıyoruz. çünkü hiçbir engeli yok ama bu kör hayvanı ne gözümün önünde tutabilirim ne de bir yere emanet edebilirim (ve ne de terk edebiliyorum)
0
Zor şartlarda olduğun çok belli. Ancak hayvan yaşamak ister be..
Onu bırak sen kendini çok kötü hissedersin, unutamazsın hayatın boyunca. Hayvan benden medet umdu da göz göre göre ölüme terkettim diye. Şu an onun koca dünyada kimsesi yok sadece sen varsın.
Belli ki vicdanlısın, umudunu kesme. Kör olan, 2 ayağı kesik ne kediler köpekler gördüm, herşeye rağmen mutlular.
elinden geleni yap, belki bu senin sınavındır. hem de şartların en kötü olduğu yerde karşına çıktı belki özellikle.
gerekirse sana buradan ilaç falan yollarız. dönerken de tr ye getirirsin, burda hayatını kurtarır.
Onu bırak sen kendini çok kötü hissedersin, unutamazsın hayatın boyunca. Hayvan benden medet umdu da göz göre göre ölüme terkettim diye. Şu an onun koca dünyada kimsesi yok sadece sen varsın.
Belli ki vicdanlısın, umudunu kesme. Kör olan, 2 ayağı kesik ne kediler köpekler gördüm, herşeye rağmen mutlular.
elinden geleni yap, belki bu senin sınavındır. hem de şartların en kötü olduğu yerde karşına çıktı belki özellikle.
gerekirse sana buradan ilaç falan yollarız. dönerken de tr ye getirirsin, burda hayatını kurtarır.
0
ilaç getirmem nispeten kolay fakat kediyi getirmem zor belki imkansız.
abhazya türkiyenin tanıdığı bir yer değil. o yüzden rusya üzerinden geçip geliyoruz. sınırdan canlı hayvan geçirebilmek ne kadar mümkün bilemiyorum. zaten bütün yol masrafını şirket çektiği için şirketin kurallarına uymak gerekiyor. bir de o teferruatı var. binilecek araç belli, beklenecek yer belli.
zamanında ilaç isteseydim, ama hali iyiye gidiyordu, gözleri açılmıştı, her gün siliyordum. yine de bi tobrased falan işe yarardı, kafamı duvarlara vurdum, bi daha dünyanın neresine gidersem gideyim göz damlası pire damlası parazit ilacı ne varsa toplarım valizde.
abhazya türkiyenin tanıdığı bir yer değil. o yüzden rusya üzerinden geçip geliyoruz. sınırdan canlı hayvan geçirebilmek ne kadar mümkün bilemiyorum. zaten bütün yol masrafını şirket çektiği için şirketin kurallarına uymak gerekiyor. bir de o teferruatı var. binilecek araç belli, beklenecek yer belli.
zamanında ilaç isteseydim, ama hali iyiye gidiyordu, gözleri açılmıştı, her gün siliyordum. yine de bi tobrased falan işe yarardı, kafamı duvarlara vurdum, bi daha dünyanın neresine gidersem gideyim göz damlası pire damlası parazit ilacı ne varsa toplarım valizde.
0
e hayvan şüphesiz yaşamak istiyor. alıyorum elime. mırıl mırıl. iyi olduğunu düşünmek istiyorum. gel gör ki kediler stres altında ya da yaralıyken de mırıldarlar. aklıma acı çektiği ihtimali geliyor. üç gündür böyle mal gibiyim işte. hal i pür melalimiz bu.
0
kendini suçlama, sen elinden geleni yapmışsın zaten. sen olmasan onu kimse yapamazdı.
şimdi oraları hiç bilmiyorum ama hiç yok mudur böyle götürüp bırakabileceğin bir yer? Bir mahalle, bir sokak falan en azından? kutuya koyup otobüse atlayıp götürsen?
şimdi oraları hiç bilmiyorum ama hiç yok mudur böyle götürüp bırakabileceğin bir yer? Bir mahalle, bir sokak falan en azından? kutuya koyup otobüse atlayıp götürsen?
0
