modo25
annemden nefret ediyorum ve bunu anlatmak bile çok zor.hayır hayır ergen değilim, devamlı şikayet devamlı başarısızlıklarımı yüzüme vurma , devamlı bi enerji emici hali. üstelik sorunlarımızı konuşmaya da yanaşmıyor, sinirlenince şiddete başvuruyor hatta bıcak sırtı gibi devamlı bu halde. ne yapıcam
annemden nefret ediyorum ve bunu anlatmak bile çok zor.hayır hayır ergen değilim, devamlı şikayet devamlı başarısızlıklarımı yüzüme vurma , devamlı bi enerji emici hali. üstelik sorunlarımızı konuşmaya da yanaşmıyor, sinirlenince şiddete başvuruyor hatta bıcak sırtı gibi devamlı bu halde. ne yapıcam ben?
0
ya ikiniz beraber terapiye gideceksiniz ya da ekonomik özgürlüğünüzü kazanıp o evden çıkacaksınız.
0
evt zaten bu da büyük bi promlem ekonomik özgürlüğüm henüz yok ama onu kazanınca da bu yaşadıklarım sonucu ne onu affedeceğim ne de her şey geçeçek, hiçbir zaman anne- kız gibi olamadık, yüreğimi hiç hafifletmedi, heyecanlarımı hiç anlamadı, kötü günler geçirdim destekçim olmadı, hep kaba saba, olmadık insanlara işgüzarlık yapıp, bize gelince hep bizim için didindiğini iddia eden biri.
0
ben de benzer şeyler yaşıyorum. evden ekonomik özgürlüğü kazanıp çıkmak dışında bi çözümü yok.
0
bütün kız çocukları hayatlarının belli evresinde anneden nefret ediyorlar galiba, gelişimin bir parçası sanki bu. ben de ettim, ona mektuplar yazdım, bir süre teyze diye hitap ettim ama sonradan hepsi geçti.
uzak kalınca her şey değişiyor, yaptığınız intikam planlarının hepsi uçup gidiyor. anne bu, sevilmez mi yahu.
bence sadece biraz uzak kalmaya ihtiyacınız var.gidin, biraz uzaklaşın, bakın her şey nasıl da düzelecek.
uzak kalınca her şey değişiyor, yaptığınız intikam planlarının hepsi uçup gidiyor. anne bu, sevilmez mi yahu.
bence sadece biraz uzak kalmaya ihtiyacınız var.gidin, biraz uzaklaşın, bakın her şey nasıl da düzelecek.
0
bundan 2 yıl öncesine kdr 5 yıllık bi yurt hayatım oldu ( anlayacağımız kocaman insanim) yani bu artık gelişim bi parçası falan olmaz geliştik gelişeceğimiz kdr ama güdük kaldık, riske atıp iş bul ayrı eve çık olayı uzak bana, titiz bi insanım herkesle anlaşamam, hele biçok insan gibi rahat geniş tiplerle hiç yapamam, ayır eve çıkıp kazandığımı yemek de nereye kdr? üstelik çoğu zaman beni bula sokmak için bilerek böyle davrandığını düşünüyorum ne bileyim belki beni harekete geçirmek için mesela. ama haddini aşıyor onu kazanmak şöyle dursun onu incitmek istiyorum, kaç anneler günüdür hediye almıyorum üstelik yapay buluyorum yurda bana çiçek pasta flnan gönderirdi mesela :P, herkesi yiyor, telefonda millete ii davranıp burda gözlerini deviriyor, bi de bize dürüstlük mavraları çekiyor, nereye gidieyorsun bile soramayız ona adı hesap mi vericem size oluyor, resmen bağışıklı sistemimi zayıflatıyor.
0
sanırım öncelikle sakinleşmen gerekiyor. kendini yalnız hissettiğinden seninle uğraşıyordur gibi bir şey oluştu kafamda. benzer bir anneden bende de var.. korkutmak gibi olmasın ama ayrı eve çıkman kesin çözüm olmayabilir, iki aydır bende kalıyor. e kovsan kovulmuyor zaten.. ( evet kovdum gitmedi :) )
yurtta kaldığın arkadaşlarınla birlikte yaşamaya çalışabilirsin, bir süre arkadaşlarında kalabilirsin ama yine kalıcı çözüm olmaz bunlar. biraz kendinden ödün verip insanları olduğu gibi kabullenmeye çalışabilirsin.
niyeti kötü değildir diye düşünmeye çalış en azından. zaten bir süre sonra bu düşüncelerinin şiddeti azalır.
