herkes aslında o kadar kalabalik ki, kimse yalniz kalamiyor. herkes, kafasinda eski ile dolastigi icin yeniyi de eskiye benzetiyor, eski neden eskide kaldi ise, yeni de o yüzden yeni eskilere ekleniyor. bu durumda, herkesin kafasinda bir sürü eski oluyor o kadar ki o kalabalikta yenilerin gercekten yeni olabilecegini düsünemiyor insanlar.
bir de tabii, herkes magdur olmayi seviyor, herkes yalnizlik edebiyati yapmayi, herkes beni kimse anlamiyor, halbuki ne özel bir insanım demeyi seviyor. aynı bokun soyu oldugumuzu anladigimizda gercek gomünizm gelecek, herkes eşitlenecek, kimse yalniz kalmayacak.
0