kendimi bildim bileli aynı çantayla dolaşırım (postacı çanta mı diyorlardı neydi, o işte). bilmiyorum nereden geldi bu alışkanlık ama artık kenarları yırtıldı, rengi soldu falan ama hala taş gibi. neyse ki şu hipsterlar var da fazla göze batmıyor artık öyle yırtıklık, salaşlıklar. şemsiyem bile vardır o çantanın içinde. ne havalar bilirim güneşli başlayıp daha sonra yağmura çeviren. kitap, cüzdan, anahtar, sigara migara, dışardan bir şey aldıysam poşetiyle koyarım çantama yine, poşet taşımayı sevmiyorum. büyük rahatlık bence. bu arada ılık değilim şimdilik, kadınları seviyorum. ama sıkılırsam ılık da olabilirim. hem çantamdan dolayı biraz eğilimim varmış galiba :)
0