"ayır eve çıkıp kazandığımı yemek de nereye kdr?" sözünden benim anladığım: ben çalışmayayım, bana para versinler bir de üstüne huzur içinde yaşayayım beni rahatsız etmesinler.
böyle bakınca garip geldi..
zengin koca bulmayı düşündün mü?
yurtta kaldığın arkadaşlarınla birlikte yaşamaya çalışabilirsin, bir süre arkadaşlarında kalabilirsin ama yine kalıcı çözüm olmaz bunlar. biraz kendinden ödün verip insanları olduğu gibi kabullenmeye çalışabilirsin.
niyeti kötü değildir diye düşünmeye çalış en azından. zaten bir süre sonra bu düşüncelerinin şiddeti azalır.
"ayır eve çıkıp kazandığımı yemek de nereye kdr?" sözünden benim anladığım: ben çalışmayayım, bana para versinler bir de üstüne huzur içinde yaşayayım beni rahatsız etmesinler.
böyle bakınca garip geldi..
zengin koca bulmayı düşündün mü?
0
babamla sıkıntılarım oldu buna benzeyen.. sen değişmeden onlar değişmiyo.. ekonomik değil, insani, psikolojik, sosyal vs. açılardan da güçlenmen gerekiyor.. o yaş farkı annen baban da olsa idare etmeyi, mazur görmeyi falan gerektiriyor maalesef.. tavsiye edemiycem bişey, sadece çok sinirlenince bağırıp çağırmamayı,umursamamayı öğren bişekilde.. başka insanlarla, başka ortamlarda zaman geçir bol bol, evden taşınamasan bile.. lafın altında kalmama muabbetinden kurtulabilsen ne güzel olur di mi? benim 10 senemi aldı:) babamdan nefret ediyodum galiba ben de, şimdiyse 'o da öyle biri, yapıcak bişey yok' hadisesine geldim.. de-ğiş-mi-yo-lar... hep aynılar.. sen değiş... onlar da seni farklı görüp ona göre davranıyolar zaten ondan sonra.. koşullarını ayarlayıp, evden çıkmak süper olur bunu da hiç unutma.. o kumanda onların hakkı..
0
edit: babamı bazen seviyorum bile lan ben.. çocuk gibi sempatik olabiliyo sen olgun olunca:)
0
kirkkarakterlikkirikayakliakillikirkayak,
benim kastım şuydu: sonuçta ben hala öğrenciyim ve tüm bunların dışında yaşadığım bazı travmatık olayları henüz atlatamadım, sağolsunlar kendileri de bana bu konuda hiç yardımcı olmadılar, ben kendi başıma gelenlerin acısını çekerken bi de onlar dırdırlarını dinliyorum. kazandığımı yemek derken de; şu halde girebileceğim bi iş dandirik bi şey olur, fazla kazanamam ve kazandığım kira faturalar derken uçar gider, hayatımın işi olmaz, hayatımın işi için huzurlu bir çalışma ortamına ihtiyacım var, günde en az 5 saat ders çalışmam gereken bir durumdayım, sırf sinirlerim bozulduğu için çalışmadığım günler, öğlene kadar ağlayarak yattığım günler çoktur onlar içinse bu tembellik oysa ben kronik depreyondayım, 6 yıl önce birlikte dr a gittiğimizde kondu bu teşhis.hava civa değil yani sadece ilaçlamı almam hususunda kendini sorumlu gördü.dr a kendi derdini anlatmaya koyuldu, üstelik paragöz ve cimri, şuan 4. yarım evi almanın hesabını yapıyor bana da her banyoya girişimde uyarılar sokuyor
