ravioli
öncelikle (git: 34931)bunu yazalı neredeyse bir sene oluyor. o zamandan bugüne pek bi gelişme olmadı, tam tersi daha bok oldu her şey. yapmam gereken şeyleri yapamadığım gibi keyfi olarak yaptığım şeyleri de yapamıyorum artık. hiçbir şey tat vermiyor neredeyse, hiçbir şeyden hoşnut olamıyorum uzun
öncelikle (git: 34931)
bunu yazalı neredeyse bir sene oluyor. o zamandan bugüne pek bi gelişme olmadı, tam tersi daha bok oldu her şey. yapmam gereken şeyleri yapamadığım gibi keyfi olarak yaptığım şeyleri de yapamıyorum artık. hiçbir şey tat vermiyor neredeyse, hiçbir şeyden hoşnut olamıyorum uzun soluklu. evde oturuyorum haftalarca, kendimi işe yaramaz hissediyorum. iş buluyorum çalışmaya başlıyorum en fazla bir ay dayanabiliyorum. gene eve kapanıyorum bir süre, bu sefer yalnızlık hissi çöküyor, arkadaşlarla görüşüyorum, onlar da bayıyor bi süre sonra. yeni insanlar tanıyayım değişik çevrelere gireyim dedim, çok iyi çok kafadar arkadaşlar edindim ama onlarda da aynı şey oldu. arka arkaya 3 ilişki yaşadım, onlar da pek yolunda gitmedi. şu anda freelance modda bi işim var ama o da tatmin etmiyor. düzenli bir işte çalışma imkanım var ama düzenli bir hayata geçmeye cesaret edemiyorum. girmem gireken 2 önemli sınav var, onlara çalışmam lazım çalışamıyorum.
birkaç kişiye danıştım, 'dönemseldir geçer, bi tatile çık kendine gelirsin'den öteye geçen öneriler sunamadılar. sizce ne yapmalıyım da bu boktan moddan kurtulayım?
bunu yazalı neredeyse bir sene oluyor. o zamandan bugüne pek bi gelişme olmadı, tam tersi daha bok oldu her şey. yapmam gereken şeyleri yapamadığım gibi keyfi olarak yaptığım şeyleri de yapamıyorum artık. hiçbir şey tat vermiyor neredeyse, hiçbir şeyden hoşnut olamıyorum uzun soluklu. evde oturuyorum haftalarca, kendimi işe yaramaz hissediyorum. iş buluyorum çalışmaya başlıyorum en fazla bir ay dayanabiliyorum. gene eve kapanıyorum bir süre, bu sefer yalnızlık hissi çöküyor, arkadaşlarla görüşüyorum, onlar da bayıyor bi süre sonra. yeni insanlar tanıyayım değişik çevrelere gireyim dedim, çok iyi çok kafadar arkadaşlar edindim ama onlarda da aynı şey oldu. arka arkaya 3 ilişki yaşadım, onlar da pek yolunda gitmedi. şu anda freelance modda bi işim var ama o da tatmin etmiyor. düzenli bir işte çalışma imkanım var ama düzenli bir hayata geçmeye cesaret edemiyorum. girmem gireken 2 önemli sınav var, onlara çalışmam lazım çalışamıyorum.
birkaç kişiye danıştım, 'dönemseldir geçer, bi tatile çık kendine gelirsin'den öteye geçen öneriler sunamadılar. sizce ne yapmalıyım da bu boktan moddan kurtulayım?
0
yaratılışınız tembel efenim. daha önceleri cabbar cevval bi insan değildiyseniz, depresyon diyemeyiz buna.
0
@nemtersis: temmuz başı gibi hindistan'a kadar olmasa bile daha yakın bir yerlere gidicem, gel harbiden beraber gidek.
@pinklips & enter saltman benim: uzun zamandır aklımda profesyonel birileriyle görüşmek, ama bu görüşmenin belli bir düzen çervesinde gerçekleşme fikri canımı sıkıyor.
@pinklips & enter saltman benim: uzun zamandır aklımda profesyonel birileriyle görüşmek, ama bu görüşmenin belli bir düzen çervesinde gerçekleşme fikri canımı sıkıyor.
0
isteyerek değil mecburen yaptığınız için zevk alamıyor ve yapmak istemiyorsunuz sanki. aslında bir işi bitirmenin verdiği haz gibisi yok. ama bunu daha iyi hissedebilmek için kendinizi ödüllendirme yoluna gidebilirsiniz. sıkıcı gördüğünüz bir işi bitirdiğinizde kendinize küçük bir hediye almak (bu bir eşya, sinemaya gitmek ya da eğer seviyorsanız piercing, dövme yaptırmak gibi bir şey de olabilir) motivasyon sağlayabilir. bunlar tabii ki küçük öneriler. bu ruh halinden kurtulmak için aslında bakış açınızı değiştirmeniz gerekiyor. uzun süredir bu haldeyseniz uzmanlardan yardım almanız iyi olacaktır.
0