benim kastım şuydu: sonuçta ben hala öğrenciyim ve tüm bunların dışında yaşadığım bazı travmatık olayları henüz atlatamadım, sağolsunlar kendileri de bana bu konuda hiç yardımcı olmadılar, ben kendi başıma gelenlerin acısını çekerken bi de onlar dırdırlarını dinliyorum. kazandığımı yemek derken de; şu halde girebileceğim bi iş dandirik bi şey olur, fazla kazanamam ve kazandığım kira faturalar derken uçar gider, hayatımın işi olmaz, hayatımın işi için huzurlu bir çalışma ortamına ihtiyacım var, günde en az 5 saat ders çalışmam gereken bir durumdayım, sırf sinirlerim bozulduğu için çalışmadığım günler, öğlene kadar ağlayarak yattığım günler çoktur onlar içinse bu tembellik oysa ben kronik depreyondayım, 6 yıl önce birlikte dr a gittiğimizde kondu bu teşhis.hava civa değil yani sadece ilaçlamı almam hususunda kendini sorumlu gördü.dr a kendi derdini anlatmaya koyuldu, üstelik paragöz ve cimri, şuan 4. yarım evi almanın hesabını yapıyor bana da her banyoya girişimde uyarılar sokuyor
0
snowflake,
'ben oyle herkesle gecinemem demissiniz. en basta annenizle gecinemiyorsunuz zaten. o sebeple is bulup oradan ayrilma konusunda bunu bir bahane olarak onunuze koymaniz bana cok tuhaf geldi. '
sonuçta annem tanıdığım biridir en fazla tutar kolumdan dışarı atar bana nerden nasıl zarar verebileceğini bilirim, ama ayrı eve çıkrsam muhtemelen tanımadığım insalarla çıkacağım, ben kendime göre yeni bir düzen kurmaya çalışırken o tanımadığım ev arkadaşlarımın nerde nsl bi problem olarak karşıma geleceklerini kestiremem, yaşama olan inancımın zayıflaması beni başarısız kılıyor, ve bir çok insanda benim inancımı zayıflatacak olaylar görüyorum.
'ben oyle herkesle gecinemem demissiniz. en basta annenizle gecinemiyorsunuz zaten. o sebeple is bulup oradan ayrilma konusunda bunu bir bahane olarak onunuze koymaniz bana cok tuhaf geldi. '
sonuçta annem tanıdığım biridir en fazla tutar kolumdan dışarı atar bana nerden nasıl zarar verebileceğini bilirim, ama ayrı eve çıkrsam muhtemelen tanımadığım insalarla çıkacağım, ben kendime göre yeni bir düzen kurmaya çalışırken o tanımadığım ev arkadaşlarımın nerde nsl bi problem olarak karşıma geleceklerini kestiremem, yaşama olan inancımın zayıflaması beni başarısız kılıyor, ve bir çok insanda benim inancımı zayıflatacak olaylar görüyorum.
0
durum fena.. işin kolayına kaçıyoruz biz buradan tabii de, hiç mi 3-5 aylığına da olsa başka bir ev ortamına geçme şansın yok, teyze/amca/kuzen/yurtdışı gibi?
0
öncelikle... anneden nefret edilmez. ne kadar arada sorun olsa da.. anne , annedir. değerini bilin. ben olaya tersten yaklasayim , belki siz farkinda olmadan oyle hissetiriyorsunuzdur annenize (sizi cocuk gibi goruyordur). basarisizliklarinizi yuzunuze vurma olayina gelince... belki oyle motive olacaginizi dusunuyordur. vardir yani kafasinda bir bildigi.kendimden ornek vereyim ben 8 sene yatili okudum ardindan 3 sene tek yasadim son 3 senedirde yurt dışında yaşıyorum. ama annem hala bana karıştığını sanıyor. bende nabza göre şerbet veriyorum. he deyip geçiyorum gerektiği yerde.... biraz daha alttan alsaniz....
0
Tahammül edilmesi imkansız baba versiyonu bende var. En basit çözümü, umursamamak, mümkün olduğunca az tepki vermek. Öğrencilik bitene kadar böyle, ondan sonra ya bu duruma alışırsın, ya da iş bulup yallah başka eve. Alışmak en iyisi, ev yeterince genişse, birbirinizi farketmeden haftalar geçirmek mümkün.
0
önce sakin :)
anneliğini bilmedi mi insanlığını bilir belki, alın karşınıza konuşun.
konuşulacak gibi değilse mektup yazın ya da araya ortak bi yakınınızı sokun.
ama mutlaka ona da bu duygu ve düşüncelerinizi, aynı bize anlattığınız gibi samimice ve suçlamadan anlatmalısınız bence. mutlaka bi yerde empati yapıp sizi anlayacaktır. ikiniz de insansınız sonuçta :)
benim babam öyleydi önceden, zamanla düzeldi. biz gurbetteydik, belki kıymetimizi anlamıştır, bilemiyorum.
anne/ baba/ kardeş atsan atılmaz satsan satılmaz şeyler. olmadı mı da boşluğunu dolduramıyorsunuz, inanın.
anneliğini bilmedi mi insanlığını bilir belki, alın karşınıza konuşun.
konuşulacak gibi değilse mektup yazın ya da araya ortak bi yakınınızı sokun.
ama mutlaka ona da bu duygu ve düşüncelerinizi, aynı bize anlattığınız gibi samimice ve suçlamadan anlatmalısınız bence. mutlaka bi yerde empati yapıp sizi anlayacaktır. ikiniz de insansınız sonuçta :)
benim babam öyleydi önceden, zamanla düzeldi. biz gurbetteydik, belki kıymetimizi anlamıştır, bilemiyorum.
anne/ baba/ kardeş atsan atılmaz satsan satılmaz şeyler. olmadı mı da boşluğunu dolduramıyorsunuz, inanın.
0
anneniz hep mi böyleydi yoksa sonradan mı böyle itici gelmeye başladı size öncelikle bunu merak ettim. Belki siz yeni yeni annenizi yargılıyorsunuz o hep böyleydi her kadın anne doğmaz hatta hi anne olmamalıdır bence de oturup dedi ne bir öğrenin belki de o anne olmaktan sıkılmıştır hatta ankara daysanız ben sizi özel olarak dinlerim anlatmak bile insanı hafifletir bazen annenizle az iletişim kurmaya bakın madem koca kızsınız madem hep aynı şeyleri yapıyor ağlamayı bırakın onu değil kendinizi önemseyin virgül tuşum bozuk özür :)
0
bruce mclaren,
evt tabiki kendi ekonımik özgürlüğü kazanınca bitecek sorunlar, zira kapıyı çarpıp çıkabileceğim, ama ailemem kötü günümde yanımda değilse ben ne anladım bu işten?
evt tabiki kendi ekonımik özgürlüğü kazanınca bitecek sorunlar, zira kapıyı çarpıp çıkabileceğim, ama ailemem kötü günümde yanımda değilse ben ne anladım bu işten?
0
elbar,
evt önceden de gıcıktı, ben ki çok sessiz sakin bi çoçuktum kazara (!) bi şey istesem, bi hata yapsam büyütür de büyütürdü üstelik bunu akla hitap eden, rasyonel mantıklı gerekçelerle yapardı, resmen ruhum ağırlaşırdı mesala örnek vereyim v yaka bi tşart istedim diyelim, rasyonel gerekçelerle isteğimi kırar beni bertaraf ederdi, bunun yakası açık üşütürsün yok öle yok böyle .. gibi. asıl nedeni bilirdim: o almak istemiyor. ben şurda 100 liraya domates satoyolar desem onu da almayacak.
evt önceden de gıcıktı, ben ki çok sessiz sakin bi çoçuktum kazara (!) bi şey istesem, bi hata yapsam büyütür de büyütürdü üstelik bunu akla hitap eden, rasyonel mantıklı gerekçelerle yapardı, resmen ruhum ağırlaşırdı mesala örnek vereyim v yaka bi tşart istedim diyelim, rasyonel gerekçelerle isteğimi kırar beni bertaraf ederdi, bunun yakası açık üşütürsün yok öle yok böyle .. gibi. asıl nedeni bilirdim: o almak istemiyor. ben şurda 100 liraya domates satoyolar desem onu da almayacak.
0
snowflake,
'diger insanlardan cekinmenizin sebebi evde bu kadar buyuk hayal kirikli yasamaniz olabilir mi?
bana gore bir insani sevdigi ve guvendigi biri kadar kimse kiramaz hayatta. suc egilimli birer psikopat olmadiklari surece oteki insanlar size sandiginiz ve korktugunuz kadar zarar veremezler saniyorum. ben sahsen ev arkadasimla papaz olmayi annem tarafindan sokaga atilmaya tercih ederim. is arkadasimla yaptigim bir tartismayi da asla annemle yaptigim tartisma kadar kafama takmam. sizin icin de ayni sey gecerlidir herhalde. aileniz sizin en iciniz. kalbinizi bilip taniyan insanlar. onlarin bilerek hirpalamasi kadar hicbir sey yaralayamaz sanirim hayatta.'
ilk cümlen için halkı olabiklirsin diyorum.2. kısım için yok benim için aynı şey geçerli değil, dışarıya karşı güvensiz bir duruşum var, evt ailemiz bizim en içimiz, o yüzden içimiz tarümar ama onlardan başkasına da güven yok gibi.
'diger insanlardan cekinmenizin sebebi evde bu kadar buyuk hayal kirikli yasamaniz olabilir mi?
bana gore bir insani sevdigi ve guvendigi biri kadar kimse kiramaz hayatta. suc egilimli birer psikopat olmadiklari surece oteki insanlar size sandiginiz ve korktugunuz kadar zarar veremezler saniyorum. ben sahsen ev arkadasimla papaz olmayi annem tarafindan sokaga atilmaya tercih ederim. is arkadasimla yaptigim bir tartismayi da asla annemle yaptigim tartisma kadar kafama takmam. sizin icin de ayni sey gecerlidir herhalde. aileniz sizin en iciniz. kalbinizi bilip taniyan insanlar. onlarin bilerek hirpalamasi kadar hicbir sey yaralayamaz sanirim hayatta.'
ilk cümlen için halkı olabiklirsin diyorum.2. kısım için yok benim için aynı şey geçerli değil, dışarıya karşı güvensiz bir duruşum var, evt ailemiz bizim en içimiz, o yüzden içimiz tarümar ama onlardan başkasına da güven yok gibi.
0
anne kız bir yaştan sonra sürekli yanyana durmamalıdır. anne asla ürününden memnun olmaz hep eleştirir çünkü:) mükemmeliyet ister kendi istediği insanı oluşturmaya çalışır ki bu da katlanılmaz olabilir. hele bir de ondan para istemek durumunda kalıyorsan fena ki ne fena. en iyi çaresi çalışmaktır. o zaman çözülür işler. çok didiklemeden bir işe gir eve zaten yatmadan yatmaya geleceksin e paran da olur keyfin de.
0
ayrıca evden ayrılmak çok da mantıklı olmaz. ne kadar kötü görünse de kimse bir annenin yerini tutamaz. ben şimdi Allah korusun bi hastalık olsa yine koşacak olan anne olur.
0
öncelikle şunu söyliyeyim; anneden nefret edilir. "anneden nefret edilmez" diyenler şanslı insanlardır. kan bağınız olan her insan illa sevilmeye layık insandır diye bir şey yok. anneniz gerçekten sizin hayatınızı zora sokan, sizi incitmeye çalışan bir insansa ve şu an gidebilecek başka bir yeriniz yoksa, ruhsal olarak kendinizi ondan soyutlamaya çalışın evin içinde. günlük olayları, laf sokmaları, entrikaları önemsemeyin, önünüze bakın. "bugün bu beni rahatsız ediyor ama genel olarak, geleceğim de dahil olmak üzere hayatıma baktığımda, bunun bir önemi yok, bu bir ayrıntı" diyebilmelisiniz. yoksa her ufak şeye takılır, sinir krizleri geçirirsiniz. önemli olan minimum travmayla zorlu dönemleri atlatmaktır. "annen kötü niyetli davranmaz, seni üzüyorsa bile bilmeden yapıyordur" diyenler, eğer siz olanlardan ve annenizin niyetlerinden eminseniz, sizi etkileyip kafanızı bulandırmasın. bir insan istemeyerek kaç kere üzebilir? yanlışlıkla kaç kere zarar verebilir? size zarar veren insanları hayatınızdan çıkarmaya hakkınız var. bu insanın dna sının sizinkiyle ne derece benzerlik gösterdiğinin bir önemi yok.
0
